Schiedammer Parkmoord
Op 22 juni 2000 wordt in het Beatrixpark in Schiedam de 10-jarige Schiedammer Nienke Kleiss verkracht en vermoord. Zij was samen met haar 11-jarige vriendje Maikel aan het spelen toen ze aangevallen werden door een man. Hij dwong Nienke en Maikel om zich uit te kleden, vervolgens wurgt hij Nienke. Maikel wordt neergestoken en zwaar mishandeld, maar door te doen alsof hij dood is, kan Maikel ontsnappen.
Een getuige, Cees Borsboom, belt het alarmnummer 112. Hij zag Maikel uit de struiken komen.
Deze getuige wordt later hoofdverdachte, omdat hij geen goed alibi* had en omdat bleek dat Cees B. seksuele voorkeur had voor jonge kinderen (pedofiel).
Maar eerder al werd het 11-jarige jongetje Maikel als verdachte gezien. Later bleek dat hij verhoord werd op harde wijze, waarbij de richtlijnen van de politie overschreden werden. Ook had de begeleider van Maikel vertrouwelijke gesprekken met Maikel opgenomen. Deze gesprekken heeft hij vervolgens doorgegeven aan de politie en hiermee schond hij zijn beroepsgeheim. Verder werd Maikel niet gewezen op zijn zwijgrecht. Maikel zelf zegt zelfs dat hij voor leugenaar werd uitgemaakt, de rechercheurs zeiden hem dat hij niet helder kon nadenken en dat hij in shock verkeerde. Ook zegt hij dat alles wat hij over de dader zei, uiterlijke kenmerken bijvoorbeeld, werd betwijfeld vanaf het moment dat Cees B. in beeld kwam.
Cees B. werd hoofdverdachte nadat vrijwel duidelijk was dat Maikel de dader niet kon zijn. De rechercheurs richten zich daarna dus veel te veel op Cees B als dader. Andere feiten negeren ze.
Cees wordt gearresteerd, 4 dagen later bekent hij bepaalde feiten en details. Deze feiten en details legt hij echter af onder zware druk van de rechercheurs. Veel van zijn bekentenissen waren in strijd met de 11-Jarige Maikel. Hier enkele tegenstrijdige feiten:
• Cees zegt eerst Nienke vermoord te hebben en daarna heeft geprobeerd Maikel te vermoorden. Maikel zelf had de rechercheurs echter verteld dat het andersom was.
• Cees zegt Nienke vermoord te hebben met een wit T-shirt, terwijl duidelijk was dat Nienke vermoord werd met een schoenveter van Maikel.
• Cees zegt dat hij Maikel en Nienke in het bos aantrof. Maikel verklaarde echter dat ze de bosjes ingetrokken werden.
De rechercheurs hebben de verklaring van Maikel, over het feit dat ze de bosjes ingetrokken werden, nog proberen aan te passen door Maikel nog eens te verhoren. Hij is onder druk gezet om bepaalde verklaringen (verklaringen die het Openbaar Ministerie(OM)* graag wilde horen) af te leggen. Zij wilden namelijk dat Maikel dezelfde verklaring zou afleggen als Cees B.
De verklaringen die Cees B. aflegde trekt hij een dag later echter weer in. Toch wordt Cees B. veroordeeld op 29 mei 2001 voor 18 jaar cel en TBS met dwangverpleging* voor de moord op Nienke en voor het mishandelen van Maikel. De rechtbank spreekt van een ”onzegbaar gruwelijke daad waarop slechts een langdurige straf kan volgen.”
De rechtbank had echter helemaal geen bewijs dat op zichzelf overtuigend genoeg was. De bekentenissen die Cees B. had afgelegd waren doorslaggevend, terwijl hij die bekentenissen al ingetrokken had.
De onderzoekers gingen na de verklaring van Cees B. echter alleen op zoek naar bewijs voor de schuld van Cees B. Hierbij werden dus kanten van de zaak die het tegendeel bewezen genegeerd. Dit is ook een grote fout, want als rechercheurs moet je alle kanten van de zaak onderzoeken en niet eenzijdig gaan kijken. Bovendien waren er heel veel bewijzen die Cees B. onschuldig zouden maken:
• Maikel riep kort na de moord om de hulp van Cees B.
