Tassen

De Middeleeuwen

In de Romeinse tijd namen vrouwen potten mee met daar aan een koord vastgeknoopt en zo gingen ze vroeger altijd naar het badhuis.
De slavin droeg meestal deze tassen.
In de Middeleeuwen waren er nog geen zakken in de kleding.
Daarom droegen ze altijd een tas om hen gorden of schouder als ze gingen reizen.
Meestal was dat de geldtas of de bedelzak.
De hoofse lieden droegen meestal 2 van deze tassen bij zich om de armsten of mensen in geldnood te helpen.
Vroeger verkochten ze deze tassen ook al de markt het lijkt nog steeds op de tassen die wij nu dragen alleen toen werd het nog veel meer aan de gorden gedragen dan dat wij nu doen.
Het waren best grote tassen en werden toen ook vaak geroofd.
Daarom werden de buideltassen veelkleiner van formaat.
Bij deze kleinere tassen werd vaak een stalen slot ingewerkt.
Toen werden ze ook al van verschillende stoffen gemaakt.
Het werd bijvoorbeeld gemaakt van leer of geborduurde stof.
Er kwamen ook verschillende tekentjes op dat werd allemaal gedaan met kwasten of opgenaaide edelstenen.
Er zijn nog maar weinig tassen van dit over.
In de damestassen zaten meestal zakdoekjes of cosmetica producten.
Als dit zakdoekje aan de ridder werd gegeven was dit een teken van liefde.
Soms maakten ze ook kleine kistjes met handvaten eraan.
Daar zaten meestal familie documenten in of speelkaarten in.
Later in de Middeleeuwen werden er ook kistjes gemaakt met geheime vakjes waar ze ook bijbels of verborgen spiegeltjes in deden.

Zeventiende eeuw

In de 17e eeuw werden er veel tasjes gemaakt van linnen.
Er werd veel op geborduurd en er werden ook veel verschillende
frutseltjes op gemaakt.
In Engeland werd toen de eerste tas gemaakt waar je echt documenten In kon stoppen.
In die eeuw werd het de gewoonte om 2 horloges om te doen.
De één was van jezelf en de andere had je meestal van je partner gekregen.
De wat duurdere horloges werden in een tasje gestopt die om je middel hing.
Er werden niet alleen maar horloges in gestopt maar ook andere sieraden die heel duur waren.
Ze waren meestal van goud of van zilver.
Als je veel sieraden had hing er ook wel eens twee van die kleine zakjes om je middel heen.

Maar dan wel onder de rok of je jurk.
Toen waren er nog geen zakken die meteen op je jurk of brok werd genaaid.
Ze leken een beetje op van die tasjes waar je geld in stopte.
Van zulke tasjes zijn er nog een aantal te zien in enkele musea.
De tasjes die in de musea liggen zijn vaak geborduurd met veel heldere kleuren bloemen.
Zulke tassen (zakjes) werden vaak door jonge meisjes geborduurd.
Dat was een goeie oefening om er handigheid in te krijgen.

Achttiende eeuw

In deze tijd werd het de gewoonte om al je dingen in doosjes te stoppen. Zoals sieraden maar ook stopen ze er nu sleuteltjes, schaartjes en handwerkgerei. Dit namen ze vaak mee als ze op reis gingen.

Negentiendeeeuw

Toen de kleding in deze tijd anders werd.
Ze waren niet meer zo bloot gekleed ze hadden dus meer kleren aan, werden de tasjes ook weer anders.
De vrouw ging ook meer nadenken over de mode wat nu in was of juist niet.
In van die vrouwen was Madame Tallien.
Zij ontwierp een papieren tas van papier-maché.
Deze tas had de vorm van een vaas.
Zo werd de romeinse klederdracht meer compleet en de tassen pasten toen ook meer bij de kleding dan de kleding van vroeger.
Later in de negentiende eeuw werd dit ook echt gedragen.
Eerst was het nog niet betaalbaar voor alle mensen, alleen de rijke mensen konden het betalen, maar nu konden ook de wat mindere rijke het betalen.
Soms waren ze gemaakt van gelakt metaal en dan geschilderd in de
kleuren geel, groen of grijs.
De tas die eerst om de middel zat paste toen niet meer bij de kleding en het werd toen een handtas.
Vanaf deze tijd is die losse handtas er altijd al geweest.
Het is niet meer uit het beeld van de vrouw te denken.
Tussen 1815 en 1850 konden de vrouwen ook zelf tasjes gaan maken.
Het patroon stond in bladen zoals in Nederland het blad ‘Aglaja’
Je kon er altijd zelf nog dingen bij verzinnen en het was ideaal.
Ook van deze tijd zijn veel tasjes overgebleven.
Het was meestal een erfstuk van de familie die telkens door werd gegeven.
Maar soms waren ze zo slecht dat ze gewoon weer opnieuw gingen namaken.
zo werden ze steeds mooier, duurder en steviger.
Vaak waren ze ook gemaakt van leer, zo gingen ze lager mee dan de normale tas.
Tussen 1850 en 1880 werd er een ander soort tas uitgevonden.
Het was een koffer die ze gebruikten als ze gingen logeren.
Deze tassen werden hutkoffers genoemd.
Ze waren meestal gemaakt van hout of van karton in combinatie met stevig leer.
Er werden ook vaak sloten op gemaakt zo konden ze makkelijk tegen een stootje en er rolde niet van alles uit als je die tas per ongeluk lied vallen.
Rond 1888 werden ook een soort koffers gemaakt voor hoeden.
Deze hoeden waren heel groot en ook allemaal gemaakt met de hand en dus ook heel duur.
Door ze in deze koffers te stoppen gingen ze ook niet zo snel stuk.

