Griekse godsdienst, religieuze feesten, olympische spelen

Homeros schreef griekse verhalen, vooral in dichtvorm. Hij leefde in de 8ste of de 9de eeuw voor christus. De 2 bekendste gedichtenbundels van hem zijn de Ilias en de Odyssee. Deze gaan vooral over oorlog , heel lang geleden nog voor de Griekse tijd namelijk de Trojaanse oorlog. Hij schreef ook een aantal gedichten over verschillende goden. Over het leven van Homerus zelf is weinig bekend. Het is niet eens zeker of Homerus de boeken zelf geschreven heeft. Misschien schreven anderen zijn verhalen later op. Zeus De Grieken geloofden dat Zeus samen met andere belangrijke goden op de hoogste berg (2917m) in Griekenland woonde. De berg heet "De Olympus". In de 2 beroemde boeken van Homerus wordt de Olympus beschreven als de woonplaats van de goden. Ze leefden daar in luxe in een paleis met een bronzen vloer. Wie waren de belangrijkste Griekse goden ? De belangrijkste god was Zeus. Vaak werd hij afgebeeld met een arend en met bliksem (Zoals hierboven). Hij was de baas over alle goden, en regeerde in zijn paleis op de berg Olympus. Zeus was de god van het rechtspreken, hij besliste of iets zou gebeuren of niet. Hij bepaalde ook het weer. Zeus was een echte casanova in de verhalen. Hij had 9 relaties met godinnen en 14 relaties met gewone vrouwen. De eerste liefde van Zeus was Hera. Hera werd verschrikkelijk jaloers op de avontuurtjes van Zeus. Één van de zonen van Zeus was Apollo. Deze knappe jongeman was geboren op het eiland Delos. Hij was de god van het licht. Hij was waarzegger. Hij vond de muziek uit. En was god van de poëzie en van de geneeskunde. Als hij boos was, kon Apollo een pest-epidemie veroorzaken. Hij bedacht de steden, hij bestraft de mensen die niet geloven en bevrijdt de wereld van verschrikkelijke monsters. Artemis is ook een kind van Zeus en Leto. Zij is de tweelingzuster van Apollo en heeft een beetje dezelfde eigenschappen als Apollo. Zij is de godin van de jacht en van de maan. Ze was ook godin van de dood en betrokken bij geboorten. Soms kon Artemis erg hard zijn voor de mensen. Volgens de Griekse mythen en sagen werd de godin Pallas Athene geboren uit het voorhoofd van Zeus. Daardoor had Zeus een bijzondere band met deze dochter. Het was zijn lievelingetje. Na Zeus en Hera is zij de belangrijkste godin voor de oude Grieken. Verstand, moed, strenge schoonheid en trouw zijn, waren haar belangrijkste eigenschappen. Ze was de godin van wijsheid, van de oorlog ook van vrede en handwerk. Maar Pallas Athene zorgde natuurlijk vooral voor het welzijn van de stad Athene. Hierboven zie je Pallas Athene afgebeeld als een soldaat met het schild van de Atheners. (De uil) Deze uil is een symbool van de Grieken. Je vind deze uil terug op verschillende Griekse munten. Pallas Athene was natuurlijk de belangrijkste godin voor de mensen in Athene. Speciaal voor haar werd een tempel op het hoogste plekje in de stad gebouwd. Dat hoogste punt heet de "acropolis" (acro = hoog, polis = stad) Op de acropolis staat nog de tempel voor Athene. Die tempel heet het "Parthenon" Een foto van de Acropolis in de stad Athene. Zoals je ziet is er nog veel van het Parthenon overgebleven. Het Parthenon werd in de 5de eeuw voor Christus gebouwd en heeft Dorische zuilen. Een andere belangrijke god was Poseidon. (Romeins : Neptunus) Hij was een broer van Zeus en god van de zee. In zijn hand had hij een drietand. Daarmee maakte hij zeestormen. Poseidon reed soms