Joden vervolging in de 2e WO

Inhoud Inleiding
Wat is jodenvervolging? Verplichte aanmelding
Het persoonsbewijs
Deportatie
Westerbork
Auschwitz Conclusie
Bronnenlijst Verantwoording Inleiding Mijn werkstuk gaat over de joden vervolging. Ik heb het onderwerp gekozen omdat het onderwerp mij wel aanspreekt, en omdat ik het heel erg vind wat er met die joden in die tijd is gebeurd. In dit werkstuk vertel ik over wat de joden allemaal niet mochten. Ook vertel ik over de dingen die verplicht waren, zoals een verplichte aanmelding, en ik vertel wat er met ze gebeurde vanaf begin van de oorlog totdat ze werden vermoord. Wat is jodenvervolging? Jodenvervolging is het vervolgen, vermoorden en bang maken van het joodse volk. Het begon in 1940. Er waren een aantal regels voor de joden die ze niet meer mochten of die ze juist moesten. Alle joden die in dienst waren van de overheid werden geregistreerd en ontslagen. Bedrijven van Joden werden geregistreerd. Het was joden verboden ritueel dieren te slachten. Deze regels waren er 2 jaar lang, maar in 1942 kwamen er weer meerdere regels bij: Joden moesten een grote ster dragen op hun kleding (zie hiernaast). In hun persoonsbewijs werd een grote “J” aangebracht. De meeste joden werden naar het kamp Westerbork gebracht. Vanuit dit kamp werden ze naar de vernietigingskampen Auswitz en Sobibor in Polen gebracht. En zo waren er nog veel meer regels waar de joden zich aan moesten houden. Ruim 100.000 joden van de 140.000 Nederlandse joden zijn in die concentratie kampen omgekomen.
Het persoonsbewijs In april 1941 werd begonnen met het persoonsbewijs. Iedereen ouder dan 14 jaar moest zich hiermee kunnen legitimeren op straat. De joden kregen op hun persoonsbewijs een grote “J” gestempeld. Hierdoor werd het voor de joden onmogelijk om bij controles te liegen over hun achtergrond. Hiernaast zie je een voorbeeld van zo’n persoonsbewijs. Eind 1941 begon de feitelijke deportatie als alle buitenlandse joden zich moesten melden voor vrijwillige emigratie. De meeste daarvan waren Duitse joden. Begin 1942 werd de eerste groep Nederlandse joden uit Amsterdam overgebracht naar speciale joodse werkkampen (concentratiekampen). Om de deportatie makkelijker te maken besloten de bezetters begin 1942 dat alle joden uit een aantal gemeenten moesten verhuizen naar de Amsterdamse jodenwijk. Na 3 mei van dat jaar moesten de joden een gele jodenster dragen op hun kleding, als zij zich op de openbare weg bevonden. Ook voor deze stukjes stof moest worden betaald. Verplichte aanmelding Op 10 februari 1941 eiste Rijkscommissaris Seyss-Inquart dat iedereen die helemaal of een deel joods was zich moesten aanmelden. Dat betekende dat iedereen met tenminste 1 joodse voorouder naar het gemeentehuis moesten komen in Amsterdam, want daar zit de Joodse Raad voor Amsterdam. Als ze zich hadden aangemeld, dan was er een zogenaamd “bewijs van aanmelding” gekomen. Hiernaast zie je zo’n verplichte aanmelding. Wie denkt dat dit bewijs gratis was, heeft het mis. De Nederlandse overheid verdiende geld aan deze verplichte aanmelding, want men moest één gulden leges betalen. De helft van dit bedrag kwam in de kas van de gemeente, de andere helft werd overgemaakt naar de Rijksinspectie van de bevolkingsregisters. Door deze maatregelen van nationaal-socialisten nam de spanning toe. Vaak kwam het tot ongeregeldheden waarbij soms ook dodelijke slachtoffers vielen. In Amsterdam werd de eerste razzia gehouden op 22 en 23 februari 1941. 400 joodse mannen werden opgepakt en weggevoerd naar concentratie kampen. Toen brak de februaristaking uit. Dit was de eerste grote demonstratie tegen de Duitse bezetter. Deportatie Ondertussen waren de voorbereidingen voor de deportatie van de Nederlandse joden aan het einde gekomen. Op 26 juni 1942 kreeg de Joodse Raad van Amsterdam van de bezetter te horen dat de joden gedeporteerd zouden worden en dat zij daarbij een rol speelden. Ze moesten namelijk de selectie doen. In juli 1942 werd het kamp Westerbork door de Duitsers ingericht als Polizeiliches Durchgangslager. In 1939 was dit kamp door de Nederlandse overheid opgericht om de gevluchte Duitse joden onderdak te geven. Het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork was gemaakt voor ongeveer 1800 inwoners. De Duitsers wilden dat het groter werd en hadden er nog 24 grote barakken bijgemaakt voor ongeveer 7200 inwoners, dus in totaal zouden er 9000 inwoners in het kamp kunnen zitten. Er lag geen spoorweg naar het kamp. In de eerste periode moesten de gevangenen dan 5 km vanuit Hooghalen lopen. De Duitsers