HET LEGER DES HEILS
Hoofdstuk 1: De geschiedenis van het Leger des Heils.
Het Leger des Heils is gesticht door William Booth in 1878. William Booth is geboren op 10 april 1829 in Nottingham in Engeland en ging dood op 20 augustus 1912 in Hadley Wood in Engeland. Het Leger des Heils begon in Engeland. William Booth’s vader was een kleine aannemer (iemand die voor een door hem opgegeven prijs aanneemt een werk uit te voeren.) die graag heel rijk wilde worden. Zijn moeder was een stille vrouw. William had 3 zusjes. William was slim en bijdehand: hij was overal het eerst mee en wilde graag de leiding nemen. Het gezin ging niet naar de kerk, ook thuis hadden ze geen godsdienst. William en zijn zusjes werden wel naar de zondagschool gestuurd. Ze hadden wel een neef die christen was. Toen zijn moeder dood ging raakte zijn vader verslaafd aan alcohol, en toen William 13 was ging zijn vader failliet en moest William van school af en gaan werken om geld te verdienen voor het gezin. Hij kwam bij een pandjesbaas in een krottenbuurt van Nottingham terecht, en daar ging hij werken. Er waren veel arme mensen en er was veel ellende. De mensen konden een duur ding (een duur horloge, sieraden, noem maar op.) in onderpand geven aan de pandjesbaas. Ze kregen in ruil wat geld waarmee ze de echt belangrijke dingen konden kopen. Door zijn werk zag William veel armoede en ellende van de mensen. Een jaar daarna werd zijn vader erg ziek en ging hij dood. Toen ging hij nadenken over wat hij met zijn leven moest doen: hij ging naar de kerk van zijn christelijke neef: de Methodistenkerk. Zijn eigen gezin werd na een tijdje ook erg arm. Hij wilde graag iets doen om het al die arme mensen om zich heen wat beter te laten hebben. Hij wilde het graag goedmaken tussen God en hem, en weken twijfelde hij of hij God zou gaan volgen en zich zou “overgeven” aan God. Op een avond liep hij met een vriend langs een Methodistenkerk waar net een speciale kerkdienst was. Toen ze naar binnen liepen riep de dominee precies: ‘nog deze minuut een ziel’ (hij bedoelde dat er in diezelfde minuut nog iemand voor God zou kiezen.) Daardoor wist hij zeker dat dat voor hem bedoeld was. William bleef gewoon in het pandjeshuis werken, maar ’s avonds ging hij met zijn bijbel in zijn hand de achterbuurten in. Hij vertelde op straat over God, en hij ging zieken bezoeken die daar woonden. Als hij aan het vertellen was op straat luisterden de meeste mensen niet naar hem, maar gooiden ze rotte tomaten en afval naar hem, maar William ging gewoon door. Hij wilde maar 1 ding: mensen in God laten gaan geloven. Al snel werd hij leider van een kleine groep waarmee hij ook naar de achterbuurt ging en dan ging hij op een stoel staan en noemde een lied dat de groep dan ging zingen. Als hij de aandacht van de mensen had ging hij vertellen. Hij nodigde ze ook uit voor een kerkdienst, maar dat vonden de nette “kerkmensen” niet zo leuk. Toen zijn leertijd in dat pandjeshuis voorbij was, ging hij proberen om in Nottingham werk te vinden. Toen dat niet lukte, ging hij naar Londen. Daar ging hij weer in een pandjeshuis werken, en hij ging weer op straat vertellen over God, maar nu in een gedeelte van Londen dat iets rijker was. Toen hij 23 jaar was kwam hij een meisje tegen: Catherine Mumford. Ze werden verliefd en trouwden. Ze wilden allebei veel mensen in God gaan laten geloven.(bekeren) Toen werden William en Catherine rondreizende predikanten. Ze vertelden 4 jaar over God in veel plaatsen. Ze hadden al die tijd geen eigen huis en lieten honderden mensen in God gaan geloven. In 1865 werd de Christelijke Zending (Christian Mission, met als leider William Booth natuurlijk) opgericht: die hield samenkomsten, avondschool, waar je kon leren rekenen, lezen en schrijven en er werd elke dag vlees brood en soep uitgedeeld. In 1878 schreef een een collega de tekst voor een folder: ‘De Christelijke Zending is een leger van vrijwilligers’ (The Christian Mission is an Army of Volunteers) William vond het woord ‘vrijwilligers’ (volunteers) niet goed. Hij streepte het door en schreef ‘Heil’ (salvation) in de plaats. Zo kwam het leger des Heils aan zijn naam! (in Engeland heet het dus ‘Salvation Army, Leger des Heils’ is een vertaling.) Nadat het Leger des Heils opgericht was, groeide het snel. Hieronder zie je hoe snel het groeide, over de hele wereld.
1878: 88 evangelisten en 50 evangelisatieposten.
1879: 127 evangelisten en 81 evangelisatieposten.
1886: 4.192 officieren en 1.729 korpsen.
1961: 26.996 officieren en 16.557 korpsen.
1992: 24.336 officieren en 14.068 korpsen.
(voor 1886 waren er nog geen officieren, maar waren het evangelisten, en waren korpsen evangelisatieposten. Een evangelist is iemand die het evangelie: christendom doorgeeft. Een evangelisatiepost is een korps, maar toen heette dat nog niet zo, over korpsen en officieren vertel ik in hoofdstuk 5.)
Hoofdstuk 2: Het Leger des Heils in andere landen.
Het Leger des Heils groeide, en bleef niet alleen in Engeland. Hier zie je hoe het Leger des Heils in andere landen kwam.
Nederland
Het Leger des Heils kwam voor het eerst in Nederland in 1887.
In 1890 was er een hele koude winter, waarin veel zwervers die in handkarren, onder bruggen of viaducten of op bankjes in stadsparken sliepen, vroren dood. Omdat het Leger des Heils het erg vond dat dat met die mensen gebeurde, lieten heilssoldaten (zie hoofdstuk 5) ze ’s nachts binnen in de warme bijeenkomstzalen van het Leger des Heils aan de Lijnbaansgracht en het Rapenburg in Amsterdam. Als de samenkomst was afgelopen, werden de banken weggezet, en werd er dik stro neergelegd. Na een paar weken werd de eerste opvangmogelijkheid (nachtasiel) geopend waar de zwervers gratis onderdak, koffie en brood kregen. Bij dit opvangcentrum (asiel) kwam al snel een houthakkerij en een timmerwinkel, waar de zwervers wat geld konden verdienen. Zo begonnen de eerste dagactiviteitencentra, toen noemden ze dat de industriële inrichtingen. Er kwam nog meer: er kwamen grote opvangcentra met grote slaapzalen, die heetten metropools en ze gaven beter onderdak dan de gewone herbergen. Je kreeg er een hap eten voor een halve stuiver en een hele maaltijd voor 3 stuivers. Begin 1900 waren er al 18 van die metropools. Er waren ook voedseluitdeelcentra, kinderhuizen en goedkope restaurants voor zeelieden. In 1940 tot 1945 was de 2e wereldoorlog. Toch ging het Leger des Heils gewoon door. (het was júíst hard nodig toen!) Vluchtelingen kregen hulp, mensen werden opgevangen en getroost, en voedsel en kleding werden uitgedeeld. Bij de watersnoodramp in 1953 brachten heilssoldaten (hoofdstuk 5) met hun kantinewagens brood, koffie en soep naar slachtoffers en hulpverleners.
