Hardcore

Wat is hardcore? Eind jaren tachtig kwamen dus de eerst house-geluiden naar Europa. Sinds die tijd heeft de dance zich enorm ontwikkeld in allerlei stijlen. Zo heb je bijvoorbeeld club-house, trance, techno, acid, ambient en oldschool. Maar de harde kern van de house-muziek ontstond in West-Europa en sloeg vooral in Nederland aan: Hardcore. De basis van de hardcore wordt gevormd door een snoeiharde bass-drum die met een snelheid van 180 tot 220 beats per minuut door je speakers knalt en een pakkende elektronische melodie. Verder hoor je op de achtergrond meestal een base-line om iets toe te voegen aan de melodie. Ook hoor je verschillende soorten percussie zoals een "high-hat" en een "snare-drum". ten slotte worden er vaak tekst- of rap-samples aan toegevoegd die meestal uit films of uit andere platen worden gehaald. Ook de hardcore is weer onder te verdelen in verschillende stijlen zoals Happy-Hardcore, newstyle, en terror. Happy-hardcore is de stroming die onder invloed van de "Party animals" en DJ Paul Elstak in 1995 en 1996 erg populair werd. Tientallen nummers kwamen in de top-40 terecht en enkelen daarvan kwamen zelfs op nummer 1. Kenmerkend voor Happy-hardore zijn de vrolijke hoge deuntjes en vaak wordt er ook op gezongen. Toen in 1997 de muziek in het algemeen weer wat rustiger werd, was dat ook voor de hardcore wereld te merken. Ook de hardcore platen werden wat rustiger en zo ontstond newstyle. Newstyle heeft een relatief trage beat van rond de 180 beats per minuut en een langzame, maar snerpende melodie. Terror is zo ongeveer het tegenovergestelde van newstyle. Terror is de aller hardste vorm van hardcore met beats die soms wel kunnen oplopen tot 300(!) beats per minuut.In Nederland is deze hardcore variant wat minder populair en er zijn dan ook weinig terror-DJ's. De terror speelt zich vrijwel volledig in de underground af, waardoor het grote publiek bijna niets van deze muziek af weet. Geschiedenis van de hardcore De geschiedenis van de Gabber vindt zijn oorsprong in de late jaren '80. Destijds begon zich in Europa een nieuw geluid te ontwikkelen. DJ's in clubs overal in Europa begonnen met het experimenteren met een nieuwe stijl in het muziekgenre. Dit nieuwe geluid was harder en agressiever dan de alledaagse dansmuziek die toendertijd populair was. De nieuwe muziekstijl kreeg het stempel "House Muziek", vernoemd naar de legende "the Warehouse", een club in Chicago, waar de house het eerst werd getest. Al snel werd de house extreem populair en werden er overal (geheime) clubnights en parties gehouden. De eerste "commerciële" cd's die in de cd-winkel in Nederland kwamen te liggen waren de compilaties "House Party" en "Techno Traxx". Al vrij snel ontwikkelde er zich in de housemuziek zich verschillende stijlen, en daarmee ook verschillende house-scenes. De hardste stijl werd bekend als "Hardcore" of "Gabber". De echte doorbraak van Hardcore op een grote schaal nam plaats toen het label "ID&T" de rave "Thunderdome, The Final Exam" organiseerde. Dit was de eerste van de grote parties die snel de hardcore-scene zouden beheersen. Een nieuwe generatie van artiesten kwam in opmars. Een stevige beat, een extreem vervormd geluid en goed mix-werk door de DJ's waren belangrijker voor het bezet houden van de dansvloer dan de normale artiesten. Daarom werd de nieuwe generatie DJ's het nieuwe sterrendom van de party-scene. Nu was ook de basis gelegd voor de gabber-compilaties zoals "Thunderdome". Ondertussen ontwikkelde de hardcore-scene zich verder. DJ's en live acts werden steeds populairder en de parties ontwikkelde zich enorm wat betreft lichteffecten en geluid, terwijl het publiek uit z'n dak kon gaan door de acts, DJ's, MC's en dansers/danseressen. In Nederland kreeg de Gabber zelfs zijn eigen dresscode: kaal, dure trainingskleding (Australien en later ook Cavello) en even dure sportschoenen (N.A.Max-ies natuurlijk). Ondanks het feit dat de hardcore enorm populair werdt, heeft het zijn underground-karakter nooit echt verloren. Er zijn nog steeds amper radioprogramma's te vinden die zich wijden aan gabber-house, en het enige gabber-programma op tv is onlangs uit de lucht gehaald. Dit laatste feit getuigt misschien wel van een afnemende populariteit van de hardcore, maar voor de echte die-hard-gabbers betekent dit dat de gabber nu weer echt is teruggekeerd naar de underground. Een vrij recentelijk geluid is de hard-trance, of de trance-achtige stijlen die hiernaartoe neigen. Het is te bestempelen als een soort gulden middenweg tussen de underground-trance en de gabber. Feit is dat steeds meer gabbers naar deze muziek luisteren en daarbij afwijken van hun vroegere hardere geloof. Toch geldt voor alle die-hards dat alleen het feesten telt, getuige de nog steeds enorme opkomsten bij parties.