Martin Luther King

Wie was Martin Luther King? Martin Luther King werd geboren op 15 januari 1992 in de stad Atlanta, in het zuiden van de Verenigde Staten. Hij was zwart en daar begon al de moeilijkheden mee. Zijn vader Martin Luther King Senior was predikant. Hij was het grote voorbeeld voor Martin jr. Zijn vader had een duidelijk stand punt, want hij wou namelijk dat de zwart bevolking even veel recht kreeg als de blanken. Doordat zijn vader predikant was verdiende hij goed en behoorde de familie King bij de niet arme zwarte bevolking. Daardoor kon Martin gewoon naar school en hoefde hij als kind nog niet te werken. Wat wel het geval was bij arme zwarte kinderen. Hij was een erg gezond kind vol energie. Thuis heerste er altijd een plezierige sfeer. Ook ging Martin elke zondag naar de kerk. Zijn vader was iemand die onrecht slecht kon hebben. Negers mochten van hem niet als slaaf behandeld worden. Op een dag ging Martin met zin vader schoenen kopen. In de winkel ging zijn vader op een plaats zitten die alleen voor blanken waren bestemd. Men vroeg zijn vader om achter te gaan zitten. Daar was een aparte ruimte voor negers. Maar hij deed of hij die vraag niet begreep en antwoordde “ Ik heb al een stoel naar mijn zin gevonden”. Toen kreeg hij het bevel om weg te gaan of te gehoorzamen. Hij stond op , nam zijn zoontje bij de hand en ging weg. Deze gebeurtenis maakte diepe indruk op Martin. Ook had hij een blank vriendje waar hij jaren mee bevriend mee was.Toen ze allebei naar een andere school gingen, wou het blanke vriendje niets meer met Martin te maken hebben hij mocht niet meer met hem praten van zijn ouders. Dit maakte veel indruk op Martin. Martin mocht niet veel ,als zwart jongetje, in de samenleving. Hij mocht niet zwemmen, openbare parken in Atlanta waren verboden voor zwarte kinderen en hij mocht niet naar de zogenaamde witte scholen. Naar een theater of bioscoop mocht hij ook niet, alleen naar een speciale bioscoop waar alleen maar films draaiden die al 1 of 2 jaren oud waren. Martin begon de rassenscheiding steeds afschuwelijker te vinden. Vlak voordat hij ging studeren, ging hij werken op een tabaksplantage in New York. Martin kreeg goed te eten en vond het werk makkelijk. Ook konden ze in New York gewoon naar de kerk gaan waar iedereen welkom was. In New York was er dus maar weinig rassenscheiding. Toen Martin Luther King weer naar huis ging was het extra moeilijk om weer te wennen aan al die regels in Atlanta waren om de rassen te scheiden. Martin wou de mensen aan het denken zetten over de apartheid tussen de blanken en de zwarten. Hij wou ze duidelijk maken hoe slecht de negers behandeld werden. Martin Luther King was erg geïnteresseerd in godsdienst, en ging studeren als dominee. Tijdens die studie ontmoette hij een bijzondere zwarte vrouw Coretta Scott. Coretta komt uit het zuiden. Sinds haar tienerjaren had ze op scholen gezeten zonder rassenscheiding en ze kwam veel bij blanke mensen thuis. Ze wilde graag concertzangeres worden. Ze zou zeker een heel goede carriere als zangeres hebben gehad, maar Martin trouwde met haar in 1953. Zij stond helemaal achter Martin Luther King. Hoewel ze bezorgd was over zijn welzijn en veiligheid, heeft zij haar angsten nooit in de weg laten staan van Martins strijd. Op 17 november 1955 wordt hun eerste dochter geboren Yolanda Denise. En 2 jaar later volgde er nog een namelijk Martin Luther King III. 30 januari 1961 wordt Dexter Scott geboren en de laatste wordt geboren op 28 maart 1963 en wordt Bernice Albertine genaamd. Toen hij in 1955 zijn studie succesvol had afgemaakt werd hij in hetzelfde jaar predikant in Montegomery. Ook daar was er veel verschil tussen de blanken en de zwarten. Martin vond dat het zijn plicht was om in de moeilijke staten zijn werk te doen. Hij werd ‘fulltime’ dominee. Via zijn preken wilde hij mensen duidelijk maken dat gelijkheid het belangrijkste was. Ook zette hij zich in voor allerlei sociale ‘kwesties’. Hij werd lid van de NAACP, de nationale vereniging ter bevordering van de rechten van de mens. Veel zwarten vonden dit raar want de NAACP was opgericht door blanken en het werd gesteund door blanken. Martin Luther King had, anders dan vele andere zwarte leiders, geen hekel aan de blanken. Wat deed Martin Luther King voor de zwarte bevolking? Martin Luther King eiste van de zwarte bevolking dat ze geen geweld zouden gebruiken. Het was moeilijk voor Martin om de woedende negers te kalmeren, maar het lukte hem. Steeds leerde hij hun wat geweldloosverzet precies is: 1. Het is weldegelijk verzet. Er is moed voor nodig en het is niet voor lafaards

