Doodstraf

Inhoudsopgave: Inhoudsopgave Bronvermelding
Geschiedenis van de doodstraf Situatie in Nederland
Verschillende vormen van executie Kan de doodstraf nog ingevoerd worden? De doodstraf nog steeds in gebruik. Onze eigen mening. We hebben deze informatie gevonden op internet. We hebben gezocht via Google.com en we hebben van verschillende sites de informatie bij elkaar gezet en daarvan een werkstuk gemaakt. Geschiedenis van de doodstraf De doodstraf is één van de oudste straffen ter wereld. Bij de Romeinen, de Indianen en waar dan ook, overal werden zware misdadigers gedood op de meest uiteenlopende manieren. De één erg pijnlijk en langzaam, terwijl het soms op een snelle en minder pijnlijke manier gebeurt. Vroeger zagen de mensen de invoering van de doodstraf als een maatregel om de bloedwraak (= het doden van een moordenaar door een familielid van de vermoorde) terug te dringen. Ook andere gruwelijke strafmaatregelen werden erdoor beperkt. In omstandigheden die bedreigend waren hadden de Germanen heilige of sacrale straffen. Daarbij werden dieren en mensen opgeofferd. Daarvoor in de plaats kwam de doodstraf voor mensen die een misdaad hadden gepleegd. In de middeleeuwen kwam het doodvonnis heel veel voor. Het werd ook steeds erger. Pas in het midden van de 16e eeuw nam dat af. De vrijheidsstraffen (straf in de vorm van vrijheidsbeneming) werden steeds meer toegepast. Sinds de Verlichting voelde de mensen van de rechtspraak steeds meer drang om de doodstraf te beperken of zelfs helemaal af te straffen. Dat was aanleiding voor een aantal mensen om er een boek over te schrijven en de mensen ervan proberen te overtuigen dat de doodstraf niet goed was. De eerste die probeerde de doodstraf af te schaffen was de Duitse Keizer Jozef ll. Dit gebeurde tegen de zin van de landen waar hij de baas van was. Voor hen was de poging aanleiding om tegen hem in opstand te komen. Zo werd in datzelfde jaar iemand in Assen op gruwelijke wijze ter dood gebracht. Tot in de 19e eeuw werden in Engeland kinderen van 7 tot 14 jaar voor kleine misdrijven opgehangen. In de moderne staten is sinds het midden van de 19e eeuw de doodstraf afgeschaft. Wel werd de doodstraf gehandhaafd in het militaire strafrecht en in tijd van oorlog.
Situatie in Nederland Tijdens de Republiek en tot in het begin van de 19e eeuw (de middeleeuwen) stond op de meest uiteenlopende misdrijven de doodstraf. Nederland vormde in die tijd geen uitzondering op de rest. Ketters, landverraders, heksen, misdadigers en politieke gevangenen werden vermoord. Tot de dood veroordeelde edellieden en officieren werden meestal onthoofd, de rest werd opgehangen. Vrouwen werden aan een paal gewurgd. Heksen en ketters werden verbrand. Vals munters verdronken ze in een ketel met gloeiende olie. Alle vonnissen werden in het openbaar uitgevoerd. Het was er dan ook een drukte van jewelste. Een van de redenen daarvan was dat mensen dan wel zouden worden afgeschrikt en geen misdaad zou plegen. Het Franse Wetboek van Strafrecht in 1811 ingevoerd. Dit wetboek noemde een dertigtal misdrijven waarop de doodstraf stond. Het wetboek kende alleen onthoofding door middel van een guillotine. Later werd nog bepaald dat men ook door een zwaard of door de strop mochten worden onthoofd. Nederland moest zich er ook aan houden. In Nederland is er nooit iemand onthoofd, ze werden gewoon opgehangen. In 1854 werd de doodstraf beperkt en er werd een manier van doden afgesproken: ophanging met behulp van een valluik. Na 1854 verminderde