Mao Tse Toeng

Inhoudsopgave: • Jeugd en Opleiding • De Weg naar de Macht • Aan de Macht • Strijd om de Opvolging • De Invloed van Mao in onze tijd Bronvermelding: Boeken: Internet: http://www.geledraak.nl
http://histoportal.com/20/china/htm
http://www.geocities.com/rodeschool/Nepal.htm Jeugd en Opleiding Mao Tse Toeng is geboren op 26 december 1893. Zijn geboorteplaats was het dorpje Shaoshan (wat ligt in de provincie Hunan). Mao’s gezin: Het gezin van Mao was redelijk arm, maar niet zo arm dat ze moesten vrezen om om te komen van de honger. Hij is opgegroeid op het platteland want zijn vader was boer (en zoals Mao later zelf zou hebben beschreven: een “middelboer”). Zijn vader was erg traditioneel. Hij was stijf, heel erg conservatief, hij werkte hard, en ambitieus voor zijn zoon. Hij wilde ervoor zorgen dat zijn gezin zou uitgroeien tot een welvarende familie. Mao’s moeder was een Buddhistisch, ze was zeer tevreden en een erg gehoorzame vrouw. Ze deed er geen moeite voor om meer te leren of om hogerop te komen in de samenleving. En zij was niet de enige in de familie die er zo over dacht, in Mao’s familie zijn dus geen revolutionaire achtergronden te vinden.
Mao’s opleiding: Mao ging naar een ouderwetse dorpsschool, waar de leerlingen les kregen in het leren van de Confuciaanse teksten en het leren lezen en schrijven van hun oorspronkelijke taal. Deze lessen zijn hem altijd bijgebleven en hebben hem geholpen bij het maken van gedichten in klassieke Chinese stijl. Doordat Mao zoveel schrijftalent had, kon hij verschillende studies volgen, en dat heeft hij ook gedaan na zijn tijd in het revolutionaire leger. Hij besloot een lerarenopleiding te volgen, The Teachers’ Training School. Na deze opleiding behoorde Mao tot een grote groep goed opgeleide mensen. Omdat Mao de Chinese taal goed beheerste, zou hij op een kantoor bij het leger kunnen werken. Maar zijn familie had niet het geld, de invloed en de ambitie om Mao op zo’n hoge positie te plaatsen. Hierdoor stond hij meer open voor revolutionaire ideeën dan de mensen die wel bij het leger konden werken. Mao werd assistent van de bibliothecaris Li Ta-Tsjau op de universiteit van Peking. Hij kwam bij Li’s Marxistische studiegroep. Op 4 mei ging Mao samen met de wetenschappelijke studiegroep van de universiteit en de studenten de straat op om te demonstreren tegen Het Verdrag Van Versailles dat een aantal concessies (vergunning met uitsluiting voor anderen) toewees aan de Japanners. Iedereen die toen demonstreerde werd toen opgepakt, Mao heeft hiervoor drie dagen vast gezeten. De Weg Naar De Macht Mao was al op jonge leeftijd erg geïnteresseerd in het Marxisme, en dan vooral het communisme. Doordat hij zelf arm was en andere mensen zag die rijk waren wilde hij deze ongelijkheid veranderen. Hij werd lid van marxistische en revolutionaire studiegroepen, ging naar vergaderingen van de CCP (Chinese Communistisch Partij) en werd later ook lid van het centraal comité van de CCP. Hij schreef toen verschillende rapporten over het bestaan van de boeren en probeerde hiermee de grote politieke partijen te beïnvloeden, zodat zij wat meer verbeteringen in het leven van de boeren zouden kunnen brengen. Rode Leger: Mao heeft moeten vluchten voor vervolgingen door zijn politieke gedachten over hoe China bestuurd zou moeten worden, en heeft toen tijdens die vlucht het Rode Leger opgericht, samen met Tsu-Dhe. Het Rode Leger was een guerrillaleger van boeren en arbeiders die tegen de Japanners vochten om hun eigen land te verdedigen en later in het vervolg van de burgeroorlog ook tegen de manier van besturen van China waren. Lange Mars: In 1934 breken de communisten door de omsingeling heen met 130.000 mannen, vrouwen en kinderen. Dit was een barre tocht van 12.000 km die over 18 bergketens, 24 rivieren en door 12 provincies ging. In 1935 eindigde de Lange Mars in het berggebied Sjensi. Intussen waren er van de 130.000 mensen die in het begin meededen aan de Lange Mars nog maar 30.000 over, de