Slavernij

De Europeanen maakten in die tijd drie opeenvolgende reizen. De reis begon in West- Europa, daarvandaan gingen de Europeanen met alcohol, wapens en metalen naar West-Afrika om de goederen te ruilen tegen slaven. De slaven werden als vee behandeld, ze werden geboeid en gebrandmerkt voordat ze met duizenden tegelijk op een boot werden gezet. De slaven werden opgesloten in ruimten van minder dan een meter hoog en een halve meter breed zodat ze zich nauwelijks konden bewegen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel slaven de tweede reis, van Afrika naar Amerika, niet overleefden. Ze stierven aan ziekten als pokken, tyfus, scheurbuik of tering. Het kwam ook voor dat slaven om het leven kwamen door verstikking. Maar ook als een slaaf de tocht wel overleefde zag zijn toekomst er niet veel belovend uit. In Amerika aangekomen werden de slaven als vee verhandeld op de markt. Ze werden gekeurd en als ze verkocht waren werden ze overgebracht naar hun werkplaats. Meestal moesten de slaven werken op de plantages of in de mijnen. Op hun werkplaats hadden de slaven te maken met strenge toezichthouders die bij het minste of geringste de slaven bestraften. Die strenge tucht kwam vooral voort uit angst onder de opzichters voor een opstand. Natuurlijk waren er ook slaven die probeerden te vluchten maar meestal kwamen die niet ver. Vanuit Amerika gingen de Europeanen terug naar West- Europa om daar hun producten zoals katoen, suiker, koffie en cacao die ze hadden meegenomen uit Amerika te verkopen. Kooplui werden steenrijk door deze handel. Deze handel werd de driehoekshandel genoemd. Door de driehoekshandel werd veel winst gemaakt en er werden dus heel veel slaven verhandeld. In het begin waren het de Spanjaarden en de Portugezen die zich er mee
bezig hielden. Later namen de Nederlanders en de Engelsen de handel voor een groot deel over. Er wordt geschat dat de Nederlandse slavenhandel in de tweede helft van de 17e eeuw tien keer zo groot was als die van de Engelsen, daarna kwamen de Engelsen meer op de voorgrond. Vooral de West-Indische Compagnie maakte haar winsten behalve door de kaapvaart, ook door de slavenhandel. De Nederlandse slavenhandel kwam daardoor tot
grote bloei.

NEDERLAND

Welke rol speelde Nederland bij de slavenhandel?

De eerste confrontatie met slavernij vond in Nederland plaats in 1596, toen in Middelburg
een schip aankwam met slaven aan boord. De bedoeling was om hen te verkopen. De Middelburgse bevolking moest daar alleen niets van hebben, de mensen vonden dat de zwarten moesten worden vrijgelaten. Deze houding veranderde toen de West-Indische Compagnie kolonien probeerde te stichten. Veel kooplieden die bij de slavenhandel betrokken waren bezaten zelf ook plantages. En na de veroveringen in Brazilie kwam men al snel tot de conclusie dat, als er geen nieuwe slaven zouden worden aangevoerd, er geen winst gemaakt zou worden op de suikerplantages en de kooplieden daar zelf met hun investeringen onder zouden lijden.

De WIC was oorspronkelijk een handelscompagnie maar hield zich in werkelijkheid bezig met kaapvaart en later dus ook met de slavenhandel. De WIC kreeg het monopolie op de westkust van Afrika, op Amerika en alle eilanden in de Grote Oceaan. De WIC ging zelf de slaven halen voor hun kolonien, dat zou het voordeligste zijn. En zo kwam er een eind aan de verliezen die de compagnie leed door het varen naar Amerika
zonder lading. De vrachtschepen van de WIC gingen voortaan deelnemen aan de voordelige driehoekshandel. De Nederlandse slavenhandel kwam hierdoor tot grote bloei.