in een zeekarretje dat door zeepaarden getrokken werd. In de verhalen was Poseidon snel boos en geïrriteerd. Hij stuurde soms verschrikkelijke monsters uit de diepte om de mensen te plagen, maar hij kon ook zorgen voor een goede zeevaart. Demeter is de godin van het graan (de landbouw). Haar verdriet om haar verloren dochter maakte de winter. De terugkeer van haar dochter uit de onderwereld maakte het voorjaar. De Grieken vonden haar een goede en vriendelijke godin voor de mensen. Demeter zorgde ervoor dat alles bloeide. Demeter was ook de uitvindster van de landbouw en de plantenwereld. Nog een aantal belangrijke goden of godinnen waren: * Dionysos. Een zoon van Zeus , hij was de god van de wijn en van de bedwelming. * Aphrodite. Was de godin van de liefde en schoonheid. * Hermes. De boodschapper van de goden. Hij was de god van de herders, reizigers en leugenaars. Hij bracht de zielen van de doden naar de onderwereld. * Hades. Heerser over de treurige onderwereld, waar de geesten van de gestorvenen verder leefden. Ongeveer 600 voor Christus gebeurde er iets heel belangrijks in Griekenland. Een paar Grieken gingen twijfelen over dingen. Één persoon hiervan was Thales. Alle dingen werden vroeger verklaard door de religie. Ze verklaarden dingen waar niemand iets van weet. Dit noemt men mythisch denken. Eerst even een korte uitleg dat je weer even weet hoe de Griekse godsdienst ook al weer in elkaar zat: Zoals je waarschijnlijk weet, hadden de Grieken heel veel verschillende goden. Zo’n godsdienst noemt men een polytheïstische godsdienst. Ze hadden dus bijna overal een god of godin voor. Hoe is die godsdienst zo gekomen? Nou, dat kwam zo: Rond 1900 voor Christus vielen vanuit het Noorden Grieks sprekende volksstammen, het huidige Hellas binnen en zij mengden zich met de niet-Griekse bevolking. Die Grieks sprekende volken brachten hun eigen godsdienst mee. In hun godsdienst had een mannelijke godheid een belangrijke plaats als vaderfiguur. In de godsdienst van de oorspronkelijke bewoners speelden juist veel vrouwelijke godheden, moedergodinnen een grote rol. De oorspronkelijke bewoners waren landbouwers, en ze waren afhankelijk van Mother Earth. Toen de twee volken zich met elkaar mengden, smolten de twee godsdiensten ook samen. Zo ontstonden er allerlei verhalen dat een mannelijke godheid verliefd werd op een godin. Ze hadden ook zoveel goden, dat ze al het geheimzinnige wilden verklaren. Ze dachten dat er overal goddelijke machten achter zaten. De Grieken kenden een ingewikkelde wereld met veel goden en godinnen. Natuurlijk hadden de Grieken zelf een ander idee over het ontstaan van de wereld en alle goden. Volgens hen ging het namelijk zo : In het begin was de grenzeloze wereldruimte, die de dichters de Oudheid de Chaos noemen. Deze was zonder einde; als een gapende leegte strekte het zich uit in het onmetelijke. Toch bevatte de Chaos reeds de grondbestanddelen van al wat bestaat: aarde, water, lucht en vuur. Uit de vormeloze leegte ontstonden Gaia, de aarde en de donkere Tartaros, de afgrond onder de aarde; naaste deze beiden ontwikkelde zich Eroos, de liefde die werkzaam is in het oneindig heelal. Gaia, de aarde, bracht zee en hemel voort, welke de ouden Pontos en Oeranus noemen. Ook de Titanen, de drie Kyklopen en de drie honderd-armige reuzen zijn kinderen van oermoeder Aarde, want Eroos, de albeheersende liefde, bewoog haar om zich met de zee en met de hemel te verbinden. Oeranos, de