Veel mensen weten niet dat het Leger des Heils veel meer doet dan oude kleding ophalen, zwervers opvangen en soep uitdelen, maar dat is wel zo, zie je in deze lijst, kijk maar:
97 opvanghuizen met in totaal 3789 plaatsen voor alcoholisten
66 tijdelijke opvangcentra voor alcoholisten
32 opvanghuizen met in totaal 940 plaatsen voor vrouwen en baby’s
11 kraamklinieken met in totaal 261 plaatsen
43 tehuizen en scholen met in totaal 1339 plaatsen voor mensen die net uit de gevangenis komen
8 opleidingsboerderijen met in totaal 1048 plaatsen
63 centra voor arme mensen doordat ze vluchteling zijn enzo.
1731 voedsel uitdeelcentra
736 huizen met in totaal 34093 plaatsen voor thuislozen
156 maatschappelijke centra voor mannen met in totaal 12114 plaatsen
311 arbeidscentra
410215 gevangenen bezocht
34554 keer maatschappelijke hulp verleend
3408 Goodwillcentra en BVU-Brigades met in totaal 50354 leden
737 ouderencentra met in totaal 15201 plaatsen
197 jeugdhuizen met in totaal 8592 plaatsen
799 kinderopvangen en crêches
14 vakantiehuizen met in totaal 447 plaatsen
155 openlucht kampen
378 clubhuizen
23 toeristen hotels met in totaal 2241 plaatsen
71 verblijfplaatsen voor studenten en zakenmensen met in totaal 4550 plaatsen
7 blindeninstituten
13 bonden voor doofstommen
32 opvangcentra voor gehandicapten met in totaal 1149 plaatsen.
België
Het Leger des Heils kwam voor het eerst in België in 1889. De baas van het Leger des Heils in België van nu is zwerver en verslaafd aan alcohol geweest, en is al vijf jaar weer zonder alcohol.
De Verenigde Staten van Amerika (VS)
Op 10 maart 1880 kwamen 7 vrouwen en 1 man van het Leger des Heils aan in New York met de boot. Het waren 8 officieren en ze hebben samen veel meer mensen “soldaten” van het Leger des Heils gemaakt.
Frankrijk
Catherine (haar roepnaam was Kate) Booth was de dochter van Catherine Booth (de vrouw van William) en William Booth. Ze ging toen ze 23 was met 2 andere jonge officieren naar Frankrijk ging om daar het Leger des Heils groter te maken. De mensen daar maakten ze het niet makkelijk: ze scheurden gewoon bladzijden uit de bijbels om hun sigaren aan te steken of trokken steeds aan de linten van de legerhoedjes. (dit was een deel van het Leger des Heils uniform, hier lees je meer over in hoofdstuk 4.) In een van de samenkomsten probeerden allemaal dronken mannen een dansfeest te maken van de dienst. Toen zei Kate: ‘Jullie krijgen 20 minuten om te dansen en daarna laten jullie mij 20 minuten vertellen over God.’ Iemand die wel gewoon kwam om te luisteren zei: ‘Jongens, dat is een eerlijk voorstel.’ Hij hield zijn horloge in zijn hand en liet ze precies 20 minuten dansen. Toen ze klaar waren was Kate aan de beurt en luisterde iedereen 80 minuten lang heel goed. Na die ene dienst vertelde ze elke avond voor 400 mensen. Veel mensen werden christen.
Zuid-Afrika
In Zuid-Afrika stond in de kranten voordat het Leger des Heils kwam dat ze ook hun land gingen veroveren. Toen de boot de haven van Kaapstad in kwam, vroeg een journalist: ‘Waar zijn de soldaten, trommen en vlaggen?’ Een van de 3 officieren antwoordde: ‘Onze soldaten? Die werven we hier.’ (Hij bedoelde dat hij de soldaten gewoon in Zuid Afrika zou maken door mensen te laten gaan geloven in God, en ze bij het Leger des Heils te laten komen)
Australië
Sommige heilsoldaten waren naar Australië verhuisd en 2 gingen naar dezelfde kerksdienst zonder dat ze elkaar kenden. Toen de ene vertelde over hoe hij in God was gaan geloven (een bekering heet dat) riep de ander heel hard ‘Halleluja.’ Zo herkenden ze elkaar als heilssoldaat, want bij het Leger des Heils roepen ze dat als ze het eens zijn met of het mooi vinden wat iemand zegt. (Alleen als het met het christendom te maken heeft natuurlijk.) Die laatste heilssoldaat kende al meer heilssoldaten in Australië en ze beloofden elkaar dat ze de kapitein, (dat is een rang van het Leger des Heils, net als heilssoldaat en generaal, over de rangen vertel ik in hoofdstuk 5) als William Booth die zou sturen te helpen met evangeliseren.
In Australië verkochten ze ook rotte eieren met de naam “Leger des Heils eieren” om de heilssoldaten ermee te bekogelen.
India
In Inia woonde een rechter die eigenlijk uit Engeland kwam: Tucker. Hij kreeg een keer een strijdkreet, een blad van het Leger des Heils, en dat vond hij erg goed. Hij nam vrij om in Londen William Booth te ontmoeten en daarna gaf hij zijn baan als rechter op. Hij ging terug naar India als zendingsofficier (iemand die in andere landen over God vertelt) met een paar anderen, maar dat stond in een niet-aardige-manier-voor-het-Leger-des-Heils in een belangrijke krant uit India aangekondigd. Daarom stond een groot politiekorps op de kade het Leger op te wachten. De Politie had meer mensen verwacht en 1 van ze vroeg aan Tucker: ‘Wanneer komt de rest van uw groep?’ Tucker zei toen: ‘Wij zijn het hele Leger.’
China
George Railton was de eerste van het Leger des Heils die in China kwam. William Booth had hem naar Japan gestuurd, en toen hij daar klaar was, dacht hij “Nu ik toch in Japan ben, waarom zou ik ook niet meteen China even meenemen?” Hij huurde een gebouw, en stuurde een telegram naar Londen waarin stond: “Heb het Werk in China geopend met een reddingshuis.” Hij kreeg toen een telegram terug waar in stond dat ‘zijn ongevraagde initiatieven noch gewaardeerd noch gehonoreerd werden.’ (dat ze het niet leuk vonden dat hij zonder het te vragen dingen ging doen, en dat het niet beloond zou worden.) Maar toch zei William Booth (toen hij bijna dood ging) tegen zijn zoon Bramwell (de toekomstige generaal, baas van het Leger des Heils.) dat hij het Leger des Heils moest gaan uitbreiden in China. En 3 jaar nadat William Booth dood was gegaan, in 1915, ging een groepje officieren naar Peking. In 1919 had de generaal Bramwell Booth geld beloofd voor 20 nieuwe zalen, maar in 1922 was dat al te weinig. Er waren toen al meer dan 30 korpsen en een aantal kinder- en weeshuizen van het “Red de wereld Leger” (zo noemden de Chinezen het Leger des Heils toen.) In 1939 had Het Leger des Heils in China 3000 soldaten, 1800 rekruten en 90 korpsen, en dat was het hoogtepunt van het Leger des Heils in China, want in 1952 verbood de regering het christendom in China, dus gingen alles wat christelijk was uit China, dus ook het Leger des Heils.
