The tower Bridge

Inhoud
Inhoud
Inleiding
Waarom en door wie.
De bouw
De aandrijving
De rest van de geschiedenis:
Een lelijk ding
Loopbrug gesloten
Leuke feitjes
Bronvermelding

Inleiding

Als je in een vliegtuig over Londen zou vliegen, zou je heel wat mooie dingen kunnen zien. Maar 1 van de dingen die direct op zou vallen is de rivier The Thames, die van uit het oosten dwars door Londen gaat en midden in Londen naar het zuiden afbuigt.
Niet alleen over maar ook onder de rivier liggen heel wat tunnels en bruggen. Van de 20 tunnels zijn er 3 ongebruikte metrotunnels, 9 gebruikte metro tunnels, 8 tunnels met leidingen, 3 wegentunnels en 2voetgangers tunnels.
Maar dat alles is vanuit een vliegtuig niet te zien. Wat dan opvalt zijn de bruggen. Één die dan in het bijzonder op valt is de Tower bridge, waarover dit werkstuk gaat, met 2 grote hoge torens die er vanuit de lucht heel opvallend uitzien.

Niet alleen vanuit de lucht is de Tower Bridge een prachtig gezicht. Als je er voor zou staan zou de Tower Bridge ook een overweldigend gezicht zijn. Aan het begin 2 kleine torentjes van elk 4 meter hoog met grote kettingen er aan die omhoog lopen naar twee torens van elk 60m hoog. Als je dan ook op 44m hoog mensen tussen die twee torens over aparte loopbruggen ziet lopen is dat helemaal fantastisch. Het mooiste is nog om er zelf over te lopen. Je hebt een prachtig uitzicht over een goot deel van Londen en kijkt zo over de Theems heen en kijkt neer op alle andere bruggen die over Theems liggen.

Waarom en door wie?

In het begin was er maar een brug die de Theems kruiste; de Londen Bridge. Meer was er ook niet nodig want er was nog bijna geen verkeer dat over de Theems wou. En voor het verkeer dat er wel was, was de Londen Bridge voldoende.
Maar toen Londen ging groeien en er ook steeds meer huizen aan de andere kant van de Theemes kwamen, kwam er ook meer verkeer. Inmiddels was een auto of fiets ook steeds voordeliger geworden en hadden dus veel meer mensen een auto of fiets. Hierdoor ontstond een steeds grotere vraag om meerdere bruggen. Die werden gebouwd maar allemaal aan de west kant van de Londen Bridge. Aangezien Londen bleef groeien en ook in oostelijke richting, wou men daar ook een brug. Daarom besloot de Corporation of London, die verantwoordelijk was voor die kant van Londen en de Theems, in 1876 dat het zo niet langer kon. Er moest een nieuwe brug komen.

Toen de corporation of London dacht het probleem van het toenemende verkeer te hebben opgelost was daar het volgende probleem. Hoe moesten ze een brug bouwen die de grote overspanning kon maken zonder het waterverkeer te hinderen en hoe moest die er dan uit gaan zien?
Daarom bedachten ze een oplossing om zoveel mogelijk ontwerpen en ideeën te krijgen. Daarom werd in 1876 een speciale commissie opgericht. De naam van deze commissie werd: Special Bridge or Subway Committee.

De commissie besloot een openbare wedstrijd uit te schrijven waar iedereen op mocht reageren en waar dan het beste ontwerp uitgekozen zou worden. Er waren meer dan 50 ontwerpen die serieus werden overwogen. Sommige ontwerpen hangen nog in het museum van de Tower Bridge. In oktober 1884 werd uiteindelijk gekozen voor het ontwerp van de Tower Bridge als oplossing voor het probleem. Die keuze werd gemaakt door Horace Jones, de stadsarchitect in samenwerking met John Wolfe Barry, die later ook de technische apparatuur ontwikkelde. Toen kon men verder gaan nadenken over de bouw zelf.

De bouw.

