Ethische casus
Stap 1: formuleren van de case
In ten minste 150 landen ter wereld wordt gemarteld. Marteling is meer dan geweld, het is zeer ernstige geestelijke en lichamelijke foltering waarbij het slachtoffer gedurende lange tijd is overgeleverd aan de wil van de folteraar.
Algemene informatie over marteling
Martelen is een actie waarin hevige pijn en ellende toegebracht wordt door mensen in dienst van een officiële instantie. In vele landen wordt martelen in gevangenissen als een mechanisme gebruikt. De Verenigde Staten hebben de slechtste reputatie op het gebied van mensenrechten in de westerse wereld. Verschillende soorten marteling in gevangenissen: - Eenzame opsluiting: bestond in de 19e eeuw, maar was door de overheid van de VS afgeschaft aan het begin van de twintigste eeuw. Het werd echter opnieuw geïntroduceerd als middel tegen de opkomst van progressieve bewegingen in die periode. - Control unit: dit is een geïsoleerd deel van de gevangenis. Deze opsluiting is eigenlijk een tweede vonnis. Het eerste vonnis is uitgesproken door de rechtbank, maar het tweede vonnis geschied compleet buiten het publieke gezichtsveld. De veroordeelde is dan compleet overgeleverd aan de genade en de grillen van het gevangenisbestuur. Statistisch gezien zijn de meeste gevangenen in control units politieke gevangenen. Verder worden ook psychiatrische patiënten en gevangenen die aan de autoriteiten twijfelen in control units geplaatst. Dingen die routinematig gebeuren in deze control unit prisons: a) fysieke kwelling: in de cel in de boeien geslagen worden, regelmatig anaal fouilleren
b) het voortdurend overplaatsen en verhuizen: bewakers maken de gevangene wakker om één uur ‘s nachts, ze laten de gevangene hun spullen pakken en van cel veranderen om dit twee weken later weer te herhalen
c) het verlies van zintuigelijke functies: de gevangenen verblijven bijna 24 uur per dag in hun cel. Er is weinig licht, slechte ventilatie en er is weinig tot geen uitzicht. Hierdoor is er geen enkele prikkeling voor de ogen
d) verlies van contact met de buitenwereld. Bezoek is verboden en geknoei met de post is normaal. Verder is de recreatie beperkt. Er wordt gevangenen verboden om boeken, educatiemateriaal, zeep of deodorant te hebben. Ook wordt hen de toegang geweigerd tot religieuze diensten, sociaal en maatschappelijk werk en de bibliotheek. In de staat Texas werden afschuwelijke omschrijvingen gehoord van gevangenen die zichzelf insmeren met poep, zelfverwonding, brabbelen, schreeuwen en tegen de celmuren slaan met hun hoofd. De rechter besloot dat de opsluiting van gevangenen die psychiatrisch patiënt zijn hun ziekte verergert. Maar de situatie blijft onveranderd. - Medische verwaarlozing als vorm van marteling: uit onderzoek blijkt dat dokters van wie de vergunning is ingetrokken wegens wangedrag wel werden toegestaan om in gevangenissen te werken. Bovendien worden medische dossiers vervalst. Ook zijn er 26 individuele zaken van doden in gevangenisen in 1990 bekend. Dit vanwege verkeerde diagnoses. - Women only units: naast het lijden onder de gruwelijkheden van control units hebben de vrouwen units ook nog een seksuele controle. Vooral omdat de meeste gevangenisbewakers mannen zijn. In 1999 kwamen twee zaken voor die gingen over het seksueel misbruik van vrouwelijke gevangenen in twee staten. Het federale departement stond toe dat vrouwen in eenzame opsluiting werden gestopt nadat ze ee klacht over seksueel misbruik hadden ingediend. Stap 2: welke feiten spelen een rol? Juridische feiten: Er wordt vaak gemarteld om een bekentenis van iemand los te krijgen. Het komt vaak voor dat mensen worden gedwongen iets te bekennen dat ze eigenlijk helemaal niet gedaan hebben. Juridisch is dit niet toegestaan, want je mag mensen niet iets laten bekennen door marteling. Bekentenissen horen alleen maar mondeling te gebeuren. Sociale feiten: Mensen worden geestelijk ernstig mishandeld doordat ze lange tijd overgeleverd zijn aan de martelaar. Ze worden als onderdanen behandeld en hebben totaal geen recht van spreken. Als de slachtoffers hun mening geven wordt dit meteen afgestraft. De mensenrechten worden hier dus geschonden; de slachtoffers leven niet in vrijheid en hebben niet de mogelijkheid hun eigen mening te uiten. Mensen worden ook gemarteld vanwege hun seksuele voorkeur of geloofsovertuiging. Ze worden in hokjes gestopt, mensen zijn vaak bevooroordeeld. Hierdoor ontstaat ook geestlijke marteling. Biologische feiten: Bij marteling worden mensen lichamelijk beschadigd. Mensen krijg stok- en/of zweepslagen of ze worden geslagen met stroomstokken (zie afbeeldingen op de titelpagina). Ze kunnen zich vaak niet verweren omdat ze onder dwang staan en ze er vaak helemaal alleen voor staan tegen meerdere martelaars. Stap 3: welke waarden spelen een rol? De mensenrechten spelen een grote rol bij marteling. Ze worden ernstig geschonden doordat de slachtoffers gedwongen worden. Amnesty International is één van de grootste organisaties die zich inzet voor de mensenrechten. Amnesty vraagt regeringen om invoering van het volgende 10-puntenplan ter bestrijding van marteling: 1. Veroordeling: politieke leiders moeten duidelijk maken dat marteling en onmenselijke of vernederende behandeling niet getolereerd mogen worden. 2. Bescherming: alle gevangenen moeten tegen marteling worden beschermd met effectieve voorzorgsmaatregelen, waaronder invoering van dit puntenplan. 3. Onderzoek: alle klachten en berichten over marteling moeten direct en onpartijdig worden onderzocht door de autoriteiten. 4. Rechtbank: daders moeten voor de rechter worden gebracht, waar ze zich ook bevinden. 5. Compensatie: slachtoffers hebben recht op genoegdoening, zoals financiële compensatie, medische zorg en rehabilitatie. 6. Training: politie en militaire organisaties moeten hun functionarissen goed trainen en zorgen dat zij marteling bestrijden. 7. Gevangenisomstandigheden: deze moeten voldoen aan internationale normen. 8. Discriminatie: regeringen moeten discriminatie bestrijden. 9. Asiel: niemand mag gedwongen worden tot terugkeer naar een land waar zij het risico lopen op marteling. 10. Ratificaties: alle regeringen zouden de VN-Conventie tegen Marteling moeten ratificeren, met verklaringen die voorzien in individuele klachtenprocedures en statenklacht. Stap 4: het formuleren van het ethisch probleem De mensen horen goed behandeld te worden en de mensenrechten mogen niet geschonden worden. Het probleem is echter dat niet alle landen zich hieraan houden, omdat onderdrukking en afpersing nog steeds veel gebruikte middelen zijn. In veel gevallen doet de regering er even hard aan mee en grijpt dus niet in. Stap 5: wie zijn de belanghebbenden? - De slachtoffers van marteling - De martelaars zelf - Familie van slachtoffers; zij worden indirect ook slachtoffer van marteling. Het is voor hun geestelijk belastend en ze moeten het slachtoffer achteraf opvangen. - De regering; ze staan toe dat er marteling bestaat en hierdoor krijgen ze een slechte reputatie. Stap 6: wie is er moreel aanspreekbaar? De martelaars zijn moreel aanspreekbaar. Zij schenden de mensenrechten en behandelen de slachtoffers als onderdanen. De regering is ook aanspreekbaar, want zij bestrijden het martelen niet. Ze weten dat het gebeurt, maar nemen geen maatregelen. Natuurlijk bestaan er wetten die marteling verbieden, maar het is de taak van de regering om ervoor te zorgen dat deze worden nageleefd. Ook zijn er meerdere malen uitspraken gedaan door rechters over marteling en de omstandigheden in de gevangenissen, maar ook hier schiet de regering op het gebied van controle tekort.
Stap 7: welk ethisch standpunt neem je in?
