Bronvermelding
• http://www.freya.nl/web_folders/folder12.php
• http://www.volkskrant.nl/buitenland/article534230.ece/Guatemala_zet_adoptie_van_2.300_kinderen_door_buitenlanders_even_stop?source=rss
• http://www.adoptie.nl/adoptieprocedure/stapvoorstap/content.htm
• www. scholieren.com
• http://www.scholieren.com/werkstukken/5799
• http://www.kinderwens.com
• http://www.pleegzorgbrabant.nl/index.php?pagina_id=59
•
http://www.grootgezin.nl/plgadopt270300.php#061105
Hoofdstuk 1: Hoe gaat adoptie in z’n werk?
Voor er echt kan worden geadopteerd moeten er meerdere stappen worden doorgewerkt. Hier kort de stappen en daarna het vervolg van de adoptieprocedure:
De adoptieprocedure: van het aanvragen tot het verkrijgen van de beginseltoestemming
1. Indienen van de aanvraag
2. Toelating tot de procedure
3. Voorlichtingsbijeenkomsten
4. Gezinsonderzoek
5. Verlening beginseltoestemming
De adoptieprocedure: de fase van bemiddeling
6. Kiezen voor volledige of deelbemiddeling
7. Voorstel van een adoptiekind
8. Aankomst van het kind in het gezin
De adoptieprocedure: formaliteiten als het kind in Nederland is
9. Aanmelden van het kind bij officiële instanties
Stap 1: Indienen van de aanvraag
Men moet zich eerst aanmelden bij Stichting Adoptievoorzieningen. Ze horen dan beginseltoestemming* te krijgen als het in orde is.
(*beginseltoestemming = toestemming voor mensen die voor de eerste keer een kind adopteren)
Na het aanvragen van de beginseltoestemming ontvangt u een BKA- (Buitenlands Kind ter Adoptie) nummer. Als iemand aan de “beurt” is wordt diegene opgeroepen.
Stap 2: Toelating tot de procedure
Beginnende adoptieouders mogen niet ouder dan 41 jaar zijn als ze geen partner hebben. Dat is dus een éénouderadoptie.
Voor gehuwde of samenwonende geldt de regel: de oudste mag niet ouder dan 45 jaar zijn en de jongste mag nog niet 44 jaar zijn. Ook als ze allebei 44 jaar zijn wordt het niet geaccepteerd. Voor mensen van 42 jaar of ouder geldt dat ze bereid moeten zijn een kind van 2 jaar te adopteren. Het leeftijdsverschil tussen ouder en adoptiekind mag niet meer zijn dan 40 jaar.
Van het land van herkomst van het geadopteerde kind wordt meestal nog op meerdere dingen gelet, zoals; godsdienst, gezinsgrootte, ongewenste kinderloosheid.
Stap 3: Voorlichtingsbijeenkomsten
Voordat er een kind kan worden geadopteerd, zijn er voorlichtingsbijeenkomsten. De zes bijeenkomsten worden door Stichting Adoptievoorzieningen georganiseerd. Tijdens de voorlichtingsbijeenkomsten wordt ingegaan op wat het kan betekenen om een adoptiekind in het gezin op te nemen. Dit gebeurt aan de hand van drie hoofdthema's: de adoptieouders, de oorspronkelijke ouders en het adoptiekind. Deze drie partijen worden ook wel aangeduid als de adoptiedriehoek. Voorafgaand aan de bijeenkomsten ontvangt diegene het handboek van de Stichting Adoptievoorzieningen. De voorlichtingsbijeenkomsten worden overdag gehouden en voor de aanvrager is het verplicht deze bij te wonen.
Stap 4: Gezinsonderzoek
Door de Raad voor de Kinderbescherming wordt er een onderzoek gedaan. Als iemand in aanmerking wilt komen voor een adoptiekind moet diegene eerst de voorlichtingsbijeenkomsten hebben afgerond en toestemming hebben gegeven voor het opvragen van een uittreksel uit het Justitieel Documtatieregister. Bijvoorbeeld of diegene een strafblad heeft. Als dat gebeurd is, start de Raad voor de Kinderbescherming een onderzoek naar het gezin maar ook een wordt er een medische keuring gedaan.
Het gezinsonderzoek bestaat uit meerdere gesprekken met (maatschappelijke) mensen.
Men ziet vaak op tegen het gezinsonderzoek, terwijl het bijna altijd meevalt. Degene die het gesprek leidt (de maatschappelijke) die maakt een verslag van de gesprekken. Dit verslag gaat naar Justitie en wordt daar ingezien. Daaruit wordt bepaald of iemand een Beginseltoestemming krijgt voor de adoptie.
Stap 5: Verlening beginseltoestemming
De minister van Justitie beslist vervolgens of diegene een beginseltoestemming krijgt. Deze beginseltoestemming is drie jaar geldig en kan op verzoek, na aanvullend gezinsonderzoek, met maximaal drie jaar worden verlengd.
Voordat wordt belist of er een beginseltoestemming wordt gegeven, wordt er eerst overlegt met Raad voor de Kinderbescherming. Er wordt weinig een negatief advies gegeven en meestal word er dus een beginseltoestemming uitgereikt. Het is mogelijk een bezwaarschrift in te dienen tegen deze uitspraak binnen 6 weken na datum van de afwijzing.
Stap 6: Kiezen voor volledige of deelbemiddeling
Als er eenmaal een beginseltoestemming is gegeven, gaat het over op een bemiddelingsfase. Er zijn meerdere bemiddelingsinstanties, die vergunninghouders worden genoemd. Zij zijn gespecialiseerd in adoptie uit een bepaald land. Tijdens de gesprekken bij de voorlichtingsbijeenkomsten van Stichting Adoptievoorzieningen wordt duidelijk welke vergunninghouder er het best gekozen kan worden. Als er eenmaal een beginseltoestemming is moet de vergunninghouder worden “gekozen” en daar wordt dan ingeschreven. Zonder vergunninghouder is adoptie niet mogelijk.
Bij deelbemiddeling is het mogelijk zelf veel zaken te regelen, zonder dat de vergunninghouder dat echt doet. De vergunninghouders worden dan beperkt tot het onderzoeken van de zuiverheid en zorgvuldigheid van organisaties en personen die bij de adoptieprocedure betrokken zijn. Het advies van de vergunninghouder word bij het ministerie van Justitie voorgelegd.
Bij volledige bemiddeling is wel het geval dat de vergunninghouder de meeste zaken regelt en de (aspirant-)ouders hebben dan juist weinig te zeggen over de procedure. Meestal is dit bij (aspirant-)ouders, die nog niet eerder een kind hebben geadopteerd.
Stap 7: Voorstel van een adoptiekind
Als van het land van herkomst wordt bepaald dat iemand het kind kan adopteren die erom “gevraagd” heeft. Gaat de vergunninghouder kijken of het een goede mach zou zijn. Hij kijkt hierbij naar achtergrond en naar medische benodigdheden. Als de vergunninghouder het goedkeurt gaat het voorstel naar de ouders. Zij krijgen dan ook nog even de tijd om te denken over het kind. Zij krijgen dan ook weer achtergrond, land van herkomst, medische informatie etc. Als ze instemmen op het voorstel word verdere informatie gegeven en benodigde medische hulp.
Stap 8: Aankomst van het kind in het gezin
De adoptieouders kunnen het kind ophalen in het herkomstland, of het kind komt onder begeleiding naar Nederland. Meestal gaan de ouders het kind ophalen. Vaak moeten de ouders dan in het land van herkomst blijven voor een paar weken. Voordat ze Nederland betreden met het kind worden alle voorwaardes en papieren gecontroleerd, zodat er geen fouten gemaakt kunnen worden. Kinderen die uit een Verdragsland komt, wordt door de Haagse Adoptieverdrag meteen erkend. Bij een niet-verdragsland moet eerst een machtiging van voorlopig verblijf worden afgegeven.
9. Aanmelden van het kind bij officiële instanties
Als het kind in Nederland is aangekomen moeten er meerdere stappen worden ondernomen;
1) Aanmelden bij gemeente: binnen 5 dagen moet het kind aangemeld zijn bij de gemeente, dat is bij normale geboorte ook zo.
2) Aanvragen gezag (als dat nodig is): als er nog geen adoptie-uitspraak heeft plaatsgevonden in land van herkomst, moet er in Nederland gezag aangevraagd worden.
3) Erkennen van de buitenlandse adoptie: het erkennen van buitenlandse adoptie aan Nederlandse autoriteiten, is alleen nodig als het kind uit een niet-verdragsland komt.
4) Adoptie naar Nederlands recht (als dat nodig is): meestal wordt in land van herkomst een adoptie-uitspraak gedaan, als dat niet zo is moet er actie worden ondernomen. Adoptie naar Nederlands recht.
5) Aanvraag partneradoptie (als dat nodig is): als het gaat om individuele adoptie, maar er wel een partner is die het kind mee opvoedt, dan kan er nog mede-adoptie worden aangevraagd.
Hoofdstuk 2: Hoeveel geadopteerde kinderen zijn er in Nederland?
In 1974 bereikt het aantal Nederlandse adopties haar hoogtepunt met 1259 plaatsingen. Dit is tevens het moment van kentering, want in de jaren erna neemt binnenlandse adoptie langzaam aan af tegenover adopties uit het buitenland. Mide door de mogelijkheid tot herroeping van de adoptie door Nederlandse ouders weken veel paren die een kind wilde adopteren uit naar het buitenland. In 1980 worden 1599 kinderen geplaatst, het hoogste aantal op heden. In de jaren erna neemt het aantal binnenlandse adopties gestaag af tot een gemiddelde van 50 per jaar, terwijl er gemiddeld ruim 1000 kinderen per jaar uit het buitenland geplaatst worden.
