Napoleon

De absolute macht
1e consul was al een geweldig iets, maar keizer dat was waar hij van gedroomd had. 2 December 1804 werd Napoleon door de paus tot keizer gezalfd in de Notre-Dame te Parijs. Er ontstond een groep personen, militairen, leden van de oude Adel en vooral zijn familie leden. Nu moest hij Engeland nog op zijn knieën krijgen, maar hoe moest hij dat doen? Engeland vernietigen was niet mogelijk meer. Op 21 Oktober 1805 had Nelson bijna de hele Frans-Spaanse vloot vernietigd en Engeland had machtige bondgenoten zoals Rusland, Oostenrijk en zweden. Met de invoering van een continentaal stelstel dacht Napoleon Engeland economisch te kunnen vernietigen. Alle handel van Engeland met het vaste land van Europa moest onmogelijk gemaakt worden. Daarom stichtte hij een aantal koninkrijken die helemaal van hem afhankelijk waren. De Italiaanse Republiek werd een koninkrijk, Napoleon werd zelf de koning. Holland kwam onder broer Lodewijk, Napels onder Jozef. In 1808 werd Jozef koning van Spanje en toen kwam Napels onder zijn zwager Murat. Westfalen kwam onder Jerome. De paus die niet mee wilde werken werd gevangen genomen. Er ontstonden enorme smokkelroutes en de handel ging door. Napoleon ging scheiden van Josephine omdat zij geen kinderen kon krijgen. Napoleon trouwt in 1810 met Marie Louise van Oostenrijk. In 1811 werd een zoon geboren, die kreeg meteen de titel koning van Rome. De opvolging was nu verzekerd
De Coalitieoorlogen

Er zijn 7 coalitieoorlogen gevoerd. De 1e coalitieoorlog begon in 1791. Aan de ene zijde stond Frankrijk, aan de andere zijde Oostenrijk, Engeland, Spanje, Sardinië, Sicilië en Pruisen. Pruisen sloot in 1795 vrede met Frankrijk, de vrede van Basel. Oostenrijk en de rest van de landen sloten in 1797 de vrede van Campo Formio. De 2e coalitieoorlog, 1799
De volgende landen vormden hier de coalitie (samenwerkingsverbanden) Engeland, Rusland, Turkije, Sicilië en Oostenrijk. De Oostenrijkers werden verslagen bij Marengo. Zij moesten Noord-Italie opgeven. Na de nederlaag bij Hohenlinden sloot Oostenrijk op 9 Februari 1801 de vrede van Luneville. De Rijn werd de grens van Frankrijk. In Maart 1802 werd de vrede van Amiens getekend, nu met Engeland. De 3e coalitieoorlog, 1803
Eerst stond Engeland alleen, maar in 1805 traden Rusland, Oostenrijk en Zweden tot de coalitie toe. In 1805 vernietigde Nelson bij Trafalgar, in de buurt van Cadiz, bijna de hele Frans-Spaanse vloot. Pruisen sloot zich nu ook aan. In 1805 behaalde Napoleon de overwinning op Rusland en Oostenrijk in de slag bij Austerlitz. Vredesverdragen kwamen niet tot stand. De 4e coalitieoorlog 1806
Eigenlijk ging de derde coalitieoorlog gewoon door met Engeland, Pruisen, Zweden en Rusland. In 1806 en 1807 bracht Napoleon Pruisen de nederlaag toe in de slagen bij Jena en Auerstedt. De vrede van Tilsit in 1807 was een grote triomf voor Napoleon en een grote vernedering voor Rusland en Pruisen. Opeens is er dan een verbond tussen Frankrijk en Rusland. De 5e coalitieoorlog 1809
Deze 5e coalitieoorlog zorgde voor de eerste nederlaag van Napoleon. Hij werd in 1809 bij Aspem verslagen. In Juli 1809 wist hij de slag bij Wagram te winnen. De vrede van Schonbrunn in Oktober 1809 viel daardoor gunstig voor hem uit. In de 5e coalitieoorlog zijn het Oostenrijk en Engeland die deel namen aan de strijd. De 6e coalitieoorlog