het aantal doodvonnissen niet. Wel kwam het steeds minder tot een terechtstelling omdat de koning of staatshoofd gratie (kwijtschelding van de straf) verleende. Dat kwam omdat in het Franse Wetboek van Strafrecht een aantal dingen staat waar men de doodstraf voor moest geven maar die zo flauw waren. In die gevallen werd er meestal gratie verleend. De kwijtschelding van de straf was een belangrijk argument in de strijd voor afstraffing. Het duurde 10 jaar voordat de discussie afgelopen was. Op 20 mei 1870 werd de doodstraf in de tijd van de vrede afgeschaft. De roep om de doodstraf laaide weer op. In 1872 werden een rijke dame en haar huishoudster op gruwelijke wijze vermoordt. Na jaren zoeken werden de daders Hendrik Jut en zijn medeplichtige vrouw Christine Goedvolk gepakt. Nederland hield de adem in. Jut werd tot levenslang veroordeeld. De bevolking was kwaad want ze hadden liever gezien dat de doodstraf zou zijn uitgesproken. De kermismensen hadden de Kop van Jut bedacht. De bezoekers mochten dan zo hard als ze konden op zijn kop (nagemaakt) slaan. De kermismensen deden er goede zaken mee. Het duurde lang voordat de mensen in Nederland mentaal gewend waren de misdaad te bestrijden zonder doodstraf. Verschillende vormen van executie De elektrische stoel, ophangen en de dodelijke injectie kent iedereen wel. Hoe al deze vormen van executie precies in hun werk gaan weet men vaak niet. Bovendien zijn er nog veel meer vormen van executie. We leggen nu alleen de vormen uit die men in Amerika nog gebruikt, anders duurt het veel te lang. Dat zijn 5 vormen. De elektrische stoel: De elektrische stoel is bedacht door de elektricien van een gevangenis in New York in 1890. Executie door de elektrische stoel vergt veel voorbereiding. Het hoofd en een gedeelte van de benen moeten worden kaal geschoren, zodat de elektroden goed contact maken. Vervolgens worden op verschillende plaatsen van het lichaam elektroden geplaatst. Hierna wordt een soort blikken pet op de kop gezet. De veroordeelde is ondertussen goed vast gemaakt op de houten stoel. Daarna moet bijna iedereen die er is de zaal verlaten behalve een paar getuigen en de beul. Ook krijgt hij een leren kap voor zijn gezicht, omdat het er tijdens de stroomschokken niet lekker uit ziet. Je krijgt eerst een harde, korte stoot, die er voor zorgt dat je hersens ongeveer 60 graden worden. Daarna volgt een wat zwakkere maar langere stoot, die verstoort je hartritme. Dodelijke injectie: Om de doodstraf menselijker te maken heeft men de dodelijke injectie uitgevonden. De veroordeelde ligt vastgebonden op een brancard, en meestal krijgt hij in elke arm een infuus, één echt en één reserve. Je krijgt een stof die alle spieren behalve het hart verlamt. Je stopt met ademhalen als de spieren van de ribbenkast en middenrif ook worden bereikt. Als laatste krijg je een stof die alle zenuwimpulsen naar het hart blokkeert. 6 tot 13 minuten nadat het eerste gif is ingespoten, treedt de dood in. Het is dus nog een langzame dood en dus is het niet gelukt de doodstraf menselijker te maken. De gaskamer: De veroordeelde zit vastgebonden op een stoel in gasdichte kamer. Door kleppen in de muur stroomt giftig gas door de kamer. Dat gas zorgt ervoor dat de zuurstof zich niet met je bloed mengt. Je lichaam stikt cel voor cel, en het duurt 2 tot 18 minuten voor je dood bent. De beul die dit gas moet maken, is vaak dronken of niet geconcentreerd bezig. Daarom krijgen de misdadigers andere verhoudingen gif dan de bedoeling was.
Fusillade: Ook is er nog de fusillade. De veroordeelde wordt op een stoel vastgemaakt gehuld in donkere kleding zodat de bloedvlekken niet goed te zien zijn. Dan wordt er op hem geschoten vanaf 9m door 5 schutters. Die schieten door gleuven in de muur. Deze methode is wel snel en doeltreffend. De galg: Het touw van de galg is eigenlijk elastisch, en daarom wordt dat eerst in een bak kokend water gelegd en daarna uitgerekt. Dan wordt er een lus om de nek van de veroordeelde geknoopt, en dan klapt er een valluik open. Als je geluk hebt zijn de lengten van het touw en de val precies lang genoeg, zodat je rug tussen de derde en vierde wervel breekt, dan ga je snel en vrij pijnloos dood. Als je pech hebt, is dat niet zo, en hang je daar te stikken. En ook al duurt het vaak maar 10 minuten, dat zijn dan de langste die je ooit hebt meegemaakt. Kan de doodstraf nog ingevoerd worden? Het eerste internationale verdrag dat de doodstraf verbiedt komt uit Europa. Het is een onderdeel van het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele (voornaamste) Vrijheden. In dat artikel staat:”De doodstraf is afgeschaft. Niemand mag tot een dergelijke straf worden veroordeeld, of worden terechtgesteld”. Een aantal landen vonden dat te ver gaan. Zij meenden dat de doodstraf voor misdaden in de oorlogstijd begaan, moest blijven bestaan. Daarom is er een artikel bijgekomen waarin staat:”Een staat kan bepalingen in zijn wetgeving opnemen waarin is voorzien in de doodstraf met betrekking tot feiten begaan in de oorlogstijd”. Ze gingen zelfs zo ver dat niet alleen “in oorlogstijd” werd genoemd, maar ook ruimer:”In onmiddellijk oorlogsgevaar”. Hoewel dit een vooruitgang is vergeleken met het voorgaande nationale wetgevingen, blijkt toch hoe moeizaam de besprekingen gaan tussen voor - en tegenstanders van de doodstraf. België was een van de landen die de doodstraf niet helemaal af wilden schaffen. Zij vonden dat iemand die in de oorlog misdaden beging toch nog vermoord mocht worden. Nederland vond dat niet en heeft de doodstraf in zijn geheel afgeschaft. Dat kan tot het volgende lijden: twee vriendjes, de ene woont in Baarle-Hertog (België) dus een Belgische nationaliteit en de andere in Baarle-Nassau (Nederland) dus een Nederlandse nationaliteit. Ze worden alle twee ingezet bij de golfoorlog. Ze besluiten alle twee om pacifistische redenen (mensen die al het geweld afwijzen) naar Zweden vluchten. De Nederlander kan na enige tijd weer naar Nederland terugkeren en krijgt een lichte straf of een tijd vervangende dienstplicht voor het ontduiken van de dienstplicht. Zijn vriend uit België loopt het risico om de doodstraf te krijgen want in België mogen ze dan voor dat soort dingen de doodstraf geven. Hij zal dus in Zweden blijven. Ook nu nog kan de doodstraf worden ingevoerd (niet in de landen die het verdrag hebben ondertekend) maar dat komt zelden voor. Dat kan tijdens een militair bestuur of een periode van politieke spanning. Om de doodstraf weer van kracht te laten worden moet er gestemd worden. Sommige oproepen tot invoering van de doodstraf bereiken nooit wat ze willen bereiken: een stemming. Bijvoorbeeld: moorden op mensen die in de politiek zaten waren begin jaren tachtig de aanleiding voor oproepen tot de doodstraf in Peru, maar deze oproepen namen af en er werd nooit over de doodstraf gestemd. De doodstraf nog steeds in gebruik In de Verenigde Staten van Amerika wordt in enkele staten de doodstraf nog steeds uitgevoerd. Dit zou men niet verwachten van zo’n modern land, maar aangezien 75% van de bevolking voor de doodstraf is, heeft het voor politici weinig zin om daar tegenin te gaan. Volgens de informatie van Amnesty International worden er in China de meeste executies uitgevoerd. Daar worden meer dan 1000 mensen per jaar gedood. Onze eigen mening Wij zijn tegen de doodstraf want wij vinden niet dat de overheid mag beslissen of iemand vermoordt wordt. De overheid hoort het goede voorbeeld te geven. Als de overheid de doodstraf invoert is het eigenlijk zo dat de overheid mensen vermoordt om mensen duidelijk te maken dat je geen mensen mag vermoorden. Ze doen dan zelf wat de mensen niet mogen doen. Dat vind ik niet echt kloppen. Wij denken dat je de mensen die iemand vermoordt hebben beter kan helpen in plaats van ze te straffen. Je kunt beter onderzoeken waarom iemand iemand vermoordt en daar iets mee doen. Je moet proberen te zorgen dat je de moord voorkomt in plaats van de mensen te straffen. Bovendien zijn er nog andere straffen dan de doodstraf. Bijvoorbeeld levenslang zonder strafmindering. Dat is veel erger dan de doodstraf want dan beneem je iemand zijn vrijheid.