Dit waren maar een paar van de “verhaaltjes” over hoe het Leger des Heils in andere landen kwam, maar hier werkt het Leger des Heils allemaal:
Europa:
België, Denemarken, Finland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Nederland, Tsjechië, Noorwegen, IJsland, Portugal, Rusland, Wit Rusland, Georgië, Moldavië, Oekraïne, Spanje, Zweden, Letland, Zwitserland, Oostenrijk, Hongarije, Engeland, Ierland en de Kanaal-Eilanden
Afrika:
Kongo, Kenya, Tanzania, Uganda, Ghana, Liberia, Zambia, Lesotho, Mozambique, St.Helena, Nigeria, Swaziland, Zaïre, Angola, Zuid-Afrika, Malawi en Zimbabwe.
Amerika:
Brazilië, Canada, Bermuda, Antigua, Bahamas, Barbados, Belize, Cuba, Fr.-Guyana, Grenada, Guyana, Haïti, Jamaica, St.Kitts, St.Lucia, St.Vincent, Suriname, Trinidad, Tobago, Colombia, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Mexico, Panama, Venezuela, Argentinië, Paraguay, Uruguay, Bolivia, Chili, Ecuador, Peru, Verenigde Staten, Vergin eilanden, Puerto Rico, Guam en de Marshall eilanden
Azië:
Bangladesh, India, Pakistan, Srilanka, Hong Kong, Taiwan, Indonesië, Papua Nieuw-Guinea, Japan, Korea, Myanmar, De Filippijnen, Singapore en Maleisië
Australië:
Australië, Nieuw-Zeeland, Fiji en Tonga.
Hoofdstuk 3: De kenmerken van het Leger des Heils
The Salvation Army, het Leger des Heils had nadat het gesticht was, in 5 jaar al bijna alle kenmerken die het nu nog heeft, dit zijn de belangrijkste daarvan:
Rangen
Het Leger des Heils is (eigenlijk wel logisch) verdeeld in rangen zoals een echt Leger. (met wapens) Over de rangen vertel ik meer in hoofdstk 5.
Uniform (1879, 1 jaar na de stichting)
Al vlak nadat het Leger des Heils opgericht was, gingen de mensen ervan een uniform dragen. Eerst waren het alleen 2 koperen speldjes in de vorm van een S op de kraag. Op die S staat Bloed en Vuur. Die S’en zitten nu ook nog bij het uniform. Die S’en staan voor Salvation.(vertaald: redding, behoudenis, zaligheid) Daarna kwamen er rood blauwe banden waar Leger des Heils op stond om de arm. Weer later kwamen er ook nog hoeden met het Leger des Heils logo, jasjes en jurken. Nu is het uniform een blauw jasje en voor vrouwen een blauwe rok en voor mannen een blauwe broek. Op de schouders zitten banden met daarop strepen. Die strepen zijn voor de officieren rood en voor de heilssoldaten blauw. Op de kraag zitten nogsteeds de 2 speldjes in de vorm van een S met Bloed en Vuur erop. Voor de vrouwen is er een hoedje en voor de mannen een pet. Alle mensen van het Leger des Heils vanaf korpskadet en hoger hebben dit uniform, alleen de heilssoldaten en korpskadetten hebben blauwe strepen op de schouder, en de rest rode. Jongsoldaten hebben ook een uniform, dat is een blauwe spijkerbroek, een witte polo met daaroverheen een rode trui met het Leger des Heils logo.
Vlag: (1878, zelfde jaar als stichting)
In 1878 kreeg het korps van Coventry, een plaats in Engeland de eerste legervlag van Catherine Booth. De kleuren van de vlag zijn rood, blauw en geel. Het is een rode vlag met een blauwe rand met in het midden een gele ster. Op de ster staat: “bloed en vuur” en boven de ster staat: “Leger des Heils” Rood staat voor het bloed van Jezus omdat hij om onze zonde te vergeven dood ging. Blauw staat voor reinheid. Geel staat voor het vuur van de heilige geest. Nu heeft elk korps een vlag. Die vlag wordt elke dienst op een standaard gezet op het podium bij de officier, en als ze de straat op gaan, met een muziekband loopt er iemand die de vlag draagt vooruit.
Regels
William Booth vond dat het Leger des Heils niet goed was als er geen regels waren. De eerste “Orders en Reglementen” kwamen er in 1878, maar het werd wel veranderd. Er staat bijvoorbeeld in hoe je het werk van het Leger des Heils in de plaatsen goed kan beginnen en ermee door kon gaan. Vroeger waren er zelfs regels voor de gezondheid van de mensen! Zendingsofficieren moesten met de ramen open slapen, elke ochtend een koud bad en 1 keer per week een warm bad nemen en ze mochten niet na 8 uur ontbijten. Dit zijn de regels waar je je aan moet houden als je bij het Leger des Heils hoort:
Openstaan voor het werk van de Heilige Geest, gehoorzamen aan zijn leiding in mijn leven, groeien in genade door God te eren, te bidden, de Bijbel te lezen en de naaste te dienen.
Mij in levensstijl richten naar de waarden van het Koninkrijk van God en niet naar die van de wereld.
Mijn integriteit als christen op elk terrein van mijn leven bewaren en mij in gedachten, woorden en daden niets veroorloven dat immoreel, oneerlijk, onwaardig, of profaan is.
De christelijke idealen handhaven in al mijn relaties met anderen; allen aan wie ik verantwoording schuldig ben, allen voor wie ik verantwoordelijk ben en de samenleving in de ruimste zin van het woord.
Gods instelling van het huwelijk en het gezin respecteren.
Een betrouwbaar rentmeester zijn van mijn tijd en talenten, mijn bezittingen, lichaam en geest, want ik weet dat ik God verantwoording schuldig ben.
Mij onthouden van alcoholistische dranken, tabak en het niet medisch voorgeschreven gebruik van drugs in welke vorm dan ook en mij niet inlaten met gokken, pornografie, occultisme en al wat verder nog verslavend kan werken op het lichaam of de geest.
Trouw zijn aan het doel waartoe God het Leger des Heils in het leven in heeft geroepen door anderen te laten delen in het goede nieuws van Jezus Christus en te proberen hen voor Hem te winnen. Ik zal in zijn naam zorgen voor mensen in nood en kansarmen.
Voor zover ik daartoe in staat ben, betrokken zijn bij het korpsleven, zowel bij de erediensten als andere activiteiten en een zo groot mogelijk deel van mijn inkomen geven om dit werk en dat van het Leger wereldwijd te steunen.