Twintigste eeuw

In het begin van de twintigste eeuw hadden bijna alle tasjes metalen draagkettingen aan eenvoudige beugels.
Na de eerste wereldoorlog kregen de kledingstukken van vrouwen zakken.
Dat was uit noodzaak en het werd ook voor het eerst geaccepteerd.
Maar ze stopten niet alleen daar alles in want ze namen ook nog wel eens hun tas mee.
Maar in de jaren dertig kwamen de tassen toch wel weer terug.
Het hoorde nu eenmaal bij het straatbeeld van de vrouw.
Bij de tasjes hoorden ook de parasollen en de waaiers wat toen ook de mode was in het begin van de twintigste eeuw.
In deze jaren kwamen er ook de ritsen op de markt.
Eerst werd dat alleen maar in kledingstukken gebruikt maar later werd het ook in tassen gebruikt, wat natuurlijk veel handiger was.
Hier voor werden er tassen gemaakt met een soort drukknopen of haakjes die in elkaar vallen en zo bleef zitten.
De meeste vrouwen hadden toen twee soorten tassen, één voor de avond en één voor overdag.
De tassen van overdag werden vaak van leer gemaakt.
Niet alleen de tas was echt op mode gebaseerd maar ook de beugel was op de mode gericht.
De lederen tassen waren vooral in Duitsland in trek, daarmee overtrof Duitsland, de landen Engeland en Frankrijk wat dus echte mode landen zijn.
Om er toch bij te blijven moesten ze de tassen uit Duitsland halen die daar ook vaak gemaakt werden.

In de jaren dertig kwamen er een soort envelop tassen in de mode.
Deze tassen hadden geen handriem om het vast te houden.
Je moest het onder je schouder of in de hand meenemen.
Deze tassen werden vaak van leer of namaak leer gemaakt.
Ze werden ook vaak in twee kleuren gemaakt.
Daarnaast werden ze vaak met kraaltjes bewerkt waar ze dan mooie bladeren of bloemen mee uit gingen beelden.
Bij deze tas had je ook een soort kleine holte aan de onder kant van de tas waar je vanaf de zijkant je paraplu in kon schuiven.

Tijdens en na de tweede wereldoorlog kwam de schoudertas in de mode.
De tas was afgekeken van de militairen die ze toen ook droegen.
Met enige aanpassingen werd het ook een vrouwen tas.
Ze waren net zoals een paar jaren gelden ook gemaakt van leer.
Deze tas werd vaak met de mode van een paar jaar gelden gecombineerd.
Er waren ook verschillende modellen in tassen.
In deze tijd waren er drie soorten tassen.
Je kon ze met een flap dichtdoen, of je deed ze dicht met een sluiting, of je deed ze dicht met een rits.
De beugeltassen werden het meest gedragen.
Je kon ze makkelijk meenemen en ze sloten ook goed.

Eind jaren vijftig werden er veel tassen nagemaakt die toen van nep leer gemaakt werden.
Zo konden de armere mensen ook de tassen kopen.
Alleen was het helaas te zien dat deze tassen van nep leer gemaakt werden.
Maar de rijke mensen lieten zich niet gek maken en ze droegen toen niet alleen deze tassen maar ze gingen ook met handschoenen lopen om maar te laten zien dat ze rijk waren.

In het begin van de jaren zestig werden de tassen nogal wat groter.
Het leek een beetje op van die grote doktertassen.
Ze waren meestal zwart en werden bij de jongeren erg populair.
Halverwege de jaren zestig kwamen de hippie-tassen in de mode.
Ze werden vaak gehaakt of zelf gebreid.
Op rommelmarkten en tweedehands zaken werden veel dingen verkocht.
Hier kon je leuke dingen voor weinig geld vinden die je op je tas kon maken.

Naast de chiquere mode bleven in de begin jaren zeventig de vrolijke tassen met veel kleuren ook nog in de mode.

Maar op de helft van jaren zeventig kwamen de tassen in de mode die je om je hals heen kon hangen. Niet één maar een paar om je hals.

Het waren kleine tasjes die je in plaats van sieren om je hals hing.
Je kon er eigenlijk niet echt iets in stoppen, eigenlijk alleen maar kleine dingen zoals geld of oorbellen.
Het leek een beetje op kleine beurszakjes dat ze ook in de Middeleeuwen hadden.
In verband met diefstal deden ze er een klein draadje aan die naar de middel leide en daar aan vast gemaakt werd.

Eind van jaren zeventig werden de tassen weer wat groter.
Dat kwam omdat de vrouw steeds meer dingen gingen meenemen, zoals: huissleutels, auto sleutels, sigaretten, cosmetica, zakdoekjes, papieren voor op het werk.

Begin van de jaren tachtig kwam de rugzak in de mode.
Deze werd eerder eigenlijk alleen maar gebruikt door reizigers.
Maar later werd het ook door de jongeren als mode gedragen.
Ze gingen het niet alleen maar dragen omdat het in de mode was maar het was ook goed voor de houding.
De artsen gingen het ook vaak aanraden.

Mannentassen

vanaf de achttiende eeuw deden de mannen veel spullen in de zakken van hun broek of hemt.
Behalve dokters die hadden tassen bij zich.

Het veranderde pas in de jaren zestig.
Toen gingen mannen pas tassen dragen en het verscheen ook in de mode.
De eerste tas voor mannen was de handtas.
Het zou ook wel moeten als je al je spullen mee wou hebben want je broekzak was daar te klein voor.
De eerste tas was een rechthoekig polstasje die nogal onopvallend was.
Toen keek iedereen je nogal raar aan omdat dit eerst alleen maar door vrouwen gedragen werd.
Ook nu zijn ze nog steeds niet opvallend.
Ze zijn nog steeds zwart op bruin.
Mannen gebruiken het eigenlijk alleen maar voor het werk of voor je minderjarigen dragen ze het alleen maar op school.
Een man zie je ook niet zo snel showen met een tas, wat vrouwen eigenlijk wel doen.

Functie van tassen

Je hebt heel veel verschillende soorten tassen die allemaal een andere functie hebben. Zo heb je een schooltas, een fietstas, plastic tas, en je hebt nog veel meer. Maar ze hebben als overeenkomst dat ze dingen moeten dragen.

Vroeger moesten de kinderen al pennen, leitjes en schriften meenemen naar school en die moesten ze dan in de tassen stoppen.
De schooltas kon je toen al op verschillende manieren dragen.
Je kon hem aan de handvat vasthouden.
Toen had je nog geen rugzakken, tenminste niet voor op school.
Een tas was ook iets om je uit te drukken op school.
Een studiebol had de tas aan de handvat vast terwijl de macho het onder zijn arm droeg.
Het was alleen niet zo goed voor je lichaam om het aan één kant te dragen.
De artsen wouden dus ook dat ze een rugzak gingen dragen.
Door de rugzak ging je ook niet zo krom lopen, je ging er juist door rechter op lopen.
Alleen met lessen verwisselen dragen veel leerlingen het nog steeds aan één kant van hun lichaam.

Een plastic tas gebruikt men meestal om aan klanten te geven wanneer je bijv. Een broek hebt gekocht.
Het is ook een goedkope manier om reclame te maken.

Dan heb je nog de boodschappentas die heel handig is om je boodschappen in mee te nemen.
Vroeger probeerde men het in dozen of plastic zakken mee te nemen.
Het kwam dan ook vaak voor dat het er uit rolde.
Een boodschappentas is meestal gewoon eenvoudig rechthoekig met een rits.
Het werd vaak van leer of kunstleer gemaakt maar tegenwoordig word het gemaakt van canvas of ijzersterk polyamide.

De dokters tas is wel wat verandert van vorm.
Het is nu meer een zwarte bolle tas wat met twee haakjes makkelijk open te maken is.
Terwijl het vroeger strak en vierkant was en je kon hem makkelijk uitklappen om alle instrumenten makkelijk er uit te klappen.

Dan heb je ook nog aparte tassen om je instrumenten er makkelijk in te stoppen. Je hebt allemaal verschillende tassen voor bijvoorbeeld violen, gitaren, keyboard en nog veel meer. Ze moeten zorgen dat het niet stuk gaat en je het makkelijk mee kunt nemen op de fiets voor muziekles. Ze moeten dus ook tegen regen kunnen en storm en alle gevallen van het weer.