2. Het is niet de bedoeling van geweldloos verzet dat je, je tegenstander verslaat. Wel dat je begrepen wordt. 3. De aanval is in eerste plaats gericht tegen het onrecht dat er heerst en niet de personen. Tijdens een toespraak in Chicago zei Martin Luther King: “ De geweld loze man weigert niet alleen zijn tegenstander neer te schieten, hij weigert ook hem te haten.” Dat was voor de Amerikanen heel vreemd. De man die zijn vijand juist niet terug slaat zal volgens hen de strijd uiteindelijk winnen. Maar waarom was geweldloos verzet zo belangrijk voor Martin? Als hij alle blanken tegenstanders had neergeschoten, dan had hij geen begrip onder de blanke bevolking gekregen, want vechten met geweld en oorlog voeren is slecht omdat het steeds meer geweld uitlokt. De zwarte bevolking zou dan deze strijd verloren hebben want de blanken waren veel machtiger. Met geweldloos verzet kreeg hij ook de blanke bevolking aan zijn kant, de blanke bevolking kreeg zo veel meer begrip voor de ongelijkheid tussen de zwarte en blanke bevolking. Op 1 december 1955 begonnen de echte acties van Martin. Dit kwam doordat Rosa Parks werd gearresteerd doordat zij de apartheidswetten overtrad. De buschauffeur vroeg aan Rosa Parks om op te staan en achter in de bus te gaan zitten omdat er een blanke man in stapte. Maar ze weigerde dat. De politie kwam erbij en Rosa werd gearresteerd. Niet veel wisten dat, alleen Nixon. Nixon was altijd erg tegen ongelijkheid geweest. Hij was voorzitter van de NAACP. Nixon en Martin vonden het verhaal van Rosa te ver gaan. En ze besloten om actie te nemen en dat deden ze door de bussen te boycotten (niet meer de bus nemen). Men vond dat er een leider moest zijn, en dat werd Martin Luther King. Martin stelde een boodschap op voor de zwarte bevolking namelijk: Ga niet met de bus naar het werk, naar de stad, naar school of ergens anders heen op maandag 5 december. Er is weer een vrouw gearresteerd en gevangen genomen omdat zij weigerde haar plaats in de bus af te staan. Ga maandag niet met de bus naar het werk, naar de stad, naar school of ergens anders heen. Als u naar uw werk moet neem dan een taxi, rijd met iemand anders mee of ga lopen. Kom vandaag om 19:00 uur naar een massabijeenkomst in de Holt Street Baptist Church voor meer informatie. Martin had gedacht dat de boycot niet helemaal zal gaan lukken. Maar toen hij ’s morgens wakker werd zag hij dat de bus helemaal leeg was. Alleen maar blanken zaten er in. De bussen zaten ’s morgens altijd helemaal vol met zwarten die naar hun werk gingen. Hij reed door de stad en zag maar 8 zwarten in de bussen zitten. Hij realiseerde zich dat de boycot misschien wel voor 100% zal slagen. In het spitsuur waren de trottoirs overvol met mensen die naar hun werk liepen of terug naar huis gingen, soms wel vijftien kilometer heen en vijftien kilometer terug. Ook de massabijeenkomst was een succes. De busmaatschappij leed flinke verliezen en was dan ook woedend. Uit wraak trokken groepen blanken door de negerwijken vielen de negers lastig. En de politie deed niets. Het openbaar vervoer moest voor blanken en negers gelijk zijn. De negers zouden net zo lang doorgaan met staken tot dat hun doel bereikt. De boycot was bedoelt voor 24 uur maar het werd een staking van een jaar. Het lukte. In oktober 1956 besloot het hooggerechtshof de rassenscheiding in bussen op te heffen. Voor het eerst hadden de negers door een goed geregelde actie een overwinning gehaald. Het was de eerste stap naar andere grote acties. Die hadden allemaal hetzelfde doel: gelijkheid voor negers. Martin Luther King werd hier door erg bekend. Honderden kranten en tijdschriften in de hele wereld besteedden aandacht aan hen. Hij heeft ook veel buitenlandse reizen gemaakt. De burgemeester van Berlijn nodigde hem uit om voor een grote menigte te spreken. Paus Paulus VI ontving hem in Rome. In 1965 was hij in Amsterdam. Uit waardering voor zijn werk kreeg hij van de Vrije Universiteit daar een eretitel. Hij werd eredoctor in de sociale wetenschappen. Heel belangrijk was ook zijn reis naar Indië , het land van Gandhi. India was vroeger een Britse kolonie. De Indiërs moesten hard werken en de Engelsen staken de winst in hun zak. Onder leiding van Candhi kwamen de Indiërs in verzet. Ook Gandhi wilde geen wapens gebruiken, daarom was hij het grote voorbeeld van Martin Luther King. Gandhi kwam door zijn verzet in de gevangenis terecht. Hij hield een hongerstaking van drie weken en vele andere acties. Net zo lang tot de Indiërs op 8 augustus 1948 vrij en onafhankelijk waren. Jammer genoeg heeft Gandhi dit niet kunnen meemaken. Hij werd op 30 januari doodgeschoten door een Indiër die geweldloosheid als slapheid zag. Toen Martin Luhter King nog student was las hij boeken over Gandhi. Hij leerde er hoe je geweldloos verzet moest organiseren. Onder andere door het houden van marsen. Dat zijn tochten te voet met heel veel mensen. Wat er in Mentegomery gebeurde sprak ook veel studenten aan vooral in Noord-Carolina. Daar wilden de jongeren een eind maken aan de apartheid in snackbars en restaurants. Ze gingen elke dag weer naar binnen ook als ze geweigerd werden. Ze gingen zitten en eisten bediend te worden. Deze protesten werden bekend als sit-ins. Met deze actie werd bereikt dat er in honderden plaatsen veel meer integratie (gelijkheid) kwam. Toen kwam de belangrijkste en aangrijpendste demonstratie voor vrijheid en gerechtigheid in de geschiedenis van de Verenigde Staten: De mars naar Washington van 28 augustus 1963. Martin leidde de mars. Mannen en vrouwen, blanken en zwarten riep hij op om mee te doen. Nu kon men laten zien dat ze vrede en rechtvaardigheid wenste. Meer dan 250.00 mensen gaven zich op. Daar waren 60.000 blanken bij. Daarbij bleek dat ook vele blanken Amerikanen voor een eerlijke behandeling voor de negers waren. In lange rijen trokken de betogers van verschillende kanten de stad in. Ze ontmoetten elkaar bij het monument van president Lincoln, de bevrijder van de slaven. Alles liep volgens plan en het was er rustig. Zo’n samen komst was in de hoofdstad nog niet vaker te zien geweest. Dominee Martin Luther King sprak een rede uit, die de indrukwekkendste van uit zijn hele loopbaan was. Er luisterden 250.000 demonstranten naar hem. Miljoenen anderen uit de hele wereld konden hem op t.v zien. In zijn toespraak vertelde King van een droom. Een droom die over een toekomst ging waarin alle mensen gelijk zouden zijn. Vele mensen waren ontroerd. King ging door om zijn droom werkelijk te maken. Door zijn toespraken groeide het aantal mensen dat hem steunden. Martin Luther King werd beschouwd als de man die de negers kon redden. Martin kwam er wel achter dat hij grote problemen kon krijgen met de blanken. Hij en nog meer dan 3000 mensen waren gearresteerd door een commissaris van de politie, Eugene Conor. Hij was fel tegen acties en mensen zoals Martin Luther King. De politie ging erg tekeer tegen de demonstranten. Amerika had beelden gezien van de gevangen demonstranten en de Amerikanen raakten geschokt. Er waren woedende reacties uit het hele land, niet alleen van zwarten maar ook van blanken. Deze woedende reacties dwongen het stadsbestuur om de rassenscheiding in bibliotheken, parken en andere openbare gelegenheden af te schaffen. En er moesten ook zwarten in warenhuizen in dienst genomen worden. Er vonden elke keer meer demonstraties plaats in het hele land voor gelijke burgerrechten. En toen zijn invloed in 1964 een hoogtepunt had bereikt kreeg hij de Nobelprijs voor de vrede. Elk jaar worden er Nobel prijzen uitgereikt. Ze zijn bedoeld voor mensen die een prestatie van wereld belang hebben geleverd. De prijzen zijn genoemd naar Alfred Nobel. In zijn testament stond dat zijn geld aan de staat geleend moest worden. Het zou dan elk jaar een groot bedrag aan rente opbrengen. Van de rente worden de Nobelprijzen betaald. De tegenstanders van Martin Luther King. Niet iedereen was het eens met Martin. Er was ook kritiek. Sommige blanken waren boos op hem omdat hij bij marsen altijd studenten en middelbare scholieren liet meedoen. Ook kinderen van de lage school deden soms mee. En daar werd hij ook een keer voor in de gevangenis gestopt. Maar was die kritiek wel eerlijk? Mocht Martin geen beroep op de jeugd doen ? Het ging toch ook om hun toekomst? Toen dominee King werd gevraagd waarom hij kinderen bij demonstraties gebruikte, antwoordde hij: “ Zij moeten de kans krijgen zich te uiten over het onrecht dat al bij hun geboorte begint....” Er was ook een blanke beweging die gerichte acties ondernam tegen de zwarten. De Ku Klux Klan (Griekse vertaling kuklos is kring),na de Amerikaanse Burgeroorlog in 1866 werd door enkele veteranen van het leger een geheim genootschap opgericht. Die tot doel had om de zwarte bevolking eronder te houden en blanken noordelingen schrik aan te jagen door zich voor te doen als geesten van gesneuvelde soldaten. Het was geheime organisatie die vooral actief was in het zuiden van Amerika. Het ‘onzichtbare keizerrijk’ dat verdeeld is in Staten en Provincies, het werd bestuurd door leiders met namen als de grote of Keizerlijke tovenaar, de grote draken, grote titanen enz. De leden droegen bij hun nachtelijke expedities lange witte gewaden met puntmutsen over hoofd en gezicht. Ze gebruikten speciale geheimtaal en waren zwaar gewapend. Ze sloegen er op los en waren niet bang mensen te vermoorden. Hun gewelddadigheden gingen zover dat tenslotte de regering een onderzoek instelde. De leden van de Ku Klux Klan werden gestraft voor hun daden en het genootschap verloor steeds meer leden. Op het eind van de 19e eeuw was de Ku Klux Klan vrijwel verdwenen. In 1915 richtte Kolonel William Simmons de vereniging weer op. De ‘nieuwe’ Ku Klux Klan waren niet alleen tegen zwarte mensen, maar ook tegen niet-Amerikanen. Voorbeelden daarvan zijn joden, emigranten en Rooms- Katholieke mensen. In 1925 waren circa 5 miljoen Amerikanen georganiseerd in de Ku Klux Klan. Het dreigende teken van de Klan, het brandende kruis, werd overal in de Verenigde Staten gezien. De Ku Klux Klan had een paar doelstellingen: - De bevolking van de Verenigde Staten moest geheel blank zijn - Alleen Amerika zelf mag invloed hebben op Amerika. - Het Christendom is iets heel belangrijks voor de Ku Klux Klan, maar het feit dat er mensen op de wereld zijn gekomen beschouwen ze als een grote fout bij de schepping. Ze vinden dat de zwarten zijn ontstaan doordat er geknoeid is. - De leden van de Ku Klux Klan zorgen ervoor dat de negers geen stemrecht zouden hebben. - Zwarte en blanke aanhangers werden vaak bedreigd, geslagen of vermoord door de Ku Klux Klan. Zo hebben de ze nog veel meer doelstellingen. In 1927 was de beweging weer vrijwel verdwenen. 1944 herstelde de Ku Klux Klan weer en toen na de Tweede Wereldoorlog de zwarte bevolking meer rechten kreeg, deed de Klan alles om dit tegen te houden en bleek deze weer verantwoordelijk voor vele gewelddaden. Hoewel de vereniging niet meer haar vroegere macht bezat en in vele staten officieel verboden werd, bleef zij een gevaarlijke ondergrondse organisatie. Er was ook kritiek onder de zwarte bevolking. Er waren negers die geweld wilden gebruiken. Black power was zo’n organisatie. Zij keurden geweldloos verzet af. Black Power streeft ook naar gelijkheid voor de negers, maar schrikt niet terug voor gebruik van geweld. De leden van Black Power beschouwen de blanken als hun tegenstanders. Zij zijn het dus niet eens met Kings ideeën over een geweldloze revolutie.Ondanks die kritiek werd Martin Luther tot ver buiten Amerika gewaardeerd. Zo werd hij in 1963 door het weekblad Time uitgeroepen tot “man van het jaar”. I have a dream! Het doet mij goed hier bij u te mogen zijn bij deze gelegenheid die de geschiedenis in zal gaan als de grootste vrijheidsbetoging in de geschiedenis van onze natie. Honderd jaar geleden ondertekende een groot Amerikaan, in wiens symbolische schaduw wij nu staan, de Emancipatieproclamatie. Dit decreet vormde een lichtbaken van hoop voor miljoenen zwarte slaven, die gebukt gingen onder schrijnend onrecht. Het kwam als een vreugdevolle dageraad na een lange, duistere nacht van gevangenschap. Maar honderd jaar later is de zwarte nog altijd op trieste wijze beknot door de boeien van de rassenscheiding en de ketenen van discriminatie. Honderd jaar later leeft de zwarte op een eenzaam eiland van armoede in een immense oceaan van materiële welvaart. Honderd jaar later verkommert de zwarte nog altijd in de marges van de Amerikaanse samenleving en waant hij zich een balling in eigen land. Wij zijn hier dan ook bijeengekomen om een beschamende wantoestand aan de kaak te stellen. In zekere zin zijn wij naar de hoofdstad getrokken om een cheque te innen. Toen de stichters van onze republiek de indrukwekkende teksten van de grondwet en de onafhankelijkheidsverklaring opstelden, deden ze daar mee een belofte die aan iedere Amerikaan ten goede moest komen. Deze belofte behelsde dat iedereen, blank en zwart, het onvervreemdbaar recht was gegarandeerd op leven, vrijheid en het nastreven van geluk. Het is vandaag de dag duidelijk dat Amerika tegenover zijn gekleurde burgers heeft gefaald in het nakomen van deze belofte. In plaats van zijn heilige verplichting na te komen, heeft Amerika de zwarten een waardeloze cheque geschonken, een cheque die is terug gestuurd met de aantekening ‘onvoldoende tegoeden’. Maar wij weigeren te geloven dat de bank van gerechtigheid bankroet is. Wij weigeren te geloven dat er