Tweede wereldoorlog

1.Voorwoord

Ik heb heel lang zitten wachten tot we weer een opdracht kregen, om ene werkstuk te maken. Maar dat je werkstuk over de 2e wereld oorlog moest houden, daar was ik niet op voorberijd. Ik vond het opzicht wel een goed onderwerp, want wat er is gebeurd in de 2e wereld oorlog raakte me wel. Dat één iemand verantwoordelijk kan zijn voor zoveel doden! Maar aan de andere kant vond ik het ook een goed onderwerp, omdat je er zoveel van kan leren..al heb ik er op school al een hele hoofdstuk met geschiedenis over gehad toch lijkt het alsof ik nog niet alles weet. En dus zoek ik gewoon naar andere hoofdstukken over dit onderwerp totdat ik er alles over weet.

2. Nederland neutraal

'Nederland volstrekt onzijdig' stond er op 3 september 1939 in het Algemeen Handelsblad. Toen de Tweede Wereldoorlog op 1 september 1939 begon, was Nederland niet van plan om mee te doen. Nederland wilde neutraal blijven.
Sommige mensen geloofden niet dat Duitsland die Nederlandse neutraliteit zou respecteren. De Nederlandse regering ontving regelmatig berichten van een medewerker van de Nederlandse ambassade in Berlijn. Hij vertelde dat de nazi's het plan hadden om Nederland aan te vallen. Bovendien lieten Duitse fabrikanten onverwachts weten dat zij bestelde wapens en vliegtuigen niet zouden leveren aan het Nederlandse leger. De nazi’s hadden belang bij een zwak Nederlandse leger. Ook was het duidelijk dat de Duitsers de Nederlands kuststreek nodig hadden als zij ooit Engeland aan wilden vallen.

3. Zenuwenoorlog

De periode tussen september 1939 en mei 1940 werd de tijd van de 'zenuwenoorlog' of 'gekke oorlog' genoemd. Engeland en Frankrijk hadden Duitsland na de aanval op Polen de oorlog verklaard, omdat zij beloofd hadden Polen te helpen. Maar verder gebeurde er niets. Frankrijk had ook beloofd Nederland te helpen in het geval van een Duitse aanval. Het Duitse leger deed begin 1940 enkele keren alsof ze Nederland gingen aanvallen. Aan de Franse reactie konden ze zien welke plannen er waren om Nederland te beschermen.

4. De aanval

In april 1940 vielen de Duitsers Denemarken en Noorwegen aan.
Op 10 mei waren Nederland en België aan de beurt.Na het bombardement van Rotterdam moest het Nederlandse leger na vier dagen de strijd opgeven. De koningin en de regering vluchtten naar Engeland. De bezetting van Nederland was begonnen.

5. Nederland bezet

Tijdens de bezetting merkten veel mensen dat niet alle Duitsers slecht waren. Op dit plaatje zien ze er zelfs heel vriendelijk uit. Er waren ook Duitse soldaten die het niet met de nazi’s eens waren. Sommigen lieten dit blijken door de andere kant op te kijken als zij iets zagen dat niet mocht. Of ze deden bij een huiszoeking alsof zij geen onderduikers hadden gevonden.
Maar voor de meeste Nederlanders was de bezetting natuurlijk een ramp. Ze raakten hun vrijheid kwijt en het land werd ook nog eens bestuurd door mensen met nazie-ideeën. Nog erger was het voor duizenden inwoners van Rotterdam die in mei 1940 familieleden en hun huis kwijtraakten. En in de hongerwinter stierven duizenden mensen in de grote steden.
Tijdens de bezetting moesten veel mensen moeilijke beslissingen nemen: Jonge mannen die weigerden om in Duitsland te gaan werken moesten onderduiken. Maar waar? Moest je als politieagent de bezetter helpen of niet? Moest je in het verzet gaan? De meeste Nederlanders gingen niet in het verzet. Zij probeerden zich aan de nieuwe situatie aan te passen en zo 'normaal mogelijk' verder te leven. Ze hielpen de bezetter zo min mogelijk.

6. Nederlands-Indië

In het voorjaar van 1942 werd Nederlands-Indië (nu Indonesië) bezet door het Japanse leger. Japan had in december 1941 de Amerikaanse marinebasis Pearl Harbor aangevallen en grotendeels verwoest. Daarna bezette Japan een deel van
Zuidoost Azië.
Na de capitulatie van Nederlands-Indië vluchtten sommige Europeanen naar Australië. De Europese en Indische militairen en burgers die achterbleven werden in kampen opgesloten. Dit waren de zogenaamde 'jappenkampen'. Veel mannelijke gevangenen werden door Japan als dwangarbeiders gebruikt. Er waren aparte kampen voor vrouwen en kinderen. Op de foto sjouwen Nederlandse kinderen met een waterton in een 'jappenkamp'. Bijna 17.000 burgers kwamen om.
In alle Aziatische landen reageerde een deel van de bevolking enthousiast op de Japanse bezetting. Zij zagen de Japanners als bevrijders, die hen kwamen verlossen van de Europese overheersing. Japan had een ander plan: de macht overnemen in zoveel mogelijk Aziatische landen. Die bezette landen moesten grondstoffen leveren aan de Japanse industrie.
In juni 1942 versloeg de Amerikaanse marine Japan in de zeeslag bij Midway. Vanaf dat moment werd Japan steeds verder teruggedrongen door de geallieerden. Op 14 augustus 1945 capituleerde Japan na atoombommen op Hirosjima en Nagasaki. Nederlands-Indië was een dag later vrij. Het einde van de oorlog in de Azië betekende ook het einde van de Tweede Wereldoorlog.

7. Adolf Hitler

Adolf Hitler herinnert veel mensen aan de gruwelijke misdaden die in de Tweede Wereldoorlog zijn gepleegd. Maar Adolf Hitler deed het niet alleen.
De partij van Adolf Hitler, de NSDAP, werd na verkiezingen in 1932 de grootste partij in Duitsland. Het ging slecht met Duitsland. Er was veel armoede en werkloosheid. Hitler en zijn aanhangers, de nazi’s, wilden Duitsland weer groot en machtig maken. Zij beloofden alle problemen op te lossen. Volgens de nazi’s was het de schuld van de joodse inwoners dat het zo slecht ging met Duitsland. Als de joden het land uitgezet zouden worden, zou het beter gaan met Duitsland.

Rust en orde
Steeds meer Duitsers stemden op de NSDAP. Zij hoopten hoopten dat zij het beter zouden krijgen als Hitler leider van de regering zou worden. Ook rijke fabrikanten en zakenmensen steunden de nazi’s. Zij verwachten dat de nazi's voor rust en orde zouden zorgen.

Een dictatuur
In 1933 werd Adolf Hitler rijkskanselier (minister-president) van Duitsland. Zijn regering verbood al snel alle andere politieke partijen. Duitsland werd een dictatuur. De nazi's wilden dat alle Duitsers net zo gingen denken als zij. Daarom richtten ze allemaal nazi-verenigingen op. Voor politieagenten, onderwijzers, rechters, journalisten en kinderen en nog veel meer. Iedereen moest lid worden. Wie weigerde werd gestraft. Verzet tegen de nazi's was levensgevaarlijk.

Met dit soort posters riepen de nazi's jongeren op om zich bij hen aan te sluiten. De nazi's wilden dat alle Duitse jongeren trouwe volgelingen van Hitler zouden worden. Daarom richtten de nazi's een vereniging op: de Hitlerjugend (HJ). De Hitlerjeugd werd gebruikt om arische, Duitse jongeren tot echte nazi's op te voeden. In 1933 waren 3,5 miljoen jongeren lid van de Hitler jeugd Alle andere jongerenorganisaties werden verboden of moesten zich aansluiten bij de Hitlerjeugd.
De nazi's maakten onderscheid tussen jongens en meisjes. Tussen hun 10e en 14e jaar waren jongens lid van het Deutsche Jungvolk en meisjes lid van de Jungmädel. Daarna zaten jongens tot hun 18e bij de Hitlerjugend en meisjes tot hun 21e bij de Bund Deutscher Mädel.

Haat tegen joden
Jongeren in de HJ hadden op zaterdag 'dienst'. Wie (nog) geen lid was moest wel op zaterdag naar school en kreeg les over de denkbeelden van de nazi's. Haat tegen joden was het belangrijkste wat Duitse jongeren moesten leren volgens de nazi's. Vanaf 1939 werd het lidmaatschap van de HJ verplicht voor alle Duitse jongeren. Er zijn verhalen bekend van Duitse jongeren die zo fanatiek in Hitler geloofden dat zij soms hun leraren of zelfs hun ouders aangaven bij de politie als die iets zeiden of deden dat verboden was door de nazi's.

Kindsoldaten
Aan het einde van de oorlog moesten veel leden van de Hitlerjeugd meevechten in het Duitse leger. Er was zelfs een speciale Hitlerjeugd-divisie, die uit 20.000 soldaten bestond. Ook moesten jongens op geallieerde vliegtuigen schieten. Meisjes moesten vooral in belangrijke fabrieken en ziekenhuizen werken. Duizenden van hen sneuvelden in de laatste maanden van de oorlog.

8. Anne Frank

Dit is Anne Frank in mei 1942. Een paar weken later werd ze 13 jaar oud. Voor haar verjaardag kreeg zij een dagboek cadeau. Ze begon er meteen in te schrijven.
Het grootste deel van haar dagboek gaat over haar tijd in het achterhuis. Zo heet de plek waar Anne moest onderduiken. Ze moest zich daar samen met haar ouders, haar zus en nog vier andere joden verstoppen. Hun leven was in gevaar. Nederland was bezet door het Duitse leger. Joodse inwoners werden gearresteerd en naar concentratiekampen gebracht.
Na twee jaar werden de onderduikers van het achterhuis toch ontdekt en gearresteerd. Anne Frank stierf in het concentratiekamp Bergen-Belsen in Duitsland. Ze was toen vijftien jaar oud. Van de acht onderduikers overleefde alleen haar vader de jodenvervolging.
Na de oorlog kwam Otto Frank terug naar Amsterdam. Het dagboek van Anne was bewaard gebleven. Annes vader vond dat hij het niet voor zichzelf mocht houden en gaf het uit als echt boek met de titel 'Het Achterhuis'
Miljoenen mensen over de hele wereld hebben Annes dagboek gelezen. Elk jaar komen duizenden mensen naar Amsterdam om het Anne Frank Huis te bezoeken. Zij willen met hun eigen ogen de plek zien waar Anne haar dagboek schreef.

Op zondag 5 juli 1942 krijgt Margot Frank een oproepkaart. Ze moet in Duitsland voor de nazi's gaan werken.
Op die zondag krijgen 1000 joden in Amsterdam van hun postbode zo'n kaart. Met die kaart moeten ze zich melden en dan krijgen ze dit formulier mee, waarop precies staat wanneer ze moeten vertrekken en wat ze mee moeten nemen, zoals een werkpak en werklaarzen.

Niemand weet precies wat de nazi's van plan zijn. Annes ouders zijn op de oproep voorbereid. De familie gaat onderduiken in het achterste gedeelte van Otto Frank's bedrijf. Hij heeft dat achterhuis samen met een paar medewerkers ingericht als geheime schuilplaats. Vier medewerkers zijn op de hoogte van het plan. Zij hebben beloofd dat zij hen zullen helpen.
Meteen de volgende dag vertrekt de familie Frank naar de schuilplaats, zonder het tegen iemand te zeggen. Anne mag het natuurlijk niet aan haar vriendinnen vertellen.
Na een uur lopen komen ze bij de schuilplaats aan. Otto Frank vertelt aan Anne dat er nog een familie in het achterhuis zal onderduiken: de familie Van Pels.
De familie Van Pels (Hermann en Auguste en hun zoon Peter) arriveert op 13 juli 1942. Op 16 november 1942 komt er nog een onderduiker bij: Fritz Pfeffer. Ze zijn dan met z'n achten.

Hermann van Pels was volgens Anne slim, maar hij was wel erg van zijn gelijk overtuigd.

‘Vlijtig één, vrolijk twee, croquet drie en soms ene leuk snuitje,’zo beschreef Anne mevrouw van Pels in haar dagboek.

Anne Frank vond Peter in het begin er saai. Later werd ze verliefd op hem.

Anne Frank deelde haar kamertje met Fritz. Ze hadden vaak ruzie Fritz Pfeffer was net zo oud als haar vader.