Faust

Faust
De goede mens kan kwaad zijn of de kwade mens kan goed zijn? Wat mij erg aansprak in het verhaal van Faust, waren de gedachtes over het goed en het kwaad in de mens. Die hebben mij erg aan het denken gezet. Want wat is nou precies het goede in de mens? Ik denk dat anderen mensen helpen, steun bieden, luisteren en meeleven de belangrijkste dingen zijn. Betrouwbaarheid en eerlijkheid zijn ook positieve eigenschappen. Maar soms willen mensen TE aardig zijn, letten er erg op hoe ze op anderen over komen en kunnen zo ook weer mensen kwetsen, doordat ze dus oneerlijk zijn en nep doen. Niemand krijgt meer echt hoogte van die persoon en ze geloven het niet als je ergens enthousiast over bent, omdat je dat al over alles bent. Dit vertel ik omdat ik er op de biografie-week achter ben gekomen dat dat bij mij een beetje het geval was. Ik werd gezien als iemand die eigenlijk TE lief was voor de wereld, bij iedereen leuk over wilde komen en geen ruzie wilde met mensen. Het is eigenlijk heel slecht om conflicten te vermijden. Conflicten hoeven namelijk helemaal niet gelijk negatief te zijn. Mensen hebben nou eenmaal andere ideeen en gedachtes en iedereen wil graag door anderen begrepen worden. Een ruzie/conflict kan juist ook heel erg opluchten, doordat je de ander eerlijk zegt wat je vindt of voelt. Zo loop je het probleem niet uit de weg en ben je ook kwijt waar je mee zit. Maar een conflict kan ook uit de hand lopen, als iemand uit onmacht dingen zegt die hij helemaal niet wilt zeggen of dingen doet waar hij spijt van krijgt. Dit heeft denk ik heel erg te maken met dat je ergens geen grip op hebt. Wat erg in de mens zit is namelijk dat je alles zo goed en perfect mogelijk wilt hebben om je heen. Overzichtelijkheid en orde zijn dingen die mensen nodig hebben. En als je daar geen grip op hebt, krijg je ergenissen en irritaties. Maar je kan ook geen grip hebben op een persoon. Je begint je ook te ergeren er er komen allemaal nare herinneringen boven, die er samen voor zorgen dat je je kwaad voelt. Als je het mensenrijk vergelijkt met het dierenrijk is de mens eigenlijk heel slecht. Mensen kunnen namelijk lang gebeurtenissen en gevoelens onthouden. Zo kunnen er bijvoorbeeld makkelijk herinneringen boven komen die kwade gevoelens naar boven brengt, die niet van jezelf hoeven te zijn. Dieren kunnen dit niet en uiten dit in angst of agressie. Zij vechten dan gewoon en doen de ander vervolgens lichamelijk pijn, terwijl wij met harde woorden mensen geestelijk kunnen vernietigen. En dat vind ik persoonlijk veel gemener. Mensen geestelijk mishandelen vind ik namelijk een van de erste dingen die er zijn. Oneerlijkheid, leugens, en bedrog. Dat is het kwade dat de mens kan bezitten en dieren niet. Wat ook fout is van de mens is dat het zich zo snel kan laten beinvloeden door meningen van anderen. Zo is lang niet alles wat iemand vind of zegt van zichzelf. Natuurlijk mag je wel eens liegen om eigen bestwil, maar moet je er wel voor zorgen dat je de ander niet kwetst. Als ik weer terugkom op de titel, ben ik het eigenlijk met allebei de uitspraken eens. Het hangt gewoon heel erg van de persoon af, van het temperament. En als mensen iets kwaads doen, hoeven ze het helemaal niet zo te bedoelen. Het kan ook voorkomen uit jaloezie.