hemel, verhief zichzelf echter weldra tot Heer. Hij was de vader der reusachtige een-oogige Kyklopen, die de bliksem wisten te bewerken, en de 12 geweldige Titanen. Zes zonen en zes dochters waren het: Okeanos, Japetos, Kronos en Hyperioon zijn onder de mannelijke, Tethys, Themis, Rea en Theia onder de dochters de meest beroemde. Een oerkracht was er in de gestalte en het lichaamsvermogen van de Titanen, die de stamvaders en stammoeders die later godengeslachten zouden worden: Okeanos is de grote wereldstroom die aarde en zee in het rond omgeeft; alle wateren van de zee, van rivieren en bronnen ontspringen uit hem, ook verheffen zon, maan en sterren zich uit zijn golven en gaan in hem weer onder. Zijn vrouw is Tethys het opwellende, voedende vocht vele stroomgoden kwamen uit dit Titanenhuwelijk voort. Themis verzorgt in de wereldorde sinds de oertijd de gerechtigheid, de zede en de natuurwet, terwijl uit het huwelijk van Hyperioon en Theia, de beide lichtgestalten, de zon, de maan en het morgenrood voortgekomen zijn. Kronos, die de Romeinen Saturnus noemen, is de jongste der Titanen, en met Rea zou hij Oeranos en Gaia in de wereldheerschappij opvolgen. Vreselijke dingen worden van die oertijd verteld. Oeranos voelde zich in de wereldheerschappij bedreigd door zijn eigen zonen, de reusachtige Kyklopen, en verbande hen in de diepte van de duistere Tartaros. Tevergeefs trachtte Gaia haar kinderen tegen de haat van hun vader te beschermen. Toen riep zij de Titanen op om hun broeders te redden. Alleen Kronos echter, waagde het voor zijn broeders op te komen. ‘Ik zal je een wapen geven!’ Riep Gaia in haar toorn; zij liet in de schoot van de aarde het ijzer ontstaan en dit werd een zeis. Het was een vreselijke strijd, waarin Kronos zich stortte; met zijn scherp wapen verminkte hij zijn eigen vader, ontrukte hem de heerschappij en maakte zichzelf tot koning. Met deze schandalige handeling kwam de misdadigheid in de wereld. Uit de bloeddruppels van de getroffenen, die op de aarde neervielen, ontspoten de vreselijke wraakgodinnen, de Erinyen, en het reuzegeslacht der Giganten. Gruwelijk was de wraak, die de woorden van de verminkte Oeranos al opriepen. ‘Eens zal ook een van jouw zonen je van de troon stoten, zoals jij het mij hebt aangedaan!’ zo riep hij zijn zoon toe. Sindsdien moest Kronos in angst leven, en toen zijn vrouw Rea hem spoedig kinderen schonk, verslond hij ze telkens dadelijk na de geboorte: zijn dochter Hera, Hestia en Demeter en zijn zonen Hades en Poseidoon. Voor Rea was het een onmenselijk moederleed om haar kinderen aan Kronos over te geven. Toen zij nu opnieuw aan een kind het leven zou schenken begaf zij zich naar haar ouders Oeranos en Gaia om hen om raad te vragen. ‘Ga naar het eiland Kreta,’ spraken deze, ‘daar zult ge voor de gewelddaden van uw man veilig zijn.’ Rea volgde deze aanwijzing; weer bracht zij een knaapje ter wereld, en in de eenzame, donkere grot van het gebergte Ida, waarin zij het kind verborg, kon zij hem zijn leven redden. De jonggeborene heette Zeus. Weliswaar ging de begeerte van Kronos ook naar deze zoon uit, maar Rea misleidde hem listig door hem een in luiers gewikkelde steen toe te reiken. De wrede Titaan verzwolg deze gretig en had geen vermoeden dat zijn zoon ondertussen opgroeide, goed bewaard bij de bergnimfen. Een goddelijke geit bood hem aan om haar uier leeg te drinken, de bijen van de berghelling brachten hem honing, en wanneer hij zichzelf met zijn