Cubacrisis

Hoe gingen de VS om met de ontdekking? President Kennedy had er weer een probleem bij. Wat moest hij doen ? Moest hij de raketbasis gewoon bombarderen? Maar dan was er een grote kans dat er een Derde Wereldoorlog zou ontstaan. De spanning was enorm. Al snel bleken de raketten van de SU te zijn. Op de 16e oktober was duidelijk dat Kennedy de foto’s geheim wilde houden totdat hij wist wat hij wilde doen. Daarnaast mocht de SU niet te weten komen dat de VS het ontdekt hadden. De tussentijdse Congresverkiezingen zorgden ervoor dat Kennedy niet constant in het Witte Huis was. Hij was ook niet elke keer aanwezig bij de beraadslagen van zijn adviseurs en ministers. Voor veel journalisten bleef de crisis hierdoor geheim. Tijdens het overleg werd duidelijk dat de raketten moesten verdwijnen van Cuba en dat slechts 2 militaire opties: een bombardement of een zeeblokkade om Cuba, om de levering van de raketonderdelen te voorkomen. Veel vertrouwen in een diplomatieke oplossing had men niet. Kennedy wilde eerst besluiten welke actie hij zou nemen en dan pas de diplomatiek een kans te geven. Mensen in het Pentagon en de CIA wilde meteen proberen om Castro te verwijderen, maar Kennedy was hier tegen. Tijdens de eerste discussie op de 16e waren de meeste voor de bombardementen. Bij de tweede discussie later die dag kwamen langzaam aan meer voorstanders voor de blokkade, waaronder de Minister van Defensie, Robbert McNamara en Kennedy’s broer Robbert. Men besefte ook dat een blokkade alleen, de raketten niet weg kon krijgen, maar het was een eerste stap en dat het de situatie stapsgewijs kon laten escaleren. Tegelijkertijd was men bang voor een tegenblokkade bijv. bij Berlijn. Op de 19e werden de twee opties nogmaals besproken in een speciale werkgroep en zouden verder die dag uitgewerkt in twee kleinere groepen. De groep die de luchtaanval moest uitwerken konden deze optie niet aanvaardbaar maken voor Kennedy. De andere groep had de blokkade helemaal uitgewerkt. Op deze dag begon men ook met het uitwerken van de diplomatieke stappen. Op de 20e kwam Kennedy terug van campagne met het excuus ziek te zijn. In werkelijkheid kwam hij luisteren naar de presentaties. Hij koos uiteindelijk voor de zeeblokkade. De dag daarna werden de voorbereidingen voor de blokkade getroffen. Kennedy sprak nog een keer de optie voor een luchtaanval door. Men kon slechts garanderen dat 90 % van de raketten vernietigd zouden worden. Dit was voor Kennedy niet genoeg. Intussen hadden de kranten de New York Times en de Washington Post het verhaal ontdekt hadden en op aandringen van Kennedy besloten ze één dag te wachten met het nieuws.

Hoe lichtte Kennedy de burgers in? Op de vroege avond van de 22e hield Kennedy een toespraak op televisie. Hiervoor waren verschillende bondgenoten ingelicht over wat in de toespraak gezegd zou worden. Kennedy vertelde toen de rest van de wereld dat de lanceerinrichtingen ontdekt waren en dat dit onacceptabel was. Hij benadrukte dat de SU hem valse geruststellingen en beloftes had gegeven en dat hij vaak genoeg publiekelijk had gewaarschuwd dat dit onacceptabel zou zijn. Daarna gaf hij aan welke eerste stappen door de VS ondernomen zouden worden: 1. een maritieme blokkade van offensieve wapens
2. toename van surveillance vluchten en de bereidheid om actie te ondernemen als de SU zou doorgaan. 3. de waarschuwing dat raketten gelanceerd vanaf Cuba beschouwd zou worden als een aanval door de SU op de VS die door een tegenaanval beantwoord zou worden. 4. versterking van de Amerikaanse basis Guantanamo op Cuba en de evacuatie van niet militair personeel. 5. een steun verzoek aan de staten van de Organisatie van Amerikaanse staten (OAS). 6. het met spoed bijeen roepen van de VN Veiligheidsraad
7. een oproep aan Chroestsjov om geen verdere bedreigingen voor de wereldvrede te ondernemen. De dag daarna stemde de OAS unaniem voor de blokkade. Ook was duidelijk de SU geen tegenmaatregelen had genomen bijv. rond een Berlijn. Het werk aan de raketten ging echter door. Op de 24e ging de blokkade in en later die dag waren een aantal SU schepen van koers veranderd of gestopt. Ook nu nog ging het werk aan de raketten door. De tweede dag van de blokkade was alleen een tanker die trotseerde. Deze mocht ongestoord door. De Sovjet regering weigerde nog steeds toe te geven dat de lanceerbasissen bestonden. Dit leidde in de Veiligheidsraad tot een botsing tussen de VS en de SU. Terwijl de Sovjet ambassadeur Zorin ontkende liet de Amerikaanse ambassadeur Stevenson uitvergrotingen van de spionage foto’s zien.

