Lenin

Lenin Hoofdvraag: Wat waren de politieke ideeën van Lenin? Deelvragen: 1. Wat was de invloed van Lenin op de Russische revolutie? 2. Hoe was Lenin aan zijn macht gekomen? 3. Wat dacht Lenin over Stalin? 4. Wat deden de opvolgers met de ideeën van Lenin? Lenins jeugd Vladimir Iljitsj Lenin (officieel Oeljanov) werd op 22 april 1870 geboren in Simbirsk, vlakbij Moskou. Toen was tsaar Nicolaas II de dictator van Rusland. De vader van Lenin was inspecteur van onderwijs. Lenin had 7 zusjes en broertjes hij was het vierde kind. Als jonge knaap groeide hij op in een land met een grote economische achterstand,de industriele opbrengst lag ver onder die van westerse landen. En er was erge politieke onderdrukking. In 1861 werd pas de lijfeigenschap afgeschaft. Simbirsk was een achtergebleven provinciestadje in streng klasse ingedeeld in adel, handelaren en klein burgerij. Lenin werd streng opgevoed; zijn vader was een autoritaire man, die zijn kinderen commandeerde. In de herfst van 1879 werd Lenin, negenenhalf jaar oud, als leerling ingeschreven aan het gymnasium, nadat hij van zijn moeder thuis les kreeg in de meeste vakken. In 1886 toen hij 16 jaar was overleed zijn vader op 55- jarige leeftijd. Kort na het overlijden van zijn vader in 1887 werd zijn oudere broer Alexander terechtgesteld in verband met de voorbereiding van een aanslag op tsaar Alexander III. Die werd op 20 mei 1887 in de sleutelburcht te Sint Petersburg opgehangen. Deze gebeurtenis maakte veel indruk op de jonge Lenin en versterkte zijn haatgevoelens tegen het tsaristisch bewind. Dit gebeuren zou later in 1918 erge gevolgen hebben voor de tsarenfamilie. Zijn verdere leven Ondanks dat Lenin godsdienstig was opgevoed kwam er een keerpunt in zijn leven door de arrestatie van zijn oudste broer. In de herfst van 1887 verhuisde het gezin naar Kazan waar Lenin zich aan de universiteit liet inschrijven, maar al spoedig werd verwijderd wegens deelname aan studentendemonstraties. Hij verbleef een jaar op het landgoed van zijn moeder, waar hij vooral veel las. Gedurende deze tijd maakte hij kennis met de ideëen van Marx en Engels. Hij haalde in januari 1892 zijn eerste graad universiteitsdiploma als externe student aan de juridische faculteit van Sint Petersburg. In 1893 werd hij assistent advocaat in Sint Petersburg. Een grote carriere in de advocatuur zat er echter niet in vanwege zijn vroegere deelname aan de studentendemonstraties.
Lenin Hij werd actief in de revolutionaire beweging “Narodnaja Volsa” (de wil van het volk). Zijn levensstijl was zeker niet overdadig, maar hoewel hij de arbeider verheerlijkte, was hij zelf nooit in loondienst geweest. Geld kreeg hij van zijn moeder en later uit haar nalatenschap.Verder leefde hij op de zak van welgestelden die zijn ideeen goed vonden. In 1890 organiseerde Lenin met een handvol arbeiders in Sint Petersburg de strijdorganisatie voor de bevrijding der arbeidsklasse. Vanaf 1891 hield Lenin zich met meerdere politieke activiteiten bezig: hij werd lid van een sociaal-democratische groepering genaamd De Ouden (stariki), hij werkte samen met Krupskaya en met Yuly Martov in de door hun opgerichte Bond voor de Bevrijding van de Arbeid. Yuly Martov zou later een grote politieke rivaal van Lenin worden. Lenin en Martov werden in 1896 gearresteerd vanwege hun politieke activiteiten. Na 15 maanden in de gevangenis te hebben doorgebracht, werd Lenin voor 3 jaar verbannen naar het zuid-Siberische Minusinsk. Krupskaya werd iets later ook verbannen vanwege een ander incident. Om bij elkaar te kunnen zijn besloten zij en Lenin om in 1898 te trouwen. Dit was overigens een kerkelijk huwelijk. In Siberië werkte het stel aan het schrijven en vertalen van revolutionaire literatuur. Na zijn ballingschap vlucht Lenin naar Zwitserland en enige tijd later naar München. In deze tijd neemt hij de schuilnaam Lenin aan, om de