DE KERSTENING VAN WEST-EUROPA (6E EEUW)
Gregorius de Grote (± 540-604)
Voordat Gregorius de Grote geestelijk werd, heeft hij evenals zijn vader Ambrosius een wereldlijk ambt bekleed. Hij was perfect (= hoogste bestuurder) van de oude wereldstad Rome. De stad was vergaan er waren veel ruïnes. Deze hielden de herinneringen van vroegere plunderingen levend.
Toen zijn vader was overleden, heeft Gregorius van de erfenis een paar kloosters laten bouwen, en hij keerde de staatsdienst de rug toe. Ook maakte hij van zijn paleis een soort klooster, waarvan hij zelf abt (= hoof van het klooster) werd. Hij had veel invloed door zijn sombere levensstijl, dat nam nog meer toe toen hij in Rome bedreigt werd door de Longebarden. En de stad (waar ook de pest heerste) uitriep om te vasten. Ook liet hij gebedsbijeenkomsten houden, daarna was het gevaar voorbij.
Men beweerde dat ze boven van de keizer Hadrianus de engel Michael te hebben gezien, die zijn zwaard in zijn schede zou hebben gestoken, ten teken dat de plaag voorbij was. Daarom hebben ze deze plaats engelenburcht genoemd. In 590 is Gregorius tot paus gekozen. Vanaf die tijd heeft hij de kerk zo’n wijle leiding gegeven, dat zijn invloed nog steeds te merken is.
Aan het eind van de 5e eeuw, noemde de bisschop van Rome zich geen bisschop meer, maar pappa (vader of paus) en dat gelde als wettelijke vertegenwoordiger van Christus op aarde. De 1e paus was Leo de Grote l.
Door Gregorius werd de positie van de paus versterkt.
Kerstening van West-Europa (kerstenen = christelijk maken)
Misschien weten jullie niet wat het woord kerstenen betekend, maar dat betekend dus christelijk maken. Gregorius wilde de macht van de kerk naar het Noorden uitbreiden, maar er waren moeilijkheden. In deze streken bestond al een kerk. Deze was gevestigd vanuit Schotland en Ierland, dus deze kerk hield geen band met Rome. Eerst was Ierland gekerstend door de Schotse zendeling Patrick. Bij de kloosters die hij gesticht had, hadden de monniken niet alleen een streng ascetisch leven, maar velen van hen voelden zich ook geroepen om door de wildernissen te zwerven, alleen met het woord van God. Zo’n tocht noemde men perigrinatie (= een zwerftocht voor God).
De monnik Colomba had Schotland verder gekerstend. Hij werkte zelfs in Noord-Italië onder de Longebarden. Na hun dood werd dit werk voortgezet en zo ontstond er in Europa een zelfstandige Iers-Schotse Monnikenkerk.
± 500 Franken zijn onder leiding van koning Clovis tot Christendom overgegaan, aangesloten bij de Katholieke kerk.
Greogrius zond in 596 een groep van 40 Benedictijner monniken onder leiding van abt Augustinus naar Engeland. Zij moesten proberen de vorsten daar te overtuigen van het Katholieke geloof. Als de vorsten voor Rome en de kerk waren, zal het volk wel volgen. In 664 zou dit doel bereikt worden.
Gregorius’ betekenis voor kerkgeschiedenis (verroomsen van de kerk)
Gregorius ging naar veel verschillende heidense volken in het Noorden om daar het Evangelie te verkondigen. Het leidde helaas niet tot een diepgaande kerstening voor het volk. Integendeel, veel heidens bijgeloof kon blijven bestaan, het veranderde alleen van vorm. Zo kwamen er van afgodsbeelden bijvoorbeeld heilige beelden. Door de kennis van het Romeinse recht is veel gedaan voor de ontwikkeling van het kerkelijk recht. Ook werd de grondslag kerkelijke staat gelegd in het gebied waar de paus als wereldlijk vorst heerst. Er werden kloosters en kerken gebouwd en er werden bisschoppen aangesteld. Gregorius’ had ook invloed op de kerkzang. Hij heeft een nieuwe zangwijze ingesteld, het Gregoriaans. Hij richtte scholen op voor het oefenen van deze muziek en schreef zelf melodieën om proza te laten zingen tijdens de eredienst. Ook kwamen er de eerste orgels.
De leer van de vrije wil werd ingesteld. Dit was een grote fout. Zo werd het mogelijk, en zelfs noodzakelijk dat de mens door zijn goede werken aan Gods genade tegemoet kwam. Dit wordt semi-pelagianisme genoemd. In de tijd van Gregorius is ook de leer van het vagevuur ingevoerd. De door Gregorius verzamelde en uitgegeven wonderverhalen hebben veel bijgedragen tot de verering van de heiligen in de Middeleeuwen. Ook werd er in gesteld dat er bij de misviering het offer van Christus herhaald wordt.
Gregorius de Grote (± 540-604)
Voordat Gregorius de Grote geestelijk werd, heeft hij evenals zijn vader Ambrosius een wereldlijk ambt bekleed. Hij was perfect (= hoogste bestuurder) van de oude wereldstad Rome. De stad was vergaan er waren veel ruïnes. Deze hielden de herinneringen van vroegere plunderingen levend.
Toen zijn vader was overleden, heeft Gregorius van de erfenis een paar kloosters laten bouwen, en hij keerde de staatsdienst de rug toe. Ook maakte hij van zijn paleis een soort klooster, waarvan hij zelf abt (= hoof van het klooster) werd. Hij had veel invloed door zijn sombere levensstijl, dat nam nog meer toe toen hij in Rome bedreigt werd door de Longebarden. En de stad (waar ook de pest heerste) uitriep om te vasten. Ook liet hij gebedsbijeenkomsten houden, daarna was het gevaar voorbij.
Men beweerde dat ze boven van de keizer Hadrianus de engel Michael te hebben gezien, die zijn zwaard in zijn schede zou hebben gestoken, ten teken dat de plaag voorbij was. Daarom hebben ze deze plaats engelenburcht genoemd. In 590 is Gregorius tot paus gekozen. Vanaf die tijd heeft hij de kerk zo’n wijle leiding gegeven, dat zijn invloed nog steeds te merken is.
Door Gregorius werd de positie van de paus versterkt.
Kerstening van West-Europa (kerstenen = christelijk maken)
Misschien weten jullie niet wat het woord kerstenen betekend, maar dat betekend dus christelijk maken. Gregorius wilde de macht van de kerk naar het Noorden uitbreiden, maar er waren moeilijkheden. In deze streken bestond al een kerk. Deze was gevestigd vanuit Schotland en Ierland, dus deze kerk hield geen band met Rome. Eerst was Ierland gekerstend door de Schotse zendeling Patrick. Bij de kloosters die hij gesticht had, hadden de monniken niet alleen een streng ascetisch leven, maar velen van hen voelden zich ook geroepen om door de wildernissen te zwerven, alleen met het woord van God. Zo’n tocht noemde men perigrinatie (= een zwerftocht voor God).
De monnik Colomba had Schotland verder gekerstend. Hij werkte zelfs in Noord-Italië onder de Longebarden. Na hun dood werd dit werk voortgezet en zo ontstond er in Europa een zelfstandige Iers-Schotse Monnikenkerk.
± 500 Franken zijn onder leiding van koning Clovis tot Christendom overgegaan, aangesloten bij de Katholieke kerk.
Greogrius zond in 596 een groep van 40 Benedictijner monniken onder leiding van abt Augustinus naar Engeland. Zij moesten proberen de vorsten daar te overtuigen van het Katholieke geloof. Als de vorsten voor Rome en de kerk waren, zal het volk wel volgen. In 664 zou dit doel bereikt worden.
Gregorius’ betekenis voor kerkgeschiedenis (verroomsen van de kerk)
Gregorius ging naar veel verschillende heidense volken in het Noorden om daar het Evangelie te verkondigen. Het leidde helaas niet tot een diepgaande kerstening voor het volk. Integendeel, veel heidens bijgeloof kon blijven bestaan, het veranderde alleen van vorm. Zo kwamen er van afgodsbeelden bijvoorbeeld heilige beelden. Door de kennis van het Romeinse recht is veel gedaan voor de ontwikkeling van het kerkelijk recht. Ook werd de grondslag kerkelijke staat gelegd in het gebied waar de paus als wereldlijk vorst heerst. Er werden kloosters en kerken gebouwd en er werden bisschoppen aangesteld. Gregorius’ had ook invloed op de kerkzang. Hij heeft een nieuwe zangwijze ingesteld, het Gregoriaans. Hij richtte scholen op voor het oefenen van deze muziek en schreef zelf melodieën om proza te laten zingen tijdens de eredienst. Ook kwamen er de eerste orgels.
De leer van de vrije wil werd ingesteld. Dit was een grote fout. Zo werd het mogelijk, en zelfs noodzakelijk dat de mens door zijn goede werken aan Gods genade tegemoet kwam. Dit wordt semi-pelagianisme genoemd. In de tijd van Gregorius is ook de leer van het vagevuur ingevoerd. De door Gregorius verzamelde en uitgegeven wonderverhalen hebben veel bijgedragen tot de verering van de heiligen in de Middeleeuwen. Ook werd er in gesteld dat er bij de misviering het offer van Christus herhaald wordt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
A.
A.
Ik heb het werkstuk zojuist vluchtig gelezen en twee dingen vielen toen op: de vader van Gregorius is niet Ambrosius (dat is een bisschop van Milaan uit de 4e eeuw; zijn vader was Gordeanus) en Augustinus was geen abt (maar monnik, hij werd bisschop). Deze Augustinus is Augustinus van Canterbury en moet niet verward worden met de beroemde Augustinus: namelijk Augustinus van Hippo, bisschop en kerkvader en tijdgenoot van Ambrosius.
17 jaar geleden
Antwoorden