De WIC probeerde het alleenrecht op de slavenhandel te behouden, maar omdat dit op zoveel manieren werd ontdoken werd dit monopolie in 1675 losgelaten. Vanaf 1734 was de slavenhandel geheel vrijgegeven met als enige voorwaarde dat per slaaf een vergoeding aan de compagnie werd betaald.

Vergeleken met andere landen is Nederland slechts in beperkte mate bij de handel betrokken geweest. Het Nederlandse aandeel in de transatlantische slavenvaart wordt geschat op ongeveer een half miljoen slaven, dat is vijf procent van de tien miljoen negers die tussen de eerste afvaart in 1560 en de laatste die in 1866 op Cuba arriveerde naar Amerika zijn gebracht. 1500 Nederlandse slavenschepen zijn uitgevaren, voornamelijk uit Middelburg.

De Zeeuwen en de Hollanders zijn altijd beschreven als de meest wrede slavenhandelaren. Nederland is altijd zeer actief geweest in de slavenhandel en het heeft verschrikkelijk lang geduurd voordat de slavernij helemaal werd afgeschaft in Nederland.

DE AFSCHAFFING VAN SLAVENHANDEL EN SLAVERNIJ

Hoe is de afschaffing verlopen en bestaat er nu nog steeds slavernij?

Als je bedenkt onder welke verschrikkelijke omstandigheden de meeste slaven zich bevonden is het begrijpelijk dat de slaven in opstand kwamen. Een bekend voorbeeld is de opstand van de Joden tegen de overheersing van de Egyptenaren. Dit resulteerde uiteindelijk in het vertrek van de Joden uit Egypte onder leiding van Mozes. Een andere bekende opstand is bij de Romeinen. Spartacus, de leider van de opstand, moest zijn verzet uiteindelijk met de dood bekopen.

Opstanden door slaven zelf braken overal uit waar een kans op succes was, waar het controlesysteem zwak was, daar waar slaven zich konden organiseren en waar er een kans was om ergens naartoe te vluchten.

Dit wil je ook lezen:

Linda (27) werkt in de zorg: ‘Hier kun je het verschil maken’

Op slaven schepen zijn weinig opstanden gehouden, hoewel daar alle reden toe was. Dat kan ten eerst komen door de angst die de slaven hadden, de behandeling op het schip was onmenselijk. Ten tweede hadden de slavenhalers gezorgd voor goede veiligheidsmaatregelen, zoals het boeien van de slaven. Een slavenhaler was ook altijd goed bewapend en een slaaf dacht er dan dus niet aan om in opstand te komen. En ten derde hadden de slaven onderling geen goed contact. Mannen en vrouwen werden gescheiden en gezinnen werden uit elkaar gehaald. De mensen verstonden elkaar niet dus konden ze niet samenwerken en een opstand houden.

In 1800 kwamen niet alleen de slaven in opstand maar ook de gewone mensen die inzagen dat slavernij iets onmenselijks was, ze vonden dat de slavernij moest worden afgeschaft. Maar de bevrijding van de slaven verliep niet zo snel. Engeland schafte in 1807 de slavenhandel af. In 1815 gevolgd door Frankrijk, Spanje en Portugal. Op het congres van Wenen in 1815 werd een verklaring afgelegd dat de slavenhandel moest worden bestreden. Maar zolang alleen de slavenhandel en niet de slavernij zelf was afgeschaft werd er in het geheim gewoon doorgehandeld in slaven. In het begin van de 19e eeuw had Engeland in zijn kolonien 800 000 slaven, Spanje en Portugal 600 000, Frankrijk 250 000, Nederland 50 000, de VS telden 900 000 en Brazilie
2 miljoen slaven.