Russische authoriteiten te misleiden. In München richt hij samen met Martov en een aantal ander Marxisten de krant Iskra (de vonk) op. In 1901 voegt Krupskaya zich bij hem. Lenin richt nog een tweede krant (Vperyod = Voorwaarts) op, en schrijft diverse boeken en pamfletten, waaronder het bekende “Wat moet gebeuren”(1902). Lenins echte begin in de politiek In 1903 wordt het tweede congres van de Russische sociaal-democratische arbeiderspartij (RSDAP) gehouden. Lenin pleit daar vurig voor het handhaven van een kleine elite-partij die uiteindelijk de revolutie zal forceren. Martov is meer voor het idee, dat is een grote arbeiderspartij die op basis van aantallen de macht kan grijpen. Het partijcongres stemt hierover en Lenins idee wint uiteindelijk met een kleine meerderheid. De partij splitst hier in de bolsjewieken (zij die de meerderheid hadden) en de mensjewieken. Lenin en Martov werden vanaf toen politieke tegenstanders. In 1904 lijdt het Russische leger een erge nederlaag in de oorlog tegen Japan. Als een groep demonstranten in januari 1905 naar het winterpaleis marcheert om een petitie aan de tsaar aan te bieden voor het uitvoeren van een aantal politieke hervormingen, openen veiligheidstroepen het vuur op de menigte. Het gevolg is een politieke crisis die de revolutie van 1905 wordt genoemd. De tsaar geeft in oktober een manifest uit waarin de vorming van een volksvertegenwoordiging (Doema) wordt aangekondigd. Lenin keert in november terug naar Rusland als de tsaar amnestie verleend aan de politieke ballingen die niet actief geweest zijn bij de revolutie van 1905. Tegen deze tijd was de RSDAP een sterk verdeelde partij die niet alleen bestond uit mensjewieken en bolsjewieken maar tevens uit diverse ethnische groeperingen. De RSDAP besluit, ondanks tegenstand van Lenin, om de verkiezingen voor de doema te steunen en de revolutionaire ideëen op een lager pitje te zetten. In 1907 vlucht Lenin weer naar het buitenland (eerst naar Geneve en daarna naar Parijs) om van daaruit de revolutie voor te bereiden. Op het partijcongres in 1912 breekt Lenin met de RSDAP en richt een eigen bolsjewieken-partij op. Als in 1914 de eerste wereldoorlog uitbreekt, vestigt hij zich wederom in Zwitserland. Lenin is tegen de oorlog omdat hierin arbeiders (het proletariaat) moeten vechten voor een zaak die alleen de bourgeoisie (=de gevestigde burgerij / bezittende klasse) aangaat. Het enige positieve aan deze oorlog, is dat deze waarschijnlijk het einde van het kapitalisme zal inluiden. De oorlog inspireert Lenin tot het schrijven van een van zijn meest invloedrijke werken “Imperialisme, het laatste stadium van het kapitalisme” (1916). De Russische revolutie en Lenin In 1917 verkeerde Rusland na jaren van moeilijkheden in een diepe crisis. De meeste Russen (boeren en fabrieksarbeiders) leefden in erge armoede. Er was een voedseltekort en ze stoorden zich aan het strenge en slechte bewind van Nicolaas II. Rusland had ook grote verliezen geleden tegen Duitsland in de Eerste Wereldoorlog. In 1917 dwingt een revolutie in Rusland tsaar Nicolaas II, lid van de Romanov-familie die toen al 300 jaar regeerde, af te treden. Een brede coalitie onder de burgerlijke politicus Kerenski neemt de macht over. Ook de bolsjewieken nemen deel aan deze regering. Hierbij is onder andere Josef Stalin, die als een van de weinige marxistische revolutionairen in Rusland is gebleven. Op 22 Januari 1917 hield Lenin een voordracht aan de Zwitserse arbeiders. Hij zij dat Europa rijp was voor een revolutie. Zes weken na zijn voordracht brak de Februari revolutie al uit. De mensen hielden stakingen, omdat er niet genoeg te eten was, en omdat de economie slecht was. Toen Lenin hoorde van de revolutie wilde hij vanuit Zwitserland meteen naar Rusland. Dit kon echter niet, want hij mocht van de politie daar niet weg uit het land. Door middel van brieven