Hier hadden bijna alle Europese machten zich tegen Napoleon verenigd na de Russische veldtocht. Hij begon met de veldtocht tegen Rusland. Hier ging Oostenrijk met Frankrijk mee. De veldtocht begon 24 Juni 1812. Een leger van 600.000 man uit vrijwel heel Europa. Napoleon concentreerde zijn troepen aan de Weichsel. Het Oostenrijkse hupleger onder Schwarzenberg stond bij Lemberg. Rusland had 200.000 man. Napoleon ging richting Moskou, trok de Neman en de Dnepr over en bereikte Smolensk. De Russen werden tot terugtrekken gedwongen, en op 14 September trok Napoleon Moskou binnen. In November ging hij de Berezina over en in Koningsbergen eindigde de veldtocht. Er waren 20.000 man over. Na dit grote verlies sloten Engeland, Rusland, Pruisen, Oostenrijk en Zweden zich samen tot een machtig leger tegen Napoleon. In de slag bij Leipzig in 1813 werd Napoleon verslagen. Op 31 Maart 1814 werd Parijs bezet. Na de slag bij Waterloo in 1815 was het over en uit met Napoleon zijn macht. De 7e coalitieoorlog
Die ging eigenlijk gewoon verder met dezelfde tegenstanders. De expeditie naar Egypte. Na de vrede van Campo Formio ging alle aandacht naar de oorlog tegen Engeland. Op 2 November 1797 had Napoleon het opperbevel over het leger gekregen. Hij legde een invasieplan terzijde en besloot tot een expeditie naar Egypte. Het doel hiervan was Engeland te beroven van zijn koloniaal bezit in Azië. Met een leger van 40.000 man ging hij op 19 mei 1796 naar Alexandrie. Na een zware tocht versloeg hij de Turkse Mamelukken op 25 Juli bij de piramide. (Denk aan de Duitse veldtocht tijdens de 2e wereldoorlog, onder leiding van generaal Rommel). Maar, 1 Augustus 1798 vernietigde de Engelse admiraal Nelson de hele Franse floot bij Aboekir, zodat Bonaparte en zijn leger in Egypte opgesloten zaten. Toch heeft Napoleon in Egypte veel dingen in beweging gezet. Napoleon heeft een westers regeringssysteem ingevoerd onder de erkenning van de Islam. Hij legde ook de grondslag voor de studie van de kennis van het oude Egypte. In het najaar 1799 droeg hij het bevel over aan Kleber en vertrok zelf naar Frankrijk, waar hij de macht greep. Napoleon wist toen dat hij in Frankrijk welkom zou zijn. Hijzelf bleef tot nu toe op de achtergrond, maar door zijn broer Lucien wist hij precies wat er in Parijs aan de hand was. Napoleon was door de Egyptische veldtocht enorm populair geworden. Daarom wist hij haast zeker dat de tijd rijp was om een staatsgreep te plegen. 9 November 1799 viel de regering (het 2e directoire). Met Sieyes en Roger-Ducos vormde hij een voorlopige regering, totdat hij kreeg wat hij wilde. Bij de constitutie van 24 December 1799 werd een systeem ingevoerd, waarin hij als 1e Consul vrijwel onbeperkt de macht kreeg, het consulaat. Nu ging Napoleon aan de slag, hij moest het geldwezen gezond maken. Hij moest de economie tot bloei brengen. Hij moest de coalitie van de Europese staten verslaan en dat kon alleen maar door militaire overwinningen te halen. Op die manier kon hij ze dwingen de franse macht in Midden Europa te erkennen. Hij moest de koningsgezinde die in Normandie en in de Vendee nog altijd actief waren “met behulp van Engeland”, voorgoed het zwijgen opleggen. Met de kerk moest hij het eens worden, kortom hij moest zich waarmaken als veldheer, diplomaat, wetgever en hervormer. Dit alles deed hij in de 5 jaren van zijn consulaat. Napoleon had geen tijd te verliezen, want in het voorjaar wilde hij de beslissende veldtocht tegen de Oostenrijkers beginnen. Heel