kindergeschrei in gevaar bracht, maakten de priesters van Rea luis geraas, opdat Kronos de schuilplaats niet zou ontdekken. Toen Zeus tot een man was opgegroeid, trad hij voor zijn vader Kronos en dwong hem de onsterfelijke kinderen, die hij verslonden had, terug te geven. Vreselijk kwamen nu de wraakwoorden van de stervende Oeranos tot vervulling, want nu begon Zeus met zijn broeders en zusters, uitgaande van de Olympos in Thessalië, de strijd tegen Kronos en diens broeders, de Titanen. Aan de Kyklopen en de honderd-armige reuzen, die Kronos in de Tartaros gevangen hield, gaf Zeus de vrijheid en maakte hen daardoor tot zijn helpers. Zelfs stonden enige van de Titanen, vooral Okeanos, Thetys en Themis, aan de zijde van Zeus. Verschrikkelijk was de strijd van de oermachten om de wereldheerschappij; de weergalm drong door tot in de diepten van Tartaros. Zeus’ machtigste wapen waren de bliksemschichten, die de Kyklopen voor hem hadden gesmeed, zonder ophouden slingerde hij ze van zijn bergvestiging, de Olympos, naar omlaag totdat de Titanen verslagen waren. Zo behaalde Zeus de overwinning en daarmee won hij de heerschappij over de wereld. Uit dankbaarheid voor de dappere hulp deelde Zeus nu de wereldheerschappij met zijn broeders. Terwijl Hades de onderwereld kreeg, gaf hij Poseidoon de macht over de zee; zelf behield hij als zetel van zijn heerschappij de hemeltroon. De Titanen die trouw aan zijn zijde hadden gestaan, liet hij hun machtsgebied, terwijl hij de vijanden in de Tartaros gevangen hield. Aan de zijde van Zeus leefde sinds die tijd als zijn vrouw de godin Hera, die als oudste dochter van Kronos ter wereld gekomen was. Uit het schuim van de zee steeg zijn dochter Afrodite op, de godin van de liefde en de schoonheid, die alle andere godinnen in bevalligheid en lieflijkheid overtrof. Twee kinderen werden aan de opperste god geschonken door Leto, een dochter van de Titaan Koios: Foibos Apollo, de god van welvaren en ordening; hij was de beschermheer van de wet, van al wat goed en schoon is in de natuur en in de mensenwereld. Artemis, zijn zuster, was eveneens een beschermende en heilbrengende godin, zij schonk het frisse bloeiende leven der natuur. Zoals haar broer Apollo was zij niet getrouwd. De lievelingsdochter van Zeus echter was Pallas Athene, die uit zijn hoofd, de zetel van het verstand, werd geboren; daarom was zij de godin van de wijsheid, een machtige en wijze leidster en beschermvrouw van staten en steden in oorlog en vrede. Nog andere godheden verschenen toen in de kring der heiligen, zoals Iris, de boodschapster der goden, die het verkeer tussen hen en de mensen tot stand bracht. Uit het huwelijk van Zeus met Hera kwam Hefaistos voort, de kunstvaardige god van het smidsbeeld, die de macht van het vuur wist te temmen. Maar nog steeds was de nieuwe wereldorde niet veilig gesteld. Gaia namelijk, Mother Earth, zag toornig toe, hoe haar kinderen in de onderwereld versmachtten; om hen te bevrijden zond zij de honderd-koppige, vuurspuwende Tyfoon, en Zeus, de overwinnaar, had opnieuw een strijd te doorstaan, die de aarde deed sidderen, totdat hij ook deze monsterlijke draak had overwonnen. Nog steeds gaf Gaia het niet op; zij spoorde de verschrikkelijke Giganten aan om de zetel van de goden te bestormen. Een gruwelijke strijd had Zeus in de slag met dit reuzegeslacht te doorstaan. Zij braken uit de onderwereld los, zodat de sterren van vrees verbleekten. ‘Trek op en neem wraak voor mij op de hemelgoden!’ Met deze woorden zette Gaia hen aan. ‘Maakt van mijn eigen ledematen, de bergen, treden om de Olympos te betreden en te bemachtigen.’ De reusachtige monsters waren verschrikkelijk om aan te zien; in plaats van voeten hadden zij geschubde drakestaarten. Zij juichten bij de woorden van hun moeder en genoten al van te voren van de overwinningsvreugde. ‘Ik zal Afrodite tot mijn vrouw maken!’ praalde een van de reuzen. ‘Artemis zal mijn vrouw worden!’ riep de ander, en een derde nam zich voor dat hij met de schone Athene zou vrijen. Zo trokken zij naar de bergen van Thessalië om van daaruit de zetel van de goden te bestormen. Inmiddels vergaderden de in het nauw gedreven goden alle beschikbare krachten om tegen de zwarte aanval van de reuzen te kunnen standhouden. Iris, hun boodschapster, riep de heiligen bijeen; zelfs de geesten van de doden riep zij te hulp. Allen gaven volgzaam gehoor aan deze oproep. En echt waar, de nood was op zijn hoogst. Alle elementen waren in het hevigste oproer; van de hemel klonk de donderbazuin en het land antwoordde met een aanhoudende aardbeving. Alle goden namen moedig deel aan de beslissende strijd tegen de woedende reuzen. Foibos Apolloon zond zijn altijd treffende pijlen, Hefaistos slingerde gloeiende kolen uit zijn smidse, Poseidoon stootte met zijn drietand; de Moiren, de godinnen van het noodlot, zwaaiden met haar knotsen, en de bliksem van Zeus, die alles verteert, suisde omlaag. Ook Zeus’ zoon Herakles, die op de aarde geboren was, werd op zijn verzoek door Athene te hulp geroepen en nam vol onstuimigheid deel aan de strijd. Mochten ook de reuzen in hun toorn de ene berg na de andere uit hun grondvesten losrukken en steeds nieuwe bergen, de Ossa, de Pelion en de Oita op elkaar stapelen, Zeus toonde zich de sterkste. Hij bleef overwinnaar in de moordende strijd, en voortaan waagde niemand meer hem zijn heerschappij te betwisten. Sindsdien troont Zeus hoog op de top van de Olympos als Opperste in de kring van de goden. Daar valt sneeuw noch regen, geen zuchtje wind wordt er gevoeld. Nektar en ambrozijn is het voedsel van de goden en schenkt alle heiligen een eeuwige jeugd en onsterfelijkheid.
Waarom zijn de Griekse mythen en sagen zo beroemd? De Romeinse mythen en sagen kennen ook veel mensen, bij de Egyptische wordt de groep al kleiner en bij de Noorse en Keltische mythen en sagen hou je bijna niets over. Waarom kent dan eigenlijk iedereen wel een paar Griekse mythen en sagen? Ik weet het ook niet zeker. Alle verhalen zijn verzonnen, dat is duidelijk, maar ze zijn ook goed verzonnen, aangezien veel verhalen op elkaar aansluiten. Dat merk je wel, als je de samenvattingen leest, veel gebeurtenissen in verschillende sagen, mythen ook wel, maar minder, sluiten op elkaar aan. Dat komt ook doordat de 'mythentijd' de tijd was tijdens de Mykeense en de Minoïsche beschavingen. De meeste heldensagen speelden zich in deze tijd af. De Ilias en de Odyssea worden geschat op ± 1300 v. Chr. Deze sagen kunnen beter geschat worden, aangezien Troje rond die tijd inderdaad werd verwoest. Ook het verhaal van Minos en de Minotaurus is knap verzonnen, je moet er maar op komen om al die details zo precies te bedenken. Maar, hier zit ook een gedeelte in wat waar is, net zoals bij de Ilias en nog andere sagen: Tijdens de Minoïsche beschaving, de beschaving van koning Minos, was Kreta het machtigste gedeelte van Griekenland. Omdat het een redelijk centrale positie