In 1800 kwamen niet alleen de slaven in opstand maar ook de gewone mensen die inzagen dat slavernij iets onmenselijks was, ze vonden dat de slavernij moest worden afgeschaft. Maar de bevrijding van de slaven verliep niet zo snel. Engeland schafte in 1807 de slavenhandel af. In 1815 gevolgd door Frankrijk, Spanje en Portugal. Op het congres van Wenen in 1815 werd een verklaring afgelegd dat de slavenhandel moest worden bestreden. Maar zolang alleen de slavenhandel en niet de slavernij zelf was afgeschaft werd er in het geheim gewoon doorgehandeld in slaven. In het begin van de 19e eeuw had Engeland in zijn kolonien 800 000 slaven, Spanje en Portugal 600 000, Frankrijk 250 000, Nederland 50 000, de VS telden 900 000 en Brazilie
2 miljoen slaven.

Slaven opstand had een hele grote betekenis voor de afschaffing van slavernij. Voor het grootste gedeelte werd de slavernij afgeschaft door het verzet van de slaven zelf. Daarnaast zagen steeds meer mensen in dat dit echt niet kon, dat mensen zo behandeld werden. Uiteindelijk is de slavernij helemaal afgeschaft, in Engeland gebeurde dat in 1833, Frankrijk en Denemarken in 1848, Portugal in 1858, en Nederland schafte de slavernij af in 1863.

In de Verenigde Staten van Amerika is er zelfs een oorlog ontstaan om de afschaffing van de slavernij. De mensen in het noorden vonden dat de slavernij moest worden afgeschaft. Dat kwam omdat het noorden geindustrialiseerd was en in het zuiden leefde de mensen nog van de katoenteelt en die mensen woonden op de grote plantages en ze hadden daarvoor veel slaven nodig. Daarom wilde de mensen in et zuiden dat de slavernij niet afgeschaft zou worden. Uiteindelijk is dat wel gebeurd, in 1865 werd slavernij verboden door de wet. Slavernij is nu gelukkig voor een groot deel voorbij. Het is niet meer zo dat mensen echt als slaaf behandeld worden zoals in die tijd. De slavenhandel is ook grotendeels voorbij. Het gebeurt nog wel in arme landen dat ouders hun kinderen verkopen omdat ze geen geld hebben om ze te verzorgen. Ook komt het nog voor dat vrouwen en meisjes uit arme landen meegenomen worden naar rijkere landen om daar in de prostitutie te werken.

Ongelijkheid is er nog steeds. Er zijn nog steeds blanke mensen die zichzelf meer waard vinden dan zwarte mensen. Een goed voorbeeld daarvan is de Ku Klux Klan. De aanhangers van deze organisatie vermoorden nog steeds zwarten.

CONCLUSIE

Nederland is in de 17e en 18e eeuw zeer actief geweest in de slavenhandel. En was dan ook een van de landen die nog lang doorging met het handelen in slaven. De Zeeuwen en de Hollanders zijn altijd beschreven als de meest wrede slavenhandelaren. Dit deel van het verhaal is altijd grotendeels uit de vaderlandse geschiedenis weggelaten. Op 1 juli 1863 heeft Nederland de slavernij afgeschaft. Vergeleken bij andere landen heeft het dus heel lang geduurd voordat Nederland de slavernij afschafte. Ook al was het Nederlandse aandeel in de slavenhandel vergeleken met andere landen beperkt wat ze de slaven hebben aangedaan valt natuurlijk niet goed te praten. Sommige mensen vinden nog steeds dat de mensen van nu verantwoordelijk zijn voor wat hun voorouders hebben gedaan. Dat is natuurlijk onzin want niemand zoekt zijn eigen voorouders uit en niemand die nu leeft had kunnen voorkomen wat er in het verleden is gebeurd. Op 1 juli 1998 stond Nederland voor het eerst uitvoerig stil bij de afschaffing van de slavernij, hieruit blijkt wel dat de mensen nu hebben geaccepteerd dat hun voorouders zulke verschrikkelijke dingen hebben gedaan en dat ze zich daar niet schuldig over moeten voelen want ze hadden het nooit kunnen voorkomen.