Als gevangene in Auschwitz

Beoordeling 6.4
Foto van een scholier
  • Werkstuk door een scholier
  • 5e klas aso | 1158 woorden
  • 12 augustus 2008
  • 18 keer beoordeeld
Cijfer 6.4
18 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
INHOUDSOPGAVE

INHOUDSOPGAVE 2
Inleiding 3
1 De aankomst 4
1.1 Het transport 4
1.2 De eerste indruk 4
2 De selectie 4
2.1 De scheiding 4
2.2 De dramatische gevolgen 4
3 De arbeidsgeschikte gevangenen 5
3.1 Wat vooraf gebeurde 5
3.1.1 De registratie 5
3.1.2 In Quarantaine 5
3.2 Na de ontmenselijking 5
3.2.1 De barakken 5
3.2.2 De latrines 6
3.2.3 Dwangarbeid 6
3.2.3.1 soorten werk 6
3.2.3.2 proefkonijnen 6
3.2.3.3 Meeste overlevingskansen 6
3.2.3.4 Indeling 6
3.2.4 Gevolgen 7
3.2.4.1 De dood 7
3.2.5 Het kamphospitaal 7
3.2.6 Contact met de buitenwereld 7
Besluit 8
Bibliografie 9

Inleiding

Ik heb dit onderwerp gekozen omdat ik er al veel over gehoord had in het verleden en ik wist na een tijd niet meer wat ik mocht geloven en wat niet. Na onderzoek heb ik ontdekt dat de meeste dingen (hoe ongeloofwaardig het in het begin ook overkwam) toch waar zijn.
Ik vond het een boeiend onderwerp om te bespreken en ik vind ook dat mensen erover moeten blijven spreken. Auschwitz mag niet vergeten worden. Men moet voorkomen dat dergelijke dingen nog zullen terugkomen.

1 De aankomst


1.1 Het transport

Mensen werden aangevoerd vanuit gans Europa, ze werden vervoerd in veewagens en treinen. ‘Het was er bloedheet, iedereen kreeg een half brood en een klein flesje water dat bij zo’n hitte al snel leeg was. In een hoek een lege emmer als wc. Die liep de eerste nacht al over’

1.2 De eerste indruk

Men wist niet waar men was, men zag voor hun uit een immens uigestrekt kamp dat fel verlicht was. Het kamp was omringd door prikkeldraad. De ganse omgeving was gehuld in een grijze nevel

2 De selectie


2.1 De scheiding

Meteen nadat de mannen en vrouwen van de treinen kwamen werden ze van elkaar gescheiden. Een handbeweging naar links of naar rechts besliste over leven of dood. Aan de ene kant stonden de arbeidsgeschikte mannen en vrouwen, aan de andere kant vrouwen met een kind op de arm, ouderen, zieken, kinderen die té jong waren om arbeid te verrichtten.

2.2 De dramatische gevolgen

De groep van arbeidsgeschikte mannen en vrouwen werden doorverwezen naar het kamp. De andere groep werd, meestal met valse informatie, naar de gaskamers doorverwezen. Het eerste konvooi uit België bestond uit 1000 Joden en kwam uit Mechelen. Na de selectie werden 426 mannen opgenomen als gevangenen met nummers van 56433 tot 56858, evenals 318 vrouwen met kampnummers 14784 tot 15101. De overblijvende 256 werden op 5 augustus 1942 onmiddellijk omgebracht in de gaskamers. Er bleven transporten komen uit België tot augustus 1944. Meer dan 30000 Joden werden uit België naar Auschwitz gevoerd. Dertigduizend keerden niet terug.

3 De arbeidsgeschikte gevangenen


3.1 Wat vooraf gebeurde

3.1.1 De registratie
Je moest je naam, geslacht, geboortedatum, beroep en je datum van aankomst in het kamp opgeven. Daarna kreeg je je nummer. “Op dat punt hield de gevangene op ‘mens’ te zijn. Hij was alleen een nummer, had geen naam meer. Het nummer werd getatoeëerd op de linkervoorarm.”

3.1.2 In Quarantaine

De eerste vier weken moesten de gevangenen in quarantaine doorbrengen, zogezegd omdat de nazi’s wilden voorkomen dat de nieuwe gevangenen infectieziekten in het kamp zouden verspreiden. De werkelijke reden was dat de nazi’s de gevangenen meteen bij aankomst op brute wijze duidelijk wilden maken hoe ze zich moesten gedragen. Ze kregen te horen dat hun naam er niet toe deed en dat ze in de ogen van de nazi’s nergens recht op hadden. Ze moesten tijdens het appèl uren achtereen in de rij staan en moesten in het Duits geschreeuwde bevelen gehoorzamen, of ze die begrepen of niet. Wie dat niet snel genoeg deed werd geslagen, soms zelfs tot de dood erop volgde.

