Reclame

Hoofdstuk 1: De geschiedenis van reclame in Nederland

Dit hoofdstuk is een inleidend hoofdstuk voor de volgende hoofdstuk. In dit hoofdstuk komt algemene informatie over reclame in de volgende hoofdstukken gaat het meer over de hoofdvraag.

Reclame begon in de tweede helft van de negentiende eeuw in de Nederlandse samenleving een steeds belangrijkere rol te spelen.
In de middeleeuwen had men stadsomroepers en uithangborden.
Toen in de zestiende eeuw de eerste kranten verschenen stonden er al advertenties in.
Maar zo’n hoeveelheid reclame als nu, dat is nog nooit vertoond. De twintigste eeuw is ingegaan als de eeuw van de reclame.
In het begin van de vorige eeuw was het anders. Veel bedrijven wilde niets met reclame te maken hebben, want ‘goede wijn behoefde geen krans’. Niet alle bedrijven waren zo bevreesd voor hun reputatie. Want tegenover de bezwaren van reclame stonden heel veel voordelen. Toen steeds meer ondernemingen overgingen op massaproductie, konden ze niet meer volstaan met het rondsturen van vertegenwoordigers. Om alle afnemers snel en doeltreffend te bereiken was de reclame een veel beter middel. De hoeveelheid advertenties en affiches groeide in de eerste tientallen jaren van de vorige eeuw gestaag. Bedrijven als Van Houten, Van Nelle en Douwe Egberts gaven er aanzienlijke bedragen aan uit. Naar mate de hoeveelheid reclame toenam, werd er ook meer zorg besteed aan de uitvoering.

Vanaf de jaren twintig schakelden fabriekkanten steeds vaker kunstenaars in om hun campagnes op te sieren. Dat leverde prachtige resultaten op. Bijvoorbeeld een affiche. Maar met alleen mooie plaatjes heb je nog geen reclame. De adverteerders gingen op zoek naar professionele adviseurs en kwamen terecht bij de advertentiebureaus. Die waren alleen bezig met het in opdracht plaatsen van advertenties in de talloze kranten, tijdschriften en nieuwsbladen waren. Na de Eerste Wereldoorlog gingen ze, naar Amerikaans voorbeeld werken. Ze gaven adviezen, bedachten campagnethema’s, slagzinnen en verzorgde de illustraties. Daarmee was het reclamebureau geboren. Het maken van reclame groeide uit tot een echt vak. De ene na de andere organisatie werd in het leven groepen.
In 1917 werd de Vereniging van Erkende Advertentiebureaus opgericht, in 1919 volgde De Bond van Adverteerders en in 1923 kwam daar het Genootschap voor Reclame bij.

Er was verschil in de reclame die zich op mannen richten en reclame die zich op vrouwen richten. In advertenties voor de man dienden zakelijke en rationele argumenten de boventoon te voeren. Als adverteerders succes bij vrouwen wilden hebben, dan was de aangewezen benadering het prikkelen van de in elke vrouw sluimerende instincten zoals: moederliefde ijdelheid, reinheid, spaarzaamheid. De spaarzaamheid was een bron die door steeds meer adverteerders werd aangeboord. Douwe Egeberts begon in 1924 met zegeltjes, waarmee voor geschenken kon worden gespaard.Wie begin jaren dertig een van de reinigingsmiddelen van de Unielever kocht kreeg bonnen, ‘bons’, cadeau die recht gaven op ‘de fraaiste geschenken’.
En in de verpakking van talloze sigaretten -, kauwgom -, koek -, en beschuitmerken waren plaatjes voor kinderen te vinden. Het trok niet alleen nieuwe klanten, maar het hielt ook gebruikers vast. Cadeaus en zegels vergrootten de binding van de gebruikers met het merk. Wie eenmaal begon te verzamelen , bleef dat ene merk voorlopig trouw. Naast de zegels en de plaatjes kwamen fabrikanten ook met allerlei ‘losse’ cadeautjes . Niet alleen vrouwen en kinderen waren gevoelig voor de verlokkingen van zulke extraatjes. Jong en oud , man en vrouw , rijk en arm, iedereen was en is er gevoelig voor af en toe iets voor ‘niets’ te krijgen. Met de uitbreking van de Tweede Wereldoorlog kwam er een abrupt einde aan de cadeautjes. Fabrikanten hadden er hun handen vol aan om bij gebrek aan grondsstoffen, de productie enigszins op peil te houden. Steeds meer artikelen belandden op de bon of verdwenen zelfs helemaal uit de winkels. Toch ging de reclame door. Bovendien dienden zich ook nieuwe producten aan zoals: tabakssaus, poeder om voeten warm te houden en koffie gemaakt op basis van eikels, bieten en tulpenbollen. Daarnaast kreeg reclame er in de oorlogsjaren een nieuwe taak bij: adviseren, voorlichten en tot zuinigheid overhalen.
Na de Tweede Wereldoorlog was het met die zuinigheid snel afgelopen. Nadat de eerste moeilijke jaren achter de rug waren, nam de welvaart in snel tempo toe. En naast de merkreclame kwam er steeds meer gezamenlijke oftewel collectieve reclame. Van echte vernieuwing in de reclame was echter nauwelijks spraken. In die jaren bereiken de ‘cadeautjes honger’ en de spaardrift van de consument ongekende hoogte. In de jaren zestig zijn daar de speldjes en sleutelhangers* bijgekomen, die tot ware rages uitgroeiden. Aan werk hadden de reclamemakers in de eerste decennia na de oorlog geen gebrek.

Reclame maakte grootschalige afzet en dus massaproductie mogelijk en dat betekende dat de kosten van de producten lager werden. Zo droeg reclame bij aan de welvaart van iedere Nederlander. In de jaren zestig en zeventig kregen reclamemakers een golf van kritiek over zich heen. Allereerst was er natuurlijk een overweldigende hoeveelheid irritante advertenties en commercials die dagelijks over de consument werden gestort. Daarnaast werd reclame verweten rolbevestigend en conservatief te zijn.
Omdat de vrouw in advertenties en commercials veelvuldig bestempeld werd als een domme huisgans, zou reclame het emancipatieproces in de weg staan.
En ook zou de consument verleid worden tot de aankoop van nutteloze en overbodige artikelen.
Als onderdeel van de meer en meer gehekelde consumptiemaatschappij moest reclame het flink ontgelden.
Intussen onderging het reclamevak ingrijpende veranderingen. Er diende zich een nieuwe generatie reclamemakers aan, die afstand namen van de degelijke oubollige stijl die zoveel van de advertenties in de jaren vijftig kenmerkte. Het begrip lifestyle deed zijn intrede, en reclame haakte in op de opkomst van de jongerencultuur. Behalve jonger van geest en uiterlijk werd de reclame ook beter onderbouwd. De nieuwe, uit Amerika overgewaaide, ‘leer’ van de marketing, leerde adverteerders en bureaus om, meer dan voorheen, uit te gaan van de behoefte en wensen van de consument. Een leuk ideetje en een aardige slagzin was niet meer genoeg.
In de jaren negentig was het reclamelandschap er niet overzichtelijker op geworden.We zagen commercials voor en na vrijwel ieder televisie programma, en bij de commerciële televisie ook dwars door de programma’s heen. Behalve in bushokjes en op de zijkanten van de bussen wordt nu zelfs op wieldoppen geadverteerd. Ook op de winkelvloer vechten fabrikanten om de gunst van de consument, met displays, reclame in winkelwagentjes, geld – terug acties en tal van andere vormen van zogeheten instore reclame. Sommige reclamemakers zijn ervan overtuigd dat voor het bereiken van de hedendaagse consument het traditionele geschut niet meer voldoet. Tegendraadse en shockerende reclame, ook wel New Wave- reclame genoemd, werkt beter.

