Vrijwilliger in de Spaanse Burgeroorlog

Inleiding

De Spaanse Burgeroorlog was een oorlog die van 1936 tot 1940 woedde in Spanje, tussen de regering en de bevolking.
Hoe kwam dat nou zo?
De Spaanse linkse republikeinse regering had besloten om enkele delen van Spanje autonomie te verlenen. Ook hadden ze beslist dat de Rooms-katholieke kerk, die een groot deel van de Spaanse samenleving beheerste, niet meer zoveel invloed mocht hebben op het dagelijks leven. Generaal Franco was het hier niet mee eens. Dus zette hij met behulp van het leger de originele regering af. Een nieuwe dictator was geboren.
Hitler en Mussolini kozen gelijk partij voor Franco, en stuurden wapens en troepen.
Stalin koos daarentegen ervoor om de oude regering te helpen. Al gauw kwamen er vanuit allerlei landen vrijwilligers om te helpen. Zij werden de Internationale Brigade genoemd.
En over die vrijwilligers moesten we een werkstuk maken. Want wat waren de redenen dat al die mensen, vrijwillig nota bene, oorlog gingen voeren.
De onderzoeksvraag luidt dan ook: Wat waren de motieven en verwachtingen van de vrijwilligers van de Internationale Brigade aan de Spaanse Burgeroorlog?

De verkiezingen: wat doen de partijen voor jongeren?

Tiktok 1

Tiktok 2

Tiktok 3

Tiktok 4

Tiktok 5

Tiktok 6

Tiktok 7

Tiktok 8

Tiktok 9

Tiktok 10

Tiktok 11

Tiktok 12

Tiktok 13

Tiktok 14

Tiktok 15

Volg ons op TikTok

We moesten dit doen in vier stappen. Om erg veel nutteloos werk te besparen, zal ik die stappen hier opschrijven, en in de tekst zelf niet:

1. Om welke personen of groepen gaat het?
2. Wat waren hun motieven, standpunten en visies?
3. Maak hun visie begrijpelijk vanuit de historische omstandigheden. Welke normen en waarden schuilen achter hun standpunt?
4. Bepaal je eigen standpunt: had je hetzelfde gedacht en gedaan?

De antifascisten

Fascisten waren mensen die democratie en communisme verwierpen. Ze wilden nationale eenheid onder een eenhoofdige leiding. En zoals de naam al doet vermoeden, waren de antifascisten het daar niet mee eens.
Maar de groep van antifascisten bestond uit verschillende andere groepen. Bijvoorbeeld Nederlanders die eenvoudig niet wilden dat er weer een wereldoorlog kwam. Een van die mensen was Sake Visser. Hij was vissersknecht in Lemmer. Hij zegt:
"Je voelde je antifascist. Want ik was ook met die Duitse emigranten in contact geweest, we wisten ook wel wat er zich afspeelde."
Een andere groep van antifascisten die naar Spanje ging om te vechten, was een groep van Duitsers. Ze waren gevlucht uit Duitsland en ze hadden het fascisme al van dichtbij meegemaakt, dus ze wisten hoe erg dat was. Daarom wilden ook zij vechten tegen het fascisme.
De historische redenen en normen en waarden van de gevluchte Duitsers waren natuurlijk het duidelijkst. Zij hadden al eerder te maken gehad met het fascisme, dus alles wat ze wilden, was vechten tegen het fascisme.
De eerste groep die ik noemde had niet zo’n duidelijk motief, maar toch hadden die mensen hetzelfde doel voor ogen: het vernietigen van het fascisme.
Als ik in Duitsland had geleefd en het fascisme van zo dichtbij had meegemaakt, was ik waarschijnlijk ook naar Spanje gegaan om mijn doel te verwezenlijken. Maar als ik bij die groep Nederlanders had gehoord, was ik waarschijnlijk niet gegaan, dat had ik er waarschijnlijk niet voor over.

De socialisten

Het socialisme staat in het boek beschreven als: Beweging die inkomensverschillen en klassenverschillen wil opheffen en particulier bezit staatseigendom wil maken. Dit is dus eigenlijk een aftreksel van het Marxisme, maar dat is nu niet belangrijk.
In de groep van socialisten waren ook weer kleine verschillen.
Zo was er een groep van zogenaamde “revolutionairsocialisten”. Zij wilden de wereld veranderen, het moest allemaal anders. Een van hen was Toon van de Berg:
"Dat je ernaartoe ging was toch vanuit die gedachte dat de wereld anders moest worden. Ik heb nooit van geweld gehouden, maar het moest. Wij waren revolutionairsocialisten."
Een andere groep van socialisten, was een groep die in Spanje een nieuwe socialistische wereld op wilde bouwen, ook om daar zelf te gaan wonen. Ze hadden niks in Nederland. Een van hen zegt bijvoorbeeld:
"En toen, zeg ik, ging ik naar Spanje toe. Ik denk, als we winnen, blijf ik daar, een nieuw vaderland, dan kom ik niet meer terug."
Welke normen en waarden schuilden er nu achter hun standpunt. Dat is redelijk eenvoudig uit te leggen. Wat de socialisten wilden, was gelijkheid, dus ook in Spanje. Een bijkomend voordeel was natuurlijk, dat ze zo een nieuwe staat op konden richten, en zo zelf op een mooi plekje van de wereld konden gaan wonen.
Op zich is het natuurlijk een mooi uitgangspunt, dat socialisme. Iedereen gelijk, vrijheid, allemaal geweldig. Maar het lijkt me allemaal nogal een hoop werk, en een beetje teveel een droomwereld. Ik zou niet zijn gaan vechten, vanuit dit standpunt.

Avonturiers

Het begrip avonturier is niet echt iets dat uitleg nodig heeft. Mensen vervelen zich, of ze hebben niks te doen, dus gaan ze maar bij de Internationale Brigade. Ze hadden niet echt een reden om te gaan. Een van die avonturiers was Siep Adema:
"Wij kregen een opdracht: dat we een bewijs van Nederlandrschap moesten aanvragen. Dat ging. En dan gingen we naar Parijs, naar de grote tentoonstelling van de Sovjetunie, die was daar voor het eerst. Dat was dan het doel waarom wij gingen."
Er waren ook geen normen en waarden bij betrokken. Ze waren nieuwsgierig. Het avontuur zat gewoon in het bloed.
Ik ben zelf niet zo’n avontuurlijk type, en ik vind het ook absoluut onzinnig om gewoon 'voor de lol' oorlog te gaan voeren. Ik had het zelf niet gedaan.

Werklozen

Net als bij de avonturiers, gingen er veel werklozen naar Spanje, omdat ze niks beters te doen hadden. Ze hadden toch geen werk te doen in Nederland.
"Ik voelde me zo verworpen. En toen las ik van die strijd in Spanje, en dat er vrijwilligers gevraagd werden, nou, en toen ben ik er naar toe gegaan. Ik denk: deze maatschappij geeft ons toch niks."
Ook hoopten sommigen een beter bestaan op te bouwen. Jaap Gons zegt:
"En ik denk: in Spanje streden de mensen ook voor menselijkheid en sociale rechtvaardigheid en voor een verzekerd bestaan. Ik denk: die andere jongens gingen er ook naar toe, laat ik er dan ook naar toe gaan."
Sommige werklozen gingen niet omdat ze werkloos waren. Frans Oord zegt bijvoorbeeld:
"Dat ik werkloos was heeft niks uitgemaakt bij mijn vertrek naar Spanje, dat zal ik even zeggen. Als ik wel werk gehad had, was ik zeker ook gegaan."
Hij wilde niet vechten omdat hij toch niks te doen had, maar om te vechten voor een betere wereld.
De historische standpunten zijn duidelijk. De werkelozen waren meestal werkloos geworden door de Eerste Wereldoorlog. Ze wilden niet dat er nog zo’n grote oorlog uitbrak, dus gingen ze hiertegen vechten.
Ik zou waarschijnlijk zelf niet zijn gaan vechten. Hoewel je het natuurlijk nooit weet, want ik weet niet hoe het was voor mensen uit die tijd. Ik weet niet hoe het toen beleefd werd.
Het was natuurlijk wel zo, dat de meesten niet iets beters te doen hadden, dus het was op zich heel goed van ze dat ze gingen vechten.