probeerde hij de bolsjewieken te ondersteunen bij de revolutie. De regering Kerenski besloot de oorlog gewoon voort te zetten, dit zeer tot onvrede van de Duitsers die het front in het oosten graag kwijt raken. De Duitsers besluiten daarom, om Lenin naar Sint Petersburg (inmiddels Petrograd) te smokkelen. Lenin (zonder baard en met pruik) wordt in maart in een geblindeerde trein van Duitsland naar Rusland vervoerd. Daar zetelt hij zich gelijk aan het hoofd van de bolsjewieken. Lenin verklaarde de oorlog aan de burgerlijk democratische macht. Hij zei tegen iedereen dat de Russische revolutie een voorspel van de wereldrevolutie was. Op dat moment keerde de gematigde socialisten, en de trouwe aanhangers van Lenin zich tegen hem. Volgens hen was Rusland nog niet klaar voor een revolutie. Maar Lenin zette zijn ideeën voort, en vond een bondgenoot die Trotski heette. In juli verhuist hij tijdelijk naar Finland vanwege zijn vermeende betrokkenheid bij een opstand. Hier schrijft hij zijn pamflet “Staat en Revolutie”. Lenin verkondigt de Sovjet-machtsovername. Omdat Lenin toch echt een revolutie wilde ging hij door met zijn ideeën verspreiden. Hij vond het zijn taak om een gewapende opstand tot stand te brengen. Op 7 november vond de oktober revolutie plaats, Lenin bestormde met een leger van arbeiders het winterpaleis en eist namens de sovjets de macht op. En Lenin nam de leiding van de regering op zich. Kerenski was gevlucht naar de Amerikaanse ambassade. Lenin vormt de Raad van Volkscommissarissen. Van deze Raad of Sovjet is hij de voorzitter, terwijl Trotzki Volkscommissaris voor Buitenlandse Zaken wordt. En Stalin wordt met de post voor nationaliteitenvraagstukken afgescheept. De bolsjewieken (die zich inmiddels communisten zijn gaan noemen) vormen een coalitieregering met een socialistische splinterpartij. De twee eerste daden van deze regering, met Lenin aan het hoofd zijn het tekenen van een ongunstige vrede met Duitsland (het verdrag van Brest-Litovsk) en het nationaliseren van de landbouwgrond. De politieke tegenstanders (de witten) richten in Rusland en Siberië een leger op waarna de burgeroorlog (1918-1921) een feit is. Trotski formeert om het communistisch bewind te verdedigen het rode leger op. Lenins ideeën Lenin was een aanhanger van het Marxisme. Dit was de leer van Karl Marx die er van uit ging dat de kapitalistische maatschappij zich vanzelf zal wijzigen in een sociale maatschappij. Lenin zou dit verder uitwerken naar het Marxisme-Leninisme, waarop de communistische partijen zich zouden baseren. Toen de bolsjewieken in 1917 de macht grepen was ongeveer de helft van de bevolking analfabeet. De bolsjewieken vonden het onderwijs erg belangrijk, de jeugd kon er door geschoold worden en de jeugd bepaalt de toekomst van het land. Daarom begonnen zij een grondige reorganisatie van het onderwijs: -Het klassikale systeem en de strenge discipline werden afgeschaft -Het projectonderwijs en het takensysteem werden ingevoerd -Er werd geprobeerd om leerlingen ervaring te laten opdoen door ze tijdelijk bij fabrieken te laten werken en de arbeiders les te geven. -De geschiedenisleraren kregen als taak het verleden van Rusland als zeer slecht te bestempelen. In de tsarentijd was de man het hoofd van het gezin en het gezin was erg belangrijk. De bolsjewieken gaven de vrouw dezelfde rechten als mannen. Echtscheiding werd erg gemakkelijk gemaakt en de staat stichtte kindertehuizen waar ouders hun kinderen kwijt konden. Lenin wilde een revolutie in de Sovjet Unie. Hij wilde daar twee dingen mee bereiken: met behulp van de dictatuur moest een communistische klassenloze maatschappij worden gevormd, die later de hele wereld over zou nemen. Ook wilde hij door het opbouwen van moderne industriële bedrijven de achterstand op het Westen inlopen