Hoofdstuk 2: Welke reclames zijn het meest succesvol?

Bij reclame maken zijn natuurlijk verschillende soorten van reclame maken:
- radio spots
- kranten advertenties
- folders
- busreclame
- Email reclame
- Telefoontjes
- Reclame borden langs de weg
- TV reclame
- Internet reclame

2.1 Welke soorten reclame zijn er?

Themareclame

Themareclame is een vorm van reclame waarbij niet de directe verkoopsbevordering centraal staat, maar een bepaald thema. Reclamethema’s zoals moederdag, kerst, vakantietijd, kamperen, sinterklaas, groeperen een aantal artikelen of diensten bij elkaar waaraan in een bepaalde periode behoeften bestaat.
Themareclame wordt ook wel defensieve reclame genoemd. Vaak ter verbetering van het imago (goede naam van het bedrijf). Werkt op langere termijn (tijd), en heeft een kwalitief (goed) doel.

Onbaatzuchtige reclame

Onbaatzuchtige reclame is niet gericht op een commercieel doel maar streeft naar inzameling van geld voor maatschappelijke of liefdadigheidsinstellingen, bijv. het kankerfonds, astmafonds, WNF, nierstichting of vluchtelingen hulp.

Individuele reclame

Individuele reclame is reclame die wordt uitgevoerd door een bepaalde ondernemer onder zijn eigen naam of onder de naam van zijn bedrijf.

Combinatiereclame

Combinatiereclame is het samen uitvoeren van reclameacties, door ondernemers uit verschillende branches van de handel, bijv. winkelcentra of door ondernemers in samenwerking met niet-commerciële instellingen. (VVV, gemeente, enz.)

Sluikreclame

Sluikreclame is reclame die versluierd wordt uitgezonden buiten de reclame zendtijd. Bijvoorbeeld iemand in een soap die een blikje Coca Cola drinkt of de reclame borden langs het veld tijdens een voetbalwedstrijd.

Suggestieve reclame

Suggestieve reclame is reclame die een beroep doet op menselijke gevoelens door artikel(en) of dienst(en) om te zetten in aantrekkelijke beloften. Bijv. door een uitspraak als deze: “door dit drankje voelt u zich sterker dan ooit.”

Agressieve reclame

Agressieve reclame is reclame die een aanvallend karakter heeft. Deze vorm reclame komt veel voor bij reclames van schoonmaakmiddelen.
Bijv. “Dit wasmiddel wast schoner dan andere wasmiddelen!”

2.2 Wat vindt de consument van reclame?

Aan reclame word over het algemeen door onze ondervraagden sowieso al geërgerd (iedereen vindt een bepaalde reclame wel irritant), 42% vind reclame op tv het ergst. 39% ergerde zich vooral aan Reclame op internet (Banners, Pop-ups en E-mail reclames), 11% ergerde zich aan reclame in het algemeen en de overige 8% ergerde zich vooral aan reclame Telefoontjes die vooral tijdens etenstijd bellen.

Maar er zijn natuurlijk ook grappige, humoristische reclames.

TV-spots en internet reclames zijn de meest beïnvloedende reclames op mensen. Want iedereen kijk wel Televisie en surft wel eens op het net dus iedereen ziet het wel. Reclame heeft dusdanig invloed op mensen doormiddel van deuntjes of kreten die ze zelf soms ook nog gaan overnemen in het dagelijks leven.

De meeste van de ondervraagde mensen (69%)zeggen een nieuw product waar ze een reclame van op TV te hebben gezien sneller te gaan kopen omdat de reclame je soms toch wel nieuwsgierig maakt naar bijv, de smaak van een bepaald snoepje dat nieuw is…

Terwijl TV reclame soms grappig kan zijn, is reclame op internet dat meestal niet dat blijkt onder andere uit dit artikel:

'Spam en banners irritanter dan tv-reclame'
Nederlanders vinden spam de meest irritante vorm van reclame. Reclame op sites staat op een tweede plaats, nog voor tv- en radio-reclame.
Dat blijkt uit onderzoek van MediaScanner XL (onderdeel van Interview/NSS) onder 15.000 internetters tussen 13 en 55 jaar. De deelnemers kregen elf soorten reclame (onder meer ongevraagde e-mail, reclame op sites, radio- en tv-spotjes) voorgeschoteld en moesten daarvan aangeven of ze het informatief, leuk of irritant vonden. Van de ondervraagden gaven 9300 mensen antwoord.
Maar liefst 85,2 procent van de respondenten vindt ongevraagde reclame per e-mail irritant. Reclame op sites vindt 69,3 procent irritant. Ter vergelijking: tv-reclame vindt 47,2 procent irritant, advertenties in dagbladen 14,7 procent. Gevraagde e-mailreclame (opt-in) blijkt de minste irritatie op te wekken: slechts 9,8 procent van de ondervraagden ergert zich daaraan.
Opmerkelijk is dat 37,8 procent van de respondenten zegt niet te letten op ongevraagde e-mail. Dat lijkt in tegenspraak met de 85,2 procent die zegt spam irritant te vinden. Reinier Schaper van MediaScanner XL: "Dat zijn twee verschillende zaken. Dingen waar je niet op let, kun je toch irritant vinden. Mensen gooien de e-mails meteen weg en nemen geen kennis van de boodschap.
Overigens ontbreekt in het onderzoek reclame per telefoon - bedrijven die bij voorkeur rond etenstijd opbellen om krantenabonnementen en lijfrentepolissen te verkopen. Schaper: "Telemarketing valt niet onder onze definitie van reclame."
Interview/NSS houdt zelf regelmatig telefonische enquêtes, onder meer om de naamsbekendheid en populariteit van producten en politieke partijen te peilen. "We doen niet aan telemarketing", benadrukt Schaper.

16 december 2002

Bron: http://www.webwereld.nl/nieuws/13523.phtml

De meest succesvolle reclame soort vind ik dan toch wel de TV. De best scorende spots zijn toch wel de meest lachwekkende (bijv 4uur cup a soup, Puma, ) of de meest irritante die in je hoofd blijven rond spoken (Ajax multispray, Swiffer, of die ene van “laat maar, je shirt verteld het me morgen wel, en Frisia leningen.)

Hoofdstuk 3: Reclame enquête

Ik heb een enquête gehouden. Die enquête ging over welke reclames de mensen het leukst vonden en welke reclames ze het slechts vonden.
100 mensen heb ik ondervraagd en daaruit heb ik de vijf beste en de vijf slechtste reclames op een rijtje gezet (zie hieronder).
Ik ben naar de stad gegaan en daar rondgevraagd aan mensen.

De 5 beste reclames:

1. Cup a soup
Een man vertelt wat voor werk hij doet. Om 4 uur heeft hij een bakje cup a soup, er klopt iemand aan en hij schreeuwt NU EVEN NIET!

2. Heineken bier
Het begint te sneeuwen, de man pakt zijn spullen rent naar huis maakt zich helemaal op en gaat naar een cafeetje en roept: hey biertje

3. Calvé Pindakaas
Een jongetje wil de bal terug die hij bij Dick Advocaat op het balkon heeft geschopt, Dick kijkt vreemd op als hij de bal naar beneden gooit, omdat hij helemaal op de bovenste verdieping van en flat woont.

4. Coca Cola
Het is heel saai in de metro, een man drinkt cola zegt: Chiuouwaouwa en begint een vrolijk wijsje te spelen. Ineens is het heel gezellig in de metro.

5. Amstel bier
Er wordt aangebeld de man zegt pak maar vast een biertje doet de deur open en stapt weer onder de douche, want hij denkt dat het zijn vrienden zijn. als hij klaar is loopt hij de kamer in en ziet iemand van de collecte.

De 5 slechtste reclames:

1. Postkrediet
Een man speelt toneel zegt de auteur dat zijn advies die hij gaf heel goed was en dat als je naar postkrediet belt alles zo geregeld is en dat je stukken goedkoper uit bent.

2. Frysia financiering
Een man leest nieuws voor en vertelt dat als je bij frysia financiering je geld stort je een stuk goedkoper uit bent en je veel geld bespaart.

3. 3VO (vroeger Veilig Verkeer Nederland)
Een man en een vrouw komen met een jongen en meisje de disco uit en zitten nog na te dansen in de auto. Ze doen de gordels om, maar de jongen en het meisje niet. Dan gaan hun wijsvingers op het ritme van de muziek naar de gordels van de jongen en het meisje. Dan doen die ook hun gordels vast en vertrekken ze.

4. Beter Bed
Een vrouw gaat slapen op een heel groot bed slapen, ze wordt wakker in haar droom en ziet allemaal jongens bij haar op bed liggen.
Daarna zie je ook een man op een heel groot bed slapen, hij wordt wakker in zijn droom en ziet dan allemaal vrouwen bij hem op bed liggen.

5. Look o Look
Moeder geeft de kinderen opdracht om eten in te kopen: eieren, pizza en andere dingen. Ze gaan naar de winkel en komen met het snoep thuis, hun moeder kijkt verbaasd op, want ze verwachtte echt eten te krijgen, maar dat kreeg ze dus niet.

Hoofdstuk 4: Hoe gaat reclame maken in zijn werk en wat voor trucjes gebruikt men daarbij?

Bedrijven of winkels willen natuurlijk zo veel mogelijk producten verkopen. Dat doen ze met behulp van reclame. Zo hebben de reclamemakers allemaal trucjes waarmee ze hopen dat men dat product koopt.

Veel producenten maken reclame voor hun product om klanten te trekken. De meeste grote bedrijven doen dit via de massamedia. Dat zijn de krant, de radio en de tv. Op deze manier bereiken ze veel mensen in één keer.
De reclames worden altijd vaak herhaald, zodat mensen ze gaan geloven en het product gaan kopen.
Bijna alle reclame is commercieel, dat houdt in dat het de bedoeling is dat mensen een bepaald product gaan kopen. Er is ook ideële reclame. Hierbij wordt reclame gemaakt voor een ideaal, een goed doel. Een voorbeeld van een stichting van ideële reclame is SIRE.

4.1 De 3 P’s van de reclame

Product
Waarvoor dient reclame?
Reclame moet er voor zorgen dat zoveel mogelijk mensen een product leren kennen.
Want het uiteindelijke doel is natuurlijk een zo groot mogelijk aantal producten te verkopen.

Publiciteit
Hoe pak je dat aan?
Om heel veel mensen te bereiken, kan het bedrijf folders laten drukken die in alle brievenbussen worden gestopt, of grote affiches die iedereen op straat kan zien.
Maar men kan ook andere media gebruiken. Zo vind je bijvoorbeeld reclame op televisie, op de radio, in de bioscoop, in de geschreven pers, op het internet…

Publiek
Wat is het beste middel om reclame te maken?
Dat hangt er helemaal van af voor wie de reclame bedoelt is: de doelgroep. Richt je je tot kinderen, jonge mensen, volwassenen? Wil je alleen jongens of meisjes bereiken, of allebei? Wil je je alleen richten op mensen met bepaalde beroepen?
Wie bijvoorbeeld kinderen wil bereiken die jonger zijn dan twaalf, kan maar beter een reclamespotje uitzenden op woensdagmiddag en niet op maandagavond.

4.2 Reclame makers

Bedrijven of producenten maken de reclames meestal niet zelf, dat laten ze doen door reclamebureaus. Een reclamebureau houdt zich bezig met het bedenken en maken van allerlei soorten reclames. In zo'n reclamebureau werken een heleboel deskundigen op gebied van kopen en verkopen, winst en verlies, schrijven, ontwerpen en filmen. Zij verzinnen samen de reclames.
Veel reclamebureaus werken samen met marktonderzoekers. Een marktonderzoek is het gedrag van mensen bestuderen. Zo kunnen ze onderzoeken welke programma's mensen graag kijken, hoe ze de krant lezen en hoe ze in de winkel iets kopen.