onvoldoende tegoeden liggen in de grote kluizen der opportuniteit van land. Daarom zijn wij gekomen om deze cheque te innen, een cheque die ons de rijkdom van de vrijheid en de veiligheid van de gerechtigheid zal schenken. Ook zijn wij na deze gewijde plaats gekomen om Amerika te herinneren aan de dringendheid van dit moment. Het is nu niet het moment om tot bedaren te komen of het kalmerende medicijn te slikken van de geleidelijke veranderingen. Het is nu het moment om democratische beloften in te lossen. Het is nu het moment om op te staan uit het duistere, troosteloze dal van de rassen scheiding en het zonbeschenen pad in te slaan van raciale gerechtigheid. Het nu het moment om onze natie op te heffen uit het drijfzand van raciaal onrecht naar de stevige rots van broederschap. Het is nu het moment om gerechtigheid te verwezenlijken voor alle kinderen van god. Het zal noodlottig voor de natie zijn om de dringendheid van dit moment te negeren. Deze verstikkende zomer van gerechtvaardige zwarte onvrede zal pas kunnen uitdoven in een inspirerende herfst van vrijheid en gelijkheid. 1963 is geen einde, maar een begin. Zij die hopen dat de zwarte stoom moest afblazen en nu tevreden zal zijn, zullen ruw worden gewekt als de natie doet of er niets is gebeurd. Er zal pas rust in Amerika heersen als de zwarten zijn burgerrechten heeft verkregen. De wervelstormen van de revolte zullen onze natie op haar grond vesten doen schudden tot de heldere dageraad van de gerechtigheid aanbreekt
Maar er is iets wat ik moet vertellen aan mijn volk dat op de drempel staat van het paleis der gerechtigheid. Tijdens het verwerven van de ons toekomende plaats mogen wij ons niet schuldig maken aan verkeerde daden. Laten wij onze dorst naar vrijheid niet proberen toe lessen door te drinken uit de bekers van bitterheid en haat. Wij moeten steeds waardig en beheerst onze strijd voeren. Wij mogen niet toestaan dat onze creatieve protest afglijd naar fysiek geweld. Steeds weer opnieuw moeten wij ons opwerken naar het niveau waar op wij fysieke kracht beantwoorden met de kracht van de ziel. De imposante nieuwe strijdbaarheid die zich meester heeft gemaakt van de zwarte gemeenschap, mag niet leiden tot een wantrouwen jegens alle blanken, want vele van onze blanke broeders zijn, zoals blijkt nu uit hun aanwezigheid hier, tot het besef gekomen dat hun lot is verbonden met het onze. Zij beseffen dat hun vrijheid onlosmakelijk is verbonden met de onze. Wij kunnen niet alleen op onze weg voortgaan. En terwijl wij voortgaan, moeten wij de gelofte afleggen dat wij altijd voorwaarts zullen gaan. Wij kunnen niet terug. Sommigen vragen de strijders voor

burgerrechten:”wanneer zijn jullie tevreden?”Wij zullen nooit tevreden zijn zolang de zwarte het slachtoffer is van de onuitsprekelijke gruwelen van bruut politieoptreden. Wij zullen nooit tevreden zijn zolang onze lichamen, vermoeid van het reizen, geen onderdak kunnen krijgen in motels langs hoofdwegen en hotels in steden. Wij kunnen niet tevreden zijn zolang de mobiliteit van de zwarte inhoud dat hij van een kleine getto naar een iets grote getto verhuisd. Wij kunnen nooit tevreden zijn zolang onze kinderen worden gekrengd in hun zelf bewustzijn en beroofd van hun eigen waarde door borden met de tekst: alleen voor blanken. Wij kunnen niet tevreden zijn zolang een zwarte in Mississippi niet kan stemmen en een zwarte in New York vind dat hij niets heeft om voor te stemmen. Nee, wij zijn niet tevreden en wij zullen pas tevreden zijn wanneer de gerechtigdheid stroomt als water en de deugdzaamheid als een machtige stroom. Ik weet dat sommige onder u hier zijn gekomen naar grote beproevingen te hebben doorstaan. Sommigen onder u komen net uit benarde cellen. Sommige onder u komen uit streken waar het streven naar vrijheid leidde tot stormen van vervolging en politionele bruutheid. U bent vergeten in het creatief leidden. Houd vol in het geloof dat onverdiend lijden verlossing brengt. Keer terug naar Mississippi, naar Alabama, naar South Carolina, naar Georgina, naar Louisiana, naar de sloppen en getto’s van de steden in het noorden, in de wetenschap dat de situatie veranderd kan en zal worden. Laten wij niet talmen in het dal der wanhoop. Ik zeg u vandaag, vrienden, dat hoewel oog in oog staan met de moeilijkheden van vandaag en morgen, ik nog altijd een droom heb. Een droom die diep is geworteld in de Amerikaanse droom. Ik heb een droom dat op een dag deze natie zal opstaan en de ware betekenis van haar credo zal vervullen: voor ons is het vanzelfsprekend dat alle mensen als gelijken zijn geschapen. Ik heb een droom dat op een dag op de rode heuvels van gorgina de zonen van voormalige slaven en de zonen van voormalige slavenhouders tezamen zullen aanzitten aan de tafel der broederschap. Ik heb een droom dat zelfs de staat Mississippi, een staat die word verstikt door onrecht en onderdrukking, zal veranderen in een oase van vrijheid en gerechtigheid. Ik heb een droom dat mijn vier jonge kinderen op een dag zullen leven in een natie waar zij niet worden beoordeeld naar de kleur van hun huid, maar naar de inhoud van hun karakter. Ik heb vandaag een droom! Ik heb een droom dat op een dag in Alabama, met zijn kwaadaardige racisten en zijn gouverneur van wiens lippen de woorden interventie en nullificatie afdruipen – dat op een dag in Alabama zwarte jongetjes en meisjes blanke jongetjes en meisjes de hand zullen kunnen reiken als broertjes en zusjes. Ik heb vandaag een droom! Ik heb een droom dat op een dag elk dal zal worden opgeheven en elke heuvel en berg zal worden geëffend, dat de ruwe plaatsen vlak zullen worden en de kromme recht, en dat de glorie van de heer zal worden geopenbaard en de hele mensheid dit gezamenlijk zal aanschouwen. Dit is onze hoop. Dit is het geloof waarmee ik zal terugkeren naar het zuiden. In dit geloof zullen wij uit de berg der wanhoop een steen van hoop kunnen houwen. In dit geloof zullen wij de schrijnende dissonanten van onze natie kunnen omvormen tot een prachtige symfonie van broederschap. In dit geloof zullen wij samen kunnen werken, samen kunnen bidden, samen kunnen strijden, samen de gevangenis in kunnen gaan, samen kunnen staan voor de vrijheid – in de wetenschap dat wij op een dag vrij zullen zijn. Dit zal de dag zijn, dit zal de dag zijn waarop alle kinderen Gods met nieuwe betekenis zullen kunnen zingen: “ mijn land behoord U toe, dierbaar land van vrijheid, van U zing ik. Land waar mijn vaderen stierven, land van de trots der Pilgrims, laat vanaf elke berghelling de vrijheid weerklinken!”. En wil Amerika een grote natie worden, dan moet dit worden bewaarheid. Laat dus de vrijheid weerklinken van de wonderbaarlijke heuveltoppen van New Hampshire. Laat de vrijheid weerklinken van de machtige bergen van New York. Laat de vrijheid weerklinken van de hoge Allegheny’s van Pennsylvania. Laat de vrijheid weerklinken van de besneeuwde Rocky’s van Colorado. Laat de vrijheid weerklinken van de golvende hellingen van Californië. Maar niet enkel dat. Laat de vrijheid weerklinken van Stone Mountain in Georgia. Laat de vrijheid weerklinken van Lookout Mountain in Tennessee. Laat de vrijheid weerklinken van elk heuvel en elk molshoop in Mississippi, van elke helling laat de vrijheid weerklinken. En wanneer dit geschiedt, wanneer wij de vrijheid laten weerklinken, wanneer wij haar laten weerklinken uit elk dorp en elk gehucht, uit elke staat en elke stad, dan zullen wij snel de dag kunnen laten komen waarop al Gods kinderen, blanke en zwarte, joden en niet – joden, protestanten en katholieken, de handen in een kunnen slaan om de oude spiritual aan te heffen: “ Free at last, Free at last. Thank God almighty, we are free at last. Zijn dood. Martin Luther King had altijd tegenstanders. Omdat hij een sterke mening had die veel blanken niet aanstonden, hij kwam op voor gelijke rechten van blanken en zwarten. Martin werd meerdere malen bedreigd. Ook is hij een keer met een mes gestoken. Hij was in een warenhuis om zijn boek over de busboycot te signeren, toen er plotseling een geestelijk gestoorde vrouw op hem af kwam. De vrouw vroeg of hij Martin Luther King was, waarop hij natuurlijk ja antwoordde, maar hij keek niet op, omdat hij net een handtekening aan het zetten was. Voordat hij het wist voelde hij iets scherps in zijn borst. Hij werd bestoken met een briefopener. Hij heeft toen geluk gehad, hij herstelde snel en kon naar drie weken het ziekenhuis weer uit. Maar dit was niet zijn enige tegen slag in zijn leven, er zijn ook meerdere keren bomaanslagen op zijn huis gepleegd. Bij een daarvan werd zijn huis vrijwel geheel verwoest. De daders moest men zoeken bij de blanke racisten: mensen die dachten dat hun ras beter was dan elk ander ras. Ook werd hij meerdere keren aangevallen en ernstig mishandeld door racistische tegenstanders. En daarbij kwamen nog talloze keren dat hij in de gevangenis werd opgesloten. Toen hij de nobel prijs kreeg zat hij 60 dagen daarna werd hij weer gevangen genomen. Hij wou opkomen voor de zwarten. Er was een wet ingesteld dat zwarten mochten stemmen. Maar als zwarten zich probeerde te laten registreren. Hoorden ze er niets van weer. Blanke mensen vonden zwarten te slecht om zich te laten registreren. Er waren dus wel wetten, maar die werden dan niet goed uitgevoerd. Op 4 april 1968 loste een blanke het fatale geweerschot. Het was een scherpschutter die een schuilplaats had in een kamer tegenover Martins appartement. Hij had maar een schot gelost en was meteen raak. Dit was in Memphis, een stad in Tennessee. Nog dezelfde dag had Martin in een toespraak in Memphis gezegd: “ er wordt gesproken over bedreigingen van de kant van onze zieke blanke broeders. Ik wil graag nog lang leven, maar ik ben daar nu niet bezorgd om. Ik ben nergens bezorgd om”. Het bericht van zijn dood veroorzaakte grote chaos in Amerika en daarbuiten. President Johnson verscheen meteen voor de televisie om zijn afschuw uit te spreken over de moord. Hij vroeg elke burger het geweld, waarvan King het slachtoffer was geworden, te verwerpen. Maar in Memphis had het geweld al toegeslagen. Al binnen 24 uur na het bekend worden van de moord. Scherpschutters schoten op de politie, er werd brand gesticht en geplunderd. De onlusten breidden zich snel naar andere steden uit. Martin Luther King heeft zijn leven gegeven voor zijn ideaal: gelijke rechten voor zwart en blank. Helaas is dat ideaal nog geen werkelijkheid. Nog altijd worden negers als minderwaardigen behandeld. Dat alleen omdat ze zwarte huidskleur hebben en vroeger slaven zijn geweest !!! Toch heeft King zijn strijd niet voor niets gestreden. Hij heeft veel mensen aan het denken gezet over ongelijkheid en geweldloosheid. Hij werd op 9 april 1968 begraven in Atlanta. Hij had net zo’n begrafenis als een slaaf in vroegere tijden. Twee ezels trokken een kar met daarin de doodskist. Ongeveer 150.000 mensen, waarvan grotendeels blanken waren, trokken mee met de rouwstoet. De ware toedracht van de moord is nog nooit achterhaald. De dood van de in de gevangenis verblijvende James Earl Ray, de man die voor de moord werd veroordeeld, veroorzaakte weer een nieuwe golf van aandacht over de plaats die Martin Luther King in de maatschappij heeft. Zijn uitspraken en gedachten zijn nog altijd een belangrijke bron van inspiratie. Op zijn grafsteen staat: “Free at last Free at last. Thanks God almighty I am free at last”. Dat betekent: “eindelijk vrij. Eindelijk vrij. Dank u almachtige God. Eindelijk ben ik vrij”. Literatuurlijst. Bakker, de, P.J.M, De strijd van de Afro-Amerikanen voor gelijke burgerrechten (Weber, M, vert.), 1e druk, Ars Scribendi BV Harmelen 1992. Carson, C, Martin Luther King jr. de autobiografie (The autobiography of Martin Luther King jr., Lidwien Biekman, vert.), 1e druk, Arena, Amsterdam 1998. Devos, A, Martin Luther King: Amerika’s, geweldlose strijder voor burgerrechten voor zwarten(Valerie Schloredt & Pam brown, vert.), 3e druk, Infodok, Leuven 1989. Horst, van der, P.J, Martin Luther King, 7e druk, Gorinchem, De Ruiter 1982. Knipselkrant, Amerika. Knipselkrant, Ku Klux Klan, 22e jaargang 1997. Kuijk, O. en B. van Veen, Martin Luther King: moord in Memphis, 1e druk, Teleboek, Bussum 1968. Inleiding. I have a dream! Martin Luther King had een droom! Gelijkheid voor de zwarten, Hij wilde dat de zwarten eerlijk werden behandeld. Bijna iedereen weet wie Martin Luther King is en dat hij heeft gevochten tegen het racisme, maar er zijn al een stuk minder mensen die weten waarom juist de zwarte mensen werden gediscrimineerd en waarom Martin Luther King gekozen heeft geweldloos verzet. Ook heel belangrijk is wat hij uiteindelijk bereikt heeft met al zijn acties. We gaan proberen om hier op in te gaan en duidelijk maken hoe belangrijk Martin Luther King was. We vinden het een interessant onderwerp omdat het een belangrijk stukje geschiedenis is. Vooral wat hij voor elkaar heeft gekregen met geweldloos verzet. En wat hij heeft gedaan voor de zwarte bevolking. Dat is tevens onze hoofdvraag. Wat Martin bereikt heeft. Het succes gevoerde strijd van Martin Luther King en de beweging voor gelijke burgerrechten heeft heel veel grote veranderingen gebracht in de Amerikaanse samenleving. Vele voorbeelden zijn; in het Amerikaanse leger, op het honkbalveld, op scholen en in het Hooggerechtshof zijn er zaken veranderd door de
Afro – Amerikaanse strijd voor gelijke rechten. Doordat Martin Luther King en zijn volgelingen in actie kwamen heeft de regering wetten aangenomen om een eind te maken aan de rassendiscriminatie. Die acties waren onder andere de vele sit - ins, de demonstraties die in het hele land plaats vonden, marsen (soort optochten) en de speeches van Martin. Een van zijn wereld beroemde speeches is