belangrijk was het succes van het concordaat (overeenkomst tussen een regering en de Paus)dat in 1801 tussen Frankrijk en Pius de 7e werd gesloten. In frankrijk en Italië gaf Napoleon de Rooms-katholiekekerk alle oude rechten. Napoleon was ervan overtuigd dat de kerk de beste steun voor het gezag was. Dit alles had tot gevolg dat Napoleon 1802 president werd van de Italiaanse Republiek en 2 Augustus 1802 werd hij bij een volksstemming met een geweldige meerderheid benoemd tot Consul voor het leven. Een eventuele zoon zou hem kunnen opvolgen. Dit alles had als logisch gevolg dat de Senaat op 18 mei 1804 na een volksstemming Napoleon het Keizerschap aanbood. Is Napoleon alleen van belang geweest voor Frankrijk, of ook voor andere landen? Natuurlijk is hij voor Frankrijk van groot belang geweest. Uit de absolute chaos voor en tijdens de revolutie ontstond in Frankrijk, waar, ondanks alle ellende veel goeds tot stand kwam. We denken dan aan de code Civil en de code Penal (burgerlijk en militair strafrecht). De organisatie van het burgerlijk bestuur. De indeling in departementen. Het vastleggen van de rechten en plichten van elke burger van hoog tot laag. De revolutie met zijn idealen is dus niet verloren gegaan. Napoleon heeft de revolutie niet vernietigd, maar hoewel er veel fout is gegaan heeft hij hem toch nieuw leven gebracht. Voor de andere landen is die tijd ook zeer belangrijk geweest. De eenheid van de verschillende landen, zoals Duitsland en Italië is er door versneld. Op militair gebied heeft men veel van zijn krijgstactiek geleerd. Het bestuur van de burgers heeft hij naar Frans model ingericht. Onze achternamen danken wij aan Napoleon. In heel veel landen merken we nog een heleboel van de code Civil en de code Penal. Natuurlijk heeft Napoleon alle vernieuwingen niet zelf bedacht, hij ging door met werk van veel knappe mensen voor hem. Hij heeft met zijn knappe verstand alles uitgewerkt en uitgevoerd. Napoleon Bonaparte
De aanloop naar de macht. De familie Bonaparte was afkomstig uit Italië. Later hebben zij zich op Corsica gevestigd. In 1768 had Frankrijk Corsica ingelijfd. De vader van Napoleon had tijdig de Franse zijde gekozen, dat werd beloond met een studiebeurs voor zijn zeer begaafde zoon. Napoleon kon daardoor het gymnasium in Autun bezoeken. Later volgde de militaire scholen te Brienne en Parijs. Hij had een wiskunde knobbel en hij las wat hij te pakken kon krijgen, vooral geschiedenis en klassieken. In 1785 werd Napoleon luitenant bij de artillerie. In 1791 deserteerde hij om op Corsica tegen frankrijk te gaan vechten voor de vrijheid van zijn eiland. De familie wordt gedwongen naar Frankrijk te vluchten. Kort daarop wordt napoleon tot kapitein bevordert. Het deserteren is hem vreemd genoeg niet kwalijk genomen. Nu begint zijn carrière echt. In de 1e coalitieoorlog had Engeland Tuolon bezet. Napoleon maakte een wiskundig opgezet aanvalsplan en in 1793 werd de Engelse vloot uit Tuolon verdreven. Nog in December 1793 werd hij tot generaal benoemd. Even dreigde gevaar, Robespierre was ten val gebracht in juli 1794. Napoleon had nauwe banden met hem en zijn broer. Even werd Napoleon zelf gevangen gezet. De nieuwe regering begreep zijn militaire waarde. Napoleon onderscheidde zich in 1795 tijdens de opstand van de koningsgezinde te Parijs. Het ging er niet bepaald zachtzinnig aan toe. Met voorbij gaan van oudere generaals droeg men hem de