Royal Mosa

Hoe het begon In het jaar 1883 heeft Hubert Gérard Louis (I) Regout, vijfde zoon uit het huwelijk van Petrus Regout en Maria Regout-Hoeberechts, samen met zijn zoon Louis (II) aan de Meerssenerweg in de gemeente Meerssen een porseleinfabriek opgericht onder de naam: Firma Louis Regout en Zoon. De ook bekende Petrus Regout is vader en grootvader van Louis Regout en zijn zoon Louis. In 1888 neemt Louis Regout naast de productie van porselein ook de fabricage van muurtegels ter hand, terwijl Alfred Regout aan de Franciscus Romanusweg te Maastricht een vloertegelfabriek sticht onder de naam REMA. In de in 1888 opgerichte muurtegelfabriek is de bemoeienis van zoon Louis II groter dan die van zijn vader Louis I, immers deze is nog altijd directielid van de CV Petrus Regout en Co, producenten van aardewerk, kristal en glas. Uit historische bronnen bij de gemeente Meerssen (op wiens grondgebied de Mosa lag) blijkt dat het bedrijf in 1890 trotse eigenaar was van een stoommachine van 70 paardenkrachten en twee stoomketels. In het jaarverslag van Mosa over het jaar 1891 wordt melding gemaakt van het aantal personeelsleden: 12 jongens, 12 mannen en 95 meisjes. Een jaar later steeg het aantal mannen tot 150. Over de gang van zaken in de fabriek is weinig bekend tot even na 1900, toen een jonge beambte het dagboek bijhield. Hij schreef over het dagelijks leven op kantoor: “Bedrukt briefpapier is hier niet aanwezig. Dat wordt blanco ingekocht en naar behoefte per pak van 500 vel naar de drukker gebracht. Bedrukte enveloppen zijn er evenmin. Elke enveloppe wordt door de chef zelf van het stempel der afdeling voorzien. Schrijfmachines hebben we ook nog niet. Alle brieven worden met kopieerinkt geschreven en met behulp van een pers in speciale boeken afgedrukt. Voor de telefonische verbinding met de stad en daarbuiten beschikken we over slechts een telefoontoestel, bij de portier. Als de fabriek wordt opgebeld komt hij aan de spreekbuis en moet je in looppas naar hem toe. Vaak moet je tot de ontdekking komen, dat de verbinding intussen verbroken is.” In 1905 verschafte Mosa werk aan 480 mannen en vrouwen uit Maastricht en directe omgeving. De oorspronkelijke porseleinfabriek was toen al uitgebreid met een muurtegelfabriek (1888) en met een glasfabriek, Stella (1902), die later in andere handen zouden overgaan. In de porseleinfabriek had men in dagen de handen vol aan het “blauw Chinees”, dat technisch steeds geraffineerder werd. Van het Chinese motief naar het oerhollandse zee-, strand- en boerentafereel was nog maar een kleine stap en die zetten de Mosa dan ook nog voor de eerste wereldoorlog. Toen de eerste wereldoorlog uitbrak puilden de magazijnen van de tegelfabriek uit. In Nederland geloofde bijna iedereen dat de vijandelijkheden kort zouden duren, maar directeur Louis Regout II van Mosa dacht daar anders over. Er moest rekening mee worden gehouden dat de oorlog wel eens lang kon gaan duren, maar dat mocht de productie van Mosa geen hindernis vormen.”Gewoon doordraaien”, beval Louis III (die vanaf 1 januari 1916 directeur was van porselein- en muurtegelfabriek Mosa en glasfabriek Stella) en dat gebeurde dan ook tot 1917, toen de aanvoer van grondstoffen uit Groot-Brittannië en de verzending over zee onmogelijk werd gemaakt als gevolg van voor de duikbotenoorlog. Toen de tegelovens door gebrek aan brandstof stilvielen kon de verkoop van tegels worden voortgezet dankzij de hoog opgelopen voorraden. De porseleinovens werden echter met kunst en vliegwerk aan het branden gehouden om de grote vraag naar elektrotechnische artikelen van porselein te kunnen bijvullen. Mosa had ze tijdens de oorlog met groot succes in productie genomen. De periode tussen de wereldoorlogen waren er onbeperkte mogelijkheden voor Mosa. Het “blauw Chinees” moest rond 1925 het veld ruimen voor deftige Engelse theeserviezen. De glasfabriek van Sphinx en die van Mosa worden in 1925 samengevoegd en betrokken de gebouwen van glasfabriek Stella en het bedrijf word voortgezet onder de naam NV Kristalunie. Begin dertiger jaren gaat de Maastrichtse keramische industrie zich met grote energie toeleggen op de binnenlandse markt. Destijds de redding van deze industrietak. De Maastrichtse fabriek kwam zelfs met barokke serviezen voor de dag. In de dertiger jaren liep de muurtegelfabriek als nooit tevoren. De Mosa doorstond de crisis van de jaren dertig toch nog redelijk, doordat er niet grootse modernisering in de porseleinfabriek waren uitgevoerd. Aan de meer normale verhoudingen, die zich rond 1939 afspeelden, maakt de Tweede wereldoorlog opnieuw een einde. Vlak voor de bevrijding van de Limburgse hoofdstad Maastricht werd Mosa getroffen door een zwaar bombardement, waardoor het dagelijkse leven in de fabriek pas einde 1945