Wij vinden dat marteling over de hele wereld verboden moet worden. Mensenrechten moeten over de hele wereld gelden. De martelaars moeten zwaar gestraft worden, lange gevangenisstraffen en eventueel zelfs de doodstraf. Mensen die gemarteld zijn/worden lopen een geestelijke en lichamelijke schade op en die schade dragen ze hun hele leven met zich mee.
In veel landen zijn er algemene richtlijnen en we vinden dat deze ook in de ontwikkelingslanden moeten worden doorgevoerd. De ontwikkelingslanden zullen dit niet geheel zelfstandig kunnen doen, aangezien er nog veel corrupte leiders zijn die veel invloed hebben op de regering en marteling oogluikend toestaan.
Marteling is afschuwelijk en mag onder geen beding een middel zijn om informatie te verkrijgen of mensen te onderdrukken.
Martelen is een actie waarin hevige pijn en ellende toegebracht wordt door mensen in dienst van een officiële instantie. In vele landen wordt martelen in gevangenissen als een mechanisme gebruikt. De Verenigde Staten hebben de slechtste reputatie op het gebied van mensenrechten in de westerse wereld. Verschillende soorten marteling in gevangenissen: - Eenzame opsluiting: bestond in de 19e eeuw, maar was door de overheid van de VS afgeschaft aan het begin van de twintigste eeuw. Het werd echter opnieuw geïntroduceerd als middel tegen de opkomst van progressieve bewegingen in die periode. - Control unit: dit is een geïsoleerd deel van de gevangenis. Deze opsluiting is eigenlijk een tweede vonnis. Het eerste vonnis is uitgesproken door de rechtbank, maar het tweede vonnis geschied compleet buiten het publieke gezichtsveld. De veroordeelde is dan compleet overgeleverd aan de genade en de grillen van het gevangenisbestuur. Statistisch gezien zijn de meeste gevangenen in control units politieke gevangenen. Verder worden ook psychiatrische patiënten en gevangenen die aan de autoriteiten twijfelen in control units geplaatst. Dingen die routinematig gebeuren in deze control unit prisons: a) fysieke kwelling: in de cel in de boeien geslagen worden, regelmatig anaal fouilleren
b) het voortdurend overplaatsen en verhuizen: bewakers maken de gevangene wakker om één uur ‘s nachts, ze laten de gevangene hun spullen pakken en van cel veranderen om dit twee weken later weer te herhalen
d) verlies van contact met de buitenwereld. Bezoek is verboden en geknoei met de post is normaal. Verder is de recreatie beperkt. Er wordt gevangenen verboden om boeken, educatiemateriaal, zeep of deodorant te hebben. Ook wordt hen de toegang geweigerd tot religieuze diensten, sociaal en maatschappelijk werk en de bibliotheek. In de staat Texas werden afschuwelijke omschrijvingen gehoord van gevangenen die zichzelf insmeren met poep, zelfverwonding, brabbelen, schreeuwen en tegen de celmuren slaan met hun hoofd. De rechter besloot dat de opsluiting van gevangenen die psychiatrisch patiënt zijn hun ziekte verergert. Maar de situatie blijft onveranderd. - Medische verwaarlozing als vorm van marteling: uit onderzoek blijkt dat dokters van wie de vergunning is ingetrokken wegens wangedrag wel werden toegestaan om in gevangenissen te werken. Bovendien worden medische dossiers vervalst. Ook zijn er 26 individuele zaken van doden in gevangenisen in 1990 bekend. Dit vanwege verkeerde diagnoses. - Women only units: naast het lijden onder de gruwelijkheden van control units hebben de vrouwen units ook nog een seksuele controle. Vooral omdat de meeste gevangenisbewakers mannen zijn. In 1999 kwamen twee zaken voor die gingen over het seksueel misbruik van vrouwelijke gevangenen in twee staten. Het federale departement stond toe dat vrouwen in eenzame opsluiting werden gestopt nadat ze ee klacht over seksueel misbruik hadden ingediend. Stap 2: welke feiten spelen een rol? Juridische feiten: Er wordt vaak gemarteld om een bekentenis van iemand los te krijgen. Het komt vaak voor dat mensen worden gedwongen iets te bekennen dat ze eigenlijk helemaal niet gedaan