Door marktonderzoeken weten reclamebureaus hoe ze reclames moeten maken. Als ze weten hoe ze het moeten maken, moeten ze nog beslissen voor welke doelgroep ze het maken.

Er zijn vijf doelgroepen.
- boodschappers, vaak huisvrouwen, gaan voor de voordelige prijzen.
- mannen, geïnteresseerd in auto’s politiek en sport.
- kinderen, kijken veel televisie, gaan mee met de mode en willen er bij horen.
- tieners, luisteren veel muziek en willen zelf muziek maken, kijken minder t.v.
- welgestelden, de rijke mensen, zijn veel aan het werk, kijken naar dezelfde t.v. programma’s.

De reclames voor bijvoorbeeld kinderen worden op een andere tijd uitgezonden als de 'welgestelden-reclames'. Dat komt gewoon door het feit dat niet iedere doelgroep op dezelfde tijd naar de tv kijkt. Als ze het dan op de tijd uitzenden dat de meeste kinderen naar de tv kijken, hebben ze het 'grootste bereik'.
Reclamemakers noemen een reclame die wordt uitgezonden ook wel een spot, een commercial of een ad.
Een spot is een reclamefilmpje dat veel laat zien in weinig tijd. De reclame verteld hoe het product heet en waarom het zo goed is. Vaak zie je mensen die het product aanprijzen bij de kijkers.
Een reclame die langer duurt dan 30 seconden, heet een commercial of een ad.
Dat zijn beide afkortingen, voluit is het 'commercial message' (commerciële boodschap) en 'advertisement' (advertentie). Dit soort programma's geven wel informatie, maar het mag niet het doel hebben mensen iets te laten kopen. Informatie geven over een product met de bedoeling dat mensen het gaan kopen, mag alleen in een reclamefilmpje.

4.3 Reclame trucjes

Marktonderzoekers bestuderen niet alleen het gedrag van mensen uit de doelgroepen, zij onderzoeken ook welke gedachten er bij mensen opkomen als ze een product zien of gebruiken. Dat kunnen dingen zijn die helemaal niet met het product te maken hebben. Bijvoorbeeld: Als je het in een reclame mooi zonnig weer laat zijn, zullen de mensen het product ook mooi en zonnig vinden. Tenminste, dat is de bedoeling.
- Er zijn nog veel meer manieren om een reclame positief over te laten komen bij consumenten.
Bijvoorbeeld, in een reclame van rijst, zit de rijst vaak in een glazen schaal. Om de rijst er mooier uit te laten zien, wordt er van onderen met een felle lamp op geschenen. Dan is het net alsof de zon in de schaal met rijst schijnt. Het lijken allemaal mooie, droge korrels zodat de rijst er heerlijk uitziet. De fabrikant hoopt dat de mensen dat lekker vinden en wil zo meer rijst van zijn merk verkopen.
- Bij reclame voor snoep, snacks of drankjes wordt er vaak plezier gemaakt door groepen mensen. Ze luisteren naar muziek, maken grapjes, lachen veel en zijn heel opgewekt. Die reclames zien er vaak zo uit, omdat de meeste mensen van humor en gezelligheid houden. Het product spreekt ze dan meer aan.
- Ook komt er in reclame vaak muziek voor. De reclamemakers werken ook graag met muziek, omdat het er vaak leuker uitziet en omdat mensen reclames beter onthouden als er een muziekje bij zit.
- Het maken van een reclame is niet in een handomdraai gebeurd. Eerst vertellen de producenten de reclamemakers om wat voor product het gaat en wat er bijzonder aan is. De bedenkers verzinnen dan hoe de reclame eruit moet zien. Vaak maken ze een klein verhaaltje of gewoon een aantal losse beelden. Verder beslissen ze of het een grappig of ernstig filmpje moet zijn en welke woorden en muziek erbij hoort.