weer zijn draai vond. Gebrek aan grond- en brandstoffen verlammen de productie, echter ook nu weer herrijst de Maastrichtse keramische industrie

als een feniks uit haar as en word in 1949 weer het productiepeil van 1939 bereikt. Moderniserings- en uitbreidingsplannen worden ter hand genomen en Mosa legt zich toe op de ontwikkeling van vloertegels met een gunstig resultaat. Dit leidt ertoe dat op 30 december 1957 in de wijk Limmel Maastricht de nieuwgebouwde vloertegelfabriek plechtig kan worden ingezegend. Na lezing van bovenstaande zal duidelijk zijn dat de naam Regout onverbrekelijk verbonden is met die Maastrichtse keramische industrie. Na de tweede wereldoorlog werd een tijdperk ingeluid van vernieuwing in alle sectoren van de samenleving. De industrie kreeg in dat proces een nieuwe taak toebedeeld: die van de massaproductie. Mosa richtte zich voornamelijk op kwaliteit en vorm. In 1958 kwam ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan een stapelbaar servies voor hotelporselein op de markt. Hun succes was vooral ook te danken aan hun uitstekende vormgevers bij Mosa. In die tijd was dat onder andere Edmond Bellefroid. Deze ontwierp in 1965 ook het servies dat werd aangeboden ter gelegenheid van het huwelijk van de toen prinses Beatrix en Claus. Nu in 2002 heeft Mosa weer een servies ontworpen ter gelegenheid van het huwelijk van prins Willem-Alexander en Maxima. In de jaren zeventig kwamen grot veranderingen bij Mosa. In korte tijd ging het bedrijf tweemaal in andere handen over. De eerste keer gebeurde dat in 1972, toen de laatste Regout afscheid nam als directeur en Mosa onderdeel werd van de Thyssen Bornemisa Group werd. Drie jaar later, in 1975 werd Mosa door de bank- en handelsonderneming Thyssen Bornemisza verkocht aan DSM, die het bedrijf toevoegt aan een toen reeds opgerichte bouwdivisie. Na de samenvoeging van DSM is het Teewen vloerassortiment aan Mosa tegelcollecties toegevoegd. Vanaf dat moment kon in Maastricht met ijver aan een nieuwe toekomst worden gewerkt. Een tiental jaren later, in 1984 stoot DSM die bouwdivisie af en verkocht Mosa aan het Engelse bedrijf Redland dat zich in 1985 als geïnteresseerde koper aandient. Intussen viert Mosa in 1983 haar 100-jarig bestaansfeest en wordt het predikaat “Koninklijk”, verleend door Hare Majesteit Koningin Beatrix, destijds feestelijk overgedragen door de Gouverneur van Limburg aan de toenmalige directie. Mosa en haar zusterbedrijf Teewen uit Tegelen worden ondergebracht in de holding Redland Nederland, samen met de Verenigde Brederobedrijven en Braas. Redland kondigt in 1990 plotseling aan Mosa te willen verkopen. Op 16 januari 1991 wordt Mosa opgenomen in de holding van France Alfa, die de hoofdzetel heeft in Parijs. Na een zestal jaren komt Mosa in mei 1997 weer in Nederlandse handen. Het huidige consortium bestaat uit drie Nederlandse investeringsmaatschappijen: Holland Venture BV, TVI investments BV en Wagram Equity Partners BV. Deze drie nemen 90% van het aandelenpakket over terwijl de overige 10% in handen blijft van de vorige eigenaar. Sinds het 100 jaar bestaan van Mosa in 1983 voeren ze het predikaat koninklijk (Royal Mosa). Hoe het nu verder gaat. Bij Mosa hebben ze hun antwoord al klaar: om vooruit te komen moeten we op dezelfde voet voortgaan. Want ondanks een paar ongunstige omstandigheden groeit de vraag naar Mosa tegels en Mosa porselein nog steeds. Een verklaring voor dit op z’n minst opmerkelijke verschijnsel is gauw gevonden. Ten eerste: de producten van Mosa vallen gewoon in de smaak; ten tweede: ze worden met een gerichte strategie op de markt gebracht en ten slotte: bij Mosa zijn ze gewend om verder te kijken dan een tegel lang is. Directie en medewerkers van Mosa zien de toekomst met vertrouwen tegemoet. Wie nu een badkamer koopt, wil er de eerstkomende vijftien jaren het liefst niet naar omkijken. Mensen kiezen daarom steeds bewuster voor kwaliteit en zekerheid en die vinden ze helaas niet bij ieder fabrikant. Even vooruitstrevend pakt Mosa de verkoop van haar porselein aan. Dus naast het feit dat Mosa een geweldig en goedlopend bedrijf is dat ook nog prachtige tegels en porselein produceert, is het ook nog een erg oud bedrijf dat vele veranderingen heeft doorstaan. Kortom het is een prachtig industrieel monument en de naam is dan ook zeer toepasselijk: Royal Mosa. Bronvermelding: - www.mosa-porcelain.com - www.mosa.nl - info@mosa.nl - Een eeuw kwaliteit
Verleden, heden en toekomst van Mosa BV ~ Maastricht - CD-foongids, het kaartje van Maastricht met het monument