Lenin wilde niet dat deze partij van boven af het volk zou besturen, en hun wil zouden opleggen aan het volk. Hij wilde echter wel dat de partij actief zou optreden om de mensen bewust te maken van de mogelijkheden en de ideeën van de partij. Voor Lenin was de organisatie van de partij erg belangrijk, hij vond dat als het volk vertrouwen in de partij moest hebben ze dan goed georganiseerd moesten zijn. Lenin: 'Geen revolutionaire beweging is duurzaam zonder organisatie: Hoe breder de massa die in de strijd wordt betrokken des te noodzakelijker de samenhang en de organisatie in deze strijd'. 'Arbeiders komen wel uit eigen beweging tot het oprichten van vakorganisaties en tot het uitoefenen van druk om de regering te dwingen tot een sociale wetgeving, maar kunnen niet komen tot een socialistische beweging. Een partij die die de directe belangen en ervaringen van het proletariaat (klasse van de bezitlozen) verbindt met de marxistische theorie, en zo als voorhoede optreedt, is dan ook onontbeerlijk. Dat jaar verscheen Het imperialisme als hoogste stadium van het kapitalisme, waarin Lenin beweert dat de op dat moment woedende Eerste Wereldoorlog een imperialistische oorlog (veroveringsoorlog) is. De VS en de SU waren de twee grootste supermachten ter wereld en probeerden elkaar steeds te overtreffen. Lenin beweerde dat de Eerste Wereldoorlog een imperialistische oorlog (veroveringsoorlog) was. Hij zei dat het kapitalisme zich heeft gekenmerkt door een concentratie van kapitaal. Lenin wilde een revolutie in de SU. Hij wilde daar twee dingen mee bereiken: met behulp van de dictatuur moest een communistische klassenloze maatschappij worden gevormd, die later de hele wereld over zou nemen. Ook wilde hij door het opbouwen van moderne industriële bedrijven de achterstand op het Westen inlopen. In 1918 brak ook in Duitsland een revolutie uit. Lenin hoopte op een wereldrevolutie. Hij zag in Duitsland de beste bongenoot. Het lot van de Sovjet-Unie hing af van de wereldrevolutie. In de Verenigde Staten was een heel andere economie dan in de Sovjet-Unie. In de SU werd de economie namelijk door de regering georganiseerd. Er was een planeconomie, ze hadden daar bijvoorbeeld vijfjarenplannen en een strikte discipline. In de VS was alles veel losser, er was een vrijemarkteconomie. De regering bemoeide zich bijna niet met de economie. Daardoor ging het goed met de VS. De SU was jaloers op de groeiende welvaart van de VS en daarom wilde Lenin de SU snel industrialiseren. Er werd bijna geen rekening gehouden met de behoeften van de mensen. Lenin wilde vooral de zware industrie en de mijnbouw snel ontwikkelen. Hij wou dus revolutie in eigen land maar wou ook wereldrevolutie. Lenin zei ook dat het kapitalisme vanaf het begin van de eeuw een ontwikkelingsstadium heeft bereikt dat zich kenmerkt door: een concentratie van productie en kapitaal, die leidt tot monopolies; een versmelting van bank en industrieel kapitaal; de export van kapitaal naar het buitenland, naar achtergebleven landen waar grote winsten mogelijk zijn; blijvende staatsinterventie op economisch en sociaal gebied. Hetzelfde jaar verscheen nog Staat en Revolutie, waarin hij beweert dat de burgerlijke staat alleen door een gewelddadige revolutie opgeruimd kan worden. Waarna het volk algehele controle zal krijgen en de bureaucratie en het leger afgeschaft moeten worden. Vanaf 1917 wordt het bolsjewisme communisme genoemd. De Nieuwe Economische Politiek (NEP) Toen in 1918 de steeds toenemende oppositie uitliep in een burgeroorlog zag Lenin maar één manier om er weer bovenop te komen. In 1921 voerde hij de Nieuwe Economische Politiek (Novaja Ekonomitsjekaja Politika) in. Het doel hiervan was er voor te zorgen dat de opstanden in het land ophielden. Het plan hield in dat er een gedeelte van het Kapitalisme terug zou keren. Er zou meer ruimte zijn voor het privé-ondernemerschap, vooral in de landbouwsector, waar een productieverhoging zeer noodzakelijk was. Enkele belangrijke punten van de NEP waren: De boeren moesten nog wel een deel van hun voorraad als belasting afstaan, maar zij mochten met de rest doen wat zij wilden; Eigenaars van kleine bedrijven kregen hun bedrijf terug. De regering hield alleen de banken, krachtcentrales en zeer grote industrieën in eigen handen en bijna alle binnenlandse handel kwam weer in de handen van particulieren (de handel met het buitenland bleef in de handen van de staat). Gelijktijdig met de invoering van de NEP werd er besloten dat er eenheid nodig was, groepsvorming in de partij werd verboden (dit werd democratisch centralisme genoemd). In maart 1919 werd de Komintern gesticht, het doel van deze organisatie was het voorbereiden van de communistische revolutie in andere landen. In theorie was het een onafhankelijke organisatie, maar in de praktijk had de communistische partij grote invloed op de organisatie. Lenins einde Vanaf 1921 werd de gezondheid van Lenin steeds slechter, hij herstelde van een aanslag op hem in 1918. In 1920 wordt er nog een aanslag op Lenin gepleegd, waarvan hij opvallend snel herstelt. In 1921 wordt onder invloed van ontevredenheid onder de bevolking de Nieuwe Economische Politiek (NEP) ingesteld. Hiermee wordt eigen bezit in een beperkte mate weer toegestaan. Vanaf 1921 kreeg hij steeds beroerten waarvan hij steeds weer zou herstellen. In 1922 publiceerde hij nog het 'Politiek Testament' waarin hij vooraanstaande leiders karakteriseerde
Door het vele werk kwam Lenin niet aan rust toe wat uiteindelijk zijn dood werd. Hij kreeg in 1922 zijn eerste hersenbloeding,waarna een tweede en derde, waarbij hij zijn spraakvermogen verloor en de helft van zijn lichaam verlamde, maar hier is hij niet aan overleden. De feitelijk macht lag toen al bij Stalin. Lenin wordt opgenomen in een partijsanitorium in Gorki, waar hij zijn politieke testament schrijft. Hierin staat onder meer dat Trotski niet geschikt is als opvolger omdat deze door zijn gedram over wereldrevolutie de realiteit uit het oog verliest. Nog meer waarschuwt hij voor Stalin, omdat deze een opportunist is, die alleen op macht uit is. Op 21 januari 1924 overleed Lenin op 53 jarige leeftijd door teveel geestelijke inspanning en vergevorderde aderverkalking. Hij werd gebalsemd en op 27 januari 1924 bijgezet in het Mausoleum op het Rode Plein in Moskou. Een groot revolutionair was doodgegaan. De bijna religieuze cultus(verering van een godheid) rond Lenin is min of meer ingesteld door Stalin. Zoals koningen vaak regeerden uit naam van God, zo regeerde hij uit naam van Lenin. Petrograd werd omgedoopt in Leningrad en op allerlei uitgiften van de staat (postzegels, bankbiljetten, munten, kranten) werd Lenins beeltenis geplaatst. De ontwikkelingen na Lenin Na de dood van Lenin ontstond er een machtsstrijd binnen de Communistische Partij van de Sovjetunie. Er ontstonden drie groepen. De radicale groep,de gematigde groep en de middengroep. De radicale groep streefde er naar om het communisme zo snel mogelijk in andere landen van de wereld in te voeren, ze vonden de NEP te kapitalistisch en wilden de boeren meer belasten voor de industrialisatie. Hun leider was Trotski. De gematigde groep geloofde niet dat er op korte termijn een communistische revolutie zou uitbreken in de rest van de wereld. Zij waren voorstander van de NEP, de boeren moesten nog meer vrijheden krijgen. Eerst moest er een goed georganiseerde landbouw komen voordat er aandacht aan de industrialisatie werd gegeven. Hun leider was Boecharin. De middengroep geloofde ook niet in een snelle wereldrevolutie van het communisme. Zij concentreerden zich voornamelijk op het 'Socialisme in één land'. Zij wilden de NEP vervangen door een ander soort plan dat er voor zou moeten zorgen dat de Sovjet Unie tegelijk machtig en socialistisch zou worden. Hun leider was Stalin. Uiteindelijk zou