In 2006 trad wederom een ommekeer op: het aantal adopties daalde scherp naar 816, terwijl in 2005 nog 1185 adopties plaatsvonden. In 2007 daalde het aantal verder naar 782. Er komen vooral minder kinderen onder de 24 maanden naar Nederland. Het aandeel “special needs” kinderen neemt toe. De meeste adoptiekinderen kwamen in 2006 uit China, Colombia, Haïti en Ethiopië. Een belangrijke oorzaak voor de afname is dat China op 1 januari 2006 het Haagse Adoptieverdrag heeft geratificeerd: mede daardoor daalde het aantal kinderen uit China van 806 in 2005 naar 476 in 2006. Door het bevorderen van binnenlandse pleegzorg, zorg door familieleden en projecthulp, neemt het aantal kinderen dat naar het buitenland moet om in een gezin opgevoed te kunnen worden wereldwijd af. De Vereniging Wereldkinderen verwacht dat interlandelijke adoptie over vijf à tien jaar alleen zal voorkomen voor kinderen die extra (medische) zorg behoeven, en dat zij op termijn zal verdwijnen.
Hoofdstuk 3: Over welke capaciteiten en faciliteiten moeten mensen beschikken als ze een kind willen adopteren?
Capaciteiten
Tijdens het gezinsonderzoek moet u (beiden) een gezondheidsverklaring overleggen aan de raadsonderzoeker. Hiertoe moet u zich (beiden) laten keuren door een (andere dan uw huis-) arts. Uitgangspunt is dat u lichamelijk en geestelijk in staat moet zijn om het toekomstige adoptiekind op te voeden. Wanneer er sprake is van een levensbedreigende ziekte zal deze gezondheidsverklaring niet afgegeven worden. In andere gevallen zal de raadsonderzoeker bekijken in hoeverre uw ziektebeeld een belemmering vormt. Soms zal dit voor het Ministerie reden zijn om geen beginseltoestemming af te geven. In veel gevallen zult u, ondanks de ziekte die u heeft (gehad), waarschijnlijk toch een beginseltoestemming krijgen. Maar de landen van herkomst kunnen hier anders tegenaan kijken en andere eisen stellen. Het kan dus gebeuren dat u op grond van uw gezondheidssituatie voor bepaalde adoptielanden niet in aanmerking komt, terwijl u wel een beginseltoestemming heeft. Wanneer u denkt dat uw gezondheid of die van uw partner tot problemen kan leiden, kunt u al in het begin van de procedure informatie hierover inwinnen bij Bureau VIA en/of de vergunninghouders.
• dat aanvrager (én partner) toestemming moet(en) geven voor inzage in het justitieel documentatieregister (strafregister).
• dat het leeftijdsverschil tussen de (oudste) ouder en het kind op het moment van plaatsing niet groter mag zijn dan 40 jaar. Bij plaatsing van kinderen met een handicap of van kinderen ouder dan twee jaar wordt soms van deze regel afgeweken.
• dat u bereid moet zijn het kind alle noodzakelijke medische behandelingen en inentingen te geven.
• dat u garant moet staan voor alle kosten die de verzorging van het kind met zich meebrengt.
Faciliteiten
Volgens de Nederlandse wet kan iedereen die aan de volgende eisen voldoet een kind uit het buitenland adopteren.
De belangrijkste eisen zijn;
• Je moet getrouwd zijn ( voor de wettelijke adoptie 5 jaar)
• Je moet alle medische behandelingen die voor het kind van levensbelang zijn ondergaan.
• Je mag niet ouder zijn dan 41 ( in bijzondere gevallen 43)
• Je mag niet meer dan 40 jaar ouder zijn dan het kind.
• Je moet verplicht de voorlichting van het bureau VIA volgen. De kosten zijn ƒ 850, - per echtpaar.
Wat niet nodig is, maar veel mensen denken is:
• Dat je aan een bepaald inkomen moet voldoen.
• Dat je nog kinderloos moet zijn, voordat je aan een adoptie begint.
• Dat je een groot huis moet hebben in een dure buurt.
Dit is de adoptiewet die in Nederland geldt. Maar het ligt er ook aan met welke vereniging je samenwerkt en in welk land je een kind adopteert
Want elk land heeft zijn eigen regels waar je je aan te houden hebt.
Hoofdstuk 4: Welke kosten komen bij een adoptiekind kijken?
• De kosten rond een adoptie kunnen behoorlijk oplopen.
• De (verplichte) voorlichting kost € 900,00.
• De bemiddelingskosten variëren, afhankelijk van het land van herkomst en de vergunninghouder, tussen de € 7.500,- en € 20.000,-.
• De adoptieuitspraak naar Nederlands recht bedraagt € 600,.
• Afhankelijk van uw werkomstandigheden kunt u nog tegen kosten aanlopen doordat u gedwongen bent (onbetaald) verlof op te nemen indien de adoptieverlofregeling (4 weken betaald verlof is wettelijk geregeld) niet volstaat.
De totale kosten voor adoptie bedragen vaak rond de 10.000, Euro. Er bestaan verschillen tussen de diverse bemiddelingsbureau’s en de landen waaruit de adoptie kinderen afkomstig zijn. Kosten voor adoptie worden niet gedekt door de verzekering. Er is echter wel een mogelijkheid om de uitgaven op te voeren als buitengewone lasten via uw belastingformulier (onderdeel buitengewone lasten voor ziekte, invaliditeit, bevalling, adoptie, arbeidsongeschiktheid, ouderdom en overlijden).
Opvoeren van uitgaven voor een adoptie als buitengewone lasten via de belasting.
Het gaat om uitgaven van u en uw fiscale partner voor de ndiening en de behandeling van het verzoek tot adoptie door de rechter.
Als u het kind in het buitenland adopteert, zijn de uitgaven ftrekbaar voor:
de behandeling van het verzoek om beginseltoestemming; de verplichte voorlichting;
• het verplichte deel van de bemiddeling tot een maximum van € 681. Als u een fiscale partner heeft en u heeft beiden bemiddelingsuitgaven, dan mag u samen niet meer dan € 681 aftrekken;
• de juridische adoptieprocedure in het land van herkomst; het vervoeren van het kind naar de woonplaats van de adoptieouders.
Als u het kind zelf haalt, zijn de reis - en verblijfskosten beperkt tot maximaal één heen - en terugreis van beide adoptieouders. Bij de verblijfskosten gaat het om de extra kosten die u heeft doordat u in het buitenland verblijft. U mag deze reis - en verblijfskosten pas aftrekken als u van het bevoegde gezag (beginsel) toestemming heeft gekregen om het kind in uw gezin op te nemen.
Hoofdstuk 5: Adoptiehuizen en instellingen
In Guatemala zijn afgelopen jaar nog 46 kinderen gered uit een adoptiehuis. Men verwachtte dat ze van hun ouders waren gestolen en illegaal ter adoptie werden aangeboden. De Amerikaanse eigenaar hield maar vol dat zijn bedrijf helemaal legaal was en dat hij over de benodigde papieren beschikte.
Dit is een voorbeeld van een illegaal bedrijf. Zo zijn er meerdere illegale bedrijven en instellingen in het buitenland. In Nederland komt het niet zo snel voor, omdat het vooral in arme landen gebeurd. Men wil in die landen er bijna alles voor doen om maar aan geld te komen.
Maar ook in Nederland zijn er adoptiehuizen. Elke dag gaan mannen en vrouwen het avontuur aan om een kind op de wereld te zetten. Sommigen kiezen voor een ander avontuur: dat van adoptie.Een intens menselijk avontuur, dat voert langs wegen van hoop, verlangens en passies, maar ook van talloze valstrikken en zware tegenslagen. Een avontuur dat bovendien niet zonder risico's is: noch voor de potentiële ouders op zoek naar een kind, noch voor het ouderloze kind.
Er zijn meerdere instellingen te vinden. Op internet kon er zelfs per regio worden gezocht. Ik heb met name gekeken in mijn eigen omgeving. Hier de belangrijkste (in mijn ogen) onder elkaar;
• Pleeg Gezins Raad, PGR
Adres: Burg. de Roocklaan 28 a, 4611 LC Bergen op Zoom
Telefoon: 0164 – 244020
Informeert over: Algemene onderwerpen die voor pleeggezinnen van belang kunnen zijn.
• Redactie Pleegzorgwijzer
E-mail: bogaarts@home.nl (voorkeur) of schriftelijk
Adres: Burg. de Roocklaan 28 a, 4611 LC Bergen op Zoom
Telefoon: 0164 – 244020
Informeert over: U kunt vragen, aanvullingen en thema’s voor de pleegwijzer voorleggen.
• Pleegzorg
Internetsite: www. Pleegzorg.nl
Informeert over: Uitgebreide informatie over Pleegzorg, Pleeginstanties en achtergronden. Links naar diverse aanverwante sites.
• Stap
Internetsite: www.stap-pleegzorg.nl
Informeert over: Staptrainingen die beschikbaar zijn voor pleegouders en profs.
• Pleegzorg en tieners
Internetsite: homepages.hetnet.nl/~tienerpleegzorg
Informeert over: voor en over tienerpleegkinderen.
Hoofdstuk 6: China’s eenkindspolitiek & Adoptie
Mao´s motto in de jaren vijftig zou je kunnen omschrijven als: ´Des te meer zielen, des te machtiger is China´. Maar toen het aantal geboorten explosief bleek te groeien en dit niet het geval was met de welvaart, zag Mao in dat het aantal geboorten aan banden moest worden gelegd. Ter vergelijking: in 1953 waren er nog ´maar´ 538 miljoen Chinezen en nu zijn dat er ruim 1,3 miljard! De eerste discussies over de aanpak van dit probleem brandden in 1957 los. Pas in 1979 nam men het besluit dat alles zou veranderen: de één-kind politiek werd ingevoerd. De regering wilde hiermee een bevolkingsgroei van 1 % in 2000 bereiken, terwijl dat in 1963 nog 33% was!
Het idee van deze politiek is dat echtparen slechts één kind mogen krijgen. Houden ze zich hier niet aan, dan volgen er sancties: meestal is dat een enorme boete, het is gebeurd dat mensen een boete van tien maal hun jaarsalaris moesten betalen, maar er zijn ook berichten van gedwongen sterilisatie en gedwongen abortussen. Het gebeurt dan ook vaak dat echtparen hun tweede kind niet aangeven, waardoor er een heleboel kinderen, vaak meisjes, eigenlijk niet ´bestaan´.
Hier komt bij dat echtparen een jongen verkiezen boven een meisje. In 2000 was het eerste kind in tien procent van de gevallen vaker een jongen dan een meisje. Wat het tweede kind betreft waren er op de honderd meisjes wel honderdvijftig jongens! Hieruit blijkt dat vrouwen vaak hun kind laten weghalen als het een meisje is, vooral bij het tweede kind. Vermeer denkt niet dat dit te wijten is aan de politiek. In Zuid-Korea is het verschil in het aantal jongens en meisjes nóg groter en daar bestaat die één-kind politiek niet. Het ligt gewoon aan de culturele voorkeur voor jongens.
Toch heeft deze politiek ook positieve gevolgen gehad. Het heeft namelijk ervoor gezorgd voor een versnelling van de verlaging van het geboortecijfer. En dat klopt, want in de afgelopen dertig jaar is het aantal geboorten met driehonderd miljoen teruggedrongen. Maar dit is niet alleen te danken aan deze politiek. Het komt ook door de culturele voorkeur. Vrouwen willen vaak slechts één kind, maar meestal twee: bijna alle vrouwen werken en willen carrière maken.
Als er kinderen worden geboren die niet gewenst worden, worden die ter adoptie gezet. Maar inmiddels zijn dat er zo veel in China, daarbuiten kost ter adoptie stellen ook geld voor de biologische ouders. De meeste mensen in China hebben daar niet genoeg geld voor. Daarom worden kinderen gedumpt (vooral meisjes) of verkocht. Gelukkig zijn er in andere landen meerdere mensen die ervoor willen zorgen dat er zo min mogelijk kinderen worden gedumpt of iets dergelijks.
Hoofdstuk 7: Wat zijn de gevolgen voor een kind?
Je hebt verschillende problemen, om een er een paar te noemen: slaap-, school-, taal-, hechtingsproblemen. Ik ga er nu een paar uitwerken.
Lichamelijke problemen
Voordat een adoptiekind naar Europa komt, moet er een medische verklaring worden opgesteld waarin vermeld staat welke ernstige ziekten het kind heeft. Veelal krijgt men ook informatie over de meer algemene gezondheidstoestand van het kind. Er zijn bepaalde ziekten die erg vaak voorkomen bij geadopteerde kinderen, omdat ze vaak uit een niet zo schoon en hygiënisch milieu komen. Maar ook hebben zij weerstand tegen andere ziekten dan wij, je lichaam maakt antistoffen voor de ziektes die in jouw milieu voorkomen. Bloedarmoede komt nogal eens voor. Een onderzoek op tuberculose is aan te raden. Nogal wat kinderen hebben last van infecties aan de bovenste luchtwegen (bijvoorbeeld bronchitis).
Er zijn nog meer dingen te noemen wanneer het gaat over de lichamelijke problemen bij adoptiekinderen. Zoals het volgende:
Ondervoeding en groeiretardatie (zowel gewicht als lengte groei achterstand) komt veelvuldig voor bij aankomst. Dit heeft allerlei gevolgen. Direct zichtbaar zijn het zeer lage lichaamsgewicht en achterstanden in lichamelijke groei en motorische ontwikkeling. Van vondelingen en zwerfkinderen is de geboortedatum zelden bekend. In het tehuis, waar de kinderen worden opgenomen, wordt de leeftijd geschat. Sterk ondervoede kinderen worden niet zelden te jong geschat.Er zijn kinderen bekend bij wie sprake is van een leeftijdsverschil van twee of meer jaren. Een kind van zogenaamd vijf jaar bleek achteraf, volgens nader röntgenologisch onderzoek, acht jaar te zijn. Bij een dergelijk groot leeftijdsverschil kunnen later op school moeilijkheden (niet bij de leeftijdsgroep thuis voelen in een vervroegde puberteit) ontstaan, maar ook al meteen thuis.
De gevolgen van de lichamelijke problemen kun je van verschillende kanten bekijken. De boeken zijn het hier niet over eens, want het ene boek heeft het alleen over de negatieve uitwerking daarvan, het andere boek alleen over de positieve uitwerking.
Ernstige lichamelijke aandoeningen maken het vaak noodzakelijk dat kinderen in het ziekenhuis opgenomen worden. Ziekenhuisopnamen, vooral indien herhaaldelijk of langdurig noodzakelijk, en de erbij horende moeder-kind separatie, vergroten het risico op probleemgedrag.
Hier werden de lichamelijke problemen als een belemmering gezien. Je kunt het ook van de andere kant zien:
Een pasgeboren baby heeft veel lichamelijke verzorging nodig en mede daardoor ga je, je als ouders aan het kind, en als kind aan je ouders, hechten. Een adoptiekind dat merkt dat die verzorging hem goed doet, gaat zich aan zijn verzorgers hechten. Het kan zijn dat daardoor de band tussen hem en zijn nieuwe ouders eerder groeit, dan wanneer het gaat om een gezond, zelfstandig kind.
Slaapproblemen
Je zou kunnen denken dat het kind alleen al door spanning van alle nieuw dingen slaapproblemen zou krijgen, dit blijkt niet zo te zijn.
Een voor de hand liggende oorzaak is dat het kind vooral de eerste dagen veel spanningen ondergaat. De lange vliegreis, de vele nieuwe mensen en indrukken zullen voor de rust van het kind weinig bevorderlijk zijn. Er is echter een tweede en belangrijker oorzaak voor de slaapproblemen. Onze slaapgewoonten (een eigen bed, veelal alleen in een aparte kamer) wijken sterk af van wat het kind gewend is.
Sommige kinderen krijgen pas na een paar weken of maanden slaapproblemen. Daar kun je twee oorzaken voor noemen:
• Allereerst kan het een uitgestelde reactie zijn. Direct na de aankomst is het kind te moe om niet te kunnen inslapen. Maar naarmate het beter uitgerust raakt, heeft het kind ook meer fysieke mogelijkheden om wakker te blijven, en te overdenken en trachten te verwerken wat er de laatste tijd allemaal is gebeurd. Er kunnen angsten ontstaan - dat het wel allemaal tijdelijk zal zijn en dat er wel weer wat vervelends zal gebeuren, vooral bij kinderen die al eerder abrupte overgangen hebben meegemaakt.
• De eerste weken heeft het kind zijn uiterste best gedaan zich van een zo goed mogelijk zijde te laten zien. Misschien zal het in het begin ook wat meer vertroeteld zijn. Langzaamaan lokt het kind bewust of onbewust de eerste negatieve reacties uit. Het komt dan in een wat normaler gedragspatroon. Daardoor kunnen spanningen en conflicten ontstaan, die door het kind maar moeilijk worden verwerkt. Het gaat dan niet zonder zorgen en ontspannen naar bed met als gevolg; slaapproblemen, onrustig zijn, akelig dromen en dergelijke.
Eerst lijkt dit een negatief verschijnsel: het kind krijgt er slaapproblemen van, maar dit blijkt dus toch een positief verschijnsel te kunnen zijn. Veel kinderen zijn in het begin onrustig, dromen akelig en gaan soms op eens weer bed plassen, hoewel ze in het tehuis al zindelijk waren. Zo wordt het bedplassen van oudere kinderen vaak veroorzaakt door de vele spanningen die het kind voelt. Al die nieuwe indrukken en ervaringen roepen deze spanningen op.
Een jongetje heeft wel eens een akelige droom gehad, hij kon het nog goed herinneren. Dit was zijn droom/nachtmerrie:
Ik ben in een vreemde stad. Er zijn kronkelige straatjes en steegjes. Er is niemand die ik ken. Ik ben een beetje bang maar ook wel een beetje opgewonden. Het is of ik op een groot marktplein ben waar een heleboel mensen staan te praten, maar ik kan ze niet verstaan. Dan lijkt het of ik mijn naam hoor, maar ik weet het niet zeker. Dus ga ik de stem achterna. Ik kan degenen die me roept almaar niet inhalen. Ik word bezweet en een beetje angstig wakker.
Dit voorbeeld geeft ook meteen het taalprobleem aan. Hij kan de andere mensen niet verstaan, en de anderen kunnen hem niet verstaan.
Taalproblemen
Taalproblemen zijn ècht vervelende problemen. Bijvoorbeeld als je op vakantie gaat naar een land waarvan ze geen taal spreken die jij kent.
Toch kan de taal barrière in het begin best moeilijkheden geven. Het kan aanleiding zijn tot driftbuien, als het kind niet duidelijk kan maken wat het bedoelt. De kinderen kunnen wantrouwig worden, als ze het gesprek van de anderen niet kunnen volgen. Het kind voelt zich als een gevangene die met zijn taal is opgesloten.
Wij vinden praten de meest normale manier van communicatie. Het zou een ramp zijn wanneer we ineens doofstom zouden worden. Kun je nagaan hoe een adoptiefkind zich voelt: en 'doofstom' en ook nog bij vreemde mensen in huis. Dat is dubbel ellende. Gelukkig begint de Nederlandse taal, na enkele weken snel te wennen. Binnen enkele weken maken de meeste kinderen, die hun eigen taal volledig machtig waren, al zinnetjes in het Nederlands. Dat wil niet zeggen dat zij het Nederlands ook beheersen. Vooral de grammatica is moeilijk.