leiding van belangrijke expedities op. Tot nu toe had Frankrijk hoofdzakelijk verdedigingsoorlogen gevoerd, langzamerhand veranderde dit in veroveringsoorlogen. Napoleon in Italië In maart 1796 kreeg Napoleon de leiding van een expeditie naar Italië, zelf had hij daar de plannen voor gemaakt. Vanaf 1796 vloog hij omhoog. Napoleon was op 9 maart 1796 getrouwd met Josephine de Beauharnais. Zij was de voormalige minnares van Barras, op deze manier kreeg hij de leiding van deze expeditie. In April 1796 lukt het hem om de Oostenrijkse en de legers uit Piemonte uit elkaar te houden. Nadat de Oostenrijkers aan de terugtocht begonnen waren, trok hij op 15 Mei 1796 Milaan binnen. Hij droomde toen al dat hij eens Europa zou kunnen beheersen, zoals
Ceasar en Karel de Grote (768-814). Hij vroeg de Italianen de Fransen te begroeten als bevrijders. In Italië stichte Napoleon in Juni 1796 de Ligurische Republiek en in Oktober de Cispadaanse Republiek. Eigenlijk had hij door willen trekken naar Wenen, maar het Oostenrijkse leger dat weer op sterkte was gebracht hield krachtig stand. !8 Oktober 1797 werd de vrede van Campo Formio gesloten. In December 1797 werd het in Rome onrustig en 10 Februari 1797 trok een Frans leger de stad binnen. Paus Pius de 6e werd afgezet, gevangen genomen en naar Frankrijk overgebracht, waar hij al snel heel gauw overleed. Rome werd de hoofdstad van de Romeinse Republiek. Ondanks alle misdaden, roof van kunstschatten, bloedig neerslaan van elk verzet en vorderingen op grote schaal was de bevolking echt niet anti. Dat kwam ook omdat Napoleon zich soepel tegen de kerk opstelde. In 1798 bemoeide Napoleon zich met de binnenlandse zaken van de Zwitserse

Kantons, zo kwam de Helvetische Republiek tot stand. Onze Republiek heette in 1795 de Bataafse Republiek, Generaal Pichegru had de veldtocht geleid, en al die Republieken, zogenaamde “vrije Republieken”moesten precies doen wat Frankrijk zei. Van macht naar onmacht
Rusland was voor Napoleon geen betrouwbare bondgenoot. Rusland regeerde het Continentale Stelsel. Dit leidde in 1813 tot de veldtocht die voor Napoleon rampzalig eindigde. Alles keerde zich tegen hem, en na de bezetting van Parijs deed Napoleon in 1814 afstand van de troon. Hij werd opgevolgd door Lodewijk de 18e. Napoleon kreeg het eiland Elba toegewezen, zijn keizerstitel mocht hij houden en een jaargeld. Maar Napoleon was nog niet geheel verslagen. In 1815 landde Napoleon bij Cannes en op weg naar Parijs kreeg hij voldoende steun en hield zijn intocht in Parijs op 20 Maart. Deze laatste dagen van zijn heerschappij heten de “Honderd Dagen”. 18 Juni 1815 werd hij voorgoed verslagen in de slag bij Waterloo. 21 Juni keerde hij naar Parijs terug en gaf zich over aan de Engelsen. Napoleon werd verbannen naar St. Helena en stierf daar in 1821. In 1840 werd hij herbegraven in Parijs in de Dome des Invalides. Het belang van Napoleon voor Frankrijk en Europa. Bronnen -De Franse revolutie: Walter Grab -Pelgrimstocht der menschheid: Dr. J. Berkelbach v.d. Sprenkel en Prof. Dr. C.d.j. Brandt -De kleine Larousse -Kleine schoolatlas der vaderlandsche en algemeene geschiedenis: Dr. M.G. de Boer en
H.Hettema Jr. -enige informatie van internet. Inhoudsopgave -De aanloop naar de macht -Napoleon in Italië -De expeditie naar Egypte -De absolute macht -Van macht naar onmacht -De coalitieoorlogen -Kaarten van Europa -Krantenknipsels -Het belang van Napoleon -Bronnen