Golfoorlog I, II & III

Golfoorlog I

Met een grote Irakese aanval op Iran begon op 21 september 1980 de Eerste Golfoorlog. Op de achtergrond speelde de eeuwenoude Perzisch - Arabische rivaliteit, Irak eiste nu onafhankelijkheid voor de olierijke Iraanse provincie Khoezestan. Tevens zou Iran een aantal eilandjes in de Perzische Golf moeten terug geven aan Bahrein en eiste Irak een herziening van haar grensafbakening. De Irakese strijd richtte zich op zee vooral tegen de olie-export van Iran, wat in 1985 uitmondde in een tankeroorlog. Iran reageerde met aanvallen op schepen uit andere Golfstaten. De Verenigde Staten besloten daarop olietankers uit Koeweit onder Amerikaanse vlag te escorteren waardoor het conflict dreigde te escaleren( dit betekent steeds ernstiger en ernstiger worden van een conflict. Iran legde vanaf 1987 tevens mijnen in de Golf van Oman, de ankerplaats voor olietankers voor ze zich in de Perzische Golf waagde. Dit was de aanzet voor internationale (West Europese Unie) deelname aan de strijd.Een VN-waarnemerscorps, UNIIMOG, hield vanaf die datum toezicht op het bestand. Onderhandelingen tussen Iran en Irak begonnen op 25 aug. 1988 te Genève, maar liepen al spoedig vast. Nadat Irak Koeweit was binnengevallen (op 2 aug. 1990; zie Tweede Golfoorlog), bood het Iran vrede aan.
Economie en wapens
Militair keynesianisme: Reagen en zijn Reagen-team waren tot de conclusie gekomen dat indien de verenigde staten in geld problemen zou zitten de uitgaven juist zou stijgen en niet zouden dalen, en dat de rente van de leningen zou verhoogd worden zodat het aantrekkelijk word bij buitenlandse kapitalistische organisaties om Amerika geld te lenen. Het idee achter dit was om het geleende geld in het burgerleven te investeren zodat men nadien hogere belastingsdoorstromingen kreeg en ook om het land niet in het slecht daglicht te brengen. Het gevaar hieraan was dat als Europa zou stoppen met geld te beleggen in de verenigde staten, de verenigde staten een zware economische crisis zou krijgen.

Golfoorlog II
Reden
Waarom de VS precies een oorlog tegen Irak wensen: de controle over de olievoorraden en de enorme olienoden van de VS en de geïndustrialiseerde wereld om hun economieën draaiende te houden. Zoals geweten betekent olie al sinds de jaren ’60 de belangrijkste hefboom van de economische rechten in vooral westerse landen. OPEC (Organization of Petroleum Exporting Countries: vereniging van landen die aardolie uitvoeren) besloten in 1973 de prijs van ruwe olie enorm te laten stijgen wat leidde tot een voortdurende machtsstrijd tussen de imperialistische landen uit het noorden en olieproducerende landen uit het zuiden. De bezetting van Koeweit door Irak in 1990 betekende een belangrijke machtsverschuiving in dit conflict Het golfstaatje Koeweit, ooit gecreëerd door de Britten om een ‘onafhankelijke’ controle over de olievoorraden onder zijn woestijnen te garanderen, is ondanks zijn kleine territorium een olieproducent van formaat. De verovering van de Koeweitse oliereserves door Irak, zelf een belangrijke oliestaat, betekende een grote versterking van de positie - binnen de OPEC en in de wereldeconomie - van een staat die klaar was om de macht van het imperialistische Westen te tarten: het Irak van dictator Hoessein.aten bij.

De golfoorlog is uitgebroken op 17 januari van het jaar 1991. DE oorlog was tussen Irak, VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Canada, Saoedi-Arabië, Egypte en Syrië. De oorlog kwam tot stand doordat Irak, onder leiding van Sadam Hoessein, geen einde wilde maken aan de bezetting van Koeweit.Op 2 augustus in het jaar 1990 bezette Irak het buurland Koeweit, omdat Irak dacht dat de oliepolitiek van Koeweit slecht zou zijn voor de Irakese economie. Koeweit had namelijk een erg hoge olieproductie, waardoor de aardolie prijzen onder hoge druk stond. Ook beschuldigde Irak Koeweit ervan, dat het al jarenlang olie zat te stelen uit hun roemalja-olievelden, dit olieveld ligt op de grens tussen beide landen.De bezetting resuleerde in de Golfoorlog. Direct nadat Irak Koeweit binnentrok wilde de veiligheidsraad van de VN, dat de Irakese troepen onmiddellijk terugtrokken uit Koeweit. Een paar dagen later besloot de VS tot een totale handelsembargo(verbieden van handelsgemeenschap tussen beide landen) van Irak en het bezette Koeweit. Bijna alle landen waren het met elkaar eens, dat Irak niet het recht had om Koeweit te bezetten. Zelfs de Sovjet-Unie was het ermee eens.Een paar dagen na de Irakese aanval maakten de VS en Groot-Brittannië dat ze beiden marineschepen zouden sturen en op 7 augustus deelde de Amerikaanse Minister van Defensie mee dat de da Amerikaanse lucht –en landstrijdkrachten naar de Golf gestuurd zouden worden aan een nog te vormen geallieerde troepenmacht. Deze geallieerde troepenmacht zou uitgroeien tot 600.000 manschappen. Deze manschappen werden geleverd door 28 landen, inclusief België.Op 12 augustus kwam sadam hoessein met het voorstel Koeweit te ontruimen in ruil voor de beëindiging van de andere bezettingen in het Midden –Oosten, voorla ook de gebieden die door Israël waren bezet. Dit werd meteen afgewezen door de VS en Israël. Intussen werden de sancties tegen Irak nog extra verscherpt. Saddam Hoessein dreigde dat als Irak economisch gewurgd zou worden, het niet zou aarzelen de westerse belangen, Israël en de aardolievoorzieningen aan te vallen. Irak kwam in augustus 1990 erg snel met Iran overeen met een vredesverdrag, dat de Eerste Golfoorlog ten einde bracht. Dit had Irak altijd geweigerd. Door dit verdrag kon Irak een deel van zijn manschappen van het oostfront vrijmaken voor het westen. Iran bleef vanaf toen de neutrale positie van het land benadrukken. George Bush nam op 9 november een belangrijke beslissing de Amerikaanse troepen in de Golf te verdubbelen. Hierdoor kwam het totaal aan Amerikaanse troepen op 400 000. De VN-veiligheidsraad gaf alle lidstaten op 29 november de bevoegdheid "alle noodzakelijke middelen" te gebruiken om de ontruiming van Koeweit te bereiken en de internationale vrede en veiligheid in het gebied te herstellen. Men gaf Irak tot en met 15 januari 1991 de tijd om weg te trekken uit Koeweit. Irak maakte (en maakt) gebruik van 'menselijke schilden'. Hij bracht mensen, vaak buitenlanders (er waren namelijk erg veel buitenlanders in Irak en Koeweit) naar strategische plaatsen, zodat het erg moeilijk was voor de geallieerden om bepaalde doelen aan te vallen. Op 6 december zei Saddam Hoessein dat hij alle buitenlanders zou laten gaan. Het ondenkelijke gebeurde, hij liet ze echt gaan, zonder verdere consequenties. Het vredesoverleg mislukte keer op keer. Dit kwam door de Irakese eis dat ook de Palestijnse kwestie aan de orde moest komen. Op 9 januari 1991 spraken de ministers van Buitenlandse Zaken van de VS en Irak elkaar in Genève, maar dit was wederom een flop. Ook de poging van VN- secretaris-generaal Pérez de Cuéllar om Saddam Hoessein tot terugtrekking te dwingen mislukte. Tegenwoordig is het nog steeds niet helemaal goed. Het is nog steeds erg onrustig in Irak en het gebied eromheen. Onlangs zijn er nog bombardementen uitgevoerd op Bagdad.
Mediaoorlog
Toen de oorlog in Vietnam vorderde begon de publieke unie de oorlog steeds meer in twijfel te nemen. Dit kwam door de effecten van de propaganda. De Amerikaanse kranten schreven voltijds over de slachtoffers, de miserie, de vermisten, …maar zelden(in vergelijking met de 10 jaar) werd er een positief woord gezegd over de gebeurtenissen. Deze propaganda maakte het dat men de bevolking niet meer zo snel kon overtuigen en sympathiseren voor een oorlog. Achteraf werden de media verantwoordelijk gesteld voor het verliezen van de steun van de publieke opinie. Het militaire establishment stond erop dat in de toekomst op een heel andere manier verslag zou worden gebracht van de militaire operaties. Tijdens de Golfoorlog in 1991 werd in de berichtgeving de nadruk gelegd op een ‘propere’, uiterst technische oorlog: "beelden van jets die opstegen van op vliegdekschepen, video-opnamen van inslaande intelligente bommen, landkaarten en zandbakken met speelgoedtanks, kleuren en symbolen, militaire leiders zoals Schwartzkopf, en geallieerde troepen die zich klaarmaakten voor de strijd. Doden of gewonden kregen we nauwelijks te zien."
Gevolgen door het gebruik van uranium in de golfoorlog
De gehandicapte kinderen bij de geboorte is sinds 1991 verdriedubbeld, dit is te danken aan de “golfoorlog syndroom”. Maar ook de Amerikaanse soldaten die tijdens de oorlog opengesteld waren aan de toxinen hebben er gevolgen aan gehad. Ruim honderd mannen zijn gestorven enkele maanden na de Golfoorlog. Het Pentagon ontkende dit, maar uiteindelijk gaven ze toe. Maar ze zeiden dat het niet de fout was van het materiaal maar van de mannen zelf. Die waren, volgens het Pentagon, in de Irakese tanks gekropen om souvenirs te zoeken. De besmette soldaten zeiden dat het te danken was aan het gebrek van inlichtingen. Niemand had hen gezegd dat ze de gasmaskers moesten aanzetten, en meestal droegen ze de maskers ook niet vanwege de enorme temperaturen. Van de ongeveer 696.778 Amerikaanse soldaten zijn er achteraf 206.861 die geneesmiddelen nodig hebben. Sommigen zelfs voor de rest van hen leven. Hoogwaarschijnlijk te danken aan de toxinen. Maar van de 206.861 soldaten zijn er maar 183.249 die medische steun krijgen. Dus 24,011 zitten zonder. Tot nu toe zijn er al 8306 veteranen gestorven ten gevolgen van de toxinen.

Het aantal Amerikaanse slachtoffers van de Golfoorlog bevat: 467 soldaten die gewond waren tijdens een gevecht, 148 die gesneuveld waren in een gevecht en 145 die gestorven zijn aan een ongeluk door eigen fout. In totaal komt dit neer op 760 dode en gewonde Amerikaanse veteranen.
Achteraf bleek dat de soldaten die geraakt waren door een vijandige kogel meer toxinen in hun lichaam hadden dan de meeste anderen, vanwege de besmetting die aan de kogels hing.

Normaal moeten nucleaire wapens om volledig verbrand te worden op 3.422C° verbrand worden. Maar dit is een enorm moeilijk en duur proces, dus de Amerikanen verbranden ze op 1.132C°. Dat veel goedkoper en daarbij nucleaire verspilling is vrij goedkoop.

Golfoorlog III

“De goede zaak”
Een oorlog tegen Irak de Bush-administratie om minstens drie redenen zeer goed uitkomen.
· Ten eerste zou een oorlog tegen een tegenstander met een bedenkelijk lage slagkracht (het kaliber van het huidige Irak) de positie van de Amerikaanse wapenexport op de wereldmarkt beveiligen of zelfs versterken, tegen onder meer de agressieve verkooppolitiek van de Russen in.
· Ten tweede zou deze oorlog de ideale aanleiding zijn om de eigen militaire industrie ook direct te ondersteunen, daar zo’n oorlog ongetwijfeld nog grote bestellingen aan bommen, raketten, vliegdekschepen, enzomeer voor de eigen troepen zou betekenen.
· Ten derde.Deze sterke economische impuls zou net als in 1991 ook nu weer op een erg cruciaal moment in de Amerikaanse welvaartscirkel komen, namelijk op het dieptepunt, waar de economie zit te wachten op een schok en motor om de groei weer op gang te trekken
Bronvermeldingen
http://www.xshall.nl/stajusie/issie/nag/xtan