Eetproblemen
Bijna 30% van de kinderen lijkt een niet te stuiten behoefte aan voedsel te hebben. Zij blijven eten en als bij de maaltijd nog niet alles op is, zullen zij hun bord blijven vullen. Nu kunnen er concrete medische redenen zijn voor de enorme behoefte aan voedsel. We moeten ook bedenken dat sommige kinderen vooral het eerste jaar na aankomst een achterstand inhalen. Uitzonderlijke snelle groei is hiervan soms het gevolg en hiervoor zijn uiteraard extra bouwstoffen nodig. Zij weten wat tekort aan voedsel en honger betekent, ze hebben daardoor geleerd dat het weinige dat er te eten is ook opgegeten moet worden om althans in leven te blijven. Overigens komt het tegenovergestelde, te weinig of niet eten, welliswaar veel minder vaak, maar toch ook voor. Meestal heeft dit te maken met medische factoren, hoewel het weigeren van voedsel bij kinderen ook kan duiden op een protesthouding.
Het klinkt misschien vreemd maar adoptiekinderen kunnen zoveel eten, omdat ze 'mee-eters' hebben. Of omdat ze ineens zo hard groeien, en dan heb je wat meer eten nodig. Dit zijn medische redenen. Er kunnen ook geestelijke redenen zijn, zoals veel eten doordat ze denken dat ze hier een paar dagen van moeten leven.
Relatie/hechtings problemen
Het komt wel eens voor dat adoptieouders op Schiphol staan, en dan denken ze: Is dit nou ons kind, waar we van moeten houden?
Eindelijk is het zover, de eerste ontmoeting met het kind. Het liefst zou je je het in je armen en het in je hart sluiten. Vanaf dat moment is het je kind waaraan je al je liefde wilt geven. Alles zal verder in orde komen. Een enkele keer gaat het ook zo gemakkelijk. Maar het kan ook anders. Er zijn vrouwen die niet direct dat innige moeder-kind-contact voelen, maar haar liefde moet groeien.
Een moeder die een eigen kind heeft gebaard, heeft het negen maanden gedragen en groeit naar het kind toe. Dat is bij adoptiefouders ook zo. Alle kinderen zijn onthecht als ze hier aankomen. Er is dus reden om bij alle kinderen er bewust mee bezig te gaan om die hechting tot stand te brengen.
Liefde groeit dus wel, maar je moet er wel bewust mee bezig zijn, dat je kind aan je moet gaan hechten, en dat dat niet zomaar vanzelf gaat.
Je kunt het leven van een adoptiefkind als volgt indelen. Bij elke leeftijdsperiode heeft het kind hulp van ouders nodig om hechting te vinden.
• 0 tot 4 á 6 maanden: Het kind zoekt lichamelijke geborgenheid, hechting.
• 0.5 tot 4 á 5 jaar: Het kind komt in een afkerende relatie te staan met moeder en/of vader. Deze periode begint met eenkennigheid.
• 5 tot 9 jaar: Het kind staat in een verbaalverstandelijke houding t.o.v. de wereld. Het worden echte kennisfanaten.
• 9 tot 12: Het sociale aspect komt meer naar voren. De normen van de groep worden heel belangrijk. Ze willen het liefst zich aanpassen en meedoen.
• 11+: De religieuze, ethische en esthetische aandrift wordt belangrijk.
De rol van de ouders wordt steeds minder, eerst hebben zij nog een grote taak om de hechting op gang te brengen, later niet meer zo.
Bij fundamenteel relatiegestoorde kinderen, dus hechtingsgestoorde kinderen is er in de eerste fase iets mis gegaan. Zij hebben zich nooit aan iemand kunnen hechten op lichamelijk emotioneel niveau. 75% van de adoptiekinderen hecht zich wel spontaan, maar een groep van ongeveer 25%, de sensitieve (=gevoelige) hechten zich niet.
Het is niet zo dat hoe ouder het kind bij aankomst is, hoe meer problemen er te verwachten zijn. Heel jong aangekomen kinderen kunnen meteen en later in de puberteit eveneens ernstige gedragsproblemen vertonen. Uit een onderzoek onder 116 kinderen uit Thailand bleek dat:
- van de jongste groep kinderen er 25% aanpassingsproblemen vertoont.
- het grootste verschil bestaat tussen de groep van 6 maanden en jonger bij aankomst en 7-12 maanden.
* in hoofdzaak de problematische achtergrond en minder de feitelijke leeftijd bij aankomst de voornaamste reden is voor aanpassingsproblemen.
* bij 19 van de 116 kinderen bleven de beginproblemen in een of andere vorm bestaan en waren ze ongeveer acht jaar later nog steeds enigszins opvallend aanwezig. Ze werden toen voor het eerste onderzoek benaderd werden.
Verwaarloosde kinderen kunnen kenmerken vertonen die wijzen op problemen in de hechting en de relaties. Dit uit zich vaak op verschillende wijzen, hier volgen een paar voorbeelden.
- iedereens-vriendjes gedrag
- aandachttrekkerij
- stugheid of bazigheid
- somberheid
- nachtmerries, slecht slapen
- overmatig veel eten
- liegen en stelen.
Dit zijn veel kenmerken van kinderen die moeite hebben met de hechting. Het hoeft natuurlijk niet zo te wezen dat wanneer het kind hechtingsproblemen heeft, zij dit uit op al deze manieren. Ook kun je niet concluderen dat wanneer een adoptiekind bijvoorbeeld liegt of steelt, zij hechtingsproblemen heeft. Dit is wel een punt waar je mee op moet passen.
Hoofdstuk 8: Waarom adopteren en waarom niet?
Waarom wel?
De onvervulde kinderwens is vaak een reden voor adoptie van een kind. De kinderwens van een koppel van hetzelfde geslacht of van een persoon zonder partner, is een andere reden. Indien alle kinderen van hetzelfde geslacht zijn wordt soms een kind van het andere geslacht geadopteerd. Sociale overwegingen kunnen ook reden zijn van adoptie van een kind uit een ontwikkelingsland of noodgebied.
Een andere overweging kan zijn dat één van de ouders een genetisch overdraagbare ziekte heeft waardoor biologisch eigen kinderen krijgen, een risico inhoudt. Gezondheidsproblemen waardoor zwangerschap of geboorte risicovol is, is ook een overweging om te kiezen voor adoptie.
Ten slotte is er nog een heel andere sociale overweging, het adopteren van een Special Need kindje. Dit zijn kindjes met een lichamelijke handicap. Kinderen met geestelijke handicap mogen niet geadopteerd worden. Soms adopteren mensen, omdat het kind in het land van herkomt geen toekomst zou hebben.
Ongeveer 10% van alle echtparen kan geen kind krijgen, dat is redelijk veel. Dit is ook 1 van de meest voorkomende reden van adoptie.
Er zijn meerdere redenen, het is ook persoonlijk welke rede de doorslag geeft. Er zullen per persoon nog wel andere redenen zijn, maar dit zijn de hoofdredenen waarom men wél wil adopteren.
Waarom niet?
Adoptie haalt het kind weg uit zijn oorspronkelijk milieu. Als het uiterlijk verschilt van de adoptie-ouders en de rest van zijn of haar omgeving kan dat spanningen geven.
Niet ondenkbaar is dat de familie daar na een geslaagde adoptie een claim probeert te leggen door de natuurlijke en begrijpelijke wens hun vaak armoedige situatie te verbeteren.
Samenvattend heeft een pleeggezin voor en nadelen. Het grootste voordeel is dat het kind een betere toekomst krijgt en zich thuis kan voelen bij ouders die het kind beschermen en op wie ze kan terugvallen bij problemen. Een groot nadeel is dat ze zich moet aanpassen aan de verzorgers/opvoeders en hun nieuwe leefomgeving. Vooral als de religie er ook nog een rol bij gaat spelen, duurt het lang voordat het kind zich echt thuis voelt. Voordat je overgaat tot adoptie moet je voor je zelf goed overwegen of je er helemaal voor kunt gaan, zo niet, dan moet je het vooral niet doen.
Hoofdstuk 9: Homoadoptie
Homoseksualiteit is in Nederland heel gewoon geworden. De meeste mensen accepteren homo’s ook. Maar als homo’s zeggen dat ze graag een kind willen, worden ze raar aangekeken. De meeste mensen vinden dat een kind een vader en een moeder nodig heeft. Twee mannen kunnen volgens hen niet een kind opvoeden. Dit is een lastig punt, want meningen zijn hierover verdeelt.
De homo’s kunnen nu zelfs gaan trouwen. Daarna zouden ze graag kinderen willen hebben, net zoals de meeste heteroparen. Maar op de natuurlijke wijze zouden zij geen kinderen kunnen krijgen. Als het twee vrouwen geweest waren, dan kan de één een draagmoeder worden. Maar bij twee mannen kan dat niet. Ze moeten dus wel een kind adopteren om een kind te kunnen krijgen en opvoeden. Vaak zijn de homo’s die een kind adopteren zich goed bewust van wat er speelt. Ze moeten veel overwegen en ze worden vaak raar aangekeken. Ze hebben een goed standpunt nodig om door te zetten tot ze een kind hebben. Meestal houden ze evenveel of meer van een kind dan heteroparen, waarom zouden ze dan niet mogen adopteren?
Sommige vinden liefde en aandacht de belangrijkste dingen zijn waarmee een kind opgevoed wil worden. Iedereen denkt dat alleen een vader en moeder samen een kind de liefde en de aandacht kunnen geven. Maar homoseksuele mensen kunnen dat net zo goed vinden zij. Sommige vinden dat alleen lesbiennes kunnen adopteren. Men denkt soms dat vrouwen meer om een kind geven dan mannen. Daar is meestal niets van waar. Wel heeft de vrouw 9 maanden met het kind in haar buik gelopen, waardoor ze hechter zijn aan het kind dan een man. Maar ze houden meestal evenveel van het kind. Dat is ook bij homoadoptie meestal het geval. Ze hebben misschien niet 9 maanden met het kind in hun buik gelopen, maar ze hoeven daardoor niet minder van het kind te houden.
Vooral over het laatst besproken onderwerp heb ik een mening. Ik vind het zelfs leuk als homo’s (of lesbiennes) een kind adopteren. Zij kunnen net zo veel van een kind houden, waarom zou het dan niet mogen. Ik stel de toekomst van een kind voorop, en als een kind een even goede toekomst bij homo-ouders heeft als bij hetero-ouders, waarom zou het niet kunnen.
Conclusie
Adoptie vind ik een mooi iets, alleen al voor de toekomst van een kind.
Hoofdstuk 10: Mijn Mening
Voordat ik aan mijn werkstuk begon wist ik niet goed of ik later wel een kind wilde baren, of toch liever adopteren. Daarom wilde ik heel graag dit onderwerp. Om eerlijk te zijn weet ik nu nog steeds niet wat ik wil. Maar ik weet wel dat het lastig is om “even” een kind te adopteren. Er moet veel gebeuren voordat het zover is. Daarom vind ik het knap als men een kind adopteren, het kan soms ook nare gevolgen hebben.
Adoptie vind ik tot een bepaalde hoogte een goed iets. Mijn standpunt om een kind te adopteren is dat het misschien een betere toekomst zou hebben hier. Ik vind het belangrijk dat een kind een goede en gelijke toekomst heeft. Maar ik weet niet of ik kinderen kan krijgen, als het wel kan zit er een grote kans in dat ik een kind wil baren.
Ik ben nu 16 jaar, heb nog een heel leven voor mij. Ik hoop dat ik van een kind kan houden en dat ik een leuk gezin krijg. Dat is toch wat iedereen wilt? Een kind in een arm land moet eerst maar denken om de volgende dag te halen. Met deze achterliggende gedachten zou iedereen even moeten denken aan andere kinderen.
• http://www.freya.nl/web_folders/folder12.php
• http://www.volkskrant.nl/buitenland/article534230.ece/Guatemala_zet_adoptie_van_2.300_kinderen_door_buitenlanders_even_stop?source=rss
• http://www.adoptie.nl/adoptieprocedure/stapvoorstap/content.htm
• www. scholieren.com
• http://www.scholieren.com/werkstukken/5799
• http://www.kinderwens.com
• http://www.pleegzorgbrabant.nl/index.php?pagina_id=59
•
Hoofdstuk 1: Hoe gaat adoptie in z’n werk?
Voor er echt kan worden geadopteerd moeten er meerdere stappen worden doorgewerkt. Hier kort de stappen en daarna het vervolg van de adoptieprocedure:
De adoptieprocedure: van het aanvragen tot het verkrijgen van de beginseltoestemming
1. Indienen van de aanvraag
2. Toelating tot de procedure
3. Voorlichtingsbijeenkomsten
4. Gezinsonderzoek
5. Verlening beginseltoestemming
De adoptieprocedure: de fase van bemiddeling
6. Kiezen voor volledige of deelbemiddeling
7. Voorstel van een adoptiekind
8. Aankomst van het kind in het gezin
De adoptieprocedure: formaliteiten als het kind in Nederland is
9. Aanmelden van het kind bij officiële instanties
Stap 1: Indienen van de aanvraag
Men moet zich eerst aanmelden bij Stichting Adoptievoorzieningen. Ze horen dan beginseltoestemming* te krijgen als het in orde is.
(*beginseltoestemming = toestemming voor mensen die voor de eerste keer een kind adopteren)
Stap 2: Toelating tot de procedure
Beginnende adoptieouders mogen niet ouder dan 41 jaar zijn als ze geen partner hebben. Dat is dus een éénouderadoptie.
Voor gehuwde of samenwonende geldt de regel: de oudste mag niet ouder dan 45 jaar zijn en de jongste mag nog niet 44 jaar zijn. Ook als ze allebei 44 jaar zijn wordt het niet geaccepteerd. Voor mensen van 42 jaar of ouder geldt dat ze bereid moeten zijn een kind van 2 jaar te adopteren. Het leeftijdsverschil tussen ouder en adoptiekind mag niet meer zijn dan 40 jaar.
Van het land van herkomst van het geadopteerde kind wordt meestal nog op meerdere dingen gelet, zoals; godsdienst, gezinsgrootte, ongewenste kinderloosheid.
Stap 3: Voorlichtingsbijeenkomsten
Voordat er een kind kan worden geadopteerd, zijn er voorlichtingsbijeenkomsten. De zes bijeenkomsten worden door Stichting Adoptievoorzieningen georganiseerd. Tijdens de voorlichtingsbijeenkomsten wordt ingegaan op wat het kan betekenen om een adoptiekind in het gezin op te nemen. Dit gebeurt aan de hand van drie hoofdthema's: de adoptieouders, de oorspronkelijke ouders en het adoptiekind. Deze drie partijen worden ook wel aangeduid als de adoptiedriehoek. Voorafgaand aan de bijeenkomsten ontvangt diegene het handboek van de Stichting Adoptievoorzieningen. De voorlichtingsbijeenkomsten worden overdag gehouden en voor de aanvrager is het verplicht deze bij te wonen.
Stap 4: Gezinsonderzoek
Door de Raad voor de Kinderbescherming wordt er een onderzoek gedaan. Als iemand in aanmerking wilt komen voor een adoptiekind moet diegene eerst de voorlichtingsbijeenkomsten hebben afgerond en toestemming hebben gegeven voor het opvragen van een uittreksel uit het Justitieel Documtatieregister. Bijvoorbeeld of diegene een strafblad heeft. Als dat gebeurd is, start de Raad voor de Kinderbescherming een onderzoek naar het gezin maar ook een wordt er een medische keuring gedaan.
Het gezinsonderzoek bestaat uit meerdere gesprekken met (maatschappelijke) mensen.
Stap 5: Verlening beginseltoestemming
De minister van Justitie beslist vervolgens of diegene een beginseltoestemming krijgt. Deze beginseltoestemming is drie jaar geldig en kan op verzoek, na aanvullend gezinsonderzoek, met maximaal drie jaar worden verlengd.
Voordat wordt belist of er een beginseltoestemming wordt gegeven, wordt er eerst overlegt met Raad voor de Kinderbescherming. Er wordt weinig een negatief advies gegeven en meestal word er dus een beginseltoestemming uitgereikt. Het is mogelijk een bezwaarschrift in te dienen tegen deze uitspraak binnen 6 weken na datum van de afwijzing.
Stap 6: Kiezen voor volledige of deelbemiddeling
Als er eenmaal een beginseltoestemming is gegeven, gaat het over op een bemiddelingsfase. Er zijn meerdere bemiddelingsinstanties, die vergunninghouders worden genoemd. Zij zijn gespecialiseerd in adoptie uit een bepaald land. Tijdens de gesprekken bij de voorlichtingsbijeenkomsten van Stichting Adoptievoorzieningen wordt duidelijk welke vergunninghouder er het best gekozen kan worden. Als er eenmaal een beginseltoestemming is moet de vergunninghouder worden “gekozen” en daar wordt dan ingeschreven. Zonder vergunninghouder is adoptie niet mogelijk.
Bij deelbemiddeling is het mogelijk zelf veel zaken te regelen, zonder dat de vergunninghouder dat echt doet. De vergunninghouders worden dan beperkt tot het onderzoeken van de zuiverheid en zorgvuldigheid van organisaties en personen die bij de adoptieprocedure betrokken zijn. Het advies van de vergunninghouder word bij het ministerie van Justitie voorgelegd.
Bij volledige bemiddeling is wel het geval dat de vergunninghouder de meeste zaken regelt en de (aspirant-)ouders hebben dan juist weinig te zeggen over de procedure. Meestal is dit bij (aspirant-)ouders, die nog niet eerder een kind hebben geadopteerd.
Stap 7: Voorstel van een adoptiekind
Als van het land van herkomst wordt bepaald dat iemand het kind kan adopteren die erom “gevraagd” heeft. Gaat de vergunninghouder kijken of het een goede mach zou zijn. Hij kijkt hierbij naar achtergrond en naar medische benodigdheden. Als de vergunninghouder het goedkeurt gaat het voorstel naar de ouders. Zij krijgen dan ook nog even de tijd om te denken over het kind. Zij krijgen dan ook weer achtergrond, land van herkomst, medische informatie etc. Als ze instemmen op het voorstel word verdere informatie gegeven en benodigde medische hulp.
Stap 8: Aankomst van het kind in het gezin
De adoptieouders kunnen het kind ophalen in het herkomstland, of het kind komt onder begeleiding naar Nederland. Meestal gaan de ouders het kind ophalen. Vaak moeten de ouders dan in het land van herkomst blijven voor een paar weken. Voordat ze Nederland betreden met het kind worden alle voorwaardes en papieren gecontroleerd, zodat er geen fouten gemaakt kunnen worden. Kinderen die uit een Verdragsland komt, wordt door de Haagse Adoptieverdrag meteen erkend. Bij een niet-verdragsland moet eerst een machtiging van voorlopig verblijf worden afgegeven.
Als het kind in Nederland is aangekomen moeten er meerdere stappen worden ondernomen;
1) Aanmelden bij gemeente: binnen 5 dagen moet het kind aangemeld zijn bij de gemeente, dat is bij normale geboorte ook zo.
2) Aanvragen gezag (als dat nodig is): als er nog geen adoptie-uitspraak heeft plaatsgevonden in land van herkomst, moet er in Nederland gezag aangevraagd worden.
3) Erkennen van de buitenlandse adoptie: het erkennen van buitenlandse adoptie aan Nederlandse autoriteiten, is alleen nodig als het kind uit een niet-verdragsland komt.