heeft in het Middellandse Zeegebied, hadden ze een vloot gebouwd, die ieder schip tegenhield, die dan weer tol moest betalen aan de Kretenzers, totdat Knossos verwoest werd tijdens een oorlog. Nog een reden voor de bekendheid van de Griekse mythen en sagen zou kunnen zijn, dat ze vol staan met wijze levenslessen. Bijvoorbeeld: Gedraag je niet hoogmoedig, want je wordt gestraft door de goden! Daar kunnen we zelfs nu nog van leren! Nog een reden voor de bekendheid is, dat er ook veel bekendheid aan werd gegeven, door degenen die al geïntrigeerd werden door de mythenwereld. Er zijn meerdere boeken geschreven, wetenschappelijk of gewoon gedichten, waaruit je ook veel kan leren over de hechte band die de rieken met hun godenwereld hadden. De Grieken, en alle andere klassieke beschavingen met mythen en sagen trouwens ook, hebben een polytheïstische godsdienst. Dus een godsdienst met meerdere goden. Waarom is dat, kan je jezelf dan afvragen. Simpel, ze hadden toen nog niet de verklaringen voor de natuurverschijnselen zoals wij die nu hebben, dus schreven ze die toe aan een godheid. En dat alle mensen in die tijd ook in die goden geloofden, geeft weer aan hoe sterk men in die tijd afhankelijk was van zekerheid. De zekerheid waarom het regende, onweerde, waaide, de zon op en onder ging, enz. Uit de mythen kan je ook veel leren over de beschaving van die tijd. Je leest over een koning die en een koningin dat, er wordt veel gemoord en gedood. Als je dat gaat herleiden, kom je er dus op uit, dat er veel kleine koninkrijkjes waren, die onderling nog al eens ruzie hadden. Ook het feit dat het in de sagen in de families zelf niet altijd zo goed botert, geeft aan dat er ook veel broedertwisten waren, waarvan je kan zeggen dat dat typisch is voor zo'n primitieve beschaving. Maar dan maak je een fout! De Grieken waren namelijk alles behalve primitief! Primitief tegenwoordig wil zeggen, dat je niet met de huidige technologische ontwikkelingen mee kan komen, maar in de oudheid geld dat absoluut niet. De Grieken waren niet primitief, omdat tegen het einde van de Minoïsche en Mykeense beschavingen al een democratie hadden Athene ! Een voorbeeld van andere hoge beschavingen, de Azteken voerden al hersenoperaties uit in 2000 v. Chr. En de Egyptenaren bouwden het enige nog overgebleven wereldwonder van de zeven wereldwonderen: de piramiden! Zelfs met onze huidige technologische ontwikkeling snappen we nog steeds niet hoe ze dat voor elk elkaar hebben gekregen Godsdienst Ruim 95 % van de bevolking is lid van de Grieks-orthodoxe kerk. De Grieks-orthodoxe kerk speelt een grote rol in de samenleving. Er is nauwelijks sprake van een scheiding tussen kerk en staat. De Griekse priester is alom aanwezig in het maatschappelijke leven en is herkenbaar aan zijn baard en zwarte kleding. Tempels en Orakels De Grieken stoken veel tijd in het blij maken van de goden. Ze bouwden over het hele land tempels voor hen. In heel Griekenland werden die tempels op ongeveer dezelfde manier gebouwd. Ze hadden allemaal dezelfde plattegrond. Een grote zaal de cella, waar een standbeeld van de god(in) stond. Daarachter was een klein zaaltje waar heilige vaten en gewaden werden bewaard. Buiten langs de rand van de tempel was een rij zuilen. Vlak voor de ingang van de cella stond een altaar, daar konden de mensen hun offers brengen. In de tempels waren priesters en priesteressen die moesten zorgen dat de goden op de goede manier vereerd werden, ze