Prostitutie

Inleiding Ik kom zelf regelmatig in de buurt van de tippelzone en ik schrok toen ik voor de eerste keer door die straat reed. Vooral de ‘afwerkplekken’ vond ik een smerig idee. Ook de borden met tijdelijke tippelzone verbaasde me. Het idee dat een land als Nederland een straat heeft waar meisjes zichzelf legaal op straat verkopen. Ik vroeg me af hoe dit tot stand was gekomen en of prostitutie dan inderdaad zo vanzelfsprekend is. Ik heb eerst opgezocht wat voor verschillende soorten prostitutie er zijn en wat deze precies inhouden, verder gaat het over migranten die in Nederland in de prostitutie willen en het overheidsbeleid. Hoofdstuk 1: Betekenis van prositutie De betekenis van prostitutie wordt door mensen verschillend uitgelegd. Sommigen vinden dat prostitutie alleen seks in ruil voor geld is. Anderen vinden dat het ook seks in ruil voor iets anders kan zijn. Seks in ruil voor aandacht, een nieuwe baan of kleren bijvoorbeeld. Je kunt je misschien wel voorstellen dat seks in ruil voor aandacht ervoor zorgt dat iemand ook makkelijker seks kan hebben in ruil voor spullen. En seks in ruil voor spullen zorgt ervoor dat je makkelijker seks voor geld kunt hebben. Seks is volgens de meeste bedoeld voor een man en een vrouw die van elkaar houden en met elkaar verder willen leven. Prostitutie betekent volgens het woordenboek: seks in ruil voor geld. Wij weten dat de weg naar prostitutie vaak al begint bij het hebben van seks in ruil voor iets anders, seks zonder wederzijdse liefde. Naar schatting kent Nederland 30.000 prostituees. Prostitutie komt in verschillende vormen voor. Er zijn 9.000 vrouwen die achter het raam zitten. In de gesloten clubs werken ongeveer 12.000 vrouwen. Nog eens 4.500 vrouwen tippelen op straat. Heel moeilijk te achterhalen is tenslotte de groep escortmeisjes. Het gaat hier om enkele duizenden vrouwen. Al deze vrouwen samen maken een omzet van ruw geschat 450 miljoen euro.
Hoofdstuk 2: Geschiedenis van prostitutie In de middeleeuwen werd prostitutie gezien als iets wat écht niet kon. Vooral vanuit het kerkelijke standpunt, het werd gezien als oneerlijk (dus letterlijk zonder eer) maar aan de andere kant ook als onmisbaar verschijnsel. Er werden voorwaarden aan het beroep gesteld; zo mocht de vrouw niet getrouwd zijn en ze moest zich houden aan enkele kledingvoorschriften waarmee zij zich kon onderscheiden van de vrouwen die wel ‘eer’ hadden en het was voor getrouwde mannen en joden niet toegestaan om prostituees te bezoeken en prostitutie was maar op bepaalde plaatsen toegestaan. Veel vrouwen wilden zich niet houden aan de regels van het stadsbestuur en oefenden hun beroep in andere steden illegaal uit. Werden de vrouwen dan vervolgens betrapt, dan werden zij met een hele groep vrouwen, die ook illegaal werkten thuis afgehaald en werden dan door de straten van de dorpen geleid onder begeleiding van veel trommelslag. Dit moest zorgen dat de vrouwen zich schaamden. Rond de 16e en 17e eeuw werd prostitutie als misdrijf gezien vrouwen en werd dan ook vervolgd. Prostitutie en koppelarij werden gezien als een zonde en deze werden verboden. Ondanks het verbod en soms harde repressie bloeide de prostitutie op in de welvarende wereldhandelsstad Amsterdam. Het overheidsbeleid had invloed op de manier waarop prostituees zich vestigden. Door de vervolging in de 17e eeuw bleef de prostitutie kleinschalig en verspreid over de hele stad. Prostituees werkten voor hoerwaardinnen, vaak prostituees, in ruil voor kost en inwoning en afbetaling van schulden die ze hadden gemaakt bij het aanschaffen van kleding enz. In de avonduren ging de hoerwaardin met de twee à drie meisjes die voor haar werkten naar de muziekbar of speelhuis om klanten op te pikken die zij na sluitingstijd meenamen naar het hoerhuis. Hoerwaardinnen die geen overlast veroorzaakten, ruzie met de buurt wisten te vermijden en ervoor zorgden dat de klanten niet werden bestolen konden erop rekenen dat zij door het stadsbestuur redelijk met rust werden gelaten; zij werden gedoogd. In de 18e eeuw werd de houding van de overheid ten aanzien van de prostitutie soepeler. Het ging de stadsbesturen met name om orde en rust, om de handhaving van de openbare orde en de openbare zedelijkheid. Straatprostituees werden opgepakt maar de speelhuizen werden ongemoeid gelaten. Omdat er niet meer werd vervolgd werd het voor de eigenaren van deze danszalen aantrekkelijk om te investeren in de inrichting, aankleding en uitbreiding van hun bedrijf. De meisjes die tot die tijd alleen de huizen bezochten om klanten op te pikken werden intern geplaatst. De speelhuizen ontwikkelden zich in die tijd tot gesloten luxe bordelen met soms wel dertig meisjes in dienst. De openbare orde en zedelijkheid waren hiermee gebaat, er liepen geen prostituees met dronken klanten 's nachts nog over straat. Het prostitutiebedrijf speelde zich af achter de gesloten deuren van de zogenaamde 'stille huizen'. Prostituees werden gedwongen zich te laten registreren en zich twee maal per week op geslachtsziektes te laten controleren. De bordeelbazen waren, gezien de grote investeringen die zij hadden gedaan in hun bedrijven, genoodzaakt om aan de politievoorschriften te voldoen. Het reglementeringsstelsel paste goed in de tijd van het begin van de negentiende eeuw. Prostitutie werd in deze tijd gezien als een noodzakelijk kwaad aangezien seksuele onthouding bij mannen zou kunnen leiden tot melancholie en een gebrek aan levenslust. Voor ongehuwde mannen was het dus noodzakelijk dat "een aantal vrouwen zich opoffert om de rest van de vrouwen te sparen en zo verderf van nog walgelijker aard te voorkomen". De registratie en de testen die werden ingevoerd zorgden voor twee soorten prostitutie. Enerzijds waren er de grote bordelen waar gewerkt werd volgens de politievoorschriften, anderzijds ontstonden overal nieuwe vormen van prostitutie waar vrouwen werkten die zich niet aan het regime van het bordeel wilden onderwerpen. De bordeeleigenaren moesten daarom steeds vaker in het buitenland op zoek naar meisjes. Zo ontstond aan het eind van de negentiende eeuw een internationale vrouwenhandel. Als aanklacht tegen de 'handel in blanke slavinnen', de onmenselijke behandeling van de meisjes en de onzedelijkheid in het algemeen kwamen er overal in Europa anti-prostitutiebewegingen. In 1911 werd het bordeelverbod aangenomen. Deze wet stelt niet de prostitutie zelf maar het aanzetten tot ontucht van derden strafbaar. Het was niet de bedoeling het slachtoffer, de prostituee, te straffen maar de daders, de vrouwenhandelaars en de bordeeleigenaars. Het prostitutiebedrijf liet zich, net als in vroeger tijden niet kennen door een wetsartikel. Het bedrijf werd weer kleinschalig en verspreidde zich over de stad. Achter fatsoenlijke bedrijven als massagesalons, kunsthandel en tabakswinkel waren hoerhuizen te vinden. De speciaal opgerichte zedenpolitie had al snel door dat zeker in oude prostitutiewijken, zoals rond het Oude Kerkplein in Amsterdam, de prostitutie toch niet zou verdwijnen en liet de vrouwen werken zolang ze dit niet te opvallend deden. Zij mochten bijvoorbeeld niet in de deuropening gaan staan, maar wel met de gordijnen op een heel klein kiertje achter het raam zitten om met een klein tikje op de ruit een eventuele klant hun aanwezigheid kenbaar te maken. Het gedogen was begonnen. Naarmate de jaren verstreken mochten de gordijnen steeds verder open. De vrouwen zaten vaak 'op een halfje' bij de besteedster. De helft van de verdiensten van de prostituee ging naar de eigenaresse van de kamer. De jaren zestig en vooral zeventig hebben een grote invloed gehad op de prostitutie. De seksuele revolutie vond zijn weerslag in de prostitutie. Voor de eigenaren van de clandestiene huizen werd het aantrekkelijk om te investeren in de inrichting, aankleding en uitbreiding van hun bedrijf. Er ontstonden grote luxe bordelen. Overheidsbeleid probeert nog regels te stellen en doet als het ware een beetje schijnheilig omdat zij weet dat de prostitutie gewoon verder gaat dat de prostitutie de vormen aanneemt waarvan de overheid niets kan doen. In tijden van verbod is de prostitutie een kleinschalig, over de stad verspreid en meestal door vrouwen gerund bedrijf. In tijden van openlijk gedogen is het grootschalig, vaak geconcentreerd en door mannen bestierd. In tijden van reglementering is er een tweedeling; enerzijds zijn er door de overheid gecontroleerde grote bordelen, anderzijds bestaat er een clandestien circuit waarin diegenen werken die niet aan de regels kunnen of willen voldoen. In welke tijd zitten we nu, wordt het een herhaling of breekt er toch een nieuwe tijd aan voor de prostitutie en zal men bínnen het vergunningstelsel nieuwe vormen vinden waarin prostitutie een weg kan vinden en waarin prostituees die werk doen ook het bedrijf runnen? Hoofdstuk 3: Reden tot prostitutie Het geld Op het eerste gezicht doen veel vrouwen het puur voor het geld. Bij nader inzien hebben veel vrouwen, zacht gezegd, een problematisch verleden. Het kan zijn dat ze incestslachtoffer zijn, waardoor ze een bepaald beeld over seksualiteit gekregen hebben. Eén op de zeven vrouwen in Nederland heeft een incestverleden (bij prostituees is dit 40 procent). Eén op de vier vrouwen heeft te maken gehad met seksuele traumatische ervaringen voor hun zestiende levensjaar. De Zuid-Amerikaanse vrouwen werken voornamelijk voor het geld. Hiermee onderhouden ze soms hele families in het thuisland waaronder Dominicaanse Republiek, Colombia, Ecuador of Brazilië Loverboys Dit is een vrij bekende term in de prostitutiewereld. Het gaat hier om jonge mannen die er bewust op uit zijn om jonge meiden te versieren. Maar zij hebben vanaf het begin al in hun achterhoofd om deze meiden in de prostitutie te krijgen. Door hen te overladen met cadeaus en door geestelijke manipulatie krijgen ze hen uiteindelijk zover dat ze voor hen in de prostitutie gaan werken. Andere vormen van prostitutie We kunnen dan denken aan de bekende variant; vrouwen die door pooiers (vaak hun vriend of man) tot prostitutie gedwongen worden. Recentelijk is de vrouwenhandel weer tot bloei gekomen. De veranderde situatie in Europa, met name door de val van de Muur, heeft hieraan bijgedragen. Veel van deze vrouwen komen uit Polen, Rusland, Tsjechië en Bulgarije. Het is vaak heel ingewikkeld om met deze groep om te gaan. Vaak komen deze vrouwen door valse voorlichting in de prostitutie terecht. De Afrikaanse vrouwen die via mensenhandel naar ons land komen, komen voornamelijk uit Ghana, Nigeria en Somalië. Bekend is ook dat regelmatig jonge meisjes, zogenaamde AMA's, (Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers) uit asielzoekerscentra verdwijnen richting prostitutie. Deze meisjes vormen een grote risicogroep om uiteindelijk in de prostitutie te komen. Drugsverslaving Voor de verslaafde vrouwen is tippelen doorgaans dé manier om aan geld te komen. Zij bevinden zich over het algemeen in zeer kwetsbare posities - ze zitten alleen in een auto met hun cliënt. Deze groep overschrijdt alle grenzen om hun drugsverslaving te onderhouden.