Stalin de macht grijpen door zich eerst met de gematigden te verbinden en daarmee de aanhang van Trotski uit te schakelen. Hierna wist hij ook nog de aanhang van de gematigden uit te schakelen. Toen Stalin in 1929 aan de macht kwam verklaarde Stalin: We liggen vijftig tot honderd jaar achter op de ontwikkelde landen. We moeten deze achterstand in tien jaren inhalen anders zullen zij ons vernietigen. De NEP werd vervangen door de vijfjarenplannen. In deze plannen werd bepaald wat de landbouw en de industrie binnen die vijf jaar moest produceren. Deze plannen moesten er voor zorgen dat de Sovjet Unie snel kon industrialiseren. Lenin en Stalin Vijftig jaar geleden stierf Stalin, een man die verantwoordelijk mag geacht worden voor de slachtpartij tegen zowat de hele bolsjewistische partij. Heel de ploeg van Lenin uit 1917 werd via listen en schijnprocessen uitgemoord door de nieuwe machthebbers: een laag van bureaucraten wiens persoonlijke voordelen de bovenhand haalden na de dood van Lenin. Maar wat vond Lenin nou precies van Stalin? Dit is wat Lenin over Stalin te zeggen had op 4 januari 1923: "Stalin is te brutaal en deze tekortkoming wordt onduldbaar voor de functie van algemeen secretaris (van de partij). Daarom stel ik de kameraden voor na te denken over middelen om Stalin van de post te verwijderen en iemand te benoemen die zich in alle omstandigheden onderscheidt door zijn superioriteit ten opzichte van Stalin, t.t.z. iemand die meer geduld heeft, loyaler is, beleefder is, minder wispelturig en meer aandacht heeft voor de kameraden."
Lenin en Stalin in Gorki Lenins laatste strijd voor zijn dood, was het tegengaan van de bureaucratisering van de bolsjewistische partij en de sovjetstaat. Om deze strijd tot een goed einde te brengen stelde hij het ontslag van Stalin voor, aangezien Stalin de laatste tijd zijn taak als algemeen partijsecretaris op dictatoriale wijze uitvoerde. Lenin was tegen elke vorm van personencultus (iemand vereren als een god). Hij was tegen elke poging om beelden ter ere van zijn persoon te maken. Hij weigerde steden om te dopen naar namen van bolsjevistische leiders. Hij wilde zoals elke sovjetburger begraven worden. De monumenten die tijdens zijn leven werden gemaakt waren opgedragen aan revolutionairen en progressieve uit de geschiedenis van de mensheid. Zo is er aan de voet van het Kremlin een obelisk(hoge, vrijstaande vierkante zuil, die in een piramidevormige spits uitloopt) waarin namen gegraveerd staan van o.a. Spartakus, Bakoenin en Proudhon. Men vindt er geen enkele bolsjevistische leider. Toen Lenin leefde is er nooit sprake geweest van leninisme of marxisme-leninisme. Lenin beschouwde zich als revolutionair, marxist, bolsjeviek en internationalist. Voor hem waren dat synoniemen. Stalin dacht heel anders over personencultus. De beelden van Lenin, de personencultus, de naamsverandering van Petrograd in Leningrad, de bouw van het mausoleum, de uitvaardiging van het "leninisme" dit alles werd na de dood van Lenin tegen zijn wil in gedaan. Het "leninisme" als nieuwe “godsdienst” van de sovjetstaat en de CPSU is door Stalin uitgevoerd tegen de wil van Lenin in. Samenvatting Hoofdvraag: Wat waren de politieke ideeën van Lenin? Deelvragen: 1. Wat was de invloed van Lenin op de Russische revolutie? (februari tot oktober 1917) 2. Hoe was Lenin aan zijn macht gekomen? 3. Wat dacht Lenin over Stalin? 