Lodewijk XIV

Hoofdstuk 1:

Het absolutisme.

§1:      Biografie van Lodewijk XIV.

Lodewijk XIV is op 5 september (1638) in Versailles geboren, en gestorven op 1 september 1715. Zijn vader was Lodewijk XIII. Hij bestuurde Frankrijk samen met zijn moeder Anna van Oostenrijk. Zijn ouders waren al 23 jaar gehuwd zonder kinderen te krijgen voordat Lodewijk XIV werd geboren. De geboorte van Lodewijk kwam dan ook erg onverwachts. Ook de Franse burgers waren blij met deze geboorte, zonder hem zou er immers geen troonopvolger zijn en dat zou onrust kunnen veroorzaken. Hij werd dan ook wel Louis-Dieudonné genoemd, dit betekend Lodewijk het godsgeschenk. (zelf noemde hij zich de zonnekoning, en vergelijk hij zichzelf met de god Apollo.)

De vader van Lodewijk stierf al toen hij vijf jaar was. Dit betekende dat hij vanaf dat moment koning was. Aangezien hij natuurlijk als kleuter nog niet kon regeren over Frankrijk werd die taak tijdelijk overgenomen door Mazarin (de Eerste minister van Frankrijk). Mazarin bracht  in zijn regeringstijd onder anderen de Dertigjarige-Oorlog met Spanje tot een goed einde en sloeg de opstand La Fronde (1648-1653). Dit was een opstand van de adel en het volk tegen het koningshuis.

Helaas stierf Mazarin in 1661, waardoor Lodewijk het besturen van zijn land zelf in handen moest nemen. Hij regeerde volgens het Droit Divin (het goddelijke recht). Dit betekende dat de burgers geen stemrecht kregen in het bestuur, en dat Lodewijk aan niemand verantwoordelijkheid af hoefde te leggen.

Mazarin gaf Lodewijk vlak voor zijn dood een testament waarin stond aan welke regels hij zich moest houden als koning. Er stond bijvoorbeeld in dat hij de adel te vriend moest houden, maar ook moest zorgen dat ze niet te veel macht kregen. Dit zou kunnen leiden tot een tweede opstand. Lodewijk regelde dit, door een nieuwe wet te maken waarin stond dat adel geen privélegers meer mochten hebben. Hierdoor konden ze niet meer in opstand komen. Ook liet hij een groot en duur paleis bouwen voor zichzelf (Paleis van Versailles). Hier kwam hij zelf samen met de adel wonen zodat hij ze goed in de gaten kon houden. De adel kon in dit paleis dan hogerop komen door opdrachten voor de koning uit te voeren. Hoe dichter je bij de koning was hoe belangrijker je was. Lodewijk regeerde volgens het Absolutisme. Hij had de absolute macht in handen. Het parlement had slechts een uitvoerende taak en geen enkele invloed.

Na een poosje begon Lodewijk zich steeds minder te interesseren in het besturen van Frankrijk. Hij begon zich meer en meer  bezig te houden met dingen die hij zelf leuk vond, bijvoorbeeld kunst, muziek en oorlog voeren.

Toen Lodewijk op zijn sterfbed lag met de toekomstige koning, zijn zoon Lodewijk XV, naast hem vertelde hij hem dat hij     het land niet moest gaan besturen zoals Lodewijk dat zelf had gedaan. Lodewijk bekende dat hij er een potje van had gemaakt. Zijn volk was erg ontevreden over de manier waarop hij Frankrijk had bestuurd.

§2:      De gebieden van Frankrijk onder Lodewijk XIV.

Dit is de kaart van de door Frankrijk veroverde gebieden. De kleur oranje geeft het gebied aan dat door Lodewijk XIV is veroverd.

Hoofdstuk 2:    

De staat dat ben ik.

§1:      Argumenten.

Tijdens de regeringstijd van Lodewijk XIV zei hij tegen het volk: ‘De staat dat ben ik’.

Hij bedoelde hiermee dat hij Frankrijk zelf was, dit hield in dat hij alles mocht doen wat hij wilde en dat alles ging hoe God het wilde. Hij was ervan overtuigd dat hij was aangesteld door God zelf en omdat God alles bepaalde, hij alleen de macht had over Frankrijk en de Franse burgers. Dit hield in dat het parlement en dus de de bevolking helemaal geen inspraak kreeg in het bestuur en dat hij aan niemand verantwoording hoefde af te leggen over wat hij besloot. Hij was de absolute heerser.

Hij liet zich ook wel de Zonnegod noemen, omdat in die tijd al bekend was dat de aarde om de zon draait. Hij trok zich niks aan van meningen van anderen. Hij liep volgens verschillende bronnen als een god door het huis. Iedereen behandelde hem ook zo. Hij liet voor zichzelf het enorme en kostbare Paleis van Versailles bouwen, vlakbij Parijs.

Dit wil je ook lezen:

Online oplichting

Historici twijfelen erover of Lodewijk de zin ‘De staat dat ben ik’ wel uitgesproken heeft. De zin geeft wel een goede omschrijving van de  manier waarop hij regeerde.

Hoofdstuk 3:    

De Bartholomeus nacht.

§1:      Wat hield de Bartholomeusnacht in?

De Bartholomeusnacht of bloedbruiloft was een massamoord op de Hugenoten die in de nacht van 23 op 24 augustus 1572 in Parijs plaatsvond. In de maanden daarop verspreidde zich een golf van geweld over heel Frankrijk, waarbij uiteindelijk tussen de 10.000 en 30.000 Hugenoten zijn gestorven.

De almaar groter wordende spanning tussen de katholieken en de protestanten leidde op 18 augustus tot een huwelijk tussen de protestantse leider Hendrik van Navarra (later Hendrik IV) en de katholieke Margaretha van Valois, zus van Karel IX. De bedoeling van het huwelijk was de beiden groepen dichter tot elkaar te brengen. De hele protestantse adel was voor deze bruiloft naar Parijs gereisd en de voornaamste leden bleven hierna nog in de stad om nog wat gesprekken met de koning te voeren.

Op 22 augustus werd een aanslag gepleegd op admiraal de Coligny, de leider van de protestanten. Helaas raakte hij alleen maar lichtgewond waardoor de aanslag mislukte, toch gaf de aanslag wel aanleiding tot spanning in beide kampen. Uit angst voor wraak van de hugenoten haalden Catharina de Medici en de katholieke Hendrik I van Guise

Karel IX over, tot het vermoorden van de leiders van de protestantse bende. Karel IX reageerde vervolgens met de uitroep: “Dood ze allemaal! Zodat er niet een overblijft om het mij later te verwijten’’. Voor Hendrik I zou dit een reden zijn geweest om niet alleen de protestantse leiders, maar iedereen te vermoorden in de ochtend van 24 augustus. Eerst werden een paar leiders van de protestanten vermoord (hier zat admiraal De Coligny bij), maar daarna brak onder het volk een jachtpartij tegen de protestanten uit waarbij de protestanten in de hele stad werden opgejaagd en vervolgens werden gedood. De slachting duurde een paar dagen. Karel IX zou geschrokken zijn van de massamoord en zou nog hebben geprobeerd de burgers te laten stoppen met de moord tegen de Hugenoten. Uiteindelijk werden er In Parijs 2000 Hugenoten vermoord.