Anne Frank en de Tweede wereldoorlog

Anne Frank





Het denkbeeldige graf van
Anne Frank en Margot Frank



Hoofdstukken
1.inleiding
2. wie zitten er in de familie frank
3.adolf Hitler
4.dagboek
5.waarom werden de joden gehaat
6.het achterhuis
7.onderduiken
8.auschwitz
9.westerbrok
10.hoe was het dagelijks leven in een concentratiekamp
11.Anne
12.het achterhuis en de families
13.waarom moesten Anne Frank en haar familie onderduiken
14.de herinneringen van Otto Frank
15.wat Anne in haar dagboek schreef
16.westbork
17.auswitz
18.miijn herinneringen aan het Anne Frank huis


1.Inleiding
Ik doe mijn werkstuk over Anne Frank omdat ik laatst zelf naar het Anne Frank huis
Ben geweest en ik het een heel interessant onderwerp vind. ik vind het ook moeilijk om
Me in Anne Frank in te leven niet alleen omdat het zo lang geleden is maar ook gewoon omdat
Het een situatie is die ik niet heb meegemaakt/wil mee maken.
Ik vind het heel knap dat Anne het 2 jaar in het achterhuis heeft volgehouden want ik kan me niet indenken hoe het voor haar is geweest.

2.wie zitten er in de familie Frank


Anne Frank is een meisje dat geboren is op 12 juni in 1929 in Frankfurt Am Main.
Anne Frank heeft ook een zusje Margot Frank.
De ouders van Margot en Anne zijn ; Otto Frank en Edith Frank-Hollander.
Otto Frank en Edith Hollander trouwden op 12 mei 1925 in Aken.
Na hun huwelijks reis naar Italië kwamen Otto en Edith in Frankfurt Am Main te wonen.
De familie Frank en Hollander zijn Joods en Duits.
Al eeuwen lang woont de familie Frank en Hollander in Duitsland.
Anne Frank heeft een dagboek bijgehouden dat ze heeft gekregen op haar 13e verjaardag.
Anne Frank heeft geen vriendin aan wie ze alles kan vertellen dus schrijft ze uitgebreide brieven aan haar verzonnen vriendin Kitty.
In het dagboek staat wat Anne allemaal heeft meegemaakt voor en tijdens de oorlog.
Al snel schrijft Anne Frank lange brieven aan haar vriendin Kitty.
Tijdens het onderduiken wordt het dagboek steeds belang rijker voor Anne.
De laatste keer dat Anne in haar dagboek schreef was 1 augustus 1944.

Otto Frank.
Werkte in de bank van zijn familie.
Door een andere onderduiker wordt hij Pim genoemd.
Hij is zorgzaam en ondernemend. In Amsterdam begint hij verschillenden bedrijven maar
Deze moet hij opgeven, omdat hij als jood gevaar loopt.
Tijdens het onderduiken help hij Anne met studeren.

Edith Frank-Hollander
Over de moeder van Anne is niet veel bekent.
Het is wel gebleken dat Anne denkt dat haar moeder
Margot voortrekt. Anne schreef in haar dagboek dat ze niet goed
Met haar moeder kon opschieten.

Margot Frank
Margot is de oudere zus van Anne.
Anne en Margot werden vaak vergeleken, vooral als ze iets fout deed.
Margot is altijd de verstandige geweest in de ogen van haar ouders, daar heeft Anne het soms best moeilijk mee gehad.

Anne Frank
Anne heeft grote plannen voor haar toekomst.
Anne wilde graag schrijfster worden en daarna verder gaan en journalist worden.
Op 1 augustus 1944 schreef ze haar laatste tekst in haar dagboek.
Op dat moment ging ze de dood tegemoet.
Ze werd met haar familie naar concentratiekamp Westerbork gebracht.




3.Adolf Hitler
Toen Anne 4 jaar was, in 1933, kwam Hitler aan de macht.
Hij was de leider van de NSDAP.
Adolf vond dat Duitse blanke mensen met blauwe ogen en blond haar een soort supermensen waren.
Zijn verschrikkelijke plan was om alle niet-‘supermensen’ te doden.
Hitler bedacht het idee dat onder andere joden zigeuners en homo’s slecht waren,
Volgens Hitler was het hun schuld van alle armoede en werkloosheid in die tijd omdat zijn alle banen in pikten.
Dat idee werd verspreid door de nazi’s.
Het begon allemaal klein Hitler maakte het de joden moeilijk.
Joodse kinderen mochten niet meer met niet joodse kinderen spelen en/of bij elkaar in de klas zitten.
Veel bedrijven met joodse eigenaars moesten gesloten worden.
En daardoor verloren veel joden hun baan.