4) Adoptie naar Nederlands recht (als dat nodig is): meestal wordt in land van herkomst een adoptie-uitspraak gedaan, als dat niet zo is moet er actie worden ondernomen. Adoptie naar Nederlands recht.
5) Aanvraag partneradoptie (als dat nodig is): als het gaat om individuele adoptie, maar er wel een partner is die het kind mee opvoedt, dan kan er nog mede-adoptie worden aangevraagd.
Hoofdstuk 2: Hoeveel geadopteerde kinderen zijn er in Nederland?
In 1974 bereikt het aantal Nederlandse adopties haar hoogtepunt met 1259 plaatsingen. Dit is tevens het moment van kentering, want in de jaren erna neemt binnenlandse adoptie langzaam aan af tegenover adopties uit het buitenland. Mide door de mogelijkheid tot herroeping van de adoptie door Nederlandse ouders weken veel paren die een kind wilde adopteren uit naar het buitenland. In 1980 worden 1599 kinderen geplaatst, het hoogste aantal op heden. In de jaren erna neemt het aantal binnenlandse adopties gestaag af tot een gemiddelde van 50 per jaar, terwijl er gemiddeld ruim 1000 kinderen per jaar uit het buitenland geplaatst worden.
In 2006 trad wederom een ommekeer op: het aantal adopties daalde scherp naar 816, terwijl in 2005 nog 1185 adopties plaatsvonden. In 2007 daalde het aantal verder naar 782. Er komen vooral minder kinderen onder de 24 maanden naar Nederland. Het aandeel “special needs” kinderen neemt toe. De meeste adoptiekinderen kwamen in 2006 uit China, Colombia, Haïti en Ethiopië. Een belangrijke oorzaak voor de afname is dat China op 1 januari 2006 het Haagse Adoptieverdrag heeft geratificeerd: mede daardoor daalde het aantal kinderen uit China van 806 in 2005 naar 476 in 2006. Door het bevorderen van binnenlandse pleegzorg, zorg door familieleden en projecthulp, neemt het aantal kinderen dat naar het buitenland moet om in een gezin opgevoed te kunnen worden wereldwijd af. De Vereniging Wereldkinderen verwacht dat interlandelijke adoptie over vijf à tien jaar alleen zal voorkomen voor kinderen die extra (medische) zorg behoeven, en dat zij op termijn zal verdwijnen.
Capaciteiten
Tijdens het gezinsonderzoek moet u (beiden) een gezondheidsverklaring overleggen aan de raadsonderzoeker. Hiertoe moet u zich (beiden) laten keuren door een (andere dan uw huis-) arts. Uitgangspunt is dat u lichamelijk en geestelijk in staat moet zijn om het toekomstige adoptiekind op te voeden. Wanneer er sprake is van een levensbedreigende ziekte zal deze gezondheidsverklaring niet afgegeven worden. In andere gevallen zal de raadsonderzoeker bekijken in hoeverre uw ziektebeeld een belemmering vormt. Soms zal dit voor het Ministerie reden zijn om geen beginseltoestemming af te geven. In veel gevallen zult u, ondanks de ziekte die u heeft (gehad), waarschijnlijk toch een beginseltoestemming krijgen. Maar de landen van herkomst kunnen hier anders tegenaan kijken en andere eisen stellen. Het kan dus gebeuren dat u op grond van uw gezondheidssituatie voor bepaalde adoptielanden niet in aanmerking komt, terwijl u wel een beginseltoestemming heeft. Wanneer u denkt dat uw gezondheid of die van uw partner tot problemen kan leiden, kunt u al in het begin van de procedure informatie hierover inwinnen bij Bureau VIA en/of de vergunninghouders.
• dat aanvrager (én partner) toestemming moet(en) geven voor inzage in het justitieel documentatieregister (strafregister).
• dat het leeftijdsverschil tussen de (oudste) ouder en het kind op het moment van plaatsing niet groter mag zijn dan 40 jaar. Bij plaatsing van kinderen met een handicap of van kinderen ouder dan twee jaar wordt soms van deze regel afgeweken.
• dat u bereid moet zijn het kind alle noodzakelijke medische behandelingen en inentingen te geven.
• dat u garant moet staan voor alle kosten die de verzorging van het kind met zich meebrengt.
Faciliteiten
Volgens de Nederlandse wet kan iedereen die aan de volgende eisen voldoet een kind uit het buitenland adopteren.
De belangrijkste eisen zijn;
• Je moet getrouwd zijn ( voor de wettelijke adoptie 5 jaar)
• Je moet alle medische behandelingen die voor het kind van levensbelang zijn ondergaan.
• Je mag niet ouder zijn dan 41 ( in bijzondere gevallen 43)
• Je mag niet meer dan 40 jaar ouder zijn dan het kind.
• Je moet verplicht de voorlichting van het bureau VIA volgen. De kosten zijn ƒ 850, - per echtpaar.
• Dat je aan een bepaald inkomen moet voldoen.
• Dat je nog kinderloos moet zijn, voordat je aan een adoptie begint.
• Dat je een groot huis moet hebben in een dure buurt.
Dit is de adoptiewet die in Nederland geldt. Maar het ligt er ook aan met welke vereniging je samenwerkt en in welk land je een kind adopteert
Want elk land heeft zijn eigen regels waar je je aan te houden hebt.
Hoofdstuk 4: Welke kosten komen bij een adoptiekind kijken?
• De kosten rond een adoptie kunnen behoorlijk oplopen.
• De (verplichte) voorlichting kost € 900,00.
• De bemiddelingskosten variëren, afhankelijk van het land van herkomst en de vergunninghouder, tussen de € 7.500,- en € 20.000,-.
• De adoptieuitspraak naar Nederlands recht bedraagt € 600,.
• Afhankelijk van uw werkomstandigheden kunt u nog tegen kosten aanlopen doordat u gedwongen bent (onbetaald) verlof op te nemen indien de adoptieverlofregeling (4 weken betaald verlof is wettelijk geregeld) niet volstaat.
De totale kosten voor adoptie bedragen vaak rond de 10.000, Euro. Er bestaan verschillen tussen de diverse bemiddelingsbureau’s en de landen waaruit de adoptie kinderen afkomstig zijn. Kosten voor adoptie worden niet gedekt door de verzekering. Er is echter wel een mogelijkheid om de uitgaven op te voeren als buitengewone lasten via uw belastingformulier (onderdeel buitengewone lasten voor ziekte, invaliditeit, bevalling, adoptie, arbeidsongeschiktheid, ouderdom en overlijden).
Het gaat om uitgaven van u en uw fiscale partner voor de ndiening en de behandeling van het verzoek tot adoptie door de rechter.
Als u het kind in het buitenland adopteert, zijn de uitgaven ftrekbaar voor:
de behandeling van het verzoek om beginseltoestemming; de verplichte voorlichting;
• het verplichte deel van de bemiddeling tot een maximum van € 681. Als u een fiscale partner heeft en u heeft beiden bemiddelingsuitgaven, dan mag u samen niet meer dan € 681 aftrekken;
• de juridische adoptieprocedure in het land van herkomst; het vervoeren van het kind naar de woonplaats van de adoptieouders.
Als u het kind zelf haalt, zijn de reis - en verblijfskosten beperkt tot maximaal één heen - en terugreis van beide adoptieouders. Bij de verblijfskosten gaat het om de extra kosten die u heeft doordat u in het buitenland verblijft. U mag deze reis - en verblijfskosten pas aftrekken als u van het bevoegde gezag (beginsel) toestemming heeft gekregen om het kind in uw gezin op te nemen.
Hoofdstuk 5: Adoptiehuizen en instellingen
In Guatemala zijn afgelopen jaar nog 46 kinderen gered uit een adoptiehuis. Men verwachtte dat ze van hun ouders waren gestolen en illegaal ter adoptie werden aangeboden. De Amerikaanse eigenaar hield maar vol dat zijn bedrijf helemaal legaal was en dat hij over de benodigde papieren beschikte.
Dit is een voorbeeld van een illegaal bedrijf. Zo zijn er meerdere illegale bedrijven en instellingen in het buitenland. In Nederland komt het niet zo snel voor, omdat het vooral in arme landen gebeurd. Men wil in die landen er bijna alles voor doen om maar aan geld te komen.
Maar ook in Nederland zijn er adoptiehuizen. Elke dag gaan mannen en vrouwen het avontuur aan om een kind op de wereld te zetten. Sommigen kiezen voor een ander avontuur: dat van adoptie.Een intens menselijk avontuur, dat voert langs wegen van hoop, verlangens en passies, maar ook van talloze valstrikken en zware tegenslagen. Een avontuur dat bovendien niet zonder risico's is: noch voor de potentiële ouders op zoek naar een kind, noch voor het ouderloze kind.
• Pleeg Gezins Raad, PGR
Adres: Burg. de Roocklaan 28 a, 4611 LC Bergen op Zoom
Telefoon: 0164 – 244020
Informeert over: Algemene onderwerpen die voor pleeggezinnen van belang kunnen zijn.
• Redactie Pleegzorgwijzer
E-mail: bogaarts@home.nl (voorkeur) of schriftelijk
Adres: Burg. de Roocklaan 28 a, 4611 LC Bergen op Zoom
Telefoon: 0164 – 244020
Informeert over: U kunt vragen, aanvullingen en thema’s voor de pleegwijzer voorleggen.
• Pleegzorg
Internetsite: www. Pleegzorg.nl
Informeert over: Uitgebreide informatie over Pleegzorg, Pleeginstanties en achtergronden. Links naar diverse aanverwante sites.
• Stap
Internetsite: www.stap-pleegzorg.nl
Informeert over: Staptrainingen die beschikbaar zijn voor pleegouders en profs.
Internetsite: homepages.hetnet.nl/~tienerpleegzorg
Informeert over: voor en over tienerpleegkinderen.
