Sport en conditie

Inleiding bij Sport en Conditie: In dit werkstuk wil ik erachter komen wat “conditie” precies is en hoe je hieraan kunt werken. Om te weten hoe je je conditie moet verbeteren, zul je eerst moeten weten wat het precies inhoudt. Volgens het woordenboek van Van Dale is conditie “een toestand uit een oogpunt van wat iemand presteren kan, met name op het gebied van sport.” Dit heeft dus van alles te maken met je fysieke uithoudingsvermogen en dergelijke. Je zou kunnen zeggen dat iemand een goede conditie heeft als hij/zij lange tijd achtereen een bepaald rondje zou kunnen blijven rennen. Het fysieke uithoudingsvermogen is dan sterk en de conditie dus ook. Dit is een manier om je conditie te meten. Dit werkstuk bestaat uit verschillende onderdelen die van invloed zijn op het verkrijgen van een goede conditie. Ik heb mijn best gedaan om per gebied te vertellen wát het precies met je doet en hoe je dit effect kan bereiken. Wat is conditie?: Er zijn verschillende soorten condities. Zo zijn er bijvoorbeeld professionele sporters die een zeer goed uithoudingsvermogen hebben. In conditie zijn is echter niet alleen weggelegd voor professionele sporters. Het is gezond om een goede conditie te hebben en veel mensen streven er daarom ook naar. Zij hebben misschien niet zo’n goede conditie als professionele sporters, maar leven dan toch gezonder dan mensen die totaal niet sporten. Mensen die weinig tijd of zin hebben om te sporten of verder intensief fysiek bezig te zijn hebben vaak een slechte gezondheid en conditie. Kijk maar bijvoorbeeld naar de hedendaagse zakenman. Altijd druk bezig en heeft dus weinig tijd om een blokje om te gaan of om zelfs even naar de sportschool te gaan. Ik denk dat het niet eens mogelijk zou zijn om dan een trap op te lopen met zo’n slechte conditie. Als je na zo’n inspanning al uitgeput bent, zou je jezelf eens af moeten vragen: moet ik niet iets aan mijn conditie doen? Het antwoord daarop is: JA! Het hoeven geen intensieve oefeningen te zijn, maar alle beetjes helpen. Als je conditie vooruit gaat, krijg je ook een sterker hart en groter uithoudingsvermogen. Andere redenen waarom men aan zijn/haar conditie zou moeten werken zijn: een hoger tempo, wedstrijdresultaten, krachtigere spieren, stevigere beenderen, een slanker en leniger figuur, een betere coördinatie, helder denken én een beter humeur. Aan de hand van deze pluspunten zal ik proberen uit te leggen hoe je een betere conditie kunt behalen.
Hoe krijg je een sterker hart en een groter uithoudingsvermogen?: Als je een sport kiest waarbij je voortdurend in beweging bent en je een hartslag van tenminste 120 slagen per minuut hebt, helpt dit je hart te versterken. Het is erg belangrijk om een hartfrequentie van tenminste 120 slagen per minuut te hebben. Een oefening dat voor een langdurige verhoging van de hartslag zorgt wordt aangeduid met de term: aerobic. Onder deze term valt hardlopen, stevig wandelen, zwemmen, fietsen, langlaufen en aerobic dansen. Natuurlijk kunnen ook andere activiteiten goed zijn voor je hart, maar dit mits de activiteit ononderbroken en op een niveau met voldoende zuurstof wordt beoefend. Door deze oefeningen te doen kunnen mannen en vrouwen een vergroting van de hartcapaciteiten en versterking van de hartspier ten gevolgen hebben. Kortom: men krijgt een sterker hart wat weer leidt tot een betere conditie van het hart- en bloedvatenstelsel. Een maatstaaf voor de conditie die iemand heeft is de zuurstofopname. Hiermee wordt de hoeveelheid zuurstof bedoeld die het lichaam gebruikt om een bepaalde handeling te doen. Hoe meer je die arbeid verricht, hoe groter de