Hoofdstuk 4: Prostitutie in Nederland Verschijningsvormen Er is een aantal vormen van prostitutie met een heel eigen sfeer en code. De meest bekende zijn clubs, privé huizen, 'ramen', escort en de straat. Dat zijn de belangrijkste werkplekken. Daarnaast heb je ook nog verschillende specialiteiten. Zoals de strenge meesteres die zich specialiseert in een geraffineerd spel van sm (sado masochisme). Er zijn ook vormen van prostitutie die expres een beetje vaag zijn. De amateur prostituee suggereert dat het meer om liefhebberij dan om een beroep gaat. In de massage salon is alles te krijgen behalve 'intiem'. Body to body massage balanceert op de grens van wel lekker maar toch geen seks. De club De grote opkomst van de seksclubs kwam in de jaren zeventig toen de seksuele moraal minder streng werd en de welvaart steeg. Seksclubs variëren in luxe, grootte, aantal prostituees. Een seksclub is een prostitutiebedrijf met minimaal een bar. Er zijn clubs met een dansvloer, zwembaden, bubbelbaden en sauna's. In de bar leggen de klant en de prostituee contact, meestal biedt de klant de vrouw 'champagne' aan en krijgt zij daarvan van de eigenaar een deel van de omzet. Als het 'klikt' gaan zij daarna naar een kamer in hetzelfde pand voor het seksuele contact. Prostituees moeten in een club actief klanten werven. De werving kan onder meer bestaan uit meedrinken, gesprekken onderhouden en stripteases uitvoeren. In hoeverre de prostituee gedwongen is om dit te doen en in hoeverre zij daar extra voor betaald krijgt hangt af van de exploitant van de seksclub. Ongeveer 45% van de in Nederland werkzame prostituees werkt in seksclubs en privéhuizen. In clubs werd tot voor kort veel met een percentagesysteem gewerkt: de exploitant krijgt een deel (meestal 50%) van wat de klant betaalt. Het nadeel hiervan is dat de exploitant er dus baat bij heeft dat de vrouw veel verdient. Hij zou haar kunnen aanzetten tot het verlenen van bepaalde duurdere diensten of om langer met de klant op de kamer te blijven. De laatste jaren manifesteren steeds meer clubs zich als facilitaire bedrijf. In een facilitair bedrijf is de prostituee niet in dienst van de exploitant maar huurt zij faciliteiten, zoals een werkkamer per tijdseenheid, schone handdoeken en lakens enzovoorts. Als een exploitant kiest voor een facilitair bedrijf is het belangrijk dat er geen enkele gezagsverhouding is; hij mag bijvoorbeeld niet de tijden bepalen dat de vrouwen aanwezig moeten zijn of bepaalde kleding voorschrijven. Je bent beschut, je werkt met tussen de 5 tot wel 25 collega's. De sfeer lijkt op het uitgaansleven. Je drinkt een glaasje, je kletst met elkaar. Dat kan heel leuk zijn. Maar ook stomvervelend. De hele avond gezellig en leuk zijn valt niet altijd mee, maar het hoort er in een club wel bij. Naast prostituees werken er vaak ook een bedrijfsleider, een portier, barkeepers en niet te vergeten een schoonmaker. Er zijn clubs die een eigen dokter hebben, die ter plekke soa-onderzoek doet. Veranderingen Voor de wetswijziging betaalden clubs vaak een garantieloon. De clubeigenaar kon voor dat garantieloon een tegenprestatie vragen. Je kreeg betaald om aanwezig te zijn, je te houden aan gedragsregels en soms kledingvoorschriften. Vroeger ging je ook solliciteren bij een club. Dat is allemaal verleden tijd. Sinds de wetswijziging willen de meeste clubs als 'facilitair bedrijf' werken. Dat betekent dat een club je niet 'in dienst' neemt maar dat jij er 'faciliteiten' huurt. Jij gaat naar een club om er 'faciliteiten' in te kopen en er als 'zelfstandig ondernemer' te werken. Wat je nou precies huurt is ingewikkeld. De faciliteiten die een club je verhuurt, zijn meer dan alleen tastbare zaken zoals het gebouw met haar inrichting. Gas en licht, schoonmaakkosten, boekhouding kortom alle kosten die gemaakt worden om de club draaiend te houden horen er bij. Volgens de wet ben je pas zelfstandig ondernemer als jij: - je eigen werktijden bepaalt - zelf je klanten kiest - je eigen tarief hanteert - de klant aan jou betaalt - zelf bepaalt wat je drinkt - je eigen attributen hebt of deze huurt - zelf je boekhouder kiest - zelf beslist welke arts je bezoekt - in meerdere bedrijven tegelijk kunt werken
De voordelen van een club: - Een club kan je een veilig gevoel geven. Je hebt een zekere mate van bescherming, doordat er naast collega’s ook anderen werken. - De club kan duidelijke regels stellen aan de klant, gedragsregels. Bijvoorbeeld op het gebied van Safe-Sex. - Je werkt redelijk anoniem. De kans dat je in een club familie, kennissen, vrienden tegenkomt. Nadelen van een club: - In veel clubs wordt aan drank veel geld verdiend. Je kunt daardoor in de verleiding komen om teveel alcohol te drinken. Het privé-huis De opzet van een privéhuis is meestal kleinschaliger dan van een club, het bedrijf heeft het karakter van een woonhuis. Een aantal vrouwen zit in een huiskamer te wachten op potentiële klanten. Er is geen bar. De klant komt de kamer binnen en de meisjes worden één voor één aan hem voorgesteld. Als hij zijn keuze heeft gemaakt, gaat hij met de vrouw naar een kamer voor het seksuele contact. Ook in privehuizen kan facilitair gewerkt worden of met het percentagesysteem. Het grote verschil tussen een club en een privé-huis is dat je nauwelijks contact met de klant hebt gehad voor je met hem naar boven gaat. Dat vraagt een heel andere stijl van werken. De klanten die een privé-huis prefereren, zoeken minder de 'glamour en glitter' van een club en zijn meer gesteld op rust, discretie en privacy. Voordelen van een privé-huis: - De manier van werken is relaxed. De sfeer is rustig en huiselijk. - In een privé-huis kun je overdag werken, zodat je een normaal dag nacht ritme kunt houden. - Het contact met de collega's is meestal ontspannen. Er wordt bijvoorbeeld vaak samen gekookt en gegeten. Nadelen van een privé-huis: - De verdiensten in een privé-huis liggen vaak lager dan in de club. Escort service

Kenmerkend voor deze vorm is de tussenschakel die er bestaat bij de totstandkoming van een transactie tussen prostitutie en klant. Deze tussenschakel is een 'bemiddelingsbureau' of een advertentie met een telefoonnummer. In de escort gaat de prostituee naar de klant toe, meestal bij hem thuis of een hotel. Soms bestellen mannen ook een escort voor een avondje uit, al dan niet afgesloten met seks. De prostituee wordt voor een bepaalde afgesproken tijd ingehuurd. Het bemiddelingsbureau zorgt over het algemeen voor vervoer en zoveel mogelijk veiligheid voor de prostituee. Voor deze diensten en voor de bemiddeling krijgt het bureau een percentage. Het komt veel voor dat clubs of privéhuizen ook escortservice hebben. Van de in Nederland werkzame prostituees werkt zo'n 15% in de escort. Een escortbureau kan een zelfstandige onderneming zijn of een onderdeel van een club. Mensen hebben van buiten af het idee dat escort erg onveilig werk is. Je staat er inderdaad alleen voor als je bij een klant bent. Maar er zijn wel een aantal veiligheidsmaatregelen in te bouwen. In de eerste plaats is een goed escortbureau méér dan een telefoon alleen. Ze proberen een beeld van de klanten te krijgen en checken zijn gegevens. Als het goed is hebben ze ook een zwarte lijst van klanten. De telefoniste vraagt de klant goed uit naar zijn wensen en vertelt over de voorwaarden, zoals de prijs en veilige seks. Als het bureau je goed beschrijft bespaart dit jou ellende van teleurgestelde klanten. Als je een a cup hebt moeten ze je niet als een dubbele d verkopen. In de tweede plaats weet de klant dat er een chauffeur in de buurt is. Als er een uur om is en het bureau hoort niks van je, dan zal er even contact worden opgenomen of alles oké is. En in de derde plaats is het heel belangrijk om je intuïtie te gebruiken. Negen van de tien vrouwen die een probleem kregen met een klant vertelden achteraf dat ze 'er geen goed gevoel over hadden'. Dus, bevalt het je niet, meteen wegwezen of helemaal niet naar binnen gaan. Ga ook niet met de klant in zee als er iets niet klopt met de vooraf gemaakte afspraken. Voordelen van escort: - Je werkt 100% anoniem. Je hebt met niemand wat te maken. - De verdiensten kunnen goed zijn. - Het is spannend en afwisselend werk. - Je kunt je eigen tijd indelen als je geen escort hebt. Nadelen van escort: - Je staat er alleen voor. Soms kun je het contact met een andere collega missen, iemand om even wat tips mee uit te wisselen. Straat De prostituee werft haar klanten op straat en /of in publieke ruimtes zoals een station of een café. Na onderhandelingen over prijs en diensten neemt zij haar klant mee naar een plek waar zij hem de beloofde seksuele diensten kan verlenen. Dit kan gewoon buiten of in de auto zijn, maar ook bij hem thuis of in een prostitutiehotel (hotel in rosse buurt waar kamers voor een korte periode te huur zijn). Omdat er geen sprake is van exploitatie was deze vorm van prostitutie nooit verboden geweest via 250bis WvS. Op veel plaatsen is echter er een tippelverbod ingesteld om de overlast die straatprostitutie meestal met zich meebrengt tegen te gaan. Straatprostitutie is in principe de meest vrije vorm van prostitutie. Helaas werkt het niet altijd zo. In vroeger dagen hadden vrouwen die op straat werkten vaak een 'beschermheer' of ook wel pooier genoemd, die zich vaak als baas gedroeg en profiteerde van de inkomsten van hun vrouw. Door de eeuwen heen zijn er altijd bepaalde gebieden geweest waar er getippeld werd. In de rosse buurten werd ook altijd naast de andere vormen van prostitutie, getippeld. Buurten waar van oorsprong getippeld werd kwamen hiertegen in opstand toen de drug heroïne zijn intrede had gedaan in de Nederlandse samenleving en er steeds meer vrouwen waren die hun verslaving probeerden te bekostigen door middel van prostitutie. Hierdoor veroorzaakte de tippelprostitutie veel meer overlast dan toen alleen 'professionele' prostituees daar werkten. De verslaafde vrouwen hadden niet de werkcodes die onder prostituees gelden en met de verslaafde vrouwen kwamen de dealers. Jarenlang is er een opjaagbeleid gevoerd tegen de tippelprostitutie. Politieoptreden leidde alleen maar tot verplaatsing van het probleem naar andere buurten. Het opjaagbeleid zorgde ook voor meer onveiligheid van de verslaafde prostituees die niet meer de tijd namen om een klant te checken alvorens bij hem in de auto te stappen. Het geweld tegen (verslaafde) prostituees nam in die tijd toe. Ook ten aanzien van de tippelprostitutie zagen veel gemeentes zich genoodzaakt op te treden. In een aantal grote steden zijn sinds enkele jaren gedoogzones ingericht, waar verslaafde vrouwen in de avond en nacht mogen tippelen. In totaal werken er op jaarbasis ongeveer 1250 prostituees op straat. Inmiddels zijn de gedoogzones officiële tippelzones geworden waar ook een 'huiskamer' is gevestigd, waar de vrouwen even kunnen bijkomen van hun harde werk op straat. Er zijn huiskamerprojecten in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag Utrecht, Arnhem, Nijmegen en Groningen en Eindhoven. De eerste huiskamers werden opgericht door katholieke zustergemeenschappen die zich het lot van de heroïnehoertjes aantrokken. Zij wilden een veilige plek creëren, waar de vrouwen niet werden veroordeeld, noch voor hun werk als prostituee, noch voor hun verslaving. Inmiddels zijn de huiskamers erkende hulpverleningsinstituten geworden waar tippelaarsters terecht kunnen voor een douche, condooms kunnen kopen, spuiten kunnen ruilen, een bezoek kunnen brengen aan de arts en waar een luisterend oor of juist een moment rust kunnen vinden in hun hectische bestaan. Het laagdrempelige karakter van de huiskamer is niet veranderd. Op straat ben je erg vrij. Je werkt wanneer jij wilt. Je stapt in bij wie jij wilt. Al het geld dat je verdient is 100% voor jou. Afgezien van condooms en werkkleding heb je geen 'bedrijfskosten'. Omdat er op straat geen eisen worden gesteld kan iedereen er werken. Tippelzones zijn heel verschillend van sfeer. Op grote zones, waar meer dan 50 vrouwen werken, kan de sfeer soms grimmig zijn. De zones in de kleinere steden zijn meestal een stuk gemoedelijker. Een belangrijk onderdeel van het werk op straat is het praatje voordat je instapt. Tijdens dit praatje onderhandel je meestal over de prijs en over de seks. Gebruik het praatje ook om de klant en zijn auto goed in je op te nemen. Vertrouw op je intuïtie. Zie je iets verdachts of voelt het niet goed, stap dan niet in. Voordelen van de straat: - Je bent vrij. - Je hebt geen kosten, zoals huur. - Al het verdiende geld is 100% voor jou! Nadelen van de straat: - Je staat in weer en wind. - Sommige zones liggen ver uit de stad. Raam De prostituee huurt een raam plus werkruimte van exploitant voor een bepaalde tijdsperiode, vaak per dag of dagdeel. De prostituee is verder onafhankelijk en werft zelf haar klanten en onderhandelt ook zelf over de prijs en de te verlenen diensten. Een oude term en werkwijze in de raamprostitutie is het zogenaamde uitpezen. De prostituee bepaald een bedrag waarvoor de klant binnen mag komen. Daarna moet er voor elke extra dienst die zij aanbiedt worden bijbetaald. Raamprostitutie is een typisch Nederlandse vorm van prostitutie. Deze vorm is ontstaan door het gedogen van 'stille' prostitutie in de oude rosse buurt in Amsterdam rond de oude kerk. Waren in het begin de gordijnen geheel gesloten, hoe minder streng de seksuele moraal hoe verder de gordijnen open gingen. Nadat de gordijnen geheel open mochten ging de onthulling verder door middel van steeds minder kledingstukken die de