Trouw zijn aan de beginselen en werkwijze van het Leger des Heils, loyaal zijn aan zijn leiders en zowel in tijden van populariteit als van vervolging blijk geven van de geest van heilssoldatisme.
Dit waren de regels voor de volwassenen van het Leger des Heils, die van de kinderen is de jongsoldatenbelofte, die staat in hoofdstuk 5.
Hoofdstuk 4: De stichtingen van het Leger des Heils.
Het Leger des Heils heeft 4 stichtingen:
1: de stichting Leger des Heils welzijns- en gezondheidszorg, die zorgt voor goede hulp en/of zorg voor bijvoorbeeld zwervers, jongeren met problemen en mensen die net uit de gevangenis komen. (Dat heet Reclassering.) Voor de jongeren met problemen zijn er kindertehuizen. Een belangrijk centrum voor zieke mensen die niet meer beter kunnen worden is Rozenheuvel.
2: stichting Leger des Heils Dienstverlening, die helpt de andere stichtingen en het kerkgenootschap met werk als dat nodig is.
3: de stichting Leger des Heils Fondsenwerving, die verzamelt geld, veel met brieven met acceptgiro’s, maar soms halen ze geld op met een collecte. Dat deden ze vroeger wel veel.
4: gewoon stichting Leger des Heils, die zorgt voor het geld. Het geld wat stichting Leger des Heils Fondsenwerving ophaalt, gaat naar stichting Leger des Heils en die verdeelt het over de andere stichtingen in Nederland, het kerkgenootschap (hoofdstuk 5) en de zending: de mensen die het Leger des Heils verspreiden in nieuwe landen, en die arme landen helpen. Je kan dan geld sturen naar b.v kindertehuizen in arme landen. Je stuurt het geld op naar Almere, en daar sturen ze het dan door naar dat land. Het geld blijft dus in eigen land, want het geld gaat naar de andere stichtingen in Nederland én naar projecten (de zending dus) die het Leger des Heils in het buitenland heeft. Dat gaat allemaal via het hoofdkantoor in Almere. Iemand die de baas van zo’n stichting wil worden moet de officierenopleiding hebben gedaan op de kweekschool van het Leger des Heils en kan dan solliciteren.
Hoofdstuk 5: Het kerkgenootschap van het Leger des Heils.
Het kerkgenootschap van het Leger des Heils zorgt voor de dingen voor de mensen die bij het Leger des Heils horen, zoals samenkomsten, jongsoldatenles, korpskadettenles, huiskring en bidstond. Een kerkgemeente van het Leger des Heils noem je een korps. De voorganger noemen ze een officier. Aan de rang kun je zien hoe lang die officier al voorgaat in het korps. Iemand die in opleiding is is een luitenant, na de opleiding ben je kapitein en na ongeveer 15 jaar wordt je majoor. De generaal is het belangrijkste, en is de baas van alle Leger des Heilsen van de hele wereld. De heilssoldaten zijn leden van het korps die beloven hun best te doen voor God en het Leger des Heils waarbij ze een gedeelte van hun vrije tijd en hun geld daarvoor geven, en net als de jongsoldaten beloven ze niet te drinken, roken en drugs te gebruiken. Als je jongsoldaat wil worden moet je de jongsoldaten belofte doen. Die gaat zo:
Daar ik God heb gevraagd om vergeving,
vertrouw ik erop dat hij mij zal helpen
om goed te zijn.
Omdat Jezus mij heeft gered van de zonde
wil ik hem liefhebben als zijn gehoorzaam kind
en proberen anderen te helpen
hem ook te volgen.
Ik beloof te bidden, de bijbel te lezen
En met Gods hulp een leven te leiden
Dat rein is in gedachten, woord en daad.
Dit betekent ook dat ik geen alcohol,
Tabak en drugs gebruik.
Als je jongsoldaat bent kun je elke week naar de jongsoldatenles, waar je meer leert over het Leger des Heils en Christen zijn. Jongsoldaat ben je als kind tot je alle 5 speldjes hebt. De speldjes verdien je door de opdrachten die bij dat speldje horen te doen. Er zijn 5 verschillende speldjes in 5 verschillende kleuren en die krijg je op deze volgorde: zwart-rood-geel-blauw-goud. De jongsoldatenleider krijgt elk jaar een ander blad waarop alle opdrachten staan. Die opdrachten zijn er allemaal in 3 versies. Makkelijkere en moeilijkere. Dat is omdat in een groep niet alle kinderen hetzelfde speldje hebben. Dus als je bijvoorbeeld het gouden speldje hebt krijg je de 3e versie van een opdracht, want die is het moeilijkst. Bij een bepaalde kleur speldje horen dus niet elk jaar dezelfde opdrachten. Als je alle speldjes hebt, wordt je korpskadet als je doorgaat. Met korpskadettenles doe je hetzelfde als op de jongsoldatenles maar dan is het wat minder “kinderachtig” dan jongsoldatenles en doe je het in een oudere groep, niet samen met de jongsoldaten. Als je heilssoldaat of hoger bent, beloof je te helpen bij de samenkomsten of andere activiteiten, maar daar worden afspraken over gemaakt, die je dan ook moet nakomen. Als er voor jongsoldaten iets speciaals wordt georganiseerd, wordt er ook verwacht dat ze er zijn, maar er moet niets. Verder moet je om een speldje te verdienen zo vaak als je kunt naar de jongsoldatenles komen. (er is 1x per week jongsoldaten- of korpskadettenles.) De officieren die door het hoofdkwartier worden aangesteld om een korps te leiden, zijn er natuurlijk altijd, omdat het hun werk is.
Huiskring is dat je eens in de 2 weken met ongeveer 10 andere (volwassen) mensen van het Leger des Heils bij elkaar komt. Met elkaar bespreek je dan een stuk uit de bijbel, of je praat over onderwerpen als bidden, genezing, vergeving en meer. Bidstond is dat je een keer in de 2 weken met ongeveer 10 andere (volwassen) mensen bij elkaar komt om God te danken en te bidden voor alles wat met het korps te maken heeft, maar ook voor dingen die georganiseerd moeten worden, voor zieken, voor de kinderen, voor de officieren, enzovoort. Je hoeft alleen naar de huiskring als je wilt.
Het Leger des Heils doet veel werk, maar voor al dat werk zijn ook veel mensen nodig. Dit is een lijst die zeker weten alweer gegroeid is over de mensen die bij het leger des Heils horen:
14068 korpsen en buitenposten
24366 officieren waarvan:
16455 in actieve dienst, en
7911 op retraite (dagen van geestelijke afzondering) gesteld
460 auxiliair kapiteins
1411 kadetten
76677 employees, (beambten, (kantoor)bedienden) met en zonder rang, full-time
35734 korpskadetten
52791 muzikanten
73125 zangbrigadeleden
99847 plaatselijk- en jeugd plaatselijk officieren
8008 vrouwenbonden
395478 vrouwenbondleden
1456 seniorenclubs
123606 leden van de seniorenclubs
19142 jeugdmuzikanten
68509 jeugdzangleden
553590 zondagschoolleden
44804 leden van jeugdgroepen
42516 leden van jongerengroepen
Documentatiemateriaal:
Het Jongsoldaten groeiboek: jaar 1, 2 en 3,
Hoe word ik jongsoldaat?,
nummers van het tijdschrift Intercom,
een folder van het Leger des Heils over adherent zijn,
De Encarta-encyclopedie.
Hoofdstuk 1: De geschiedenis van het Leger des Heils.
Het Leger des Heils is gesticht door William Booth in 1878. William Booth is geboren op 10 april 1829 in Nottingham in Engeland en ging dood op 20 augustus 1912 in Hadley Wood in Engeland. Het Leger des Heils begon in Engeland. William Booth’s vader was een kleine aannemer (iemand die voor een door hem opgegeven prijs aanneemt een werk uit te voeren.) die graag heel rijk wilde worden. Zijn moeder was een stille vrouw. William had 3 zusjes. William was slim en bijdehand: hij was overal het eerst mee en wilde graag de leiding nemen. Het gezin ging niet naar de kerk, ook thuis hadden ze geen godsdienst. William en zijn zusjes werden wel naar de zondagschool gestuurd. Ze hadden wel een neef die christen was. Toen zijn moeder dood ging raakte zijn vader verslaafd aan alcohol, en toen William 13 was ging zijn vader failliet en moest William van school af en gaan werken om geld te verdienen voor het gezin. Hij kwam bij een pandjesbaas in een krottenbuurt van Nottingham terecht, en daar ging hij werken. Er waren veel arme mensen en er was veel ellende. De mensen konden een duur ding (een duur horloge, sieraden, noem maar op.) in onderpand geven aan de pandjesbaas. Ze kregen in ruil wat geld waarmee ze de echt belangrijke dingen konden kopen. Door zijn werk zag William veel armoede en ellende van de mensen. Een jaar daarna werd zijn vader erg ziek en ging hij dood. Toen ging hij nadenken over wat hij met zijn leven moest doen: hij ging naar de kerk van zijn christelijke neef: de Methodistenkerk. Zijn eigen gezin werd na een tijdje ook erg arm. Hij wilde graag iets doen om het al die arme mensen om zich heen wat beter te laten hebben. Hij wilde het graag goedmaken tussen God en hem, en weken twijfelde hij of hij God zou gaan volgen en zich zou “overgeven” aan God. Op een avond liep hij met een vriend langs een Methodistenkerk waar net een speciale kerkdienst was. Toen ze naar binnen liepen riep de dominee precies: ‘nog deze minuut een ziel’ (hij bedoelde dat er in diezelfde minuut nog iemand voor God zou kiezen.) Daardoor wist hij zeker dat dat voor hem bedoeld was. William bleef gewoon in het pandjeshuis werken, maar ’s avonds ging hij met zijn bijbel in zijn hand de achterbuurten in. Hij vertelde op straat over God, en hij ging zieken bezoeken die daar woonden. Als hij aan het vertellen was op straat luisterden de meeste mensen niet naar hem, maar gooiden ze rotte tomaten en afval naar hem, maar William ging gewoon door. Hij wilde maar 1 ding: mensen in God laten gaan geloven. Al snel werd hij leider van een kleine groep waarmee hij ook naar de achterbuurt ging en dan ging hij op een stoel staan en noemde een lied dat de groep dan ging zingen. Als hij de aandacht van de mensen had ging hij vertellen. Hij nodigde ze ook uit voor een kerkdienst, maar dat vonden de nette “kerkmensen” niet zo leuk. Toen zijn leertijd in dat pandjeshuis voorbij was, ging hij proberen om in Nottingham werk te vinden. Toen dat niet lukte, ging hij naar Londen. Daar ging hij weer in een pandjeshuis werken, en hij ging weer op straat vertellen over God, maar nu in een gedeelte van Londen dat iets rijker was. Toen hij 23 jaar was kwam hij een meisje tegen: Catherine Mumford. Ze werden verliefd en trouwden. Ze wilden allebei veel mensen in God gaan laten geloven.(bekeren) Toen werden William en Catherine rondreizende predikanten. Ze vertelden 4 jaar over God in veel plaatsen. Ze hadden al die tijd geen eigen huis en lieten honderden mensen in God gaan geloven. In 1865 werd de Christelijke Zending (Christian Mission, met als leider William Booth natuurlijk) opgericht: die hield samenkomsten, avondschool, waar je kon leren rekenen, lezen en schrijven en er werd elke dag vlees brood en soep uitgedeeld. In 1878 schreef een een collega de tekst voor een folder: ‘De Christelijke Zending is een leger van vrijwilligers’ (The Christian Mission is an Army of Volunteers) William vond het woord ‘vrijwilligers’ (volunteers) niet goed. Hij streepte het door en schreef ‘Heil’ (salvation) in de plaats. Zo kwam het leger des Heils aan zijn naam! (in Engeland heet het dus ‘Salvation Army, Leger des Heils’ is een vertaling.) Nadat het Leger des Heils opgericht was, groeide het snel. Hieronder zie je hoe snel het groeide, over de hele wereld.
1878: 88 evangelisten en 50 evangelisatieposten.
1886: 4.192 officieren en 1.729 korpsen.
1961: 26.996 officieren en 16.557 korpsen.
1992: 24.336 officieren en 14.068 korpsen.
(voor 1886 waren er nog geen officieren, maar waren het evangelisten, en waren korpsen evangelisatieposten. Een evangelist is iemand die het evangelie: christendom doorgeeft. Een evangelisatiepost is een korps, maar toen heette dat nog niet zo, over korpsen en officieren vertel ik in hoofdstuk 5.)
Hoofdstuk 2: Het Leger des Heils in andere landen.
Het Leger des Heils groeide, en bleef niet alleen in Engeland. Hier zie je hoe het Leger des Heils in andere landen kwam.
Nederland
Het Leger des Heils kwam voor het eerst in Nederland in 1887.
In 1890 was er een hele koude winter, waarin veel zwervers die in handkarren, onder bruggen of viaducten of op bankjes in stadsparken sliepen, vroren dood. Omdat het Leger des Heils het erg vond dat dat met die mensen gebeurde, lieten heilssoldaten (zie hoofdstuk 5) ze ’s nachts binnen in de warme bijeenkomstzalen van het Leger des Heils aan de Lijnbaansgracht en het Rapenburg in Amsterdam. Als de samenkomst was afgelopen, werden de banken weggezet, en werd er dik stro neergelegd. Na een paar weken werd de eerste opvangmogelijkheid (nachtasiel) geopend waar de zwervers gratis onderdak, koffie en brood kregen. Bij dit opvangcentrum (asiel) kwam al snel een houthakkerij en een timmerwinkel, waar de zwervers wat geld konden verdienen. Zo begonnen de eerste dagactiviteitencentra, toen noemden ze dat de industriële inrichtingen. Er kwam nog meer: er kwamen grote opvangcentra met grote slaapzalen, die heetten metropools en ze gaven beter onderdak dan de gewone herbergen. Je kreeg er een hap eten voor een halve stuiver en een hele maaltijd voor 3 stuivers. Begin 1900 waren er al 18 van die metropools. Er waren ook voedseluitdeelcentra, kinderhuizen en goedkope restaurants voor zeelieden. In 1940 tot 1945 was de 2e wereldoorlog. Toch ging het Leger des Heils gewoon door. (het was júíst hard nodig toen!) Vluchtelingen kregen hulp, mensen werden opgevangen en getroost, en voedsel en kleding werden uitgedeeld. Bij de watersnoodramp in 1953 brachten heilssoldaten (hoofdstuk 5) met hun kantinewagens brood, koffie en soep naar slachtoffers en hulpverleners.
Veel mensen weten niet dat het Leger des Heils veel meer doet dan oude kleding ophalen, zwervers opvangen en soep uitdelen, maar dat is wel zo, zie je in deze lijst, kijk maar:
66 tijdelijke opvangcentra voor alcoholisten
32 opvanghuizen met in totaal 940 plaatsen voor vrouwen en baby’s
11 kraamklinieken met in totaal 261 plaatsen
43 tehuizen en scholen met in totaal 1339 plaatsen voor mensen die net uit de gevangenis komen
8 opleidingsboerderijen met in totaal 1048 plaatsen
63 centra voor arme mensen doordat ze vluchteling zijn enzo.
1731 voedsel uitdeelcentra
736 huizen met in totaal 34093 plaatsen voor thuislozen
156 maatschappelijke centra voor mannen met in totaal 12114 plaatsen
311 arbeidscentra
410215 gevangenen bezocht
34554 keer maatschappelijke hulp verleend
3408 Goodwillcentra en BVU-Brigades met in totaal 50354 leden
737 ouderencentra met in totaal 15201 plaatsen
197 jeugdhuizen met in totaal 8592 plaatsen
799 kinderopvangen en crêches
14 vakantiehuizen met in totaal 447 plaatsen
378 clubhuizen
23 toeristen hotels met in totaal 2241 plaatsen
71 verblijfplaatsen voor studenten en zakenmensen met in totaal 4550 plaatsen
7 blindeninstituten
13 bonden voor doofstommen
32 opvangcentra voor gehandicapten met in totaal 1149 plaatsen.
België
Het Leger des Heils kwam voor het eerst in België in 1889. De baas van het Leger des Heils in België van nu is zwerver en verslaafd aan alcohol geweest, en is al vijf jaar weer zonder alcohol.
De Verenigde Staten van Amerika (VS)
Op 10 maart 1880 kwamen 7 vrouwen en 1 man van het Leger des Heils aan in New York met de boot. Het waren 8 officieren en ze hebben samen veel meer mensen “soldaten” van het Leger des Heils gemaakt.
Frankrijk
Catherine (haar roepnaam was Kate) Booth was de dochter van Catherine Booth (de vrouw van William) en William Booth. Ze ging toen ze 23 was met 2 andere jonge officieren naar Frankrijk ging om daar het Leger des Heils groter te maken. De mensen daar maakten ze het niet makkelijk: ze scheurden gewoon bladzijden uit de bijbels om hun sigaren aan te steken of trokken steeds aan de linten van de legerhoedjes. (dit was een deel van het Leger des Heils uniform, hier lees je meer over in hoofdstuk 4.) In een van de samenkomsten probeerden allemaal dronken mannen een dansfeest te maken van de dienst. Toen zei Kate: ‘Jullie krijgen 20 minuten om te dansen en daarna laten jullie mij 20 minuten vertellen over God.’ Iemand die wel gewoon kwam om te luisteren zei: ‘Jongens, dat is een eerlijk voorstel.’ Hij hield zijn horloge in zijn hand en liet ze precies 20 minuten dansen. Toen ze klaar waren was Kate aan de beurt en luisterde iedereen 80 minuten lang heel goed. Na die ene dienst vertelde ze elke avond voor 400 mensen. Veel mensen werden christen.
In Zuid-Afrika stond in de kranten voordat het Leger des Heils kwam dat ze ook hun land gingen veroveren. Toen de boot de haven van Kaapstad in kwam, vroeg een journalist: ‘Waar zijn de soldaten, trommen en vlaggen?’ Een van de 3 officieren antwoordde: ‘Onze soldaten? Die werven we hier.’ (Hij bedoelde dat hij de soldaten gewoon in Zuid Afrika zou maken door mensen te laten gaan geloven in God, en ze bij het Leger des Heils te laten komen)
Australië
Sommige heilsoldaten waren naar Australië verhuisd en 2 gingen naar dezelfde kerksdienst zonder dat ze elkaar kenden. Toen de ene vertelde over hoe hij in God was gaan geloven (een bekering heet dat) riep de ander heel hard ‘Halleluja.’ Zo herkenden ze elkaar als heilssoldaat, want bij het Leger des Heils roepen ze dat als ze het eens zijn met of het mooi vinden wat iemand zegt. (Alleen als het met het christendom te maken heeft natuurlijk.) Die laatste heilssoldaat kende al meer heilssoldaten in Australië en ze beloofden elkaar dat ze de kapitein, (dat is een rang van het Leger des Heils, net als heilssoldaat en generaal, over de rangen vertel ik in hoofdstuk 5) als William Booth die zou sturen te helpen met evangeliseren.
In Australië verkochten ze ook rotte eieren met de naam “Leger des Heils eieren” om de heilssoldaten ermee te bekogelen.
India
In Inia woonde een rechter die eigenlijk uit Engeland kwam: Tucker. Hij kreeg een keer een strijdkreet, een blad van het Leger des Heils, en dat vond hij erg goed. Hij nam vrij om in Londen William Booth te ontmoeten en daarna gaf hij zijn baan als rechter op. Hij ging terug naar India als zendingsofficier (iemand die in andere landen over God vertelt) met een paar anderen, maar dat stond in een niet-aardige-manier-voor-het-Leger-des-Heils in een belangrijke krant uit India aangekondigd. Daarom stond een groot politiekorps op de kade het Leger op te wachten. De Politie had meer mensen verwacht en 1 van ze vroeg aan Tucker: ‘Wanneer komt de rest van uw groep?’ Tucker zei toen: ‘Wij zijn het hele Leger.’
