Filmmuziek

DE GESCHIEDENIS VAN FILMMUZIEK Filmmuziek is in 1927 ontstaan, daarvoor had je ook wel films, die werden 'stomme films' genoemd, Charlie Chaplin of Stan Laurel en Oliver Hardy. Dat waren films zonder geluid. Er werd bij die films muziek gemaakt door een pianist, maar die muziek paste niet bij de film. Het was bedoeld om het lawaai van de projector te overstemmen. Tussen die films werden soms wel stukjes tekst gebruikt om te vertellen wat er gebeurde. Daarna had je de bioscooporgels. Daarmee was het makkelijker om geluiden en muziek bij de gebeurtenissen te plaatsen. Een bioscooporgel lijkt op een orgel uit de kerk, er zitten alleen ook nog allemaal toeters, bellen en trommels op. Als er dan bijvoorbeeld op het doek een deur werd dichtgeslagen kon er op een trommel geslagen worden. In grote filmzalen waren zelfs bioscooporkesten, die een behoorlijk aantal muziekstukken konden spelen. Enkel klassieke componisten die muziek voor de stomme film geschreven hebben zijn: Honegger, Milhaud en Shostakovitch. Tijdens de stomme film werd er al voortdurend geëxpirimenteerd met geluid afkomstig van een grammofoon of fonfograag, maar dat leverde problemen op met de synchroniteit. De film 'The jazz singer' uit 1927 wordt gezien als de eerste geluidsfilm, terwijl er bij die film gebruik gemaakt werd van het Vitaphone-systeem, waarbij ook grammofoonplaten gebruikt werden. De geluidsfilm is een filmsysteem waarbij stemmen, geluiden, muziek en beeld synchroon lopen. De geluidsband van een film heet soundtrack. Twee bekende in filmmuziek gespecialiceerde componisten zijn: Henry Mancini en John Williams. FUNCTIES VAN FILMMUZIEK Iedereen is wel eens naar de bioscoop geweest. Overal om je heen hoor je dan geluiden die bij de gebeurtenissen in de film horen. Je hoort dan niet alleen mensen praten, maar ook de achtergrond geluiden. Zoals een deur die dichtgeslagen wordt of het verkeer. Die geluiden maken de film realistischer want in het echt zijn al die geluiden er ook. Zonder geluid is er niet veel aan een film. Je ziet dan mensen bewegen, maar je hoort niks. Vroeger was er geen geluid bij een film, er werd wel piano gespeeld, maar die muziek had niks te maken met de film. Die muziek was bedoeld om het lawaai van de projector te overstemmen. Je hebt verschillende soorten films, bijv. thrillers, romantische films of komedies Bij al deze films hoort een andere soort muziek. Als je bij een enge film een romantisch muziekje zet dan is de hele film niet eng meer. En bij een grappige film hoort ook grappige muziek. Door filmmuziek wordt de spanning in films opgevoerd. Filmmuziek zorgt er dus voor dat de gebeurtenissen in een film extra benadrukt worden.
HOE WORDT GELUID GEMAAKT? Naast het beeld van de film wordt een strook vrijgehouden voor het geluid. Dat geluid wordt apart opgenomen. In de studio is het gemakkelijk om het geluid precies gelijk, synchroon heet dat, met het beeld af te spelen. Door het geluid wordt een spiegeltje in trilling gebracht. Een lichtbundel die op dat spiegeltje valt, weerkaatst op de film. Het geluid wordt zo vertaald in een bibberige lichtstrook op de film. Bij het afspelen gaat het precies andersom. Een lichtstraal in de projector valt door de lichtstrook op een fotocel. Die fotocel kan licht omzetten in elektrische stroompjes, die in de boxen worden omgezet in geluid. Zo wordt ervoor gezorgd dat het geluid altijd precies met het beeld samenvalt. COMPONISTEN VAN FILMMUZIEK Dmitri Shostakovitsj Dmitri Shostakovitsj werd geboren in Leningrad op 25 september 1906. Zijn vader was muzikaal begaafd en zijn moeder was een getalenteerde pianiste, daardoor kreeg hij al vroeg les in theorie en piano. Toen hij 11 jaar was is hij begonnen met componeren. Hij heeft gestudeerd aan het conservatorium in Leningrad. In 1927 behaalde hij het erediploma van de Chopin-wedstrijd in Warschau en wordt leraar aan het conservatorium in Leningrad. In 1958 laat hij zijn leraarsfunctie vallen en gaat in Moskou componeren. Hij componeerde: concerto's, kwartetten, kamer- en pianomuziek, opera's, operette-, ballet-, toneel- en filmmuziek, 15 symfonieën, oratoria, cantates en liederen. Hij overleed op 9 augustus 1975 John Williams John Williams werd geboren op 8 februari 1932 in Queens. Zijn vader was een Jazzdrummer. Vanaf dat hij 7 jaar was kreeg hij pianolessen en bestudeerde hij trombone, trompet en klarinet. In 1952 moest hij in militaire diens. Twee jaar later verliet hij het leger en ging hij studeren aan de Julliard School of Music in New York. In 1960 schreef hij zijn eerste soundtrack voor de film "I Passed For White". Een van zijn bekendste werken is "Star Wars" uit 1977. Van deze soundtrack zijn er over de hele wereld tientallen miljoenen exemplaren verkocht. John Williams is de vaste componist van Steven Spielberg. Zij werkten voor het eerst samen bij "The Sugarland Express" in 1974. John Williams schrijft ook Olympische fanfares en een aantal concertwerken. DE MUZIEK IN DE FILM STAR WARS In de film star wars komt veel muziek voor, maar ook veel geluidseffecten. Er zijn verschillende soorten muziek in de film bij verschillende situaties. Je hebt dreigende, musterieuse, zielige en gevechtsmuziek. Dreigende muziek is bijna de hele tijd aanwezig in de film, die komt dus ook het meeste voor. Door dreigende muziek worden spannende stukjes extra benadrukt en komt de dreigende sfeer van de film beter over. Dreigende muziek wordt vooral gebruikt tijdens gesprekken met koningin Amidala, tijdens de overgang tussen de scenes en tijdens vluchten met de ruimteschepen. Tijdens gesprekken van de slechterikken, de leiders van de Federatie, wordt mysterieuse muziek gebruikt, omdat zij duistere en slechte plannen hebben die de kijker niet precies weet. De film is ook een beetje mysterieus, want je ziet allemaal vreemde figuren en voorwerpen. De gevechtsmuziek komt eigenlijk alleen maar voor op het eind, als de Federatie aangevallen wordt. Dus tijdens de aanval op het controleschip door gevechtsvliegtuigen, tijdens het gevecht in het paleis en tijdens het laserzwaard gevecht. Dan is er snelle muziek met een duidelijke bas. Er zijn twee momenten in de film wanneer de muziek zielig is. Dat is wanneer Anakin zijn moeder verlaat en wanneer Qui-Gon-Gin gedood wordt. De muziek is dan langzaam en zacht. In de film zijn ook veel geluidseffecten. Door die geluidseffecten lijkt de film realistischer. De geluidseffecten zijn allemaal met de computer gemaakt, net als veel figuren en als de geluidjes van R2-D2. Tijdens de pod-race lijkt het door het geluid net alsof je er zelf bij bent, vooral als je de film in de bioscoop gezien hebt. Maar ook tijdens gevechten zijn er geluidseffecten gebruikt. Daardoor worden die gevechten realistischer. Maar ook als ruimteschepen opstijgen zijn er geluidseffecten gebruikt om het zo realistisch mogelijk te maken.