hadden de Nederlandse Spoorwegen opdracht gegeven om te zorgen dat er ook een spoorweg naar het kamp lag. Op 2 november 1942 stopten de eerste treinen in het kamp. Westerbork In Westerbork ging het leven van de families gewoon door. Ze woonden in barakken bij elkaar en mannen en vrouwen deden er alles aan om een baantje te krijgen bij werkplaatsen, in de ziekenbarak en zelfs onder goede bewaking op boerderijen buiten het kamp. Veel werd er in de werkplaatsen niet geproduceerd. Het werk was meer een afleiding voor de dreiging om op transport te gaan. Wie werk had, wist dat de kans om op transport te gaan veel kleiner was dan dat je geen werk had. Binnen het kamp werd betaald met speciaal kampgeld. Hiermee kon bijvoorbeeld worden betaald in de kampwinkel en het restaurant. Dit is een voorbeeld van het kampgeld. Ondanks een restaurant en de andere voorzieningen, was het leven in Westerbork moeilijk. Het kamp was soms ook overbevolkt. Zo waren er op 3 oktober 1942, 14000 gevangenen. Er ontstond dan ook een steeds groter gebrek aan voedsel, drinken enzo. Ook leefden de bewoners in angst om op de transportlijst te worden gezet. In Westerbork werden de deportaties voorbereid door de Joodse Orde Dienst. De Duitsers hadden dit gemeen aangepakt, want de joden mochten zelf de transportlijsten samenstellen. Het vervoer naar de concentratiekampen waren treinen. Van de ongeveer 100.000 Nederlandse joden die via Westerbork zijn gedeporteerd, is meer dan de helft naar Auschwitz gebracht. Auschwitz Met de treinen kwamen ze in dit kamp aan. De mensen werden gekeurd. De zwakkeren werden meteen naar de gaskamers gebracht en de rest kwam in de werkkampen terecht. De mensen die in de werkkampen kwamen, werden eerst gefotografeerd en geregistreerd, maar later werd dit vervangen door een nummer op hun arm te tatoeëren. Ook werd er gezegd dat hun hoofd werd kaalgeschoren en dat ze andere kleren kregen. De gevangen leefden op een groot vierkant terrein dat omgeven was met prikkeldraad die onder stroom stond. De vergassing van de joden begon al in 1942 in een speciaal verbouwde boerderij in Auschwitz. Begin 1943 waren er al speciale gaskamers gebouwd die eruitzagen als douchegebouwen. De gaskamers waren betegelde ruimtes met douchekoppen in het plafond, maar in plaats van water werd er gifgas doorheen gepompt. De duizenden gevangen die elke dag weer aankwamen in Auschwitz, en naar de gaskamers werden gestuurd, zorgden voor een probleem voor de nazi’s. Het was onmogelijk om de lijken zo snel mogelijk te begraven. Om dit probleem op te lossen bouwden de nazi’s enorme ovens waarin honderden gevangenen tegelijk konden worden verbrand. Omdat er soms meer mensen werden vergast dan konden worden verbrand, werden er ook nog mensen begraven in massa graven. Een speciaal soort groep gevangenen moest alle lijken die vergast waren opruimen. Van de 60.026 gedeporteerden naar Auschwitz hebben slechts 1052 het overleefd.
Conclusie De joden zijn vervolgd en vermoord, alleen omdat Hitler ze slecht vond. Ze zijn op een vreselijke manier behandeld. Er kwamen een aantal regels voor joden, bijvoorbeeld dat ze een gele ster moesten dragen, maar er waren ook dingen die ze juist niet mochten. Er kwamen steeds ergere regels, totdat ze werden weggevoerd naar kampen, zoals Westerbork en Auschwitz. Daar hebben ze ook een vreselijke tijd meegemaakt, en een heleboel joden zijn vermoord. Ook zijn er nog steeds mensen met psychische problemen van de gevolge van de 2e wereldoorlog. We hopen dat dit niet nog eens voorkomt. Bronnenlijst Ik heb de volgende internet sites gebruikt: http://www.verzetsmuseum.nl/educverv.html
http://users.skynet.be/sky35373/westerbn.htm http://www.geschiedenis.com/wo2/artikel/jodenvervolging.htm
http://www.auschwitz.nl/1933-1945.html
Ook heb ik het volgende boek gebruikt: Sprekend verleden
Hoofdstuk 2 §4 Verantwoording Ik heb mij niet helemaal aan het schema gehouden, want ik heb af en toe iets verschoven naar een andere datum. Donderdag 15 januari: §4 lezen
Opdrachten maken
Dinsdag 20 januari: Onderwerp bedenken
Opdrachten maken
Donderdag 22 januari: Informatie zoeken in het boek
Opdrachten maken
Dinsdag 27 januari: Nog meer informatie zoeken in het boek

Opdrachten maken
Donderdag 29 januari: Informatie zoeken op het internet
Opdrachten maken
Dinsdag 3 februari: Informatie meenemen en een deel samenvatten
Opdrachten maken
Donderdag 5 februari: Het andere deel van de informatie samenvatten
Dinsdag 10 februari: Zoeken van plaatjes en logische volgorde maken van het werkstuk
Woensdag 11 februari (thuis): - Werkstuk maken