prostituee droeg. Inmiddels zijn de gordijnen alleen nog dicht als de prostituee een klant heeft. In Amsterdam zijn de traditionele raamprostitutiebuurten de Wallen, gebied rond de singel, de Ruysdaelkade. In Rotterdam wordt de raamprostitutie sinds de jaren zeventig niet meer gedoogd. In Den Haag zijn de Poeldijkse straat, de Geleenstraat en de Doubletstraat, in Alkmaar is er een gedooggebied voor ramen op de Achterdam, in Arnhem is het Spijkerkwartier de rosse buurt. In Utrecht is een bijzondere vorm van raamprostitutie, de vrouwen zitten aan het Zandpad achter de ramen van woonboten. Twintig procent van de prostituees werkt achter de ramen. De voordelen van een raam: - Achter het raam heb je je eigen bedrijf. - Je kunt je eigen klanten kiezen en zelf bedenken hoe je die klanten lokt. - Je bent 100% zelfstandig. - Je bepaalt je eigen prijzen. - Je bepaalt je eigen werktijden. De nadelen: - Tijdens het werk sta je er alleen voor. - Er lopen heel wat gekken op straat! - Je hebt minder directe bescherming. - Je staat open en bloot te kijk dus ook voor familie vrienden en kennissen. - Vuile blikken en rotopmerkingen horen helaas ook tot de nadelen. - Toeristen zien jou als interessant kiekje voor thuis. Thuisontvangst De prostituee ontvangt de klanten thuis. Zij werft haar klanten via advertenties in kranten of door middel van mond tot mond reclame. Vaak hebben thuiswerksters een vaste klantenkring. De prostituee werkt geheel onafhankelijk Zij bepaalt zelf hoe het contact met de klant verloopt en welke afspraken worden gemaakt. Ongeveer 5% van de prostituees werkt zelfstandig thuis. De voordelen van thuisontvangst zijn snel duidelijk. Je hoeft de deur niet uit en hebt dus geen reistijd en reiskosten. Ook gaat er geen tijd verloren aan het wachten op klanten. Je kunt gewoon je dingetjes in huis doen die je anders ook zou doen, zoals het huishouden of tv kijken. Verder houd je meer geld over, omdat je geen ruimte hoeft te huren. Thuiswerken kan ook nadelen hebben. Je laat een klant wel erg in je persoonlijke leven toe, soms letterlijk in je eigen bed. Daar moet je mee om kunnen gaan. Je trekt de deur niet dicht zoals je bij een club, raam of hotel zou kunnen doen. Alles nog even kort samengevat Het is afhankelijk van de wensen van de vrouw welke vorm van prostitutie zij verkiest. Werken in een club garandeert vrij goede veiligheid en anonimiteit. Daar staat tegenover dat een vrouw vaak niet helemaal zelf kan bepalen welke klanten zij bedient en welke diensten zij verleent. Daarvan is zij dus afhankelijk van de regels van de clubeigenaar. Aan een privéhuis zitten minder nadelen verbonden omdat de secundaire werkzaamheden als meedrinken, striptease en dergelijke daar meestal niet van toepassing zijn. Escortwerk is niet erg veilig, maar geeft de prostituee wel veel vrijheid. Thuiswerksters hebben alle vrijheid, vaak wordt de veiligheid gegarandeerd door de partner die zich ophoudt in een andere ruimte in het huis. Nadeel hierbij is dat letterlijk het werk mee naar huis wordt genomen. Raamprostitutie geeft de vrouw ook veel vrijheid, de veiligheid is redelijk, maar de anonimiteit is klein. Een ander nadeel is dat een vrouw nog voor zij geld verdient heeft de raamhuur moet betalen. Werken op straat biedt weinig tot geen veiligheid, wel biedt het alle vrijheid. De vrouw is nergens aan gebonden en werkt alleen wanneer zij besluit dat te doen. Jongensprostitutie Prostitutie voor en door mannen wordt vaak 'jongensprostitutie' genoemd. De term homoprostitutie wordt ook wel gebruikt maar is niet helemaal juist. De term jongensprostitutie vermoedt dat het om minderjarigen gaat, wat doorgaans niet het geval is. Veel van de jongens die werken in de prostitutie zijn bi- of heteroseksueel. Jongensprostitutie vindt plaats in seksclubs, privéhuizen, via escortservices, op straat en in bars. Er zijn geen jongens te vinden achter de ramen. In de jongensclubs en privéhuizen lijkt de organisatie erg op de huizen waar vrouwen werken. Hetzelfde geldt voor de escortservices. Jongens die in deze georganiseerde vormen van prostitutie werken zijn vergeleken bij de andere vormen vaker homoseksueel, staan professioneler in hun werk, en zijn mentaal en fysiek gezonder. Maar de eerste twee vormen nemen een kleiner deel van de totale markt in dan bij prostitutie door vrouwen. Een groot deel van de jongensprostitutie speelt zich af in een meer informeel circuit. In de grote steden bestaan er zogenaamde prostitutiebars in de homo-uitgaansgebieden waar klanten en jongens elkaar ontmoeten. Andere plaatsen waar jongens en klanten elkaar vinden kunnen zijn homosauna's, bioscopen, NS stations, parken of gebieden die bekend staan als homo-ontmoetingsplaatsen. Het komt veel voor dat de jongens die in het informele circuit werken drugs-, gok- en/of alcoholproblemen hebben. Dak- en thuisloosheid komt relatief veel voor onder deze groep. Een groeiend aantal is afkomstig uit Oost Europa en heeft ook problemen met illegaliteit.
De verdiensten in de prostitutie De prijzen in de prostitutie zijn heel moeilijk te geven. Vaststaat dat de prostitutie de enige economische sector is waar twintig jaar lang de prijzen ongeveer hetzelfde zijn gebleven. Sinds de opheffing van het bordeelverbod is de prostitutiesector aan veel verandering onderhevig. Prostituees die professioneel en dus legaal willen werken moeten de betaalde BTW doorberekenen aan hun klanten. Door de onduidelijk arbeidsrelaties in de prostitutie is het nog steeds niet duidelijk of er sprake is van een gezagsverhouding en dus een loondienstverband. Indien er sprake is van loondienstverbanden moeten de werkgevers sociale lasten en loonbelasting voor de werkneemsters afdragen wat ook zal resulteren in prijsverhogingen. Maar op enkele uitzonderingen na zijn er vooralsnog over de gehele linie geen prijsverhoging te constateren. De markt is sinds de opheffing van het bordeelverbod onrustig. Exploitanten die vaak hebben moeten investeren in hun bedrijf om aan de vergunningsvoorwaarden te voldoen, zien aan de andere kant vrouwen die niet legaal willen of kunnen werken uit het bedrijf verdwijnen. Niet de beste tijd om de prijzen te verhogen. Prostituees die legaal mogen werken zijn nog onvoldoende geïnformeerd over de voordelen en kunnen besluiten voor zichzelf te gaan werken, zonder registratie bij de belastingdienst. Migrantenprostituees die niet langer welkom zijn achter de ramen en in de clubs moeten andere wegen zoeken om geld te verdienen. Dat kan zijn in een prostitutiecircuit waar de prijzen lager liggen. Ondanks de omstandigheden die drastische prijsverhogingen in de prostitutie, lijken de klanten voor een betaald sekscontact niet meer neer te hoeven leggen dan twintig jaar geleden. Hoofdstuk 5: Loverboys De ontmoeting De loverboy gaat op zoek naar meisjes. Hij doet dit op plekken waar meisjes rondhangen, zoals op scholen, cafés etc. Dit ‘ronselen´ gebeurt niet alleen in grote steden, maar in alle delen van het land. Het ronselen gebeurt niet alleen door loverboys. Het kan ook zijn dat vrienden en bekenden van de loverboy de meisjes in contact brengen met hem. De jongen maakt indruk op een meisje door bijvoorbeeld in een mooie auto op school te verschijnen. Indruk maken Hij spreekt het meisje aan en is heel aardig tegen haar. Bovendien verwent hij haar later meestal met cadeaus en nog meer lieve woorden, waar het meisje vaak gecharmeerd van raakt. De loverboy is op zoek naar een meisje dat makkelijk en snel onder de indruk raakt met als doel het meisje verliefd op hem te laten worden. In het eerste contact word ingeschat hoe ontvankelijk en gevoelig het meisje is voor zijn aandacht en vleierij. Als de pogingen op niets dreigen uit te lopen gaat hij op zoek naar een ander mogelijk slachtoffer. Heeft hij beet en is het zo dat het meisje van huis is weggelopen dan kan ze meteen intrekken bij de loverboy. Relatie Het meisje vind al deze aandacht natuurlijk geweldig, zeker als ze dat thuis heeft moeten
missen. Ze wordt verliefd op de jongen omdat ze het gevoel heeft ‘speciaal’ voor hem te zijn en gaat een relatie met hem aan. Door de gevoeligheid voor aandacht en cadeaus accepteert het meisje alles, zonder zich af te vragen waar het geld vandaan komt en wat de intentie van de loverboy is. Ze voelt zich immers geliefd en hoeft zich geen zorgen te maken over een dak boven haar hoofd. Seksueel contact De relatie is in eerste instantie hartstikke ‘goed’. De loverboy gaat al vrij snel met het meisje naar bed. Bij sommige allochtone meisjes is er zelfs sprake van verkrachting / ontmaagding, om zo de weg terug naar huis helemaal af te snijden. Op een gegeven moment is er een keerpunt, wanneer de loverboy door een emotioneel verhaal of door dwang zijn meisje aanzet tot prostitutie.
Aanzet tot prostitutie Het meisje is inmiddels emotioneel gebonden aan de jongen en kan daardoor moeilijk meer bij hem weg gaan. Bovendien is het sociale netwerk van het meisje heel erg klein geworden. Als het meisje niet in de prostitutie wil gaan werken dreigt de loverboy het meisje weer terug te brengen naar de ouders. Dit is vooral effectief als het slachtoffer allochtoon is of problemen thuis heeft. Uitbuiting Het meisje kan zo afhankelijk zijn van de jongen dat het ontzettend moeilijk is voor haar om zich los te maken en steeds terug gaat naar hem omdat ze niet zonder hem kan. Als het meisje eenmaal in de prostitutie werkt, wordt ze scherp in de gaten gehouden. Weigeren van werk kan mishandeling of bedreiging betekenen. Een loverboy heeft vaak meerdere meisjes voor zich werken. Als een meisje werkt als prostituee is het niet eenvoudig om te stoppen. Ze is sociaal en maatschappelijk geïsoleerd geraakt. Schaamte en een laag beeld van zichzelf werken niet stimulerend voor de opbouw van een nieuw leven Hoofdstuk 6: Migrantenprostitutie Migrantenprostituees Een van de grote knelpunten van de uitvoering van het nieuwe prostitutiebeleid is de positie van buitenlandse prostituees. Er bestaat nog veel onduidelijkheid over de mogelijkheden voor buitenlandse prostituees om in Nederland in de prostitutie te werken. Het vroegere gedoogbeleid heeft geleid tot de toestroom van prostituees uit het buitenland, in alle vormen van prostitutie. Geschat wordt dat 50 tot 60% van de in Nederland werkende prostituees uit het buitenland afkomstig is. Rechten van buitenlandse prostituees
Migranten uit landen van de EU en de EER hebben onder bepaalde voorwaarden het recht zich vrij te vestigen in alle landen van de EU en de EER. Dat geldt ook voor prostituees. De voorwaarden zijn dat de openbare orde daardoor niet mag worden verstoord, het voorkomen van criminaliteit, en economische zelfstandigheid. In principe hebben onderdanen uit Associatielanden (Bulgarije, Tsjechië, Slowakije, Polen, Hongarije, Roemenië) de zelfde rechten maar zij moeten aan meer voorwaarden voldoen. Eind 2001 heeft het Europees Hof besloten dat prostitutie als een zelfstandige economische activiteit in de zin van de Associatieverdragen kan worden aangemerkt indien vaststaat dat de prostituee haar werk verricht tegen een beloning die haar rechtstreeks wordt betaald zonder dat hier nog iemand anders over kan beslissen. De zaak was voor het Europees Hof gebracht omdat de Nederlandse rechter er niet uit kwam en een besluit wilde. De uitspraak van het Europese Hof betekent nog niet dat vrouwen uit aan de Europese Unie geassocieerde landen nu massaal hier heen kunnen komen. Eerst zal de uitspraak over moeten worden genomen door de Nederlandse rechter en vervolgens zal de Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND) moeten nadenken over de voorwaarden die de Nederlandse staat aan de vrouwen zal stellen. Het is te verwachten dat die voorwaarden ongeveer hetzelfde zullen zijn als de eisen die aan andere zelfstandig ondernemers uit associatielanden worden gesteld. Dat betekent dat vrouwen in ieder geval in het land van herkomst een Machtiging voor Voorlopig Verblijf (MVV) moeten aanvragen, een bedrijfsplan moeten hebben en een redelijke administratie moeten voeren. Voor vrouwen uit de associatielanden die in Nederland als zelfstandige prostituee willen werken zijn het moeilijke tijden. Het lijkt alsof niemand de juiste informatie heeft in welke gevallen zij wel of niet in Nederland in de prostitutie mogen werken. En zonder een uitsprak van de IND is daar ook geen duidelijkheid in. Identificatieplicht Het belangrijkste van het vergunningenstelsel is de controle of ze wel legaal zijn en de leeftijd van prostituees. De grote gemeenten hebben steeds gesteld dat de ambtenaren die bezig zijn met de controle van de vergunningsvoorwaarden, het recht moesten hebben om prostituees naar hun identiteit te vragen. De Minister ging hier in eerste instatie niet op in met het argument dat er voldoende ambtenaren zijn die dat recht al hebben, bijvoorbeeld de recherche, de Vreemdelingendienst en de Belastingdienst. De gemeenten willen namlijk eigen toezichthouders die zich speciaal richten op handhaving van de gemeentelijke eisen. De Minister van Justitie heeft daarom aan het nieuwe artikel 151a Gemeentewet, dat gemeenten het recht geeft een regeling te maken voor bedrijfsmatige prostitutie, een tweede deel toegevoegd. Daarin staat dat de gemeenten het recht heeft om toezichthouders te kiezen die van prostituees mogen eisen dat zij zich op de werkplek identificeren. Door een amendement van de PVDA geldt de identificatieplicht niet alleen voor prostituees in door de gemeente vergunde prostitutiebedrijven, maar ook voor prostituees die op de tippelzones werken.