andere 100.000 mensen waren omgekomen. Nu was Jenan Het nieuwe hoofdkwartier voor Mao, vanuit hier zette hij de communistische revolutie voort. Mao’s methode om te winnen was een guerrilla, oftewel bendeoorlog. In de Lange Mars was ook Mao’s vrouw geraakt door een kogel, op dat moment vroeg hij zich af of het nog wel nut had om verder te gaan. Toen zagen ze Russische soldaten vechten tegen de nationalisten. Een Russische geheime militair had een boodschap van Stalin: “Ik hoop dat Karl Marx gelijk krijgt” Dit gaf Mao en zijn aanhangers weer nieuwe moed en ze vervolgden de Lange Mars. Bij de aankomst in Jenan werd deze plaats uitgeroepen tot in het westen gestarte “rode basisgebied”. De grootgrondbezitters werden vermoord of afgevoerd. Dit alles (de Lange Mars en wat er aan voorafging) heeft het leven gekost aan: communisten: 240.000 mensen nationalisten: ±10.000 mensen grootgrondbezitters: 300.000 mensen huursoldaten (nationalisten): 25.000 mensen russen (in het geheim voor comm.): ±10.000 mensen
In 1935 had Mao definitief de macht veroverd in de partij. In 1937 breidt de CCP de invloed op het platteland zo uit dat vele boeren gehoorzaamden. In Ya ‘an werden de basispraktijken gelegd waarmee heel China uiteindelijk bestuurd zou worden.
Japan als nieuwe vijand: In 1939 wilde Japan China veroveren. Nu hadden de communisten dus twee vijanden: Japan uit het Oosten en de nationalisten uit het Westen. Om de Japanners weg te krijgen moesten de nationalisten en communisten nu, onder druk van de Sovjet-Unie, tijdelijk samenwerken. De communisten waren gevestigd in het Oosten, dit was handig omdat ze zo Japan met alle mankracht konden aanvallen. Ze veroverden stad voor stad het gebied weer terug en elke stad die de communisten bevrijdden werd communistisch. De nationalisten trokken op vanuit het Zuiden. De Japanners hadden nu last van dezelfde druk als dat de communisten in het begin hadden, ze konden niet lang standhouden, onder andere omdat Stalin ook Russische troepen erheen stuurde om China te helpen. Omdat de Japanners nu minder sterk zijn dan de Chinezen (en Russen) trekt Nippon (keizer van Japan) zijn troepen terug. Stalin wilde dat in China, net als in Rusland, het communisme aan de macht was, daarom voegden hij in het geheim Russen bij het Rode Leger. Als Amerika dan een poging doet om de communisten en nationalisten vrede te laten sluiten, en dit mislukt, vervolgen de communisten en nationalisten de burgeroorlog weer. Chaing Kaischek (leider van de nationalisten en keizer van China) en zijn legers zijn gehaat door de plunderingen die ze hebben gedaan en doordat ze bekend staan om omkoping, hierdoor en omdat ze in de minderheid zijn verliezen ze de burgeroorlog en wordt Chaing Kaischek verdreven naar Formosa (nu Taiwan). Nu Chaing Kaischek verdreven was werd Mao staatshoofd van de Volksrepubliek China. Voor de westelijke landen was Formosa toch het echte China. Pas toen de Amerikaanse president Nixon de verhoudingen tussen Amerika en de Chinese Volksrepubliek verbeterde, verving in 1971 de Chinese Volksrepubliek de plaats van China in de Verenigde Naties. Maar Taiwan bleef zich toch het echte China voelen. Dit zorgt nog wel eens voor problemen als men handelsakkoorden sluit met de Chinese Volksrepubliek of met Taiwan. In 1949 hebben er een paar grote veranderingen plaatsgevonden. De grond werd herverdeeld en er werd, met hulp van de Sovjet-Unie, een versnelde industrie ingevoerd. Ook werd het volk heropgevoed zodat ze communistisch leerden denken. En de mensen die van kapitalisme verdacht werden, werden uit de samenleving gezet. Deze veranderingen hebben ongeveer 100.000 levens gekost. En niet alleen dat was een nadeel aan de veranderingen, ook bleek de versnelde industrialisatie niet te werken. In 1913 zei Mao: “Laat honderd bloemen bloeien”. Hiermee bedoelde hij dat er allerlei meningen mogelijk waren en dat kritiek op een mening dus ongepast was. Deze manier van denken heeft echter niet lang geduurd. De volgende middelen heeft Mao gebruikt om aan de macht te komen: • Hoofd geworden van de CCP • Toen hij hoofd was heeft hij veel boeren kunnen bewerken • Hij is leider van het Rode Leger geworden • Mao is een burgeroorlog begonnen • Hij is de Lange Mars begonnen • Hij heeft het nationalisme verdreven Aan De Macht In 1949 kwam Mao aan de macht. In zijn verkiezingscampagne had hij vooral drie belangrijke punten naar voren laten komen: 1. gelijkheid in het communisme
