Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2019
• 415 pagina's
• Uitgeverij: Prometheus

Flaptekst

Eerste zin

Van achter het raam keek Lise naar haar vader. Het was nacht. Niks bewoog. Haar moeder sliep, Lise had haar gesnurk gehoord tot op de gang.

Samenvatting

Lise woont samen met haar ouders en haar jongere broer David. Er is ook nog een oudere halfzus Nina uit het eerste huwelijk van haar vader, maar zij woont al op zichzelf en laat slechts af en toe haar neus zien. Als het verhaal start hebben Lises twee enige vriendinnen van de middelbare school de vriendschap opgezegd. Het lukt haar niet dit aan haar ouders te vertellen, die zijn met zichzelf bezig. De enige reden dat ze nu nog naar school gaat, is haar leraar wiskunde Van Petegem. Wat begint als contact vanwege extra opgaven die haar moeten voorbereiden op haar studie medicijnen, begint steeds meer op een vriendschap te lijken.

Lises ouders zijn best bijzonder. Haar vader drinkt te veel en haar moeder eet en praat te veel. Ze maken samen veel ruzie. Lise kiest vaak partij voor haar vader maar wil ook haar moeder te vriend houden om de lieve vrede te bewaren. Ze fungeert eigenlijk als de ouder van haar ouders. Een positief persoon in haar leven is Kiki, de enige vriendin van haar moeder. Kiki trekt de verhoudingen in Lises gezin in twijfel maar Lise verdedigt ze. Kiki gaat ook mee uiteten als Lises moeder jarig is, maar dit loopt uit op een fiasco omdat Lises moeder aangeeft te willen gaan werken en haar vader dat belachelijk vindt. Hij maakt daar lullige opmerkingen over totdat ze wegloopt.

Van Petegem, Jasper, gaat op een andere school werken en ziet dat als een vrijbrief om Lise brieven te schrijven en haar mee uit te vragen, ook al is hij getrouwd en heeft hij kinderen. Het is duidelijk dat Lise al langer meer gevoelens voor hem koesterde. Vlak voor hun tweede date slaat haar moeder haar om onbekende redenen in haar gezicht. Als Lise hierover begint waar Kiki bij is, wordt die boos op haar moeder en loopt weg. Het contact tussen Kiki en haar moeder wordt vervolgens steeds minder, totdat Kiki de vriendschap opzegt. Omdat haar moeder het niet aan zou kunnen als zij haar nog wel zou zien, ziet Lise haar ook niet meer.

Nina bezoekt het gezin en beschuldigt haar vader ervan haar als jong meisje misbruikt te hebben. Haar vader ontkent, Lises moeder steunt hem en beiden zeggen dat Nina altijd voor problemen zorgt. Nina loopt ook weg en zegt nooit meer terug te komen. In het tweede deel ontmoet Lise Nina nog een keer op een feest, ze ziet er dan in haar ogen slecht (dik) uit, daarna wil Lise geen contact meer.

Lise bezoekt met Jasper zijn gehandicapte broer en op de terugweg zoent hij haar in de auto. Jasper zoent en streelt haar ook op andere plekken en Lise lijkt dat zonder al te veel plezier te ondergaan. Hij brengt haar thuis en dan is het voor Lise weer wachten tot hij contact opneemt. Degene die echter ineens voor haar deur staat, is zijn vrouw en zij maant Lise het contact te verbreken. Jasper belt haar nog een keer om het 'uit' te maken. Lise voelt zich verlaten en ziet op tegen een nieuw schooljaar. Ze gaat naar haar vader omdat ze wil weten hoe hij ermee omging toen zijn eerste vrouw bij hem wegliep. Haar vader wil echter niet met haar praten en dan loopt Lise de deur uit, pakt haar fietst, rijdt een kruispunt op en wordt aangereden.