Prostituees zonder werkvergunning Er is in de Nederlandse prostitutiebranche wel een markt voor deze vrouwen, het is lucratief werk en daarnaast is het een economisch gegeven dat mensen uit armere landen naar rijke landen trekken om in de informele sector geld te verdienen. De aanwezigheid van deze vrouwen is jarenlang toegelaten. Zij verkeren door hun illegale status vaak in een veel zwakkere positie dan hun Nederlandse collega's. Vaak kennen ze het Nederlandse rechtssysteem niet goed en beheersen ze de taal niet. Dit maakt hen vaak kwetsbaar. Er zijn personen die misbruik maken van hun situatie, bijvoorbeeld door hen tegen een forse betaling zogenaamd te beschermen of hen te chanteren. Vrouwenhandel De laatste jaren is de problematiek rondom vrouwenhandel hoger op de politieke agenda komen te staan. Het heet overigens officieel mensenhandel omdat ook mannen slachtoffer kunnen worden. Het begrip mensenhandel omvat alle vormen van dwang, geweld en uitbuiting in de prostitutie. Nederlandse vrouwen kunnen dus ook slachtoffer zijn van mensenhandel. Migrantenprostituees zijn soms slachtoffer van mensenhandel maar niet van gedwongen prostitutie. Vrouwen kunnen bewust kiezen om in de seksindustrie te gaan werken, maar (meestal door hun illegale positie) slachtoffer worden van uitbuiting en chantage. Slachtoffers van vrouwenhandel die bij de politie terecht komen hebben drie maanden de tijd om te beslissen of ze aangifte tegen hun handelaren willen doen of niet. In deze periode hebben vrouwen recht op bijstand en bescherming. Als zij uiteindelijk vanwege de grote risico's besluiten geen aangifte te doen moeten zij het land verlaten. Slachtoffers die wel aangifte willen doen kunnen via de B9 procedure in Nederland blijven gedurende de behandeling van haar zaak. Daarbij wordt juridische, financiële en psychologische hulp geboden. Na de afhandeling zal het slachtoffer het land moeten verlaten. De strijd tegen vrouwenhandel en illegaliteit geniet sinds enkele jaren steeds meer de belangstelling en publiek en politiek. Sinds enkele jaren is de Vreemdelingenpolitie actief bij op sporen van illegale prostituees door middel van zeer frequente controle in seksclubs. Doordat in het vergunningenstelsel de eis is opgenomen dat een exploitant niet mag verhuren aan prostituees zonder de juiste papieren zijn migrantenprostituees niet meer welkom in de legale prostitutiebedrijven. Als een exploitant wordt betrapt met illegale werknemers dan raakt hij zijn vergunning kwijt en wordt het bedrijf seksclub gesloten. Deze maatregelen, die bedoeld zijn om zowel vrouwenhandel als de aanwezigheid van illegale vreemdelingen te bestrijden, dragen een risico met zich mee. De kans dat vrouwen werkelijk weggaan of niet meer komen is niet heel groot. De economische wetmatigheid dat arm naar rijk stroomt blijft bestaan. Als er voor de vrouwen geen mogelijkheid meer is om in het legale circuit werk te vinden zullen zij op zoek gaan naar illegale werkplekken of deze zullen voor hen worden gecreëerd. In de illegaliteit zijn zij extra kwetsbaar voor uitbuiting en afpersing. De kans is groot dat zij afhankelijk worden van de (georganiseerde) criminaliteit voor bijvoorbeeld valse papieren of werkplekken in het illegale circuit. De positie van de migrantenvrouwen zal dan worden gekenmerkt door afhankelijkheid en onzelfstandigheid zonder een enkele vorm van rechtsbescherming. Bovendien zal de greep van de georganiseerde misdaad op de prostitutiebranche steviger worden in plaats van verdwijnen. De problematiek van migrantenprostituees is heel ingewikkeld en is niet op te lossen door een simpel verbod. Het verdient nationale en zo mogelijk ook nog internationale belangstelling en een goede aanpak. Hoofdstuk 7: Wetgeving en Beleid 21 Oktober 2000 Op 1 oktober 2000 is de prostitutiebranche in Nederland gelegaliseerd. Dat betekent dat seksclubs, raambordelen, privé-huizen en escortbedrijven legale bedrijven zijn zolang zij voldoen aan de regels die door de overheden aan hen worden opgelegd. Met de legalisering van de seksindustrie is Nederland het eerste land in de wereld dat prostitutie als officieel arbeid beschouwt en ziet het als een economische dienstverlenende sector. Prostitutie was in Nederland, net als in andere Europese landen, niet verboden. Maar de exploitatie, de gelegenheid bieden en het profiteren van prostitutie van anderen was wel strafbaar. Het zogenaamde bordeelverbod werd in 1911 ingesteld om de prostituees te beschermen tegen hun uitbuiters. Deze wet is echter nooit effectief gebleken voor het vervolgen van exploitanten en handelaren. In de jaren ’20 en ’30 was de handhaving van prostitutie streng, maar dit hield niet lang stand. Prostitutie werd langzaam aan gedoogd en er werd steeds openlijker over gedaan. Dit houdt in dat er tegen bordelen en seksclubs niet werd opgetreden zolang er geen andere criminele activiteiten plaatsvonden en de openbare orde geen overlast ondervond. Deze minder strenge seksuele moraal zorgde voor een steeds openlijker gedoogbeleid ten aanzien van de exploitatie van prostitutie zoals ik ook al heb verteld in het stukje geschiedenis over prostitutie. Het besluit om over te gaan tot het huidige prostitutiebeleid waarin het niet langer verboden was om te prostitueren had een hoofdreden. De overheid wil dat iedereen het recht heeft op een veilige plek om te werken; dit was niet het geval in deze branche. De prostituees liepen veel gevaar om mishandeld te worden. Het belangrijkste doel van de beleidsverandering was zeker de positieverbetering van de prostituees. Met het nieuwe wetsartikel wil het Ministerie van Justitie een duidelijke scheiding aanbrengen tussen vrijwillige en onvrijwillige prostitutie. Deze legalisering moet leiden tot een normalisering van het verschijnsel en een decriminalisering van de prostitutiebranche. Als gevolg van de opheffing van het bordeelverbod en de legalisering van de exploitatie van vrijwillige prostitutie kan de overheid het prostitutiewezen beter sturen en beheersen. Door dit nieuwe beleid in Nederland hebben de prostituees er vele rechten bij gekregen. Zo is het nu mogelijk om zelfstandig te zijn, dus niet meer afhankelijk zijn van een eventuele exploitant. Dit levert meer vrijheid op, maar helaas niet meer veiligheid. Ook heeft een prostituee als optie om in loondienst te gaan bij een prostitutiebedrijf. Als je onder loondienst werkt heb je dezelfde rechten als elk andere werknemer in Nederland. Dit is bijvoorbeeld het recht op arbeidsrechtelijke bescherming, hieronder valt o.a. vakantiedagen, zwangerschapsverlof, garantie van het minimum inkomen en etc. De prostituee moet zelfs belasting betalen over haar ontvangen geld. Dit verrekent ze met de klant en hierdoor zijn de prijzen in de prostitutiebranche licht gestegen in de laatste twee jaren. Verder hebben de prostituees nu de mogelijkheid om een verzekering, lening of hypotheek af te sluiten en een pensioen op te bouwen. Dit was eerder ondenkbaar. Ook wordt er veel meer aandacht besteed aan hygiëne en een betere werkplaats voor de prostituee. De prostituees zijn er qua rechten aanzienlijk op vooruit gegaan, wat de bedoeling was van het nieuwe prostitutiebeleid. De vrouwen zijn positief tegenover de wetswijzigingen. Ze kunnen meer van hun rechten genieten en zijn niet langer verplicht om veel uren per dag te draaien. Een aantal prostituees is er door het ingaan van een minimumloon financieel ook op vooruitgegaan. Natuurlijk zitten er ook nadelen aan het nieuwe prostitutiebeleid. Zo kan het bijvoorbeeld eerder misgaan met een prostituee in de loondienst als haar leidinggevende een dominante rol gaat spelen en zo de prostituee kan dwingen om elke klant aan te nemen die bij haar komt. Ook een nadeel kan zijn dat gemeentes zelfstandig mogen bepalen in hoeverre ze prostitutie toelaten in hun gemeenten. Als er bijvoorbeeld een prostitutiebedrijf gevestigd is in een gemeente kan deze ervoor keizen om het maximaal aantal van deze bedrijven op een te zetten. Zo kunnen ze meer van deze bedrijven tegengaan. Wat echter niet kan is de door het CDA, die tegen prostitutie is zien vanuit religieus oogpunt, bepleite nuloptie. Op deze manier zouden gemeenten prostitutie namelijk kunnen weigeren en dat is nou net in tegenstrijd met het huidige beleid. Doordat de rechten en plichten per gemeenten kunnen verschillen, kan er onduidelijkheid ontstaan. Een ander nadeel van het huidige prostitutiebeleid is de zorg voor illegale prostitutie. Door verschillende regelgevingen wordt het illegale prostituees onmogelijk gemaakt om in bepaalde takken van de sector te werken. Dit lijkt gunstig, maar is het zeker niet. De prostituees zoeken andere takken van de branche die voor de overheden, dus politie e.d., moeilijker te controleren zijn. Hierdoor verplaatst het probleem zich alleen maar. De illegale dames zaten bijvoorbeeld eerst in een privé-huis, een redelijk veilige vorm van prostitutie, maar door de legalisatie van deze bedrijven zijn de exploitanten gedwongen deze te ontslaan. Deze illegalen besluiten te gaan tippelen, wat veel gevaarlijker is aangezien men dakloos is, geen zekerheid heeft op een vast inkomen en werkt in een van de meest onveilige takken van het vak. Hierdoor worden, voornamelijk jonge, illegale prostituees het slachtoffer van geweld en seksueel misbruik. De meningen over het prostitutiebeleid zijn sterk verdeeld onder de prostituees in Nederland. Prostituees zijn vaak niet goed genoeg ingelicht over hun rechten en plichten als een zelfstandige in de maatschappij. Ze worden vaak niet serieus genomen en hun imago wordt daarmee omlaag gehaald. Toch staat de meerderheid van de prostituees in de gelegaliseerde sector positief tegenover de wetswijzigingen. Zij verwachten dat er inderdaad verbeteringen zullen komen, als er maar naar hen wordt geluisterd. Noch vanuit de rijksoverheid en noch vanuit de lokale overheden is er geen directe informatie verschaft aan de prostituees over de wetswijzigingen en de gevolgen die deze voor hen hebben. Volgens de belangenorganisaties heeft dit nog steeds te maken met de mentaliteitsverandering die de verschillende instanties nog moeten ondergaan. Legale prostituees zijn positief over de wetswijzigingen. Ze hebben een betere werkplek gekregen en hebben een betere sociale zekerheid. Maar helaas is het imago van een prostituee overwegend negatief en worden ze nog niet als een gelijke behandeld. Het moet voor de Nederlandse bevolking duidelijk worden dat prostituees gelijke rechten hebben en dat ze dus ook met respect behandeld horen te worden. Anderzijds moet de branche ook zelf zorgen voor een beter imago en opheldering van illegale prostituees en criminaliteit. Als op deze manier beide kanten energie steken in het huidige beleid zal er meer tevredenheid zijn. Ondanks dat er in Nederland veel illegale prostituees zijn is het wel zo dat de deze branche een positieve ontwikkeling aan het doormaken is door het huidige beleid. Prostituees hebben iemand om op terug te vallen en een zekere toekomst. En daar heeft iedereen op deze wereld recht op. Politieke partijen over het prostitutiebeleid CDA
Het Christen Democratisch Appel is van mening dat gemeentebesturen, ondanks de opheffing van het bordeelverbod twee jaar geleden, prostitutie in hun gemeenten moeten kunnen weren. "Als gemeenten, vanwege bijvoorbeeld hun politieke kleur, geen prostitutie binnen hun gemeentegrenzen wensen, dan moeten ze dit kunnen weren.” meent Tweede Kamerlid Marleen de Pater. Je kan niet anders dan vaststellen dat de illegale prostitutie is toegenomen, en dat is nooit de bedoeling geweest van de opheffing van het bordeelverbod. Dat is het grootste nadeel van het beleid meent de partij. PvdA
