Cuba-crisis

Hoofdstuk 1 De Cubacrisis

Hoe verliep de Cubacrisis?
Amerika probeerde Castro’s regering uit te schakelen. Ze begonnen de Verenigde Staten, Cubaanse anti-Castro-huurlingen die in Amerika woonden te trainen en te bewapenen. De huurlingen deden een aanval op Cuba, met een landing in de Varkensbaai. Castro’s leger versloeg de huurlingen. Terwijl de spanning tussen Cuba en de Verenigde Staten bleef stijgen, besloot Sovjetpremier Nikita Khrushchev in Cuba een rakettenschild te installeren, hij verwachte niet dat de Amerikanen hier achter zouden komen en zeker niet dat ze enige actie zouden ondernemen. Maar een Amerikaans spionagevliegtuig ontdekte de raketten. Twee dagen later werden foto’s hiervan aan de toenmalige president van de Verenigde Staten John Fitzgerald Kennedy getoond. Deze foto’s bevatten beelden van enkele MRBM’s ( medium-range ballistic missiles ) en enkele IRBM’s ( intermediate-range ballistic missiles ) die klaargemaakt werden om af te vuren op de belangrijkste Amerikaanse steden ( o.a. Los Angeles , Chicago en New York City ). De raketten beschikten ook over de mogelijkheid geladen te worden met nucleaire wapens. Kennedy verzamelde zijn adviseurs en een aantal experts om te beslissen wat hun volgende stap zou zijn. Hij besefte dat een aanval op het rakettenschild van Cuba tot een oorlog tussen Amerika en de USSR zou leiden en dat een aanval van Cuba hetzelfde zou veroorzaken, dus bleef er nog maar één mogelijkheid over. Kennedy gaf het bevel tot een zeeblokkade van Cuba, om verdere invoering van raketten te verhinderen en Fidel Castro van de rest van de wereld af te sluiten. Kennedy maakte ondertussen zijn troepen gereed. B-52 bommenwerpers, uitgerust met waterstofbommen waren klaar voor de oorlog. Ondertussen was er nog een ander probleem aan de orde. Na de overwinning van de geallieerden in de 2de Wereldoorlog was Berlijn in 2 delen verdeeld: communistisch Oost-Berlijn en kapitalistisch West-Berlijn. Amerika had beloofd West-Berlijn te beschermen, maar Khrushchev dreigde met een aanval op het kapitalistische deel van Berlijn. Kennedy moest dus voorzichtig zijn, want één kleine fout zou het verlies van West-Berlijn kunnen betekenen. De militaire adviseurs van Kennedy wilden echter niets liever dan dat: Zij wilden oorlog. Voor eens en voor altijd met de Sovjets afrekenen. Ze hadden immers een imago hoog te houden, een imago dat na de aanval op de Varkensbaai rake klappen had gekregen. Zij wilden hun fout kost wat kost goedmaken, ook al moesten miljoenen mensen daarvoor in een oorlog sterven. Enkele dagen later werd er een hoorzitting bij de UNO in New York tussen de adviseurs van beide kampen gehouden. Kennedy’s adviseur praatte de Sovjet onder tafel maar veel haalde dat niet uit, want de volgende dag werd een Amerikaanse U-2, die een verkennings-vlucht boven Cuba maakte neergeschoten. De piloot kwam daarbij om het leven. Kennedy besloot het niet tot een gewapend conflict te laten komen, dit zou het immers alleen maar erger kunnen maken. Op 26 oktober 1962 ontving president J.F. Kennedy een gecodeerde boodschap van Khrushchev waarin stond dat hij bereid was de raketten weg te nemen, als Amerika Cuba niet zou binnenvallen. Een paar uur later bereikte een tweede boodschap het Witte Huis. Deze boodschap zei dat de raketten zouden worden weggehaald als Amerika haar raketten in Turkije zou ontmantelen. Eén van de twee was dus een vervalsing. Na lang overleg met zijn adviseurs besloot hij in te gaan op het eerste aanbod. Khrushchev wist dat hij aan het verliezen was en besloot de raketten toch maar te laten verwijderen. Hij begon namelijk ongerust te worden, Castro had hem immers verteld dat Amerika in staat was een aanval op Cuba te doen als dit spelletje niet gauw ophield. Ook de Sovjetambassadeur in Amerika Anatoly Dobrynin had hem deze raad gegeven na een vergadering met Robert Kennedy, de broer en raadgever van de president. Op de avond van 26 oktober 1962 maakten de Sovjetschepen op weg naar Cuba rechtsomkeer. De zeeblokkade werd onmiddellijk na het akkoord ingetrokken. Een derde wereldoorlog was op het nippertje vermeden. Sindsdien zijn er nooit meer kernwapens in de voortuin van de Verenigde Staten geïnstalleerd.

Welke rol speelde Fidel Castro in de Cubacrisis?
Fidel Castro kwam in 1959 aan de macht in Cuba. Hij voerde allerlei veranderingen in Cuba en zorgde voor nogal wat opschudding. Hij pikte alle bedrijven en plantages af van de door de VS. bestuurde gebieden. Dit werd hem niet in dank afgenomen. Ook ging Castro de boel nationaliseren wat de Amerikanen ook niet konden waarderen. Zij wilden wraak op Castro en zorgden ervoor dat niemand in de VS. nog mocht handelen met Cuba. Castro vroeg vervolgens hulp aan Rusland en krijgt die hulp. Castro en Chroetsjov besluiten dan dat ze een raketbasis op Cuba zullen plaatsen. De buitenwereld mag er niets van weten, dus spreekt over een suikerfabriek. Amerika hoort dit en neemt wraak op Castro en Chroetsjov door Cuba te omcirkelen met Amerikaanse vloten. Castro zit dan dus in de val en kan op dat moment verder even niks doen. Rusland echter wel en die helpen Castro dan ook. Ze sturen schepen met waarschijnlijk atoomraketten aan boord naar Cuba. Castro kan op dat moment nog steeds niet anders doen dan afwachten. Amerika hoort echter net op tijd dat Rusland er aan komt en besluit te gaan handelen met Rusland. Uiteindelijk komen ze tot een verdrag. Castro speelt een hele belangrijke rol in de Cuba-crisis. Door Fidel Castro ontstaan er spanningen en die spanningen lijden tot irritatie. Er ontstaan conflicten en de Cuba-crisis begint. Ook zorgt hij tijdens de Cuba-crisis nog voor allerlei spanningen. Dus eigenlijk draait de hele Cuba-crisis om Fidel Castro en is hij de grootste boosdoener.

