Slavenhandel

De zwarte slavenhandel: het leven van een slaaf aan boord van een schip

In de 19e eeuw werden er tussen de 9 en 15 miljoen slaven uit Afrika gehaald om te werken op de plantages van Europese landeigenaren in Noord- en Zuid-Amerika..
De Nederlandse slavenschepen gingen eerst naar Curaçao, waar een grote slavenmarkt was. Daar werden de slaven geselecteerd: de oude of zieke slaven werden gescheiden van de jonge, gezonde slaven. Vervolgens werden alle slaven gebrandmerkt. Ze kregen een nummer of een letter getatoeëerd.
De slaven werden per schip naar Amerika vervoerd.
Ooggetuigen hebben tekeningen en beschrijvingen gemaakt van de meest afschuwelijke omstandigheden waarin de slaven zich bevonden gedurende een overtocht, die zelfs een halfjaar kon duren. In veel te kleine ruimtes werden teveel slaven gestopt. De slaven waren aan elkaar geketend, de vrouwelijke slaven werden door de bemanning seksueel misbruikt. Het was vaak vreselijk heet en bedompt in de ruimtes. Het is niet vreemd dat 10 tot 20% van de slaven reeds overleden was voor de plaats van bestemming was bereikt. Zowel door ziektes(diarree, pokken, tuberculose, scheurbuik) door straf of door zelfmoord.
Mannen werden benedendeks gestouwd met handboeien om hun polsen en voetboeien rond hun enkels.
Vrouwen en kinderen werden ongeboeid in overvolle vertrekken geborgen.
Naar mate de reis vorderde werden de omstandig heden voor de mensen benedendeks steeds slechter. Velen waren zeeziek en hadden ook veel ernstige ziekten zoals dysenterie en de pokken. Vaak konden ze niet anders dan overgeven of hun behoeftes doen waar ze lagen, zodat de scheepsruimte vies werden en stonken. Veel Afrikanen waren zo overmand door angst en wanhoop dat ze zichzelf overboord wierpen.
Als ze gered werden, kregen ze een pak slaag omdat ze geprobeerd hadden te ontsnappen.