Als voordelen van naleving van het huidige beleid noemt de Partij van de Arbeid dat de vrouwen worden ingeschreven, er komt een gesystematiseerde, periodieke gezondheidscontrole. De overheid kan toezien op veiligheid en arbeidsomstandigheden. Er komen fatsoenlijke regelingen bij ziekte en arbeidsongeschiktheid. Kortom: de vrouwen en meisjes beschikken dan over een vangnet van de sociale wetgeving, genieten een zekere veiligheid door controle en handhaving en bij misstanden kunnen ze gewoon net als ieder ander naar de rechter. De PvdA streeft dan ook voor naleving van het huidige beleid. Als het echter fout dreigt te gaan wenst de PvdA dat er aanpassingen aan het huidige beleid komen. D66

Als reden voor het nastreven van het prostitutiebeleid in Nederland zeggen de Democraten dat geconcludeerd kan worden dat de overheid juist bij gedogen daadkrachtig zal moeten optreden. Niet alleen vanwege de grote maatschappelijk gevolgen, maar ook doordat zij bij nalatigheid civielrechtelijk kan worden aangesproken. Onduidelijk is onder welke voorwaarden strafrechtelijk tegen een nalatige overheid kan worden opgetreden. Door het bordeelverbod op te heffen schept de regering volgens D66 duidelijkheid in de maatschappij. Groenlinks
Paars heeft het prostitutiebeleid gelegaliseerd, GroenLinks heeft daar ook mee ingestemd. Hierover zegt lijsttrekker Femke Halsema: "We kunnen wel doen alsof prostitutie gewoon werk is, het is het toch niet helemaal. Je wilt niet dat mensen erin terechtkomen en mensen die eruit willen, moeten eruit kunnen komen. Het liberalisme moet hier gecorrigeerd worden en dat kan goed vanuit linkse waarden als solidariteit en rechtvaardigheid. " Een duidelijk links standpunt. Sp
De straf op mensenhandel is nog niet zo lang geleden verhoogd. Werkgevers die illegalen tewerkstellen worden al flink gecontroleerd, dit kan volgens de Socialistische Partij nog beter. In het verkiezingsprogramma stelt de SP voor dat werkgevers verplicht worden de bij een controle aangetroffen illegalen hun terugkeer financieel mogelijk te maken door hen een aantal weken, maar dan wit, te laten werken en loon te verdienen. Uiteraard komt naast de boete en de aanslag van de Belastingdienst. Zo tref je ze in hun portemonnee, en dat is de enige manier waar ze gevoelig voor zijn, aldus SP lijsttrekker Jan Marijnissen. Christenunie
Het prostitutiebeleid is een ernstige vergissing gebleken. Dit is de opinie van de Christenunie. Als deze partij meer invloed had gehad in de Tweede Kamer had het dit beleid zeker terug willen dringen. Deze mening stamt af vanuit het belangrijkste boek voor de Christenunie: de Bijbel. Hierin staat uiteraard duidelijk aangegeven dat seksueel contact alleen gewenst is als je gehuwd bent met deze partner. Het is bij de Christenunie dus al ondenkbaar dat een man een prostituee bezoekt. Laat staan dat dit legaal is. Met uitzondering van de Christenunie zijn alle politieke partijen het eens met de opinie dat het prostitutiebeleid een goede stap voorwaarts is in de Nederlandse democratie. Hoe het nu alleen verder moet is vrij onduidelijk. Moet het beleid aangescherpt worden en moeten gemeenten prostitutie kunnen weigeren? Hopelijk wordt dit snel duidelijk. Tekst van het nieuwe artikel 250a Wetboek van Strafrecht 1. Met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vijfde categorie wordt gestraft: 1o. degene die een ander door geweld of een andere feitelijkheid of door bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid dwingt dan wel door misbruik van uit feitelijke verhoudingen voortvloeiend overwicht of door misleiding beweegt zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met een derde tegen betaling, dan wel onder voornoemde omstandigheden enige handeling onderneemt waarvan hij of zij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat die ander zich daardoor tot het verrichten van die handelingen beschikbaar stelt; 2o. degene die een persoon aanwerft, medeneemt of ontvoert met het oogmerk die persoon in een ander land ertoe te brengen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met een derde tegen betaling; 3o. degene die een ander ertoe brengt zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met een derde tegen betaling, dan wel ten aanzien van een ander enige handeling onderneemt waarvan hij of zij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat die ander zich daardoor tot het verrichten van die handelingen beschikbaar stelt, terwijl die ander minderjarig is; 4o. degene die opzettelijk voordeel trekt uit seksuele handelingen van een ander met een derde tegen betaling, terwijl hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat die ander zich onder de onder 1o genoemde omstandigheden beschikbaar stelt tot het plegen van die handelingen; 5o. degene die opzettelijk voordeel trekt uit seksuele handelingen van een ander met een derde tegen betaling, indien die ander minderjarig is; 6o. degene die een ander door geweld of een andere feitelijkheid of door bedreiging van geweld of een andere feitelijkheid dwingt dan wel door misbruik uit feitelijke verhoudingen voortvloeiend overwicht of door misleiding beweegt hem of haar uit de opbrengst van zijn of haar seksuele handelingen met een derde te bevorderen. 2. De schuldige wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren of een geldboete van de vijfde categorie, indien: 1o. de feiten, omschreven in het eerste lid, worden gepleegd door twee of meer verenigde personen; 2o. de minderjarige de leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt; 3o. geweld of andere feitelijkheid als bedoeld in het eerste lid zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft. 3. De feiten, omschreven in het eerste lid, gepleegd door een, twee of meer verenigde personen onder omstandigheden, bedoeld in het tweede lid, onder 2o en 3o, worden gestraft met een gevangenis van ten hoogste tien jaren of een geldboete van de vijfde categorie. Samengevat: Dit nieuwe wetsartikel combineert de verschillende artikelen die gaan over de exploitatie van prostitutie, souteneurschap en vrouwenhandel. De straf van maximaal 6 jaar geldt voor: 1.1 degene (bv bordeelexploitant) die een persoon dwingt zich te prostitueren. 1.2 degene (bv handelaar) die een persoon over de grens brengt met het voornemen diegene in de prostitutie te laten werken. Vanwege internationale verdragen geldt die ook voor vrijwillige prostitutie. 1.3 degene (bv bordeelexploitant) die een minderjarige (onder 18 jaar) de gelegenheid geeft zich te prostitueren. Dit geldt ook voor vrijwillige prostitutie. 1.4 de persoon (pooier) die geld aanneemt van een persoon die gedwongen wordt zich te prostitueren. 1.5 de persoon (pooier) die geld aanneemt van een minderjarige prostituee. 1.6 de persoon (pooier) die met geweld of dreiging van geweld een prostituee dwingt haar of zijn geld af te staan. De straf van maximaal 8 jaar geldt: 2.1 als de misdrijven gepleegd worden door twee of meer personen. 2.2. als de minderjarige jonger is dan 16 jaar 2.3 als er ernstig lichamelijk letsel wordt toegebracht. De straf van maximaal 10 jaar geldt als er twee of meer personen het misdrijf begaan jegens een minderjarige of als er ernstig Lichamelijk letsel wordt aangebracht. Hoofdstuk 8: Belangenorganisaties Prostituees Stichting de Rode Draad is een landelijke organisatie die sinds 1985 de belangen van (ex)- prostituees behartigt. Bij de Rode Draad kunnen vrouwen en mannen uit het vak terecht met vragen over het vak, met klachten over instanties en exploitanten. De Stichting is gesprekspartner voor veel (overheids) instanties bij bijvoorbeeld het invoeren van een nieuw prostitutiebeleid. Bij de overheid wordt aangedrongen op betere werkomstandigheden en doorzichtigere werkverhoudingen voor prostituees. De Stichting wil bereiken dat prostituees dezelfde rechten krijgen als mensen in andere beroepen. Medewerkers van de Rode Draad doen ook veldwerk om prostituees in de clubs en achter de ramen te kunnen informeren over de rechten en plichten sinds de opheffing van het bordeelverbod. Sinds kort is er naast de Stichting de Rode Draad ook de vakvereniging de Rode Draad waar prostituees, zelfstandig of in loondienst lid van kunnen worden. Exploitanten De eigenaren van prostitutiebedrijven hebben zich ook in verschillende organisaties verenigd. Clubs en privehuizen kunnen zich aansluiten bij de Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven (de VER). De V.E.R. (sinds 1991) streeft naar, voor iedere betrokkene, werkbare regelgeving en goede omstandigheden in een legale situatie. Al is haar eerste zorg de leden; zij zal zich uitsloven voor vernieuwing in en om de branche, op elk denkbaar terrein, om daarmee ook het aanzien te verbeteren. Men wil de clubs, privéhuizen, massagesalons en erotische cafés en escortbedrijven graag in goede staat zien, reden om in goed contact te blijven met de overheid, bedrijfsleven en publiek. Speciaal voor de exclusieve clubs van Nederland bestaat de Excellent Groep. Raamexploitanten hebben zich per stad verenigd in het Samenwerkend Overleg Raamexploitanten (SOR). De verschillende steden worden door afgevaardigden in het landelijke SOR vertegenwoordigd.
Hoofdstuk 9: Ervaringsverhaal Pappa ging weg! Brigitte was nog maar zes jaar. Ze speelde in de zandbak. Ze maakte haar eigen koekjes en was zich totaal niet bewust van het gesprek in de keuken. Een pijnlijk gesprek tussen haar moeder en haar vader. Bij de kokende pannen van het fornuis hoorde moeder dat haar man een einde aan hun huwelijk wilde maken. Ja, hij had een ander. Ja, die ene die hij zo goed kende en waar hij vroeger ook al verliefd op was geweest, voordat zij samen een relatie begonnen. Die vrouw is eigenlijk nooit uit zijn gedachten geweest… Wist ze dat niet? Brigitte verwelkomde haar zusje die juist de achtertuin in kwam rennen. Twee blonde koppies bogen zich vertrouwelijk over de taartjes op de rand van hun zandbak. Linda moest eens zien wat voor mooie taartjes Brigitte had gebakken. De zandbak had vader zelf voor hen gemaakt. Vorig jaar hadden de meisjes hand in hand toegekeken hoe hun vader zware zwarte bielzen door de achtersteeg sjouwde en ze voor hen op de grond legde. Met een geleende kruiwagen kuierde hij mooi geel zand van een aanhanger. Het was zwaar werk en pappa had gelachen om Brigitte. Het meisje had zowaar een theedoek uit de keuken gegrist om alle nattigheid van zijn lijf te vegen. Tot haar zesde had ze zo haar eigen beeld gevormd over pappa. Hij was een man en mannen waren anders. Pappa was reuze sterk, je kon lol met hem maken en hij gaf haar het gevoel van veiligheid en betrouwbaarheid. Maar pappa ging weg en liet zijn dochtertjes achter. Brigitte kan zich niet veel herinneren van de scheiding van haar ouders. Pas later begrijpt ze dat haar moeder een verschrikkelijke tijd moet hebben doorgemaakt. Haar moeder hield veel van Brigitte’s vader. Ze spreekt als een volwassen vrouw en uit eigen ervaring als ze over haar moeder vertelt: ‘Het is zo ontzettend pijnlijk als juist degene waar je veel van houdt, je pijn doet door je te verlaten, te bedriegen of je te slaan. Juist degene die je je hart, je aandacht en liefde, tijd, ja alles hebt gegeven.’ Vader werkte onregelmatig en was veel van huis. Hij moest vaak overwerken, erg vaak. Later heeft Brigitte de tragedie van haar ouders begrepen. Overwerken noemde hij het, maar hij was bij zijn minnares. Vader hield het in het geheim met twee vrouwen, maar kon het niet langer. Hij moest kiezen en toen koos voor die ander. Misschien heeft Brigitte’s vader op dat moment nog gedacht aan een goede omgangsregeling. Natuurlijk wilde hij zijn meisjes zien en hun vader blijven. Dat moest toch kunnen! Er worden zoveel kinderen groot met een goede omgangsregeling, toch…? Het dubbele willen geven