4. Wat deden de opvolgers met de ideeën van Lenin? Antwoord op deelvraag 1: Lenin had op de revolutie die Tsaar Nicolaas II liet aftreden niet zoveel invloed. Die revolutie kwam er omdat de mensen de armoede en het strenge bewind gewoon zat waren. Bij de februari revolutie had hij ook niet zoveel invloed, omdat hij toen in Zwitserland zat. Maar hij probeerde wel de bolsjewieken bij de revolutie te steunen door middel van brieven te schrijven. En 6 weken na de februari revolutie keerde hij ook terug naar Rusland waarna hij het hoofd van de boljsewieken wordt. Maar in juli verhuist hij naar Finland vanwege zijn vermeende betrokkenheid bij een opstand. Bij de oktober revolutie had hij wel veel invloed. Want hij had de gewapende opstand georganiseerd. Antwoord op deelvraag 2: Vanaf 1891 hield Lenin zich met meerdere politieke activiteiten bezig. Hij schreef allemaal pamfletten en boeken over de politiek waardoor hij best wel bekend werd. Door zich steeds bezig te houden met de politiek en zijn uiten komt hij vanaf 8 november 1917 aan de macht, dan wordt hij de leider van de regering. Maar zo makkelijk was dat natuurlijk allemaal niet gegaan. Antwoord op deelvraag 3: Lenin mocht Stalin helemaal niet. Hij vond Stalin te brutaal en vond dat hij wat loyaler, beleefder en minder wispelturig mocht zijn. En dat hij meer aandacht voor zijn kameraden moest hebben. Lenin vond ook dat Stalin niet teveel macht mocht krijgen. Antwoord op deelvraag 4: Hoewel Lenin veel invloed had in de tijd dat hij politiek actief was is er toch erg weinig gedaan met zijn ideeën. Er werd na de dood van Lenin vrijwel niks meer mee gedaan. De Communistische partij werd in drie groepen opgedeeld. De radicale groep,de gematigde groep en de middengroep. Alleen de gematigde groep had een beetje dezelfde politieke ideeën als Lenin. Zij waren ook voor de NEP die Lenin in 1921 invoerde. Maar uiteindelijk kwam Stalin aan de macht en die hield er hele andere politieke ideeen dan Lenin op na. Stalin voerde zijn vijfjarenplannen in en gebruikte vrijwel geen ideeën van de NEP. Op langere termijn heeft het Marxisme-Leninisme ook geen erg grote rol kunnen spelen. In het begin van de jaren negentig werd het marxisme-leninisme in meerdere landen afgeschaft. Bijna alle communistische partijen over de hele wereld werden afgeschaft, er zijn enkele uitzonderingen (China, Vietnam, Cuba, Noord-Korea).
Antwoord op de hoofdvraag : Lenin was een aanhanger van het Marxisme. Dit was de leer van Karl Marx die er van uit ging dat de kapitalistische maatschappij zich vanzelf zal wijzigen in een sociale maatschappij. Lenin zou dit verder uitwerken naar het Marxisme-Leninisme, waarop de communistische partijen zich zouden baseren. Lenin wilde een revolutie in de Sovjet Unie. Hij wilde daar twee dingen mee bereiken: met behulp van de dictatuur moest een communistische klassenloze maatschappij worden gevormd, die later de hele wereld over zou nemen. Ook wilde hij door het opbouwen van moderne industriële bedrijven de achterstand op het Westen inlopen
Lenin wilde niet dat deze partij van boven af het volk zou besturen, en hun wil zouden opleggen aan het volk. Hij wilde echter wel dat de partij actief zou optreden om de mensen bewust te maken van de mogelijkheden en de ideeën van de partij. Voor Lenin was de organisatie van de partij erg belangrijk, hij vond dat als het volk vertrouwen in de partij moest hebben ze dan goed georganiseerd moesten zijn. Hij was tegen het kapitalisme. Lenin beweerde dat de burgerlijke staat alleen door een gewelddadige revolutie opgeruimd kan worden. Waarna het volk algehele controle zal krijgen en de bureaucratie en het leger afgeschaft moeten worden. Vanaf 1917 werd het bolsjevisme communisme genoemd. Mijn mening Voor mij is er toch wel het één en ander veranderd in mijn mening over Lenin. Ik had voordat ik aan het verslag begon een erg negatief beeld van Lenin. Ik ben er dankzij het verslag toch achter gekomen dat ook Lenin wel een aantal positieve kanten heeft. Hij heeft bijvoorbeeld gelijke rechten voor vrouwen in Rusland ingevoerd. Naar mijn mening was Lenin altijd een man die zijn standpunten duidelijk heeft gemaakt en er nooit van afweek. Het was waarschijnlijk moeilijk om met hem samen te werken omdat hij een duidelijke eigen mening had. Maar hij had wel goede bedoelingen met Rusland wel wat anders dan Stalin.