Waarom kwam de cuba-crisis er?
Als Cuba in 1959 een nieuwe leider krijgt, namelijk Fidel Castro breekt er een nieuwe tijd aan voor Cuba. Amerika had in het begin nogal veel invloed in Cuba maar doordat Fidel Castro aan de macht kwam werd Cuba communistisch. Dit was in de ogen van Amerika verschrikkelijk. Castro pakte alle bedrijven en plantages af en hij gaat nationaliseren. De VS. kan het niet verdragen dat Castro alles van hen afpakt en wordt kwaad. Ze willen wraak en kondigen een boycot aan. Amerika zegt dat men niet meer met Cuba mag handelen. Cuba komt hierdoor in de problemen. Cuba heeft een monocultuur, ze leven voornamelijk van het handelen van rietsuiker. Doordat Cuba de rietsuiker vooral in de VS. verkocht had Cuba nu een probleem. Daarom zocht Cuba steun bij de Sovjet-Unie. De Sovjet-Unie kocht het rietsuiker van Cuba. Ondertussen stonden de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten tegenover elkaar in de Koude Oorlog (een diplomatiek, militair en economisch gevecht tussen de communistische en de kapitalistische landen). De Sovjet-Unie had alleen middellange afstandsraketten. Vanuit de Sovjet-Unie konden ze Amerika dus niet bereiken. Daarom plaatsten ze enkele raketbases op Cuba. Amerika kwam hier achter. Door al deze dingen kwamen er wrijvingen tussen Cuba en de VS en tussen de Sovjet-Unie en de VS. Zo begon de Cuba-crisis. Ook tijdens de cuba-crisis waren er nog allerlei conflicten, waardoor er nog meer spanningen opliepen.

Hoofdstuk 2 Conclusie

Conclusie:
De Cubacrisis was een situatie van ernstige internationale spanning rondom het eiland Cuba, waarbij de VS en de USSR in een gevaarlijk conflict raakten en een nucleaire (wereld)oorlog dreigde. De aanleiding was de gewijzigde binnen- en buitenlandse politiek van Cuba, waar de regering van Fidel Castro en diens ‘Partido Unido de la Revolucion Socialista’ een linkse, op het communisme georiënteerde, koers gingen varen. Dit leidde tot hechte betrekkingen met de USSR. Binnenlands werd een aantal Amerikaanse bezittingen genationaliseerd, vooral na een door de Amerikaanse regering toegestane mislukte aanval van Cuba door o.a. Cubaanse emigranten. Daarna werd op Cuba een tegen de VS gerichte Russische raketbasis op gericht. Hier bevonden zich ruim 22000 Russische militairen; het ging om de bouw (voor de eerste maal) van nucleaire installaties buiten de USSR zelf. De Amerikaanse regering, die hierover geïnformeerd was, kreeg de fotografische bewijzen in handen, dat de USSR reeds vergevorderd was met de aanleg van raketbases met een bereik van 2200 mijl, waardoor praktisch het gehele territoir van de VS vanuit Cuba bestreken werd. De Amerikaanse president Kennedy maakte deze gegevens openbaar. Hij eiste de afvoer van reeds geleverde raketten en het afbreken van de lanceerinstallaties, en kondigde een Amerikaanse (marine)blokkade van Cuba aan. Terzelfder tijd werden vergaderingen van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) en van de Veiligheidsraad der VN bijeen geroepen. De Russische partijsecretaris Chroesjtjov verklaarde zich bereid de levering van raketten aan Cuba stop te zetten en de daar gevestigde bases af te breken. Fidel Castro had een groot aandeel in de Cubacrisis. Doordat hij in de regering van Cuba kwam veranderde er veel in Cuba waar de VS het niet mee eens was. Doordat de VS een aanval op Cuba deed werden ze echte vijanden. Zo ontstond er een conflict tussen Cuba en de VS. Fidel Castro maakte dit conflict nog erger door de hulp van de Sovjet-Unie in te schakelen. De Sovjet-Unie plaatste raketten op Cuba waardoor ze ook een aandeel in de cubacrisis kregen.
Fidel Castro had dus de meeste schuld aan de Cubacrisis, maar de VS en de Sovjet-Unie waren ook niet geheel onschuldig.

Stappenplan

Stap 1:
Wat is de Cubacrisis? Wie was of wie waren eigenlijk schuld aan de Cubacrisis?

Stap 2:
-Waarom kwam de Cubacrisis er?
-Hoe verliep de Cubacrisis?
-Welke rol speelde Fidel Castro in de Cubacrisis?

Stap 3:
-Hoe verliep de Cubacrisis?
-Welke rol speelde Fidel Castro in de Cubacrisis?
-Waarom kwam de Cubacrisis er?

Stap 4:
Hoofdstuk 1 De Cubacrisis
1.1 Hoe verliep de Cubacrisis
1.2 Welke rol speelde Fidel Castro in de Cubacrisis?
1.3 Waarom kwam de Cubacrisis er?