Het tweede deel begint met een tweede man die bij haar weggaat, namelijk haar vriend Jonathan. Lise besluit het heft in eigen handen te nemen en rigoureus op dieet te gaan. Dit helpt haar ook in de omgang met haar ouders, die haar niet troosten vanwege Jonathan maar eerder verder de put in praten, en van wie ze zich op deze manier kan onderscheiden. Ze werkt inmiddels als aio op een ziekenhuisafdeling voor kinderen met kanker en is erg begaan met haar patiëntje Sien: zij heeft leukemie en haar toestand lijkt in eerste instantie te verbeteren. Met haar vriendin Tess bespreekt ze de liefdes in haar leven en haar werk in het ziekenhuis. Het valt Tess op dat ze weinig eet en vermagert en ze spreekt Lise hier regelmatig op aan maar die reageert steeds bozer op haar zorgen. Uiteindelijk geeft Tess het op en verlaat Lise met de mededeling dat ze er altijd voor haar zal zijn.

Haar ouders hebben een nieuw probleem: Lises moeder wil als vrijwilliger contact onderhouden met Danny, een jongen die voor inbraak in de gevangenis zit. Haar vader wil dit niet en schakelt Lise in om haar moeder om te praten. Als haar dat niet lukt, wordt hij boos en er ontstaat ruzie. De volgende dag is haar moeder gewoon naar Danny vertrokken en in de loop van het verhaal zal dit contact voortduren, totdat Danny weer wordt opgepakt en haar moeder niet meer wil zien. Lise heeft wederom medelijden met haar vader.

In het ziekenhuis ontmoet ze cardioloog Xavier. Eerst lijkt het alsof hij na hun eerste date niets meer van zich laat horen, maar na een toevallige tweede ontmoeting krijgen ze toch een relatie. Hierin probeert Lise zich zo veel mogelijk aan te passen aan de wensen van Xavier. Ze zien elkaar wanneer hij dat wil, doen wat hij graag doet, hebben seks wanneer hij dat wil en ze appt alleen terug. Echt contact hebben ze niet en hij weet niets van haar ouders of thuissituatie.

Lise kan haar vader niet bereiken. Haar moeder is drie dagen weg met Danny en ze is bang dat er iets ergs gebeurd is, dus ze gaat kijken. Ze vindt haar vader onderaan de keldertrap met twee gebroken polsen en gaat met hem naar de EHBO. De volgende dag staat Xavier op de stoep en hij ontmoet haar vader voor het eerst. Ze hebben een open en prettig gesprek dat enigszins stokt als haar moeder thuiskomt, maar ook haar weet Xavier te charmeren. Xaviers conclusie is dat ze best sympathieke ouders heeft.

In het ziekenhuis begint Lise te merken dat ze te weinig eet en slaapt, maar zelf trekt ze die conclusie niet. Eerst dient ze een patiëntje een verkeerde dosis medicijnen toe en nu valt ze flauw in Siens kamer. Ze moet bij haar afdelingsleider komen en hij deelt haar mee dat mensen zich zorgen maken om hoe ze eruit ziet: te mager. Hij stuurt haar naar de afdeling eetstoornissen en Lise moet verplicht groepstherapie volgen, wat ze verschrikkelijk vindt. Ze krijgt ook een dieet mee naar huis en wordt daarop gecontroleerd. Natuurlijk houdt ze zich daar niet aan.

Haar ouders en broer uiten hun zorgen om Lises gewicht, maar niet vanwege Lise maar vanwege de onrust die dat thuis veroorzaakt. Op haar werk wordt ze ook in de gaten gehouden en krijgt ze te horen dat ze haar plek zal verliezen, als er geen zichtbare verbetering is. Ze is alleen met Kerst maar gaat met Xavier mee naar een oudjaarsfeestje. Na afloop brengt hij haar naar huis, Lise valt van de trap en krijgt binnen een enorme huilbui. Als ze Xavier weer ziet, vertelt hij haar dat hij een baan aangeboden heeft gekregen in Toronto. Hij is niet van dat langeafstandsgedoe en maakt het uit.

