Gladiatoren

VERSCHILLENDE SOORTEN GLADIATOREN
Er waren veel verschillende soorten gladiatoren, die zich van elkaar af scheidden door hun verschillende wapenuitrustingen. De gevechten gingen meestal tussen twee verschillende soorten gladiatoren. De soorten die het meest voorkwamen zijn: · Thraces: Dichte helm met vizier, grote beschermers op beide benen, armbeschermer, zeer klein rond schild en een klein, gekarteld zwaard · Secutores: Eivormige helm met ronde ooggaten,beschermer op een been (zie plaatje), armbeschermer, schild in de stijl van het leger, en een gewoon zwaard (zie plaatje). · Retiarii: Arm beschermer, soms met een metalen schouderbeschermer, een groot net, kleine dolk en een drietand. Dit zijn de enige gladiatoren zonder helm. Doordat ze verder praktisch geen bescherming hadden, waren de retiarii de meest mobiele gladiatoren (zie plaatje). · Bestiarii: Deze gladiatoren waren speciaal opgeleid om tegen verschillende soorten dieren te vechten. De bestiarii waren de laagst gerangschikte gladiatoren, dus konden ze niet zo populair als de anderen. Meestal waren ze nauwelijks beschermd, wel droegen ze speciale kleren, gemaakt van leer. Ze werden uitgerust met speren. · Samnieten:De samnieten gebruikten een groot schild en zwaard. Hun linkerbeen was beschermd door een leren of metalen beschermer. Ze droegen een helm met vizier en een grote pluim (zie plaatje). De leider van een groep gladiatoren werd lanista genoemd. Hij zorgde voor de training in de scholen, die voor dit doel waren gebouwd, meestal in de buurt van de grote amfitheaters. De grootste van deze scholen was de Ludus Magnus, die naast het Colosseum lag. Het bevatte een oefentheater, waarvan de ruïnes nog te zien zijn. GLADIATORENGEVECHTEN
De eerste gladiatoren waren deel van een begrafenisritueel van de Etrusken. Ze werden voor het eerst in Rome bekend gemaakt in 264 v. C, toen de zonen van Junius Brutus hun vader tijdens zijn begrafenis eerden door drie koppels gladiatoren te laten vechten. De gladiatorgevechten verloren al snel hun band met de begrafenissen en werden al snel een populair uitje voor het volk. Gladiatoren ( genoemd naar het Romeinse woord voor zwaard: Gladius, dus betekent \'zwaardvechter\' ) waren meestal criminelen, krijgsgevangenen, en slaven. Sommige gladiatoren waren vrijwilligers: vrije mensen uit armere bevolkingsgroepen. Zij kozen ervoor om mee te doen, om financiële redenen, of om de faam die er mee te behalen viel. Zij moesten dan de volgende gruwelijke eed zweren, lijkend op degene die militairen af moesten leggen: uri, vinciri, verberari, ferroque necari, Petronius Satyricon. ( Ik zal het weerstaan te worden verbrand, te worden geslagen en te worden gedood door het zwaard.) Goed getrainde gladiatoren hadden een goede kans te overleven. Slaven of gevangenen die het goed deden als gladiator, werden soms echte volkshelden. Ze maakte bovendien ook een kans om het houten zwaard te winnen, wat hun vrijheid symboliseerde. Een vrijgelaten gladiator kon wel doorgaan met vechten voor het geld, maar meestal werden ze trainer op gladiatorenscholen of lijfwacht voor de rijken. Een dag in de arena

Als er in een amfitheater spelen waren, werd er begonnen met een parade, waarin de deelnemers en de sponsoren meededen.De parade en andere evenementen werden vaak begeleid door muziek. De evenementen in de morgen konden beginnen met ingestudeerde gevechten. Dat werd gevolgd door dierengevechten, of het laten zien van kunstjes door getrainde dieren. De lunch pauze werd opgevuld met het vermoorden van criminelen.Dit gebeurde door er hongerige dieren op los te laten, of ze te dwingen in een toneelstuk te spelen, waarin ze echt doodgingen. Ze konden ook de arena in worden gestuurd voor een gevecht, zonder dat ze getraind werden. Degene die won, moest opnieuw vechten, net zolang totdat hij stierf. In de namiddag kwam het hoogtepunt van de spelen: de gladiatorengevechten. Dit waren meestal gevechten tussen verschillende soorten gladiatoren. Tot diep in de nacht werd er daarna een feest gehouden. JACHTPARTIJEN
De spelen in het Amphitheater namen aanvang bij zonsopgang en duurden tot zonsondergang. Meestal werd er een vast patroon gevolgd: als intro gevechten met wilde dieren, tijdens het middaguur straffen van misdadigers en als klap op de vuurpijl de leuke gladiatorenspelen. Soms kregen toeschouwers ook nog waterspelen te zien. als opwarmertje: de jacht
Het publiek werd vermaakt met optochten van exotische dieren en jachtpartijen (venationes) met gevaarlijke of wilde dieren. De meeste Romeinen kwamen meer voor de gruwelijke gevechten tussen de dieren onderling of tussen mens en dier. Getrainde dierenvechters met lange speren (bestarii),maar ook misdadigers en andere veroordeelden namen het op tegen wilde dieren tot een van de twee doodging. Het joelende publiek ging helemaal uit hun dak als halfnaakte mannen erin slaagden een volwassen leeuw te wurgen. De spanning werd hoog wanneer de neushoorn de olifant moest doden. Gevechten op leven en dood tussen een beer en een stier liepen meestal niet goed af voor de stier. Tijdens de openingsspelen van het Colosseum werden op een dag 5000 dieren gedood. Er was zoveel vraag naar exotische dieren dat in de 4e eeuw het nijlpaard uit Nubië verdwenen was , de leeuw in Mesopotamië uitgestorven en de olifant voorgoed weg uit Noord-Afrika. Allemaal opgejaagd, in kratten geduwd, en verscheept naar die plaatsjes in het Romeinse Rijk.