Tot een jaar of negen kwam Brigitte inderdaad wel bij haar vader en zijn nieuwe vrouw. Maar toen kwam de klad erin en al gauw vergat Brigitte dat ze nog een vader had. Haar moeder zinspeelde er niet meer op. De episode ‘vader’ leek voorbij. Moeder wilde goed voor haar dochters zorgen. Het liefst gaf ze hen het dubbele van wat voor haar mogelijk was: ze wilde vader en moeder tegelijk zijn. Moeder werkte keihard voor haar gezin. Veertig uur in de week op haar werk en dan thuis het huiswerk, koken, boodschappen, maar ook schoolvergaderingen en leuke kleren maken voor haar dochters. De moeder van Brigitte was een gelovige vrouw. Ze nam haar kinderen altijd zoveel mogelijk mee naar de kerk. De meisjes waren gedoopt en vertrouwd met de sfeer en de woorden van de kerk. Maar na de scheiding gingen ze niet zo vaak meer naar de kerk. Waarom heb ik geen vader? Brigitte was een mooi meisje. Ze hield veel van dansen en stond eigenlijk geen minuut van de dag stil. Voor haar spiegel kon ze heerlijk swingen op de muziek en zich uitleven in de bewegingen van de dans. Linda was ook mooi, maar ze had niet zo’n strak modelletje als haar zusje. Linda zei altijd: ‘Zie je wel Brigitte, jou staat werkelijk alles wat je aantrekt en ik moet echt mijn kleren uitzoeken. Nu heb ik weer een broek die mij te strak zit. Je mag hem wel overnemen en die ene blouse kan ik ook niet hebben.’ Brigitte wist niet alleen van Linda en haar moeder dat ze een mooi meisje was, maar ook haar vriendinnen vertelden het haar en natuurlijk haar vriend. Vanaf haar zestiende had ze verkering met Paul. Hij was een aardige jongen. Hij vond Brigitte ook mooi en zijn vrienden ook. Ze hadden samen op de mavo gezeten en na het diploma was Brigitte naar de MDGO gegaan en Paul naar de havo. Brigitte wilde graag iets doen met haar liefde voor kleren en haar uiterlijk. Ze koos de richting van mode -en kledingontwerpen. Maar ze heeft deze school niet afgemaakt. Tegen haar achttiende levensjaar stapelden zich een paar vervelende ervaringen op elkaar. Ze had gemerkt hoe een paar vrienden van haar moeder het na de scheiding lieten afweten. Als puber schopte ze tegen de kerk aan en het christelijk geloof van haar moeder. Brigitte ging in deze periode nog wel mee naar allerlei jeugdactiviteiten van de kerk. Doordat haar moeder zoveel werkte, kon deze lang niet altijd haar dochter halen of brengen. Brigitte moest maar iets regelen met haar vriendinnen. En zo drong zich een andere waarheid aan haar op. ‘Heel vaak waren het juist vaders die de jeugdleden reden van de ene activiteit naar de andere. Toen begreep ik langzaam hoe apart het was dat ik geen vader had. Waarom had ik geen vader die me even wegbracht of ophaalde? Nee, ik heb hem niet bewust gemist in mijn kindertijd, maar toen ik ouder werd en terugkeek, toen zag ik dat gat wel. Hij was er niet!’ Op een dag ging Paul vreemd. Ze had het gehoord via via en sloeg op tilt. Ze was behoorlijk uit haar evenwicht geraakt door een woede die ze geen plaats kon geven. Dit met Paul werd de druppel die een emmer deed overlopen. Ze nam het niet langer. Felle boosheid liet haar roepen: ‘Wat Paul kan, dat kan ik ook! Er is geen kunst aan om iemand te bedriegen met seks! Waardeloos is het.’ Vanaf dat moment ging er veel mis. Brigitte liet haar opleiding MDGO voor gezien en ging werken. ‘Op de een of andere manier was ik losgeslagen. Voor mij telde een aantal belangrijke waarden die ik van mijn moeder had meegekregen ook ineens niet meer. Mijn mooie lijf werd mijn kracht. Sterker nog: het werd mijn wapen.’ Miss-verkiezing ‘Moet je lezen! Hier… ‘modellenbureau daagt jonge meisjes uit om mee te doen aan onze bekende miss-verkiezing. Welk meisje straalt ware schoonheid uit en wint duizend gulden!’ De vriendin van Brigitte schoof de Rotterdammer haar richting op. Ze zaten in een gezellig restaurant koffie te drinken. Brigitte was meteen enthousiast. Ze moesten er maar op af gaan. Direct. Bij het onderzoek bleek dat het modellenbureau van de advertentie twee bedrijfstakken kende: modellen opleiden en leveren voor dure lingerieshows en striptease danseressen leveren aan nachtclubs. De twee vriendinnen deden mee aan de miss-verkiezing: Brigitte won! Ze kreeg niet alleen de prijs, maar er werd haar ook meteen een baan aangeboden bij het bureau. De baas besprak met haar de mogelijkheid om als stripteasedanseres te gaan werken. ‘Dansen was mijn lust en mijn leven. Ik vond het heerlijk om te dansen. Ik wilde het wel proberen om stripdanseres te worden. Wat kon het mij schelen als een ander genoot van mijn dans. Ik maakte er ook een echte show van. Het ging er bij mij niet om, om snel uit de kleren te gaan, maar ik wilde iets moois laten zien. Ik was immers mooi en ik hield van mooie lichamen. De aandacht van mannen vond ik het einde en ik dacht van mijn hobby mijn beroep te kunnen maken. Bovendien verdiende ik ontzettend goed als stripteasedanseres. Ik sprak met mezelf af dat ik nooit, maar dan ook nooit aan de drugs wilde of alcoholverslaafd wilde worden. Ik moest zonder drugs of drank mijn werk kunnen doen. Als ik het niet zelf kon, dan zou ik stoppen. Aan deze afspraak heb ik me altijd gehouden.’ Het knopje omzetten
Natuurlijk kon Brigitte aan haar moeder en zusje niet vertellen wat voor baan ze had gevonden. Ze hield het er maar op dat ze als model gevraagd was voor lingerieshows en dat dit baantje goed betaalde. Haar moeder geloofde het. In het begin moest ze over een barrière heen. Op het toneel voor de ogen van anderen je kleren uitdoen, was vreemd. Bizar misschien wel, maar toch werd deze barrière vlot genomen. ‘Toen ik eenmaal aan het strippen was kreeg ik er lol in. Ik danste nu eenmaal graag en voerde met veel plezier een hele show op. Ik kon ook goed omschakelen; dat is nodig om de situatie in de hand te kunnen houden. Het was een kwestie van een knopje omzetten. Dit was mijn werk en als ik naar huis ging, dan was ik niet meer de stripdanseres, maar gewoon Brigitte. Alleen een paar honderd gulden rijker. Natuurlijk is niet alles leuk. Ik heb me ook best wel eens afgevraagd: wat doe ik hier nu eigenlijk? Hoor ik hier wel? Heel af en toe voelde ik ook de invloed van mijn moeders geloof en haar opvoeding. Maar het knopje werkte ook tegen deze schuldgevoelens. Het geld maakte veel goed voor me. Ik had het toch prima: aandacht van mannen vond ik heerlijk en opwindend en geld gaf me geweldige mogelijkheden.’ Mooie mannen
Vanaf haar achttiende tot en met haar vierentwintigste zat Brigitte in het ‘sekswereldje’, zoals ze het later zelf noemt. Na een half jaar dansen en uitgaan in een ‘lang leve de lol’-wereld, liet een mooie man zijn oog vallen op Brigitte. Hij leek helemaal te vallen voor haar. Nu zijn mooie mannen er altijd opuit om mooie vrouwen te versieren en andersom, maar dit keer wist Brigitte eigenlijk niet goed wat ze aan Roald had. Hij was zo aangenaam kwetsbaar in zijn verliefdheid, dat het haar verwarde. Nee, meer nog, het deed haar écht iets hoe Roald haar tegemoet trad en haar steeds maar weer opzocht. ‘Roald was niet alleen mooi, hij was ook attent. Echt, het was super om zijn liefde voor me te voelen. Hij wilde alles voor me doen. Ik mocht ineens niets meer zelf betalen, want als hij maar wist dat ik iets mooi vond, dan wilde hij het kopen en me geven. Ik was nummer één voor hem. Het is echt zo gaaf om zo belangrijk voor iemand te zijn. Hij wikkelde me in een warme deken van aandacht en liefde. Ik werd daar helemaal gek van, maar dan in de betekenis van stapelverliefd!’ Op een avond haalde Roald haar weer eens op van haar werk. Hij nam haar mee naar een andere nachtclub en vertelde haar dat hij voor haar had geïnformeerd naar de werkomstandigheden van meisjes die in deze nachtclub prostitueerden. Roald dacht dat dit een betere baan was voor Brigitte. ‘Brigitte, je kunt als je wilt, zoveel meer verdienen. Echt, je kunt er nog veel meer uithalen dan nu bij het strippen. Kom alsjeblieft bij mij wonen. Ik zal voor je zorgen en je beschermen en we zullen het samen geweldig hebben. Kijk om je heen, Brigitte, hier ligt het geld voor het oprapen… Je kan het. Je bent zo’n geweldige vrouw, vast!’ Is het waar wat ik denk? Geld kun je kwijt in dure kledingszaken. Peperdure kleren kopen, jezelf verwennen met kostbare sieraden en de heerlijkste parfums je eigen maken. Het geld dat binnenkwam gaf Brigitte even snel weer uit. Ze had de luxe leren kennen en waarderen. Maar haar dure aankopen vielen op en nog hield ze geld over. Veel geld. Een vriendin van haar moeder maakte al eens een toespeling en werd steeds duidelijker naar haar moeder toe: ‘Zeg Brigitte, is dat jurkje niet een beetje duur? Waar doe je het toch allemaal van?’ Brigitte probeerde vol te houden dat ze als model een bijzondere goede baan had en veel geld verdiende. Maar haar moeder ging op een middag naar boven. Ze nam het bewuste schilderijtje van zijn plaats en haalde het stapeltje geld erachter weg dat haar een paar dagen eerder was opgevallen. Moeder kwam weer beneden en liet Brigitte het geld zien. ‘Brigitte, zoveel geld?’ Brigitte had een kleur gekregen en haar schouders opgehaald. ‘Waarom verstop je het achter een schilderij?’ Brigitte zweeg en voelde zich ongemakkelijk bij dit intieme treffen met haar moeder. Toen had haar moeder iets gevraagd dat haar door die bewuste vriendin was ingefluisterd. Moeder durfde het geen woorden te geven. Haar vraag was een vaag en bang vermoeden. ‘Lieverd, is het waar wat ik denk dat je doet?’ ‘Van een flinke meid die zo goed met haar knopje om kan gaan, bleef op dat moment weinig over. Ik durfde mijn moeder niet eens meer aan te kijken. Wat deed het me pijn om door haar ontdekt te worden als hoer. Ze legde het geld op een tafeltje voor me neer. Het lag tussen ons in. Geen van ons beiden zei meer iets. De prijs voor het geven van mijn lichaam was zo hoog…’ Niet zonder een man
Als Brigitte terugkijkt, ontdekt ze dat ze eigenlijk voortdurend het gezelschap van een man heeft gezocht en gehad. ‘Ik kon niet goed alleen zijn. Ik had een man nodig. Ik was aldoor op zoek naar liefde en bescherming en ik hoopte dit bij een man te kunnen vinden. Eigenlijk, als ik terugkijk, ben ik nauwelijks zonder een man geweest. Slechts met een paar mannen heb ik echt een liefdesrelatie gehad. Met hen had ik een emotionele band, omdat ik van hen ging houden en ze meer voor me gingen betekenen dan alleen maar een beetje lol. Juist liefde maakt je zo ontzettend kwetsbaar als vrouw.’ Na Roald kwamen er weer andere mannen die het leuk vonden om met Brigitte uit te gaan of haar voor een nachtje mee te nemen naar hun huis. Maar pas met George kreeg ze weer een relatie. Toen George voor het eerst in haar leven stapte was Brigitte eenentwintig jaar. Ze leerde hem kennen in een dancing. Ze was er met een andere man, maar dat mocht niet verhinderen dat ze hem opmerkte. Hij danste goed en was een opvallend mooie man. Hij was er met een andere vrouw, maar hij zag haar ook. Hun oogcontact duurde langer dan normaal en werd alleen waargenomen door hen beiden. Brigitte was wel een beetje wijzer geworden. Er was om haar hart een laagje koud cement gekomen. Ze moest niet zomaar zich weer laten inpakken door een mooie kerel. Bovendien was nee zeggen ook een leuke methode om aandacht te krijgen. ‘George was net als Roald een loverboy. Nu doorzie ik het, maar ik geef je te doen met welke geraffineerde maniertjes de heren te werk gaan. Als ze eenmaal hun oog op een meid hebben laten vallen, dan ben je niet zomaar van ze af. George liet me al spoedig merken dat ik het allerbelangrijkste in zijn leven was geworden. Hij was stapelgek op me, zei hij. Met enorme overtuigingskracht kwam ik hem steeds maar weer tegen. Hij smeekte als het ware om mijn aandacht en liefde. Een charmeur van de bovenste plank. George was ouder dan ik, hij was tweeëndertig. Omdat een loverboy aan het vele geld denkt dat een meisje voor hem kan verdienen, investeert hij met graagte in je. Ook al duurt het een half jaar eer hij je te pakken heeft, hij gaat gewoon door met bewijzen dat hij van je houdt en met jou een relatie wil. Tot je er uiteindelijk in gaat geloven. Zodra je je hart begint te verliezen aan een loverboy, raak je verstrikt in zijn web. Het zijn echte doorzetters en meestal winnen ze.’ Hij houdt van me!!! George won ook. Opnieuw brokkelde het cement om het hart van Brigitte af en ze begon George te geloven. Hij deed zoveel voor haar, dat ze weinig anders kon dan denken dat hij echt om haar gaf. ‘Wat is er nu mooier dan echt geliefd te worden! Het is zo verleidelijk voor een vrouw als ze proeft dat een man haar liefheeft boven anderen. George werd een bijzondere man voor me. Hij hield van me en ik begon hem te vertrouwen en me te wentelen in de warmte die hij me gaf. George was een stuk om te zien, maar er was in onze relatie meer gekomen. Hij kreeg vat op me. Ik begon van hem te houden en afhankelijk te worden. George ging mijn denken en later ook mijn doen beheersen. En dat is precies waar een loverboy op uit is. Macht! Jouw hart onder zijn controle krijgen.’ Rotterdam, Den haag, Utrecht