4.dagboek
Op 1943 is Annes verjaardag ; ze word 13 jaar.
Anne krijgt een heleboel cadeaus. Bijvoorbeeld een boek, een broche, een puzzel, snoep en nog veel meer.
Maar het mooiste cadeau is toch het dagboek, met mooie rode en zwarte ruitjes erop en met een harde kaft.
Ze noemde het dagboek niet lief dagboek zoals veel mensen doen maar ze
Noemde het dagboek Kitty.
Anne hield heel erg van schrijven en lezen.
Ze begon een paar dagen naar haar verjaardag te schrijven.
Op de eerste bladzijde schreef ze:
Ik zal hoop ik aan jou alles kunnen toevertrouwen,
Zoals ik nog aan niemand gekund heb, en ik hoop dat je een grote steun voor me zult zijn.
Anne schrijft ruim 2 jaar lang in haar dagboek.
Natuurlijk weet ze zelf niet dat miljoenen mensen nu haar dagboek lezen.
Ze wou een boek uitgeven als de oorlog voorbij was genaamd: het achterhuis.
Anne schreef (in haar dagboek) over allerlei dingen die ze meemaakt, voelt, vind en hoopt.
Het dagboek is zo bijzonder omdat het eigenlijk zo simpel is.
Geen verzonnen romantische dingen, maar gewoon over het leven van iemand die in de oorlog leeft.
Het is ook eng om iets te lezen van iemand die niet weet dat het leven zo is afgelopen.

5.waarom werden joden gehaat.
Er werd een bevolkings groep “gekozen” die de oorzaak zou moeten zijn van alle ellende
van Duitsland op dat moment.
Dit kan zijn vanwege:
Economische gronden. Joden bezaten veel macht en waren in het algemeen welgesteld.
Joden werden door andere bevolkingsgroepen gehaat, omdat zij verantwoordelijk zouden zijn voor de dood van jezus.
Zij werden gewoon gekozen als schuld hebbers.
Sommige bevolkingsgroepen zien de joden als een soort mindere ras en sommige volken vinden de joden arrogant omdat ze het uitverkoren volk zouden zijn.
Joden waren anders dan andere mensen.
Ze droegen andere kleren, kende andere wetten, en spraken soms zelfs een andere taal (Hebreeuws Jiddisch).
Men weet niet of de Joden hiero gehaat werden.

6.Het achterhuis.
Anne Frank dook met haar familie onder in het achterhuis;(het kantoor van Otto Frank).
De familie Frank zat daar vanaf 6 juli 1942 tot 4 augustus 1944.
De familie van Daan(ook wel pels genoemd)+Herman, augustus en hun zoon peter zatte ook onder gedoken in het achterhuis. Later kwam Fritz Pfeffer er ook bij, een joodse tandarts.
Je kon naar de onderduikers toe door een boekenkast om te draaien.
Het was heel moeilijk leven in het achterhuis.
Je kon niet eens naar de toilet gaan want als mensen die in het kantoor werkten dat hoorde was je er gelijk bij!
Overdag moesten ze de schoenen uit omdat je dat ook beneden hoorde.
Otto heeft zijn kinderen zelf les gegeven met de boeken die ze van de helpers; Miep Gies, Beb Voskuijl, Victor Kugler of Johannes Kleiman hadden gekregen.
Zo leerde de kinderen toch nog iets.
Die twee jaar dat ze ondergedoken zaten mocht er niemand naar buiten.
Ze konden alleen af en toe naar buiten kijken; naar een stukje natuur, vogel lucht en de kastanjeboom waarover Anne wel eens in haar dagboek verteld heeft.
De gordijnen moesten meestal dicht blijven om niet gezien te worden.
Als Anne en Margot gingen badderen in het voorkantoor keken ze om de beurt naar buiten en gingen ze dus ook om de beurt in bad.

7.onderduiken.
In duistland vinden Otto en Edith het te gevaarlijk. Veel joodse mensen vluchten.
Maar niet in elk land worden ze toegelaten.
Joden die in Duitsland bleven wonen hadden een vreselijk leven.
Ze hadden geen rechten en werden gekleineerd.
In Nederland denken ze veilig te zijn voor de NSDAP.
Otto word directeur van het bedrijf Opecta een bedrijf dat een soort suiker voor jam maakt(pectine).
Hij vind een woning op de tweede verdieping van het Merwedeplein.
Anne en Margot logeren bij Edith in Aken.
Eerst komt Edith naar Nederland, dan Margot, en als het huis helemaal af is komt Anne in 1934 aan.
De familie leden van Anne besluiten ook te vertrekken uit Duitsland.
Twee ooms van Anne vertrekken naar Amerika, en de moeder van Otto vertrekt naar Zwitserland.
Anne heeft het op het Merwedeplein erg naar haar zin.
Ze heeft veel vrienden en vriendinnen. Ze kan goed lezen en schrijven en haalt vaak goede rapporten.
Ze had alleen een beetje moeite met rekenen.
Ze gaat in 1934 naar de montessori school.
Op school krijgt ze vaak straf. Haar moeder zegt dat ze een voorbeeld aan Margot moet nemen.
Zij is vaak rustig.
Anne spaart ook veel dingen. Bijvoorbeeld foto’s en plaatjes van beroemde filmsterren, Anne vind jongens ook heel interessant.
Op 10 mei 1940 valt Duitsland Nederland binnen. Nederland geeft wel even verzet maar weet dat het Duitse leger te sterk is. De Koninklijke familie vlucht naar Engeland.
Anne mag niet mee naar de montessori school. Ze moet naar een school waar alleen nog maar joodse kinderen op zitten. In het begin valt het mee het wordt steeds moeilijker voor joden. Otto weet dat net als in Duitsland joden straks ook geen bedrijf meer mogen hebben. Hij zorgt ervoor dat twee niet-joodse mensen de eigenaar worden van Opecta. Maar eigenlijk blijft Otto zelf de eigenaar. Joden moeten ook een Davidster dragen. daar staat op “jood” zo weet iedereen dat ze joods zijn. Ook word de letter j van jood op je paspoort gezet. Anne schrijft dit in haar dagboek.