Het ontwerp was er en de beslissingen waren genomen.
Nu moest het gevaarte nog gebouwd worden. De brug moest
een overspanning van 2301 meter maken, had twee grote pilaren van
elk 64 meter hoog en dat alles moest ondersteund worden door
twee grote betonnen eilanden van 11,000 ton per stuk die in het
midden van de rivier gebouwd moesten worden.
Ze werden in de rivier gegoten.
Het gieten van de betonnen eilanden.
Eerst werden er stukken rivier leeggepompt waar
de eilanden moesten komen. Daarna werd er een staal/betonnen
constructie in gemaakt. Daarop werden later de twee kasteelachtige
torens gebouwd. Daarna moest de hele constructie
van het beweegbare gedeelte gemaakt worden.

De bouw van een bascule.

De Tower Bridge is een Bascule brug. Dat wil zeggen dat de brug ruste op een schanier dat iets over de helft van een beweegbaar stuk brugdek (ook wel bascule genoemd) vastgemaakt wordt. Een mechanisme moest aan de zijkant elke bascule apart omhoog trekken zo dat de brug geopend was. In dit geval waren er 2 bascules en dus ook twee aparte mechanisme nodig.

De constructie tekening van een van de 2 bascules van de Tower Bridge. Het ronde gedeelte
dat aan het einde zit is een groot tandwiel dat door het later uitgelegde mechanisme wordt aangedreven.

Er werd gekozen voor een stoomaandrijving. Er stonden dus aan beide kanten van de brug 2 enorme stoommachines die 24 uur lang onder stoom moesten worden gehouden. Dat kosten heel veel arbeidskrachten. Er moesten namelijk constant monteurs en andere mensen aanwezig zijn. Maar dankzij de grote van de stoommachines konden de bascules binnen 50 (!) seconden opgehaald worden. Het bouwen van zulke hoge torens en zo’n enorme constructie was een zeer knap staaltje techniek voor die tijd. Nu pompen we in een paar dagen een gedeelte in het midden van de rivier droog maar toen was men daar veel langer mee bezig.

De opbouw van de constructie bestond geheel uit staal, behalve bij de torens. Die waren bedekt met graniet en portlandsteen om ze te beschermen tegen roest wind enzovoort en om de torens een mooi uiterlijk te geven. Er werd begonnen met de bouw in 1886. Er waren 8 jaar lang, 432 arbeiders nodig die de brug met het hele mechanisme in elkaar moesten zetten. De bouw was klaar in 1894.

De aandrijving.

De brug werd in het begin aangedreven door aan beide kanten van de brug één stoommachine die elk 1 bascule omhoog moest werken. Elke stoommachine was dubbel uitgevoerd om uitval te voorkomen.

De ketels van de stoommachines
moesten constant onder druk gehouden te worden zodat ze op elk moment omhoog konden. Dat gebeurde vroeger minstens 10 keer per dag. Dan was het niet handig als de ketel steeds opnieuw opgestookt moest worden. Dat de bascules aangedreven werden door een cilinder systeem en stoom, was heel bijzonder voor die tijd. Toen werden bruggen vaak opgehaald met een lier die door mensen aangedreven werd. Wat dat betreft was de Tower Bridge zijn tijd al ver vooruit. Toen het bleek dat dit mechanisme goed werkte werd deze vaker toegepast bij belangrijke bruggen. Bij de meeste bruggen werd echter een ander systeem gebruikt omdat een stoommachine veel mensen en geld nodig had. De aandrijving ging als volgt: de ketels werden constant onder stoom gehouden zodat de druk in de ketel constant hoog genoeg was om de rest van de constructie in werking te zetten. Als de brug geopend moest worden werd er stoom op een aantal cilinders gezet die tandwielen aandreven. Aan de bascules zaten grote tandwielen die aan de brug vastzaten. Die werden aangedreven door de tandwielen die door de cilinders aangedreven werden. Doordat de ketels constant onder hoge druk stonden kon de brug binnen een minuut opgehaald worden omdat de druk die daarvoor nodig was constant beschikbaar was.

De stoom machine in het museum.
Omdat de stoomaandrijving zoveel mensen en geld kosten werd er al geruime tijd een andere manier van aandrijven overwogen. Uiteindelijk werd gekozen voor een diesel/ elektrische aandrijving die in 1976 in gebruik werd genomen. Deze aandrijving maakte gebruik van het zelfde tandwielen werk als zijn voorganger maar zette een motor in werking die de tandwielen aandreef. Deze oplossing was een stuk goedkoper, in mensen en geld. Maar er moesten nog steeds mensen aanwezig zijn om de brug te bedienen.
De oude stoommachines zijn nog steeds te bezichtigen in de torens en staan nog steeds zo opgesteld als vroeger.
Ook de diesel/elektrische aandrijving is te bekijken op afspraak en wordt nog steeds gebruikt.

De rest van de geschiedenis.

Lelijk ding
Toen de brug gebouwd werd wachten de Londenaren vol spanning op de voltooiing van de brug. Toen die uiteindelijk af was ging er schokgolf door Londen heen. De brug week namelijk ontzettend af van de plannen. De eerste plannen waren gemaakt door Sir Horace Jones.
De plannen die hij maakte waren simpel maar indrukwekkend.
Maar Jones stierf in 1887 toen de bouw net was gestart. Toen kon de andere ontwerper, Sir John Wolfe-Barry, nog heel veel aan het uiterlijk van de brug veranderen wat hij later ook heeft gedaan. Later bleek de brug toch een mooi staaltje werk te zijn waardoor de baan van Barry werd gered.
De Londenaren zijn in de loop der tijd steeds positiever over de brug gaan denken en de brug is uitgegroeid tot een van de herkenbaarste gebouwen van Londen.

Loopbrug gesloten
Op 44 meter hoogte liggen twee loopbruggen die de twee torens met elkaar verbinden. Die werden in 1909 gesloten voor publiek omdat er veel mensen van afsprongen en er verder bijna geen gebruik van werd gemaakt omdat de meeste mensen liever bleven wachten onder aan de brug om te zien hoe die openging. Na een paar maanden liet de engelse regering luchtafweer plaatsen op de loopbruggen. Dat luchtafweer bleef nog een poos staan maar nadat het is weggehaald bleven de loopbruggen nog steeds gesloten. Ze werden pas weer opgesteld in 1982.

Leuke feitjes
1912 Tijdens een ongeluk in de lucht met het tweedekker vliegtuig van Frank McClean moest hij tussen de loopbrug en de autobanen door vliegen.
Dat moet toch een heel stom gezicht geweest zijn als er opeens een vliegtuig over je hoofd raast nauwelijks een paar meter boven je!

1952 In dat jaar opende de brug zoals dat elke dag gebeurde.
Alleen reed er deze keer nog een stadsbus op een van de bascules toen die opende.
En omdat de brug binnen een minuut onder een hoek van 86° staat, was het voor de bus bijna onmogelijk om nog achteruit te rijden. Daarom gaf de buschauffeur vol gas en zo vloog de bus nog net naar de andere kant terwijl de bascules steeds verder omhoog ging. (James bond)

1977 In dat jaar vierde The Queen haar zilveren jubileum.
Voor die gelegenheid werd de saaie bruine kleur van de twee torens over geverfd in rood wit en blauw, de kleuren van de engelse vlag.
Deze kleur is later wel weer overgeverfd naar gewoon bruin.

1982 In dit jaar werden de loopbruggen weer opengesteld voor publiek.
In beide torens werd toen langs de 300 treden die naar de loopbrug leiden een expositie ingericht die er constant blijft over de brug. In die expositie zijn ook de stoommachines te zien.
Langs de trappen is een constante expositie ingericht.

Bronvermelding

De informatie hebben we gehaald uit de volgende boeken:
“Ontdek het mysterieuze Londen” van Andrew Duncan, Deltas 1998
“2000 jaar beweegbare bruggen” van Henk de jong en Nico Muyen, Elmar 1995
“Baedekker: deel Londen” van Cristph Gallus, Wolters-Noorthof 1993

Internet:
Plaatjes: www.google.nl zoek bij afbeeldingen en dan naar Tower Bridge.
Overige informatie: Verschillende sites via www.google.nl zoeken bij sites, op Tower Bridge. Belangenrijkste website: www.towerbridge.org.uk