Sien overlijdt en Lise gaat alleen naar de begrafenis. Niet lang daarna ziet ze dat Xavier op een prikbord in het ziekenhuis zijn nieuwe adres heeft opgehangen met de uitnodiging hem eens op te zoeken. Ze besluit het erop te wagen en vliegt naar Canada maar haar bezoek aan hem wordt een grote teleurstelling. Xavier wil haar niet zien en er is een andere vrouw in zijn leven, een vrouw met welvingen. Ondertussen belt haar vader haar dat haar moeder vertrokken is. Als ze hem terugbelt, geeft hij haar de schuld.

Thuis gaat ze verder waar ze gebleven is, maar dan confronteert haar buurvrouw haar met wat ze aan het doen is. Haar buurvrouw is 58 maar ziet er veel ouder en ongezonder uit vanwege niet eten en extreem bewegen. Dit maakt eindelijk indruk op Lise en de volgende dag gaat ze naar Tess om om hulp te vragen.

 

 

Personages

Lise

Lise is de hoofdpersoon. We leren haar kennen als ze vijftien jaar oud is en zestien jaar wordt en we volgen haar ook als ze ongeveer zesentwintig jaar oud is. Lise is als puber waarschijnlijk wat mollig en als twintigjarige gaat ze streng op dieet. Voor mij is Lises opvallendste eigenschap dat ze zo alleen is. Ze probeert het zo goed te doen en toch blijft niemand bij haar. Ze probeert te zijn wie de ander wil dat ze is en steeds is dat niet genoeg. Haar ouders gebruiken haar, haar vriendinnen zeggen de vriendschap op, Jasper verdwijnt, net als Jonathan en Xavier en uiteindelijk overlijdt ook Sien. Vooral bij Xavier vind ik het pijnlijk om te lezen hoe ze zich naar hem vormt en schikt en zichzelf helemaal verliest. Ik denk dat ze ook echt niet goed weet wie ze is, hoe ze haar leven wil leiden, en die eetstoornis geeft wat dat betreft veel steun. In alles wat er gebeurt, bij iedereen die haar verlaat, is hij de enige constante, iets waaraan je je vast kunt klampen en waardoor je kunt denken dat je nog enigszins invloed op de dingen hebt. Ook beschermt die eetstoornis je tegen al die heftige gevoelens van eenzaamheid en wanhoop, omdat je dan weinig tot niets meer voelt en alleen bezig hoeft te zijn met niet eten. Verder valt op dat Lise vanaf het begin erg volwassen is, waarschijnlijk doordat ze haar ouders bemoedert. Ze heeft vrij melancholische gedachten en gevoelens over het leven en uit die met een bepaalde ironie of zelfs een bepaald cynisme. Ze verwacht nog maar weinig van het leven en de mensen. Ik vind de bijpersonages voldoende beschreven bij de thematiek. Van allemaal is alleen Tess een helper.

Quotes

"Zat er maar een afstandsbediening aan het leven, met een vooruitspoelknop." Bladzijde 10

"Lise zakte tegen de muur op de grond. Alsof iemand haar had laten slingeren, zo zat ze daar, met half opgetrokken benen, met de hoorn in haar hand, te luisteren naar Jaspers stem. " Bladzijde 167

"'Gij doet alsof ik uit een afschuwelijk nest kom. Er bestaan veel mensen die het een stuk erger getroffen hebben.' 'Gij hebt niet eens een nest, dat is het ergste.' " Bladzijde 225

"Lise haatte haar schuldgevoel, omdat ze vermoedde dat het juist een vrijgeleide was om fout gedrag te herhalen. " Bladzijde 228

"Ze trok al haar kleren uit, deed haar ringen af en ging erop staan. Toch weer 0,3 minder dan gisteren, en dat 's avonds. Opgelucht haalde ze adem. Niet alles was vandaag mislukt." Bladzijde 234

Thematiek

Ouder-kindrelatie

Het thema van dit boek is de ouder-kindrelatie van Lise en haar ouders. Lises vader is door zijn eerste vrouw verlaten en hij is niet vanuit de liefde met Lises moeder getrouwd. Kinderen met haar wilde hij ook niet echt, het was dat ze hem er min of meer toe dwong. Haar ouders maken veel ruzie en maken elkaar verantwoordelijk voor hun gevoel. Lises moeder voelt zich waardeloos en geeft haar vader hier de schuld van en Lises vader voelt zich eenzaam en geeft haar moeder hier de schuld van. Lise probeert tussen hen te bemiddelen om de goede lieve vrede te bewaren, ook voor haar broertje. Zij is erg gevoelig en pikt veel op van wat er door de ouders gezegd wordt. Vaak neemt ze het op voor haar vader omdat ze zich meer met hem verwant voelt en medelijden met hem heeft. Haar moeder is lomper en botter, meer aanwezig, en Lise lijkt wel te begrijpen dat haar vader zich aan haar moeder ergert. Lise denkt dat haar vader haar nodig heeft in het samenleven met haar moeder, maar waarschijnlijker is dat zij die gedachte nodig heeft. Lises ouders zijn egoistisch en maken dankbaar gebruik van de rol die zich zichzelf gegeven heeft. Als haar moeder zich gekwetst voelt, dan lucht ze haar hart bij Lise. Als haar vader problemen heeft met haar moeder, belt hij Lise om met haar te praten. Hij is teleurgesteld als ze niet zijn kant kiest of de dingen niet voor hem op weet te lossen. Als ze uit huis is, bellen ze haar alleen om over zichzelf te praten. En als zich duidelijk een eetstoornis bij haar openbaart, maken ze zich daar alleen om egoistische redenen zorgen om: dit geeft een hoop gedoe thuis. Lise is eigenlijk de ouder van haar ouders, voor haar wordt niet gezorgd en dit gevoel reageert ze ook nog eens op zichzelf af door niet meer te eten. Lises zus beschuldigt haar vader van misbruik. Hij ontkent en dan verdwijnt ze uit hun leven. Nina heeft altijd allerlei problemen gehad en dit is er volgens Lises ouders weer een van. Nergens wordt gezegd dat Nina de waarheid spreekt of dat Lise ook misbruikt is, maar dit sluimert wel onder de oppervlakte en achter een eetstoornis schuilt vaak een onverwerkt seksueel trauma.

Motieven

Vriendschap

Waar de liefde het in dit boek vooral moet ontgelden, is vriendschap uiteindelijk dat wat Lise helpt. Ook hier is het echter eerst vooral negatief: het begint met twee vriendinnen die de vriendschap met Lise hebben opgezegd, omdat ze te veel zou praten over de ruzies thuis. Haar moeder is bevriend met Kiki, wat Lise niet snapt omdat Kiki zo'n leuk mens is en haar moeder niet. Uiteindelijk zegt Kiki dan ook de vriendschap op, omdat zij vindt dat je afstand moet nemen van mensen die niet goed voor je zijn. Als Lise ouder is, is ze bevriend met Tess. Tess merkt dat Lise niet voldoende eet en probeert dit een aantal keer ter sprake te brengen, ook al weet ze dat Lise dat haat. Lise probeert haar de mond te snoeren, maar Tess geeft niet op en gaat ook niet over haar eigen grenzen heen: als Lise weigert om er met haar over te praten terwijl ze heel duidelijk een probleem heeft, stapt Tess op met de mededeling dat haar deur altijd voor haar open staat. Uiteindelijk staat Lise daar dan ook, met de vraag om hulp.