- Als ze alle informatie hebben gaan ze een 'storyboard' maken. Dat is een reclame uitgetekend als een stripverhaal op papier. Vaak hebben de makers meer dan één idee, ze maken dus meerdere storyboards. Daarmee gaan ze naar de producent en die kiest de beste uit.
- Als dat gebeurd is weten de makers precies hoe het filmpje eruit moet zien. Met het idee gaan ze dan naar een modelbouwerij. Daar worden dingen uit het echt nauwkeurig nagemaakt van kunststof. Soms groot, soms klein. De makers laten dat doen, omdat namaak dingen veel makkelijker te filmen zijn. Dan weten ze zeker dat het er op tv ook lekker uitziet. Je ziet bijvoorbeeld in een reclame bijna nooit echt ijs, want door de felle lampen zou het allemaal smelten. Niemand zou het ijs dan willen kopen. Het ijs in reclames wordt gemaakt van meel, gips en andere stoffen. Als je het ziet, ziet het er heerlijk uit, maar het is keihard en heel vies van smaak.
- Ook de boterhammen zijn nep in reclames. In de studio zouden ze heel snel uitdrogen, daarom zijn ze van kunststof.
- Je zou het niet denken maar bijna alles in een reclamefilmpje is nep.
- In een reclame mag je niet liegen, maar een beetje overdrijven mag wel. De makers maken daar dan ook graag gebruik van. Ze overdrijven het vaak zo dat het niet meer echt kan zijn. De mensen hebben dat dan wel door, maar de boodschap komt heel duidelijk over. Als het een apart en grappig filmpje is onthouden de mensen vaak beter, en dus ook de naam van het product.
- Er zijn ook reclames waarbij je het amper in de gaten hebt dat er overdreven wordt. Ze gebruiken dan speciale trucs. Daardoor lijken de dingen mooier dan in de werkelijkheid. In een reclame laten ze bijvoorbeeld een poppetje vliegen, het kan lopen en is veel groter. De producent verteld er echter niet bij dat er batterijen in moeten en dat je het poppetje zelf moet bewegen.
- Gebruik maken van bekende personen
- Gebruik maken van wetenschappelijke termen of talen.
- Muziek (bekend melodietje)
- Humor in de reclame

4.4 wat mag wel en niet?

- In Nederland mag op televisie niet overal reclame gemaakt voor worden. De regering heeft daar een regeling voor. De regering heeft een bepaalde commissie aangewezen om de reclames te controleren voordat ze op televisie komen. Die commissie heet de Reclame Code Commissie. Daarin zitten mensen van reclamebureaus, van kranten en van consumentenorganisaties.
- Een consumentenorganisatie is een vereniging die mensen adviseert bij het kopen van producten.
- Een voorbeeld van reclame die niet op televisie mag uitgezonden mag worden is reclame voor sigaretten en andere tabaksartikelen. De regering vindt het onjuist om reclame te maken voor producten die schadelijk zijn voor de gezondheid.
- Ook politieke partijen en kerken mogen geen filmpjes in de reclameblokken laten zien. Zij hebben zendtijd gekregen bij de NOS en de IKON.
- Voor reclames die wel op televisie uitgezonden mogen worden gelden strenge voorschriften. Elke spot die uitgezonden wordt, wordt door de Reclame Code Commissie gekeurd. Die commissie kijkt of kijkers zich niet beledigd voelen als ze de reclame zien.
- Niet toegestaan is bijvoorbeeld vloeken en discrimineren. Blote mannen of vrouwen mogen ook niet zomaar worden getoond, want er zijn heel wat mensen die zich daaraan storen.
- Ook moeten mensen gewaarschuwd worden voor reclames voor snoepgoed waar suiker in zit en voor alcohol. In die reclames zie je dan een plaatje met een tandenborstel of de tekst 'Geniet, maar drink met mate'. De fabrikant is verplicht zo'n waarschuwing te geven. Dat voorschrift bestaat alleen in Nederland, in geen enkel ander land komt het voor (zie het artikel op de volgende pagina).
- Als mensen de reclames toch niet door de beugel kunnen, kunnen zij een klacht indienen bij de Reclame Code Commissie en wordt de reclame nogmaals streng gekeurd. Het kan dat de bewuste spot dan toch niet meer uitgezonden mag worden.

