Vietnam

Inleiding

Dit werkstuk gaat over de Vietnamese oorlog, dat een onderdeel was van de Koude Oorlog. In dit werkstuk wil ik de volgende vragen proberen te beantwoorden:

Hoofdvraag: Waarom was hier sprake van een conflict behorend bij de Koude Oorlog? Deelvragen: Wat verstaan we onder de Koude Oorlog? Wie waren er bij het conflict betrokken (landen)? Waarover ging het conflict? Hoe liep het af?

Vietnam was een onderdeel van Frans Indo-China. Ook Laos en Cambodja behoorden bij Frans Indo-China. In de Tweede Wereldoorlog was Vietnam bezet door Japan, Vietnam zette een guerillabeweging op tegen Japan. Die guerillabeweging was communistisch en heette Vietminh. De leider was Ho Chi Minh. Japan werd verslagen, ze zaten nog wel in Vietnam, er waren dus nog geen geallieerden en de Japanners hadden in Vietnam niets te zeggen. Nadat in 1954 Japan was verslagen, ontstond er het volgende: Noord-Vietnam was communistisch en Zuid-Vietnam was kapitalistisch. De Fransen wilden Vietnam niet opgeven en gingen vechten. Zij wilden hun kolonie terug en de Vietminh besloot dat de Fransen in het zuiden mochten blijven zitten. De Vietminh nam het noorden. Maar de Fransen wilden ook het noorden. Zij werden verslagen bij Dien Bien Phu in 1954. Nadat de Fransen verslagen waren, kwam er een conferentie in Genève. De conclusie van deze conferentie was dat Vietnam in twee delen werd verdeeld, in het noorden kwamen de communisten en in het zuiden kwam er na een heel kort keizerrijk een president. Het was de bedoeling dat deze 2-deling voorlopig was, er zouden verkiezingen komen. Dit was om erger te voorkomen. De verkiezingen zijn er nooit geweest en de 2-deling was niet voorlopig. In het zuiden kwam een verzetsbeweging op gang, de Vietcong (een guerilla-organisatie). Zij wilden dat het zuiden ook communistisch werd, het was een verzet tegen de Zuid-Vietnamese regering. De Vietcong was een deel van de bevolking en kreeg dus van de bevolking ontzettend veel steun. In 1961 stuurde Kennedy troepen om de Zuid-Vietnamezen te helpen Er kwamen zo'n 550 000 Amerikanen en uit Zuid-Korea, de Filipijnen, Thailand, Australië en Nieuw-Zeeland kwamen samen ook nog eens 71 000 man en in dat jaar begon hij ook bombardementen uit te voeren. Maar de Vietcong was niet te vinden, die hielden zich in kleine groepjes verborgen in het dorp. Toen de Vietcong een verrassende aanval deed op Zuid-Vietnamese vliegvelden en Amerikaanse kampen, verhevigden de Amerikanen hun luchtbombardementen. In 1963 werd Kennedy vermoorden Johnson werd zijn opvolger. Onder Johnson werd de troepensterkte in Zuid-Vietnam voortdurend opgevoerd. Er ontstonden Zippo-commando's; de Amerikaanse soldaten staken gewoon huizen in de fik, want ze dachten dat daar de Vietcong wel zou zitten. Maar meestal waren het de huizen van oude vrouwtjes. Iedereen was hartstikke bang en ook het neutrale buitenland stelde de oorlog niet echt op prijs. In juli van het jaar 1967 kwamen er in Zuid-Vietnam nog eens 45 000 Amerikanen bij om in Vietnam te vechten. De Noord-Vietnamese premier verklaarde dat wanneer de Amerikanen niet meer zouden bombarderen, de onderhandelingen konden beginnen. In augustus 1967 wilden de Verenigde Staten de bombardementen wel staken, als er besprekingen zouden komen. Toch bleef de oorlog door gaan.

Op een gegeven moment was er een commando op zoek naar de Vietcong. De Amerikanen hadden net een paar dagen ervoor veel mensen verloren door de Vietcong. De Amerikanen hadden hele dorpen uitgemoord onder aanvoering van Mylai. Later heeft één iemand aangifte gedaan en na heel veel moeite is er een tuchtrechtzaak over geweest en deze man heeft een veroordeling gehad.

De Amerikanen gebruikten Napalm (dat is een soort olie en het brandt in) en Agent orange (ontbladeringsmiddel) om de jungle zo kaal mogelijk te maken, want daar zat de Vietcong en men kon zo de Vietcong vinden. Er kwamen veel demonstraties tegen Amerika en de Vietnamese oorlog. Amerika deed vreselijke dingen. Daardoor zag Johnson het niet meer zitten. In 1968 was er het Tet offensief; vanuit Noord-Vietnam via de Ho Chi Minh route hadden veel Noord-Vietnamezen zich verstopt en met het Zuid-Vietnamese volk gemengd. De Noord-Vietnamezen (waar de Vietcong niets meer bij voor stelde) vielen de Amerikanen aan. De Amerikanen begonnen steeds meer mensen te verliezen. In mei 1968 stopten de Amerikanen de bombardementen en in Parijs begonnen onderhandelingen tussen de Verenigde Staten, Zuid-Vietnam, Noord-Vietnam en de Vietcong. Maar de resultaten van de bijeenkomsten waren gering; Noord-Vietnam en de Vietcong eiste dat de Amerikanen zich terug trokken voor er van eigenlijke vredesbesprekingen sprake zou kunnen zijn. Johnson stelde zich niet meer herkiesbaar en werd opgevolgd door Nixon, die een einde aan de oorlog wilde maken. Hij wilde met kracht onderhandelen en ging bombarderen op Noord-Vietnam. Ook ging hij Cambodja bombarderen (daar zaten kampen van de Vietcong, maar er werden ook wel gewone dorpjes uit Cambodja per ongeluk geraakt). De Amerikanen waren bang voor het domino-effect, dat het communisme zich zou verspreiden. Begin oktober 1972 kwam er een akkoord tot stand, waarin stond:

1. eerbiediging door de Verenigde Staten van de soevereiniteit, de eenheid en de territoriale onschendbaarheid van Vietnam. 2. Staakt-het-vuren binnen 24 uur na ondertekening van de overeenkomst. Beëindiging door de Verenigde Staten van alle militaire activiteiten. Volledige terugtrekking binnen 60 dagen van alle Amerikaanse troepen en personeel en die van de bondgenoten van de Verenigde Staten en van Zuid-Vietnam. Een voor alle partijen geldend verbod om oorlogsmateriaal in Vietnam in te voeren. 3. Vrijlating van gevangenen en geïnterneerden van de drie partijen gelijktijdig met de terugtrekking van de Amerikaanse troepen. 4. Zelfbeschikkingsrecht van het Zuid-Vietnamese volk, namelijk vrije en democratische verkiezingen. Zuid-Vietnamese partijen moesten zo snel mogelijk een overeenkomst tekenen over de binnenlandse problemen van Zuid-Vietnam, het liefst binnen drie maanden na het staakt-het-vuren. 5. Vereniging van Noord- en Zuid-Vietnam, stap voor stap en met vredzame middelen. 6. Toezicht door een gemengde internationale commissie op de uitvoering van de overeenkomst. 7. Erkenning door Noord-Vietnam, de VRRZ, de Verenigde Staten en Zuid-Vietnam van de fundamentele nationale rechten van Cambodja en Laos.

In november 1972 werden ook aan Noord-Vietnam eisen gesteld door de regering van de Verenigde Staten (ze moesten de 17e breedtegraad beschouwen als politieke scheidslijn, de Noord-Vietnamese troepen terugtrekken uit Zuid-Vietnam, enz.). Toen Noord-Vietnam niet reageerde stuurde de Amerika op 14 december een bericht dat zij zouden gaan bombarderen als er niet binnen drie dagen op de eisen in was gegaan. Er werd verder niet gereageerd en op 18 december gaf president Nixon de opdracht tot bombarderen op de Noord-Vietnamese grote steden. Twaalf dagen duurden die bombardementen, die erg veel verwoestingen aanrichtten en duizenden doden eisten.