Tao

Intro

Het taoïsme is geen religie of filosofie, maar een levenswijze.
Het taoïsme begon ongeveer 2500 jaar geleden in China. De basis van het taoïsme is te vinden in het boek: Tao Te Tjing van Lao Tse.
De schrijver van het boek is onbekend, Lao Tzu betekent namelijk "de Oude Wijze" en het ligt dus voor de hand dat het een verzameling is van eeuwenlang mondeling doorgegeven wijsheden, die ergens in de geschiedenis opgeschreven zijn. Toch bestaat het verhaal dat Lao Tse de stichter is van het taoïsme. Hij leefde waarschijnlijk van 614-517 voor Christus. Volgens de overlevering zou Tse de leer van het taoïsme hebben opgeschreven in boekvorm, toen hij op een tocht vertrok waarvan hij nooit is teruggekeerd. Er is geen spoor meer van hem gevonden. Toen hij bij de grens kwam vroeg een grenswachter aan hem de leer van het taoïsme op te schrijven, waarvan de Tau Te Tjing dus het resultaat is. Dit boek bestaat uit 81 verzen.
De titel van de Tao Te Tjing betekent ongeveer: De gezaghebbende verhandeling over de Weg en zijn deugdzame werking.


Lao Tzu laat ons zien dat alle kwaliteiten van de wereld alleen maar iets betekenen vanwege het bestaan van hun tegenovergestelde. Iets kan alleen maar groot zijn, als er iets kleins bestaat om het mee te vergelijken. Het 'goede' kan alleen maar bestaan zolang het 'slechte' ook bestaat. Het een kan niet zonder de ander.

Centraal staan in de Tao Te Ching 'het volgen van de Tao' en Wu Wei, het niet ingrijpen, het loslaten', dat wil zeggen, je niet verzetten tegen de loop der dingen, maar daar spontaan in meegaan. Net als Plato met zijn mythe en ‘Jezus’. ( Ga ik later nog op in.)


Tao (tekst 1)

Over de Tao praten, dat kan, maar niet over de oneindige Tao.
Een naam geven, dat kan, maar niet aan de eeuwige Tao.
Het is de bron van hemel en aarde, en daarom zonder naam.
Wel kunnen we de Tao duiden als de 'Moeder' van alles.

Zoek naar de essentie van de Tao, ook al is deze altijd verborgen.
Zoek naar de buitenkant van de Tao, want deze is altijd zichtbaar.

Innerlijk en uiterlijk vloeien uit dezelfde bron, ook al heten ze anders.
Beide zijn het wonderen.

Het wonder achter de wonderen, daar gaat het om.

Deze openingstekst is de meest geciteerde Tao tekst.
De kern van het hele boek wordt er in uitgelegd.
Hier wordt het wonder van de schepping behandeld.
Het begrip ‘tao’ is niet te vertalen.

Als je het in een vertaalmachine stopt, krijg je pagina’s met vertalingen.
Bovenaan staat het woordje ‘weg’.
Ik heb veel verschillende vertalingen gelezen, en het ‘tao’ word echt op heel veel verschillende manieren vertaald. Iedere vertaler kiest het woord wat het meest bij hem past denk ik en wat ook nog een beetje overeenkomst met de tekst. Toen ik als eerste de tekst las met het niet vertaalde woord, was ik voor mezelf het aan het invullen wat het eerste in me opkwam. Bij mij was dat ‘het onverklaarbare’ de ziel.
Maar het is toch moeilijk die betekenis in de tekst te zetten, want dan krijg je aan het einde van zin 1. “Over de ziel praten dat kan maar niet over de oneindige ziel” dan vraag je je toch af ‘maar waarom mag je daar nou niet over praten? Misschien omdat het onverklaarbaar is en het geen oplossing geeft?
Maar verderop in het stukje zou ik zeggen ‘ja dat klopt wel’; Zoek naar de buitenkant van de ziel, want deze is altijd zichtbaar. Dan denk ik hé ik ben de buitenkant van de ziel, dat ben ik. Wie is de ziel dan? Ook ik?
Er gaat nu werkelijk al twee weken van alles door me heen over het taoisme.
Stel tao is ‘de ziel’ dan word er gezegd dat de tao oneindig/ voor eeuwig is dat betekend dat er een soort ‘iemand anders’ in mij is want als die oneindig is en mijn lichaam niet dan word de tao steeds doorgegeven naar een andere omgeving andere personen. Of word ‘ik’ telkens doorgegeven? Misschien noemde ze mij de vorige keer Tom en was ik een vietnamees jongetje. Als je begrijpt wat ik bedoel, dan is het een soort reincarnatie ofzo? Duizend vragen bij een woord. Misschien wilde lao tsu dat, dat we gingen na denken over een onverklaarbaar woord wat voor iedereen anders betekent. De Tao altijd op zoek naar de kern, de Tao.