2. menselijke waardigheid, dus geen voorouderen verering, geen voet binding, geen concubinaat (trouwen met bijvrouwen), alleen trouwen als de man en de vrouw het er beide mee eens waren, vrouwen mochten scheiden en kregen erfrecht en mannen en vrouwen waren gelijk aan de wet
3. iedereen mocht welvarend worden
Het was allemaal wel mocht gezegd maar in de praktijk bleek het erg moeilijk te zijn om deze punten echt na te komen. Dit kwam onder andere door het analfabetisme, doordat buitenlandse banken en handelaren weg waren, doordat veel dorpen en steden te kampen hadden met hongersnood en doordat er inflatie (geldontwaarding door prijsstijgingen) voorkwam. Hierop bedacht Mao in 1953 een paar maatregelen. Hij voerde collectivisatie in, wat wil zeggen dat de producten worden beschouwd als eigendom van de gemeente), hij liet de landbouw staatseigendom worden, en hij liet de landbouw moderniseren door machines aan te schaffen die in de zware industrie gemaakt werden. Als reactie hierop trokken veel Chinezen naar de steden, wat weer leidde tot hongersnood. Vijfjarenplan: Er werd een vijfjarenplan opgesteld van 1953 tot 1957 waarin de Russische richtlijnen van de manier van regeren voorop stonden. Net als in Rusland werd ook in China het accent gelegd op de zware industrie. Na 1957 werd afgeweken van deze richtlijnen. Grote Sprong Voorwaarts: In 1958 ging Mao het Chinese volk mobiliseren. China moest zijn achterstand wat betreft ontwikkeling, ten opzichte van het Westen, inhalen. Dit werd de Grote Sprong Voorwaarts genoemd. Er werden volkscommunes ingevoerd, wat inhield dat er groepen kwamen die zelfzorgend moesten zijn en een economische eenheid moesten vormen die in alle behoefte kon voorzien. Maar de Grote Sprong werkte niet. Dat kwam vooral door drie dingen: • Mao overschatten de mogelijkheden en onderschatten de moeilijkheden • Er kwam een ruzie met de Sovjet-Unie die nu dus geen hulp meer bood • Er kwamen verschillende natuurrampen vlak achter elkaar
Doordat China ruzies kreeg met Rusland vertrokken de Russische adviseurs. Maar zonder de hulp van de Russen kon met het industriële apparaat niet laten functioneren. Niemand durfde echter Mao de waarheid te zeggen en dus ging men dingen vervalsen om maar te voorkomen dat Mao erachter kwam hoe slecht het eigenlijk met het land ging. Doordat Mao niet op de hoogte was, kreeg het land ook niet genoeg regeringshulp. Dit heeft ervoor gezorgd dat er ongeveer 30 tot 40 miljoen mensen zijn verhongerd. Toch kan Mao deze crisis overwinnen. Er werd veel teruggedraaid. De boeren gingen weer naar hun gezin en huis. Ze kregen een eigen stukje land en hierdoor was in 1962 de hongersnood vrijwel verdwenen. In de tijd van 1962 tot 1965 zijn de fouten van de Grote Sprong hersteld. Door de grote fout van de Grote Sprong Voorwaarts werd Mao toch van zijn positie gestoten. Wel bleef hij partijleider van de CCP
Culturele Revolutie: Mao was bang dat het revolutionaire proces zou vertragen. Hij vond ion 1965 dat het tijd werd voor een nieuwe impuls in de revolutionaire ontwikkeling. Dit werd de culturele revolutie. Deze revolutie was vooral tegen andere Chinese leiders gericht en was ook bedoeld als een staatsgreep van Mao om meer macht te krijgen. Het symbool van de culturele revolutie was “het Rode Boekje”. Hierin stond een verzameling uitspraken van Mao. Het Rode Boekje werd een wapen om China op het juiste pad van het communisme te krijgen, vooral in handen van de Rode Garde, die voornamelijk uit jongeren bestond. De Rode Garde was er tegen als mensen vakkundigheid