Dit wil je ook lezen:

Online oplichting

Hoe reageerde de SU vervolgens op het zien van de foto? De eerste reactie van Chroestsjov was oorlogszuchtig, zoals uit een brief bleek van 23 oktober die de blokkade van Cuba zag als puur banditisme en hij beschuldigde Kennedy ervan de wereld over de rand van de afgrond in een atoomoorlog te storten. Sovjet-schepen zouden niet worden teruggeroepen. Kennedy houdt voet bij stuk. Chroesjtsjov gaat dan uiteindelijk door de bocht op 26 oktober. Hij doet in deze brief het voorstel om af te zien van meer wapenzendingen naar Cuba en de al daar aanwezige wapens terug te halen, indien John F. Kennedy de blokkade zou opbreken. Terwijl John F. Kennedy en zijn regering over het voorstel nadacht kwam de SU met een nieuwe eis: de raketten in Turkije moesten verdwijnen in ruil voor de raketten in Cuba. Daarnaast bleek dat een vliegtuig van de VS was neergeschoten boven Cuba. Kennedy besloot het luchtafweergeschut niet te bombarderen, zoals oorspronkelijk de bedoeling was. Na lang beraad verklaarde Kennedy het eerste voorstel te accepteren. Hij negeerde de latere eis, door te doen alsof hij de brief met de tweede eis nooit had ontvangen. Wel liet hij Robbert Kennedy aan de Sovjet ambassadeur Dobrynin vertellen dat binnen 6 maanden de raketten in Turkije verwijderd zouden worden, mits de SU het nooit een onderdeel van de overeenkomst zouden noemen. Zondag 28 oktober liet Chroestsjov via radio Moskou verklaren dat de raketten van Cuba verwijderd zouden worden en de belofte om Cuba nooit binnen te vallen geaccepteerd werd. Na onderhandelingen werden ook de Sovjet bommenwerpers teruggetrokken.

Hoe reageerde de SU vervolgens op het zien van de foto? De eerste reactie van Chroestsjov was oorlogszuchtig, zoals uit een brief bleek van 23 oktober die de blokkade van Cuba zag als puur banditisme en hij beschuldigde Kennedy ervan de wereld over de rand van de afgrond in een atoomoorlog te storten. Sovjet-schepen zouden niet worden teruggeroepen. Kennedy houdt voet bij stuk. Chroesjtsjov gaat dan uiteindelijk door de bocht op 26 oktober. Hij doet in deze brief het voorstel om af te zien van meer wapenzendingen naar Cuba en de al daar aanwezige wapens terug te halen, indien John F. Kennedy de blokkade zou opbreken. Terwijl John F. Kennedy en zijn regering over het voorstel nadacht kwam de SU met een nieuwe eis: de raketten in Turkije moesten verdwijnen in ruil voor de raketten in Cuba. Daarnaast bleek dat een vliegtuig van de VS was neergeschoten boven Cuba. Kennedy besloot het luchtafweergeschut niet te bombarderen, zoals oorspronkelijk de bedoeling was. Na lang beraad verklaarde Kennedy het eerste voorstel te accepteren. Hij negeerde de latere eis, door te doen alsof hij de brief met de tweede eis nooit had ontvangen. Wel liet hij Robbert Kennedy aan de Sovjet ambassadeur Dobrynin vertellen dat binnen 6 maanden de raketten in Turkije verwijderd zouden worden, mits de SU het nooit een onderdeel van de overeenkomst zouden noemen. Zondag 28 oktober liet Chroestsjov via radio Moskou verklaren dat de raketten van Cuba verwijderd zouden worden en de belofte om Cuba nooit binnen te vallen geaccepteerd werd. Na onderhandelingen werden ook de Sovjet bommenwerpers teruggetrokken.

Wat gebeurde er na de Cubacrisis? En wat waren de gevolgen?

Wat was de oplossing voor de communicatieproblemen? Na de hele gebeurtenis met de raketten is er een “Hot Line” aangelegd, waardoor de leiders van de SU en de VS sneller met elkaar kunnen communiceren in geval van een crisis, zoals deze. Bij de Cubacrisis ging alles nog net goed, maar het zou namelijk kunnen dat het anders een keertje een oplossing net te laat komt.

Maar wat waren nou de gevolgen van de Cubacrisis voor de personen? - Chroesjtsjov schepte graag op over de vernietigende kracht van de Sovjet, maar toonde zich tevens voorstander van vreedzame methoden om het kapitalisme te overwinnen. Maar in 1964 werd hij afgezet om het aanstichten van de Cubaanse rakettenbasis. - Fidel Castro werd in eigen land nog populairder dan dat hij al was. - En John F. Kennedy had geen negatieve gevolgen, hij kwam uit de Cubacrisis als een soort van winnaar. Het feit dat hij in 1963 werd vermoord, had niets te maken met de Cubacrisis. De enige die een echte verlierzaar was, was dus Nikita Chroestsjov. Hij werd afgezet doordat hij werd beschuldigd de Cubacrisis te zijn begonnen.

En mijn mening? Mijn eigen mening over de Cubacrisis is, dat ik vind dat de VS goed met het probleem is omgegaan. Met de zeeblokkade brachten ze minder mensen in gevaar dan met een bombardement op de raketbasissen. Alleen vind ik dat de invasie in de Varkensbaai niet had moeten plaatvinden. De invasie van gedoemd te mislukken, en op die manier hebben ze heel wat mensen gedood, of onnodig verdriet aangedaan. Verder vind ik ook dat Chroestsjov goed heeft gehandeld, door goed met Kennedy te communiceren over de raketten en eventuele oplossingen. Hij heeft goed geprobeerd om weinig burgers bij de strijd te betrekken, maar hij heeft er wel voor gezorgd dat er raketten op Cuba werden gezet, die gericht stonden op de grote steden in de VS, dat is wel burgers onnodig in gevaar brengen. Hij en Kennedy vochten de strijd daarentegen wel goed tussen hun tweeën uit. Castro daarentegen vind ik de enige van de drie die niet goed heeft gehandeld. Hij hielp de SU met veel levens in gevaar brengen, door de raketten op Cuba te laten plaatsen. Hij heeft niet geholpen met het oplossen van het conflict, wat alleen tussen Kennedy en Chroestsjov gebeurde. Eigenlijk ontfermde hij zich helemaal niet over zijn eigen land, maar meer om zijn eigen individu, zijn eigen land en alles wat daar op gebeurde, maakte hem, volgens mij, niets uit.

Literatuurlijst: - De koudste jaren: de wereld op de rand van de afgrond - Michael R. Beschloss - Castro's final hour : the secret story behind the coming downfall of communist Cuba - Andres Oppenheimer - Fidel castro : de ontembare rebel - H.Hermans - De dertien dagen – Rose Kennedy - Cuba – geschreven door getuigen en bewoners van het land.

Voor de rest: - Encarta Encyclopedie - Geinlustreerde encyclopedie uit 1975 - http://www.onsverleden.net/coldwar/cubacrisis.htm - http://homepages.uni-tuebingen.de/student/frauke.grosshennig/ - http://history.acusd.edu/gen/20th/coldwar0.html - de film : “Thirteen Days”