• Cees B. zelf belde het alarmnummer. (Meestal doe je dit niet als dader).
• Cees kwam van zijn werk en fietste door het Beatrixpark. Hij was dus helemaal niet bezig met moorden.
• De tijdlijn van het delict klopte niet met de bezigheden van Cees B. op dat moment.
• Toch werd Cees B. dus veroordeeld tot 18 jaar cel en TBS met dwangverpleging.
In april van 2003 wordt een beroep op cassatie* door de Hoge Raad verworpen, en daarmee is het vonnis tegen Cees B. onherroepelijk geworden. Dit houdt in dat de Hoge Raad de zaak alleen nog kan herzien als er nieuw bewijsmateriaal wordt gevonden dat de veroordeelde vrijpleit.
Dit is het geval in september 2004. Er wordt namelijk een man uit Hoek van Holland voor 2 zedenmisdrijven* opgepakt. Zijn naam is Wik Haalmeijer. Hij verklaard tijdens een verhoor dat hij Nienke met een schoenveter gewurgd heeft. Ook verklaard hij dat Nienke hem in zijn hand gekrabd heeft. Dit blijkt dan later ook uit het DNA onder de nagel van Nienke. Hiermee wordt de zaak heropend.
De advocaten van Cees B. dienen en herzieningsverzoek in om de veroordeling van Cees B. formeel om te zetten in vrijspraak. Op 10 december 2004 wordt Cees B. vrijgesproken. Wik H. wordt op 27 april 2005 veroordeeld tot 20 jaar cel en TBS met dwangverpleging voor de dood en verkrachting van Nienke en voor de poging tot moord op Maikel.
De zaak is dan zo goed als opgelost. Maar de zaak blijft volop in de media. Vooral groot nieuws is de uitzending van Netwerk op 5 september 2005. Hierin wordt bekend gemaakt dat het OM bewust DNA-materiaal achterhield. Uit die DNA-gegevens, gevonden op de moordplek, op het lichaam van Nienke en op het moordwapen, bleek dat Cees B. onmogelijk de dader kon zijn. Het DNA-materiaal kon onmogelijk van Cees B zijn. Uit de DNA-gegevens kon zelfs een daderprofiel gemaakt worden dat Cees B. uitsloot als moordenaar.
Het OM werd hierover door het Nederlands Forensisch Instituut (NFI)* geïnformeerd, al vóórdat het OM 18 jaar cel en TBS eiste tegen Cees B. Het OM, het NFI en nog vele andere justitiemedewerkers wisten dus op het moment dat Cees B. veroordeeld werd al dat hij onschuldig was.
Dit blijkt bijvoorbeeld uit een uitspraak van voormalig politiepsycholoog Harrie Timmerman: ”Mij werd voor de zaak in hoger beroep behandeld werd al gezegd: straks wordt er iemand veroordeeld die het niet gedaan kan hebben.”
Maar de advocaat-generaal* Renckens besloot als vertegenwoordiger van het OM dat het DNA-materiaal niet naar buiten gebracht zou worden. Ook de twijfels werden niet geuit.
Netwerk had al 2 jaar voor de uitzending van 5 september 2005 onderzoek gedaan. Netwerk lichtte hierbij Jacq Taekema in, de advocaat van Cees B.
Toen Jacq bij het College van procureurs-generaal*(het bestuur van het Openbaar Ministerie) vroeg om de onderste stukken van het NFI, werden die stukken hem geweigerd. Het lijkt er hier op dat het NFI heel bewust de stukken die bewijzen dat Cees B. onschuldig is achterhield. Maar de voorzitter van het College van procureurs-generaal verklaard dat de stukken niet gegeven werden omdat de zaak onherroepelijk* was en omdat er privacy-gevoelige informatie bij zou kunnen zitten. Verder had het NFI de twijfels over de schuld van Cees B. gerapporteerd.
Het NFI verklaarde dat het DNA-materiaal vervuild was geraakt doordat er niet goed was omgegaan met de stoffelijke resten van Nienke. Het lichaam werd namelijk in een lijkzak gestopt. Hierdoor ontwikkelde er zich veel vocht en werd het DNA-materiaal vervuild. Het DNA was dus niet meer goed bruikbaar. Natuurlijk is dit geen excuus om dit belangrijke materiaal achter te houden. Bovendien zijn de onderzoekers hier ook in de fout gegaan. Ze zijn te slordig met belangrijk bewijsmateriaal omgegaan.
Het DNA-materiaal werd dus niet bekend gemaakt bij de veroordeling van Cees B. op 29 mei 2001.
Toch kreeg de justitie eind 2002 een 2e kans om het ontlastende bewijs tegen Cees B. naar buiten te brengen. Eind 2002 begint namelijk het hoger beroep* in de zaak Cees B. Het materiaal dat Cees B. zijn onschuld zou bewijzen (het DNA-materiaal dat op het lichaam van Nienke is gevonden en dat op het moordwapen gevonden is) werd echter opnieuw niet in het strafdossier opgenomen en komt dus niet bij de rechters terecht. Ook wordt er geen melding gemaakt van de twijfel van het NFI over de betrokkenheid van Cees B. in de zaak. Dit beslist opnieuw advocaat-generaal Renckens. Het motief zou volgens Peter van Koppen zijn dat zij overtuigd was van de schuld van Cees B.
Dan krijgt de justitie haar laatste kans. Dit is het moment waarop duidelijk wordt dat Cees B. niet schuldig is aan de moord van Nienke Kleiss. Het moment waarop Wik H. bekent dat hij de moord gepleegd heeft op Nienke Kleiss. Het wordt al snel duidelijk dat Wik H. de moordenaar van Nienke Kleiss is. Justitie heeft op dat moment dus alle reden om het bewijs dat Cees B. onschuldig verklaard naar buiten te brengen en hem zo snel mogelijk vrij te laten. Dit gebeurt echter niet. Cees B. moet nog 4 maanden wachten voordat hij eindelijk vrijgelaten wordt.
Conclusie
Binnen deze zaak zijn heel veel fouten gemaakt.
Allereerst werd de toen 11-jarige Maikel slecht behandeld tijdens de verhoren. Hij werd bijvoorbeeld niet gewezen op zijn zwijgrecht en vertrouwelijke gesprekken werden toch aan de politie bekend gemaakt. Bovendien werd er veel informatie die niet overeenkwam met de verklaringen van Cees B. genegeerd of in twijfel getrokken. (bijvoorbeeld de verklaring van Maikel over het uiterlijk van de dader. Dit uiterlijk kwam niet overeen met het uiterlijk van Cees B.)
Maikel werd door de rechercheurs zelfs uitgemaakt voor leugenaar. In het onderzoeksrapport werd bekend dat hij verhoord werd op een manier die nooit had gemogen.
Op 29 mei 2001 wordt Cees B. veroordeeld voor 18 jaar cel en TBS met dwangverpleging, terwijl de rechter helemaal geen bewijs had dat op zichzelf doorslaggevend was. Sterker nog, er waren veel bewijzen die Cees B. onschuldig zouden maken. Maar de rechercheurs waren alleen maar op zoek naar bewijs voor de schuld van Cees B. Het OM is hier zeer slordig geweest. Ze hadden ook oog moeten hebben voor eventuele andere oplossingen.
De grootste fout binnen deze rechtzaak was het achterhouden van DNA-materiaal dat de onschuld van Cees B. bewees. Schokkend is het feit dat vele mensen die betrokken waren bij de rechtzaak wisten dat Cees B. niet schuldig kon zijn, al vóórdat Cees B. werd veroordeeld op 29 mei 2001. Het NFI verklaarde dat het DNA vervuild was geraakt waardoor het minder goed bruikbaar was, maar dit is natuurlijk geen excuus. Het is zelfs een bekentenis van nog een fout die ze gemaakt hebben, namelijk het slecht behandelen van belangrijk bewijsmateriaal.
Volgens Peter van Koppen is het motief van advocaat-generaal Renckens het feit dat zij overtuigd was van de schuld van Cees B. Zij heeft zich dus volledig op de bekentenis van Cees B. gericht. Daardoor had ze geen oog meer voor andere mogelijkheden.
De maatschappij van vandaag gaat er vanuit dat het OM naar de waarheid op zoek gaat. Helaas wordt dat in deze zaak zeker niet gedaan. In deze zaak is men zich te veel gaan richten op Cees B. Hierdoor had men geen oog voor andere mogelijkheden. Er was sprake van een soort van tunnelvisie. Hiermee wordt bedoeld dat het OM geen andere mogelijkheden zag dan de schuld van Cees B.
Op 22 juni 2000 wordt in het Beatrixpark in Schiedam de 10-jarige Schiedammer Nienke Kleiss verkracht en vermoord. Zij was samen met haar 11-jarige vriendje Maikel aan het spelen toen ze aangevallen werden door een man. Hij dwong Nienke en Maikel om zich uit te kleden, vervolgens wurgt hij Nienke. Maikel wordt neergestoken en zwaar mishandeld, maar door te doen alsof hij dood is, kan Maikel ontsnappen.
Een getuige, Cees Borsboom, belt het alarmnummer 112. Hij zag Maikel uit de struiken komen.
Maar eerder al werd het 11-jarige jongetje Maikel als verdachte gezien. Later bleek dat hij verhoord werd op harde wijze, waarbij de richtlijnen van de politie overschreden werden. Ook had de begeleider van Maikel vertrouwelijke gesprekken met Maikel opgenomen. Deze gesprekken heeft hij vervolgens doorgegeven aan de politie en hiermee schond hij zijn beroepsgeheim. Verder werd Maikel niet gewezen op zijn zwijgrecht. Maikel zelf zegt zelfs dat hij voor leugenaar werd uitgemaakt, de rechercheurs zeiden hem dat hij niet helder kon nadenken en dat hij in shock verkeerde. Ook zegt hij dat alles wat hij over de dader zei, uiterlijke kenmerken bijvoorbeeld, werd betwijfeld vanaf het moment dat Cees B. in beeld kwam.
Cees B. werd hoofdverdachte nadat vrijwel duidelijk was dat Maikel de dader niet kon zijn. De rechercheurs richten zich daarna dus veel te veel op Cees B als dader. Andere feiten negeren ze.
Cees wordt gearresteerd, 4 dagen later bekent hij bepaalde feiten en details. Deze feiten en details legt hij echter af onder zware druk van de rechercheurs. Veel van zijn bekentenissen waren in strijd met de 11-Jarige Maikel. Hier enkele tegenstrijdige feiten:
• Cees zegt eerst Nienke vermoord te hebben en daarna heeft geprobeerd Maikel te vermoorden. Maikel zelf had de rechercheurs echter verteld dat het andersom was.
• Cees zegt Nienke vermoord te hebben met een wit T-shirt, terwijl duidelijk was dat Nienke vermoord werd met een schoenveter van Maikel.
• Cees zegt dat hij Maikel en Nienke in het bos aantrof. Maikel verklaarde echter dat ze de bosjes ingetrokken werden.
De rechercheurs hebben de verklaring van Maikel, over het feit dat ze de bosjes ingetrokken werden, nog proberen aan te passen door Maikel nog eens te verhoren. Hij is onder druk gezet om bepaalde verklaringen (verklaringen die het Openbaar Ministerie(OM)* graag wilde horen) af te leggen. Zij wilden namelijk dat Maikel dezelfde verklaring zou afleggen als Cees B.
De verklaringen die Cees B. aflegde trekt hij een dag later echter weer in. Toch wordt Cees B. veroordeeld op 29 mei 2001 voor 18 jaar cel en TBS met dwangverpleging* voor de moord op Nienke en voor het mishandelen van Maikel. De rechtbank spreekt van een ”onzegbaar gruwelijke daad waarop slechts een langdurige straf kan volgen.”
De rechtbank had echter helemaal geen bewijs dat op zichzelf overtuigend genoeg was. De bekentenissen die Cees B. had afgelegd waren doorslaggevend, terwijl hij die bekentenissen al ingetrokken had.
• Maikel riep kort na de moord om de hulp van Cees B.
• Cees B. zelf belde het alarmnummer. (Meestal doe je dit niet als dader).
• Cees kwam van zijn werk en fietste door het Beatrixpark. Hij was dus helemaal niet bezig met moorden.
• De tijdlijn van het delict klopte niet met de bezigheden van Cees B. op dat moment.
• Toch werd Cees B. dus veroordeeld tot 18 jaar cel en TBS met dwangverpleging.
In april van 2003 wordt een beroep op cassatie* door de Hoge Raad verworpen, en daarmee is het vonnis tegen Cees B. onherroepelijk geworden. Dit houdt in dat de Hoge Raad de zaak alleen nog kan herzien als er nieuw bewijsmateriaal wordt gevonden dat de veroordeelde vrijpleit.
Dit is het geval in september 2004. Er wordt namelijk een man uit Hoek van Holland voor 2 zedenmisdrijven* opgepakt. Zijn naam is Wik Haalmeijer. Hij verklaard tijdens een verhoor dat hij Nienke met een schoenveter gewurgd heeft. Ook verklaard hij dat Nienke hem in zijn hand gekrabd heeft. Dit blijkt dan later ook uit het DNA onder de nagel van Nienke. Hiermee wordt de zaak heropend.
De advocaten van Cees B. dienen en herzieningsverzoek in om de veroordeling van Cees B. formeel om te zetten in vrijspraak. Op 10 december 2004 wordt Cees B. vrijgesproken. Wik H. wordt op 27 april 2005 veroordeeld tot 20 jaar cel en TBS met dwangverpleging voor de dood en verkrachting van Nienke en voor de poging tot moord op Maikel.
De zaak is dan zo goed als opgelost. Maar de zaak blijft volop in de media. Vooral groot nieuws is de uitzending van Netwerk op 5 september 2005. Hierin wordt bekend gemaakt dat het OM bewust DNA-materiaal achterhield. Uit die DNA-gegevens, gevonden op de moordplek, op het lichaam van Nienke en op het moordwapen, bleek dat Cees B. onmogelijk de dader kon zijn. Het DNA-materiaal kon onmogelijk van Cees B zijn. Uit de DNA-gegevens kon zelfs een daderprofiel gemaakt worden dat Cees B. uitsloot als moordenaar.
Dit blijkt bijvoorbeeld uit een uitspraak van voormalig politiepsycholoog Harrie Timmerman: ”Mij werd voor de zaak in hoger beroep behandeld werd al gezegd: straks wordt er iemand veroordeeld die het niet gedaan kan hebben.”
Maar de advocaat-generaal* Renckens besloot als vertegenwoordiger van het OM dat het DNA-materiaal niet naar buiten gebracht zou worden. Ook de twijfels werden niet geuit.
Netwerk had al 2 jaar voor de uitzending van 5 september 2005 onderzoek gedaan. Netwerk lichtte hierbij Jacq Taekema in, de advocaat van Cees B.
Toen Jacq bij het College van procureurs-generaal*(het bestuur van het Openbaar Ministerie) vroeg om de onderste stukken van het NFI, werden die stukken hem geweigerd. Het lijkt er hier op dat het NFI heel bewust de stukken die bewijzen dat Cees B. onschuldig is achterhield. Maar de voorzitter van het College van procureurs-generaal verklaard dat de stukken niet gegeven werden omdat de zaak onherroepelijk* was en omdat er privacy-gevoelige informatie bij zou kunnen zitten. Verder had het NFI de twijfels over de schuld van Cees B. gerapporteerd.
Het NFI verklaarde dat het DNA-materiaal vervuild was geraakt doordat er niet goed was omgegaan met de stoffelijke resten van Nienke. Het lichaam werd namelijk in een lijkzak gestopt. Hierdoor ontwikkelde er zich veel vocht en werd het DNA-materiaal vervuild. Het DNA was dus niet meer goed bruikbaar. Natuurlijk is dit geen excuus om dit belangrijke materiaal achter te houden. Bovendien zijn de onderzoekers hier ook in de fout gegaan. Ze zijn te slordig met belangrijk bewijsmateriaal omgegaan.
Het DNA-materiaal werd dus niet bekend gemaakt bij de veroordeling van Cees B. op 29 mei 2001.
Toch kreeg de justitie eind 2002 een 2e kans om het ontlastende bewijs tegen Cees B. naar buiten te brengen. Eind 2002 begint namelijk het hoger beroep* in de zaak Cees B. Het materiaal dat Cees B. zijn onschuld zou bewijzen (het DNA-materiaal dat op het lichaam van Nienke is gevonden en dat op het moordwapen gevonden is) werd echter opnieuw niet in het strafdossier opgenomen en komt dus niet bij de rechters terecht. Ook wordt er geen melding gemaakt van de twijfel van het NFI over de betrokkenheid van Cees B. in de zaak. Dit beslist opnieuw advocaat-generaal Renckens. Het motief zou volgens Peter van Koppen zijn dat zij overtuigd was van de schuld van Cees B.
Dan krijgt de justitie haar laatste kans. Dit is het moment waarop duidelijk wordt dat Cees B. niet schuldig is aan de moord van Nienke Kleiss. Het moment waarop Wik H. bekent dat hij de moord gepleegd heeft op Nienke Kleiss. Het wordt al snel duidelijk dat Wik H. de moordenaar van Nienke Kleiss is. Justitie heeft op dat moment dus alle reden om het bewijs dat Cees B. onschuldig verklaard naar buiten te brengen en hem zo snel mogelijk vrij te laten. Dit gebeurt echter niet. Cees B. moet nog 4 maanden wachten voordat hij eindelijk vrijgelaten wordt.
Binnen deze zaak zijn heel veel fouten gemaakt.
Allereerst werd de toen 11-jarige Maikel slecht behandeld tijdens de verhoren. Hij werd bijvoorbeeld niet gewezen op zijn zwijgrecht en vertrouwelijke gesprekken werden toch aan de politie bekend gemaakt. Bovendien werd er veel informatie die niet overeenkwam met de verklaringen van Cees B. genegeerd of in twijfel getrokken. (bijvoorbeeld de verklaring van Maikel over het uiterlijk van de dader. Dit uiterlijk kwam niet overeen met het uiterlijk van Cees B.)
Maikel werd door de rechercheurs zelfs uitgemaakt voor leugenaar. In het onderzoeksrapport werd bekend dat hij verhoord werd op een manier die nooit had gemogen.
Op 29 mei 2001 wordt Cees B. veroordeeld voor 18 jaar cel en TBS met dwangverpleging, terwijl de rechter helemaal geen bewijs had dat op zichzelf doorslaggevend was. Sterker nog, er waren veel bewijzen die Cees B. onschuldig zouden maken. Maar de rechercheurs waren alleen maar op zoek naar bewijs voor de schuld van Cees B. Het OM is hier zeer slordig geweest. Ze hadden ook oog moeten hebben voor eventuele andere oplossingen.
De grootste fout binnen deze rechtzaak was het achterhouden van DNA-materiaal dat de onschuld van Cees B. bewees. Schokkend is het feit dat vele mensen die betrokken waren bij de rechtzaak wisten dat Cees B. niet schuldig kon zijn, al vóórdat Cees B. werd veroordeeld op 29 mei 2001. Het NFI verklaarde dat het DNA vervuild was geraakt waardoor het minder goed bruikbaar was, maar dit is natuurlijk geen excuus. Het is zelfs een bekentenis van nog een fout die ze gemaakt hebben, namelijk het slecht behandelen van belangrijk bewijsmateriaal.
Volgens Peter van Koppen is het motief van advocaat-generaal Renckens het feit dat zij overtuigd was van de schuld van Cees B. Zij heeft zich dus volledig op de bekentenis van Cees B. gericht. Daardoor had ze geen oog meer voor andere mogelijkheden.
De maatschappij van vandaag gaat er vanuit dat het OM naar de waarheid op zoek gaat. Helaas wordt dat in deze zaak zeker niet gedaan. In deze zaak is men zich te veel gaan richten op Cees B. Hierdoor had men geen oog voor andere mogelijkheden. Er was sprake van een soort van tunnelvisie. Hiermee wordt bedoeld dat het OM geen andere mogelijkheden zag dan de schuld van Cees B.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden