Thomas Woodrow Wilson

Inleiding Thomas Woodrow Wilson was van 1913 tot tot 1921 van de Verenigde Naties van Amerika. In die tijd een land met vele conflicten tussen arm en rijk, en tussen blank en wit. Bovendien was er in die tijd ook de Eerste Wereldoorlog, oftewel de Grote Oorlog, zoals hij in zijn tijd genoemd werd. Wat deed de Woodrow met al deze problemen. Hoe was hij als president? Was hij een man die alles liet zoals het was? Had hij zin in de Eerste Wereldoorlog? Hoe was hij als mens, en wat voor soort rol speelde zijn eigenschappen in zijn rol als president? Thomas Woodrow Wilson was een echte hervormer, fanatiek en volledig overtuigd dat zijn lot, door God gegeven, het presidentsschap was. Wilson was een president die zijn best deed alles beter te maken. Hij was er van overtuigd dat hij de weg naar een wereldvrede kon vinden.. Hij was een man van vele fouten en gebreken, maar zeker ook een man van vele successen. Wie was Thomas Woodrow Wilson? Bij zijn geboorte op 28 december 1856 kreeg hij de volle naam Thomas Woodrow Wilson. Woodrow Wilson was een zoon van een presbyteriaanse predikant (presbyterianisme: kerkinrichitng, ontstaan uit het calvinisme en andere godsdiensten) uit het zuiden, uit het plaatsje Staunton in Virginia om precies te zijn. Hij groeide op in een religieus en academisch gezin met een oorspronkelijk schots geslacht. In 1879 ging hij naar de Princeton University, wat toen nog de naam College of New Jersey heette. Na hier een opleiding te hebben gevolgd ging hij naar de Univresiteit van Virginia waar hij rechten en Staatsinrichting studeerde. Hij werkte een jaar als advocaat in Atlanta. Hierna ging hij terug naar de Universiteit. Dit keer naar de John Hopkins universiteteit waar hij zich stortte op een studie politieke wetenschappen. In 1885 publiceerde hij zijn scriptie over analyses van moeilijkheden bij de scheiding tussen de wetgevende en de uitvoerende macht. Ook beschreef hij hierin zijn bewondering voor het Britse Parlementaire systeem. Op dit proefschrift, Congressional Goverment genaamd, promoveerde hij en in 1886 studeerde hij af. Hierna gaf hij les aan twee universiteiten, trad in het huwelijk met Ellen Louise Axson en was erg succesvol als docent. Na deze 5 jaar van lesgeven werd hij professor in politieke wetenschappen en jurisprudentie. In 1902 werd hij president van de Princeton Universiteit. Hierin kwamen zijn leiderskwaliteiten aan het licht. Ook trok hij de aandacht door zijn hervormingen van de onderwijsmethoden. Hij hervormde onder andere het studieprogramma, bij deze hervormingen wilde hij het niet laten. Bij het proberen van het hervormen van het sociale leven stuitte hij echter op vele problemen. Zo wilde hij de verschillen tussen rijk en arm verkleinen. Al vlug bleek dat toegevelijkheid hem niet lag. In 1910 werd hij in de staat New Jersey gekozen tot gouverneur. In dit beroep werden weer zijn kwaliteiten als hervormer gezien en daarom werd hij in 1912 kandidaat voor het presidentsschap voor de Democratische Partij (democratic pary). Hij won de verkiezingen en toonde als president al spoedig wat hij waard was. In de tijd dat hij gouverneur van New Jersey was kwam ook al vlug zijn progressieve manier van denken naar voren. Zo zei hij, was hij onafhankelijk van de condervatieven en de verkiezingsmachine die hem verkiesbaar had gesteld.
The New Freedom Natuurlijk werd Thomas Woodrow Wilson niet zomaar tot president gekozen. In zijn verkiezingscampange 'New Freedom' genaamd stond wat hij allemaal wilde veranderen en dit later ook deed. Hij nam stevige tariefreducties, versterkte de antitrust wetten (wetten tegen het samenwerken van alle bedrijven in een bepaalde branche, waardoor zij monopolie krijgen op die markt en de prijzen zo hoog als zij zelf willen kunnen opdrijven. De concurrentie is dus weggevallen). Hij stelde deze regulering overal voor waar het publieke belang in het geding kwam. De Federal Trade Commission kreeg de bevoegdheid deze unfaire concurrentie te verhelpen. De grootste vernieuwing was toch wel de het systeem van de federal bank
Amerika kampt al langdurige probleem met kleine bankjes die failliet gingen door een geld te kort. Nu kwam er een centrale bank waar kleinere banken geld konden lenen en die de geldschepping controleerde. Ook de Reserve Bank was een nieuw systeem dat Wilson invoerde. Deze had als functie de invloed van Wall Street te verwateren. De Resere Bank werd gerund door regionale banken en aan het hoofd van de Federal reserve Bank Board stond iemand die door de president benoemd werd. Al deze dingen sloegen erg aan bij het volk en daarom versloeg hij de afgescheiden en neutrale Theodoor Roosevelt en de al zittende William Howard Taft. Maar waarom wilden al deze mensen zo graag dat Thomas Woodrow Wilson president werd? Verdeeld Amerika. In de tijd dat Thomas Woodrow Wilson president was stonden de Verenigde staten nog maar aan hun begin van hun status als wereldmacht. Zo hadden ze sinds 1856 gewerkt aan een eigeninvloedssfeer in de Grote oceaan en Latijns Amerika. Eigenlijk ontbrak bij hen enkel nog het afleggen van een grote internationale oorlog. In de tijd dat Wilson regeerde werden er vele militaire interventies gedaan, meer dan ooit een president na hem heeft gedaan. Hij beschouwde het zijn opdracht om Amerika tot DE wereldmacht te maken. Het Amerika waarin Wilson leefde en over regeerde was een zeer bijzonder land. Er was een groot verschil tussen negroide mensen en blanken. Tussen 1900 en 1914 werden veel van de negroide mensen gelyncht, wat niet verboden was. Ook na de oorlog werd het verschil niet minder, het werd eerder erger. Blank Amerika was namelijk bang dat de negroide soldaten de beloning zouden opeisen voor hun oorloginspanningen. Velen zwarten werden vermoord. Ook de vrouwen bekleedde in die tijd een minderheidrol. Alhoewel zij in de oorlog het werk van de mannen die in de strijd zaten overgenomen hadden kregen zij niet dezelfde rechten als de mannen. Bij deze problemen kwam Wilson zijn zuidelijke afkomst duidelijk naar voren. In plaats ervoor te zorgen dat er meer gelijkheid kwam, liet hij aparte woonblokken, kantoren, toiletten enzovoort bouwen. Hij schrapte zelf een verwijzing naar onderlinge radicale gelijkheid uit het verdrag van versailles. Er was niet alleen een groot verschil tussen blank en wit, en vrouw en man, ook tussen arm en rijk was een enorm verschil. Doordat er fabrieken kwamen was er al vlug een verdeeldheid tussen fabrieksarbeiders en de fabriekseigenaren. Maar ook tussen deze twee waren klassen die allemaal enorm verschilden van elkaar. Vele wilden een gelijk Amerika. Dit beeld van Amerika klopte echter niet met het beeld dat Wilson van Amerika in zijn gedachte had. Hij vond dat de Amerikaanse principes een voorbeeld waren van de principes van een bevrijde mensheid. Hiermee kun je weer eens duidelijk zien dat Thomas Woodrow Wilson een echte iedealist was. Hij wilde zo graag dat zijn beeld de werkelijkheid was, dat de echte waarheid hem wel eens ontging. Al met al, ging het met de binnenlandse politiek goed met Wilson. De Buitenlandse politiek was echter een groter probleem. De Eerste Wereldoorlog. De eerste wereldoorlog begon in 1914 en Duitsland was de grote boosdoener. Duitsland had een koele verhouding met Groot Brittanië en toen België, dat neutraal was, Duitsland de vrije doorgaan naar Frankrijk weigerde kreeg het hulp van Groot Brittanïe en was de eerste wereldoorlog begonnen. Wilson wilde in eerste instantie neutraal blijven. Vooral ook omdat vele Amerikanen enorm geschrokken waren door de inval in België, de loopgraven oorlog en de Slag aan Marne. Niemand had het zien aankomen en ook niemand zag het belang van Amerika in deze strijd. Daarom ga Wilson op 4 augustus 1914 een neutraliteitsverklaring af. Hij hield zich echter ook niet afzijdig van het hele proces. Hij probeerde alle partijen een beetje te sussen en bood zich aan als vredesonderhandelaar. Tijdens deze onzekere dagen van oorlog stierf ook zijn vrouw wat deze tijd extra zwaar voor hem maakte. De Duitsers waren ondertussen een duikbotenoorlog begonnen en op 17 mei 1915 raakten zij de Lusitania, een boot met zeker 120 amerikanen aan boord, die allen omwkamen. Wilson stuurde protesten naar Berlijn en de Duitsers stopten hun Duikbotenoorlog. Dit omdat zij ook nog aan het oostfront vochten en daarbij geen Amerikaanse betrokkenheid konden gebruiken. Toch leek de positie van Amerika hiermee iets te zijn gekoeld. In 1916 waren er nieuwe verkiezingen. Een spannende tijd omdat de grote kanshebber Charles Evans Huhges, een republikein die werd gezien als een pro duitser. Wilson maakte ondanks zijn vele succesen een geringe kans op herverkiezing. Hij won de verkiezingen met 4.000 stemmen meer dan Hughes en was dus verzekert van een volgende periode als president. In Januari 1917 hield Wilson een rede met de titel 'peace without victory'. Op 1 februarie hervatte de Duitsers echter hun duikbotenoorlog. Daarom verbrak Wilson kort na deze opening van een nieuwe Duikbotenoorlog de diplomatieke betrekkingen met Duitsland. Toch verkondigde Wilson niet meteen de oorlog aan Duitsland. Hij dacht namelijk dat de soldaten van verschillende afkomsten nooit goed samen voor vrede konden zorgen. Wilson was wel gedwongen te beginnen met het voeren van een oorlog toen Duitsland verschillende schepen tot zinken bracht en bovendien in een geheim Duits telegram aan een Duits gezant in Mexico verkondigde dat zij, als zij steun zouden geven aan de Duitse acties, een deel van Amerika zouden krijgen. In dit Zimmerman-telegram (Minister Zimmerman stuurde het naar mexico) stond dat Mexico de staten California en Texas zou krijgen. Op 2 April 1917 vroeg Wilson een oorlogsverklaring aan het congres. Hij deed dit omdat zoals hij het zelf zei het nodig was om de wereld veilig te stellen voor democratie. Sinds die verklaring werd het in Amerika al onpatriotisch om Duits bier te drinken. Na de Russische Revolutie (de komst van het communisme) was het zelfs zo dat iedereen die tegen de revolutie was in de gevangenis werd gegooid. In juni 1917 landde de eerste Amerikaanse troepmachten in Frankrijk om daar de gealieerde te komen versterken. In de Tweede Slag aan de Marne van 15 tot 18 juli, speelden de Amerikanen een belangrijke rol. Eind oktober na de Slag aan de Argonne was het duidelijk dat Duitsland zou gaan verliezen. Ruim 110.000 Amerikanen waren gesneuveld. De Volkenbond Ondertussen werkte Wilson aan een lijst met punten die volgens hem moesten helpen de wereldorde te bewaren. Deze 14 punten lijst legde hij in januari 1918 voor aan het congres. Deze lijst met 14 punten was een liberaal programma. Punt 14 was het belangrijkste punt op de lijst. Het hield in dat er een organisatie van staten moest komen waaraan conflicten voorgelegd moesten worden. Deze internationale organisatie werd de volkenbond genoemd. Andere punten waren onder andere het spiltsen van Oostenrijk en Hongarije, de ofhankelijkheid van Oostenrijk, een rechtvaardige vredesovereenkomst waar ieder zich in kon vinden, terugbrengen van het bewapeningsniveau, alle landen moesten een democratisch bestuur krijgen en de grenzen in Europa moesten getrokken worden op basis van zelfbeschikkingsrecht. Dit laatste betekende dat de verschillende nationaliteiten zoveel mogelijk in aparte staten moesten wonen. In 1918 ging Woodrow Wilson naar Europa om daar de vrede te stichten. Hij was echter niet opgewassen tegen Clemenceau (frans staatsman) en Lyod George (Brits staatsman). Deze waren het op velen punten niet met hem eens en Wilson moest veel toegeven. Zij wilden onder andere dat Duitsland Elzas-Lotharingen aan Frankrijk terug gaf en zijn leger als enige sterk zou inkrimpen. Bovendien moest Duitsland een fikse boete betalen. Ook op veel andere van zijn 14 punten moest Wilson toegeben. Hij kreeg het echter wel voor elkaar dat de vrede gekoppeld zou worden aan de Volkenbond.. Terug in de Verenigde Staten was de senaat niet tevreden me de behaalde resultaten en verwierp Wilson zijn voorstel. Toen het hem niet lukte het erdoor te krijgen begon Wilson aan een tournee door heel Amerika waar hij 40 speeches gaf. Zijn publiek was geheel op zijn hand en bood hem veel steun. Toch kreeg hij het voorstel er niet door omdat de meeste Amerikanen toch hun buik vol hadden van de Oorlog en Europa. Toch had de eerste Wereld Oolog een gunstige invloed gehad op Amerika. De Industrie was opgebloeid en Amerika was onder leiding van Wilson een echte wereldmacht geworden. Halverwege zijn tournee stortte Wilson in. Vanuit Colorade haastten zij zich terug naar Washington. Op 2 october 1919 kreeg hij een zware hersenbloeding die als gevolg een halve verlamming had. Thomas Woodrow Wilson had nog 17 maanden regeringstijd over. Het was onduidelijk wanneer een president niet meer kon regeren dus Wilson bleef president. Dit omdat niemand precies wist hoe ziek hij was, de geringe kwaliteit van de vice-president en zijn onwil om president te worden. Thomas Woodrow Wilson in zijn laatste dagen. Edith Wilson, Wilson zijn vrouw, nam het presidentschap over. Zij was de enige die toegang had tot Wilson, zij las zijn toespraken, voorstellen en tekende de papieren. Dit alles in overleg met Wilson zelf. Zij was een harde vrouw en werkte simpel iedereen weg met wie zij het niet vinden kon. Wilson werd in die tussentijd alleen nog maar onbuigzamer. Na al de tegenslagen die hij in zijn laatse gezonde jaren had gehad, was hij verbitterd geworden en adviseerde vaak tegen een voorstel te stemmen, als soort van terugslag. Ondertussen wilde de mensen uit de tijd van onzekerheid komen . Om kort te zegen, het volk schreeuwde om een republikeinse president. Ook al was president Thomas Woodrow Wilson een president met gebreken en fouten, hij was de eerste grote staatsman die de weg naar een betere wereldorde wees. In 1919 kreeg hij hiervoor de Nobelprijs voor Vrede. President Harding volgde hem op. Wilson overleefde zijn regeringsperiode en stierf op 3 februari 1924. Hij ligt nu begraven in de National Cathedral in Washington DC
Conclusie. Thomas Woodrow Wilson was een zeer goede leraar, dat bleek uit de jaren dat hij voor de klas stond en colleges gaf. In deze eerste functie van Wilson bleek al vlug dat hij een fanaticus was. Hervormingsgezing en dat hij zich niet zomaar iets af liet nemen, Ook in latere banen van Wilson kwamen deze kwaliteiten naar boven. Als gouverneur van New Jersey kreeg hij zo veel ervaring met het besturen van een landdeel dat hij de stap naar het president zijn aandurfde. Zijn hervormingsgezindheid en doorzettingsvermogen hadden hem, naast zijn kennis van politiek en besturen, dus erg ver gebracht. In zijn begin jaren als president voerde hij veel vernieuwingen in en verandere veel aan de al bestaande systemen. Hierdoor verdween de invloed van de Big Buisiness. Hij veranderde dus vele dingen di het leven beter maakten. Hij wilde verder op maatschappelijk gebied ook dingen veranderen. Hierbij liep hij echter op zoveel tegenstand dat hij bij nader inzien dit toch maar niet deed. Het grootste probleem in zijn carrière was de Eerste Wereldoorlog. Hij probeerde net zolang neutraal te blijven. Hier komt weer een vooroordeel naar voren. Hij dacht namelijk dat het onmogelijk was dat mensen van verschillende huidskleuren met elkaar zouden kunnen werken. Doordat Duitsland te veel slagoffers maakte en dreigde een deel van Amerika af te nemen was Wilson gedwongen mee te vechten tegen Duitsland. Tijdens zijn vredesonderhandelingen in Europa moest hij op vele punten de andere partijen tegenmoet komen, iets wat voorhem zeker niet makkelijk was. Toch kreeg hij de Volksbond gekoppeld aan de vrede. Terug in Amerika werd zijn harde werken afgekeurd en verbitterde Wilson. Sinds al de tegenslagen die hij had moeten incasseren tijdens zijn regeringsperiode was dit de druppel die de emmer deed overlopen. Hij keerde in zichzelf en stortte toen, tijdens zijn laatste poging het verdrag te redden in. Zijn eigen fanatisme en bitterheid zorgden ervoor dat Wilson zijn rol als president niet op wilde geven. Zijn vrouw nam zijn werk over en Wilson was met deze zoveelste teleurstelling zo aangedaan dat hij voortaan op alles wat hem niet helemaal zinde tegenstemde en anderen adiviseerde hetzelfde te doen. Thomas Woodrow Wilson, die in 1921 presdent-af was, overleefde de voledige regeerperiode van zijn opvolger Harding. Op 3 februari 1924 overleed een geweldig staatsman. De eerste president die zich echt inzette voor wereldvrede. Hiervoor werd hij ook 5 jaar voor zijn dood voor beloond met de Nobelprijs voor Vrede.