Apartheid in Zuid-Afrika

Apartheid in Zuid-Afrika

Waar denk je het eerste aan als je aan Zuid-Afrika denkt? Aan de zwarte, aan de apartheid. Het vreselijk verhaal. Het verhaal dat niet te geloven is en het pijnlijke verhaal voor de mensen die deze dingen moesten aanzien en vooral voor de mensen die deze dingen mee hebben gemaakt……
Alleen maar omdat ze zwart zijn………
Het verhaal waar niemand nog aan wil denken…………………

Van 1820 tot 1994 werd Zuid-Afrika geregeerd door blanken uit Groot-Brittannië en Nederland. Zij werden de baas over Zuid-Afrika. De apartheid werd ingevoerd door de Afrikaner Nasionale Partij. De mensen in
Zuid-Afrika werden ingedeeld in verschillende categorieën. Die bepaalde waar je mocht gaan en staan. De zwarte mensen moesten gaan werken waar de blanken dat wilden en verdienden heel weinig, en ze hadden erg slechte werkomstandigheden. En kregen zo maar weinig te eten. Ze moesten ergens anders gaan wonen in “homelands”, waar de huizen veel slechter waren. Ver buiten de stad, zodat ze niet voor de blanken “in de weg zaten” Zodat de blanke mensen de luxe huizen kregen. Ze mochten niet gaan stemmen. Ze moesten naar de “zwarte” scholen, ze mochten alleen in “zwarte”winkels kopen, ze mochten zelfs niet op bepaalde bankjes gaan zitten.

Nelson Mandela streed om gelijke burgerrechten voor de zwarte bevolking en om een wettelijk gekozen regering te krijgen. Doordat hij alleen maar een “lastpost”voor de blanke was en de zwarte aanmoedigde om te protesteren, werd hij in 1964 levenslang in de gevangenis gezet.

De zwarten werden erg benadeeld. Het leven was zwaar. Ik heb gesproken met een zwarte jongen uit Zuid-Afrika die nou 17 jaar is:

“We hebben het nog erg zwaar hier. Alles is wel weer open voor de zwarten, maar je ziet nog steeds weinig blanke mensen die met zwarte mensen omgaan. In de tijd van de apartheid moesten wij de gevangenis in als wij bijvoorbeeld liepen waar blanke mensen bleven, als we een blank iemand aanraakte of als we gingen zwemmen op hun strand. Ik haatte blanke mensen toen er apartheid was, omdat die ons gewoon sloegen. Ze behandelden hun honden nog beter dan ons. Ook als ik niks verkeerd deed, gooide ze fruit en eieren in onze gezichten.
Het is nog niet zo lang geleden. Als ik er nog eens aan denk heb ik veel verdriet. Als alle mensen nou samen zouden werken voor een goed Zuid-Afrika, zou het veel beter zijn. Niet meer andere mensen benadelen omdat ze een andere huidskleur hebben. Ik neem de blanke mensen die nu hier wonen niks kwalijk. Ik weet dat niet alle blanke mensen zo zijn. Ik weet dat er ook mensen zijn die ons zoiets nooit zullen aandoen. Zuid-Afrika is te mooi om te haten. Maar toch huil ik in mijn hart als ik weer denk wat ze ons hebben aangedaan……….”

In de jaren 70/80 kwam er veel opstand tegen de blanke regering en internationaal protesteerden ze tegen de apartheid. De buitenlandse landen wilden geen zaken meer met Zuid-Afrika meer doen, omdat ze daar de apartheid hadden. Daarom zorgde President de Klerk ervoor dat Mandela in 1990 werd vrijgelaten. De blanke en zwarte partijen waren toen al aan het praten en zorgde in 1994 ervoor dat de apartheid werd afgeschaft.
Op 27 april 1994 werd Nelson Mandela de eerste zwarte president van Zuid-Afrika!

Het gaat nu een stuk beter met Zuid-Afrika. Men wordt niet meer zo gediscrimineerd. Toch wil men het verleden zo snel mogelijk vergeten. Mensen willen er niet graag over praten, en op de zoekmachines van Afrika, valt er niks te vinden over dit onderwerp. En ze willen dat het niet nog eens gebeurt, want ze willen dit niet NOG eens meemaken!!!

Toch wonen gewoon nog blanke mensen in Zuid-Afrika die geen “last” van de discriminatie meer hebben. Toch valt er soms het een en ander te merken. Sommige zwarte mensen denken dat ze nu alles kunnen doen wat ze willen, omdat de blanken hetzelfde bij hen hebben gedaan. Maar ze vergeten een ding:
Als u niet wil wat u geschiedt, doe dat dan ook een ander niet.
En ik denk ook niet dat daar de wereld veel beter van wordt!