China
George Railton was de eerste van het Leger des Heils die in China kwam. William Booth had hem naar Japan gestuurd, en toen hij daar klaar was, dacht hij “Nu ik toch in Japan ben, waarom zou ik ook niet meteen China even meenemen?” Hij huurde een gebouw, en stuurde een telegram naar Londen waarin stond: “Heb het Werk in China geopend met een reddingshuis.” Hij kreeg toen een telegram terug waar in stond dat ‘zijn ongevraagde initiatieven noch gewaardeerd noch gehonoreerd werden.’ (dat ze het niet leuk vonden dat hij zonder het te vragen dingen ging doen, en dat het niet beloond zou worden.) Maar toch zei William Booth (toen hij bijna dood ging) tegen zijn zoon Bramwell (de toekomstige generaal, baas van het Leger des Heils.) dat hij het Leger des Heils moest gaan uitbreiden in China. En 3 jaar nadat William Booth dood was gegaan, in 1915, ging een groepje officieren naar Peking. In 1919 had de generaal Bramwell Booth geld beloofd voor 20 nieuwe zalen, maar in 1922 was dat al te weinig. Er waren toen al meer dan 30 korpsen en een aantal kinder- en weeshuizen van het “Red de wereld Leger” (zo noemden de Chinezen het Leger des Heils toen.) In 1939 had Het Leger des Heils in China 3000 soldaten, 1800 rekruten en 90 korpsen, en dat was het hoogtepunt van het Leger des Heils in China, want in 1952 verbood de regering het christendom in China, dus gingen alles wat christelijk was uit China, dus ook het Leger des Heils.
Dit waren maar een paar van de “verhaaltjes” over hoe het Leger des Heils in andere landen kwam, maar hier werkt het Leger des Heils allemaal:
België, Denemarken, Finland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Nederland, Tsjechië, Noorwegen, IJsland, Portugal, Rusland, Wit Rusland, Georgië, Moldavië, Oekraïne, Spanje, Zweden, Letland, Zwitserland, Oostenrijk, Hongarije, Engeland, Ierland en de Kanaal-Eilanden
Afrika:
Kongo, Kenya, Tanzania, Uganda, Ghana, Liberia, Zambia, Lesotho, Mozambique, St.Helena, Nigeria, Swaziland, Zaïre, Angola, Zuid-Afrika, Malawi en Zimbabwe.
Amerika:
Brazilië, Canada, Bermuda, Antigua, Bahamas, Barbados, Belize, Cuba, Fr.-Guyana, Grenada, Guyana, Haïti, Jamaica, St.Kitts, St.Lucia, St.Vincent, Suriname, Trinidad, Tobago, Colombia, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Mexico, Panama, Venezuela, Argentinië, Paraguay, Uruguay, Bolivia, Chili, Ecuador, Peru, Verenigde Staten, Vergin eilanden, Puerto Rico, Guam en de Marshall eilanden
Azië:
Bangladesh, India, Pakistan, Srilanka, Hong Kong, Taiwan, Indonesië, Papua Nieuw-Guinea, Japan, Korea, Myanmar, De Filippijnen, Singapore en Maleisië
Australië:
Australië, Nieuw-Zeeland, Fiji en Tonga.
Hoofdstuk 3: De kenmerken van het Leger des Heils
The Salvation Army, het Leger des Heils had nadat het gesticht was, in 5 jaar al bijna alle kenmerken die het nu nog heeft, dit zijn de belangrijkste daarvan:
Rangen
Het Leger des Heils is (eigenlijk wel logisch) verdeeld in rangen zoals een echt Leger. (met wapens) Over de rangen vertel ik meer in hoofdstk 5.
Al vlak nadat het Leger des Heils opgericht was, gingen de mensen ervan een uniform dragen. Eerst waren het alleen 2 koperen speldjes in de vorm van een S op de kraag. Op die S staat Bloed en Vuur. Die S’en zitten nu ook nog bij het uniform. Die S’en staan voor Salvation.(vertaald: redding, behoudenis, zaligheid) Daarna kwamen er rood blauwe banden waar Leger des Heils op stond om de arm. Weer later kwamen er ook nog hoeden met het Leger des Heils logo, jasjes en jurken. Nu is het uniform een blauw jasje en voor vrouwen een blauwe rok en voor mannen een blauwe broek. Op de schouders zitten banden met daarop strepen. Die strepen zijn voor de officieren rood en voor de heilssoldaten blauw. Op de kraag zitten nogsteeds de 2 speldjes in de vorm van een S met Bloed en Vuur erop. Voor de vrouwen is er een hoedje en voor de mannen een pet. Alle mensen van het Leger des Heils vanaf korpskadet en hoger hebben dit uniform, alleen de heilssoldaten en korpskadetten hebben blauwe strepen op de schouder, en de rest rode. Jongsoldaten hebben ook een uniform, dat is een blauwe spijkerbroek, een witte polo met daaroverheen een rode trui met het Leger des Heils logo.
Vlag: (1878, zelfde jaar als stichting)
In 1878 kreeg het korps van Coventry, een plaats in Engeland de eerste legervlag van Catherine Booth. De kleuren van de vlag zijn rood, blauw en geel. Het is een rode vlag met een blauwe rand met in het midden een gele ster. Op de ster staat: “bloed en vuur” en boven de ster staat: “Leger des Heils” Rood staat voor het bloed van Jezus omdat hij om onze zonde te vergeven dood ging. Blauw staat voor reinheid. Geel staat voor het vuur van de heilige geest. Nu heeft elk korps een vlag. Die vlag wordt elke dienst op een standaard gezet op het podium bij de officier, en als ze de straat op gaan, met een muziekband loopt er iemand die de vlag draagt vooruit.
Regels
William Booth vond dat het Leger des Heils niet goed was als er geen regels waren. De eerste “Orders en Reglementen” kwamen er in 1878, maar het werd wel veranderd. Er staat bijvoorbeeld in hoe je het werk van het Leger des Heils in de plaatsen goed kan beginnen en ermee door kon gaan. Vroeger waren er zelfs regels voor de gezondheid van de mensen! Zendingsofficieren moesten met de ramen open slapen, elke ochtend een koud bad en 1 keer per week een warm bad nemen en ze mochten niet na 8 uur ontbijten. Dit zijn de regels waar je je aan moet houden als je bij het Leger des Heils hoort:
Openstaan voor het werk van de Heilige Geest, gehoorzamen aan zijn leiding in mijn leven, groeien in genade door God te eren, te bidden, de Bijbel te lezen en de naaste te dienen.
Mij in levensstijl richten naar de waarden van het Koninkrijk van God en niet naar die van de wereld.
Mijn integriteit als christen op elk terrein van mijn leven bewaren en mij in gedachten, woorden en daden niets veroorloven dat immoreel, oneerlijk, onwaardig, of profaan is.
De christelijke idealen handhaven in al mijn relaties met anderen; allen aan wie ik verantwoording schuldig ben, allen voor wie ik verantwoordelijk ben en de samenleving in de ruimste zin van het woord.
Gods instelling van het huwelijk en het gezin respecteren.
Mij onthouden van alcoholistische dranken, tabak en het niet medisch voorgeschreven gebruik van drugs in welke vorm dan ook en mij niet inlaten met gokken, pornografie, occultisme en al wat verder nog verslavend kan werken op het lichaam of de geest.
Trouw zijn aan het doel waartoe God het Leger des Heils in het leven in heeft geroepen door anderen te laten delen in het goede nieuws van Jezus Christus en te proberen hen voor Hem te winnen. Ik zal in zijn naam zorgen voor mensen in nood en kansarmen.
Voor zover ik daartoe in staat ben, betrokken zijn bij het korpsleven, zowel bij de erediensten als andere activiteiten en een zo groot mogelijk deel van mijn inkomen geven om dit werk en dat van het Leger wereldwijd te steunen.
Trouw zijn aan de beginselen en werkwijze van het Leger des Heils, loyaal zijn aan zijn leiders en zowel in tijden van populariteit als van vervolging blijk geven van de geest van heilssoldatisme.
Dit waren de regels voor de volwassenen van het Leger des Heils, die van de kinderen is de jongsoldatenbelofte, die staat in hoofdstuk 5.
Hoofdstuk 4: De stichtingen van het Leger des Heils.
Het Leger des Heils heeft 4 stichtingen:
1: de stichting Leger des Heils welzijns- en gezondheidszorg, die zorgt voor goede hulp en/of zorg voor bijvoorbeeld zwervers, jongeren met problemen en mensen die net uit de gevangenis komen. (Dat heet Reclassering.) Voor de jongeren met problemen zijn er kindertehuizen. Een belangrijk centrum voor zieke mensen die niet meer beter kunnen worden is Rozenheuvel.
2: stichting Leger des Heils Dienstverlening, die helpt de andere stichtingen en het kerkgenootschap met werk als dat nodig is.
4: gewoon stichting Leger des Heils, die zorgt voor het geld. Het geld wat stichting Leger des Heils Fondsenwerving ophaalt, gaat naar stichting Leger des Heils en die verdeelt het over de andere stichtingen in Nederland, het kerkgenootschap (hoofdstuk 5) en de zending: de mensen die het Leger des Heils verspreiden in nieuwe landen, en die arme landen helpen. Je kan dan geld sturen naar b.v kindertehuizen in arme landen. Je stuurt het geld op naar Almere, en daar sturen ze het dan door naar dat land. Het geld blijft dus in eigen land, want het geld gaat naar de andere stichtingen in Nederland én naar projecten (de zending dus) die het Leger des Heils in het buitenland heeft. Dat gaat allemaal via het hoofdkantoor in Almere. Iemand die de baas van zo’n stichting wil worden moet de officierenopleiding hebben gedaan op de kweekschool van het Leger des Heils en kan dan solliciteren.
Hoofdstuk 5: Het kerkgenootschap van het Leger des Heils.
Het kerkgenootschap van het Leger des Heils zorgt voor de dingen voor de mensen die bij het Leger des Heils horen, zoals samenkomsten, jongsoldatenles, korpskadettenles, huiskring en bidstond. Een kerkgemeente van het Leger des Heils noem je een korps. De voorganger noemen ze een officier. Aan de rang kun je zien hoe lang die officier al voorgaat in het korps. Iemand die in opleiding is is een luitenant, na de opleiding ben je kapitein en na ongeveer 15 jaar wordt je majoor. De generaal is het belangrijkste, en is de baas van alle Leger des Heilsen van de hele wereld. De heilssoldaten zijn leden van het korps die beloven hun best te doen voor God en het Leger des Heils waarbij ze een gedeelte van hun vrije tijd en hun geld daarvoor geven, en net als de jongsoldaten beloven ze niet te drinken, roken en drugs te gebruiken. Als je jongsoldaat wil worden moet je de jongsoldaten belofte doen. Die gaat zo:
Daar ik God heb gevraagd om vergeving,
vertrouw ik erop dat hij mij zal helpen
om goed te zijn.
Omdat Jezus mij heeft gered van de zonde
wil ik hem liefhebben als zijn gehoorzaam kind
en proberen anderen te helpen
hem ook te volgen.
Ik beloof te bidden, de bijbel te lezen
En met Gods hulp een leven te leiden
Dat rein is in gedachten, woord en daad.
Dit betekent ook dat ik geen alcohol,
Tabak en drugs gebruik.
Als je jongsoldaat bent kun je elke week naar de jongsoldatenles, waar je meer leert over het Leger des Heils en Christen zijn. Jongsoldaat ben je als kind tot je alle 5 speldjes hebt. De speldjes verdien je door de opdrachten die bij dat speldje horen te doen. Er zijn 5 verschillende speldjes in 5 verschillende kleuren en die krijg je op deze volgorde: zwart-rood-geel-blauw-goud. De jongsoldatenleider krijgt elk jaar een ander blad waarop alle opdrachten staan. Die opdrachten zijn er allemaal in 3 versies. Makkelijkere en moeilijkere. Dat is omdat in een groep niet alle kinderen hetzelfde speldje hebben. Dus als je bijvoorbeeld het gouden speldje hebt krijg je de 3e versie van een opdracht, want die is het moeilijkst. Bij een bepaalde kleur speldje horen dus niet elk jaar dezelfde opdrachten. Als je alle speldjes hebt, wordt je korpskadet als je doorgaat. Met korpskadettenles doe je hetzelfde als op de jongsoldatenles maar dan is het wat minder “kinderachtig” dan jongsoldatenles en doe je het in een oudere groep, niet samen met de jongsoldaten. Als je heilssoldaat of hoger bent, beloof je te helpen bij de samenkomsten of andere activiteiten, maar daar worden afspraken over gemaakt, die je dan ook moet nakomen. Als er voor jongsoldaten iets speciaals wordt georganiseerd, wordt er ook verwacht dat ze er zijn, maar er moet niets. Verder moet je om een speldje te verdienen zo vaak als je kunt naar de jongsoldatenles komen. (er is 1x per week jongsoldaten- of korpskadettenles.) De officieren die door het hoofdkwartier worden aangesteld om een korps te leiden, zijn er natuurlijk altijd, omdat het hun werk is.
Huiskring is dat je eens in de 2 weken met ongeveer 10 andere (volwassen) mensen van het Leger des Heils bij elkaar komt. Met elkaar bespreek je dan een stuk uit de bijbel, of je praat over onderwerpen als bidden, genezing, vergeving en meer. Bidstond is dat je een keer in de 2 weken met ongeveer 10 andere (volwassen) mensen bij elkaar komt om God te danken en te bidden voor alles wat met het korps te maken heeft, maar ook voor dingen die georganiseerd moeten worden, voor zieken, voor de kinderen, voor de officieren, enzovoort. Je hoeft alleen naar de huiskring als je wilt.
14068 korpsen en buitenposten
24366 officieren waarvan:
16455 in actieve dienst, en
7911 op retraite (dagen van geestelijke afzondering) gesteld
460 auxiliair kapiteins
1411 kadetten
76677 employees, (beambten, (kantoor)bedienden) met en zonder rang, full-time
35734 korpskadetten
52791 muzikanten
73125 zangbrigadeleden
99847 plaatselijk- en jeugd plaatselijk officieren
8008 vrouwenbonden
395478 vrouwenbondleden
1456 seniorenclubs
123606 leden van de seniorenclubs
19142 jeugdmuzikanten
68509 jeugdzangleden
553590 zondagschoolleden
44804 leden van jeugdgroepen
42516 leden van jongerengroepen
Documentatiemateriaal:
Het Jongsoldaten groeiboek: jaar 1, 2 en 3,
nummers van het tijdschrift Intercom,
een folder van het Leger des Heils over adherent zijn,
De Encarta-encyclopedie.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden