Indonesie

Beoordeling 4.4
Foto van een scholier
  • Werkstuk door een scholier
  • 3e klas havo | 2115 woorden
  • 7 april 2003
  • 71 keer beoordeeld
Cijfer 4.4
71 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
Inhoudsopgave:

• hoofdstuk 1: de kolonisatie van Indonesië
• hoofdstuk 2: bronnen (uit de universiteit)
• hoofdstuk 3: de conclusie
• het nawoord
• literatuurlijst
• onze mening
• taakverdeling

Voorwoord:

We houden dit werkstuk over Indonesië.
We hebben dit land gekozen omdat het van Erwin moest. (het was wel onze eerste keus hoor)
We willen er meer over te weten komen bijv. wie waren de eerste Europeanen die in Indonesië kwamen? En hoe lang duurde de kolonisatie.
We denken dat we er wel veel tijd voor nodig hebben om het allemaal precies op te zoeken. En Erwin heeft gezegd dat we naar de universiteit gaan. We zijn benieuwd hoe het daar zou zijn? Ook zijn we benieuwd hoe je de samenwerking moet doen als je niet echt dicht bij elkaar woont. We hopen dat we veel van dit werkstuk kunnen leren.

Hoofdstuk 1. de kolonisatie van Indonesië.

De Nederlanders spelen een grote rol als het gaat om de geschiedenis en de ontwikkeling van Indonesië als land.
Al in 1511 kwamen de eerste Europeanen in Indonesië als eerste waren dat de Portugezen, zij wilden daar specerijen vandaan halen, waarbij ze handig gebruik maakten van de vete tussen de verschillende Indonesische machthebbers. De oorspronkelijke reden waarom Nederland met Indonesië in contact is gekomen is handel.
Vooral specerijen waren hierbij belangrijk omdat Indonesië een zodanig ander klimaat heeft dan Nederland dat veel flora hier niet kan groeien.
In 1596 verschenen in Indonesische de eerste Nederlanders (expeditie van Cornelis de Houtman). Hun handelsondernemingen werden in 1602 verenigd tot de Verenigde Oost-Indische Compagnie. (VOC)
Deze vereniging werd in de loop van de tijd steeds belangrijker.
In 1605 maakte de VOC zich meester van haar eerste bezit in Indonesië:
het Portugese fort op Ambon.
In 1610 Werd er een Indische regering aangesteld onder een gouverneur-generaal en in
In 1618 werd op Java het fort Batavia gesticht, nadat Nederlanders de stad Jayakarta veroverd en verwoest hadden. De stad vormde een 'vrij rendez-vous' voor de schepen van de Compagnie op de lange weg van Nederland naar Maluku. Rond het fort groeide een stad, het tegenwoordige Jakarta. Er werden Nederlandse huizen gebouwd en zelfs grachten voor goederentransport gegraven.
Batavia groeide uit tot het Nederlandse centrum in Indonesië.
Jan Pieterszoon stichtte deze hoofdstad rond 1916.
Deze gouverneur-generaal breide zijn macht uit en wist de Engelsen, die vonden dat zij ook recht hadden op een stukje Indonesië, te weerstaan, terwijl hij zijn hoofdstad tegen Mataramse aanvallen wist te verdedigen.
Via de gebieden die door de Nederlanders bestuurd waren kon het Nederlandse gezag zich uitbreiden, waarbij politieke ideeën en
maatschappelijke veranderingen in Nederland en Europa steeds meer invloed kregen.
Indonesië is van 1798 tot 1945 een kolonie geweest van Nederland.

Tussendoor werd het bestuur nog een keer overgenomen door de Engelsen omdat Nederland het te druk had met de bezetting van Napoleon in 1810.
Maar dit beleid verschilde aanzienlijk van het Nederlandse beleid en toen Nederland in 1816 het bestuur weer overnam stuitten zij dus op een grote tegenstand wat een oorlog tot gevolg had.
Deze Java-oorlog duurde vijf jaar en had zeer nadelige gevolgen voor ons land.
Het had ons namelijk financieel in een slechte positie gebracht zodat we op zoek moesten naar een andere winstgevende manier om Indonesië te exploiteren.
Hoofdstuk 2: bronnen

(…)
In 1973 kwamen de Hollanders aan de macht in Bali, toen waren de Nederlanders er nog niet goed gevestigd, en zelfs nu is dat nog niet het geval.
De mensen in Bali lijken op Javanen, maar ze zijn forser gebouwd, en zijn zeker gemakkelijk in de omgang.
De boegineezen zijn de felste zeerovers, ze schijnen best in staat te zijn iemand met een kris de rug in te steken, als het hen niet goed naar de zin gaat.
Ze zijn oneerlijk, driftig en wreed, vinden de andere mensen.
In Java worden bovennatuurlijke krachten toegeschreven aan sommige dieren en natuurvoorwerpen, maar tegelijkertijd aanbidden ze Allah.
Het koloniale leger van Nederlands Indië is een goed georganiseerd leger van omstreeks 35000 man, waarvan één derde Hollanders, en twee derde inlanders.
Aan deze mensen word niet alleen gratis uniformen geleverd, maar ook voedsel en onderkomen voor de soldaten en hun hele gezinnen.

De baai van Balikpapan in het maanlicht is een toneel van grote schoonheid. De omringde heuvels schitteren als in een sprookje door de lichten van de petroleumwerken en de huizen van de ambtenaren.
Maar de haven is toch wel het hoogtepunt. Ze is helemaal niet in overeenstemming met het borneo van onze verbeelding, het land van de wilde Dajaks, de orang-oetan en de grote slangen, het land van de ondoordringbare jungle en de door muskieten vergeven moerassen. We zagen hier een massa lelijke petroleumtanks en kantoren, een paar loodsen, tal van pieren en op de heuvels wat Europese huizen. Het hele toneel leek op new jersey of iets dergelijks, er waren zelfs geen inlandse vaartuigen in de baai te zien, niets dan tankstoomers.
In Paleh, het vroegere zeeroversdorp, waar nu een handeldrijvende en vissende bevolking woont van ongeveer 3000 mensen, is de methode van aan land gaan nog zeer primitief , want het rif belet zelfs de kleinere boten op het droge te komen. Het bootje was een uitgeholde boomstam met uitlegbladeren of vlerken van een bamboe en voortbewogen door 2 jeugdige inboorlingen van voor- en achterstevoren.
Over een rivier aan de linkerhand, waarop verscheiden zeilboten van inlanders dreven, konden we een inlands dorp zien, dat hoog boven het water lag. Daar ligt ook de vulkaan de Klabat, 6700 voet hoog. Vlak daartegenover weer een vulkaan, de Tua Menado. We bleven hier overnachten.
De inlandse jongens waren goedig, maar dom & lui, altijd het werk vermijdend, als het enigszins kon. Het eten was beter dan men zou verwachten.
Alle bewoners hebben een karretje met een pony, zodat er geen huurkoetsiers aan de kost hoeven te komen, en een bezoeker moeite heeft om aan een voertuig te komen.
Er wonen bijna 3000 chinezen in de stad Menado, en de meerderheid heeft inboorlingenvrouwen getrouwd en is gezegend met grote gezinnen. Wij bemerkten al spoedig twee grote verschillen van wat we vroeger in Java en zuid-celebes hadden gezien. Hier zijn de woningen van Europeanen van hout in plaats van steen, en de daken zijn met riet bedekt. Niet met pannen, de woningen bij de inboorlingen hebben stoepen en veranda’s.
Ook het inboorlingen centrum, komt dicht bij dat van de Hollanders, hoeden, broeken en jassen worden algemeen gedragen, terwijl de Hollandse dames gebruik maken van schilderachtige sarong en kabaja.
Er zijn een merkwaardig groot aantal kleurlingen in Menado, verwondert ons niet.
In de praktijk zijn alle inboorlingen christelijk, vriendelijk, en gewillig. Ik zag geen enkeledronken inlander gedurende de 10 dagen dat ik daar was. Ook heb ik geen ruw of onordelijk oordeel meegemaakt. Vaak gebeurt zoiets daar ook niet.
De beleefdheid van de inboorlingen van de Minehassa treft de reiziger als een aangename verrassing. Ieder man, die we onderweg tegen kwamen, nam zijn hoed af, en boog, terwijl we passeerden, daarbij goede dag zeggend.
Tondado ligt op 2300 voet hoogte, het is een keurig welvarend stadje in een mooie streek, maar voor bezoekers heeft men niet veel anders dan enige kamers in een hotel of rusthuis bestuurd door rustende Hollandse soldaten.
De inboorlingen uit de ganseoosterlijke helft van Insulinde kennen Tondano als de zetel van een school voor de zoons en erfgenamen van de inlandse hoofden uit de buitenbezittingen.
Uit menado wordt jaarlijks voor meer dan een miljoen dollars copra uitgevoerd. De totale waarde van de jaaruitvoer van Menado is ver boven de 2 miljoen dollars. Ik zal nooit vergeten met welk een zalig gevoel van voldoening ik de veilige aankomst bijwoonde van die bagage, juist toen we ze al hadden opgegeven en als verloren beschauwden. We gingen varen door de zeestraten, en de panorama’s die we te zien kregen waren heerlijk.
Hoofdstuk 3 de Conclusie:

Toen de Nederlanders 400 jaar geleden voor het eerst in Indonesië aankwamen, wisten ze niet waar ze in terecht kwamen en wat ze daar konden, en zouden aanrichten. Behalve westerse gewoonten namen ze ook het katholicisme mee. Dit had een grote invloed op de veelal Islamitische bevolking. De kolonisatie van Indonesië verliep volgens mij net zo rumoerig als de dekolonisatie. Na de Tweede Wereldoorlog riep Soekarno al de onafhankelijkheid uit, maar het was niet eerder dan 27 december 1949, dat Nederland de soevereiniteit over Nederlands-Indië overdroeg, en de republiek Indonesië officieel tot stand kwam. De grondleggers hielden vast aan de nationale leus “eenheid in verscheidenheid”, Indonesië zou een tolerante, vreedzame republiek worden. Maar daar is niks van terecht gekomen. De eenheid onder de bevolking is verdwenen. Door de verscheidenheid aan religies, culturen en middelen van bestaan zijn overal conflicten en problemen die niet zomaar opgelost kunnen worden. Was het Nederland, die het nu steeds meer oplaaiend vuur van haat en geweld tegen andere religies of culturen aangestoken heeft? Oftewel is Nederland de oorzaak van alle problemen in Indonesië? NEE. Ik denk van niet. De Molukken kennen al geruime tijd onenigheden over landsgrenzen, of over de schaarse middelen van bestaan, die veel verder terug gaan dan de komst van de Europeanen. Wel wakkerde Nederland met zijn komst en het koloniale bewind de spanningen aan. Het waren de Nederlanders die de plaatselijke adel overhaalde zich te bekeren tot het christendom, maar ook de Portugezen, brahmanen en boeddhistische monniken probeerden de mensen over te halen tot hun geloof. Dus niet Nederland alleen. Nu de media in Indonesië weer vrijuit mogen schrijven zijn er een aantal belangrijke problemen boven water gekomen. Er is ook een andere, nieuwe mogelijkheid voor de bevolking in Indonesië, die de problemen meer toegankelijk en openbaar maakt:
Internet. Het gebruik ervan neemt steeds meer toe, en dat is zeer goed want nu kunnen de mensen problemen die zich afspelen openbaar maken en hun mening hierover uiten, zodat ze dat niet met geweld hoeven te doen.
Maar een ding is zeker: In Indonesië moet nog veel veranderen op het terrein van de politiek, de economie, de rechtspleging en het onderwijs, al wat maar nodig is voor het creëren van een nieuwe cultuur, gebaseerd op respect voor de rechten van de mens, welke etnische afkomst, cultuur of religie dan ook. Eenheid in verscheidenheid, dat is waar Indonesië naar moet streven, maar er is nog een lange weg te gaan.

Nawoord:

We hebben de tijd in de les goed besteed maar nog hadden we tijd tekort. De universiteit koste ook veel tijd. En Tijs, Herman en Giedo hadden boeken voor ons achtergehouden dus moesten we nog een keer terug om die boeken te bekijken. Voor het uitwerken van de hoofdstukken hebben we met zijn 3e afgesproken wie, wat zou doen en dat toen naar elkaar gemaild. Zo is het uiteindelijk één geheel geworden. Er heeft heel veel tijd in gezeten want het was echt heel veel werk en het was moeilijk om de informatie te vinden. Uiteindelijk is dat toch goed gelukt. Hieronder staan de literatuurlijst en onze mening.

Literatuurlijst:

Wij hebben veel op Internet gezocht op de sites die we hebben gevonden via startpagina. Ook hebben we veel gezocht op Encarta de encyclopedie. En we hebben hier ik veel aan gehad. We zijn ook 2 keer naar de universiteit geweest. Daar hebben we in het boek de aarde en haar volkeren gezicht die informatie staat onder hoofdstuk 2 van de bronnen.

Onze mening:

Nanda:
Ik vond het leuk om te doen. Het koste wel heel veel tijd. Ik heb er veel van geleerd.
En het was wel handig dat we tijdens de staking naar de universiteit konden.
Het was wel vervelend dat er zo vaak een storing was bij chello omdat ik dan niet op Internet kon.

Dorine:
Ik heb er ook veel van geleerd en vond het leuk om te doen.
Helaas heb ik een keer niet mee gekund naar de universiteit, omdat ik van mijn ouders niet naar de staking mocht. In die tijd zijn Nanda en Amber geweest.
Wij hebben geen kabel dus ik heb niet zo veel op Internet kunnen doen.
Amber:
Ik heb er net als de andere ook veel van geleerd en vond het ook leuk om te doen. Het koste wel heel veel tijd. En er ging ook tijd weg doordat het werkstuk van Saddam en Bush er nog tussen kwam. Ik heb niet altijd op de computer gekund omdat Word dan ineens afgesloten werd zonder het op te slaan, maar op het einde was dit probleem gelukkig verholpen. Ook ik had last van de storing bij chello en kon dus ook niet altijd op Internet.
Taakverdeling:

De samenwerking ging heel goed. Het was een leuk en af een toe een beetje een TE gezellig groepje. Maar we hebben er allemaal hard voor gewerkt.
Nanda en Amber hebben veel gedaan. Nanda heeft ook hoofdstuk 2 gedaan, zij heeft de bronnen vertaalt (want het stond in een hele moeilijk vorm geschreven) en Amber heeft de hele Zondag van 8.00 tot 22.00 aan het werkstuk gewerkt.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.