Ook George vroeg aan Brigitte of ze niet voor hun beiden in de prostitutie wilde werken. Ze was zo mooi en ze zou zoveel geld verdienen. Brigitte was al over zoveel grenzen gegaan, dat deze vraag niet zo vreemd klonk. Ze had voor Roald gewerkt, waarom niet voor George? Hij was uiteindelijk haar echte liefde en ze zouden er samen van gaan genieten. Zo zorgde George ervoor dat Brigitte opnieuw in de prostitutie belandde. Aanvankelijk geheel vrijwillig, uit liefde voor George, maar later werd ze gedwongen om voor hem te blijven werken. Hij was geen Roald tegen wie ze kon zeggen: ik ga weg. George bezorgde Brigitte pure ellende. Nadat ze eenmaal akkoord was gegaan met het prostitueren voor George, liet ook George haar van de ene op de andere dag kletteren uit zijn warmte. Ze viel terug in een rauwe werkelijkheid. George had gedaan alsof! George hield helemaal niet van haar. Brigitte huilde om dit verlies. Hij wilde alleen maar haar pooier zijn. Terwijl zij deze ontluistering onder ogen moest zien, zocht George alweer een nieuwe slachtoffer en hield met rake klappen en dreigingen Brigitte achter de ramen. Hij gebruikte geweld en intimidatie om haar te laten doen wat hij van haar verlangde. En door het voortdurend elkaar ontmoeten, was het bijna onmogelijk voor Brigitte om innerlijk vrij te worden van haar eigen liefde voor George. Soms haatte ze hem, maar een ander moment, als hij haar wat aandacht schonk, kon ze zo intens verlangen dat ze in boze droom zat en straks wakker werd naast een George die echt van haar hield. Het zijn zware tijden geweest om tegen haar zin in voor George te werken als hoer in Rotterdam, in Den Haag en ten slotte in Utrecht. ‘Ik moest overleven. De prostitutie is niet leuk, maar de meeste pijn had ik omdat George een leugenaar bleek te zijn, een bedrieger. Daar zat ik nu met mijn gebroken illusies over de liefde en over een man. Als ik eerlijk was zocht ik ook bij George juist dat mannelijke, dat stoere en vaderlijke. Ik wilde het niet toegeven, maar deze gedachte drong zich zo hard aan me op: ik miste een vader. Loverboys zijn rovers, op zoek naar een prooi. Mijn prille ervaring met mannen was: ze laten je in de steek. Ik denk dat ik daarom zo makkelijk te pakken ben geweest door verkeerde mannen. En toch was er zo van overtuigd dat na deze bittere ervaring met George, ik nooit, maar dan ook nooit weer in de tactiek van een loverboy zou trappen.’ Op een dag zag Brigitte kans om George te ontvluchten. Utrecht was een stad van niks voor de Zuid-Hollandse meid. Ze keerde met wat omzwervingen terug naar haar eigen woonplaats, dichtbij de zee en de duinen. Af en toe kwam ze nog wel eens thuis. Haar moeder maakte zich grote zorgen om haar. ‘Ik weet dat mijn moeder veel voor me bad. Ze was juist steeds meer gaan geloven dat God er was en dat alleen Hij iets met mijn leven zou kunnen. Ze kon me soms zo aankijken en bezorgd vragen: ‘Brigitte toch, waar is mijn kleine lieve meisje toch gebleven?’ ‘Die is er niet meer, mam,’ zei ik bot. Ze vond dat ik harder was geworden, dat mijn ogen waren veranderd. Niet mijn gezicht, niet mijn mooie figuur, maar mijn ogen. ‘Ik moet wel hard zijn,’ zei ik tegen haar. Strippen, prostitutie en de 3e loverboy ‘Ik leefde maar wat. Mijn geld verdiende ik weer met strippen. Wat kon ik anders doen? Nog altijd werkte mijn knopje goed. Ik kon het werk als werk zien en mijn leven was van mij. In Rotterdam ontmoette ik een kennis van vroeger, Amon. We raakten aan de praat en hoewel ik dacht nooit meer mijn hart aan een man toe te vertrouwen, werd ik toch verliefd op hem. Het was weer een mooie en gladde jongen. Was het omdat zijn manier van charme me deed denken aan die van George, of aan Roald, of aan mijn sterke vader? Ik ben er met open ogen weer ingetuind. Ik was niet bestand tegen die leuke, aangename manier van aandacht die hij me gaf. Hij nam me op een dag gewoon mee naar zijn huis, gaf me onderdak en zorgde er ook voor dat ik achter een raam kwam te werken. Ik werkte weer… voor hem. En ik heb zelfs gedacht dat het deze keer goed zou gaan. Dat we er echt samen iets van zouden maken. Zoiets van: drie maal is scheepsrecht. Maar hij kwam op een dag met een andere vrouw naar huis. Zij mocht ook bij hem slapen, zij zou ook voor hem gaan werken. Hij was een loverboy en wilde gewoon geld zien. Ik zocht zijn liefde, zijn aandacht, maar ook deze liefde was dus van hopeloze kwaliteit. Ik vond het helemaal niks om Amon te delen met een ander. Maar daarbij kwam ook nog eens dat Amon het andere meisje duidelijk voortrok. Dat maakte me gek van jaloezie. Voor de derde keer werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt: liefde bestond niet. Het was schimmen jagen in de nacht. Soms dacht ik het vast te hebben, om even later wakker te worden en te zien dat het niet bestond. Ik had zoveel pijn over deze derde ontgoocheling, dat mijn omzetknopje niet meer werkte. Als ik thuis kwam bij Amon was de werkelijkheid net zo hard als de prostitutie. Er was geen schuilplek meer. Nergens kwam meer iets leuks te voorschijn. Slapen, werken, slapen, werken en geld verdienen en geld afdragen.’ Ik zocht liefde van een man. Brigitte is nooit verslaafd geraakt aan drugs of alcohol. Veel loverboys werken graag mee om een meisje aan een verslaving te helpen, waardoor de afhankelijkheid aan hen nog groter wordt. Ook bij Amon is Brigitte op een goede dag vertrokken. Dit kon dankzij haar afspraak met zichzelf: nooit verslaafd worden! Ze kreeg een tijdje later een relatie van weinig betekenis met Marcel. Haar geld verdiende ze weer met het strippen. ‘Ik was weinig thuis. Voor het werk moest ik steeds vaker van huis en ook de grens over. Mij zei de relatie met Marcel niet zoveel. Terwijl ik in België werkte, vernam ik hoe Marcel de bloemetjes buiten zette met andere vrouwen. Later was hij in Antwerpen en heb ik hem opgezocht. Ik wilde onze relatie verbreken. We hadden te weinig met elkaar, voor mijn gevoel. ‘Je weet zelf wel waarom ik het uitmaak,’ zei ik laconiek. Maar Marcel stond op en keek me furieus aan. Dit was niet de bedoeling. Ik had het recht niet om de relatie te verbreken. Hij nam een stenen beeldje van de kast en gooide dat naar mijn hoofd. Het beeldje brak mijn schedel en boorde zich door de vaart vier centimeter naar binnen.’ Leven zonder make-up is ook leven
Marcel heeft na dit ongeluk meteen een ambulance gebeld en dat is de redding geworden van Brigitte. Zwaar gewond werd ze naar het ziekenhuis gebracht, waar ze maand heeft gelegen. Tot drie maal toe heeft haar leven aan een zijden draadje gehangen, maar ze heeft het overleefd. Marcel werd door de politie gearresteerd en veroordeeld. Hij heeft zijn straf uitgezeten. Brigitte is door haar moeder en zusje opgehaald en moest nog twee maanden revalideren in Nederland. Drie weken kon ze niet praten, niet lopen en haar rechterarm niet bewegen. Haar moeder en haar zusje hebben in deze periode veel gebeden voor Brigitte. Soms huilde Brigitte en was ze boos op God. Dan zei ze tegen haar moeder: ‘Als er een God bestaat, waarom heeft Hij dan niks gedaan toen Marcel dat stomme beeldje naar mijn hoofd heeft gegooid?’ Haar moeder antwoordde: ‘Brigitte, als er een God is, dan geeft Hij jou een tweede kans om iets met je leven te doen, anders was je er niet meer geweest.’ Andere ideeën over mooi

In het revalidatiecentrum zag Brigitte ook andere mensen. Mensen die net als haar halfzijdig verlamd waren of zelfs erger, maar daar veel grotere gevolgen van ondervonden. ‘Als ik hen zag, dan dacht ik: Brigitte, niet zeuren. Kijk eens naar die of naar die. Het kan altijd erger zijn. Nee, dat ongeluk heeft me in één klap volwassen gemaakt. Ik heb toen andere ideeën gekregen over wat ik mooi vind. Ik kon mij bijvoorbeeld heel erg moeilijk opmaken met mijn linkerhand. Dat lukte me gewoon niet, maar ik dacht altijd dat ik zonder make-up niet kon leven. Toen ik mezelf niet meer kon opmaken, zag ik de mooie kant van een onopgemaakt gezicht. Ik was zo ook mooi en was daar dankbaar voor. Het praten is gelukkig helemaal hersteld en ik ben ook weer gaan lopen. Later zag ik beelden van aardbevingen. Het maakte me bang. Ik had wel eens gehoord dat Jezus terug zou komen. Dat de wereld een keer gaat ophouden te bestaan en er een einde komt aan deze aarde en hemel. Toen ik beelden van die aardbeving in Turkije had gezien, vroeg ik me af of dat er iets mee te maken had. Of de overstroming op de Filippijnen? Ik werd ongerust over mijn leven, want waar zou ik zijn als dit, wat ze zeiden, waar was?’ Het geweten geschud
Brigitte’s moeder en zusje waren allebei met God gaan leven. Ze namen Brigitte graag mee naar de kerk waar ze heen gingen. Brigitte zag het maar wat aan. Ze wilde best dichter bij God komen, maar ze ervoer afstand. Ook bij die feestelijke, blijde diensten voelde ze zich een buitenstaander. Ze had wel eens zacht gebeden of God niet ietsje dichterbij kon komen als Hij dan echt bestond, maar ze kon er maar weinig van merken. ‘Op een stomme dag belandde ik met een getrouwde man in bed. Een bekende Nederlander nog wel. Ik was slechts een speeltje voor hem. Ik wist het en toch deed ik mee. Ik kon geen nee zeggen. Toen gebeurde er achteraf iets met me dat ik niet kan begrijpen. Ik was zo gewend om met mannen naar bed te gaan. Mijn geweten was op dit punt afgestompt. Had ik wel een geweten dat nog aangaf wat goed en wat verkeerd voor me was? Maar na deze man leek het wel alsof mijn geweten werd geschud. Het werd letterlijk wakker geschud. Ik vond het vreselijk wat ik had gedaan. Ik voelde me zo schuldig en vuil. Hoe had ik het kunnen doen? Hij was getrouwd en hoorde bij iemand anders. Hij hield helemaal niet van me! Ik was toch meer waard dan zoiets vluchtigs? Het was zo heftig dat ik er echt beroerd van werd. Ik leek er onderdoor te gaan. Toen heb ik tot God geroepen. Ik heb niet gebeden, niet iets zachtjes in mezelf, maar ik heb heel hard geroepen om vergeving van mijn zonden. Dit is een ervaring met God geworden. Er is hoop, want God vergeeft! PS
Brigitte is al enige jaren gestopt met de prostitutie en met het strippen. Ze heeft lang moeite gehouden om haar grenzen te bewaren in de seksualiteit met mannen. Brigitte werkt en volgt daarnaast een opleiding. Slot en conclusie Mijn mening over prostitutie is niet veranderd. Nog steeds vind ik het een beroep dat niet in onze maatschappij hoort. Mensen verkopen hun lichaam voor geld. Dansen in een club vind ik weer een ander verhaal omdat je daar geen sex hebt, maar ook daar krijg je geld om je lichaam te laten zien. Sommige mensen zullen misschien zeggen dat het mooi is meegenomen dat je met je lichaam geld kunt verdienen maar daar ben ik het niet mee eens. Ik vind dat het overigens wel goed dat het in Nederland legaal is. Als het niet legaal zou zijn zou er meer criminaliteit zijn en meer mannen zullen dan gebruik maken van vrouwen die in de prostitutie zitten. Nu kunnen vrouwen ook legaal voor zichzelf werken en hebben daar geen man of pooier bij nodig. Ik ken zelf ook meerdere meisjes die in de prostitutie hebben gezeten, allemaal op een andere manier. Ik schrok zelf erg van de verhalen over Loverboys, hoewel ik daar zelf al best veel vanaf wist. Ik heb de film Loverboy gekeken om zo beter te snappen hoe het in elkaar zit. Ik kan niet begrijpen dat er mensen zijn die dat andere mensen aan kunnen doen. Meisjes worden vernederd, thuis weggehaald en dat allemaal in het belang van een jongen. Ik vond het echt een interessant onderwerp om aan te werken. Ik had eerst een ander onderwerp uitgekozen, dat te maken had met het geloof, dit was toch veel moeilijker dan ik gedacht had. Ik heb eerst informatie verzameld over de verschillende vormen van prostitutie en de geschiedenis daarvan, vervolgens heb ik opgezocht hoe de wet tegenover prostitutie stond. Als laatste heb ik opgezocht hoe politieke partijen dachten over prostitutie. Ik heb de enquête en het interview als laatste gehouden. Bijlagen Tientallen loverboys in regio actief
Door FLEUR BESTERS
Zaterdag 20 december, EINDHOVEN - In de regio Zuidoost-Brabant zijn volgens de politie tientallen zogenaamde loverboys actief. Deze mannen versieren emotioneel kwetsbare jonge meisjes met het doel hen later te dwingen als prostituee te gaan werken. De loverboys houden zich met name op in de grote uitgaansgelegenheden in Eindhoven en Helmond, maar ook in de omliggende kleinere gemeenten. Dat zegt onderzoeksleider P. Sloots van het speciale mensenhandelteam van de regiopolitie. Dit zeskoppige team doet sinds twee jaar intensief onderzoek naar mensenhandel. De politie stuit daarbij steeds vaker op (grootschalige) gedwongen prostitutie en praktijken van loverboys. Loverboys brengen hun 'vriendinnen' - soms meerdere tegelijk - volgens de onderzoeksleider heel bewust in de prostitutie. 'Na een uur praten weet een loverboy of het beoogde slachtoffer vatbaar is voor zijn tactiek. De jongens onderzoeken met name of het meisje een goede band met haar ouders heeft.' De jonge slachtoffers worden volgens hem op een subtiele manier klemgezet. 'Ze geven ze veel aandacht en laten het slachtoffer bij zich intrekken. Zo weken ze haar los van haar ouders. Als dat eenmaal is gebeurd, komt de dader met een verhaal op de proppen over geldnood. Daarmee zorgt hij ervoor dat het meisje als prostituee gaat werken.' Het gaat om zowel autochtone als allochtone daders. Ze zijn meestal ouder dan achttien, zodat ze hun slachtoffers met de auto kunnen rondrijden. 'Vroeger kregen we al meldingen van verontruste vaders die hun dochters zagen afglijden in het verkeerde milieu. Nu scharen we dat soort zaken onder mensenhandel', zegt Sloots. Het aantal meldingen en aangiftes van mensenhandel is vorig jaar opgelopen naar 35, tegen achttien gevallen in 1999. In de eerste negen maanden van dit jaar heeft de politie al naar 29 zaken onderzoek gedaan. In de meeste gevallen gaat het om één slachtoffer, maar begin dit jaar zijn bij invallen in Turkse theehuizen in Eindhoven negentien illegale vrouwen ontdekt. Moderne slavernij is mensonterend/Weekuit/W5
Eindhovens Dagblad, 20 December

Bordeel
Zaterdag 22 november, Niet iedereen hoeft er gelukkig mee te zijn dat prostitutie sinds 2000 een legale bedrijfstak is, maar dat geeft gemeenten nog niet het recht om de wet aan hun laars te lappen. Dus moest Waalre slim zijn om de vestiging van een bordeel binnen zijn gemeentegrenzen te voorkomen. Om aan de wet te voldoen wees de gemeente één pand aan, waarin een bordeel gevestigd zou mogen worden. De komst van een seksbedrijf kwam daarmee nauwelijks dichterbij, want het betreffende pand is zeker nog tot 2006 in gebruik als Wereldwinkel. Het was een schaamteloze en doorzichtige truc, bedoeld om tijd te winnen. Waalre maakte er geen geheim van dat het hoopte op een wijziging van de Haagse regelgeving. Lang leek het erop dat de gemeente geen poot had om op te staan, maar daar is inmiddels verandering in gekomen. In de Tweede Kamer zeiden CDA en VVD eerder deze maand dat kleinere gemeenten een bordeel moeten kunnen weigeren, als er op korte afstand al sekshuizen zijn. Minister Donner (Justitie) sloot zich daar min of meer bij aan met zijn uitspraak dat buurgemeenten regionale afspraken moeten kunnen maken over de vestiging van prostitutiebedrijven. De woorden van Donner zijn koren op de Waalrese molen. Wat ligt er meer voor de hand dan om - nu dat zo uitkomt - tegen Eindhoven aan te schurken. Jarenlang heeft Waalre er alles aan gedaan om zich de grote stad van het lijf te houden. 'Hier begint Eindhoven. Houen zo' stond op een bord aan de rand van dorp. Het verwoordde het felle verzet tegen annexatie. Waalre liet er geen misverstand over bestaan dat het Eindhoven uitsluitend als 'goede buur' wilde. Nu wordt duidelijk waarom. Waalre wil wel zelfstandig zijn, maar het is niet in staat om zijn eigen boontjes te doppen. Als zich ongewenste ontwikkelingen voordoen, wil het de grote buur daarvoor graag laten opdraaien. Eindhovens Dagblad 22 November
Politie wil hulp van de gemeenten
Door FLEUR BESTERS
Dinsdag 6 januari, EINDHOVEN - De politie en het Openbaar Ministerie (OM) willen dat gemeenten gaan meehelpen om de criminaliteit in Zuidoost-Brabant verder terug te dringen. Het aantal aangiftes is hier vorig jaar met 2.000 afgenomen tot ongeveer 55.000. De Eindhovense tippelzone - opgezet om de overlast van straatprostitutie en drugshandel te verminderen - is volgens de regiopolitie een goed voorbeeld van gemeentelijke medewerking. De politie wil verder een platform voor criminaliteitsbestrijding opzetten om met bedrijven en gemeenten te kunnen overleggen over beleidszaken. In bijna zeventien procent van de 55.000 gevallen waarvan vorig jaar aangifte werd gedaan, pakte de politie een verdachte op. In 2002 was dat nog dertien procent. Korpschef L. Kuijs hoopt dat burgers zich nu ook veiliger gaan voelen. Het oplossingspercentage moet de komende jaren stijgen naar twintig procent. Teamleider P. Muijen van het OM in Den Bosch noemt de vermindering van het aantal aangiften positief. Maar hij benadrukt dat er nog steeds veel ernstige misdrijven gepleegd worden. Het aantal verdachten dat voorgeleid wordt bij de rechter-commissaris, die toetst of de verdachte vast moet blijven zitten tot zijn rechtszaak, is in 2003 opnieuw gestegen, met 140 naar 1.180. Afgelopen jaar zijn 170 minderjarigen voorgeleid, dat zijn er 50 meer dan in 2002. Justitie en politie kunnen zich, nu het aantal aangiftes afneemt, volgens officier van justitie Muijen verder richten op het verbeteren van het oplossingspercentage. 'We moeten daarnaast met meer structurele oplossingen komen, om te voorkomen dat mensen terugvallen in de criminaliteit. Ik hoor dat junks na hun aanhouding om een kop koffie vragen en zeggen: kom maar op met die straf. Die groep wil niet anders. Het is hun beroep geworden. Gemeenten moeten samen zorgen dat ze na het uitzitten van hun straf voortaan afzien van criminaliteit.' Kuijs noemt de gemeente 'de thuishaven van veelplegers' die beter klaar moet staan als een veelpleger uit de cel komt. Muijen vindt dat gemeenten daarbij ook opvang moeten bieden aan elkaars verslaafden. Die kunnen zo volgens hem uit hun 'scene' gehaald worden en een nieuwe start maken. Korpschef Kuijs wil dit jaar ook een regionaal platform criminaliteitsbestrijding opzetten. Daarin moeten naast politie en gemeenten ook bedrijven mee gaan denken over de aanpak van de misdaad in de regio. Kuijs maakt zich zorgen over het slechte imago dat de politie volgens hem bij het bedrijfsleven heeft. 'We hebben vorig jaar bijna 67 procent van de winkeldiefstallen opgelost. Toch zeggen veel bedrijven, ook landelijk, nog dat de politie niets doet.' Het aantal inbraken in bedrijven en instellingen daalde in 2003 licht, van zo'n 3.400 naar ruim 3.200. Middels het platform moet dat aantal verder terug worden gedrongen. Eindhovens dagblad 6 Januari
Verleid door een loverboy 'Ik was 15 en wist niet dat hij me misbruikte' Door Caroline Sander
Verleid door loverboys komen ze in Nederland: jonge buitenlandse vrouwen. De beloofde bergen goud krijgen ze niet, maar vluchten is moeilijk. Velen raken verstrikt in de bureaucratie. Humanitas Prostitutie Maatschappelijk Werk luidt de noodklok. Het verhaal van Svetlana (25). ,,Ik ben nu bijna tien jaar in Nederland. Ik kwam hier terecht door mijn ex-man, een loverboy. Jaren heb ik voor hem gewerkt in de prostitutie, hier in Nederland, maar ook in het voormalige oostblok. Daar kom ik oorspronkelijk vandaan. Ik ontmoette hem toen ik 15 was. Mijn leven speelde zich af op straat. In het begin wilde ik niets van deze man weten. Toch ga je samen dingen doen en leer je elkaar beter kennen. Hij haalde mij van de straat en daar was ik hem dankbaar voor. Ik zag hem als een redder, een hulp. 'Ik hou van je', zei hij tegen me. Ik moest voor hem werken in hotels en cafés. Inderdaad, als prostituee. Ik gaf hem al mijn verdiende geld. In die tijd kwam het niet in me op om hem te verlaten. Ik was 15 jaar en wist niet dat hij mij misbruikte. Na een tijdje raakte ik zwanger en vetrokken we naar Nederland. Ik was toen 16 jaar. Hoewel ik mijzelf te jong vond voor een kind, wilde hij de baby houden. Ik legde me erbij neer. In Nederland kwamen we in een asielzoekerscentrum terecht. Daar gingen mijn ogen open. Door mijn zwangerschap kon ik niet voor hem werken. Al die tijd wist ik dat het niet goed zat, maar ik was verliefd geworden. Ik wilde alles doen om geld voor hem te verdienen en was emotioneel afhankelijk. Na de geboorte van ons kind werden we overgeplaatst naar een ander centrum. Daar moest ik weer voor hem aan het werk, op straat. Hij dreigde mijn kind af te pakken als ik dat niet deed. Ik hield dit even vol, maar toen knapte er iets in mij. Ik kon het niet meer aan. Al die klanten maakten mij psychisch kapot. Mijn man liep in dure Armani-pakken met mooie vrouwen rond, terwijl ik met mijn kind thuis macaroni met uien moest eten. Ik had alleen tweedehands kleren. Toen ik weigerde om nog langer voor hem te werken, nam hij ons kind mee. Ook mijn paspoort nam hij af. Aangifte doen, durfde ik eerst niet. Ik zat hier illegaal. De politie zou mij terugsturen naar mijn geboorteland, dacht ik. De politie kwam mij toch op het spoor en heeft mij herenigd met mijn kind. Mijn ex-man werd uitgezet. Ik kreeg het advies om naar Humanitas te gaan. Toen ik eenmaal tot rust was gekomen, heb ik een aantal keren geprobeerd aangifte te doen. Door gebrek aan bewijs, werden we niet serieus genomen. Mijn man, nu ex-man, was inmiddels teruggekomen en zag ons kindje regelmatig. Haar deed hij immers niets, dacht ik. Opeens zocht de politie mij. Het bleek dat andere vrouwen ook aangifte hadden gedaan tegen hem. Toen was er ineens wel tijd voor me. Dat deed pijn. Het voelde alsof ze me alleen gebruikten als getuige en er geen rekening mee hielden dat ik een slachtoffer was. Ook had de politie foto's gevonden van ons kind: naaktfoto's die mijn ex-man had gemaakt. Weer was ik interessant. Maar alleen om het proces. Ik vraag me af waarom het in Nederland zo moeilijk is voor ons om aangifte doen en hulp te krijgen. Waar is ons recht als slachtoffer? Jonge buitenlandse vrouwen die uit de prostitutie willen, hebben hulp nodig. Mijn ex-man had mij ingeprent dat ik nooit mocht praten. Dat deed ik dus ook niet. Weinig vrouwen vertellen het verhaal uit zichzelf. Daar zorgen de loverboys wel voor. Sommige instanties functioneren niet goed. Toen mijn man was opgepakt, hoorde ik van een vriend van hem dat hij in de gevangenis zat. Dat had de politie mij toch moeten vertellen! Verder loop ik elke dag tegen bureaucratie aan. Ik mag hier blijven zo lang de strafrechterlijke procedure loopt. Ik krijg een uitkering, maar mag niet werken. Zolang ze me kunnen gebruiken voor een zaak, mag ik blijven. Mijn kind is hier geboren, ik volg een opleiding tot schoonheidsspecialiste, ze kunnen ons toch niet wegsturen. Dagelijks kom ik in aanraking met instanties die niet weten wat ze met me aanmoeten. Dan heb ik wel een sofi-nummer, dan weer niet. De belastingdienst snapt er niets van. Er is weinig overleg tussen justitie, politie en hulpverleners.'' De naam Svetlana is gefingeerd
Algemeen Dagblad, 17 December Bronvermelding www.prostitutie.nl
www.scholieren.com
www.lover-boy.nl
www.google.com
prostitutie.startpagina.nl
film: loverboy
boek: verliefd, verleid, verkocht.