moesten er ook voor zorgen dat de tempel netjes bleef. Een belangrijke tempel was de tempel: Parthenon. Die tempel was voor de godin Pallas Athene. De tempel werd gebouwd door Iktinos en Pheidias in 447 voor Christus. De tempel staat in Athene. Sommige Atheners vonden het maar een lelijk ding. Maar de meeste mensen vonden het heel mooi. De Grieken vereerden niet alleen hun goden ze vroegen ze ook om raad. Dat deden ze in Orakels een soort tempeltjes. Nu zal ik iets zeggen over de religieuze feesten. De openbare eredienst speelt de hoofdrol in het leven van de polis. Elke polis vereerde zijn beschermgod in een tempel, speciaal voor die god gebouwd. Dan had je ook de Panhelleense feesten. Dat waren openbare feesten voor Grieken uit alle poleis. De heilige feesten = competitie van sport, toneel en muziek. Olympia is een plaats in Griekenland voor de vierjaarlijkse Olympische spelen. ( ter ere van Zeus) Het stadion van Olympia is 192m lang en er is plaats voor ongeveer 40000 toeschouwers. In 776 voor Christus doen de Olympische Spelen hun ware intrede in de geschiedenis. Griekenland was toen verscheurd door oorlog. Ifitos, koning van Elis, die zijn volk van diefstal en plundering wilde behoeden, ging in de stad Delphi de priesteres Pythia raadplegen. "Herstel de Spelen die de goden zo lief zijn" was het antwoord van het orakel. Aan duidelijkheid ontbrak het deze aanbeveling niet.Bij zijn terugkomst in Elis kon Ifitos zijn machtige buur, de koning Lykoergos van Sparta, ervan overtuigen Elis tot "neutrale staat" uit te roepen en een Olympisch bestand af te kondigen. Zo kon Ifitos in volle rust de Spelen opnieuw organiseren. Daarna hebben ze gedurende twaalf eeuwen om de vier jaar plaats genomen tot 394. De spelen werden afgeschaft door de fanatiek Christelijke Romeinse keizer, namelijk keizer Theodosius. Reden van die afschaffing? Keizer Theodosius vond die spelen een groot heidens gedoe, hij wou er niets mee te maken hebben. 1502 jaar later, in 1896, werden de spelen terug ingevoerd door Franse baron de Coubertin. Dat de Spelen vierjaarlijks zijn gehouden is nu ook niet aan het toeval te wijten, maar heeft ongetwijfeld iets te maken met de natuurelementen. De Olympisch afspraak had plaats elke negenennegentigste maand van de tijdsindeling toen en wel bij volle maan. In onze tijdrekening tussen 6 augustus en 19 september. Dat was ook de rustperiode voor de landbouwers. Hierbij mogen we niet vergeten dat Olympia vooral een bedevaartsoord was voor de naburige stammen die de goden een goede oogst kwamen afsmeken. Een legende uit de mythologie zegt ons dat Pelops in Olympia de eerste Spelen heeft gehouden. Pelops was de zoon van Tantalos. Zijn vader, die voor geen wreedheid bang was om de gunst van de goden te krijgen, hakte hem in stukjes en zette het vlees voor aan Zeus en enkele andere goden. Vol afschuw duwden ze de schotel van zich af. Zeus onstak daarbij in een woede die de hemel dooreenschudde. De oppergod liet de lichaamsdelen van Pelops weer bij elkaar passen en blies ze nieuw leven in. Pelops erfde de troon van zijn vader Tantalos, die voor zijn weerzinwekkende daad in de onderwereld zwaar werd gestraft. pelops was nu koning van Frygië en hij ging op zoek naar een vrouw. Zo belandde hij op zijn tochten in Elis, waar koning Oinomaos de hand van zijn dochter Hippodameia beloofde aan de man die hem in het wagenrennen zou kunnen verslaan. Maar Oinomaos gaf zijn tegenstander nooit de kans om de eindstreep te halen. Tijdens de wedstrijd doodde de koning zijn kandidaat-schoonzoon met de koperen lans die hij van de krijgsgod Arens als geschenk had gekregen. Op die manier kon hij telkens het huwelijk van zijn dochter uitstellen, want een orakel had hem voorspeld dat hij door zijn schoonzoon zou worden vermoord. Bij zijn aankomst in Elis schonk Pelops maar weinig aandacht aan de twaalf onfortuinlijke huwelijkskandidaten die voor hem om de hand van Hippodameia hadden gedongen en er hun leven hadden bij verloren. De hoofden van de slachtoffers hingen tegen de paleispoort genageld, maar Pelops was niet van zijn stuk te brengen. Hij kende het gevaar en bedacht een list. Hij zocht de wagenknecht van Oinomaos, Myrtillos, op en beloofde hem de helft van zijn koninkrijk en de eerste huwelijksnacht met Hippodameia in ruil voor medewerking. Myrtillos ging op het voorstel in en verving de as pennen van de wagen van koning Oinomaos door wassen staafjes, die in de loop van de wedstrijd zouden smelten. Zo geschiedde toen de twee tegenstanders de landlengte van Korinthe inreden. Eén van de wielen van de wagen van Oinomaos raakte los en vloog van zijn as. De koning kwam om het leven. Pelops huwde Hippodameia, besteeg de troon van Oinomaos en werd de nieuwe heerser over het grondgebied van zijn verslagen schoonvader. Myrtillos, de enige getuige van zijn misdadige list, kreeg niet de beloofde beloning. Hij werd tijdens een tocht in zee geworpen en verdronk. Enkele jaren later had pelops last van een knagend gemoed. Om rust te vinden liet hij ter ere van de god Hermes, de vader van Myrtillos, een tempel bouwen. Pelops breidde ook zijn rijk uit tot Olympia, waar hij om de gunst van de goden te behouden, spelen liet organiseren, die volgens de legende van een ongekende pracht waren. Het is bekend dat de Grieken hun goden en hun helden niet beschouwden als wezens zonder zwakheden. Zij vergaven Pelops zijn misdaad en noemden het zuidelijk deel van Griekenland naar hem: de Peloponnesos. Wie mocht er meedoen aan de Olympische spelen? Vrouwen mochten niet meedoen aan de Olympische spelen en alleen ongetrouwde vrouwen mochten kijken naar de spelen. Griekse meisjes trouwde ongeveer op 13 jarige leeftijd dus er waren niet veel vrouwen die kwamen kijken. Een keer had een moeder van een van de deelnemers zich vermomd als de trainer van haar zoon maar ze werd herkend, ze had geluk want ze werd er niet voor gestraft. Sinds die dag moeten zowel trainers als deelnemers naakt komen. Ter ere van Hera (de vrouw van Zeus) werd er tussen 2 spelen in een hardloopwedstrijd gehouden voor meisjes in Olympia. Ze moesten dan 160 m lopen en als je won kreeg je net als de mannen een kroon van wilde olijven en een portret van haar werd in de tempel van Hera bewaard. Atletiek was er om de mannen op te leiden voor een goede soldaat daarom mochten er geen vrouwen meedoen met de Spelen want vrouwen moesten toch niet vechten. Een uitzondering was in Sparta daar moesten veel vrouwen aan atletiek doen om gezonde kinderen te krijgen. Er was wel één grote vrouwelijke atlete, haar naam was Atalante zij was door haar vader in de wildernis achtergelaten omdat hij een jongetje wilde. Maar in de wildernis werd zij opgevoed door een beer. Atalante versloeg veel mannen met atletiek en dan vooral met hardlopen maar ze kon ook goed worstelen. Uit dit soort verhalen van atalanta kwamen tradities, zoals dat vrouwen niet met de olympische spelen mee mochten doen.