I HAVE A DREAM. Een van de dingen die Martin in deze speech vertelde was dat hij gelijke burgerrechten wilde tussen de blanke en de zwarte. Hij kreeg hierdoor veel mensen die achter hem stonden en die met hem streden voor gelijke rechten. Martin heeft ook veel van zijn ideeën op papier gezet. Hij schreef verschillende boeken geschreven zoals; - De geweldloze revolutie. - De kracht van het liefhebben. - Waarom wij niet kunnen wachten. Martin heeft op zijn 35e ook de nobel prijs gewonnen. Hij was toen de jongste die de nobel prijs won. Maar het belangrijkste was uiteindelijk toch dat er gelijkheid is gekomen. De zwarte en blanke werden gelijk behandeld. De zwembaden, restaurants, parken, theaters en openbare toiletten waren nu voor de blanken en de zwarten. De bordjes met; ‘alleen voor blanken’ waren nu overal verdwenen. De zwarten mochten na de afschaffing van rassendiscriminatie zitten in de bus waar ze wilden, (dus niet meer achter in de bus). De afschaffing wilde niet zeggen dat iedereen het ermee eens was. Vele rijke blanke haalden na de afschaffing hun kinderen van de openbare scholen en hebben hun kinderen naar privé – scholen voor blanken gedaan. Maar vele lieten hun kinderen gewoon op de openbare scholen. Door de beweging voor gelijke burgerrechten heeft nu ook het hoger onderwijs in Amerika zijn deuren geopend voor zwarte studenten. In de loop van de jaren zeventig is het aantal Afro - Amerikaanse studenten verviervoudigd. Vele zwarten hadden na de afschaffing van de rassendiscriminatie de mogelijkheid om carriere te maken, bijvoorbeeld in de politiek, het zakenleven, in de sport of in de amusementenwereld. Maar na de afschaffing blijkt dat de blanke het nog altijd beter hebben dan de zwart. Kerken en gezelligheidsverenigingen zijn blank of zwart. De privé scholen voor de blanke kinderen zijn heel gewoon. Geweld tegen zwarte mensen komt regelmatig ook weer terug in Amerika. Er zijn gelukkig geen bewegingen zoals de Ku Klux Klan.. Maar er zijn nog steeds wel blanke die zwarten zomaar in elkaar slaan. De rijke blanke Amerikanen wonen vaak in de villa wijken. De vele zwarte Afro - Amerikanen wonen vaak in de achterbuurten . Die achterbuurten heten getto’s, getto’s zijn stedelijke gebieden war alleen arme mensen wonen van een bepaald ras of een bepaalde afkomst. In Amerika zijn veel getto’s. De buurten zien er vooral verwaarloosd uit en er heerst veel criminaliteit. Er wordt vaak gehandeld in drugs. Er worden veel zwarten opgepakt vanwege het dealen, geweld en criminaliteit. Mensen die in de getto’s wonen hebben vaak een slechte of helemaal geen baan. Vele werken in fabrieken. De meeste mensen zijn gescheiden en kinderen spijbelen vaak en zwerven wat op straat. Er zijn natuurlijk ook zwarte mensen waar het nu goed mee gaat. Conclusie Onze conclusie luidt als volgt: Martin Luther King kwam op voor gelijke burgerrechten tussen de blanke en de zwarte bevolking. Hij voerde actie, hij kwam in verzet, maar Martin gebruikte geen geweld. Zijn grootste vijand was de beweging Klu Klux Klan. Begin 1900 was de rassendiscriminatie wettelijk afgeschaft. Zwarte en blanke mensen moesten gelijk behandeld worden, dit wilde niet zeggen dat iedereen het ermee eens was. De afschaffing van de rassendiscriminatie en ongelijkheid is vooral aan Martin Luther King en zijn volgelingen te danken. Wat de wet voorschreef werd nu ook werkelijk nageleefd. Onze mening: Silvia: Ik vond het een heel interessant onderwerp, omdat ik meer over de tijd ben geweten te komen van ongelijkheid en rassendiscriminatie. Ik ben ook meer over Martin Luther king te weten gekomen bijvoorbeeld wie hij precies was, wat hij precies gedaan heeft, wat de mensen van hem vonden en wie zijn vijanden waren. Ik vind het heel goed dat er mensen zoals Martin Luther King leefden, want door zijn geweldloze acties is het leven van de mens verandert. Zonder zijn acties was er waarschijnlijk nog steeds ongelijkheid net als voor de afschaffing van de rassendiscriminatie. Suzanne: Ik wist eerst niet wie Martin Luther King was. Maar het leek me een interessant persoon, en dat vind ik nu nog. Martin heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van de rassendiscriminatie. Ik vind het moedig van Martin om geen geweld te gebruiken en om blanken niet te haten. Ik vind het laf dat hij is neergeschoten. Ik heb veel van het werkstuk geleerd.