Vrouwenbesnijdenis
Leervragen:
1. Hoe is het gebruik vrouwenbesnijdenis ontstaan?
2. Welke vormen van vrouwenbesnijdenis zijn er?
3. Waar komt vrouwenbesnijdenis voor?
1. Hoe is het gebruik vrouwenbesnijdenis ontstaan?
De herkomst van de vrouwenbesnijdenis is niet duidelijk. Het is een pre-christelijk en een pre-islamitisch gebruik. Waarschijnlijk is het in Egypte ontstaan in de tijd van de farao’s. De verspreiding vond plaats via handelsroutes vanuit Egypte naar Afrika en Azië. Zo werdbesnijdenis een onderdeel van de islamitische traditie, maar er zijn ook christelijke volken di ehet gebruik toepasten.
2. Welke vormen van vrouwenbesnijdenis zijn er?
Een ander woord voor vrouwenbesnijdenis is sunna-besnijdenis.
Er zijn over het algemeen vijf verschillende vormen:
1. incisie: een klein sneetje of prikje in de clitoris of in de voorhuid daarvan.
2. clitoridectomie: de clitoris wordt gedeeltelijk of geheel weggesneden.
3. excisie: de clitoris en (een deel van) de kleine schaamlippen worden weggesneden.
4. infibulatie of faraonische besnijdenis: na de excisie worden de grote schaamlippen ruw gemaakt of deels weggesneden waarna de wondranden aan elkaar worden vastgemaakt, met een opening ter grootte van een luciferhoutje als urinegaatje.
5. herinfibulatie: dit wordt gewoonlijk uitgevoerd nadat een vrouw bevallen is. Het houdt in dat de vergrote vaginaopening weer wordt verkleind door herinfibulatie oftewel het opnieuw hechten van de resterende delen van de schaamlippen.
3. Waar komt vrouwenbesnijdenis voor?
Je kan stellen dat vrouwenbesnijdenis een Afrikaans ritueel is. Vrouwenbesnijdenis komt voor in meer dan 20 voornamelijk Afrikaanse landen. Maar ook in delen van het Midden-Oosten. De meest extreme vorm van infibulatie komt voor in de regio die vooral Sudan, Somalië en Ethiopië omvat.
Artikelen:
Vrouwenbesnijdenis
Hannah Koroma uit Sierra Leone vertelt:
“Op tien jarige leeftijd werd ik besneden. Mijn grootmoeder vertelde mij toen dat ze me naar de rivier zouden brengen om een bepaalde ceremonie uit te voeren en daarna zou ik een heleboel eten krijgen. Ik was nog maar een onschuldig kind en ik werd als een schaap naar de slachtbank gebracht.
Eenmaal aangekomen in het geheime woud, werd ik meegenomen naar een donkere kamer en werd ik uitgekleed. Ze blinddoekten mij en van al mijn kleren ontdaan. Twee sterke vrouwen brachten mij naar de plek. Ik werd door vier vrouwen gedwongen plat op mijn rug te gaan liggen, terwijl twee mijn benen vasthielden. Een andere vrouw zat boven op mijn borst om mijn bovenlichaam tegen te houden. Een stuk stof werd in mijn mond gedaan om mijn schreeuwen te stoppen.
Ik begon keihard te vechten, toen ik het mes voelde. De pijn was verschrikkelijk en ondragelijk. Tijdens het gevecht raakte ik ernstig gewond, waardoor ik veel bloed verloor.
Ik werd besneden met een bot zakmes.”
Wat is vrouwenbesnijdenis?
Vrouwenbesnijdenis kan verschillende verschijningsvormen aannemen. Het kan de gehele of de gedeeltelijke verwijdering van het vrouwelijke geslachtsorgaan inhouden. De meest extreme vorm is infibulatie, ook wel faraonische besnijdenis genoemd. Vijftien procent van alle besnijdenissen in Afrika behoren hiertoe. Het bestaat uit clitoridectomie (geheel of gedeeltelijk wegsnijden van de clitoris), excisie (geheel of gedeeltelijk wegsnijden van de kleine schaamlippen) en het wegsnijden van de grote schaamlippen. Daarna worden de restanten van de grote schaamlippen aan elkaar genaaid tot een klein opening blijft voor de menstruatie en het plassen. In Afrika vormt clitoridectomie en excisie 85 procent van de besnijdenissen. In sommige tradities wordt een rituele besnijdenis uitgevoerd, waarbij een mes tegen de vagina wordt gehouden, soms wat haar wordt weggeschoren of in de clitoris wordt geprikt. Activisten proberen een dergelijke rituele besnijdenis als alternatief aan te bieden.
Welke vorm van besnijdenis, de leeftijd waarop het wordt uitgevoerd, en de manier waarop het gedaan wordt, verschilt naar de omstandigheden. De etnische achtergrond, het land of de regio, stedelijke of plattelandsgebied en de sociaal-economische omgeving. De operatie kan op verschillende leeftijden plaats vinden, variërend van net na de geboorte tot gedurende de eerste zwangerschap. Meestal gebeurt het bij meisjes tussen de vier en acht jaar. Volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie daalt de leeftijd, wat zou betekenen dat de praktijk steeds minder verbonden is met initiatieriten naar de volwassenheid. Met name in de stedelijke gebieden zou dit het geval zijn.
Sommige meisjes ondergaan de besnijdenis in hun eentje, maar meestal gaan meisjes, vaak zussen of buurmeisjes, gezamenlijk in een groep onder het mes. Daar waar vrouwenbesnijdenis onderdeel is van de initiatierite (naar de volwassenheid en volledig lidmaatschap van de clan), zoals in Afrika, worden meisjes van dezelfde leeftijdscategorie besneden. De verminking kan thuis uitgevoerd worden of in het huis van de buren, in een kliniek of bij een speciaal uitgekozen plek. Dat laatste is meestal bij de initiatierites het geval. Het gaat dan vaak om een heilige boom of rivier. Degene die de besnijdenis uitvoert kan een oudere vrouw, een traditionele vroedvrouw of sjamaan, een kapper of een gekwalificeerde dokter of vroedvrouw zijn. De meisjes weten soms wel en soms niet wat er gaat gebeuren. Regelmatig is het ritueel omlijst met feestelijkheden en cadeautjes. In het geval van de initiatieriten is het een feestelijke gebeurtenis voor de gehele gemeenschap. Bij de feestelijke bijeenkomsten mogen meestal alleen vrouwen aanwezig zijn.
Meestal worden de meisjes niet verdoofd. Soms wordt hen gezegd in koud water te gaan zitten voordat de operatie begint. Allerlei instrumenten worden gebruikt, een stuk glas, een schaar, een deksel van een blikje of iets anders scherps. Na de besnijdenis worden de restanten van de lippen bij elkaar genaaid met draad of met doornen van een struik. Soms worden de benen bij elkaar gebonden voor wel veertig dagen. Antisceptisch poeder wordt gebruikt, maar meestal traditionele zalfjes van kruiden, melk, eieren, as en mest. Bij initiatierites worden de meisjes naar een aparte plek gebracht om uit te rusten en om onderwijs te krijgen. Ziekenhuizen met gekwalificeerde dokters en narcose zijn alleen voor mensen met geld weggelegd.
Wereldwijd zijn ongeveer 135 miljoen meisjes en vrouwen besneden, terwijl er jaarlijks rond de twee miljoen meisjes het risico lopen op de ingreep. Dat is ongeveer 6000 per dag. Vrouwenbesnijdenis komt vooral voor in midden-Afrika en in een aantal landen in het Midden-Oosten. Ook wordt het in de andere delen van de wereld gepraktiseerd en dan met name bij migrantengemeenschappen (uit Afrika en Midden-Oosten). Genitale verminking wordt gedaan in meer dan 28 Afrikaanse landen. Er zijn geen cijfers bekend over Azië. Wel is het geconstateerd bij een aantal gemeenschappen in Indonesië, Sri Lanka en Maleisië, maar er is heel weinig bekend over de methoden. In India bestaat een kleine moslimsekte, de Daudi Bohra, die wel besnijdenis van vrouwen uitvoert. In het Midden-Oosten komt de verminking voor in Egypte, Oman, Jemen en de Verenigde Arabische Emiraten. Er zijn meldingen van vrouwenbesnijdenis bij sommige indianengemeenschappen in Centraal- en Zuid-Amerika, maar ook hier is heel weinig informatie voor handen. In de geïndustrialiseerde landen wordt het alleen door migranten, afkomstig uit de landen waar vrouwenbesnijdenis wordt uitgevoerd, gepraktiseerd.
De laatste jaren komt in Nederland besnijdenis van vrouwen ook voor en dan met name onder migranten en vluchtelingen uit de specifieke herkomstlanden. De grootste groep in Nederland zijn Somalische vluchtelingenvrouwen. Aangezien het hier een onbekend en onbegrepen verschijnsel is en ook migranten vaak voor het eerst geconfronteerd worden met vrouwen die niet verminkt zijn, is gedegen aandacht nodig voor het onderwerp.
Vakliteratuur:
Uit WPF.: World Population Foundation
Wat is vrouwenbesnijdenis?
Vrouwenbesnijdenis of Female Genital Mutilation (FGM) is een traditie waarbij een ingreep in de geslachtorganen van meisjes of jonge vrouwen plaatsvindt.
Er bestaan verschillende vormen van vrouwenbesnijdenis. In de mildste vorm wordt een prikje of sneetje in de clitoris gegeven zodat een druppeltje bloed vloeit. In de meeste vergaande vorm worden clitoris, binnenste en buitenste schaamlippen verwijderd en worden de wondranden aan elkaar gehecht zodat er enkel een klein gaatje overblijft voor urine en menstruatiebloed. Deze vorm wordt infibulatie genoemd en is de meest gebruikte vorm in Somalië.
Gevolgen van FGM
De directe en lange termijn gevolgen van vrouwenbesnijdenis verschillen en zijn afhankelijk van de vorm van besnijdenis die is toegepast. Directe gevolgen kunnen onder andere zijn; hevige pijn, shock, vasthouden van urine, infectie en bloedverlies. In sommige gevallen leiden bloedverlies of infectie tot de dood.
Lange termijn gevolgen zijn onder andere; onvruchtbaarheid, hevige bloedingen tijdens menstruatie of tussen menstruatieperiodes in, woekering van littekenweefsel en pijn tijdens het vrijen. Met name vrouwen die infibulatie hebben ondergaan, kennen vaak problemen bij de bevalling. Zonder professionele hulp bij de bevalling is de kans groot dat kind of moeder de bevalling niet overleven.
Waarom worden vrouwen besneden?
Vrouwenbesnijdenis maakt al eeuwenlang deel uit van verschillende Afrikaanse en Aziatische culturen. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd heeft vrouwenbesnijdenis geen religieuze achtergrond. De traditie bestond reeds voor het ontstaan van de grote religies. In sommige streken is de traditie gaandeweg ingebed in de religie.
De belangrijkste redenen voor vrouwenbesnijdenis zijn:
- Wegnemen van lustgevoelens van de vrouw
- Beschermen van de maagdelijkheid
- Toegang tot het huwelijk
- Men gelooft dat clitoris giftig is of demonische krachten heeft
- Clitoris wordt gezien als mannelijk element dat moet worden verwijderd om volledig vrouw te zijn
- Schoonheidsideaal (vrouw moet mooi glad zijn)
- Religieuze plicht (de mensen weten vaak niet dat de bijbel of koran geen vrouwenbesnijdenis voorschrijft)
Waar komt vrouwenbesnijdenis voor?
Vrouwenbesnijdenis komt het meeste voor in Afrika, Azië en het Midden Oosten. Door toenemende migratie in de wereld komt vrouwenbesnijdenis tegenwoordig ook voor in Europa, Australië, Amerika en Canada.
Naar schatting van de Wereldgezondheidsorganisatie zijn tussen de 100 en 140 miljoen meisjes en vrouwen besneden. Nog eens 2 miljoen meisjes lopen ieder jaar het risico besneden te worden.
De strijd tegen vrouwenbesnijdenis
Wereldwijd is vrouwenbesnijdenis erkent als een schending van mensenrechten. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft in 1982 een resolutie aangenomen waarin alle regeringen worden aangezet om alle vormen van schadelijke traditionele praktijken, waaronder vrouwenbesnijdenis, te elimineren. In Nederland is vrouwenbesnijdenis verboden bij wet.
WPF is van mening dat het belangrijkste element in de strijd tegen vrouwenbesnijdenis voorlichting is, voorlichting uitgevoerd door lokale organisaties die de strijd tegen vrouwenbesnijdenis voeren. Strafbaarheid en vervolging moeten complementair zijn aan de voorlichtingsactiviteiten.
WPF is actief in diverse netwerken van organisaties die strijden tegen vrouwenbesnijdenis.
Uit Amnesty International
Vrouwenbesnijdenis - Nederland
Gepubliceerd op vrijdag 27 februari 2005
Strafbaar
In Nederland is vrouwenbesnijdenis verboden en strafbaar, zowel voor degene die de behandeling uitvoert als de ouders, maar er wordt nauwelijks tegen opgetreden. Het is ook niet bekend in hoeverre er in Nederland meisjes worden besneden. Er zijn aanwijzingen dat meisjes tijdens een vakantie in het buitenland (Duitsland, Engeland, Frankrijk of het land van herkomst) onder het mes gaan. Ook schijnt het voor te komen dat een aantal families een traditionele besnijdster uit het land van herkomst over laten komen om in een keer alle meisjes in de goede leeftijdscategorie te besnijden, maar bewijzen hiervoor zijn er niet.
Controleren en bestraffen blijkt in praktijk moeilijk
Besnijdenis totaal uitbannen is een moeilijke zaak. Door ouders na de ingreep in het gevang te gooien is het meisje niet geholpen. Niet alleen heeft zij de besnijdenis al ondergaan, zij raakt ook nog eens haar ouders kwijt die - al denken ‘wij’ daar misschien anders over - alleen het beste wensen voor hun dochter. Meisjes in de kwetsbare leeftijd uit huis plaatsen is ook geen oplossing, want hoelang moet dit duren?
Een ander struikelblok is de controle. Hoe kom je erachter dat een meisje is besneden. Anders dan bij jongens voert een schoolarts bij meisjes geen genitaal onderzoek uit. Als een dergelijk onderzoek verplicht zou worden gesteld, is het waarschijnlijk dat ouders hun dochters thuishouden op dagen dat de schoolarts op bezoek komt.
Voorlichting
Uit het eerder genoemde onderzoek van de Vrije Universiteit blijkt dat voorlichting een hele belangrijke rol kan spelen bij het tegengaan van de genitale verminking. Omdat veel Noord-Afrikaanse moslims denken dat de Koran infibulatie voorschrijft, voelen veel vrouwen zich bedrogen als zij vernemen dat dit niet klopt. Dat zij vaak toch voor een (symbolische) sunna-besnijdenis kiezen voor hun dochters, komt door een uitspraak van de profeet Mohammed waarin hij een besnijdster waarschuwt 'niet te diep te gaan'.
Mohammed ontmoette een vrouw, genaamd Umm-Habiba, die bekend stond als een besnijdster van vrouwelijke slaven. Toen Mohammed haar zag, vroeg hij haar of zij door zou gaan met het uitoefenen van haar beroep. Zij antwoordde bevestigend maar voegde daar aan toe: “Tenzij het verboden is en u mij gebiedt te stoppen.” Mohammed antwoordde daarop: “Ja, het is toegestaan. Kom dichterbij zodat ik je kan onderwijzen: wanneer je (be)snijdt, overdrijf dan niet / snijdt dan niet te diep, aangezien dat meer straling / schittering op haar gezicht geeft en het meer plezier geeft voor haar man."
Inleiding:
Ik heb het onderwerp vrouwenbesnijdenis gekozen, omdat het een groot probleem is in onze samenleving. Doordat er veel migranten komen die hier mee te maken hebben, krijgen wij hier automatisch ook mee te maken, zoals doktoren en psychiaters. Verder vind ik het gewoon een heel interessant onderwerp.
Het probleem is dat er over de hele wereld en ook zelfs in nederland nog steeds vrouwen worden besneden. In nedelrand is dat verboden, maar dan worden de vrouwen gewoon overgevlogen naar hun geboorteland, en dan worden ze daar besneden.
Vooral mensen uit zuid-afrikaanse landen hebben hier mee te maken. Maar ook mensen uit het midden-oosten. De vrouwen die besneden zijn hebben hier groote problemen aan over gehouden, zowel psychische en fysische problemen. Daardoor komen de doctoren en Psychiaters en Sociaal-werkers uit Nederland hier mee te maken.
Als er een probleem is, moet dat opgelost worden. Doktoren kunnen voor een deel de besnijdenis ongedaan maken, en de psychaiters behandellen de geestelijke problemen. En de vrouwen die besneden zijn hebben natuurlijk ontzettende last van dit feit.
Bijna iedereen in Nederland vind dit een taboe. Het is ook verboden door de wet. In andere landen zoals zuid-afrika, word het nog elke dag gedaan. Hier in Nederland komen steeds meer vrouwen met hun verleden naar boven en komt het in het nieuws, daardoor gaan meer mensen zich hiertegen verzetten en komt er langzamerhand verbetering.
Ik heb het boek “Mijn Woestijn” gelezen. Dit is het waar gebeurde verhaal van een vrouw die als jong meisje bij een nomadenstam in Somalië in Afrika woonde en waar dit ritueel ook de traditie was. Op zekere leeftijd is zij naar Europa gevlucht, waar zij uiteindelijk fotomodel is geworden. Door dit boek ben ik tot het besef gekomen hoe mensonwaardig en hoe wreed dit ritueel is en hoeveel bijkomende problemen dit teweegbrengt. Ik denk dat het duidelijk is dat vrouwenbesnijdenis een grootschalig, complex probleem vormt dat de universele rechten van de mens schendt en grote gezondheidsrisico’s voor vrouwen met zich meebrengt. Maar het is heel moeilijk de jarenlange traditie daadwerkelijk uit te bannen. Vrouwenbesnijdenis kan volgens mij in de eerste plaats worden bestreden door de vrouwen bewust te maken van de ernstige lichamelijke en psychologische gevolgen ervan. Specifieke voorlichting over besnijdenis aan zowel vrouwen die de besnijdenis praktiseren of zelf hebben ondergaan als aan mensen die er zijdelings mee geconfronteerd worden, zal leiden tot een beter inzicht in het complexe probleem. Hierdoor zullen zij beter in staat zijn de motieven die aan de besnijdenis ten grondslag liggen te beoordelen en de gevolgen ervan te overzien.
Eigen mening:
Ik heb op de tv wel eens wat gezien van vrouwenbesnijdenis en wat ik er van gezien heb vond ik vreselijk. Ook is het een actuele, maatschappelijke kwestie, door onze multiculturele samenleving. Dit omdat de discussie er de laatste tijd steeds meer over opwaait. Dat deze discussie iets van de laatste tijd is, komt doordat we de laatste jaren een multiculturele samenleving ontwikkelen. Ik denk dat het voor mij en andere Nederlanders er zo erg uitziet omdat wij het niet gewend zijn en het niet als een normaal gebeuren zien. Door de komst van vreemdelingen uit landen waar dit normaal is, moet onze wetgeving daar op worden aangepast.
Conclusie:
Hier kunnen we heel kort over zijn: Vrouwenbesnijdenis is belachelijk en ontzettend slecht, het zou in alle landen verboden moeten worden!
Leervragen:
1. Hoe is het gebruik vrouwenbesnijdenis ontstaan?
2. Welke vormen van vrouwenbesnijdenis zijn er?
3. Waar komt vrouwenbesnijdenis voor?
1. Hoe is het gebruik vrouwenbesnijdenis ontstaan?
De herkomst van de vrouwenbesnijdenis is niet duidelijk. Het is een pre-christelijk en een pre-islamitisch gebruik. Waarschijnlijk is het in Egypte ontstaan in de tijd van de farao’s. De verspreiding vond plaats via handelsroutes vanuit Egypte naar Afrika en Azië. Zo werdbesnijdenis een onderdeel van de islamitische traditie, maar er zijn ook christelijke volken di ehet gebruik toepasten.
2. Welke vormen van vrouwenbesnijdenis zijn er?
Een ander woord voor vrouwenbesnijdenis is sunna-besnijdenis.
1. incisie: een klein sneetje of prikje in de clitoris of in de voorhuid daarvan.
2. clitoridectomie: de clitoris wordt gedeeltelijk of geheel weggesneden.
3. excisie: de clitoris en (een deel van) de kleine schaamlippen worden weggesneden.
4. infibulatie of faraonische besnijdenis: na de excisie worden de grote schaamlippen ruw gemaakt of deels weggesneden waarna de wondranden aan elkaar worden vastgemaakt, met een opening ter grootte van een luciferhoutje als urinegaatje.
5. herinfibulatie: dit wordt gewoonlijk uitgevoerd nadat een vrouw bevallen is. Het houdt in dat de vergrote vaginaopening weer wordt verkleind door herinfibulatie oftewel het opnieuw hechten van de resterende delen van de schaamlippen.
3. Waar komt vrouwenbesnijdenis voor?
Je kan stellen dat vrouwenbesnijdenis een Afrikaans ritueel is. Vrouwenbesnijdenis komt voor in meer dan 20 voornamelijk Afrikaanse landen. Maar ook in delen van het Midden-Oosten. De meest extreme vorm van infibulatie komt voor in de regio die vooral Sudan, Somalië en Ethiopië omvat.
Artikelen:
Vrouwenbesnijdenis
Hannah Koroma uit Sierra Leone vertelt:
“Op tien jarige leeftijd werd ik besneden. Mijn grootmoeder vertelde mij toen dat ze me naar de rivier zouden brengen om een bepaalde ceremonie uit te voeren en daarna zou ik een heleboel eten krijgen. Ik was nog maar een onschuldig kind en ik werd als een schaap naar de slachtbank gebracht.
Eenmaal aangekomen in het geheime woud, werd ik meegenomen naar een donkere kamer en werd ik uitgekleed. Ze blinddoekten mij en van al mijn kleren ontdaan. Twee sterke vrouwen brachten mij naar de plek. Ik werd door vier vrouwen gedwongen plat op mijn rug te gaan liggen, terwijl twee mijn benen vasthielden. Een andere vrouw zat boven op mijn borst om mijn bovenlichaam tegen te houden. Een stuk stof werd in mijn mond gedaan om mijn schreeuwen te stoppen.
Ik werd besneden met een bot zakmes.”
Wat is vrouwenbesnijdenis?
Vrouwenbesnijdenis kan verschillende verschijningsvormen aannemen. Het kan de gehele of de gedeeltelijke verwijdering van het vrouwelijke geslachtsorgaan inhouden. De meest extreme vorm is infibulatie, ook wel faraonische besnijdenis genoemd. Vijftien procent van alle besnijdenissen in Afrika behoren hiertoe. Het bestaat uit clitoridectomie (geheel of gedeeltelijk wegsnijden van de clitoris), excisie (geheel of gedeeltelijk wegsnijden van de kleine schaamlippen) en het wegsnijden van de grote schaamlippen. Daarna worden de restanten van de grote schaamlippen aan elkaar genaaid tot een klein opening blijft voor de menstruatie en het plassen. In Afrika vormt clitoridectomie en excisie 85 procent van de besnijdenissen. In sommige tradities wordt een rituele besnijdenis uitgevoerd, waarbij een mes tegen de vagina wordt gehouden, soms wat haar wordt weggeschoren of in de clitoris wordt geprikt. Activisten proberen een dergelijke rituele besnijdenis als alternatief aan te bieden.
Welke vorm van besnijdenis, de leeftijd waarop het wordt uitgevoerd, en de manier waarop het gedaan wordt, verschilt naar de omstandigheden. De etnische achtergrond, het land of de regio, stedelijke of plattelandsgebied en de sociaal-economische omgeving. De operatie kan op verschillende leeftijden plaats vinden, variërend van net na de geboorte tot gedurende de eerste zwangerschap. Meestal gebeurt het bij meisjes tussen de vier en acht jaar. Volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie daalt de leeftijd, wat zou betekenen dat de praktijk steeds minder verbonden is met initiatieriten naar de volwassenheid. Met name in de stedelijke gebieden zou dit het geval zijn.
Sommige meisjes ondergaan de besnijdenis in hun eentje, maar meestal gaan meisjes, vaak zussen of buurmeisjes, gezamenlijk in een groep onder het mes. Daar waar vrouwenbesnijdenis onderdeel is van de initiatierite (naar de volwassenheid en volledig lidmaatschap van de clan), zoals in Afrika, worden meisjes van dezelfde leeftijdscategorie besneden. De verminking kan thuis uitgevoerd worden of in het huis van de buren, in een kliniek of bij een speciaal uitgekozen plek. Dat laatste is meestal bij de initiatierites het geval. Het gaat dan vaak om een heilige boom of rivier. Degene die de besnijdenis uitvoert kan een oudere vrouw, een traditionele vroedvrouw of sjamaan, een kapper of een gekwalificeerde dokter of vroedvrouw zijn. De meisjes weten soms wel en soms niet wat er gaat gebeuren. Regelmatig is het ritueel omlijst met feestelijkheden en cadeautjes. In het geval van de initiatieriten is het een feestelijke gebeurtenis voor de gehele gemeenschap. Bij de feestelijke bijeenkomsten mogen meestal alleen vrouwen aanwezig zijn.
Meestal worden de meisjes niet verdoofd. Soms wordt hen gezegd in koud water te gaan zitten voordat de operatie begint. Allerlei instrumenten worden gebruikt, een stuk glas, een schaar, een deksel van een blikje of iets anders scherps. Na de besnijdenis worden de restanten van de lippen bij elkaar genaaid met draad of met doornen van een struik. Soms worden de benen bij elkaar gebonden voor wel veertig dagen. Antisceptisch poeder wordt gebruikt, maar meestal traditionele zalfjes van kruiden, melk, eieren, as en mest. Bij initiatierites worden de meisjes naar een aparte plek gebracht om uit te rusten en om onderwijs te krijgen. Ziekenhuizen met gekwalificeerde dokters en narcose zijn alleen voor mensen met geld weggelegd.
Wereldwijd zijn ongeveer 135 miljoen meisjes en vrouwen besneden, terwijl er jaarlijks rond de twee miljoen meisjes het risico lopen op de ingreep. Dat is ongeveer 6000 per dag. Vrouwenbesnijdenis komt vooral voor in midden-Afrika en in een aantal landen in het Midden-Oosten. Ook wordt het in de andere delen van de wereld gepraktiseerd en dan met name bij migrantengemeenschappen (uit Afrika en Midden-Oosten). Genitale verminking wordt gedaan in meer dan 28 Afrikaanse landen. Er zijn geen cijfers bekend over Azië. Wel is het geconstateerd bij een aantal gemeenschappen in Indonesië, Sri Lanka en Maleisië, maar er is heel weinig bekend over de methoden. In India bestaat een kleine moslimsekte, de Daudi Bohra, die wel besnijdenis van vrouwen uitvoert. In het Midden-Oosten komt de verminking voor in Egypte, Oman, Jemen en de Verenigde Arabische Emiraten. Er zijn meldingen van vrouwenbesnijdenis bij sommige indianengemeenschappen in Centraal- en Zuid-Amerika, maar ook hier is heel weinig informatie voor handen. In de geïndustrialiseerde landen wordt het alleen door migranten, afkomstig uit de landen waar vrouwenbesnijdenis wordt uitgevoerd, gepraktiseerd.
De laatste jaren komt in Nederland besnijdenis van vrouwen ook voor en dan met name onder migranten en vluchtelingen uit de specifieke herkomstlanden. De grootste groep in Nederland zijn Somalische vluchtelingenvrouwen. Aangezien het hier een onbekend en onbegrepen verschijnsel is en ook migranten vaak voor het eerst geconfronteerd worden met vrouwen die niet verminkt zijn, is gedegen aandacht nodig voor het onderwerp.
Uit WPF.: World Population Foundation
Wat is vrouwenbesnijdenis?
Vrouwenbesnijdenis of Female Genital Mutilation (FGM) is een traditie waarbij een ingreep in de geslachtorganen van meisjes of jonge vrouwen plaatsvindt.
Er bestaan verschillende vormen van vrouwenbesnijdenis. In de mildste vorm wordt een prikje of sneetje in de clitoris gegeven zodat een druppeltje bloed vloeit. In de meeste vergaande vorm worden clitoris, binnenste en buitenste schaamlippen verwijderd en worden de wondranden aan elkaar gehecht zodat er enkel een klein gaatje overblijft voor urine en menstruatiebloed. Deze vorm wordt infibulatie genoemd en is de meest gebruikte vorm in Somalië.
Gevolgen van FGM
De directe en lange termijn gevolgen van vrouwenbesnijdenis verschillen en zijn afhankelijk van de vorm van besnijdenis die is toegepast. Directe gevolgen kunnen onder andere zijn; hevige pijn, shock, vasthouden van urine, infectie en bloedverlies. In sommige gevallen leiden bloedverlies of infectie tot de dood.
Lange termijn gevolgen zijn onder andere; onvruchtbaarheid, hevige bloedingen tijdens menstruatie of tussen menstruatieperiodes in, woekering van littekenweefsel en pijn tijdens het vrijen. Met name vrouwen die infibulatie hebben ondergaan, kennen vaak problemen bij de bevalling. Zonder professionele hulp bij de bevalling is de kans groot dat kind of moeder de bevalling niet overleven.
Waarom worden vrouwen besneden?
Vrouwenbesnijdenis maakt al eeuwenlang deel uit van verschillende Afrikaanse en Aziatische culturen. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd heeft vrouwenbesnijdenis geen religieuze achtergrond. De traditie bestond reeds voor het ontstaan van de grote religies. In sommige streken is de traditie gaandeweg ingebed in de religie.
De belangrijkste redenen voor vrouwenbesnijdenis zijn:
- Wegnemen van lustgevoelens van de vrouw
- Toegang tot het huwelijk
- Men gelooft dat clitoris giftig is of demonische krachten heeft
- Clitoris wordt gezien als mannelijk element dat moet worden verwijderd om volledig vrouw te zijn
- Schoonheidsideaal (vrouw moet mooi glad zijn)
- Religieuze plicht (de mensen weten vaak niet dat de bijbel of koran geen vrouwenbesnijdenis voorschrijft)
Waar komt vrouwenbesnijdenis voor?
Vrouwenbesnijdenis komt het meeste voor in Afrika, Azië en het Midden Oosten. Door toenemende migratie in de wereld komt vrouwenbesnijdenis tegenwoordig ook voor in Europa, Australië, Amerika en Canada.
Naar schatting van de Wereldgezondheidsorganisatie zijn tussen de 100 en 140 miljoen meisjes en vrouwen besneden. Nog eens 2 miljoen meisjes lopen ieder jaar het risico besneden te worden.
De strijd tegen vrouwenbesnijdenis
Wereldwijd is vrouwenbesnijdenis erkent als een schending van mensenrechten. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft in 1982 een resolutie aangenomen waarin alle regeringen worden aangezet om alle vormen van schadelijke traditionele praktijken, waaronder vrouwenbesnijdenis, te elimineren. In Nederland is vrouwenbesnijdenis verboden bij wet.
WPF is actief in diverse netwerken van organisaties die strijden tegen vrouwenbesnijdenis.
Uit Amnesty International
Vrouwenbesnijdenis - Nederland
Gepubliceerd op vrijdag 27 februari 2005
Strafbaar
In Nederland is vrouwenbesnijdenis verboden en strafbaar, zowel voor degene die de behandeling uitvoert als de ouders, maar er wordt nauwelijks tegen opgetreden. Het is ook niet bekend in hoeverre er in Nederland meisjes worden besneden. Er zijn aanwijzingen dat meisjes tijdens een vakantie in het buitenland (Duitsland, Engeland, Frankrijk of het land van herkomst) onder het mes gaan. Ook schijnt het voor te komen dat een aantal families een traditionele besnijdster uit het land van herkomst over laten komen om in een keer alle meisjes in de goede leeftijdscategorie te besnijden, maar bewijzen hiervoor zijn er niet.
Controleren en bestraffen blijkt in praktijk moeilijk
Besnijdenis totaal uitbannen is een moeilijke zaak. Door ouders na de ingreep in het gevang te gooien is het meisje niet geholpen. Niet alleen heeft zij de besnijdenis al ondergaan, zij raakt ook nog eens haar ouders kwijt die - al denken ‘wij’ daar misschien anders over - alleen het beste wensen voor hun dochter. Meisjes in de kwetsbare leeftijd uit huis plaatsen is ook geen oplossing, want hoelang moet dit duren?
Een ander struikelblok is de controle. Hoe kom je erachter dat een meisje is besneden. Anders dan bij jongens voert een schoolarts bij meisjes geen genitaal onderzoek uit. Als een dergelijk onderzoek verplicht zou worden gesteld, is het waarschijnlijk dat ouders hun dochters thuishouden op dagen dat de schoolarts op bezoek komt.
Voorlichting
Uit het eerder genoemde onderzoek van de Vrije Universiteit blijkt dat voorlichting een hele belangrijke rol kan spelen bij het tegengaan van de genitale verminking. Omdat veel Noord-Afrikaanse moslims denken dat de Koran infibulatie voorschrijft, voelen veel vrouwen zich bedrogen als zij vernemen dat dit niet klopt. Dat zij vaak toch voor een (symbolische) sunna-besnijdenis kiezen voor hun dochters, komt door een uitspraak van de profeet Mohammed waarin hij een besnijdster waarschuwt 'niet te diep te gaan'.
Mohammed ontmoette een vrouw, genaamd Umm-Habiba, die bekend stond als een besnijdster van vrouwelijke slaven. Toen Mohammed haar zag, vroeg hij haar of zij door zou gaan met het uitoefenen van haar beroep. Zij antwoordde bevestigend maar voegde daar aan toe: “Tenzij het verboden is en u mij gebiedt te stoppen.” Mohammed antwoordde daarop: “Ja, het is toegestaan. Kom dichterbij zodat ik je kan onderwijzen: wanneer je (be)snijdt, overdrijf dan niet / snijdt dan niet te diep, aangezien dat meer straling / schittering op haar gezicht geeft en het meer plezier geeft voor haar man."
Ik heb het onderwerp vrouwenbesnijdenis gekozen, omdat het een groot probleem is in onze samenleving. Doordat er veel migranten komen die hier mee te maken hebben, krijgen wij hier automatisch ook mee te maken, zoals doktoren en psychiaters. Verder vind ik het gewoon een heel interessant onderwerp.
Het probleem is dat er over de hele wereld en ook zelfs in nederland nog steeds vrouwen worden besneden. In nedelrand is dat verboden, maar dan worden de vrouwen gewoon overgevlogen naar hun geboorteland, en dan worden ze daar besneden.
Vooral mensen uit zuid-afrikaanse landen hebben hier mee te maken. Maar ook mensen uit het midden-oosten. De vrouwen die besneden zijn hebben hier groote problemen aan over gehouden, zowel psychische en fysische problemen. Daardoor komen de doctoren en Psychiaters en Sociaal-werkers uit Nederland hier mee te maken.
Als er een probleem is, moet dat opgelost worden. Doktoren kunnen voor een deel de besnijdenis ongedaan maken, en de psychaiters behandellen de geestelijke problemen. En de vrouwen die besneden zijn hebben natuurlijk ontzettende last van dit feit.
Bijna iedereen in Nederland vind dit een taboe. Het is ook verboden door de wet. In andere landen zoals zuid-afrika, word het nog elke dag gedaan. Hier in Nederland komen steeds meer vrouwen met hun verleden naar boven en komt het in het nieuws, daardoor gaan meer mensen zich hiertegen verzetten en komt er langzamerhand verbetering.
Ik heb het boek “Mijn Woestijn” gelezen. Dit is het waar gebeurde verhaal van een vrouw die als jong meisje bij een nomadenstam in Somalië in Afrika woonde en waar dit ritueel ook de traditie was. Op zekere leeftijd is zij naar Europa gevlucht, waar zij uiteindelijk fotomodel is geworden. Door dit boek ben ik tot het besef gekomen hoe mensonwaardig en hoe wreed dit ritueel is en hoeveel bijkomende problemen dit teweegbrengt. Ik denk dat het duidelijk is dat vrouwenbesnijdenis een grootschalig, complex probleem vormt dat de universele rechten van de mens schendt en grote gezondheidsrisico’s voor vrouwen met zich meebrengt. Maar het is heel moeilijk de jarenlange traditie daadwerkelijk uit te bannen. Vrouwenbesnijdenis kan volgens mij in de eerste plaats worden bestreden door de vrouwen bewust te maken van de ernstige lichamelijke en psychologische gevolgen ervan. Specifieke voorlichting over besnijdenis aan zowel vrouwen die de besnijdenis praktiseren of zelf hebben ondergaan als aan mensen die er zijdelings mee geconfronteerd worden, zal leiden tot een beter inzicht in het complexe probleem. Hierdoor zullen zij beter in staat zijn de motieven die aan de besnijdenis ten grondslag liggen te beoordelen en de gevolgen ervan te overzien.
Eigen mening:
Ik heb op de tv wel eens wat gezien van vrouwenbesnijdenis en wat ik er van gezien heb vond ik vreselijk. Ook is het een actuele, maatschappelijke kwestie, door onze multiculturele samenleving. Dit omdat de discussie er de laatste tijd steeds meer over opwaait. Dat deze discussie iets van de laatste tijd is, komt doordat we de laatste jaren een multiculturele samenleving ontwikkelen. Ik denk dat het voor mij en andere Nederlanders er zo erg uitziet omdat wij het niet gewend zijn en het niet als een normaal gebeuren zien. Door de komst van vreemdelingen uit landen waar dit normaal is, moet onze wetgeving daar op worden aangepast.
Conclusie:
Hier kunnen we heel kort over zijn: Vrouwenbesnijdenis is belachelijk en ontzettend slecht, het zou in alle landen verboden moeten worden!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden