Hunebedden
Hunebedden zijn de resten van stenengrafkelders waarin het boerenvolk zijn doden heeft begraven.
Het boerenvolk woonde ongeveer 5000 jaar geleden in het noorden van Nederland.
De mensen dachten dat het massagraven waren waarin veel generaties een laatste rustplaats kregen.
Daarnaast dachten de archeologen dat hunebedden een ceremoniële, rituele of godsdienstige functie hebben gehad.
De bouwers waren geen hunen of hunnen, maar werden het trechterbekervolk genoemd.
Zij werden genoemd naar de vorm van het meest voorkomende type aardwerk dat in de hunebedden werd aangetroffen.
Hunebedden behoren tot de oudste overblijfselen van menselijke bewoners in ons land.
Trechterbeker
Die trechterbekermensen waren niet zo groot.
Ze waren ongeveer 1,65 lang.
De trechterbekermensen werden vaak niet ouder dan zo’n 35 tot 40 jaar.
Het trechterbekervolk was een welvarend volk, dus weg met het ouderwets idee van een woest, met knotsen zwaaiend volk.
Dit is een fraai middelgroot hunebed en ligt in een toeristische omgeving.
Het hunebed ligt schuin tegen de helling van een zandheuvel.
Alle 12 draagstenen, alle 6 dekstenen en de 2 sluitstenen zijn aanwezig.
Het hunebed was in 1953/1954 ontdekt.
Een van de dekstenen was in 5 stukken gevallen, maar die is met cement en steengruis weer gemaakt.
De doden
In de hunebedden werden de lichamen van de doden neergelegd.
Elke dode kreeg potten met voedsel en drinken, werktuigen en sieraden mee.
Deze spullen noemen we grafgiften.
Uit die grafgiften kunnen we zien dat deze mensen geloofden in leven na de dood.
Uit die manier van begraven kunnen we opmaken dat deze mensen hun voorouders vereerden.
Van vader op zoon, van moeder op dochter werd er telkens opnieuw dezelfde grafkamer gebruikt.
Zo bleef tussen gestorvenen en hun nakomelingen een band bestaan.
Stenen
Het grootste hunebed van Nederland staat in Borger en is 21 m lang.
De zwaarste deksteen is 25 duizend kilo.
Om die stenen op te tillen gebruikten ze runderen.
Als ze die runderen niet gebruikten zouden er meer dan 170 mensen meehelpen.
In de tijd dat de hunebedden nog gebruikt werden zagen ze eruit als langwerpige heuvels.
De mensen bedekten het met zand en plaggen.
De meeste hunebedden die nu worden gevonden zie er meestal uit als grote op elkaar gestapelde stenen.
Trouwen
Als een jongen of meisje oud genoeg was om te trouwen, werd een geschikte partner gezocht, liefst uit een andere familie.
Het was gebruikelijk dat de bruid bij de bruidegom ging wonen.
De bruid verliet haar eigen familie, die nu niet langer voor haar hoefden te zorgen.
Mannen vrouwen en kinderen
In een boerderij woonden meestal: vader, moeder, kinderen, en soms grootouders, ooms of tantes.
De meeste van deze boerderijen bestonden maar uit een kamer.
Maar er waren er ook met meer kamers.
Een aantal van die gezinnen vormde samen een familie, die zoveel mogelijk bij elkaar bleef.
Ook na hun dood bleven ze nog bij elkaar.
Ze werden bij elkaar begraven.
Mannen - en vrouwenwerk.
De meeste grafgiften op de begraafplaats waren werktuigen die waarschijnlijk door de dode waren gebruikt.
Jammer is dat alle gevonden lichamen zo erg waren vergaan, dat je niet meer kon zien of het een man of vrouw was.
We denken dat de vrouwen zorgden voor de kinderen, voor het zaaien, onkruid wieden en oogsten, en voor het klaarmaken van het voedsel.
We denken dat de mannen zorgden voor het vee, het houthakken en de jacht.
Ook beschermden ze het dorp tegen wilde dieren.
Als er een nieuw huis gebouwd moest worden, hielp waarschijnlijk het hele dorp mee: mannen, vrouwen en kinderen.
REACTIES
1 seconde geleden
S.
S.
het is niet trechterbekvolk, maar trechterbeker volk naar de bekers die gevonden zijn in en bij de hunnebedden,
dus klein foutje
19 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
goed werkstuk
20 jaar geleden
AntwoordenT.
T.
ehm... het is hunebedden niet hunnebedden, en trechterbekervolk. beetje matig sorry
12 jaar geleden
Antwoorden