zuurstofopname moet zijn. Als de conditie verbetert, stijgt ook de zuurstofopname. De anaërobe drempelwaarde is een trainingsniveau waarboven een grote hoeveelheid melkzuur zich in de bloedbaan ophoopt. Deze ophoping wordt veroorzaakt door een tekort aan zuurstof als aan de behoefte van spierarbeid niet tegemoet kan worden gekomen. Regelmatig trainen leert het lichaam namelijk om meer zuurstof naar de spieren te transporteren, waardoor de anaërobe drempelwaarde stijgt naarmate de conditie verbetert. Dus: er kan meer arbeid worden verricht voordat de zuurstof opraakt. Er moet meer suiker als energiebron in je spieren worden opgeslagen wanneer je een lange tijd achtereen intensief bezig wilt zijn met bijvoorbeeld hardlopen, fietsen of zwemmen. In de vorm van glycogeen wordt dit suiker in de spieren opgeslagen. Als er veel glycogeen in de spieren zit opgeslagen, kunnen je spieren over het algemeen ook langer werken. Het hele proces zit echter wat ingewikkelder in elkaar. Om meer glycogeen in de spieren te kunnen opslaan, moet er wekelijks een deletieschema in het trainingsprogramma plaatsvinden. Een deletieschema werkt als volgt: de gekozen sport wordt zo lang getraind totdat de hoeveelheid glycogeen in de spieren allemaal is verbruikt. Na de deze training behoor je de voorraad glycogeen weer aan te vullen door het eten en drinken van koolhydraatrijke producten. Om te weten wanneer je je voorraad glycogeen allemaal hebt verbruikt, hebben ze hier ook maatstaven voor ontwikkeld. Als je ervan uitgaat dat je een goed getrainde atleet bent, houdt dit in dat je na 1 ½ tot 2 uur hardlopen door je voorraad heen zit. Met fietsen geldt dit pas na 4 tot 6 uur. Langlaufers moeten helemaal lang hun best doen, want zij zijn pas na 10 tot 12 uur klaar met hun deletietraining. Het spreekt natuurlijk voor zich dat de deletie van de spieren veel korter is naarmate je een slechtere conditie hebt. Deze trainingsschema’s zijn over het algemeen langdurig en dienen slechts als voorbereiding op grote wedstrijdevenementen. De meeste atleten houden zich aan een deletieschema van 1 keer per week. Vaker zou leiden tot blessures en slechte resultaten, minder vaak zou weinig effect hebben. Het deletieschema maakt geen onderscheid tussen man of vrouw. Een langdurig training kan bij gezonde mensen geen kwaad doen en zorgt voor een groter uithoudingsvermogen. Hoe krijg je een hoger tempo en kan je wedstrijdresultaten behalen?: Als je bijvoorbeeld een hardloper, fietser of zwemmer zou zijn, zou je ook op de volgende aspecten moeten letten. Want hoe krijg je bijvoorbeeld een hoger tempo? Om dit tempo op te voeren, zou je de spieren moeten leren om sneller te bewegen. Ook moet je het ongemak van melkzuurophoping leren verdragen en sneller af kunnen voeren. Dit kan als volgt worden bereikt: · Een oefening in een hoog tempo uitvoeren zonder af te breken en · Een korte sprint af te wisselen met korte herstelperioden waarin een ontspannen tempo wordt geoefend. Bij een intervaltraining voer je een gegeven aantal herhaling uit over een van tevoren vastgestelde afstand. Dit moet dan in een bepaald tempo gebeuren en met een vaste herstelfase. Herstelfase is de langzame uitvoering van de oefening na elke sprint. Bijvoorbeeld: over 400 meter 100 seconde hardlopen. Dit wordt dan telkens onderbroken door een looppas van 200 meter. Je kunt je prestaties weten te verbeteren door het intervalschema 1 of 2 maal per week toe te passen. Let alleen wel goed op je lichaam, want na elke intensieve training raken de spieren iets geblesseerd en duurt het ongeveer 48 uur voordat ze er weer bovenop zijn gekomen. Luister dus naar je