Hoogspringen

Hoogspringen

Hoofdstuk 1 Wat is hoogspringen?

Hoogspringen is een sport binnen de atletiek. De bedoeling is dat je over tussen twee staanders bevestigde lat te springen. Deze lat wordt steeds hoger geplaatst, en de winnaar is de persoon die over de hoogst gelegde lat gesprongen is, zonder hem aan te raken.

Hoofdstuk 2 De aandachtspunten.

De aanloop van een fosburyflop bestaat uit een aantal passen (4-8) in een rechte lijn plus een aantal passen (3-5) in de vorm van een cirkelboog. In de boog helt het lichaam naar binnen om tijdens de laatste pas de verticale stand in te nemen. Het afzetten gebeurt met één been (dit moet altijd volgens de regels van het hoogspringen). Vervolgens gaat het hoofd van de atleet als eerste over de lat, waarna de rest van het lichaam om de lat heen draait met de rug ernaartoe gekeerd. Deze draaiing is het gevolg van het oprichten in de laatste pas van de aanloop en wordt verder veroorzaakt door de acties van het zwaaibeen (het been waarmee niet afgezet wordt).

Hoofdstuk 3 De regels van hoogspringen.

Iemand blijft in de wedstrijd totdat drie opeenvolgende sprongen mislukt zijn. De hoogten verschillen meestal 5 cm, bij grote wedstrijden eerst 5 cm en dan 3 cm of 2 cm, bij meerkampen voor de senioren (20-35 jaar) is 3 cm verplicht. De laatst overgeblevene mag om elke hoogte vragen.
Springers (m/v) hoeven zich maar aan enkele regels te houden: er moet met één been afgezet worden (kinderen kunnen daar moeite mee hebben), een poging mag afgebroken worden als de grond of de matras voorbij de staanders niet aangeraakt is, en er zijn regels voor hoe lang een poging mag duren (bij grote wedstrijden geeft een terugtellende klok de resterende tijd aan). Toen door Russische springers in de vijftiger jaren records werden gesprongen met behulp van zeer verdikte zolen, is de maximale dikte van de zool vastgelegd. Deze bedraagt bij de voorvoet 13 mm en bij de hiel 19 mm (bij verspringen geldt hetzelfde).

Gelijk eindigen
Bij het hoogspringen (en polsstokhoogspringen) komt het vrij vaak voor dat verschillende atleten dezelfde eindhoogte halen. De volgorde wordt dan bepaald met een aantal slechts voor kenners doorzichtige regels.
• De eerste regel is dat wordt gekeken naar het aantal foutsprongen op de gesprongen hoogte. Stel dat vijf vrouwen 2,01 sprongen, waarvan twee het in de eerste poging haalden, twee in de tweede en eentje in de derde, dan krijgen in die volgorde twee springsters plaats 1 toebedeeld, twee plaats 3 en eentje plaats 5.
• Met een tweede regel wordt verder onderscheid aangebracht. Daarvoor wordt gekeken naar het totale aantal foutsprongen in de hele wedstrijd, minder foutsprongen tellen dan natuurlijk als beter. Als dit geen uitsluitsel geeft wordt men op dezelfde plaats gezet, in het voorbeeld zou dat betekenen dat twee bronzen plakken worden uitgereikt.
• Gaat het echter om de eerste plaats dan wordt, althans bij grote wedstrijden, een barrage(dat betekent dat ze allebei nog een keer moeten springen) gesprongen. Eerst krijgen alle kandidaten voor de eerste plaats een extra poging op de laatste hoogte waarop ze allemaal gesprongen hebben, dat kan bijvoorbeeld 2,03 geweest zijn. Wie dat niet haalt valt af, tenzij iedereen het niet haalt. Haalt eentje de barragehoogte wel, dan is de kampioen bekend en de anderen krijgen zilver. Maar halen meerdere atleten die hoogte, dan gaat de lat weer 2 cm hoger en krijgt men daarop één poging; haalt echter niemand het dan gaat de lat 2 cm naar beneden voor één poging. Enzovoort, de lat gaat telkens 2 cm omhoog als meerderen het halen of 2 cm naar beneden als meerderen missen. Het is daardoor mogelijk dat uiteindelijk de beslissing valt op een heel andere hoogte dan wat het eind van de wedstrijd leek.

Hoofdstuk 4 De geschiedenis van hoogspringen.

Hoogspringen is een van de atletiekonderdelen dat niet voor kwam op het programma van de oude Olympische Spelen in Griekenland, maar het werd veel beoefend door de Kelten.
De eerste wedstrijd werd georganiseerd in Engeland in 1840 en de reglementen hiervoor werden ingevoerd in 1865. Iedere deelnemer kreeg vanaf toen drie pogingen op iedere hoogte en het was niet meer toegestaan om de lat lager te leggen bij een mislukte poging. Afzetten met beide voeten was verboden en deze regel geld nu ook nog. In 1925 werd er besloten dat de standaards (waarop de lat werd vastgehouden) zo moesten worden opgesteld dat de lat makkelijk zou vallen als ze geraakt werd. Zo werd het veel duidelijker of de lat geraakt werd of niet.
In 1968 vond Dick Fosbury (Verenigde Staten) de "flop" uit, een achterwaartse sprong met een hele snelle aanloop. Hij was de eerste die op zijn rug landde. Hij kon deze techniek gebruiken omdat de atleten vanaf dit jaar op een mat mochten landen. Voor deze tijd landden de atleten in een zandbak! Sinds 1978 gebruiken veel mensen deze “flop”techniek.
De eerste hoogspringwedstrijd voor vrouwen vond plaats in Amerika in 1895.

Hoofdstuk 5 De records.

Wereldrecords:
Mannen: Javier Sotomayor (Cuba) 2,45 meter (outdoor)
Javier Sotomayor (Cuba)2,43 meter (indoor)

Vrouwen: Stefka Kostadinava (Bulgarije) 2,09 meter (outdoor)
Kajsa Bergqvist (Zweden) 2,08 meter (indoor)

Europese records:
Mannen: Patrik Sjöberg (Zweden) 2,42 meter (outdoor)
Carlo Thränhardt (Duitsland) 2,42 meter (indoor)

Vrouwen: Stefka Kostadinava (Bulgarije) 2,09 meter (outdoor)
Kajsa Bergqvist (Zweden) 2,08 meter (indoor)

Nederlandse records:
Mannen: Wilbert Pennings 2,30 meter (outdoor)
Wilbert Pennings 2,31 meter (indoor)

Vrouwen: Mieke van Doorn
Mirjam van Laar
Monique van de Weide 1,88 meter (outdoor)

Mirjam van Laar
Ella Wijnants
Karin Ruckstuhl 1,88 meter (indoor)

Olympisch record:
Mannen: Charlis Austin (Verenigde Staten) 2,39 meter, (Olympische Spelen in Atlanta, Verenigde Staten in 1996).

Vrouwen: Jelena Slesarenko (Rusland) 2,06 meter,(Olympische Spelen in Athene, Griekland in 2004).