Na mei 1940 ging het bergafwaarts met de goede tijden. Jodenwet volgde naar Jodenwet en onze vrijheid werd zeer beknot. Joden moeten een Jodenster dragen. joden moeten hun fietsen afgeven. Joden mogen niet in de tram. Joden mogen niet in de auto. Joden mogen alleen van 15:00 tot 17:00 hun boodschappen doen. Joden mogen van 20:00 tot 6:00 niet op straat. Joden mogen alleen naar een joodse kapper. Joden mogen niet naar schouwburgen bioscopen en andere optreden en film gelegenheden. Joden mogen niet naar de sportschool en niet naar het zwembad.
Zoals je ziet mogen de joden bijna niets meer en dat allemaal om de afkomst. Op 5 juli 1942 krijgt Margot net als veel andere joden een oproep om te gaan werken in Duitsland. Dit was voor Otto het sein om te gaan onderduiken. Nederland was dus toch niet veilig. Op 6 juli 1942 s’ morgens vroeg vertrekt de familie Frank van het Merwedeplein. Daar heeft de familie 8 jaar gewoond. Ze moeten een heleboel achterlaten waaronder de kat van Anne ‘Moortje’. Ze vertrekken naar Prinsengracht 263 Amsterdam. Hier is het bedrijf van Otto. Achter het bedrijf zit een huis die kun je vanaf buiten niet zien omdat het de achterkant van het bedrijf is maar het staat toch leeg. Omdat joden niet in vervoermiddelen mochten moesten ze lopen. Op een dag regent het kei hard Anne schrijft dit in haar dagboek.
we kleden ons alle vier zo dik aan alsof we in een ijskast moeten overnachten en dat alleen oom nog wat kleren mee te nemen. Geen jood zal het in onze toestand gewaagt hebben om met een koffer vol kleren het huis uit te gaan. Ik had twee hemdjes, drie broeken, een jurk daarover een rok, een jasje, een zomerjas, twee paar kousen, dichte schoenen, must sjaal en nog veel meer aan. Ik stikte thuis al maar niemand vroeg erna.(8 juli 1942).
8. Auschwitz.
in 1941 werd in Auschwitz geëxperimenteerd voor techniek voor massamoord. Het goedkoopste bleek te zijn het gas zyklon B. dat was eigenlijk ontwikkelt voor het bestrijden van ongedierte. Als mensen gingen douche kwam er gas uit de douche en stierven de mensen. In 1942 begon de aanleg van Auschwitz-Brikenau een gebied met brakke gaskamers en crematoria. Er werden hier bijna twee miljoen mensen vermoord. Eenmaal aangekomen in Auschwitz waren overal schijnwerpers en kapo’s (kapo’s zijn gevangenen die aan het werken zijn). Zij schreeuwde dat de mensen snel uit de trein moesten komen soms werden de mensen er zelfs uit getrokken. Ook koffers werden door de kapo’s uitgeladen en werden aan de andere kant van het perron opgesteld. De lijken van de mensen die in de trein waren overleden werden ernaast gegooid. Mannen en vrouwen moesten gescheiden staan. Zo werden ze naar de kampen gebracht. Voor zieken en kinderen stonden vrachtwagens klaar met rode kruizen erop geschilderd niemand heeft deze mensen ooit nog terug gezien. Vrouwen moesten in een gebouw douche eerst werd het hoofd en het schaamhaar afgeschoren. Daarna kregen ze een grijze zakachtige jurk. Daarna werd er een brandmerk gezet in de onder arm van de vrouw. Als ze niet hard genoeg werkte werden ze door de kano’s geslagen. Op 30 oktober vond er weer een selectie plaats. Dit keer om te bepalen wie er naar concentratiekamp Bergen-Belsen mocht. Wie er niet werd toegelaten ging naar de gaskamer. Edith en Rosa werden niet toegelaten. Maar de kampleiding vond dat Anne en Margot, ondanks ze ziek kaal en mager waren, wel recht genoeg stonden en zij werden wel toegelaten.