De voorzitter door Ronald Giphart

Ronald Giphart
De voorzitter

Podium, Amsterdam, 1999, 156 blz. ( eerste druk 1999, Amsterdam)

Roman

Samenvatting:
Het verhaal gaat over Epi Brons, Epi Brons leeft van “Bandstad ‘83” dit is de voetbalclub waar hij voorzitter van is en van zijn bedrijf Intertegel. Naast dit houd Epi van oplichting, bordelen, zwart geld en macht, veel macht. Het verhaal wordt verteld door Epi zelf en het speelt zich in de tijd af dat hij het vertelt, dus geen verleden. In het begin gaat alles goed, Epi heeft veel geld dat hij ook veel opmaakt. Hij is getrouwd met Bobbie en heeft 3 kinderen; Christie, die lijkt heel erg op haar vader alleen zit zij in een gekkenhuis. Dan heeft hij nog 2 zoons; Péle en Thomas. Thomas wil letterkundige worden waar Epi helemaal niet blij mee is, die wil liever dat hij zijn bedrijf Intertegel overneemt. Péle is een mislukte voetballer. Epi heeft samen met nog een paar mannen een “Herenclub” zoals ze het zelf noemen, hier doen ze illegale geldtransacties, lichten de boel op en terroriseren ze de concurrent. Wat Epi ook doet is naar bordelen gaan, en niet zo weinig ook. Zijn schoonvader weet dit maar vindt het niet erg zo lang hij Bobbie maar niet verlaat. Samen met de “Herenclub” zorgt hij voor een groot bedrag om Johan Cruijf aan te nemen voor Bandstad ’83. Als Bandstad dreigt te degraderen begint de Herenclub hem te verstoten en op een gegeven moment komt hij erachter dat zijn vrouw vreemdgaat met zijn sterspeler. Zijn vrouw vraagt een scheiding aan en Epi wordt laaiend, maar voor de rest gaat het ook helemaal niet goed. Zijn bedrijf Intertegel wordt overgenomen door zijn grootste concurrent, zijn Mercedes wordt compleet vernield, hij komt alleen maar slecht in het nieuws en Bandstad wordt overgenomen door zijn schoonvader.
Epi heeft helemaal niks meer en besluit zelfmoord te plegen door in de zee te springen.

Verhaaltechniek:

Het speelt zich af in dezelfde tijd als het boek geschreven is en gewoon in Nederland. Het boek gaat geheel over Epi brons, de grof geld uitgever aan alles wat verboden is. Hij geeft bijvoorbeeld zijn geld uit aan “zakenreisjes” naar Milaan, bordelen en drank met zijn “herenclub”.
Het boek is in de “ik”-vorm geschreven, de titel “De voorzitter” is gekozen omdat Epi de voorzitter van Bandstad ’83 is (voetbalclub)
De schrijfstijl vind ik zelf nogal grof, er worden heel vaak scheldwoorden gebruikt. En de eerste 30 bladzijde weet je niet waar het over gaat. Zoals dit stukje: de mensheid bestaat voor 95% uit gnagdoen . Uit kleine mensen die ademen en dat leven noemen, uit kabouters. Hun ademstootjes zijn te zwak om iets van belang te kunnen presenteren..

Beoordeling:

Dit stukje vond ik toch wel het mooist, dat was het laatste stukje en dat kwam omdat hij toen het nog goed met hem ging uitgestorven diersoorten at met de Herenclub en het eerste hoofdstuk; I vant to be alone heet.
Nou, ik ga. Ik doe nog 2 stappen naar voren en dan leg jij je pen neer. Echt waar, ik weet wat ik doe, daar zou ik toch niet om liegen? Ik ben het laatste exemplaar van een bijna uitgestorven diersoort. Straks wordt ik opgediend. Het voorgerecht: uitgestorven Epi-Bronscarpaccio met uitgestorven Epi-Bronsleverkrullen. Tussengerecht: uitgestorven Epi-Brons bouillon. Hoofdgerecht: gebraden Epi-Brons met een saus van het uitgeperste Epi-Brons karkas. Dahag, Epi Brons. Rust zacht ( en zo lekker was je trouwens toch al niet). Oké, badmuts op. Neus dicht. Ogen gesloten. Einde gesprek. Eeuwige bijstand.
I vant to be alone.

De stukjes die ik het minst leukst vond waren de stukjes dat hij zijn “Marokkanen” en “Ghanezen” op mensen afstuurden om hun bijvoorbeeld in elkaar te slaan. Ik zeg tegen één van mij Marokkanen dat hij die vent maar 3 dagen moet opsluiten op een pikdonkere wc, wat hij vervolgens natuurlijk ook doet.
Mijn uiteindelijke oordeel over dit boek is dat het niet een boek is wat ik uit mijn plezier nog een keer zou willen lezen, ik vind het te grof en te ingewikkeld vertelt. En het verhaal zelf is ook veel te grof voor literatuur, het gaat over dingen die de meeste mensen waarschijnlijk nog geeneens interesseren zoals; bordelen of illegale geld transacties. Ook zou ik dit boek niet aanraden aan andere mensen.