4.5 Stichting Reclame Code

Zoals eerder al is gezegd controleert de Stichting Reclame Code (SRC) en Nederlandse Reclame Code (NRC) de reclames op.

De Reclame Code Commissie is een Commissie die beoordeelt of adverteerders en anderen die
verantwoordelijk zijn voor het maken van reclame, zich aan de Reclame Code hebben gehouden.
Een ieder die meent dat reclame in strijd is met de Reclame Code, kan bij de Reclame Code Commissie een klacht indienen. De Commissie beoordeelt, na de adverteerder te hebben gehoord, of de reclame in strijd is met de Reclame Code.
De Reclame Code Commissie kan ook reclame beoordelen zonder dat daarover bij haar een klacht is ingediend.

De Reclame Code Commissie bestaat uit vijf leden, te weten:
één lid aangewezen door de BVA/Associatie Nederlandse Adverteerders;
één lid, aangewezen door de Consumentenbond;
één lid, aangewezen door de in de Stichting Reclame Code deelnemende media*;
één lid, aangewezen door de VEA Vereniging van Communicatie-Adviesbureaus;
één lid, tevens voorzitter, aangewezen door de Stichting Reclame Code.

Momenteel nemen STER, Roos, OLON en het NUV deel in de Stichting Reclame Code.

4.6 Zendtijd

Bedrijven kunnen niet gratis reclame maken, ze moeten voor de zendtijd betalen. Bedrijven kopen zendtijd bij op Nederland 1, 2 of 3 of bij de STichting Ether Reclame (STER). Ook RTL4 heeft zo'n organisatie, die heet Information Publicité (IP).
Voor een spotje van 30 seconden betaald een bedrijven ongeveer 590 tot 1000 €. De prijs hangt af van het moment waarop het uitgezonden wordt.
Het geld dat de STER en IP verdienen wordt gebruikt om andere programma's te maken. RTL4 maakt al haar programma's van het geld dat de IP verdient. Dat komt omdat ze niet door de overheid 'gesponsord' worden. RTL4 heet daarom een commerciële omroep.
Nederland 1, 2 en 3 worden publieke omroepen genoemd.
Iedereen die televisie kijkt betaald een omroepbijdrage, daarvan sponsort de regering de omroepen.

Shirtreclame voor Carlsberg bier in strijd met Reclamecode voor Alcoholhoudende Drank (RvA)

Tijden de voetbalwedstrijd Vittesse-iverpool op 28 november 2002 droegen de spelers van Liverpool Football Club shirts met daarop reclame voor Carlsberg bier. Naar aanleiding van een klacht tegen deze reclame, ingediend door de stichting alcoholpreventie te Utrecht, heeft de Reclame Code Commissie geoordeeld dat de reclame in strijd is met artikel 28 RvA. Op grond van deze bepaling mag reclame voor alcoholhoudende drank niet worden gevoerd op een indiviuele speler of sportploeg.

Aangezien de Commissie Carlsberg Breweries A/S te Kopenhagen, Denemarken, reeds op 31 januai 2002 heeft aanbevolen om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken en aan deze aanbeveling geen gevolg is gegeven, heeft de Commissie besloten een openbare aanbeveling te doen. Van deze aanbeveling zal zij onder meer kennis geven aan de KNVB.

27 maart 2003
Bron: www.reclamecode.nl