belangrijker vonden dan trouw aan de leer van het communisme. Bijvoorbeeld bedrijfsleiders, hoogleraren en andere deskundigen moesten tijdelijk stoppen met hun werk en ander werk doen om hun ideologische betrouwbaarheid uit te breiden. Om mensen zover te krijgen dat ze hun werk aan de kant zetten moest vaak geweld worden gebruikt. Hierdoor zijn honderdduizenden doden gevallen met als daders de Rode Gardisten. Zij trokken in groepen rond (brigades) en zuiverden dan alles wat afweek van de juiste leer. Een voorbeeld van handelingen van de Rode Gardisten was dat ze rode stoplichten vernielden omdat volgens hen rood niet de kleur van stoppen moest zijn, omdat rood ook de kleur van het communisme was en het communisme stond voor vooruitgang. Er kwamen berichten in de kranten en deze berichten kwamen in het Westen terecht, in die berichten werd geschreven over zaken die door de woorden van Mao gelukt zijn. Om leidersschap extra nadruk te geven ging Mao demonstratief zwemmen in de rivier de Jangtsekiang. Alsof het een soort sein was werden er plotseling massale zwemtochten gehouden, meestal onder druk van de Rode Gardisten. Op scholen en universiteiten werden haast geen lessen meer gegeven. Veel studenten trokken als Rode Gardisten door het land en dwongen dun docenten om meer bezig te zijn met woorden van voorzitter Mao dan met hun werk. Ook de productie in fabrieken daalde, omdat met tijd uittrok om van de woorden van voorzitter Mao te leren. Dit was de tijd van de muurkranten, berichten die op de muur geschreven werden, en iedereen dus kon lezen. Stalinisme en Maoïsme: Mao en Stalin hadden beide een eigen stroom gecreëerd in het communisme: het Stalinisme en het Maoïsme. Mao vond het Stalinisme niet goed vanwege de verburgerlijking. Ook was Mao er tegen dat twee staten met verschillende besturingssystemen naast elkaar lagen, zoals de Sovjet-Unie tegen het Westen aanlag. De Culturele revolutie wordt gezien als een poging om Mao’s macht groot te houden en om tegenstanders van Mao uit te schakelen. Dit laatste is wel gelukt. Maar de tegenstanders die het overleefd hebben na Mao’s dood afgerekend met de belangrijkste helpers van Mao. De Culturele revolutie was ook een manier van streven naar afzondering van het Westen. Dit werd ook wel het bamboegordijn genoemd, zoals men in Europa het ijzergordijn had. In 1967 werd er in de muurkranten niet alleen meer over de Culturele revolutie gesproken. In 1969 werd het tijd voor een opvolger voor Mao, de opvolger werd Lin Piao. Door deze opvolging kwam er een soort einde aan de Culturele revolutie, maar de machtsstrijd was nog niet voorbij. In 1971 kwam Lin Piao om bij een vliegtuigongeluk toen hij op weg was naar Rusland. In 1976 sterven Mao en Tsjoe En-Lai, hij was als een rechterhand voor Mao. Toen was het bamboegordijn al geopend. Nu was er dus geen vijandschap meer tegen de Verenigde Staten. Ook wilde Mao nog dat Rusland afstand deed van de oorspronkelijke Chinese gebieden, om deze weer terug te geven aan China. Maar daar voelden de Russen niet zo veel voor. In 1969 zijn hier zelfs Chinees-Russische gevechten over geweest aan de grens. In het Zuiden had Mao een kans gezien om wat oorspronkelijke Chinese gebieden weer bij China te voegen. Onder druk van de Britten werd in de 19e eeuw Voor-Indië uitgebreid naar het Noorden, nu was Tibet ook onafhankelijker. In 1951 was Tibet weer bij China gevoegd. In 1960 werd de zuidgrens van China met geweld verlegd naar het Zuiden, wat ten koste ging van India. Pingpongdiplomatie: Bij de opening van het bamboegordijn waren de eerste mensen die er doorheen gingen Amerikaanse tafeltennisspelers. Hiervoor hadden zijn speciale toestemming gekregen van de Amerikaanse regering. Sinds 1949 had men het contact van de Amerikanen met het communistische China als landverraad beschouwd. Dit “tafeltenniscontact” was een succes en men zag dit evenement voortaan als de “pingpongdiplomatie”. Strijd Om De Opvolging Na de dood van Mao was even een machtsstrijd bij de communistische partij, maar Deng greep als snel de macht. Deng had voor de Culturele revolutie al een hoge functie gehad in de communistische partij, maar tijdens de Culturele revolutie is hij tijdelijk “onzichtbaar” geweest. Na 1969 werd hij de eerste vice-president onder Tsjoe. Na de dood van Tsjoe was hij al zijn functies kwijt. Maar toen Mao was gestorven kreeg hij zijn functies weer terug. Hij leidde het proces tegen de vier belangrijkste aanhangers van Mao, deze vier werden ook wel de “bende van vier” genoemd. Tot de bende van vier hoorde ook de weduwe van Mao. Pas in 1983 werden deze vier veroordeeld, omdat Deng toen pas genoeg macht had om ze te veroordelen. Voor Deng was zuiverheid van de leer niet zo belangrijk. Dit maakte hij duidelijk met de volgende uitspraak: “De kleur van de kat doet er niet toe, als hij maar muizen vangt”. Met het muizen vangen bedoelde hij de ontwikkeling in de welvaart. Na 1983 was het bamboegordijn vrijwel geheel opgeschoven. Er lag nu ook weer meer nadruk op vakmanschap dan op zuiverheid van de leer. Daardoor was er beter onderwijs. Ook de boeren konden weer voor een grotere productie zorgen omdat ze nu weer meer met hun werk bezig konden zijn dan met het volgen van Mao’s uitspraken. Een ander punt wat veranderden, was dat de uniformen vrijwel verdwenen. Ook was Denk bereid om het westerse bedrijfsleven in te schakelen bij de ontwikkeling van het land. De bedrijven uit het Westen stonden te dringen om in China voor de markt van tientallen miljoenen mensen te mogen werken. Maar Deng zorgde ervoor dat hij niet gedwongen werd door de westerse handelaren om hen voorrechten te geven. Zelf deed Deng steeds meer afstand van zijn functies en deze werden overgenomen door zijn aanhangers. Nu stond hij zelf dus ook niet meer aan de top, maar wel degenen die het met zijn gedachten en uitspraken eens waren. In 1985 trokken de laatste leiders uit de tijd van Mao zich, onder dwang van Deng, terug uit hun leidersfunctie. Sommige van deze personen waren al sinds de tijd van de Lange Mars aan de top van de partij. Deze mensen werden vervangen door mensen van middelbare leeftijd. Deze hadden meer management- en bestuurscapaciteiten dan communistische overtuiging en zuiverheid van de leer. Na 1985 kreeg China een definitieve plaats in de wereld met hun eigen manier van communistisch regeren. De Invloed Van Mao In Onze Tijd Goede punten: Mao heeft door zijn vele daden erg veel invloed op onze tijd gehad. Hij is ongeveer 40 jaar belangrijk geweest voor het Chinese bestuur. Hij heeft ervoor gezorgd dat veel mensen weer positief gingen denken. Doordat ze weer positief dachten gingen ze er in de revoluties ook harder tegenaan. Als er dingen niet goed gingen kreeg Mao niet de schuld, maar de andere Chinese leiders, dat is ook een oude traditie van de vroegere keizers van China. De Chinezen verheerlijkten Mao, hij was hun leider, naar hem moest je luisteren en hem moest je gehoorzamen. Mao leek veel op een keizer. Als er beslissingen genomen moesten worden nam hij die en niemand had hem dan tegen te spreken. Hij vond zichzelf ook een keizer, en een goede ook. Ook het Rode Boekje zegt veel over hem en zijn volk. Het had een enorme invloed en iedereen schafte er een aan. Mao was voor China de grote persoon die nodig was om trots te zijn op hun nationaliteit. Hij gaf het volk vertrouwen.
Slechte punten: Maar Mao heeft ook veel schade aangericht. Zo zijn alleen al bij de Lange Mars ongeveer 100.000 doden gevallen. Bij de Grote Sprong Voorwaarts heeft de hongersnood gezorgd voor miljoenen doden. En bij de zuivering van de anticommunisten zijn ook vele doden gevallen. Maar eigenlijk deed het Mao niet zoveel dat er door zijn regime zoveel mensen zijn gestorven, hij had weinig gevoel. En als je het zo bekijkt zie je Mao dus weer als een moordenaar. Door zijn regime is er veel fout gegaan in China. Dit alles heeft veel invloed gehad op de twintigste eeuw. Hij was de leider die het ’t langst heeft volgehouden om zo alleen te heersen.