lichaam om blessures te voorkomen. Als je meedoet aan wedstrijden is het verstandig om gebruik te maken van de intervaltraining, omdat het onder andere zorgt voor een hoger tempo. Tegenwoordig is een hoog tempo ook voor vrouwen in de sport belangrijk. Dit klinkt misschien niet helemaal logisch, maar nog niet zo lang geleden werden vrouwen en meisjes niet bepaald aangemoedigd om deel te nemen aan wedstrijdsporten. Lichaamsbeweging die op ontspanning gericht was, mocht wel. Er werd beweerd dat inspannende lichaamsbeweging ‘onvrouwelijk’ zou zijn. Gelukkig zijn deze ideeën nu verleden tijd en kunnen zowel mannen als vrouwen trainen op een hoog niveau en gebruik maken van intensieve trainingen zoals bijvoorbeeld de intervaltraining en het deletieschema. Hoe krijg ik krachtigere spieren en stevigere beenderen?: Zonder weerstand lukt het niet om een spier te versterken. Als je probeert een spier te versterken zonder weerstand lukt het je niet om deze krachtiger te maken. Bijvoorbeeld: gewichtheffers zijn sterker dan mensen die lange afstanden lopen. Als je een spier zou kunnen versterken zonder weerstand, dan zou een langeafstandloper dus sterker zijn dan een gewichtheffer. Dit zou wel vreemd zijn. Elke spier in het menselijk lichaam is opgebouwd uit duizenden draadvormige vezels. Als je probeert om een spier tegen een weerstand in te spannen – bijvoorbeeld door het heffen van een zwaargewicht of het duwen tegen een apparaat om je spieren te versterken – wordt slechts een klein percentage van het totale aantal spiervezels in die spier gebruikt. De volgende contractie en alle daaropvolgende contracties om hetzelfde gewicht bijvoorbeeld op te tillen, brengt andere spiervezels in werking. Dit gaat net zolang door totdat de spier verzadigd raakt met melkzuur. Als dit punt is bereikt, neemt het aantal contraherende spiervezels af en dus ook het nuttige effect van de training. Dit kan leiden tot blessures, want na het bereiken van de vermoeidheidsgrens heeft doorgaan met gewichtheffen weinig nut. Het zorgt eerder voor schadelijke gevolgen en die leiden dus tot blessures. Melkzuur hoopt zich ongeveer tussen de 30 en de 50 seconden op in de spier. In die tijd lukt het ongeveer om een zwaar gewicht 8 tot 12 keer langzaam op te tillen. Om spieren te versterken moet het zwaarste gewicht worden uitgekozen. Hierna moet men dit gewicht 8 keer achter elkaar optillen. Een lichter gewicht kan natuurlijk meerdere malen achtereen worden opgetild, maar voor een krachtigere werking van de spieren moeten deze tegen een weerstand contraheren. Hier is weer een zwaar gewicht voor nodig. Als je gedurende 10 minuten lichte gewichten heft, geeft dit aërobe verbetering en versterkt het hart. Het maakt de spieren echter niet krachtiger. Vrouwen hebben de neiging om slappe armspieren en schoudergordelspieren te hebben. Dit zorgt ervoor dat ze moeite of problemen kunnen krijgen bij het verrichten van alledaagse taken, bijvoorbeeld bij boeken, boodschappen of kinderen dragen. Deze karweitjes zijn voor mannen vaak makkelijker te doen omdat ze sterkere spieren in het bovenlichaam hebben. Want als de armspieren sterker zijn, zullen deze karweitjes makkelijker voor elkaar te krijgen zijn. Heffen van lichte gewichten is daarom bij vrouwen zeer zinvol. Vrouwen worden in de sport vaak ‘onvrouwelijk’ beschouwd als ze gewicht heffen. Vaak zijn vrouwen bang om zulke oefeningen te doen, omdat ze geen lelijke, harde spieren willen. Het hoeft echter niet zo te zijn! Je kan als vrouw makkelijk je spieren versterken, zonder dat deze dik worden en opzwellen. Mannen hebben namelijk het mannelijke hormoon testosteron in zich en