Hoofdstuk 6: China’s eenkindspolitiek & Adoptie
Mao´s motto in de jaren vijftig zou je kunnen omschrijven als: ´Des te meer zielen, des te machtiger is China´. Maar toen het aantal geboorten explosief bleek te groeien en dit niet het geval was met de welvaart, zag Mao in dat het aantal geboorten aan banden moest worden gelegd. Ter vergelijking: in 1953 waren er nog ´maar´ 538 miljoen Chinezen en nu zijn dat er ruim 1,3 miljard! De eerste discussies over de aanpak van dit probleem brandden in 1957 los. Pas in 1979 nam men het besluit dat alles zou veranderen: de één-kind politiek werd ingevoerd. De regering wilde hiermee een bevolkingsgroei van 1 % in 2000 bereiken, terwijl dat in 1963 nog 33% was!
Het idee van deze politiek is dat echtparen slechts één kind mogen krijgen. Houden ze zich hier niet aan, dan volgen er sancties: meestal is dat een enorme boete, het is gebeurd dat mensen een boete van tien maal hun jaarsalaris moesten betalen, maar er zijn ook berichten van gedwongen sterilisatie en gedwongen abortussen. Het gebeurt dan ook vaak dat echtparen hun tweede kind niet aangeven, waardoor er een heleboel kinderen, vaak meisjes, eigenlijk niet ´bestaan´.
Hier komt bij dat echtparen een jongen verkiezen boven een meisje. In 2000 was het eerste kind in tien procent van de gevallen vaker een jongen dan een meisje. Wat het tweede kind betreft waren er op de honderd meisjes wel honderdvijftig jongens! Hieruit blijkt dat vrouwen vaak hun kind laten weghalen als het een meisje is, vooral bij het tweede kind. Vermeer denkt niet dat dit te wijten is aan de politiek. In Zuid-Korea is het verschil in het aantal jongens en meisjes nóg groter en daar bestaat die één-kind politiek niet. Het ligt gewoon aan de culturele voorkeur voor jongens.
Toch heeft deze politiek ook positieve gevolgen gehad. Het heeft namelijk ervoor gezorgd voor een versnelling van de verlaging van het geboortecijfer. En dat klopt, want in de afgelopen dertig jaar is het aantal geboorten met driehonderd miljoen teruggedrongen. Maar dit is niet alleen te danken aan deze politiek. Het komt ook door de culturele voorkeur. Vrouwen willen vaak slechts één kind, maar meestal twee: bijna alle vrouwen werken en willen carrière maken.
Hoofdstuk 7: Wat zijn de gevolgen voor een kind?
Je hebt verschillende problemen, om een er een paar te noemen: slaap-, school-, taal-, hechtingsproblemen. Ik ga er nu een paar uitwerken.
Lichamelijke problemen
Voordat een adoptiekind naar Europa komt, moet er een medische verklaring worden opgesteld waarin vermeld staat welke ernstige ziekten het kind heeft. Veelal krijgt men ook informatie over de meer algemene gezondheidstoestand van het kind. Er zijn bepaalde ziekten die erg vaak voorkomen bij geadopteerde kinderen, omdat ze vaak uit een niet zo schoon en hygiënisch milieu komen. Maar ook hebben zij weerstand tegen andere ziekten dan wij, je lichaam maakt antistoffen voor de ziektes die in jouw milieu voorkomen. Bloedarmoede komt nogal eens voor. Een onderzoek op tuberculose is aan te raden. Nogal wat kinderen hebben last van infecties aan de bovenste luchtwegen (bijvoorbeeld bronchitis).
Er zijn nog meer dingen te noemen wanneer het gaat over de lichamelijke problemen bij adoptiekinderen. Zoals het volgende:
Ondervoeding en groeiretardatie (zowel gewicht als lengte groei achterstand) komt veelvuldig voor bij aankomst. Dit heeft allerlei gevolgen. Direct zichtbaar zijn het zeer lage lichaamsgewicht en achterstanden in lichamelijke groei en motorische ontwikkeling. Van vondelingen en zwerfkinderen is de geboortedatum zelden bekend. In het tehuis, waar de kinderen worden opgenomen, wordt de leeftijd geschat. Sterk ondervoede kinderen worden niet zelden te jong geschat.Er zijn kinderen bekend bij wie sprake is van een leeftijdsverschil van twee of meer jaren. Een kind van zogenaamd vijf jaar bleek achteraf, volgens nader röntgenologisch onderzoek, acht jaar te zijn. Bij een dergelijk groot leeftijdsverschil kunnen later op school moeilijkheden (niet bij de leeftijdsgroep thuis voelen in een vervroegde puberteit) ontstaan, maar ook al meteen thuis.
De gevolgen van de lichamelijke problemen kun je van verschillende kanten bekijken. De boeken zijn het hier niet over eens, want het ene boek heeft het alleen over de negatieve uitwerking daarvan, het andere boek alleen over de positieve uitwerking.
Ernstige lichamelijke aandoeningen maken het vaak noodzakelijk dat kinderen in het ziekenhuis opgenomen worden. Ziekenhuisopnamen, vooral indien herhaaldelijk of langdurig noodzakelijk, en de erbij horende moeder-kind separatie, vergroten het risico op probleemgedrag.
Hier werden de lichamelijke problemen als een belemmering gezien. Je kunt het ook van de andere kant zien:
Slaapproblemen
Je zou kunnen denken dat het kind alleen al door spanning van alle nieuw dingen slaapproblemen zou krijgen, dit blijkt niet zo te zijn.
Een voor de hand liggende oorzaak is dat het kind vooral de eerste dagen veel spanningen ondergaat. De lange vliegreis, de vele nieuwe mensen en indrukken zullen voor de rust van het kind weinig bevorderlijk zijn. Er is echter een tweede en belangrijker oorzaak voor de slaapproblemen. Onze slaapgewoonten (een eigen bed, veelal alleen in een aparte kamer) wijken sterk af van wat het kind gewend is.
Sommige kinderen krijgen pas na een paar weken of maanden slaapproblemen. Daar kun je twee oorzaken voor noemen:
• Allereerst kan het een uitgestelde reactie zijn. Direct na de aankomst is het kind te moe om niet te kunnen inslapen. Maar naarmate het beter uitgerust raakt, heeft het kind ook meer fysieke mogelijkheden om wakker te blijven, en te overdenken en trachten te verwerken wat er de laatste tijd allemaal is gebeurd. Er kunnen angsten ontstaan - dat het wel allemaal tijdelijk zal zijn en dat er wel weer wat vervelends zal gebeuren, vooral bij kinderen die al eerder abrupte overgangen hebben meegemaakt.
• De eerste weken heeft het kind zijn uiterste best gedaan zich van een zo goed mogelijk zijde te laten zien. Misschien zal het in het begin ook wat meer vertroeteld zijn. Langzaamaan lokt het kind bewust of onbewust de eerste negatieve reacties uit. Het komt dan in een wat normaler gedragspatroon. Daardoor kunnen spanningen en conflicten ontstaan, die door het kind maar moeilijk worden verwerkt. Het gaat dan niet zonder zorgen en ontspannen naar bed met als gevolg; slaapproblemen, onrustig zijn, akelig dromen en dergelijke.
Eerst lijkt dit een negatief verschijnsel: het kind krijgt er slaapproblemen van, maar dit blijkt dus toch een positief verschijnsel te kunnen zijn. Veel kinderen zijn in het begin onrustig, dromen akelig en gaan soms op eens weer bed plassen, hoewel ze in het tehuis al zindelijk waren. Zo wordt het bedplassen van oudere kinderen vaak veroorzaakt door de vele spanningen die het kind voelt. Al die nieuwe indrukken en ervaringen roepen deze spanningen op.
Een jongetje heeft wel eens een akelige droom gehad, hij kon het nog goed herinneren. Dit was zijn droom/nachtmerrie:
Dit voorbeeld geeft ook meteen het taalprobleem aan. Hij kan de andere mensen niet verstaan, en de anderen kunnen hem niet verstaan.
Taalproblemen
Taalproblemen zijn ècht vervelende problemen. Bijvoorbeeld als je op vakantie gaat naar een land waarvan ze geen taal spreken die jij kent.
Toch kan de taal barrière in het begin best moeilijkheden geven. Het kan aanleiding zijn tot driftbuien, als het kind niet duidelijk kan maken wat het bedoelt. De kinderen kunnen wantrouwig worden, als ze het gesprek van de anderen niet kunnen volgen. Het kind voelt zich als een gevangene die met zijn taal is opgesloten.
Wij vinden praten de meest normale manier van communicatie. Het zou een ramp zijn wanneer we ineens doofstom zouden worden. Kun je nagaan hoe een adoptiefkind zich voelt: en 'doofstom' en ook nog bij vreemde mensen in huis. Dat is dubbel ellende. Gelukkig begint de Nederlandse taal, na enkele weken snel te wennen. Binnen enkele weken maken de meeste kinderen, die hun eigen taal volledig machtig waren, al zinnetjes in het Nederlands. Dat wil niet zeggen dat zij het Nederlands ook beheersen. Vooral de grammatica is moeilijk.
Eetproblemen
Bijna 30% van de kinderen lijkt een niet te stuiten behoefte aan voedsel te hebben. Zij blijven eten en als bij de maaltijd nog niet alles op is, zullen zij hun bord blijven vullen. Nu kunnen er concrete medische redenen zijn voor de enorme behoefte aan voedsel. We moeten ook bedenken dat sommige kinderen vooral het eerste jaar na aankomst een achterstand inhalen. Uitzonderlijke snelle groei is hiervan soms het gevolg en hiervoor zijn uiteraard extra bouwstoffen nodig. Zij weten wat tekort aan voedsel en honger betekent, ze hebben daardoor geleerd dat het weinige dat er te eten is ook opgegeten moet worden om althans in leven te blijven. Overigens komt het tegenovergestelde, te weinig of niet eten, welliswaar veel minder vaak, maar toch ook voor. Meestal heeft dit te maken met medische factoren, hoewel het weigeren van voedsel bij kinderen ook kan duiden op een protesthouding.
Het klinkt misschien vreemd maar adoptiekinderen kunnen zoveel eten, omdat ze 'mee-eters' hebben. Of omdat ze ineens zo hard groeien, en dan heb je wat meer eten nodig. Dit zijn medische redenen. Er kunnen ook geestelijke redenen zijn, zoals veel eten doordat ze denken dat ze hier een paar dagen van moeten leven.
Het komt wel eens voor dat adoptieouders op Schiphol staan, en dan denken ze: Is dit nou ons kind, waar we van moeten houden?
Eindelijk is het zover, de eerste ontmoeting met het kind. Het liefst zou je je het in je armen en het in je hart sluiten. Vanaf dat moment is het je kind waaraan je al je liefde wilt geven. Alles zal verder in orde komen. Een enkele keer gaat het ook zo gemakkelijk. Maar het kan ook anders. Er zijn vrouwen die niet direct dat innige moeder-kind-contact voelen, maar haar liefde moet groeien.
Een moeder die een eigen kind heeft gebaard, heeft het negen maanden gedragen en groeit naar het kind toe. Dat is bij adoptiefouders ook zo. Alle kinderen zijn onthecht als ze hier aankomen. Er is dus reden om bij alle kinderen er bewust mee bezig te gaan om die hechting tot stand te brengen.
Liefde groeit dus wel, maar je moet er wel bewust mee bezig zijn, dat je kind aan je moet gaan hechten, en dat dat niet zomaar vanzelf gaat.
Je kunt het leven van een adoptiefkind als volgt indelen. Bij elke leeftijdsperiode heeft het kind hulp van ouders nodig om hechting te vinden.
• 0 tot 4 á 6 maanden: Het kind zoekt lichamelijke geborgenheid, hechting.
• 0.5 tot 4 á 5 jaar: Het kind komt in een afkerende relatie te staan met moeder en/of vader. Deze periode begint met eenkennigheid.
• 5 tot 9 jaar: Het kind staat in een verbaalverstandelijke houding t.o.v. de wereld. Het worden echte kennisfanaten.
• 9 tot 12: Het sociale aspect komt meer naar voren. De normen van de groep worden heel belangrijk. Ze willen het liefst zich aanpassen en meedoen.
• 11+: De religieuze, ethische en esthetische aandrift wordt belangrijk.
Bij fundamenteel relatiegestoorde kinderen, dus hechtingsgestoorde kinderen is er in de eerste fase iets mis gegaan. Zij hebben zich nooit aan iemand kunnen hechten op lichamelijk emotioneel niveau. 75% van de adoptiekinderen hecht zich wel spontaan, maar een groep van ongeveer 25%, de sensitieve (=gevoelige) hechten zich niet.
Het is niet zo dat hoe ouder het kind bij aankomst is, hoe meer problemen er te verwachten zijn. Heel jong aangekomen kinderen kunnen meteen en later in de puberteit eveneens ernstige gedragsproblemen vertonen. Uit een onderzoek onder 116 kinderen uit Thailand bleek dat:
- van de jongste groep kinderen er 25% aanpassingsproblemen vertoont.
- het grootste verschil bestaat tussen de groep van 6 maanden en jonger bij aankomst en 7-12 maanden.
* in hoofdzaak de problematische achtergrond en minder de feitelijke leeftijd bij aankomst de voornaamste reden is voor aanpassingsproblemen.
* bij 19 van de 116 kinderen bleven de beginproblemen in een of andere vorm bestaan en waren ze ongeveer acht jaar later nog steeds enigszins opvallend aanwezig. Ze werden toen voor het eerste onderzoek benaderd werden.
Verwaarloosde kinderen kunnen kenmerken vertonen die wijzen op problemen in de hechting en de relaties. Dit uit zich vaak op verschillende wijzen, hier volgen een paar voorbeelden.
- iedereens-vriendjes gedrag
- aandachttrekkerij
- stugheid of bazigheid
- somberheid
- nachtmerries, slecht slapen
- overmatig veel eten
- liegen en stelen.
Dit zijn veel kenmerken van kinderen die moeite hebben met de hechting. Het hoeft natuurlijk niet zo te wezen dat wanneer het kind hechtingsproblemen heeft, zij dit uit op al deze manieren. Ook kun je niet concluderen dat wanneer een adoptiekind bijvoorbeeld liegt of steelt, zij hechtingsproblemen heeft. Dit is wel een punt waar je mee op moet passen.
Hoofdstuk 8: Waarom adopteren en waarom niet?
Waarom wel?
De onvervulde kinderwens is vaak een reden voor adoptie van een kind. De kinderwens van een koppel van hetzelfde geslacht of van een persoon zonder partner, is een andere reden. Indien alle kinderen van hetzelfde geslacht zijn wordt soms een kind van het andere geslacht geadopteerd. Sociale overwegingen kunnen ook reden zijn van adoptie van een kind uit een ontwikkelingsland of noodgebied.
Ten slotte is er nog een heel andere sociale overweging, het adopteren van een Special Need kindje. Dit zijn kindjes met een lichamelijke handicap. Kinderen met geestelijke handicap mogen niet geadopteerd worden. Soms adopteren mensen, omdat het kind in het land van herkomt geen toekomst zou hebben.
Ongeveer 10% van alle echtparen kan geen kind krijgen, dat is redelijk veel. Dit is ook 1 van de meest voorkomende reden van adoptie.
Er zijn meerdere redenen, het is ook persoonlijk welke rede de doorslag geeft. Er zullen per persoon nog wel andere redenen zijn, maar dit zijn de hoofdredenen waarom men wél wil adopteren.
Waarom niet?
Adoptie haalt het kind weg uit zijn oorspronkelijk milieu. Als het uiterlijk verschilt van de adoptie-ouders en de rest van zijn of haar omgeving kan dat spanningen geven.
Niet ondenkbaar is dat de familie daar na een geslaagde adoptie een claim probeert te leggen door de natuurlijke en begrijpelijke wens hun vaak armoedige situatie te verbeteren.
Samenvattend heeft een pleeggezin voor en nadelen. Het grootste voordeel is dat het kind een betere toekomst krijgt en zich thuis kan voelen bij ouders die het kind beschermen en op wie ze kan terugvallen bij problemen. Een groot nadeel is dat ze zich moet aanpassen aan de verzorgers/opvoeders en hun nieuwe leefomgeving. Vooral als de religie er ook nog een rol bij gaat spelen, duurt het lang voordat het kind zich echt thuis voelt. Voordat je overgaat tot adoptie moet je voor je zelf goed overwegen of je er helemaal voor kunt gaan, zo niet, dan moet je het vooral niet doen.
Hoofdstuk 9: Homoadoptie
Homoseksualiteit is in Nederland heel gewoon geworden. De meeste mensen accepteren homo’s ook. Maar als homo’s zeggen dat ze graag een kind willen, worden ze raar aangekeken. De meeste mensen vinden dat een kind een vader en een moeder nodig heeft. Twee mannen kunnen volgens hen niet een kind opvoeden. Dit is een lastig punt, want meningen zijn hierover verdeelt.
Sommige vinden liefde en aandacht de belangrijkste dingen zijn waarmee een kind opgevoed wil worden. Iedereen denkt dat alleen een vader en moeder samen een kind de liefde en de aandacht kunnen geven. Maar homoseksuele mensen kunnen dat net zo goed vinden zij. Sommige vinden dat alleen lesbiennes kunnen adopteren. Men denkt soms dat vrouwen meer om een kind geven dan mannen. Daar is meestal niets van waar. Wel heeft de vrouw 9 maanden met het kind in haar buik gelopen, waardoor ze hechter zijn aan het kind dan een man. Maar ze houden meestal evenveel van het kind. Dat is ook bij homoadoptie meestal het geval. Ze hebben misschien niet 9 maanden met het kind in hun buik gelopen, maar ze hoeven daardoor niet minder van het kind te houden.
Vooral over het laatst besproken onderwerp heb ik een mening. Ik vind het zelfs leuk als homo’s (of lesbiennes) een kind adopteren. Zij kunnen net zo veel van een kind houden, waarom zou het dan niet mogen. Ik stel de toekomst van een kind voorop, en als een kind een even goede toekomst bij homo-ouders heeft als bij hetero-ouders, waarom zou het niet kunnen.
Conclusie
Adoptie vind ik een mooi iets, alleen al voor de toekomst van een kind.
Hoofdstuk 10: Mijn Mening
Voordat ik aan mijn werkstuk begon wist ik niet goed of ik later wel een kind wilde baren, of toch liever adopteren. Daarom wilde ik heel graag dit onderwerp. Om eerlijk te zijn weet ik nu nog steeds niet wat ik wil. Maar ik weet wel dat het lastig is om “even” een kind te adopteren. Er moet veel gebeuren voordat het zover is. Daarom vind ik het knap als men een kind adopteren, het kan soms ook nare gevolgen hebben.
Adoptie vind ik tot een bepaalde hoogte een goed iets. Mijn standpunt om een kind te adopteren is dat het misschien een betere toekomst zou hebben hier. Ik vind het belangrijk dat een kind een goede en gelijke toekomst heeft. Maar ik weet niet of ik kinderen kan krijgen, als het wel kan zit er een grote kans in dat ik een kind wil baren.
Ik ben nu 16 jaar, heb nog een heel leven voor mij. Ik hoop dat ik van een kind kan houden en dat ik een leuk gezin krijg. Dat is toch wat iedereen wilt? Een kind in een arm land moet eerst maar denken om de volgende dag te halen. Met deze achterliggende gedachten zou iedereen even moeten denken aan andere kinderen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden