Xenophon
Xenophon (Athene ca.430 -Korinthe ca.355 v. Chr.) is een Griekse historicus, schrijver, soldaat en een essayist. Zijn werk leverde een grote bijdrage aan de kennis over Griekenland en Perzië in de 4e eeuw v. Chr. Hij werd in 430 v. Chr. geboren in Athene en was de zoon van een Atheense ridder. Hij groeide op in een welgestelde familie en was al gauw geneigd zich buiten de politiek te houden. In zijn jeugd was hij een leerling van Socrates. In zijn Anabasis, die hij onder het pseudoniem Themistogenes schreef, beschreef hij de tocht van de "Tienduizend". Hij werd later uit Athene verbannen vanwege zijn vriendschappelijkheid tegen de Spartanen. Van de Spartaanse koning kreeg hij een landgoed, vlakbij Olympia. Daar zijn zeker al zij werken tot stand gekomen. Hij had daar namelijk de tijd voor zijn lievelingsbezigheden landbouw en jacht. Na de slag bij Leuctra in 371 v. Chr. Werd hij door de Eleërs, van wie het landgoed waar hij verbleef eigenlijk was verdreven van zijn bezittingen. Zijn laatste levensjaar bracht hij in Korinthe door. Het schijnt dat hij niet is teruggekeerd naar Athene hoewel zijn verbanning toen der tijd al was opgeheven. Eén van zijn zoons verloor hij in de slag bij Mantinea in 362 v. Chr. Kort daarop stierf hij zelf ook. Xenophon is eigenlijk een schrijver over vanalles-en-nog-wat, maar echt bekend geworden om zijn Anabasis. Hij schrijft levendige avonturenverhalen, en filosofische geschriften in de vorm van gesprekken waarbij Socrates bijna altijd de hoofdpersoon is, maar echte diepgaande beschouwingen op het gebied van levenswijsheid en moraal ontbreken eraan. Personages
Xenophon was historicus, schrijver en soldaat. Hij was vrij pienter, want al op jonge leeftijd was hij een leerling van Socrates. Ook moed had hij wel toen hij zomaar ineens de leiding nam over de terugtocht van de "Tienduizend". Later werd hij uit zijn land verbannen omdat hij volgens het volk te vriendschappelijk was tegen de Spartanen, die immers de vijand waren. Hij was dus zelfs aardig voor de vijand. Xenophon is min of meer de belangrijkste man in de tocht van "de Tienduizend". Cyrus de Jongere is een prins van Perzië. Hij wilde graag macht hebben , hij kon het niet hebben dat zijn broer de macht kreeg toen zijn vader overleed en wilde daarom zijn broer van de troon stoten. Een beetje een hebberig en zelfzuchtig type. Macht was zijn ideaal. Artaxerxes II was de broer van Cyrus en koning van Perzië, want toen zijn vader Darius II overleed nam hij het koningschap over. Artaxerxes was een erg goedhartige man en altijd vergevingsgezind in tegenstelling tot Cyrus. Dat blijkt al uit hoe hij zijn jongere broer behandelde toen die trachtte hem te vermoorden. Hij stelde hem niet terecht maar liet hem gaan en vergaf hem zijn zonden.Tissafernes werd door Cyrus gebruikt om zijn leger bij elkaar te krijgen. Hij liet een leger vormen en gaf hiervoor als reden dat Tissafernes van plan was zijn steden aan te vallen. Hij werd dus door Cyrus gebruikt om Artaxerxes om de tuin te leiden. In werkelijkheid was Tissafernes een vriend van Cyrus maar aan de andere kant werkte hij ook samen met Artaxerxes. Een verrader dus. Hij zorgde er namelijk voor dat de officieren van Cyrus gevangen werden genomen. Ook vocht hij mee aan de kant van Artaxerxes II in de slag bij Kunaxa. Hij was leider van de linker vleugel. De Fabula
Na de dood van Darius II, koning van Perzië, werd de nieuwe koning zijn oudste zoon Artaxerxes II en niet zijn jongste zoon Cyrus de Jongere. Maar Cyrus vond dat hij meer recht had om koning te worden over Perzië. Cyrus werd namelijk geboren toen zijn vader Darius II al aan de macht was en bij de geboorte van Artaxerxes was Darius II nog geen koning. Deze gedachte werd gesteund door zijn moeder die een duidelijke voorkeur had voor haar jongste zoon. Hij besloot om zijn broer te vermoorden bij zijn inwijding als koning. Maar een leraar van hem kreeg hier lucht van en al gauw wist ook Artaxerxes van zijn plannen. Hij wilde hem ook meteen terechtstellen, totdat hun moeder Parysatis tussen beide kwam en Artaxerxes overhaalde om het niet te doen. Artaxerxes stuurde zijn broertje terug naar zijn satrapie, maar Cyrus was hier niet dankbaar voor.
Hij zag in Perzië de kans om zich op een grootscheepse expeditie voor te bereiden om zijn broer van de troon te stoten. In al zijn steden gaf hij de garnizoenscommandanten het bevel goed getrainde Peloponnesische soldaten voor zijn leger te verzamelen. Als reden gaf hij hiervoor dat Tissafernes van plan was zijn steden aan te vallen. Deze Ionische steden waren vroeger van Tissafernes, maar nu bezit van Cyrus, op Milete na. Ook schreef Cyrus een brief aan de zijn broer Artaxerxes, de koning, waarin hij meende dat het veel beter was om hem, zijn broer, de steden te geven dan Tissafernes daar aan de macht te laten komen. Artaxerxes had hierdoor niets in de gaten van het echte plan van Cyrus en dacht dat hij zich alleen bezig hield met het conflict dat hij met Tissafernes had.
Met een hele groep huursoldaten, waarbij ook Xenophon zat, en een Perzische strijdmacht ging hij vanuit Sardes op weg naar Perzië. Cyrus was al op pad terwijl Artaxerxes zich nog afvroeg aan te vallen of zich in eigenland te verdedigen, maar uiteindelijk besloot hij ook er op uit te trekken. Bij Kunaxa werden Cyrus en zijn troepen inderdaad verrast door de Perzen. Cyrus won de strijd maar werd hierbij wel gedood. De Perzen verzonnen vervolgens een list om de officieren weg te lokken. Hierbij maakten zij gebruik van Tissafernes. Hij lokte de generaals en officieren weg voor een verdrag, maar de Perzen namen ze toen gevangen.
Omdat Cyrus dood was had de Perzische strijdkracht geen reden meer om te blijven en ze verlieten de Grieken. Helemaal alleen stonden de tienduizend huursoldaten nu tussen de Eufraat en de Tigris, ver verwijderd van bevriend gebied. Totdat onder leiding van Xenophon de terugtocht begon. Xenophon nam de leiding over de "Tienduizend". Hij leidde hen door Klein-Azië naar Trapezus bij de Zwarte Zee, waar ze al weer in Grieks gebied waren. Vanaf de Zwarte Zee werden de troepen naar Chrysopolis geleid.
Langzamerhand gingen de troepen langs de kust van de Zwarte Zee richting Pergamum tot ze eindelijk weer terugkwamen in de omgeving van Hellespont.
In het verhaal, geschreven door Xenophon speelt hijzelf ook de hoofdrol. Het zijn z’n eigen ervaringen geweest. Maar natuurlijk is hij om deze reden niet altijd even objectief geweest. Als je de verhalen van Ktesias met die van Xenophon vergelijkt verschillen die nog al wat met elkaar. Maar dat komt ook doordat ze allebei aan een andere kant vochten. Ktesias aan de kant van Artaxerxes en Xenophon aan de kant van Cyrus.
Interpretatie
Eigenlijk heeft Xenophon niet echt een moreel in zijn verhalen zitten, daar staat hij zelfs om bekend. Het is puur een verslag van wat hij heeft meegemaakt. Onder het kopje "slechten" kan men Cyrus rekenen. De Griekse huurtroepen en de Perzische strijdmacht horen hier dan eigenlijk weer niet bij ,omdat zij helemaal niet van deze haat gevoelens hadden tegenover Artaxerxes II. Ze wisten in het begin ook helemaal niet dat ze de koning gingen aanvallen. Ze werden ervoor betaald om te vechten. Onder het kopje " goede" kan je zeker Artaxerxes wel noemen. Hij was altijd een goedaardig persoon, alleen in de strijd doodde hij toch zijn broer. Maar dat is eigenlijk wel terecht als je na gaat wat Cyrus hem allemaal niet voor een streken heeft geleverd. Externe kritiek
De feiten kloppen in de meeste gevallen wel. Natuurlijk zijn er soms nog wel verschillen met andere boeken, maar dat komt waarschijnlijk doordat die feiten vanuit een ander perspectief worden gezien. Zo is de slag bij Kunaxa door Ktesias en Xenophon allebei bijgewoond, alleen allebei bij een andere partij. Ktesias was dokter bij de partij van Artaxerxes en Xenophon vocht mee aan de kant van Cyrus. Xenophon blijft redelijk objectief. Hij vertelt het verhaal zoals hij het heeft meegemaakt en maakt er niet zijn eigen opvatting van. Zo worden bijvoorbeeld allebei de partijen op de dezelfde manier uitgelegd. Niet dat hij Cyrus ophemelde en Artaxerxes II afkraakte. Toch zijn er wat verschillende versies over hoeveel Griekse huursoldaten er nou waren. Er wordt wel over tienduizend gesproken maar andere teksten vermelden dat dit er veel meer zijn geweest.
Xenophon (Athene ca.430 -Korinthe ca.355 v. Chr.) is een Griekse historicus, schrijver, soldaat en een essayist. Zijn werk leverde een grote bijdrage aan de kennis over Griekenland en Perzië in de 4e eeuw v. Chr. Hij werd in 430 v. Chr. geboren in Athene en was de zoon van een Atheense ridder. Hij groeide op in een welgestelde familie en was al gauw geneigd zich buiten de politiek te houden. In zijn jeugd was hij een leerling van Socrates. In zijn Anabasis, die hij onder het pseudoniem Themistogenes schreef, beschreef hij de tocht van de "Tienduizend". Hij werd later uit Athene verbannen vanwege zijn vriendschappelijkheid tegen de Spartanen. Van de Spartaanse koning kreeg hij een landgoed, vlakbij Olympia. Daar zijn zeker al zij werken tot stand gekomen. Hij had daar namelijk de tijd voor zijn lievelingsbezigheden landbouw en jacht. Na de slag bij Leuctra in 371 v. Chr. Werd hij door de Eleërs, van wie het landgoed waar hij verbleef eigenlijk was verdreven van zijn bezittingen. Zijn laatste levensjaar bracht hij in Korinthe door. Het schijnt dat hij niet is teruggekeerd naar Athene hoewel zijn verbanning toen der tijd al was opgeheven. Eén van zijn zoons verloor hij in de slag bij Mantinea in 362 v. Chr. Kort daarop stierf hij zelf ook. Xenophon is eigenlijk een schrijver over vanalles-en-nog-wat, maar echt bekend geworden om zijn Anabasis. Hij schrijft levendige avonturenverhalen, en filosofische geschriften in de vorm van gesprekken waarbij Socrates bijna altijd de hoofdpersoon is, maar echte diepgaande beschouwingen op het gebied van levenswijsheid en moraal ontbreken eraan. Personages
Xenophon was historicus, schrijver en soldaat. Hij was vrij pienter, want al op jonge leeftijd was hij een leerling van Socrates. Ook moed had hij wel toen hij zomaar ineens de leiding nam over de terugtocht van de "Tienduizend". Later werd hij uit zijn land verbannen omdat hij volgens het volk te vriendschappelijk was tegen de Spartanen, die immers de vijand waren. Hij was dus zelfs aardig voor de vijand. Xenophon is min of meer de belangrijkste man in de tocht van "de Tienduizend". Cyrus de Jongere is een prins van Perzië. Hij wilde graag macht hebben , hij kon het niet hebben dat zijn broer de macht kreeg toen zijn vader overleed en wilde daarom zijn broer van de troon stoten. Een beetje een hebberig en zelfzuchtig type. Macht was zijn ideaal. Artaxerxes II was de broer van Cyrus en koning van Perzië, want toen zijn vader Darius II overleed nam hij het koningschap over. Artaxerxes was een erg goedhartige man en altijd vergevingsgezind in tegenstelling tot Cyrus. Dat blijkt al uit hoe hij zijn jongere broer behandelde toen die trachtte hem te vermoorden. Hij stelde hem niet terecht maar liet hem gaan en vergaf hem zijn zonden.Tissafernes werd door Cyrus gebruikt om zijn leger bij elkaar te krijgen. Hij liet een leger vormen en gaf hiervoor als reden dat Tissafernes van plan was zijn steden aan te vallen. Hij werd dus door Cyrus gebruikt om Artaxerxes om de tuin te leiden. In werkelijkheid was Tissafernes een vriend van Cyrus maar aan de andere kant werkte hij ook samen met Artaxerxes. Een verrader dus. Hij zorgde er namelijk voor dat de officieren van Cyrus gevangen werden genomen. Ook vocht hij mee aan de kant van Artaxerxes II in de slag bij Kunaxa. Hij was leider van de linker vleugel. De Fabula
Eigenlijk heeft Xenophon niet echt een moreel in zijn verhalen zitten, daar staat hij zelfs om bekend. Het is puur een verslag van wat hij heeft meegemaakt. Onder het kopje "slechten" kan men Cyrus rekenen. De Griekse huurtroepen en de Perzische strijdmacht horen hier dan eigenlijk weer niet bij ,omdat zij helemaal niet van deze haat gevoelens hadden tegenover Artaxerxes II. Ze wisten in het begin ook helemaal niet dat ze de koning gingen aanvallen. Ze werden ervoor betaald om te vechten. Onder het kopje " goede" kan je zeker Artaxerxes wel noemen. Hij was altijd een goedaardig persoon, alleen in de strijd doodde hij toch zijn broer. Maar dat is eigenlijk wel terecht als je na gaat wat Cyrus hem allemaal niet voor een streken heeft geleverd. Externe kritiek
De feiten kloppen in de meeste gevallen wel. Natuurlijk zijn er soms nog wel verschillen met andere boeken, maar dat komt waarschijnlijk doordat die feiten vanuit een ander perspectief worden gezien. Zo is de slag bij Kunaxa door Ktesias en Xenophon allebei bijgewoond, alleen allebei bij een andere partij. Ktesias was dokter bij de partij van Artaxerxes en Xenophon vocht mee aan de kant van Cyrus. Xenophon blijft redelijk objectief. Hij vertelt het verhaal zoals hij het heeft meegemaakt en maakt er niet zijn eigen opvatting van. Zo worden bijvoorbeeld allebei de partijen op de dezelfde manier uitgelegd. Niet dat hij Cyrus ophemelde en Artaxerxes II afkraakte. Toch zijn er wat verschillende versies over hoeveel Griekse huursoldaten er nou waren. Er wordt wel over tienduizend gesproken maar andere teksten vermelden dat dit er veel meer zijn geweest.
REACTIES
1 seconde geleden