3.2 Na de ontmenselijking

3.2.1 De barakken
Nadat de gevangen 4 weken lang hadden doorgebracht in quarantaine werden ze ‘gehuisvest’ in barakken. Vroeger sliepen de gevangen in de barakken op de grond (als ze geluk hadden op stro) en later werden er strozakken voorzien, maar ze sliepen zo dicht bij elkaar dat ze op hun zij moesten liggen.

3.2.2 De latrines

In de barakken waren geen toiletten of wasbakken. Wel waren er afzonderlijke latrines en wasbakken die op bepaalde tijden, of op bevel, konden gebruikt worden. Het gebeurde gemeenschappelijk in een grote ruimte. Over de totale lengte van het gebouw liep een stenen bak, bovenop een grote betonnen plaat met daarin overhoeks ronde gaten.

3.2.3 Dwangarbeid

3.2.3.1 soorten werk
Na de selectie werden de nieuwe slaven in het kamp of in een bijkamp gelogeerd, om in de naburige bedrijven te werken of in de munitiefabrieken, op het veld of als bouwvakker bij de aanleg van wegen, spoorwegen of het optrekken van nieuwe bedrijfs- of kampgebouwen.

3.2.3.2 proefkonijnen
Soms werden de gevangen verkocht aan medische labo’s als proefkonijnen voor het uittesten van nieuwe geneesmiddelen.
Zeer veel mensen stierven ook als gevolg van misdadige proefnemingen door de SS- artsen in Blok 10, waar dokter Carl Clauberg vrouwen steriel maakte. Op 7 juni 1943 schreef hij vol trots aan Himmler dat hij in staat zou zijn om 1000 vrouwen steriel te maken per dag als hij 10 helpers kreeg. Bedoeling van het steriel maken van vrouwen en mannen was dit later op grote schaal toe te passen om de Slavische volkeren te doen uitsterven.

3.2.3.3 Meeste overlevingskansen
Diegenen die op de administratie van het kamp, in het hospitaal of in de keuken werkte, had een kans op overleven.

3.2.3.4 Indeling
Iedereen werd ingedeeld bij een arbeidscommando. De ploegbaas was de ‘Kapo’.

3.2.4 Gevolgen

Door het hoge werktempo, met onaangepast materiaal en zonder veiligheidsvoorschriften, stierven sommigen van uitputting of door een werkongeval, anderen werden doodgeslagen of pleegden zelfmoord door in de prikkeldraadsversperring te lopen. Na drie tot negen maanden was de gevangene aan het einde van zijn krachten. Het overgrote deel van de dag bestond dan ook enkel uit honger en dood.

3.2.4.1 De dood
De dood kende vele gezichten.
Er werd gedood door executiepelotons op de binnenplaats tussen blokken 10 en 11, het beruchte dodenblok. Er werd gedood door nekschot op dezelfde plaats. Er werden mensen opgehangen op het appelplein voor de keuken. Er werden mensen doodgeslagen, verscheurd door honden, verdronken, uitgehongerd. Maar Auschwitz is vooral berucht om zijn vergassingen.

3.2.5 Het kamphospitaal

’s Avonds stond er meestal een rij van gevangen te wachten aan het kamphospitaal, het Revier. De dokters onder de gevangen zorgden voor eerste hulp. Als een gevangene er té slecht aan toe was, kon hij, na de toestemming van de SS- dokter, opgenomen worden in de ziekenbarak. Dit was niet zonder risico’s; de inschatting van de ‘arbeidsgeschiktheid’ bleef een criterium voor selectie en verwijzing naar de gaskamer, of de dood door een fenolinjectie in het hart. De matrassen waren vaak doordrenkt met bloed, etter en uitwerpselen.

3.2.6 Contact met de buitenwereld

Het kamp was totaal afgezonderd van de buitenwereld. Het enige wat men kon doen was brieven schrijven. Alle post werd natuurlijk gecensureerd. De brieven moesten in het Duits geschreven zijn, mochten maximaal 15 regels lang zijn en moesten de volgende standaardzin bevatten: “Ich bin gesund und fühle mich gut”. De Russische krijgsgevangenen en de meeste Joden hadden geen recht op post.

Besluit

Auschwitz was een Duits nazi vernietigings- en concentratiekamp. Het leven in Auschwitz was een ware hel. Men voerde er onmenselijke praktijken uit die alles behalve rechtvaardig waren. De dodentallen vertellen al veel over het kamp (30 000 Joden die nooit meer naar België zijn teruggekeerd). En dit waren alleen nog maar Joden uit België. Men moet voorkomen dat dergelijke praktijken ooit nog in deze wereld gebeuren.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.