Onzin

Volgensmij was Lao Tsu iemand die zich eerst zelf heeft afgevraagd waar hij nu eigenlijk mee bezig was, zich afgewend heeft van de wereld en vervolgens als buitenstaander ziet dat zijn medemensen slechts met gebakken peren bezig zijn, in de knoop zijn geraakt met hun eigen verzinsels, achter leiders aanlopen, die het ook niet weten, vastzitten aan onzinnige tradities en gewoonten, praten over niets, geregeerd worden door angst, niet weten wie ze zijn, zich druk maken over van alles en nog wat, elkaar afmaken, gehecht zijn aan hun bezittingen, opgesloten zitten in hun huizen, dorpen, steden en staten en in werk en hoe ze zich daarbij hebben neergelegd. Ik zou zeggen op te houden met de onzin waarmee we bezig zijn, niet meer op praatjes van anderen te vertrouwen, niet meer achter leiders aan te lopen, en gewoon te genieten van het leven. Mens durf te leven! Zo makkelijk gaat dat niet. Het zijn gewoonten mensen weten niet beter. Mensen zijn best domme wezens als je het zo bekijkt. Het egoisme komt voort doordat mensen denken terwijl ze heel veel weten terwijl ze eigenlijk maar een heel klein stukje weten van alles.

Volgensmij als ik ooit Lao Tzu wil begrijpen, wil zeggen; leven als Lao Tzu. Leven als Lao Tzu wil zeggen: ontsnapt zijn uit deze wereld, geen mening of overtuiging meer hebben, geen belangen meer hebben, nergens aan gebonden zijn, niets meer geloven, beseffen dat je niets kunt weten, geen standpunt meer hebben, niets meer te verliezen hebben en dus ook niets meer te verdedigen. Mijn consequenties zij dat ik al mijn bezittingen als volstrekt overbodig ervaar en niets en niemand meer nodig heb denk ik. Dat ik het leven niet meer naar mijn hand probeer te zetten, maar op met mijn leven probeer mee te laten drijven. Zo heb ik minder belangstelling voor mijn vrienden en familie. Dat zou ik nu niet meer kunnen. Ik ben te ver aan gewoonten gebonden.



Wie naar kennis streeft
leert dagelijks bij
wie naar Tao streeft
leert dagelijks af
Lau-Tse

Het streven naar Tao is teruggaan naar jezelf zijn zijn, je instinct door de natuurlijke weg niet tegen te werken. Wie naar kennis streeft probeert vanuit kennis te leven maar denkt niet zelf naar maar alleen naar de kennis van anderen luistert.

Eenvoud

De Tao Te Ching beschrijft de weg terug, terug naar de eenvoud, terug naar tevredenheid, terug naar jezelf, terug naar wat je ooit als klein kind geweest bent. Steeds hoef je minder te doen, tot je uiteindelijk niets meer hoeft, niets meer wil, niets meer te verliezen hebt. Dan ben je nooit meer bang, kent geen pijn en verdriet meer, kun je nooit meer ziek worden, nooit gespannen, nooit onrustig, geen verwachtingen dus ook geen teleurstellingen meer. Dan ben je wijs en onkwetsbaar. Net als Plato en Jezus. De grotmythe van Plato legt het verschil uit tussen deze wereld en de ideeënwereld verder uit.
Deze mythe gaat over een paar die in een grot gevangen zitten, ze zitten vastgeketend aan de vloer en kunnen géén kant op, wel hebben ze wat licht. Zo zitten zij daar al hun hele leven.
Op een dag is één van de grotbewoners vrij, en wordt door enorme overvallen door de felheid van de zon. Hij kan niet zien.
Langzaam begint zijn zicht te verbeteren en ziet hij een veel mooiere wereld dan hij ooit in de grot heeft mogen aanschouwen. Helemaal overweldigt van al dat moois, rent hij terug naar de grot om het zijn vrienden daar te vertellen, zij geloven hem jammer genoeg niet.
Deze mythe gaat er ook over dat je je echte persoonlijkheid pas ontdenkt zonder invloeden van de wereld. De onbewerkte ziel, je word gevormd door de omgeving.

Jesus, Hij sprak: "De mens is gelijk aan een verstandige visser die zijn net in zee wierp. Hij trok het op uit de zee, vol kleine vissen. Daartussen vond de verstandige visser een goede grote vis. Hij wierp al de kleine vissen terug in zee. Zonder aarzelen koos hij de grote vis. Wie oren heeft om te horen hij hore."

