Romeinse goden

Romeinse Goden.

Inhoudsopgave.

1. In wat geloofden Romeinen?

2. Tempels

3. Jupiter

4. Juno

5. Neptunus

6. Venus

7. Geesten

8. Bronnen

1. In wat geloofden Romeinen?

De Romeinen geloofden in vele goden. Dat noemt men polytheïsme.
In 313 is er godsdienstvrijheid en mogen de Romeinen dus kiezen in wat ze geloven.
In 393 moeten alle Romeinen Christenen zijn en mogen ze dus maar geloven in 1 God!
De goden hadden allemaal hun eigen taak. Er was een god van de oorlog, een god van de landbouw enz. Tijdens de keizertijd werden keizers soms tijdens hun leven ook vereerd als god. Er waren ook veel vrouwelijke goden. Romeinen bouwden tempels voor alle goden en geloofden dat de goden daar echt in leefden.

De Romeinen bouwden tempels voor hun goden. Op deze foto zie je het Pantheon. Dat is een heel bekende tempel Ze werd gebouwd tussen 118 en 125 n. Chr. (keizer Hadrianus).

De Romeinen besteden veel zorg aan het uitvoeren van de juiste rituelen om zich te verzekeren van de Pax Deorum - de welwillendheid van de goden. Sommige vonden in familiekring plaats en waren zuiver gericht op het behalen van persoonlijk voordeel, maar openbare erediensten waren nodig om de goden gunstig te stemmen tegen de stad en de staat.
Priesters bestudeerden de voortekens om te achterhalen of de goden akkoord waren met iets. Om dat te weten te komen, bekeken ze de ingewanden van dieren en het gedrag van vogels.

2. Tempels.

Ons Nederlandse woord tempel is afgeleid van het Latijnse woord “templum”. Dit woord hoeft niet direct in verband te staan met een gebouw. “Templum” duidde in de eerste plaats op een afgebakend terrein waar religieuze handelingen werden verricht. Het was meestal vierkant of rechthoekig van vorm. Bovendien was het terrein “sacer”: eigendom van een bepaalde godheid.
De oudste Romeinse goden werden niet gesymboliseerd door beelden, maar door voorwerpen. Jupiter werd gesymboliseerd door een steen, Mars door een vechtspeer en Vesta door een vuur. Ieder voorwerp heeft zijn plaats. Iedere god heeft zijn terrein.
Omdat de Romeinse religie, net als andere religies is begonnen als natuurgodsdienst, werden velden, bossen, rivieren en bronnen vaak als templum aangeduid. Het gebruik van tempelgebouwen met beelden hebben de Romeinen van de Etrusken en de Grieken overgenomen. Deze volken stelden zich de goden voor als supermensen die in speciale godenhuizen leefden. Uiteindelijk werd het Romeinse woord templum dus gebruikt voor een gewijd terrein met een gebouw dat diende als een verblijfplaats voor een godheid. In dit soort tempels werden op gezette tijden rituelen uitgevoerd door een bepaalde cultusgroep

3. Jupiter.

Zoals Zeus bij de Griekse Goden is er ook een oppergod bij de Romeinse goden: Jupiter. Hij was een luchtgod met als symbolen de adelaar en de bliksemschicht.
Jupiter leek erg veel op de Griekse god Zeus. Volgens de Romeinen woonde Zeus in de grote tempel op het Capitalium in Rome. Romeinen bouwden tempels voor alle goden en geloofden dat de goden daar echt in leefden. Ze mochten vaak zelf niet in de tempel.
Jupiter was de god van de donder, de bliksem en de Romeinse staat en van alle mensen. Bij belangrijke (politieke) beslissingen ging men eerst naar de tempel van Jupiter om raad te vragen.

4. Juno.

Juno is de beschermster van de vruchtbaarheid van de vrouw en van de geboorte. Lichtgodin, maangodin. Patrones van het Romeinse gebied. Deze Romeinse godin is van oorsprong een Sabijnse moedergodin. Later werd ze gelijkgesteld aan de Griekse Hera. Ze had geen metgezel, maar werd soms gekoppeld aan Jupiter.
Het is niet helemaal duidelijk of de Romeinse goden gelijkgesteld werden aan de goden van het Griekse pantheon. Juno werd toen geïdentificeerd met Hera, en kreeg Jupiter toegewezen als echtgenoot. Zij was echter geen 'gehuwde' godin, dus haar rol bleef los staan van die van Jupiter. Haar kind is Mars; dit kind is niet van Jupiter, maar wordt uit zichzelf voortgebracht toen ze zich bevruchtte met een bloem, de uitbeelding van het vrouwelijke geslachtsdeel. Door aanraking van een magisch gewas raakte Juno zwanger, en ze baarde de oorlogsgod Mars. Misschien gaat het om de heilige lelie. Omdat hieraan geen man te pas kwam, is Juno een maagdelijke moeder. Het symbool van de lelie werd later overgenomen door de maagd Maria. Mars was oorspronkelijk geen oorlogsgod, maar een chtonische god (aardgod), die gold als beschermer van akkers en vee.
Dieren die met haar in verband worden gebracht: koekoek, gans, pauw. Misschien was ze ooit een maangodin.

5. Neptunus

Neptunus is de Romeinse god van het water en de zee, over wiens oorsprong weinig met zekerheid is bekend. Bij zijn eerste optreden in het Romeinse pantheon heeft hij al alle kenmerken van de Griekse zeegod Poseidon. Mogelijk werd zijn cultus overgenomen
van de Poseidon-cultus in de Griekse kolonies in Zuid-Italië.

Wel staat hij in het oude Rome veel minder hoog aangeschreven dan Poseidon bij de zeevarende Grieken. Meer aanzien heeft hij als Neptunus Equester (Lat. equus = paard),
beschermer van de renbaan en het paard en een van zijn tempels stond dicht bij het Circus Flaminius, een van de grote renbanen van Rome.

Ook op het Marsveld had hij een heiligdom (25 v.C.). Op 23 juli werd het Neptunalia-feest gevierd. Net als Poseidon heeft Neptunus de drietand als attribuut.
De zgn. Neptunus-tempel (450v.C.) in het Zuid-Italiaanse Paestum (de antieke Griekse kolonie Poseidonia), ten zuiden van Salerno, is eigenlijk een aan Poseidon gewijd heiligdom.

6. Venus

Venus is de godin van de schoonheid en de liefde. Ze heeft de gave om zowel mensen als goden en godinnen op elkaar verliefd te laten worden. Venus wordt vaak afgebeeld met een rond voorwerp, bevoorbeeld een appel of een spiegel.
Over het ontstaan van Venus bestaan twee versies en deze versies kunnen je iets vertellen over het ontwaken van je eigen seksualiteit. De schrijver Hesiodos vertelt als volgt. Toen Kronos (Saturnus), één van de zes Titanen (zonen van Ouranus en Gaia) de geslachtsdelen van zijn vader met een sikkel afsneed, en deze in zee gooide, ontstond er schuim op de zee en uit dat schuim is Venus geboren; een plotselinge geboorte dus, een geboorte uit het niets. Een andere schrijver namelijk Homeros schreef dat Venus op een normale manier is geboren, als dochter van Zeus (Jupiter) en de zeenimf Dione.

7. Geesten.

Minder belangrijke Romeinse goden waren geesten. Elke familie had haar eigen geest, een zogenaamde genius, als beschermer. De verschillende delen van het huis werden door een aparte geest beschermd. Zo was Janus de geest van de deuren. Men dacht dat de geest van een dode mens in een roeibootje over de rivier de Styx naar de onderwereld, de Hades, werd gebracht. De ingang van de Hades werd bewaakt door 3 hondenkoppen. Hier werd de geest beoordeeld waarna hij in de hemel (Elysium) of in de hel (Tartarus) kwam. Men geloofde dat de goden eruitzagen en zich kleedden als mensen. Van sommige goden dacht men dat ze heel machtig waren en zichzelf in dieren konden veranderen. Elke god was verantwoordelijk voor een bepaalde deel van het leven. Zo was Ceres de godin van de gewassen. De Romeinse boeren baden tot haar om een goede oogst te krijgen. Dit waren één van de belangrijksten goden, maar er waren er nog veel meer.

8. Bronnen.

We hebben alle informatie van www.google.nl.
De volgende sites hebben we via google gevonden:
- www.mandala.be/rapporten/godinnenrapport4.htm
- nl.wikipedia.org/wiki/Jupiter_(god)
- www.archeon.nl/vvva/nieuwsbrief/8-1/tempel.htm
- www.xs4all.nl/~wiebeko/kt/kcv/lessen/ 2vwo/wonen_en_huizen_rome.htm
- www.mandala.be/rapporten/godinnenrapport2.htm
- users.pandora.be/ivan.moerman/godsdienst.html