Vincent van Gogh

Vincent van Gogh

Vincent van Gogh werd geboren op 30 maart in 1853 geboren te Zundert in Brabant. Hij was de zoon van een dominee. Hij had een oudere broer gehad, als die niet na 6 weken was gestorven. Dus was hij het eerste kind van dominee Theodorus van Gogh en zijn vrouw Anna Cornelia. Anna Cornelia was de dochter van een koninklijk boekbinder. Nadat Vincent was geboren kwamen er nog 5 andere kinderen, dit waren: Anna (1855), Elisabeth-Huberta (1859), Theo (1857) , het lievelingetje Wilhelmien (1862, en als laatste het laatkomertje Cornelis Vincent (1867). Omdat Vincent de oudste was kreeg vaak alle moeilijkheden en spanningen in het gezin te verdragen. Maar, aan zijn ‘plichten’ (zoals op zijn zusjes passen) onttrok hij zich al snel. Al vroeg liet hij zien dat hij niet zo van gezelschap gediend was, hij trok zich steeds meer terug, dit deed hij vooral door lange wandelingen over de hei te maken in z’n eentje. Maar soms mocht zijn broertje Theo mee. Alleen met Theo en Wilhelmien voelde hij zich verbonden, en hield hij later nog contact mee door middel van correspondentie.

Vincent had in Zundert les gekregen op de dorpsschool, en ging op 12 jarige leeftijd naar de kostschool van Mijnheer Provily. In Zevenbergen. Daar verblijft hij van 1865 tot 1869. Dankzij zijn oom krijgt Vincent dan in Den Haag een aanstelling als leerling bij de kunsthandel Goupil, welke van zijn oom was. Goupil had filialen in Den Haag, Parijs, Brussel, en Londen. Door zijn werk moet hij veel musea bezoeken en krijgt hij belangstelling voor de schilderkunst. Hij werkt dan in Brussel, maar wordt in 1873 naar Londen overgeplaatst.


Het liefdesleven van Vincent van Gogh
In Londen wordt hij verliefd op Ursula Loyer, de dochter van zijn hospita. Hij vraagt haar ten huwelijk, maar zij wijst hem af. Later wordt hij ook nog verliefd op zijn nicht Kee Vos in Amsterdam. Zij woont een tijdje in Etten bij hun in, omdat ze net weduwe is geworden. Maar ook zei moet niets van hem hebben. Ze verhuist naar Amsterdam, waar ze bij haar ouders inwoont, maar Vincent volgt haar. Op een avond komt Vincent langs omdat hij met Kee wil praten. Omdat ze niet met hem wil praten, houdt Vincent als protest zijn hand in een vlam van een lamp, en beweert dat hij z’n hand er pas uit zal halen als Kee met hem heeft gepraat. Maar haar vader wordt kwaad en zet de woedende Vincent op straat.
Een jaar later (Vincent is inmiddels 29) wordt hij weer verliefd, deze keer op de zwangere Christine. Vincent is inmiddels met schilderen begonnen in Den Haag. Hij gaat in Den Haag wonen en neemt haar in huis. Hij zorgt voor haar. Hij vindt dat hij met haar moet trouwen, omdat dat de enige manier is om haar te helpen. Maar Christine (door Vincent Sientje genoemd) vervuilt zijn huis, hangt in kroegen rond, en drinkt daar te veel, en stort Vincent de schuld. Maar Vincent verontschuldigt haar aldoor door te zeggen dat: ‘ze nooit heeft geleerd wat goed is, dus hoe zou ze zich dan goed kunnen gedragen.’ Hierdoor wordt Vincent door zijn familie en vrienden gemeden, alleen zijn broer Theo komt nog wel eens langs, en geeft hem wat geld.
Vincent was eigenlijk voortdurend op zoek naar iemand die hem een ‘thuis’ gaf, met warmte en liefde. Het symbool hiervan waren voor hem de vogelnestjes, hij heeft deze dan ook vaak getekend. Sterker nog, hij heeft ze zelfs verzameld, en aan vrienden en familie kado gegeven.
In 1884 leert hij Margot Begemann kennen, een kennis van zijn moeder. Margot is 40 jaar. Hij wordt verliefd op haar , en wil ‘zoals gewoonlijk’ met haar trouwen. Dit is een schandaal in het dorp, want zij was 9 jaar ouder. Wanhopig door al het geroddel in het dorp doet Margot een zelfmoordpoging.

Vincent van Gogh z’n “CV”
Ook met zijn werk gaat het niet zo goed. Dit kwam vooral door zijn onrust en gespletenheid in zijn eigen ziel. In 1875 wordt hij van Londen overgeplaatst naar Parijs, waar hij ruzie krijgt met de directie en de cliënten. De cliënten willen namelijk niets te maken hebben met de ‘jonge, onberekenbare verkoper’. In 1876 breekt hij met Goupil, en gaat hij terug naar Engeland, en werkt dan als ‘hulpleraar’. In 1877 probeert hij het als bediende in een boekhandel in Dordrecht. Maar, naar 3 maanden meent hij dat hij ‘is geroepen’ om theoloog en prediker te worden, dit kwam waarschijnlijk door het vele lezen in de bijbel in de boekhandel. Vincent verhuist naar Amsterdam, daar bereidt hij zich voor op de toegang tot het Theologisch Seminarie van de universiteit. Maar helaas, wordt hij naar een jaar (niet al te beste) studie niet toegelaten tot de universiteit. Als hij geen dominee kan worden vindt hij dat hij tenminste als evangelist de boodschap van Jezus moet verkondigen. Hij probeert het opnieuw maar dit keer bij de zendingsschool in Brussel, helaas, weer tevergeefs… Hij gaat daarom in 1878 als ‘onafhankelijk prediker’ naar de mijnarbeiders in de Borinage. Ook hier wordt hij na een tijdje weggestuurd. In 1879 is Vincent totaal uitgeput door zijn leven in de Borignage, omdat hij daar opzettelijk aan lage wal raakte om zich meer met de mensen daar verbonden te voelen. Zijn vader haalt hem daarom weer in huis, in Neuen. Zijn gooi naar predikerschap was mislukt, maar hierdoor kwam hij wel achter zijn werkelijke roeping. Door de mensen in de Borinage wier hongerige gezichten getekend waren door het werk in de mijnen, begon voor hem de verbeeldingen op te doemen . Hij begon met het tekenen. Van de gezichten en gestalten van die mensen. En toen pas begon de ontwikkeling van de kunstenaar Vincent van Gogh, die nog slechts 10 jaar zou leven.

Omdat Vincent nog steeds teneergeslagen is over het feit dat hij was mislukt als predikant, hield hij het niet lang uit in het domineeshuis. Hij reist daarom al na 4 weken weer af naar Brussel. In Brussel moedigt dominee Pietersen hem aan om door te gaan met schilderen. Hij koopt zelfs 2 schilderijen van hem, later zou blijken dat hij slechts een van de weinigen was die van Gogh’s schilderijen wat waard vond, en ze kocht. Vincent weet dat hij schilderles nodig heeft, en denkt dat te kunnen krijgen van Jules Breton. Daarom gaat hij zonder geld en vervoermiddel, lopend naar Jules toe. Als hij na een dagenlange tocht eindelijk voor het huis van Jules staat durft hij het niet meer te vragen, keert weer om, en loopt weer terug naar de Borinage. Hier tekent hij veel en probeert de schilderijen van Millet te kopiëren. Zijn tekentingen uit die tijd hebben meestal als onderwerp, mensen die zwaar werk verrichten. Zoals bijvoorbeeld: mijnwerkers, vrouwen aan de arbeid, en boeren. Het gaat in zijn tekeningen meestal om de wereld van de armere mensen, die in vuil en armoede leven.
De meeste Nederlandse schilders, schilderden de zaken van het alledaagse leven, zoals bijvoorbeels Frans Hals en Rembrandt. Met hen heeft Vincent ietst gemeen, maar hij heeft ook dor dat zijn schilderijen toch anders zijn, want op de schilderijen van Frans Hals en Rembrandt werken de mensen meestal niet. In 1883 is hij echt een schilder geworden, en voeld zich daar gelukkig bij, en hij schrijft aan zijn broer Theo: ‘Als ik zeg dat ik een schilder van boeren ben, dan is dat werkelijk het geval…ik voel mij daar (hij woont inmiddels weer in Drenthe, in de omgeving van Neuen) thuis. En het is niet vergeefs geweest dat ik bij mijnwerkers, kleine veenboeren, wevers en boeren zoveel avonden bij het vuur heb nagedacht.

Een van zijn beroemdste schilderijen was ‘De aardappeleters’ , het schilderij ontstond in 1885. Het schilderij was de bekroning, en de afsluiting van zijn periode als leerling tekenaar en schilder van boeren. Dit werk wordt door deskundigen gezien als het resultaat en de samenvatting van zowel zijn studie als de avonden bij de brandende turf in de boerenhut. Op de volgende bladzijde zie je een afbeelding van De aardappeleters.

Vincent schilderde mensen expres lelijker dan ze waren. De onjuistheden die en afwijkingen die Vincent in al zijn werk nastreefde bleven eerst beperkt tot plastiche vervorming, hij vervormde dus alleen kleine dingen in het gelaat of lichaam van de mensen die hij natekende, maar ze bleven wel herkenbaar. Hij schilderde nog niet met veel (felle) kleuren. Hij schilderde vooral met bruin, donkergroen en andere donkere kleuren die erbij in de buurt liggen. Dit kan je ook goed zien in De aardappeleters. De kleuren geven hier alleen de werkelijkheid weer, hoe de kamer eruitzag verlicht door een petroleumlamp, met boeren in sombere kleren. Wat Vincent heeft willen zeggen kan je aflezen uit de houding en de gezichten van de mensen. Het meisje vooraan heeft net de nog dampende schaal met aardappelen op tafel gezet. Het paar links wil met eten beginnen, dat kan je zien aan de vorken in de hand. Het schilderij drukt vooral de vermoeidheid van de mensen uit, dat kan je aan hun houding zien, vooral aan de vrouw rechts, die de koffie inschenkt alsof ze een machine is, en ze niet in de gaten heeft wat ze doet.

In 1885 verhuisd Vincent naar Antwerpen, maar hij houdt het ook hier niet lang uit. Hij verhuisd naar in febhruari 1886 naar Parijs. Zijn plan is om daar samen met Theo te gaan leven. Parijs was de vaderstad van de impressionisten. In Parijs werd Vincent beïnvloed door het impressionisme (schilderkunst waarbij vooral de indruk belangrijk was), en ontdekt hij de betekenis van kleur. Hij schreef aan zijn broer Theo: De schilder van de toekomst, dat is een man van de kleur zoals er nog nooit geweest is. Monet heeft het voorbereid, maar de eigenlijke impressionisten hebben nog sterker met kleur gewerkt.
Maar wat werd er nou eigenlijk bedoeld met dat met kleur werken? Het was een bijzondere kleurentechniek, die al heel lang bestond. Iedereen kent de kleuren van de regenboog,: rood, oranje, geel, groen, blauw, en violet. Als je deze kleuren in een circel zet krijg je het volgende: van de 6 kleuren zijn er 3 (nl blauw, geel en rood) de primaire kleuren. Deze drie kleuren worden zo verbonden, dat er een driehoek ontstaat. Tussen de drie primaire kleuren liggen de drie andere kleuren: groen, oranje, en violet, deze kleuren ontstaan door het mengen van de primaire kleuren. Alle tegenovergestelde kleuren worden door een stippellijn verbonden. Dat geeft het figuur hiernaast:
De ontdekking van de impressionisten bestond nu juist uit het gebruik van deze 6 kleuren, en voor de rest geen andere donkere kleuren, meer gebruiken. De schilderijen werden dus veel helderder van kleur, dat kan je goed zien op het volgende plaatje, dit schilderij is een van de 1e werken van Vincent van Gogh waarin hij met heldere kleuren werkt. Het heet Zelfportret met grijze hoed.
Maar ondertussen voelt Vincent zich nog steeds niet thuis in de drukke stad Parijs, hij mist de natuur. Op 20 februari 1888 verlaat Vincent plotseling de gemeenschappelijke woning van hem en zijn broer, en vertrekt naar Arles in de Provence. Daar woont hij eerst in restaurant Carrel, maar hij ergert zich aan de nieuwsgierigheid van de mensen daar, en ze denken dat hij een malloot is. Gelukkig kan hij in april intrekken in een huis in Arles,
Hij is heel blij met dit huis, hij schrijft erover aan zijn zus Wilhelmien: Ik woon in een klein geel huis met groene deur en blinden, van binnen gewit –op de muren zeer sterk gekleurde Japanse tekeningen. Roode plavuizen op den vloer- het huis in de volle zon –en een sterk blauwe lucht er boven en- de schaduwmidden op den dag veel korter dan bij ons. Enfin- maar kunt ge u niet begrijpen dat men met enige begen zooiets schilderen kan. Maar tevens kunt ge u niet begrijpen dat sommige lui zeggen “het doet al te vreemd,” zonder te noemen hen die het niets of afschuwelijk vinden. Hij schilderde z’n huis ook, dat schilderij zie je hiernaast.

Op 28 juli 1890 schiet Vincent een kogel door z’n borst, net even buiten het plaatsje waar hij toen woonde namelijk Auvers.
Jammer genoeg voor Vincent had de kogel zijn hart niet geraakt. Hij stierf pas 2 dagen later in de armen van zijn broer Theo.