De ijsbeer

Weetjes.

De “Koning van de Poolcirkel” is het op twee na grootste lid van de berenfamilie, na de Kodiakbeer in Alaska en de Kamchatka-beer in het noorden van Siberië. Deze relatief jonge berensoort is een afstammeling van de Siberische bruine beer.
De ijsbeer is de grootste vleeseter dat op de aarde rond loopt.
Er lopen op de aarde ongeveer 28.000 ijsberen rond. Een ijsbeer weegt tussen de 400 en 500 kilo. Vrouwtjes ijsberen worden ongeveer 2 meter, en mannetjes worden ongeveer 2 of 3 keer zo groot als de vrouwtjes. Mannetjes worden ongeveer 3 meter. De lengte van de staart is 8 tot 12 centimeter. De grootste ijsbeer die ooit is gevonden was 3 meter en 70 centimeter lang en woog 1007 kilogram.
De ijsbeer wordt ongeveer 20 tot 25 jaar oud. De oudste ijsbeer in Alaska was 41 jaar oud. De ijsberen bestaan al ongeveer 100.000 jaar.

Waar komt de ijsbeer in de wereld voor ?

De ijsbeer komt voor op 12 miljoen km2 land en bevroren zee om de Noordpool. De beren leven in Alaska, in Centraal-Siberië, op de Canadese Noordpooleilanden, op Groenland, op Spitsbergen en op Frans Jozefland. De grootste beren komen voor in Alaska.
Ze jagen voornamelijk op pakijs, vlakbij de kust en op de eilanden van de Poolcirkel.
Op de Noordpool ligt alleen maar sneeuw en ijs. De ijsberen houden ´s winters een soort winterslaap. Daarvoor maken ze een hol onder de grond. Als het winter is op de noordpool, is het de hele dag donker. Als het zomer is, is er minder te eten voor de ijsberen.
Verspreidingsgebied ijsberen (rood) <afbeelding ontbreekt>

De voeding.

De ijsbeer is een echte vleeseter, het voedsel bestaat uit een groot deel uit zeehonden en zeerobben. Een ijsbeer gaat uren lang bij een opening in het ijs zitten te wachten. Als zijn prooi dan boven water komt slaat hij hem met zijn poot, dan is zijn prooi bewusteloos en bijt hij hem dood. Als er een dode zeehond 20 kilometer verderop ligt kunnen ijsberen dat ruiken. Als er weinig te eten is gaat hij de hele dag slapen. 's Winters jagen de ijsbeer op het pakijs voornamelijk op baard- en ringelrobben maar ook op zadelrobben, jonge walrussen, witte walvissen, vissen en zeevogels. ´s Zomers, wanneer ze op het land leven, eten ze kleine zoogdieren, op de grond nestelende vogels, eieren en dood vlees. Tussen de grotere maaltijden door nemen ze ook genoegen met zeewier, mosselen, gras, mos en bessen. Per jaar legt een ijsbeer zo´n 15.000 kilometer af op zoek naar voedsel. Om te overleven, moet hij jaarlijks zo´n 50-75 zeehonden doden.
Het skelet. (inwendige of uitwendige bouw)

Een ijsbeer heeft een langer lichaam dan andere beren. De ijsbeer heeft een inwendige bouw en is tweezijdig symetris Zijn nek en schedel zijn lang en dun. Hierdoor kan hij beter zwemmen. Door zijn bouw kan hij zich snel voortbewegen. Onder de poten van een ijsbeer zitten een soort anti-slip zolen. Daardoor glijd hij minder snel uit en heeft hij meer grip op het ijs.

Voortplanting.

IJsberen leven hun hele leven alleen. Het mannetje gaat in de lente opzoek naar een vrouwtje zonder jongen om te paren. IJsberen vinden elkaar door rond te kijken bij de beste jachtgebieden voor zeeleeuwen. Als ze elkaar hebben gevonden blijven het mannetje en het vrouwtje ongeveer een week bij elkaar. In die week paren de beren een paar keer. Bij de zwangerschap,geboorte en de opvoeding is het mannetje nergens te bekennen. Vrouwtjes gaan paren als ze vier jaar oud zijn. Mannetjes zijn geslachtsrijp als ze zes jaar zijn. Maar omdat mannetjes als ze zes jaar oud zijn nog niet zo sterk en groot zijn, om andere mannetjes van de vrouwtjes af te houden paren de meeste mannetjes pas als ze acht, negen jaar zijn. Een zwangere ijsbeer moet eerst heel veel gewicht toenemen. Daar heeft ze ongeveer 2 maanden de tijd voor. Dat extra gewicht is nodig voor de energie dat het kost om de jongen groot te laten worden. De jongen worden meestal eind december, begin januari geboren, terwijl de moeder nog slaapt. Meestal worden er 2 ijsberen geboren. IJsbeervrouwtjes zijn dus ongeveer zeven tot acht maanden zwanger. De jongen blijft ongeveer anderhalf jaar tot na de geboorte moedermelk drinken. Normaal blijft een ijsbeerjong zo´n tweeënhalf jaar bij hun moeder, dat is veel langer dan normale berenjongen. De vrouwtjes voeden haar jongen zittend, dat doet ze omdat ze dan om zich heen kan kijken of er gevaar dreigt. Tijdens het opgroeien leren de jongen wat ze kunnen eten, en waar dat te vinden is, hoe je het moet vangen en hoe je gevaren moet ontwijken.

Wat is de invloed van een mens op de ijsbeer?

In 1961 lieten mensen weten dat er nog maar 10 000 tot 20 000 ijsberen op de wereld waren. De ijsberen werd een bedreigde diersoort. Al heel lang jagen mensen op ijsberen. De Eskimo´s gebruiken de beenderen, het vlees en de huid van de ijsberen om te leven. Daarna kwamen sportjagers naar het Noordpoolgebied en gingen op de ijsberen jagen. In een jaar waren er 700 ijsberen dood door het jagen. De huid van een ijsbeer is namelijk heel veel waard.

Er is ook minder ruimte voor de ijsbeer. Er is veel meer olie en steenkool nodig. De mensen gaan nou onder de bevroren bodem van het Noordpool gebied zoeken. Gemorste olie kan heel erg gevaarlijk zijn voor een ijsbeer. Een beer met olie op zijn huid kan de lichaamstemperatuur niet goed meer regelen. Als hij olie oplikt, kan hij daaraan doodgaan.

De ijsberen zijn nu wel veilig. Maar…… de bedreiging van de ijsberen is nog niet helemaal verdwenen! Hun leefgebied zal steeds kleiner worden en ook hun rust zal steeds meer verstoord worden.
Een beroemde ijsbeer.

Knut.

Knut is de naam van een ijsbeer uit een Duitse dierentuin die door zijn moeder werd verstoten. Zijn tweelingbroer stierf al na vier dagen. Het ijsbeertje wordt door een verzorger grootgebracht. Er waren mensen die liever het dier in wilden laten slapen, omdat zij dachten dat Knut later asociaal gedraag zou gaan vertonen omdat hij niet in een groep ijsberen opgroeit. Dat hebben ze niet gedaan. Er was uitgebreide aandacht voor het ijsbeertje in de media. Knut kan niet in de dierentuin blijven waar hij geboren is. Ze denken dat als hij groot is uit de groep word gezet van de ijsberen. Hij moet nu voor nageslacht in andere dierentuinen gaan zorgen.

Lars, het kleine ijsbeertje.

Lars, het kleine ijsbeertje, is waarschijnlijk de populairste ijsbeer van de hele wereld. Hij is bedacht door de Nederlander Hans de Beer. Lars is geen held, hij zoekt zijn eigen weg in het leven, mag fouten maken en er wordt niet van hem verwacht dat hij alles weet. Hij maakt veel avonturen mee. Soms alleen, soms met een vriend. De boeken zijn in 27 talen en er zijn over de hele wereld meer dan 10 miljoen boeken gekocht. Er was ook een tekenfilm van Lars, de kleine ijsbeer.