Van alles wat wij mensen bezitten is de ware aard het enige waardevolle. De rest is bagage waar je vanaf moet om jezelf te worden. Hier gaat het er weer om dat wij gewoon weg bewerkte poppen zijn.


Jezus sprak: "De grijsaard zal in zijn dagen niet aarzelen, een klein kind van 7 dagen naar de plaats des levens te vragen, en hij zal leven. Want vele eersten zullen de laatsten worden. En zij zullen één worden."

Een klein kind van 7 dagen is nog ‘zichzelf, niet bewerkt’ dat kind is nog niet opgezadeld met de bagage van de cultuur. Het speelt geen toneel en is zichzelf. Het heeft nog geen valse behoeften, en nog niet echt bezit. Het kent verleden, toekomst en kent geen angsten, problemen of zorgen. Het kind leeft in het nu en is mannelijk en vrouwelijk in zijn gedrag. Een kind kent niet de gespletenheid en onechtheid van de volwassenen. Als je echt wil leven moet je dus worden als de kinderen zijn. Toch?

De wereld denkt alleen maar dat wij een goede maatschappij leven ze weten niet beter. De mensen denken dat we alleen maar beter worden. Ze bedenken overal wel iets op zodat alle problemen opgelost worden, hoe komen er problemen? Ik denk doordat de mensen moeilijk denken. De mensen voelen zich vrij en beseffen niet hoe onvrij ze zijn. Mensen leren dat pijn en verdriet en bang zijn bij het leven hoort, maar is dat eigenlijk wel? Is dat ook een gewoonten waarin we ons opgesloten hebben?
Waarvoor is de mens bedoeld? Hoe ziet een wereld eruit waar kinderen van jongs af aan in vrijheid leven i.p.v. ze nu eenmaal moeten leren leven in onze maatschappij volgens regels en wetten. We hebben geen beeld van mensen hoe echt zijn. We leven gevangen in tradities, geloven, gewoonten. We leven in een kooitje omdat iedereen denkt dat er geen weg meer terug is en vooruitgang de enige mogelijkheid zonder dat ze weten hoe. Om Tao te begrijpen moet je denk ik uit de kooi ontsnappen. Er is nog geen enkel iemand geweest die de weg uit de kooi weet te wijzen. Jezus probeerde het ongeveer 20 00 jaar geleden. Hij werd niet begrepen van zijn leven is een religie gemaakt. In mijn ogen was Jezus een filosoof, en bedoelde hij met god ‘zijn vader’ tao. En wij geven daaraan de betekenis god. En zien het als iets wat over ons allen heerst. We hebben zijn leven letterlijk genomen en zijn woorden figuurlijk, waarom?
Volgens mij was Jezus een gewoon mens die zich volledig ingezet heeft voor een eerlijke wereld. Hij hoopte dat mensen hem zouden navolgen en uiteindelijk naar een gelukkige rechtvaardige eenvoud terugkeerden. Naar een wereld van liefde zonder macht wat het zou moeten zijn.
De tao waarvan ik nog steeds denk na heel dit verslag dat het ‘een soort ziel’ betekent is de oorsprong van het alles, het veranderd denk ik maar blijft toch in evenwicht. Alles evalueert met Tao maar Tao doet niets gebeuren. Tao blijft een mysterie. Iedereen en alles loopt een vast patroon dat het niet zelf gekozen heeft en niet kan wijzigen. Waarom is de weg vast te stellen maar niet te verklaren?

Nawoord

Het is niet wat ik er van verwacht had, het is net alsof ik me nu minder slim voel dan eerst.
Komt omdat je erachter komt dat je eigenlijk echt maar héél weinig weet eigenlijk.
Alles is zo’n mysterie. Een uitdaging. Toch doen sommige mensen me versteld staan. Zoals Plato, hij is wel een van mijn favorieten denk ik. De wereld maak het ons moeilijk. Ik snap nog steeds niet waarom er zoveel armoede kan zijn overal het is niet eerlijk, maar wat wel? Misschien komt het omdat vroeger toen er nog holbewoners waren enzovoorts mensen bijv. in Afrika het beter hadden met de omstandigheden dan hier in Europa. We hadden hier in Europa klimaat verandering bijv. dat heeft mensen aan het denken gezet om de omstandigheden beter te maken. Dus wij mensen hier in Europa gebruikten misschien eerder hun verstand? Volgende vraagstuk, komt nog wel. Zonder denken leven we niet. ‘Ik denk, dus ik ben’.