Liefde

Met de liefde is het mis, de enigen die gelukkige liefde ervaren zijn Kiki en haar man. In de eerste plaats zijn daar natuurlijk Lises ouders, die tot elkaar verdoemd lijken en elkaar eerder dwarszitten dan liefhebben. Lises moeder verwijt haar vader nooit aan te geven dat hij haar nodig heeft en volgens Lises vader laat haar moeder hem in de steek. Vervolgens zijn daar Lises eigen liefdes: eerst die met haar oud-wiskundedocent, die getrouwd is en haar eerst lijkt te willen helpen met haar voorbereiding op de opleiding medicijnen. Hij breekt de affaire af zonder naar Lise om te kijken als zijn vrouw erachter komt. Dan is er Jonathan die bij Lise weggaat omdat hij er niet meer tegen kan, waartegen blijft onduidelijk, wel wordt duidelijk dat bijvoorbeeld een restaurantrekening tot op de cent gedeeld werd. Er volgt een nacht met heel nare seks met een man die ze op een feestje ontmoet heeft, dit leest als een verkrachting. En daarna is daar Xavier, voor wie Lise vooral zijn perfecte vrouw probeert te zijn. Tussen Lise en hem is geen sprake van echt contact, echte interesse in elkaar en uiteindelijk vertelt hij haar dat hij over enkele weken verhuist naar het buitenland. Hij heeft geen behoefte meer om haar te zien en een bezoek van Lise aldaar loopt uit op een fiasco. Er is wel hoop op echte liefde, want zoals haar buurman in het vliegtuig zegt: 'Ik denk dat er niks meer vraagt om desnoods licht geschift lijkende daden dan de liefde. [...] Een mens is bezig met erkenning krijgen, succes najagen, geld verdienen, plezier hebben, vechten voor de dingen die ge dan belangrijk vindt, en eigenlijk betekent het allemaal pas echt iets als ge het met de juiste mens kunt delen, daar ben ik op mijn eenenzestigste meer dan ooit van overtuigd.' (p. 393)

Dood

Lise doet aan zelfdestructie door niet te eten, ondertussen werkt ze op een ziekenhuisafdeling waar kinderen met kanker worden behandeld. Vooral een meisje wordt gevolgd, Sien, zij sterft aan het einde van het verhaal. Iemand in de groepstherapie wijst Lise daarop, dat dat schrijnend is: Sien die wil leven en sterft, terwijl Lise niet lijkt te willen leven en zich dood hongert.

Eetstoornis

Lises gevoelens zijn zo heftig dat ze ze probeert te onderdrukken door niet te eten. Dat begint als een onschuldig dieet. Als jongvolwassene is ze wat voller en krijgt ze daarover wel eens opmerkingen. Als Jonathan haar verlaat, besluit ze af te vallen. Dat pakt ze serieus aan en al snel krijgt ze complimenten, alleen Tess maakt zich meteen zorgen. Vervolgens kan Lise niet stoppen: ze voelt zich sterk omdat ze iets kan wat anderen niet kunnen, namelijk zich inhouden, zeker haar vader (drank) en haar moeder (eten) kunnen dat niet, dus ze onderscheidt zich vooral van hen. En het niet eten dempt haar gevoelens, ze hoeft alleen daaraan te denken en voelt zich lichter. Op een gegeven moment eet ze nog maar een yoghurtje per dag en valt ze flauw in het ziekenhuis. Haar leidinggevende dwingt haar om hulp te zoeken en ze gaat naar groepstherapie, die ze niet serieus neemt. Ze kijkt op deze mensen neer, vindt ze zeuren. Haar ouders en broer verwijten haar nu het niet-eten, dit zorgt namelijk voor onrust thuis. Xavier vindt het prima, hij vindt het wel geil dat ze zo dun is. Alleen Tess blijft zich liefdevol zorgen maken.

Onvrijwillige seks

Er is in het boek regelmatig sprake van onvrijwillige seks. In de eerste plaats beschuldigt Nina haar vader van misbruik, maar daarover meer bij het thema. Lise ontmoet aan zee in een disco een oudere jongen met wie ze naar buiten gaat en die haar zoent, streelt en verder wil. Lise ondergaat dit zonder dat ze dat zelf ook wil en pas als de jongen aangeeft seks te willen, komt ze in actie en loopt ze weg. Vervolgens is daar Jasper, van wie ze vooral aandacht en vriendschap wil maar hij wil haar ook zoenen en aanraken en ook dit ondergaat ze zonder plezier. Ze is wel een soort van verliefd, maar ze is verliefd op het contact met hem en niet op wat hij met haar wil doen. Als ze aio is, is er een verschrikkelijke one night stand die leest als een verkrachting, maar ook hier zegt ze geen 'nee', maar ondergaat dit. Voor Xavier lijkt ze ook een toneelstukje op te voeren wat de seks betreft: ze doet wat hij geil vindt en het gaat nooit om haar. Zelfs als hij het uitmaakt en ze erg gekwetst is, laat zich door hem overrompelen en ze hebben nog een laatste keer seks.

Motto

'So the question really is, why doesn't that pain make you say, I won't do it again? When the pain is so bad that you have to say that, but you don't.

     Lydia Davis, Break It Down

Deze verhalenbundel van Davis gaat over onbegrip en verwarring in het leven van alledag. Ook in 'Let op mijn woorden' is er sprake van onbegrip tussen Lise en de andere personages. Dit specifieke citaat zou bijvoorbeeld kunnen slaan op Lises keuze voor mannen: wat maakt dat ze steeds weer kiest voor een eigenlijk onbeschikbare man die haar pijn doet?

'Most people who go on identity quests are like children goinig treasure hunting. They find only what their parents have hidden for them in advance.

     Yuval Noah Harari, 21 Lessons for the 21st Century

Harari richt zich in dit boek op hedendaagse problemen (i.t.t. die van vroeger en de toekomst). Ik denk dat mensen die in het heden persoonlijke problemen ervaren, zoals een eetstoornis of problemen in de liefde, voor de oorzaken vaak uitkomen bij het verleden, namelijk bij hun ouders.

'Do you run away or toward?'

     Richard Powers, Orfeo

De hoofdpersoon in dit boek moet zijn verleden induiken, terwijl hij aan het heden probeert te ontsnappen, net als Lise, die aan haar huidige problemen probeert te ontsnappen door niet te eten, terwijl ze de zwaarte van het verleden onder ogen moet komen.

Opdracht

Het boek bevat geen opdracht.

Titelverklaring

Ik denk dat de titel 'Let op mijn woorden' slaat op de woorden die de auteur in het boek gebruikt. Ze schrijft namelijk over incest maar dat woord gebruikt ze nergens, je moet tussen de woorden doorlezen om te snappen dat het daarover gaat.

Structuur & perspectief

Het verhaal is verdeeld in twee delen: Deel 1 loopt van november 1995 tot september 1995. Lise zit hierin op de middelbare school en dit deel eindigt met een auto-ongeluk. Deel 2 loopt van november 2006 tot maart 2008 en hierin is ze aio in een ziekenhuis. Binnen de delen is er verder gewerkt met genummerde hoofdstukken en soms een witregel.

Het perspectief ligt bij Lise, zij vertelt als personale verteller. Het bijzondere van dit perspectief dat Lise haar problemen denkt te managen door er luchtig en met humor over te vertellen en in het tweede deel door ze te onderdrukken door niet te eten. Als lezer snap je misschien wel beter dan Lise dat er meer aan de hand is, ook al moet je daarvoor tussen de regels doorlezen.

Decor

Over de (vertelde) tijd is reeds gesproken bij Structuur en perspectief. In Deel 1 woont Lise bij haar ouders: een redelijk groot en somber huis waar flink gerookt wordt. Volgens Lise is het verdriet in het behang getrokken. In Deel 2 woont ze op zichzelf maar het verhaal begint als haar vriendje net vertrokken is en een groot deel van de inrichting meegenomen heeft. Ze is dan ook veel in het ziekenhuis.

Stijl

'Het gevoel een komedie te lezen wordt versterkt door de hyperbolische stijl: ‘Lise vond poseren een van de grotere beproevingen in het leven’, en: ‘Opluchting daalde over Lise neer als regen waar de woestijn lang op had gewacht.’ Too much kun je dat vinden, en soms clichématig – niet geheel ten onrechte, maar deze overdrijving past wél goed bij het puberperspectief van de hoofdpersoon. Het effect ervan is bovendien dat de abnormaliteit van het gezin nauwelijks opvalt. Dat je bijna over het hoofd ziet hoezeer die ouders zuigen, haar hinderen en opslokken.' (De Veen 2019)

'Op de Beeck trekt alle registers open om de lezer te doordringen van de peilloosheid van Lises ellende en gebruikt daarvoor verschillende trucjes. Zo eindigt ze bijna élk hoofdstuk met een pathetische laatste zin, die de lezer op het nippertje nog een stomp in de maag moet geven: ‘De nacht was stil, en onbegrijpelijk’, ‘Ze hoorde auto’s toeteren, ze voelde niks’, ‘En in haar ogen schemerden alle kleuren grijs van wolken en regen’. Ook helemaal à la Op de Beeck is de dramatische drietrapsraket: ‘De wind waaide. De vrouw was dood. De stad bleef stil’, ‘Lise (…) bevroor, door de woorden en de schaamte en het denken aan wat was’, ‘En tussen hen liepen wegen dood, stapelden verlamde stenen zich op, kleurden de luchten rood’ (laten we maar even niets opmerken over die ‘verlamde stenen’). Wellicht in een poging zo nu en dan eens een lichtere toets aan te slaan, stapt ze soms over op een kwebbelige meisjesboekenstijl: ‘Lise beet verlegen op haar lip’, ‘Help. Hij was onderweg en hier stond ze. In een stinkend sportpakje’ en ‘Lise rolde schaterend met haar ogen’ (visualiseer dit even).' (Van Houwelingen 2019)

 

Slotzin

En Lise sloot de deur achter zich en dacht dat ze later terug zou kijken naar dit ene moment en dan zou beseffen dat dit het begin van beter was. Misschien.

Bijzonderheden

Dit boek is deel 2 van een trilogie. Deel 1 heet 'Het beste wat we hebben'.

Beoordeling

Er schijnen Griet op de Beeck-haters en -lovers te zijn en ik behoor zeker tot de laatsten, maar ik vind dit haar lastigste boek tot nu toe, waarschijnlijk omdat het allemaal zo naar is. Lise is een leuke hoofdpersoon om te volgen: ze is grappig, bijna cynisch, en ze denkt op een aanstekelijke manier over het leven. Maar ze worstelt met het leven en het is heel naar om te volgen hoe zelfdestructief ze bezig is, zonder dat er ergens een sprankje hoop is. Haar ouders, de liefde, haar vrienden, haar werk, het is allemaal verziekt en pas aan het einde, in de laatste zinnen van het laatste hoofdstuk, klopt ze aan voor hulp en kon ik als lezer opgelucht ademhalen. Ik wil niet zeggen dat lastige boeken geen goede boeken kunnen zijn, helemaal niet zelfs, maar voor mij was dit een beetje te veel van het goede of eigenlijk van het slechte dus. Daarnaast herinner ik me niet ooit eerder een boek over een eetstoornis gelezen te hebben en ik vond het heel bijzonder om Lise in dit proces zo dicht op de huid te zitten, dat doet Op de Beeck goed.

Recensies

"Incest? Het blijft bij suggestie. Op de Beecks nieuwe roman is een verraderlijke komedie waarin ze niet preekt. Haar beste boek." https://www.nrc.nl/nieuws...t-a3973941

"In haar nieuwe roman trekt Griet Op de Beeck alle registers open om de lezer te doordringen van de ellende die de hoofdpersoon doormaakt. Met haar vlakke karakters en pathetische taal wekt ze vooral irritatie. " https://www.volkskrant.nl...~b0c17411/

Bronnen

Bo van Houwelingen - De nieuwe roman van Griet op de Beeck wekt vooral irritatie

https://www.volkskrant.nl...~b0c17411/

Thomas de Veen - Griet op de Beecks nieuwe, beste roman zwijgt nadrukkelijk over incest

https://www.nrc.nl/nieuws...t-a3973941