Orgaan- en weefseldonatie

Ik doe mijn spreekbeurt over orgaan- en weefseldonatie. Iedereen kent de verschrikkelijke beelden van de nieuwjaarsbrand in Volendam (2001). In café het hemeltje kwamen 13 jongeren om en meer dan 100 jongeren liepen ernstige brandwonden op. Die brand maakte weer eens duidelijk hoe belangrijk het is dat mensen donor willen zijn. Door het grote aantal slachtoffers was de huidbank in korte tijd door haar voorraad huid heen. Huid is een van de weefsels en organen die je kunt doneren. Ik wil graag wat meer vertellen over organen en weefsels die je kunt doneren. Wat kun je doneren: Het hart, de nieren, de lever, de longen, de alvleesklier en de dunne darm zijn de organen die in aanmerking komen voor donatie. Naast deze organen kunnen ook weefsels gedoneerd worden: huid, bot en peesweefsel, hoornvliezen, hartkleppen en bloedvaten. Hoofdstuk 1. Geschiedenis. In de vroegere oudheid hielden Egyptenaren, Chinezen en Indiërs zich al bezig met huidtransplantaties. Het verhaal gaat dat in 287 na Christus door de chirurgen Cosmas en Damianus al een been getransplanteerd is. Zij vervingen het zieke been van een Romein door het gezonde been van een Moor die kort daarvoor was overleden. De Romein ging vanaf die tijd door het leven met een zwart en een wit been. In 1954 werd in Amerika voor het eerst een niertransplantatie met succes uitgevoerd tussen 2 tweelingbroers. In Nederland werd in 1966 in het Academisch Ziekenhuis van Leiden een nier van een moeder naar haar zoon getransplanteerd. Sinds 1989 worden ook longtransplantaties uitgevoerd in Groningen waar in 1996 de eerste hart en longtransplantatie verricht werd.
Hoofdstuk 2. Organen en weefsels en hun functies. Tot 24 uur nadat iemand overleden is, kunnen de weefsels gebruikt worden voor transplantatie. Organen kunnen worden getransplanteerd als een arts heeft vastgesteld dat de donor hersendood is. Het vaststellen van hersendood gebeurt alleen bij mensen die op een intensive care van een ziekenhuis liggen, bijv. na een ernstig ongeluk. Hoornvlies: Het voorste deel van het oog. Het gezichtsvermogen is afhankelijk van dit dunne laagje cellen. Iemand die blind is kan door hoornvliestransplantatie weer wat zien. Longen: zorgen ervoor dat zuurstof uit de buitenlucht in het bloed komt, en dat koolstofdioxide word uitgeademd. Longtransplantatie komt voor bij patiënten die lijden aan ernstige longziekte. Lever: maakt stoffen aan die nodig zijn voor transport voor eiwitten, suikers en koolhydraten door het bloed. De lever maakt verontreinigd bloed weer schoon en maakt gal, waardoor vetten uit het voedsel op genomen en verteerd worden. Hart: Is een spier, de motor van het lichaam, die ervoor zorgt dat het bloed door het hele lichaam wordt gepompt. Het bloed vervoert zuurstof en voedingstoffen. Botweefsel: Bij patiënten met bottumoren kunnen botdelen vervangen worden door stukken donorbot. Alvleesklier: is belangrijk voor de stofwisseling en maakt insuline aan. Bij mensen die suikerziekte hebben, wordt dit hormoon niet te weinig aangemaakt. Nieren: zuiveren het bloed van afvalproducten en voeren overtollig vocht af. Waarneer de nieren niet werken, wordt het lichaam vergiftig. Huid: bij een tweede en derdegraads brandwond kan een donorhuid worden aangepast. Hierdoor genezen brandwonden sneller. Hoofdstuk 3. Donorregistratie. De beslissing om wel of niet donor te worden moet iedereen voor zichzelf nemen. Waarneer je besluit om donor te worden kun je je inschrijven in het donor register. Je moet dan een donorformulier invullen en daarop kun je aangeven welke organen je niet wilt afstaan. Ook als je geen donor wilt zijn kun je dit registeren. Dat lijkt raar maar is het niet. Stel je voor dat je geen donor wilt zijn maar je er wel toestemming voor geeft. Als je je laat registeren is dat voor iedereen duidelijk. Ik heb hier een donorformulier. Iedereen die 18 is krijgt zo’n formulier thuisgestuurd en kan dan invullen of hij of zij donor wilt worden. Hoofdstuk 4. Wie kan donor worden. Iedereen kan toestemming geven voor donatie. Oude mensen, jonge mensen, zieke en gezonde mensen. Iemand van 80 jaar kan nog donor zijn van hoornvlies en huid. Pas op het moment van overlijden wordt bepaald of iemand echt donor wordt. Dat hangt af van de oorzaak en plaats van het overlijden. De kwaliteit van de organen en weefsels en de lichaamsconditie van dat moment zijn belangrijk om te bepalen of de organen en weefsels geschikt zijn om te gebruiken voor transplantatie. Pas wanneer tot donatie wordt besloten, wordt een overledene zorgvuldig onderzocht om te bepalen of de organen en weefsels geschikt zijn. Om te verkomen dat bij transplantatie overdacht van ziekten plaatsvindt, wordt het bloed van de overleden donor getest op andere HIV, het virus dat AIDS kan veroorzaken. Hoofdstuk 5. Verschillende meningen. Over orgaan en weefseldonatie wordt in Nederland heel verschillend gedacht. Dat is ook logisch want er wonen veel verschillende mensen in ons land. Het is niet vanzelfsprekend om na je dood organen en weefsels ter beschikking te stellen. Er kunnen verschillende redenen zijn om dat niet te willen. Misschien vind je het eng dat er in je word gesneden of wil je geen donor worden omdat je dat vervelend vindt voor je familie. Maar misschien vind je de keuze om donor te worden ook heel gemakkelijk. Misschien denk je: Waarom zou ik iemand die mijn weefsels of organen nodig heeft, niet helpen na mij dood? Zelf heb ik er dan niks meer aan. Het kan ook komen door het geloof. Sommigen denken dat ze na hun dood een ander leven krijgen en dat zou niet kunnen zonder bijvoorbeeld je hart.