31A
Alles moest één moment door Caesar gedaan worden: Het vaandel dat een teken was dat er door de soldaten naar de wapens gerend moest worden moest tevoorschijn gehaald worden; De soldaten moesten teruggeroepen worden van het werk; Zij die een weinig verder naar buiten waren gegaan om materiaal te zoeken voor de wal, moesten ontboden worden; De slaglinie moest opgesteld worden. De soldaten moesten aangespoord worden. Het teken om de strijd te beginnen moest met de trompet gegeven worden. Maar de naderende vijanden verhinderden echter, dat alles in de juiste volgorde gedaan werd. Daarom spoorde Caesar zijn soldaten in een niet lange redevoering aan, om geen tijd te verliezen om de strijd te beginnen. Bovendien wisten veel soldaten die getraind waren door vorige gevechten goed wat er door hen tijdens het gevecht gedaan moest worden. De geestdrift van de vijanden was zo bereid om te vechten dat niet alleen de tijd ontbroken heeft om de onderscheidingstekens om te doen maar ook om de helmen op te doen. Toen het teken was gegeven begonnen de soldaten meteen het gevecht. Caesar zelf was bij het gevecht aanwezig, waar hij zag dat de zijnen in het nauw gebracht werden. Hoewel de Romeinse soldaten slecht voorbereid waren om te vechten, hebben zij, toch in een lang en bloedig gevecht, onder leiding van Caesar de vijanden overwonnen. Hij heeft medelijden gebruikt jegens de overwonnenen: hij verbood dat zij gedood werden. Hij heeft slechts bevolen, dat zij zich in de toekomst zouden onthouden van onrecht. 31B
Sommigen van de dienaren raadden Ptolemaeus aan, om Pompeius uit Egypte te verjagen, en anderen om hem uit te nodigen en te ontvangen. Tenslotte overwon de mening van de redenaar Theodotus. Die meende dat geen enkel besluit veilig was: Als zij Ptolemaeus zouden ontvangen zouden zij de Egyptenaren en Caesar als vijand hebben en Pompeius als heerser. 5 Wanneer Pompeius verdreven zou zijn, zou en Pompeius beledigt zijn, omdat hij verdreven was, en Caesar, omdat hij gedwongen was Pompeius te achtervolgen. Dus moest Pompeius eerst worden ontboden en vervolgens worden gedood. Als Pompeius dood zou zijn, zou Caesar, denkend aan de weldaad, dankbaar zijn en hoefde Pompeius niet gevreesd te worden. 10 Hij voegde er lachend aan toe: “Een dode man bijt immers niet”. Daarom antwoordde Ptelomaeus openlijk en vriendelijk aan de gezanten: Dat Pompeius naar hem moest komen. In het geheim echter stuurde hij Achilles, de moedigste man, en L. Septimius, van het krijgstribuum, met de opdracht Pompeius te doden. Toe zij bij het boodje van Pompeius waren gekomen, beloofden zij hem te volgen tot de koning. 31C
Pompeius ging aan boord met weinigen van zijn mensen, nadat hij zijn vrouw Cornelia omarmt had. Toen zij al voeren ontstond er een plotselinge stilte, die Pompeius zeer schokte. Hij zei, nadat hij zich gekeerd had, om zijn angst te verbergen: “ Hebben wij niet samen gedient? Ik ken jou toch zeker”.
5Septimius knikte zonder een antwoord te geven. ER viel weer een stilte totdat ze het strand hadden bereikt. Zodra Pompeius de hand van de vrijgelatene pakte, op dat zij het schip zouden verlaten, doorboorde Septimius hem door zijn rug met een zwaard terwijl Cornelia en de hare ver weg op zee stonden toe te kijken. Toen Pompeius had begrepen dat er voor hem geen enkele mogelijkheid was om de dood te ontvluchten, bedekte hij zijn gezicht met de toga.
10Nadat hij veel slagen dapper had gevoerd viel hij dood neer in het zand. Het hoofd werd van het lichaam afgerukt, en zijn lichaam werd naakt van de boot in de zee gegooid. Niet veel later kwam Caesar in Egypte aan en had hij vernomen, dat dit huiveringwekkends was gebeurd. Toen een dienaar het hoofd en de zegelring van Pompeius bracht, werd Caesar verrukt met zeer veel walging, zodat hij zich afwendde. Nadat hij de zegelring van Pompeius had aangenomen wordt gezegd dat hij vele tranen had vergoten.
15 Daarna beval hij de moordenaar te martelen en vervolgend te doden.
32B De moord op Caesar
1. Vanwege dat, en vanwege Caesars zwakke gezondheid twijfelde hij lange tijd, of hij thuis zou blijven en hij, 2. dat wat hij bij de senaat voorgesteld had te doen uit zou stellen. 3.toch, door zekere senatoren aangespoord opdat hij de talrijke senatoren
4.die allang wachtten niet zou teleurstellen, kwam hij uit zijn huis tevoorschijn. 5.toen werd dat briefje, waarin een hinderlaag verklapt werd, door een zekere voorbijganger aangeboden. 6.maar caesar voegde het bij de overige briefjes, die hij in zijn linkerhand
7.vasthield,alsof hij ze weldra zou verzamelen. vervolgens gign hij de curia binnen. 8.toen caesar was gaan zitten stonden de samenzweerders rondom hem, en meteen kwam Cimder Tillius dichterbij, 9.alsof hiuj iets wilde vragen en, 10.hoewel caesar weigerde, greep hij hem bij de schouders van zijn gewaad vast; 11.vervolgens roepend: "dit is toch geweld!" Casca verwondde hem van
12.achter onder zijn nek. caesar greep casca's arm en hij doorboorde hem met een schrijfstift
13.en probeerde door naar voren te springen de andere wond te vertragen; en toen hij bemerkte dat van alle kanten getrokken dolken hem aanvielen, bedekte hij zijn hoofd met zijn toga en sneuvelde op de grond. 15.en zo is hij met een slag en een stoot doorstoken; slechts een kreet werd bij de
16. eerste stoot geslaakt; zekere schrijvers overhandigden hem Marcus Brutus, op hem af stormend zei
17. hij: "ook jij, mijn zoon?" 18. hij lag een tijdje ontzield, terwijl allen uiteengevlucht waren, totdat drie slaven
19. het lichaam op een draagbaar legden en, terwijl een arm naar beneden hing, hem naar huis
20. brachten. en bij niet zoveel wonden, zoals de dokter Antistius van mening was, 21.ook maar een dodelijke gevolgen, als hij die in het hart niet had ontvangen.
Alles moest één moment door Caesar gedaan worden: Het vaandel dat een teken was dat er door de soldaten naar de wapens gerend moest worden moest tevoorschijn gehaald worden; De soldaten moesten teruggeroepen worden van het werk; Zij die een weinig verder naar buiten waren gegaan om materiaal te zoeken voor de wal, moesten ontboden worden; De slaglinie moest opgesteld worden. De soldaten moesten aangespoord worden. Het teken om de strijd te beginnen moest met de trompet gegeven worden. Maar de naderende vijanden verhinderden echter, dat alles in de juiste volgorde gedaan werd. Daarom spoorde Caesar zijn soldaten in een niet lange redevoering aan, om geen tijd te verliezen om de strijd te beginnen. Bovendien wisten veel soldaten die getraind waren door vorige gevechten goed wat er door hen tijdens het gevecht gedaan moest worden. De geestdrift van de vijanden was zo bereid om te vechten dat niet alleen de tijd ontbroken heeft om de onderscheidingstekens om te doen maar ook om de helmen op te doen. Toen het teken was gegeven begonnen de soldaten meteen het gevecht. Caesar zelf was bij het gevecht aanwezig, waar hij zag dat de zijnen in het nauw gebracht werden. Hoewel de Romeinse soldaten slecht voorbereid waren om te vechten, hebben zij, toch in een lang en bloedig gevecht, onder leiding van Caesar de vijanden overwonnen. Hij heeft medelijden gebruikt jegens de overwonnenen: hij verbood dat zij gedood werden. Hij heeft slechts bevolen, dat zij zich in de toekomst zouden onthouden van onrecht. 31B
Sommigen van de dienaren raadden Ptolemaeus aan, om Pompeius uit Egypte te verjagen, en anderen om hem uit te nodigen en te ontvangen. Tenslotte overwon de mening van de redenaar Theodotus. Die meende dat geen enkel besluit veilig was: Als zij Ptolemaeus zouden ontvangen zouden zij de Egyptenaren en Caesar als vijand hebben en Pompeius als heerser. 5 Wanneer Pompeius verdreven zou zijn, zou en Pompeius beledigt zijn, omdat hij verdreven was, en Caesar, omdat hij gedwongen was Pompeius te achtervolgen. Dus moest Pompeius eerst worden ontboden en vervolgens worden gedood. Als Pompeius dood zou zijn, zou Caesar, denkend aan de weldaad, dankbaar zijn en hoefde Pompeius niet gevreesd te worden. 10 Hij voegde er lachend aan toe: “Een dode man bijt immers niet”. Daarom antwoordde Ptelomaeus openlijk en vriendelijk aan de gezanten: Dat Pompeius naar hem moest komen. In het geheim echter stuurde hij Achilles, de moedigste man, en L. Septimius, van het krijgstribuum, met de opdracht Pompeius te doden. Toe zij bij het boodje van Pompeius waren gekomen, beloofden zij hem te volgen tot de koning. 31C
1. Vanwege dat, en vanwege Caesars zwakke gezondheid twijfelde hij lange tijd, of hij thuis zou blijven en hij, 2. dat wat hij bij de senaat voorgesteld had te doen uit zou stellen. 3.toch, door zekere senatoren aangespoord opdat hij de talrijke senatoren
4.die allang wachtten niet zou teleurstellen, kwam hij uit zijn huis tevoorschijn. 5.toen werd dat briefje, waarin een hinderlaag verklapt werd, door een zekere voorbijganger aangeboden. 6.maar caesar voegde het bij de overige briefjes, die hij in zijn linkerhand
7.vasthield,alsof hij ze weldra zou verzamelen. vervolgens gign hij de curia binnen. 8.toen caesar was gaan zitten stonden de samenzweerders rondom hem, en meteen kwam Cimder Tillius dichterbij, 9.alsof hiuj iets wilde vragen en, 10.hoewel caesar weigerde, greep hij hem bij de schouders van zijn gewaad vast; 11.vervolgens roepend: "dit is toch geweld!" Casca verwondde hem van
12.achter onder zijn nek. caesar greep casca's arm en hij doorboorde hem met een schrijfstift
13.en probeerde door naar voren te springen de andere wond te vertragen; en toen hij bemerkte dat van alle kanten getrokken dolken hem aanvielen, bedekte hij zijn hoofd met zijn toga en sneuvelde op de grond. 15.en zo is hij met een slag en een stoot doorstoken; slechts een kreet werd bij de
16. eerste stoot geslaakt; zekere schrijvers overhandigden hem Marcus Brutus, op hem af stormend zei
17. hij: "ook jij, mijn zoon?" 18. hij lag een tijdje ontzield, terwijl allen uiteengevlucht waren, totdat drie slaven
19. het lichaam op een draagbaar legden en, terwijl een arm naar beneden hing, hem naar huis
20. brachten. en bij niet zoveel wonden, zoals de dokter Antistius van mening was, 21.ook maar een dodelijke gevolgen, als hij die in het hart niet had ontvangen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden