Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2017
- 174 pagina's
- Uitgeverij: De Arbeiderspers
Flaptekst
‘Ik vind het eerlijk gezegd een nogal beperkt en zelfzuchtig concept van de liefde om haar te definiëren in termen van het rendement van een investering van gevoelens van genegenheid die zich in gelijke mate terugbetaalt. Wat zij mij heeft geleerd, is dat ware liefde veel altruïstischer is dan dat en dat geven in de liefde geen ander doel kent dan het geven zelf.’
Een professor op zekere leeftijd vindt de liefde waarop hij niet meer had durven hopen en die zijn leven verandert. Een filosofische roman over geloof, hoop en liefde die leest als een thriller.
Eerste zin
In het paars was zij mijn bruid.Samenvatting
Een professor van ongeveer zestig jaar oud heeft zich altijd gewijd aan zijn colleges en onderzoek en had de hoop al opgegeven dat het hem ooit nog zou kunnen overkomen maar toen ontmoette hij toch de liefde van zijn leven. Hij wil zijn verhaal vertellen vanuit de Complejo Penitenciario Conurbano Bonaerense Norte, een gevangenis in Buenos Aires, Argentinië, niet omdat hij denkt iets nieuws te vertellen of om zichzelf vrij te pleiten – waarschijnlijk sterft hij in de gevangenis – maar om de indruk weg te nemen dat haar iets te verwijten valt.
De professor maakte kennis met zijn geliefde Sarah via een e-mail (later blijkt dat een phishingmail te zijn geweest). In die mail schreef zij dat haar levensmotto ‘capre diem’ is en in zijn antwoord verbeterde hij haar. Sarah antwoordde hem vrij snel maar vanwege allerlei werkzaamheden rondom het internationale Tertullianus-congres, dat hij organiseerde ter ere van zijn zestigste verjaardag en zijn twintigjarig ambtsjubileum als ordinarius, las hij haar haar in zijn ogen onbeleefde reactie pas later. Hij stuurde haar een zakelijk en hooghartig bericht terug en verwachtte niets meer van haar te horen, maar ze antwoordde wel, o.a. met een zeer directe en vrijpostige interpretatie van het citaat dat hij gebruikte. De ik is aangenaam verrast en er ontstaat een mailwisseling waarbij de professor en Sarah elkaar dagelijks berichten stuurden en de professor teleurstelling voelde als ze niet meteen antwoordde.
De voorbereidingen voor het congres verliepen stroef en de professor moest de Koninklijke Academie bellen omdat zij een grote subsidieaanvraag afgewezen had, waardoor de financiële dekking op losse schroeven was komen te staan. Hierdoor had hij weinig tijd voor Sarah en ze stuurde hem een foto van zichzelf op hem op te vrolijken. De professor was verliefd en vroeg om meer foto’s waarover hij na ontvangst de hele dag fantaseerde.
De professor en Sarah fantaseerden ook samen over een toekomst waarin ze elkaar ontmoetten en de mails en foto’s werden steeds explicieter. Ze stuurde hem een nieuwe foto waarop ze in een kleine bikini poseerde en in de hoek van de foto stond ‘Peachez’. Toen de professor dit woord gecombineerd met haar voornaam opzocht in Google, ontdekte hij dat de foto’s afkomstig waren van pornosites. Hij realiseerde zich dat hij helemaal niets over haar wist en dat ze zelfs niet de Sarah Peachez van de foto’s hoefde te zijn omdat iedereen die foto’s van Internet kon halen.
Sarah bleef hem berichten sturen maar hij antwoordde niet meer en richtte zich weer op de organisatie van het congres dat redelijk in de soep liep. Omdat haar berichten aanhielden, stuurde hij haar uiteindelijk een bericht met alleen de link van de pornosite. Sarah antwoordde na een tijdje dat ze min of meer blij was dat hij had ontdekt wie ze was omdat ze niet wist hoe ze het anders moest vertellen. Sinds ze hem ontmoette, droomde ze ervan te sparen voor een opleiding op zijn universiteit. De professor was ontroerd en geloofde haar. Het contact werd nu nog intensiever maar ineens verdween ze.
Twee dagen later liet ze weer van zich horen maar ze schreef dat ze eigenlijk niet meer in de droom geloofde en ermee op wilde houden. De professor schrok en beloofde meteen na zijn congres naar Curaçao te komen waar ze een fotoshoot had. Dat hield in dat hij voor haar zijn vliegangst zou moeten overwinnen. Voordat hij echter had kunnen boeken, ontving hij van haar al een betaald ticket. Vervolgens gingen ze samen op zoek naar technieken en medicijnen tegen zijn vliegangst. Ze vroeg hem ook of hij zich voor een tropisch eiland iets vlotter kon kleden.
De professor verscheen in zijn nieuwe outfit op het congres en sloeg daar een slecht figuur. Het maakte hem echter niets uit want na zijn lezing snelde hij meteen naar het vliegveld en verdoofd door de medicijnen vloog hij naar Curaçao. In het hotel wachtte niet Sarah maar een geprinte mail van haar op hem: ze legde uit dat het werk zo goed ging dat ze al klaar was en door was gegaan naar de volgende klus in Buenos Aires. Ze verwachtte hem daar de volgende dag en vroeg hem een kleine zwarte koffer mee te nemen, die ze vergeten was.
De professor stond voor de tweede keer doodsangsten uit op het vliegveld en in het vliegtuig maar landde uiteindelijk veilig in Buenos Aires. Hij zag er echter zo nerveus en zweterig uit dat hij staande werd gehouden door een douanebeambte die ook in zijn koffers wilde kijken. In het zwarte koffertje werd vier kilo cocaïne gevonden. Hij was erin geluisd door een internationale drugsorganisatie.
De professor benadrukt dat Sarah geen schuld heeft en dat hij dankbaar is voor de gevoelens van liefde die hij voor haar heeft gehad. Hij heeft geleefd en voelt zich vrijer dan ooit. Hij realiseert zich dat Sarah een projectie was van de liefdevolle gevoelens die hij in zichzelf heeft, zoals God dat ook is. Het is niet God of de geliefde die ons leven verrijkt, maar ons geloof in Hem of haar. Zodra de geliefde werkelijkheid wordt en volledig gekend wordt, verdwijnt de liefde sowieso vaak.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden