Trojaanse oorlog

Gevecht en dood van Patroclos

De toestand werd slechter en slechter voor de Grieken. Patroclos kon het niet meer aanzien en hij ging naar Achilles om hem te smeken om terug mee te vechten. Maar Achilles bleef koppig weigeren. Dus nam Patroclos de goddelijke wapenuitrusting van Achilles en trok het slagveld op.
Toen de Trojanen Patroclos zagen, schrokken ze, want ze meenden dat hij Achilles was en ze vluchtten.
Zelfs Hector vluchtte.

De Grieken dreven de Trojanen naar de stad en daar kreeg Hector nieuwe moed door Apollo en Patroclos vluchtte, maar Hector zette snel de achtervolging in.
Uiteindelijk is, mede door Apollo Patroclos gedood door Hector.
Maar Patroclos wist nog wel te zeggen tegen Hector dat hij zich moest hoeden, want dat het noodlot al bij hem stond en ook dat hij wist door wiens hand hij zou gedood worden.
Toen stierf Patroclos.

Achilles treurt om z’n vriend

Achilles treurde erg om de dood van Patroclos. Zo erg dat hij zich op Hector wilde wreken.
Daarom vroeg hij aan z’n moeder (Thetis) een nieuwe wapenuitrusting want de zijne hadden ze gestolen van het lijk van Patroclos.
Ondertussen werd er hevig gevochten voor het lijk van Patroclos maar de Grieken wisten het te bemachtigen.

Achilles en Hector in de beslissende strijd

Toen Achilles op het slagveld kwam, was het enige wat hem interesseerde zo snel mogelijk Hector te vinden en hem te doden.
Achilles sneed Hector de pas af en alle Grieken en Trojanen stopten met vechten, want ze wilden dit niet missen.
Toen zei Hector : laten we de tweestrijd vechten. Dat deden ze dan ook. Beiden gooiden hun lansen. Achilles had een gat in Hector’s wapenuitrusting gevonden en stak daar de lans in en zo stierf Hector.

De dood van Achilles

Achilles was niet helemaal onkwetsbaar want toen z’n moeder hem had ondergedompeld in de Styx had ze hem vastgehouden aan de hiel waar er zich een pees bevindt (vandaar de naam ‘Achillespees’). Op die plaats was hij dus wel kwetsbaar maar enkel de goden wisten dat.

Toen de strijd weer hevig bezig was en Achilles weer verscheidene Trojanen had gedood en hij van plan was de poort van de stad er uit te trekken, kon Phoebus Apollo het niet meer aanzien en ging hem waarschuwen voor zijn pees. Maar Achilles wou niet luisteren en vocht voort. Toen schoot de goddelijke Phoebus Apollo een pijl in de hiel van Achilles en Paris stak Achilles dood. Paris juichtte en zei dat de Trojanen het lijk moesten nemen maar Ajax ging daar snel op in en beschermde het lijk van Achilles en kreeg daarbij de steun van Odysseus. Zo kon Ajax hem veilig terug naar het kamp dragen en zo kreeg Achilles een eervolle begrafenis.

Thetis had beloofd dat zij aan diegene die het lijk van haar zoon redde, de uitrusting van Achilles zou geven. Daarom hadden Odysseus en Ajax gevochten en Ajax was verloren. Hij werd zo kwaad dat hij uiteindelijk zelfmoord pleegde.

Het houten paard

Ondertussen was ook Paris gestorven door een giftige pijl van Philoctetes .
Bij de Grieken had nu Neoptolemeus (de zoon van Achilles) de leiding genomen en bij de Trojanen had Aeaneus de leiding in handen.
De ene keer wonnen de Grieken, dan weer de Trojanen. Toen op een dag liet Calchas, de ziener, alle Griekse helden samenroepen en hij zei hen dat ze de strijd nooit zouden winnen met geweld maar dat ze een list moesten bedenken.

Niemand wist iets te bedenken tot plots Odysseus een schitterend idee had ; laten we een houten paard bouwen waarin de dappersten kunnen plaatsnemen en er moet een jongeling hier achterblijven en aan de Trojanen vertellen dat de Grieken gevlucht waren en het paard een geschenk was voor hun beschermgodin Pallas Athene. Dan moest hij ze ervan overtuigen dat ze het paard moesten houden.

Iedereen ging onmiddellijk aan de slag. Epeus, de kunstenaar maakte het paard in slechts 3 dagen. Er werd ook iemand bereid gevonden om alleen achter te blijven nl. Sinon. In het paard zouden een dertigtal helden plaatsnemen o.a. Neoptolemeus, Odysseus en als laatste ook Epeus. Hij nam de ladder mee naar binnen en vergrendelde het paard.
De andere Grieken brandden het kamp af en vertrokken met hun schepen.

De Trojanen waren erg verbaasd, ze liepen naar buiten, wel nog met hun wapens aan, want ze vertrouwden het niet erg. Maar ze merkten dat de Grieken echt wel weg waren. Tenminste ze waren uit het zicht verdwenen, want ze zaten achter het eiland Tenedos dat dicht bij de kust gelegen is. Daar gingen de Grieken aan land en wachtten vol spanning op het afgesproken teken.

Toen zagen de Trojanen het houten paard staan en gingen er verbaasd op af. Ze vroegen zich af wat ze ermee zouden doen ; mee in de stad nemen als aandenken aan hun overwinning of het in brand steken ?

Sinon, meester in de huichelarij

Toen ontdekten de Trojanen Sinon en ze namen hem gevangen en brachten hem naar Priamus. Hij sprak : Oh, Trojanen, spaar me want de Grieken waren allang van plan te vluchten, maar de wind was weer niet gunstig en dus moesten ze opnieuw een mensenoffer doen en Calchas zei dat ik moest geofferd worden. Hij zei dit omdat hij me haat. Ik ben echter kunnen ontsnappen en heb me schuil gehouden tot ze vertrokken en nu ligt m’n lot in jullie handen.

De Trojanen beslisten dat Sinon mocht blijven leven maar dan moest hij wel vertellen waarom de Grieken dat houten paard hadden gemaakt. Sinon vertelde dat het een geschenk was voor Pallas Athene, hun beschermgodin en dat ze het zo groot hadden gemaakt zodat het de stad van Troje niet zou binnen kunnen.
Als de Trojanen het toch de stad zouden binnenhalen, zou de godin de Trojanen nog meer beschermen. Maar ze wilden dat jullie het zouden verminken, want dan zou de stad ten onder gaan.

Toen liep een deel van de Trojanen naar de stad om een gat te maken in de stadsmuur, anderen legden rollen onder de poten van het houten paard en gooiden een touw rond de hals.
Met veel triomf werd het paard de stad binnengehaald.
De halve nacht bleven de Trojanen feestvieren. Toen eindelijk ook de laatste in slaap was gevallen, stond Sinon op en verliet zijn legerstede. Hij sloop naar de stadspoort en gaf het afgesproken teken in de richting van het eiland Tenedos.
Hij ging terug naar de stad en klopte op de buik van het paard zoals afgesproken was met Odysseus.

Met een bang hart kwamen de Grieken uit het paard te voorschijn. Ze trokken hun zwaarden en slopen door de straten naar de poorten om de wachters neer te slaan.

Ondergang zonder medelijden

Gruwelijk was de slachting die nu werd gehouden onder de Trojanen, die nog slaapdronken waren en niet in staat om zich te verdedigen. Tegelijkertijd kwam ook de rest van het Griekse leger door de gunstige wind aan land en vochten mee.

Geen van koning’s zonen werd gered. Priamus zelf werd vermoord door Neoptolemeus. En als er Trojanen waren die het overleefden, dan waren het diegenen die meegenoemn werden als slaaf.

Hector’s vrouw, Andromache werd door Neoptolemeus meegenomen als slavin maar ze had eerst nog moeten aanzien hoe haar zoontje van Astryanax van de top van de toren naar benenden werd geworpen.

De enige die kon vluchten was Aeneas en zijn familie, omdat ze beschermd werden door Aphrodite. Uiteindelijk vond Menelaus Helena terug en nam haar terug mee als z’n vrouw. Zo kwam er een eind aan de Trojaanse oorlog.