vrouwen hebben hier een veel lager gehalte van. Testosteron zorgt er onder andere voor dat je spieromvang sterk vergroot kan worden. Maar omdat mannen hier veel meer van bezitten dan vrouwen, krijgen zij dus zwaardere spieren. Het is onduidelijk of het toedienen van testosteron of groeihormoon aan een gezond lichaam de spieren sterker of voller maakt zonder intensief te trainen. Het is zeer verstandig om ervoor te zorgen dat je dikke, stevige botten hebt, mede omdat deze minder snel zullen breken. Door de natuurlijke lichaamsprocessen – zoals veroudering – worden de botten dunner en zwakker. Je kan dit proces versnellen door een ‘zittend’ leven te lijden. Ook wordt het proces versneld door te roken of door weinig kalk via de voeding binnen te krijgen. Mannen hebben meestal zo’n 1000 milligram kalk per dag nodig om hun botten stevig te houden. En zolang de kalktoevoer voldoende is, kan ook lichaamsbeweging de botten dikker en sterker maken. Bijvoorbeeld: iemand die professioneel tennist – en op zijn kalktoevoer let –, gebruikt zijn ene arm een aantal uren per dag meer dan de andere arm. De beenderen in de arm waar hij mee tennist, zijn dus ook dikker en sterker dan de botten in zijn andere arm. Bejaarden krijgen met de jaren last van ontkalking van het skelet. Met een mooi woord wordt dit ook wel osteoporose genoemd. Een simpele botbreuk kan al tot een groot aantal ernstige complicaties leiden. Om een breuk te genezen, wordt er bedrust geëist. Dit verhoogt weer de kans op trombose in de benen of elders in het lichaam. Door regelmatig aan sport te doen en door de kalktoevoer op peil te houden, kun je al een groot verschil maken.
Wat moet ik doen om slanker en leniger te worden?: Vrouwen hebben veel van het vrouwelijke hormoon oestrogeen in hun lijf. Dit bevordert de vetafzetting, voornamelijk bij borsten, dijen en heupen. Bij gezonde vrouwen is de oestrogeenspiegel veel hoger dan bij mannen, dus vrouwen hebben sneller de aanleg om dik te worden. De meeste vrouwen hebben door deze werking van de natuur te maken met een ongunstige omstandigheid die ervoor zorgt dat ze niet slank kunnen zijn. Veel mensen zijn niet dik doordat ze te veel eten. Ze zijn veelal dik doordat ze te weinig bewegen. Slanke, actieve mensen eten vaak meer dan de meeste dikke mensen die niet erg actief zijn. In mijn vorige werkstuk, Sport en Voeding, ben ik al te weten gekomen dat men met het volgen van een dieet wel gewicht verliest, maar dat dit voornamelijk het verlies is van de spieren. Het spierweefsel breekt af. Voor een optimaal resultaat, dus met als gevolg een slanker lichaam, moet men een combinatie weten te vinden tussen dieet en oefening. Bij langdurige inspanning, dus bij sporten zoals fietsen, zwemmen, aerobic dansen en langlaufen, verbrandt men tijdens de uitvoering hiervan al veel calorieën. Deze sporten verhogen ook de stofwisseling. Dit houdt in dat na de oefening nog meer calorieën worden verbrand. Als je twee mensen bij elkaar zou zetten met hetzelfde lichaamsgewicht – een gespierd persoon en een persoon met veel vet – wie zou dan na een uur fietsen het meeste vet hebben verbrand? Het antwoord hierop is het gespierde persoon. Spieren hebben namelijk meer energie nodig dan vet, dus gespierde mensen verbranden meer calorieën dan dikke mensen met hetzelfde lichaamsgewicht. In spieren zitten proteïnen – eiwitten – en die zijn opgebouwd uit aminozuren. Voor de continue uitwisseling van aminozuren tussen spieren is veel energie nodig. Vet ligt alleen maar opgeslagen en gebruikt dus minder energie. Als een weefsel erg actief werkt, dan is er meer energie nodig voor het herstel en de instandhouding van dat weefsel. Het gebruikt dus energie. Als je regelmatig oefent voor redelijke spieren dan zullen er zelfs bij rust meer calorieën worden verbruikt. Met een oefenprogramma voor het uithoudingsvermogen wordt het vet in het hele lichaam afgebroken. Het onderhuidse vet, ongeveer de helft hiervan, ligt tussen huid en spieren. Bij het vermageren verdwijnt maar weinig van de vetreserves tussen de spieren. Dit heeft als gevolg dat de spieren beter zichtbaar zijn. Scherpe spiercontouren zijn het gevolg van vetverlies. Lenigheid bepaalt hoe ver iemand kan buigen. Dit is allemaal afhankelijk van het punt waarop de spier niet meer verder kan zonder beschadigd te worden. Als je lenig bent, is dit gunstig als sporter, want je loopt zo minder snel blessures op. De spanning op de spier is dan verminderd. Ook heb je als je lenig bent minder last van spierpijn en bevordert het de uitvoering van bepaalde takken van de sport. Je wordt lenig door je lichaam langzaam te rekken. Dit is ook de beste manier, want snel rekken kan gevaarlijk zijn en geeft geen resultaat. Snel rekken wordt ook wel verend rekken genoemd. Je gaat dan bijvoorbeeld met snelle, stotende, opgaande en neergaande bewegingen – bijvoorbeeld door snel met je handen naar je tenen te veren – rekken. Er wordt dan vaak te veel kracht op de te rekken spier uitgeoefend, wat niet goed is voor die spier. Dit soort rekken roept ook onwillekeurige rek reflexen op. De spier ontspant zich dan niet, wat wel de bedoeling hoor te zijn van deze oefeningen. Het verstandigste is om pas te beginnen met rek- en strekoefeningen als de spieren warm zijn. Eerst een warming-up voordat er intensief wordt gerekt. Dit wordt gedaan omdat warme spieren minder snel scheuren dan koude spieren. Als je gaat rekken voordat je aan een intensief trainingsschema begint, vermindert dit de kans op blessures. Als je na het trainingsschema gaat rekken bevordert dit de ontspanning van de spier en beperkt dit de spierpijn. Zoals ik al eerder heb verteld, zijn de spieren na een zware spieroefening licht geblesseerd. Ze verkorten zich dan tijdens de genezing. Je warmt je spieren op voor het rekken door langzaam de bewegingen te maken die ook tijdens de training wordt gebruikt. Bij hardlopen hou je je dus vast aan een sukkeldraf. Warming-up en rekken zijn verschillende aspecten van de conditieverbetering. Bij de warming-up stijgt de temperatuur van de spieren doordat er warmte vrijkomt tijdens de oefening. De spier kan zich dan krachtiger aanspannen en er is minder kans op een blessure. Want nogmaals: warme spieren scheuren minder snel dan koude spieren. Na de training behoor je af te koelen. Dit houdt in dat je gedurende enkele minuten na het trainingsschema in beweging blijft. Het bloed blijft hierdoor sneller doorstromen dan bij stilstaan. Een versnelde bloedcirculatie voert meer bloed naar de huid. De warmte wordt dan hierlangs afgevoerd en dit zorgt voor afkoeling. Afkoelen vermindert ook de kans om flauw te vallen door een onregelmatige hartslag of omdat er te weinig bloed naar het hart wordt gestuurd. Hoe kan je coördinatie- en helder denkvermogen verbeteren met sporten?: Je coördinatie is voor een groot deel geërfd van je ouders, grootouders enzovoorts. Het andere deel is aangeleerd. Het aangeboren coördinatiegevoel kan worden verbeterd. Als je ouders een slecht coördinatievermogen hebben, hoef jij er niet per se mee rond te blijven lopen. Het proces waarmee coördinatie wordt geregeld heeft voor het grootste gedeelte te maken met de hersenen. Deze zorgen ervoor dat de juiste spieren geprikkeld worden. Zo kunnen deze spieren aangespannen worden en ontspannen worden. Langs de zenuwvezels naar de te gebruiken spieren worden prikkels gestuurd. Als er veel prikkels worden verzonden vanuit de hersenen, houdt dit in dat de coördinatie van de spieren om een bepaalde handeling te verrichten beter wordt. Voor ongeveer elke sport of handeling geldt de regel: oefenen! Je hersenen worden op deze manier flink aan het werk gezet. Bijvoorbeeld: bij het serveren bij tennis moet de bal op de goede manier geplaatst worden. Dit moet ook nog eens vaak worden herhaald. De spieren krijgen van de hersenen seintjes door die steeds nauwkeuriger gecoördineerd worden. Dit komt mede door het oefenen. Sporten waarbij techniek en coördinatie belangrijke punten zijn, kunnen nooit echt worden afgeleerd. Je kunt ouder worden en je spieren kunnen minder elastisch worden, maar je hersenen weten nog precies wat ze moeten doen als er bijvoorbeeld een bal moet worden geserveerd met tennis. Coördinatiegevoel is iets wat niet echt afneemt bij veroudering. Lenigheid, snelheid, kracht en uithoudingsvermogen echter wel. Sportbeoefening zorgt er sowieso voor dat men meer alert wordt. Je concentratievermogen gaat flink omhoog omdat het stofwisselingsproces na het sporten nog in volle gang is. Deze is nog steeds hoog na 4 tot 6 uur na de oefening. Ieder mens heeft overdag een moment waarbij ze een laag concentratievermogen hebben. Dit wordt het ‘dieptepunt’ genoemd en men voelt zich dan erg traag en slaperig. Wanneer dit ‘dieptepunt’ plaatsvindt, verschilt per mens. Sommigen hebben er last van in de namiddag, ik bijvoorbeeld ook. Het cortisolgehalte in het bloed is dan erg laag wat voor dit gevoel zorgt. Cortisol is een hormoon dat wordt geproduceerd. Andere mensen hebben ’s ochtends erg veel last om actief te zijn. Naarmate de dag vordert worden ze steeds actiever en tegen de avond barsten ze dus los. Ze worden steeds alerter en productiever tot ongeveer middernacht, waar hun hoogtepunt ligt. Als je een avondmens bent, zoals het tweede type mens dat ik net heb beschreven, dan kan je je traagheid verbeteren door de dag te beginnen met de zogenaamde ‘ochtendgymnastiek’. Er zijn erg veel mensen die moeite hebben met opstaan ’s ochtends en die hebben dan veelal ook geen zin om meteen uit bed te springen en een paar kilometer rond te gaan rennen. Vooral ’s winters niet natuurlijk, want dan is het helemaal ijskoud en je wilt juist niets liever dan in je warme bedje te blijven liggen. Wil je echter iets doen aan de traagheid van de ochtend, dan zou je dit misschien toch in overweging moeten nemen. Je kunt juist gestimuleerd worden. Bij zogenaamde lichamelijke beweging produceert het lichaam van de mens bepaalde chemische stoffen die ervoor zorgen dat je sneller actief wordt. Er bestaan een verzamelnaam voor deze stoffen en die worden aangeduid met de naam: catecholaminen. Deze verzamelnaam omvat de stoffen adrenaline en noradreline. Dit zijn beide producten van de bijniermerg. Deze hormonen zorgen voor de vechtreacties en vluchtreacties in het lichaam. Bijvoorbeeld: je komt de straat inrijden en plotseling snijdt een auto je af. Door deze hormonen wordt het mogelijk om nog razendsnel te stoppen. Je voelt dan ook een bepaalde spanning door je lichaam gieren. Deze hormonen kunnen je dus helpen bij verhoogde spanning en waakzaamheid om je voor te bereiden op een bepaalde actie. Het is erg belangrijk om te weten hoe je lichaam in elkaar zit. Om te beginnen moet je weten wanneer jij je hoogtepunt en dieptepunt bereikt. Hierna kun je beginnen met het opstellen van een trainingsprogramma. Als deze goed en regelmatig wordt uitgevoerd kan het trainingsprogramma de dieptepunten wegnemen. Misschien is het dan zelfs mogelijk om de hoogtepunten nog hoger te maken. Dikke mensen zijn vaak erg traag door het overgewicht dat ze met zich meedragen. Als ze eenmaal vet kwijtraken, worden ze vaak actiever. Lichaamsbeweging is nog steeds de beste manier om bijvoorbeeld vet kwijt te raken. Behalve dat heeft lichaamsbeweging, zoals hier wederom bewezen is, nog veel meer positieve effecten op het menselijk lichaam. Hoe kan sporten bijdragen aan een beter humeur?: Lichaamsbeweging zorgt ervoor dat een mens zich beter voelt in zijn vel. Je krijgt van lichaamsbeweging ook een gezonder en mooier lijf, wat ook wel meehelpt om een mens beter te laten voelen over zichzelf. Dit zijn echter niet de enige redenen waarom een mens zijn humeur krijgt opgekrikt door lichaamsbeweging. In bepaalde delen van het lichaam wordt de productie van chemische stoffen op gang gezet na lichaamsbeweging. Deze chemische stoffen zorgen ervoor dat er een voldaan en plezierig gevoel wordt opgeroepen. Andere chemische stoffen die in dit proces vrijkomen zijn stoffen die pijn voorkomen of pijn verlichten. Lichaamsbeweging kan een behoorlijk belangrijke rol spelen al wil je een beter humeur krijgen. Sommige psychiaters stellen zelfs lichaamsbeweging voor aan hun patiënten die depressies hebben. De effectiviteit van deze training heeft waarschijnlijk verschillende redenen. Er worden hierdoor veel chemische stoffen geproduceerd door de hersenen die de gemoedstoestand en de waakzaamheid beïnvloeden. Endorfine is ook een stof die hierdoor wordt aangemaakt en deze hebben een soort morfineachtige werking – ze voorkomen of verlichten pijn. Een andere chemische stof genaamd serotine zorgt ervoor dat men een voldaan en plezierig gevoel krijgen. Lichaamsbeweging is in dit proces allemaal erg belangrijk want door regelmatig aan lichaamsbeweging te doen, wordt de hormoonspiegel van deze stoffen in de hersenen verhoogd. Met het gevolg dat men zich stukken beter voelt. Behalve deze gegevens is er verder nog maar weinig bekend over de effecten die lichaamsbeweging heeft of kan hebben op de geestelijke gesteldheid van de mens.
Conclusie bij Sport en Conditie: Ik heb altijd wel geweten dat het hebben van een goede conditie belangrijk was voor je gezondheid. Dat het hebben van een goede conditie echter zóveel effect kon hebben op een mens was voor mij een nieuw gegeven. Het spreekt enigszins voor zich dat lichaamsbeweging een groot effect heeft op mensen die proberen af te slanken of leniger willen worden. Ook als je krachtigere spieren en sterkere beenderen wilt hebben, klinkt het niet als een vreemd gegeven als er wordt gezegd dat dit kan worden bereikt door middel van lichaamsbeweging. Andere dingen – zoals een beter humeur, concentratievermogen en denkvermogen – waren gedeeltelijk toch een nieuw gegeven. Het was aan de ene kant natuurlijk te verwachten, want als je lichaam gezond is, zou je dat ook moeten af kunnen lezen aan je humeur en denkvermogen etc. Hoe dit proces precies in elkaar zat, was mij voorheen nog onduidelijk, maar na het maken van dit werkstuk is het me allemaal wat duidelijker geworden. Ook begin ik de samenhang te zien tussen de verschillende onderwerpen waaruit je kunt kiezen bij het maken van een werkstuk. Mijn vorige werkstuk ging over sport en voeding en ik merk duidelijk dat er bepaalde dingen zijn die elke keer weer terugkomen. Ik vind het wel interessant om een beetje te onderzoeken hoe het lichaam in elkaar zit en hoe lichaamsbeweging hieraan meewerkt. Ik ben niet een intensieve sporter, maar ik merk wel dat ik er iets van opsteek met betrekking tot een hebben van lichaamsbeweging.