hebben. Juridisch is dit niet toegestaan, want je mag mensen niet iets laten bekennen door marteling. Bekentenissen horen alleen maar mondeling te gebeuren. Sociale feiten: Mensen worden geestelijk ernstig mishandeld doordat ze lange tijd overgeleverd zijn aan de martelaar. Ze worden als onderdanen behandeld en hebben totaal geen recht van spreken. Als de slachtoffers hun mening geven wordt dit meteen afgestraft. De mensenrechten worden hier dus geschonden; de slachtoffers leven niet in vrijheid en hebben niet de mogelijkheid hun eigen mening te uiten. Mensen worden ook gemarteld vanwege hun seksuele voorkeur of geloofsovertuiging. Ze worden in hokjes gestopt, mensen zijn vaak bevooroordeeld. Hierdoor ontstaat ook geestlijke marteling. Biologische feiten: Bij marteling worden mensen lichamelijk beschadigd. Mensen krijg stok- en/of zweepslagen of ze worden geslagen met stroomstokken (zie afbeeldingen op de titelpagina). Ze kunnen zich vaak niet verweren omdat ze onder dwang staan en ze er vaak helemaal alleen voor staan tegen meerdere martelaars. Stap 3: welke waarden spelen een rol? De mensenrechten spelen een grote rol bij marteling. Ze worden ernstig geschonden doordat de slachtoffers gedwongen worden. Amnesty International is één van de grootste organisaties die zich inzet voor de mensenrechten. Amnesty vraagt regeringen om invoering van het volgende 10-puntenplan ter bestrijding van marteling: 1. Veroordeling: politieke leiders moeten duidelijk maken dat marteling en onmenselijke of vernederende behandeling niet getolereerd mogen worden. 2. Bescherming: alle gevangenen moeten tegen marteling worden beschermd met effectieve voorzorgsmaatregelen, waaronder invoering van dit puntenplan. 3. Onderzoek: alle klachten en berichten over marteling moeten direct en onpartijdig worden onderzocht door de autoriteiten. 4. Rechtbank: daders moeten voor de rechter worden gebracht, waar ze zich ook bevinden. 5. Compensatie: slachtoffers hebben recht op genoegdoening, zoals financiële compensatie, medische zorg en rehabilitatie. 6. Training: politie en militaire organisaties moeten hun functionarissen goed trainen en zorgen dat zij marteling bestrijden. 7. Gevangenisomstandigheden: deze moeten voldoen aan internationale normen. 8. Discriminatie: regeringen moeten discriminatie bestrijden. 9. Asiel: niemand mag gedwongen worden tot terugkeer naar een land waar zij het risico lopen op marteling. 10. Ratificaties: alle regeringen zouden de VN-Conventie tegen Marteling moeten ratificeren, met verklaringen die voorzien in individuele klachtenprocedures en statenklacht. Stap 4: het formuleren van het ethisch probleem De mensen horen goed behandeld te worden en de mensenrechten mogen niet geschonden worden. Het probleem is echter dat niet alle landen zich hieraan houden, omdat onderdrukking en afpersing nog steeds veel gebruikte middelen zijn. In veel gevallen doet de regering er even hard aan mee en grijpt dus niet in. Stap 5: wie zijn de belanghebbenden? - De slachtoffers van marteling - De martelaars zelf - Familie van slachtoffers; zij worden indirect ook slachtoffer van marteling. Het is voor hun geestelijk belastend en ze moeten het slachtoffer achteraf opvangen. - De regering; ze staan toe dat er marteling bestaat en hierdoor krijgen ze een slechte reputatie. Stap 6: wie is er moreel aanspreekbaar? De martelaars zijn moreel aanspreekbaar. Zij schenden de mensenrechten en behandelen de slachtoffers als onderdanen. De regering is ook aanspreekbaar, want zij bestrijden het martelen niet. Ze weten dat het gebeurt, maar nemen geen maatregelen. Natuurlijk bestaan er wetten die marteling verbieden, maar het is de taak van de regering om ervoor te zorgen dat deze worden nageleefd. Ook zijn er meerdere malen uitspraken gedaan door rechters over marteling en de omstandigheden in de gevangenissen, maar ook hier schiet de regering op het gebied van controle tekort.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden